Sylvester Stallone, bekend van de 'Rocky' en 'Rambo'-films, heeft laten verstaan dat hij wil stoppen met acteren. Hij zei dat zijn jongste film 'The Expendables' wel eens zijn laatste zou kunnen zijn en dat hij het tijd vindt om iets anders te doen.
"Ik heb mijn beste tijd gehad. Op mijn leeftijd hoor je de klok zo luid tikken als de klokken in de Big Ben".
Stallone wil de filmwereld evenwel de rug niet toekeren en wil gaan regisseren. "Het is mijn ultieme ambitie in de voetsporen van Clint Eastwood te treden en films te gaan regisseren waar ik niet in meespeel. Mijn houdbaarheidsdatum zal afhangen van mijn succes op dat vlak", verklaarde Stallone op het Los Angeles Film Festival, waar hij een speciale award kreeg voor zijn hele carrière.
In 'The Expendables' speelt Stallone de leider van een groep huurlingen op leeftijd. Arnold Schwarzenegger, Bruce Willis en Mickey Rourke spelen cameorollen in de film.
25-06-2010 om 22:03
geschreven door Patje007
21-06-2010
Toy Story 3 speelt hoog spel.
In zijn Amerikaanse openingsweekend heeft Toy Story 3 alle competitie weggevaagd. Door de weergaloze opbrengst van 109 miljoen dollar moesten The Karate Kid en The A-Team afdruipen naar de tweede en derde positie. Beide films zagen hun inkomsten drastisch kelderen.
In de nieuwe 3D Pixarfilm belandt het speelgoed van de inmiddels opgegroeide Andy in een kinderdagverblijf, waar ze al snel uit proberen te ontsnappen. Toy Story 3 heeft de beste opening ooit voor een Pixarfilm en in het lijstje animatiefilms leverde alleen Shrek the Third uit 2007 nog meer op in zijn openingsweekend. Qua bezoekersaantallen echter ligt Toy Story 3 ongeveer op hetzelfde niveau als Finding Nemo en The Incredibles.
De actie-western Jonah Hex, een comicbook verfilming met Josh Brolin als premiejager, opende ondanks of dankzij de aanwezigheid van Megan Fox op een teleurstellende achtste plek. De chick flick Sex and the City 2 en de horrorfilm Splice zijn uit de top tien verdwenen.
Deze week in première in Amerika Het blockbuster seizoen gaat deze week vrolijk verder met de première van Knight and Day met Tom Cruise en Cameron Diaz. In deze actiekomedie wordt een nietsvermoedende Diaz op sleeptouw genomen door een rebelse spion (Cruise) in een spectaculaire ontsnapping aan een groep levensgevaarlijke bad guys.
In de komedie Grown Ups spelen Adam Sandler, Kevin James, Chris Rock, David Spade en Rob Schneider vijf oude jeugdvrienden die weer bij elkaar komen wanneer de coach van hun vroegere basketbalteam overlijdt. Ze laten oude tijden herleven door met elkaar op vakantie te gaan.
21-06-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
19-06-2010
Foto van de week.
Megan Fox op de première van Jonah Hex, een film over een premiejager-revolver- held gespeeld door Josh Brolin, dewelke bij ons in oktober in première gaat.
19-06-2010 om 18:58
geschreven door Patje007
18-06-2010
30 nieuwe sterren op Walk of Fame.
Dertig filmsterren, muzikanten en andere showbizzpersoonlijkheden zullen in 2011 een ster krijgen op de Hollywood Walk of Fame. Onder anderen Penélope Cruz, Gwyneth Paltrow, Reese Witherspoon, Donald Sutherland, Ed Harris en Danny DeVito behoren tot het lijstje van gelukkigen, zo meldt het Walk of Fame-comité.
Penélope Cruz
Ed Harris
Ook de namen van zangeres Melissa Etheridge, Black Eyed Peas-rapper Will.i.Am en rocker Slash zullen vereeuwigd worden op het bekende voetpad. Bij de tv-sterren worden Tina Fey, Ed O'Neill en talkshowqueen Oprah Winfrey geëerd met een ster.
Het voetpad langs Hollywood Boulevard en Vine Street telt al meer dan 2.400 stervormige tegels en trekt jaarlijks 10 miljoen bezoekers.
18-06-2010 om 21:34
geschreven door Patje007
17-06-2010
Bradley Cooper en Liam Neeson over The A-Team.
In de nieuwe film over The A-Team speelt Bradley Cooper (35) de rol van Face. De Amerikaan moest uren in de sportschool doorbrengen om zijn lichaam te transformeren.
Een gesprek met Bradley Cooper vanuit Los Angeles: Ik was niet zo breed toen ik auditie deed, maar Joe Carnahan -de regisseur- wilde per se dat ik er flink gespierd bij zou lopen. Daarvoor heb ik veel uren in de sportschool doorgebracht.
Aan anabole steroïden heeft The Hangover-ster nooit gedacht. Ik moest het doen met een streng dieet. Met deze film heb ik geleerd hoe je je lichaam in korte tijd kunt transformeren met de juiste voeding.
Afbouwen
Na de opnames moest Cooper snel afbouwen. Ik heb net een film achter de rug waarin ik een dun personage speel. Ik moest dus snel van die spiermassa af. Ik heb veel Chinees gegeten, heel zout. Dat heeft gewerkt, en hoe.
The A-Team is gebaseerd op de populaire serie van een kwart eeuw geleden, en heeft duidelijk een andere Face gekregen. Deze variant heeft wat meer humor, vertelt Cooper. Hij is meer met vechten bezig, met zijn wapen. Maar beiden hebben een grote voorliefde voor vrouwen.
Jessica Biel en Bradley Cooper in The A-Team
Het gebruik van wapens was nieuw voor de dertiger, die een relatie heeft met actrice Renée Zellweger. Ik was onbekwaam. Tijdens de draaidagen ben ik goed getraind door een soldaat. Dat was overweldigend, waardoor ik er compleet door geobsedeerd ben geraakt.
Moeilijke momenten
Cooper kende ook moeilijke momenten op de set. Dat vertelt collega-acteur Liam Neeson, die de rol van Hannibal, de leider van de groep, kreeg toebedeeld. Bradley is een ex-roker, net als ik. Voor mijn rol moest ik van die grote Cubaanse sigaren roken.
Dat werd na twee dagen echt gevaarlijk, omdat ik het lekker begon te vinden. Bradley vroeg me de rook zijn kant uit te blazen, om nicotine binnen te krijgen.
Neeson begon met rubberen sigaretten. Maar de regisseur wilde dat ik per se die Cubaanse ging roken. Hij rookt ze zelf ook, hij is de echte Hannibal. Ik wilde er op leren kauwen, zo deed George Peppard -de acteur die in de jaren 80 de rol van Hannibal vertolkte- het ook.
Regisseur
De ervaren Neeson, die eerder rollen had in onder andere Schindler's List, Star Wars en Gangs of New York, lag aardig op een lijn met regisseur Joe Carnahan over de te varen koers.
Elk element in de film was bespreekbaar, dat werkt wel lekker. De enige discussie ging over legertaal, dat vond ik moeilijk. Waar haal je die uitdrukking vandaan, dacht ik dan. Het publiek zal het niet begrijpen. Het klinkt als dubbel-Nederlands, zonder dat ik jullie taal daarmee af wil kraken.
The A-Team speelt sinds 16 juni 2010 in de Kinepolis-bioscopen.
Wat deden Brad Pitt, Tom Hanks, George Clooney en Denzel Washington voor ze beroemd werden.
Nee, je wordt niet beroemd geboren, zelfs niet in Amerika. De meeste sterren hadden elk een 'echte' job. En sommige daarvan zijn echt verrassend:
Brad Pitt.
Hij droomde er zozeer van om acteur te worden dat Brad zn laatste jaar journalistiek opgaf en naar L.A. trok. De eerste 7 maanden kon je hem daar voornamelijk terugvinden op een straathoek, waar hij reclame maakte voor een fast-food restaurant gekleed in een kippenpak. Daarnaast was Brad ook chauffeur voor strippers, die hij van de ene vrijgezellenparty naar de andere reed.
Tom Hanks.
Tom Hanks kwam tijdens zn eerste job al in aanraking met beroemdheden, zij het op een andere manier dan nu. Hij was namelijk hotelhulpje en mocht als jonge knaap de bagage dragen van ondermeer Cher, Sidney Poitier, Slappy White en Bill Withers.
George Clooney.
Alvorens hij acteur en het gezicht van talloze bekende merken werd, werkte jonge George een reeks vreemde baantjes af. Zo was hij onder meer verkoper van mannenpakken en -schoenen, werkte hij in het magazijn van een groot warenhuis in Kentucky en sneed hij tabak voor een luttele 3 dollar per uur. Eenmaal naar Hollywood verhuisd, voerde hij klusjes uit bij zn tante Rosemary Clooney en werkte hij als bouwvakker en schoonmaker van een theater.
Denzel Washington.
De acteur uit American Gangster kreeg zn eerste baan toen hij 11 jaar oud was, bij de plaatselijke kapper Modernistic. Hij borstelde er kragen af, aan een basisloon van 11 dollar, al maakte hij daar dankzij fooien soms 50 dollar van.
12-06-2010 om 18:34
geschreven door Patje007
Angelina Jolie is Cleopatra.
Angelina Jolie staat in de startblokken om de Egyptische koningin Cleopatra te spelen. Producent Scott Rudin(No Country for Old Men) heeft bevestigd dat een nieuw epos over de Koningin van de Nijl ontwikkeld wordt "voor en met Jolie".
Rudin kocht in 2006 al de filmrechten van de biografie Cleopatra: A Life van schrijfster Stacy Schiff. Die dikke pil was toen nog lang niet klaar, en ligt dan ook nu pas in de winkels. Tijdens haar promotietournee meldde Schiff aan het dagblad USA Today dat Angelina Jolie betrokken is bij de verilming. Gevraagd naar de ideale keuze voor Cleopatra's grote liefde Marcus Antonius, antwoordde de schrijfster dat zij Jolies partner Brad Pittt geknipt vondt.
Het project van Angelina Jolie is niet de enige Cleopatra-film die op stapel ligt. In 2008 kondigde regisseur Steven Soderbergh(Ocean's Eleven, Traffic) een 3D live-action rock 'n' roll musical aan over de Egyptische koningin met Catherine Zeta-Jones en Hugh Jackman in de hoofdrollen. Twee jaar later is Soderbergh nog steeds druk bezig met andere films, en lijkt dit project vooralsnog niet van de grond te komen.
De nieuwe interesse voor Cleopatra in Hollywood is nogal opmerkelijk. In 1963 schitterde Elizabeth Taylor in een epos over de Egyptische koningin. Deze Cleopatra staat nog altijd te boek als een van de meest getroubleerde producties in de filmgeschiedenis. Schandalen en vertragingen teisterden de set, waardoor het de duurste filmproductie aller tijden werd. Hoewel Cleopatra de best bezochte film van het jaar was, bleken de inkomsten lang niet genoeg om de torenhoge kosten te kunnen dekken. Filmstudio 20th Century Fox balanceerde dan ook op het randje van faillisement, maar werd kort daarna gered door het megasucces van The Sound of Music(1965).
12-06-2010 om 18:16
geschreven door Patje007
09-06-2010
Acteur Wesley Snipes sluipt uit het slop met 'Brooklyn's finest'.
In Brooklyn's finest' speelt Wesley Snipes een drugsbaron met wroeging, een rol die voor hem het tij moet keren. 'Het was hoog tijd om nog eens met een getalenteerde regisseur te werken.'
Wie is in godsnaam Wesley Snipes? Twintig jaar geleden hadden we die vraag niet moeten stellen. Voor Spike Lee speelde hij in Mo' better blues een jazzsaxofonist en in Jungle fever een zwarte architect die zich de woede van de buurt op de hals haalt door een relatie te beginnen met een meisje van Italiaanse oorsprong.
Hij maakte indruk als de drugsbaron Nino Brown in New Jack City en toonde zijn komische talent in de basketbalkomedie White men can't jump. Door zijn expertise in gevechtssporten deed hij ook mee in een groot aantal actiefilms, zoals Demolition man met Sylvester Stallone. In Onenight stand mocht hij dan weer het bed delen met Natasja Kinski - hij kreeg er in 1997 de prijs voor beste acteur voor op het Festival van Venetië. En een jaar later scoorde hij als half mens, half vampier zijn dikste hit met Blade.
Het nieuwe decennium was voor Snipes een jammerlijke flop. Hij belandde in Europese genrefilms die rechtstreeks op dvd uitkwamen. Bovendien werd hij in 2008 tot drie jaar cel veroordeeld wegens grootschalige belastingontduiking - hij kon die straf enkel ontwijken door in beroep te gaan.
Pas in 2009 kwam hij nog eens positief in beeld, toen hij op het Filmfestival van Venetië Brooklyn's finest voorstelde; een donker drama van Antoine Fuqua over corrupte flikken.
Moest u niet in de cel zitten? Wesley Snipes: 'Het beroep loopt. Ik kan er niet veel over zeggen, maar weet dat het goed met me gaat. Geloof niet wat er in de pers allemaal verschijnt. Ik zou sommige journalisten een proces moeten aandoen, maar ach... Dat is zonde van de tijd en mijn geld spendeer ik liever aan een goed boek.'
Maar ook zonder dat proces was het voor u niet meteen een decennium om in te kaderen. Hoe verteert u dat? Wesley Snipes: 'Maak je over mij geen zorgen. Ik ben een optimist en heb ook een goede spirituele basis. Bovendien werk ik in de illusiebusiness, waardoor ik me zelf zelden illusies maak. Ik onderscheid makkelijk echt van onecht. De toekomst boezemt me geen angst in.'
'Ik kreeg de voorbije jaren gewoon de kans om de wereld rond te reizen en met Europese filmlui te werken. Een nieuwe wereld en een nieuwe markt aanboren, kan nooit kwaad. Maar als artiest weet je niet altijd met wie je in zee gaat. De schitterende kerel die je veel zal betalen blijkt dan plots een man te zijn die in de eerste plaats geld wil verdienen en voor wie het niets uitmaakt of hij een film verkoopt dan wel hamburgers en toasters. Die films belandden dan rechtstreeks in de dvd-rekken. Het overkwam me meer dan eens. Natuurlijk heb ik mijn agent daarover aangesproken, maar hij zei dat ik het me niet moest aantrekken.'
Bent u nu actiester af? Wesley Snipes: 'Het was hóóg tijd om nog eens met een getalenteerde regisseur te werken als Antoine Fuqua. Ik kan enorm genieten van dramarollen. Het is nooit de bedoeling geweest om die de rug toe te keren. Alleen kreeg ik zoveel meer aanbiedingen voor actiefilms. En in dat genre is je momentum beperkt in de tijd. Je wordt ouder, je lichaam wil minder mee, je raakt sneller gekwetst, het herstel duurt langer... En als je niet oplet werk je met steeds minder grote talenten.'
'Toch zijn mijn dagen als actieheld nog niet geteld. Ik schat dat ik nog een jaar of tien kan meedraaien. En daarna kan ik altijd nog de Oude Wijze Man spelen. Smeer in, veeg af! (imiteert meester Miyagi uit 'The karate kid' en lacht zijn tanden bloot).
'Ik heb mezelf nooit als een actiester gezien. Ik ben veeleer toevallig in dat straatje beland. Mijn roots liggen in het theater, maar toen kreeg ik een paar filmrollen. Nu moet je weten dat krijgskunst mijn hobby is en zodra ik de kans kreeg om in een film te laten zien wat ik kon, was ik vertrokken. Actiesterren zijn nu eenmaal vaak niet de beste acteurs en omgekeerd zijn veel acteurs niet erg fysiek... Ziedaar mijn kleine niche.'
'Ik sta trouwens op het punt om een actiefilm te draaien met Abel Ferrara (Snipes speelde eerder mee in 'King of New York' van deze cultregisseur). Ik zal de gevechtsscènes wel voor mijn rekening nemen, hij mag de crazyavant-gardedingen doen.'
In 'Brooklyn's finest' speelt u een drugsbaron. Hebt u moeten terugdenken aan Nino Brown uit 'New Jack City'? Wesley Snipes: 'Uiteraard. En dat was veeleer een argument om de rol niet te aanvaarden. De mensen willen Nino Brown 2 zien, maar ik weiger hen dat te geven. Ik wil niet bijdragen tot het voortbestaan van het stereotype van de zwarte drugsdealer en topcrimineel.'
'Ik kwam toen ik die rol aanvaardde pas van de theaterschool en men hield me voor dat New Jack City een soort The Godfather zou worden, maar dan met getalenteerde zwarte acteurs. En wie zag ik op de set verschijnen? Ice-T, Ice-Cube en Vanilla Ice!' (lacht, alleen de rapper Ice-Tspeelde daadwerkelijk mee).
'Antoine Fuqua heeft me kunnen overtuigen om nog eens een drugsbaron te spelen omdat mijn personage deze keer na een lange celstraf heel anders tegen de dingen aankijkt - je wil trouwens niet weten hoeveel kerels me achteraf zijn komen vertellen dat zíj Nino Brown waren. Alsof dat een eer was!'
'Brooklyn's finest' is behoorlijk donker en schetst een deprimerend beeld van agenten. Hoe kijkt u daar als zelfverklaarde optimist tegenaan? Wesley Snipes: 'Welke demonen plagen je?, vroeg ik Antoine . Zo'n donkere film! Ongelukkig genoeg weerspiegelt Brooklyn's finest wel een keiharde werkelijkheid. Soms moet je het lelijke belichten zodat we allen samen de boel kunnen schoonvegen.'
'Ik ben in de jaren 1970 opgegroeid in de Bronx. In de heroïneperiode stikte het gebouw waar ik woonde van de verslaafden. Op geen enkele verdieping brandde licht, omdat de lampjes steeds weer gestolen werden. Je kon de junks horen spuiten en ruziën. Ik was negen en doodsbang dat ze me zouden vastgrijpen als ik naar mijn tante en nannymoest die een verdieping hoger woonden. Maar aan kinderen raakten ze toen gelukkig niet. Tegenwoordig worden kleine kinderen daarentegen schaamteloos ingezet en geëxploiteerd. Geldzucht en een gebrek aan respect hebben de boel zwaar verziekt.'
Brooklyn's Finest speelt vanaf vandaag in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Antoine Fuqua Cast: Richard Gere, Don Cheadle, Ethan Hawke Genre: Actie-, politiefilm Duur: 140 minuten
09-06-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
05-06-2010
Dossier vergeten sterren: deel 7: Dustin Hoffman.
Een gesprek met Dustin Hoffman(72 jaar) over heden, verleden en toekomst, én internationale politiek, en een mooie gelegenheid om terug te blikken op zijn imposante carrière. Ten slotte behoort de tweevoudige Oscarwinnaar samen met Jack Nicholson, Gene Hackman en Robert Duvall tot de boegbeelden van een invloedrijke generatie Amerikaanse methodacteurs. Bovendien heeft de geboren en getogen Los Angelino met - gaat u er gerust even voor zitten - The Graduate, Midnight Cowboy, Little Big Man, Straw Dogs, Papillon, Lenny, All the President's Men, Marathon Man, Kramer Vs Kramer, Tootsie en Rain Man intussen meer klassiekers op zijn cv dan om het even welke andere levende Hollywoodacteur. Hoffman blijkt achter de coulissen vooral een intelligente en grappige man.
Dustin Hoffman in Marathon Man
U volgt dus de internationale politiek? Dustin Hoffman: (knikt)Ik probeer op de hoogte te blijven. Van de Belgische situatie ken ik natuurlijk niet de details, maar ik heb er onlangs een stuk over gelezen in The New York Times
In het begin van uw carrière - toen u een aantal politiek getinte films maakte zoals All the President's Men - zei u nochtans vaak dat u niet in politiek geïnteresseerd was, alleen in goeie scripts en interessante rollen. Dustin Hoffman: Ik ben altijd in politieke feiten en ideeën geïnteresseerd geweest, niet in politici of in dat hele celebritygedoe. Ik zal je eens wat vertellen. Een paar jaar geleden inviteerde Silvio Berlusconi me voor de inhuldiging van zijn zoveelste nieuwe tv-station in Milaan. Ik ben daar ook naartoe gegaan, omdat vrienden ook gingen. En omdat hij mijn vrouw en mij gratis wou overvliegen. Het is een van de engste ervaringen van mijn leven geworden. Op een gegeven moment werd onze auto omsingeld door paparazzi. Ze begonnen hem heen en weer te duwen. Het was een compleet gekkenhuis. Ik wist zeker dat de auto over de kop zou gaan en dat ik gelyncht zou worden. Dat ze zoiets met Richard Nixon doen, tot daar aan toe. Maar met een simpele, altijd bescheiden gebleven acteur? Die avond heb ik tegen mijn vrouw gezegd: 'Géén Berlusconi meer. Géén politiek meer.' Mij zien ze nooit meer in de buurt van een politicus.
Dustin Hoffman en Robert Redford in All the President's Men
Als acteur is uw engagement niettemin afgenomen. De laatste jaren bent u vooral te zien in komedies en familiefilms. Robert Redford, uw leeftijdsgenoot en collega uit All the President's Men, is geëngageerder dan ooit tevoren. Bent u ontgoocheld in de politieke kracht van film? Of bent u gewoon ontgoocheld in de politiek? Dustin Hoffman: Goeie vraag. Promo-interviews voor nieuwe films noemen ze 'junkets', niet? Geef toe, dat woord zegt toch alles? Want hoelang hebben jij en ik om een gesprek te voeren? Twintig minuten? Ik doe dit al sinds 1967, toen ik doorbrak met The Graduate, en toen kon ik nog een vol uur met een journalist praten. Daarna werd het een halfuur, en straks mag je nog hooguit één vraag stellen. Het is een mooie metafoor voor de quotecultuur, die vooral in Amerika lelijk heeft toegeslagen. Het gaat alleen nog om slogans en spektakel, zowel in de filmindustrie als in de politiek. Onder George W. Bush heeft Amerika zijn culturele dieptepunt bereikt. Dat Redfords politieke films geen volk lokken, verbaast me dus niet. In de seventies, toen we samen All the President's Men maakten, was er tenminste nog een publiek dat opgevoed was om kritisch te zijn, om vragen te stellen.
Vroeger werden de filmstudio's geleid door mensen die effectief iets van film afwisten, en die gewoon hun investeringen probeerden terug te verdienen met een zo divers mogelijk aanbod. Nu zijn het ceo's die om het even wat zouden verkopen, en met al hun volstrekt identieke sequels en franchises spectaculaire winstcijfers willen voorleggen aan hun aandeelhouders. Zouden Midnight Cowboy, Lenny of All the President's Men vandaag nog door een studio worden gemaakt? In geen duizend jaar!
Er waren de voorbije jaren toch een paar kleine, politieke films die wél geld opbrachten en een publiek bereikten, zoals Good Night and Good Luck en Syriana? Dustin Hoffman: Dat waren geen films, dat waren mirakels. Tegenwoordig rekenen de studio's ook alles op voorhand uit. Hoeveel een film zal kosten, wat hij zal opbrengen en welk publiek hij zal bereiken. Mr. Magorium, bijvoorbeeld, is een kinderfilm zonder seks en geweld. Daarvan wisten ze onmiddellijk dat hij niet sterk zou openen. Omdat het vooral tieners zijn die de nieuwe films platlopen. En omdat ouders die met hun kinderen willen gaan soms een paar weken nodig hebben vooraleer ze tijd kunnen vrijmaken.
Dustin Hoffman en Anne Bancroft in the Graduate
Is er ook niet enorm veel veranderd voor de acteurs? U staat bekend als een gedreven methodacteur die zijn rollen uitvoerig voorbereidt. Heeft dat in tijden van computeranimatie en performance capturing nog wel zin? Dustin Hoffman: Daar zeg je me wat. Als je Jaws vergelijkt met Beowulf, die nieuwe, hypergeavanceerde film in digitale 3D, dan zaten we dertig jaar geleden nog in de prehistorie. We zijn niet ver van het punt verwijderd waarop je volledig digitale filmsterren in volledig digitale films zult hebben, zonder dat je nog enig verschil merkt met de echte acteurs.
Bang dat u straks zonder werk zit? Dustin Hoffman: Nee. Ik ben wel bang dat ik straks dood ben. Maar wat mij betreft, mogen die digitale acteurs nú aanrukken. Stel je voor dat ik dankzij die computereffecten nog zou kunnen meespelen in de sequel op The Graduate. Of in Tootsie, maar dan met een echte vagina. Eindelijk een nieuwe wereld die opengaat. (lacht)
Dustin Hoffman in Billy Bathgate U zit blijkbaar met uw leeftijd. Of houdt u graag het kind in uzelf wakker? Dustin Hoffman: De twee. Ik kan moeilijk blijven beweren dat ik van middelbare leeftijd ben, want zoveel 140-jarigen ken ik niet. Anderzijds doe ik al jaren mijn best om volwassen te zijn, maar dat is nog niet hetzelfde als a grown-up. Dat zijn valse volwassenen, lieden in pak en das die oorlog voeren om de vrede te bewaren. Of verzekeringen verkopen en dan geen cent uitbetalen wanneer er een orkaan over New Orleans raast. Aan dat soort hypocrisie en machtsspelletjes weiger ik mee te doen. Is Bush een volwassene? Vergeet het. He's a grown-up.
Vlak voor de invasie van Irak hebt u tijdens het filmfestival van Berlijn een emotionele speech gehouden tegen de oorlog, wat toen zeker niet bon ton was. Vreesde u niet om, net als Norman Mailer, George Clooney en Susan Sontag, voor landverrader uitgescholden te worden? Dustin Hoffman: Ik was niet van plan die toespraak te houden; het was meer een emotionele opwelling dan wat anders. Maar ik meende elk woord tot in de toppen van mijn tenen. Ze hadden me tijdens het festival uitgenodigd voor een Unicefgala, en ik had eerlijk gezegd al een paar glazen op. Plots vroeg iemand me of ik een speech wou geven. Een halfuur later ben ik het podium opgeklauterd en heb ik de beste toespraak van mijn leven gegeven. Ze staat zelfs nog altijd op het internet. Ik zei: 'Ze manipuleren het verdriet om 9/11 om een oorlog te kunnen beginnen. Ik ben niet tegen Amerika. Ik ben niet tegen baseball. Ik ben niet tegen rock-'n-roll. Ik ben niet tegen jazz. Maar ik ben wél tegen de beslissing van onze regering om Irak binnen te vallen.' En ik kreeg verdorie meer applaus dan toen ik een Oscar won.
Waar ik gewoon niet bij kon, was de flagrante manier waarop Bush de bevolking zat voor te liegen. De Vietnamoorlog was ook gebaseerd op leugens, maar toen leefden we nog niet in een multimediamaatschappij en konden de feiten nauwelijks worden gecheckt. Nu wisten we dat Irak geen massavernietigingswapens had en niet de minste bedreiging vormde. Ik herinner me nog dat Condoleezza Rice zei: 'We gaan niet op de paddenstoelwolk zitten wachten.' Complete bullshit natuurlijk, maar wel een krachtig beeld en de perfecte slogan om iedereen de stuipen op het lijf te jagen. Maar het is natuurlijk niet alleen de schuld van de politici. Ook mijn collega-acteurs, regisseurs, producenten en videogameontwerpers moeten maar eens dringend ophouden met al die gewelddadige films te maken. Ze maken geweld almaar acceptabeler. (kwaad) Hou er toch verdomme mee op!
Dustin Hoffman en Meryl Streep in Kramer vs. Kramer
Met permissie, maar in Straw Dogs en Marathon Man zaten ook brutale geweldscènes, die voor hun tijd zelfs baanbrekend waren. Dustin Hoffman: Maar dat waren géén hersenloze films. Het waren ook geen 'geweldfilms'. Ze gingen weliswaar over geweld, over hoever een mens kan en mag gaan. Maar ze wierpen vragen op en waren confronterend, wat je van de gemiddelde actiefilm tegenwoordig niet meer kunt beweren. Vandaar dat ik de jongste jaren vooral komedies en familiefilms doe. Ik ben die oorlogsporno spuugzat.
Heeft uw keuze voor komedies en familiefilms ook niet te maken met het feit dat u nog weinig goeie, dramatische hoofdrollen aangeboden krijgt en u zich noodgedwongen met bijrollen moet verzoenen? Dustin Hoffman: Ook. Daar ga ik niet over zitten liegen. Als je een zekere leeftijd voorbij bent en je heet niet Sean Connery, dan moet je accepteren dat je minder wordt gevraagd voor een hoofdrol. Daar heb ik vrede mee. Tien jaar geleden zei mijn vrouw me: 'Waarom ben je toch altijd zo kritisch voor jezelf en ga je zo diep voor je rollen? Probeer nu toch eens te relaxen en intuïtief een rol te kiezen.' En dat heb ik sindsdien ook gedaan. Ik heb een komedie zoals Meet the Fockers gedaan zonder het script te lezen, gewoon omdat ik graag wou samenwerken met Robert de Niro, Ben Stiller en Barbra Streisand. En ik heb Perfume gedaan omdat ik het boek van Patrick Süskind geweldig vond en een fan was van de Duitse regisseur Tom Tykwer. Vroeger zou ik weken nodig hebben gehad om die beslissingen te nemen. Nu zeg ik meteen 'ja' of 'nee'. En ik kijk niet meer om.
Dustin Hoffman en Sean Connery in Family business
05-06-2010 om 17:48
geschreven door Patje007
03-06-2010
Cynthia Nixon daarentegen is haar Sex and the City-personage nog lang niet beu: 'Miranda gaat steeds meer op mezelf lijken'.
Filmcritici mogen dan al hun neus ophalen voor de tweede 'Sex and the city'-film, de fans krijgen er maar niet genoeg van. Ook Cynthia Nixon is nog steeds blij met haar personage Miranda. 'Ze is in de loop der jaren steeds meer op mezelf gaan lijken', zegt de Amerikaanse actrice.
Als de roodharige advocate Miranda Hobbes staat ze altijd een beetje in de schaduw van Sarah Jessica Parker en Kim Cattrall, maar Cynthia Nixon (44) is allesbehalve een grijze muis. In het echte leven kunnen dure designerkleren haar gestolen worden, overwon ze borstkanker, is ze blond, moeder van twee kinderen uit een huwelijk dat zeven jaar geleden op de klippen liep én sinds enkele jaren openlijk lesbisch. Over haar privéleven praat de actrice zelden, maar over haar personage Miranda wil ze wel wat kwijt. 'Ik ben zachter dan Miranda, maar Miranda is in de loop der jaren meer op mezelf beginnen te lijken', zegt ze.
Hoe was het om opnieuw in de huid van Miranda te kruipen? Cynthia Nixon: 'Opwindend, omdat Michael Patrick King (regisseur en scenarioschrijver) er steeds opnieuw in slaagt om onze personages te laten evolueren. Ook Miranda is veel veranderd in de loop der jaren. In het allereerste seizoen van Sex and the city was ze bitter, cynisch, achterdochtig en liep ze de hele tijd op de toppen van haar tenen. De Miranda van nu is een redelijk gelukkige vrouw en moeder. Haar carrière is nog steeds heel belangrijk, maar in de tweede Sex and the city-film gebeuren er dingen waardoor ze die carrière anders gaat bekijken. Als prille veertiger moet Miranda plots uitzoeken wie ze is en wat het leven voor haar nog in petto heeft. Gelukkig kan ze rekenen op de steun van haar man Steve. In de vorige film had hun relatie een zware dip, maar nu zijn ze weer een fijn koppel. Steve is degene die Miranda aanmoedigt om niet langer met zich te laten sollen. Dat betekent heel veel voor haar.'
Fashionista's komen ook weer uitgebreid aan hun trekken. Cynthia Nixon: 'Ja, ook Miranda krijgt weer haar deel van de modekoek. Miranda heeft het geld voor de juiste kapsels, juwelen, kleren, schoenen en niet te vergeten, handtassen. Zelfs in de scènes in het Midden-Oosten laat ons modegevoel ons niet in de steek. Maar het blijft wel realistisch, het mocht niet te provocerend worden. Zeker niet voor Miranda, die erg veel belang hecht aan sociale codes.'
Was u ooit al in het Midden-Oosten geweest? Cynthia Nixon: 'Nee, nooit. De hele ploeg is naar Casablanca gevlogen, en vandaar werden we naar Marrakesh gebracht, waar het grootste deel van de opnames plaatsvond. De mensen zijn er erg gastvrij. Ze vinden het heerlijk om je thuis te ontvangen. Ik ben een theefan, dus ik genoot met volle teugen van de groene thee die ze me overal aanboden, met verse munt, zálig. We vlogen ook naar Erfoud, een fantastisch gebied met ongerepte woestijn. Overal duinen, zover je kon kijken. Ik had zo'n landschap al gezien in films als Lawrence of Arabia, en ik had het gevoel dat ik in een filmdecor was beland. Ook al heb je die woestijn vlakbij je neus, dan nog lijkt het een postkaart. '
'Sex and the city' heeft nog steeds een schare heel trouwe fans die maar niet genoeg krijgen van de avonturen van de vier vriendinnen. Verbaast u dat? Cynthia Nixon: 'Ja, nog steeds, na al die jaren. We zijn verrast, maar ook ontroerd dat ons publiek onze personages zo trouw blijft volgen.'
Hoe is de relatie met uw drie co-actrices? Cynthia Nixon: 'Wel, we kennen elkaar nu al zo lang, twaalf jaar ongeveer. Mijn dochter Samantha is dertien geworden tijdens de opnames van deze film. Ze was acht maanden toen we de pilootaflevering van de tv-serie draaiden. We hebben samen en apart veel meegemaakt. We houden van elkaar, we steunen elkaar. Natuurlijk zijn er af en toe wel eens strubbelingetjes geweest, maar de geruchten in de pers dat we niet meer tegen elkaar spraken, zijn flink overdreven. Tijdens de opnames van de film zijn we wel weer meer naar elkaar toegegroeid. We gingen samen op stap, aten samen, gingen samen winkelen. Zowel bij de acteurs als de filmcrew zijn er banden gesmeed.'
Stel dat er een derde film komt: hoe ziet u de toekomst van Miranda? Cynthia Nixon: 'Ik denk dat ze meer controle krijgt over haar leven. Zeker nu ze ouder en wijzer wordt, moet ze stilaan weten wat ze echt wil. Het zou mij niet verbazen dat ze een eigen advocatenfirmaatje zou oprichten. Volgens mij zou ze dat heel goed doen.'
03-06-2010 om 20:27
geschreven door Patje007
02-06-2010
Sarah Jessica Parker krijgt stilaan genoeg van Carrie: «Na een tijd verlang je naar iets anders»
Dankzij Sex and the City werd Sarah Jessica Parker een superster, een mode-icoon en een van de best betaalde actrices. Ook de tweede bioscoopfilm gebaseerd op de serie betekent kassa voor Parker: ze kreeg naar verluidt 15 miljoen dollar. Een gesprek met de ster, die zich opvallend bewust is van haar imago en verantwoordelijkheid.
Speelde u deze sequel met een derde film in het hoofd? Sarah Jessica Parker: «Neen. We dachten bij de eerste bioscoopfilm dat we het laatste van Sex and the City hadden gezien. We hebben tijdens de opnames geen enkele keer over een mogelijk vervolg gepraat. Zo hebben we het altijd gedaan. We koesteren elke dag omdat we zo dol zijn op onze job.»
Wordt het niet vervelend om altijd Carrie te spelen ? Sarah Jessica Parker: «Ach neen. Ik vind het heel leuk om tijd met Carrie Bradshaw door te brengen. Maar ik ben nu eenmaal een actrice en wil nieuwe dingen verkennen. Ik vind Carrie belangrijk, maar daarnaast moet ik andere rollen kunnen spelen. Het is goed voor je psyche als je af en toe onbekend terrein verkent. Beeld jij je in dat je altijd over hetzelfde zou moeten schrijven. Misschien vind je het onderwerp wel interessant, maar na een tijd verlang je toch ook naar wat anders.»
De serie Sex and the City heeft het vooral over relaties. Wat is volgens u het geheim van een goede relatie? Sarah Jessica Parker: «Ik zou niet weten wat werkt voor andere mensen. Ik kan immers alleen maar praten over mijn eigen relatie. En zelfs die relatie kan je op veel verschillende manieren interpreteren. Dus kan ik die vraag niet beantwoorden. Ik denk trouwens dat niemand dat zal kunnen.»
Kan een mode-icoon zoals u fouten maken op dat vlak? Sarah Jessica Parker: «Zeker. Al mijn fouten zijn zelfs uitgebreid gedocumenteerd. Je kan er echt niet naast kijken. Maar gelukkig heb ik die fouten ook gemaakt samen met een hele generatie. Ik was dus zeker niet alleen. Ik ben zoals veel andere vrouwen het slachtoffer geweest van modeverschijnsels.»
Sex and the City is een liefdesverklaring aan New York. Maar waar zou u het liefst van al wonen? Sarah Jessica Parker: «Eigenlijk kan het me niet schelen waar ik woon, als ik maar bij mijn kinderen ben. Maar mocht ik kunnen kiezen en mijn kinderen mogen meegaan, dan zou ik in nog altijd in New York City willen wonen. We hebben momenteel ook een huis op het platteland in Ierland. Eveneens een bewuste keuze. Ik vind het enggeestig om altijd op dezelfde plek te willen blijven en geen andere landen en steden te verkennen. Het is bovendien leerzaam voor de kinderen.»
Wat is het beste en het slechtste aan uw job? Sarah Jessica Parker: «Het beste is dat ik drie gezonde kinderen heb en dat ik genoeg verdien zodat ik goed voor hen kan zorgen. Mijn zoon kan bijvoorbeeld naar de school gaan waar hij zich goed voelt en ik kan mijn kroost grootbrengen in New York City. De rest is van geen tel. Ik moet hard werken, dat wel. Maar ik ben gezegend met gezonde kinderen. Dat is onbetaalbaar.»
U bent niet weg te slaan uit modemagazines en roddelblaadjes. Leest u die eigenlijk? Sarah Jessica Parker: «Neen, en op het internet volg ik het ook niet. Ik heb trouwens totaal geen idee van hoe een computer werkt. Ik ben gezegend met onwetendheid. Ik heb enkel een telefoon nodig, want ik moet weten hoe het met mijn kinderen, mijn echtgenoot en mijn familie is.»
Sex and the City 2 speelt sinds vandaag in de Kinepolis-bioscopen
Regie: Michael Patrick King Cast: Sarah Jessica Parker, Kim Cattrall Duur: 150 minuten Genre: Komedie
02-06-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
01-06-2010
Law Abiding Citizen.
Law Abiding Citizen speelt vanaf 2 juni 2010 in de Kinepolis-bioscopen
Regie: F. Gary Gray Cast: Gerard Butler, Jamie Fox Duur: 109 minuten Genre: Actie, thriller
01-06-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
30-05-2010
Ben Kingsley heeft ster op Walk of Fame.
De Britse acteur Sir Ben Kingsley heeft zijn eigen ster gekregen op de beroemde Hollywood Walk of Fame in Los Angeles. Dat staat op de website van de BBC. De ster werd donderdag onthuld.
Naast de 66-jarige acteur was onder anderen acteur Bruce Willis van de partij. "Dat ik hier nu naast jou sta is iets waarvan ik nooit had durven dromen toen ik opgroeide in Engeland", zei Kingsley. Hij noemde het 'een eer' om vanaf nu 'deel uit te maken van de architectuur van deze uitzonderlijke stad'. Kingsley, wiens echte naam Krishna Pandit Bhanji is, is vooral bekend van zijn vertolking van Gandhi in de gelijknamige film uit 1982. Voor zijn rol als de Indiase vrijheidsstrijder ontving hij een Oscar. Hij ontving Oscar-nominaties voor zijn rollen in de films 'Bugsy' (1991), 'Sexy Beast' (2001) en 'House of Sand and Fog' (2003). Momenteel is Kingsley te bewonderen in de film 'The Prince of Persia: The Sands of Time'.
30-05-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
29-05-2010
Acteur Dennis Hopper(74) overleden.
De Amerikaanse acteur, regisseur en kunstschilder Dennis Hopper is op 74-jarige leeftijd overleden. Hij stierf in het Californische Venice, omringd door familie en vrienden.
Hopper maakte in de jaren zestig en zeventig naam met films die bepaalden hoe Amerika zichzelf zag, zoals 'Easy Rider' en 'Apocalypse Now'.
Hij koos vaak voor de rol van buitenbeentje of vreemdeling en groeide zo in de afgelopen vijftig jaar uit tot één van de bekendste Amerikaanse acteurs. Hij werd twee keer genomineerd voor een Oscar.
Hopper had al geruime tijd prostaatkanker. Op de valreep kreeg hij eind maart nog een ster op Hollywood Boulevard. Hopper kon bij de ceremonie aanwezig zijn, maar verder kwam de sterk verzwakte acteur niet veel meer buiten de deur.
Easy Rider
Hopper had als tiener al veel kleine tv-rolletjes en een enkele bijrol (bijvoorbeeld met James Dean in 'Rebel without a Cause') op zijn naam staan, maar hij brak in 1969 door met Easy Rider.
De basis voor de film was gelegd met 'The Trip' van B-film-regisseur Roger Corman, waarin Hopper samenwerkte met de beginnende acteurs Jack Nicholson en Peter Fonda. Samen met hen maakte hij als regisseur en hoofdrolspeler de roadmovie.
Easy Rider was baanbrekend door het onderwerp en het gebruik van populaire muziek van Steppenwolf ('Born to be Wild') en The Byrds.
Op hun reis van Californië naar New Orleans passeren Billy (Hopper) en Captain America (Fonda) een dwarsdoorsnede van de VS in de jaren zestig: idealistische boeren, hippies in een commune en de bekrompen burgers die drugsgebruik maar niets vinden.
De film maakte als geen andere de idealen van de hippiebeweging bekend bij het grote publiek, maar was tevens het symbolische einde van de hippiecultuur: Billy en Captain America worden aan het einde neergeschoten door kleinzielige boerenpummels.
Crisis
Na het succes van 'Easy Rider' kwam Hopper in een artistieke en persoonlijke crisis. Hij gebruikte veel drugs, scheidde twee keer in twee jaar en voerde openlijk ruzie met Peter Fonda. Zijn nieuwe film 'The Last Movie' werd door publiek en critici neergesabeld.
Hoewel hij in 'Apocalypse Now' (1979) een kleine maar memorabele rol had als doorgedraaide persfotograaf, duurde een comeback tot midden jaren tachtig. Eerst zette hij in 'Blue Velvet' een psychopathische crimineel neer (compleet met lachgasverslaving). Daarna kreeg hij een Oscarnominatie voor 'Hoosiers', waarin hij een aan lager wal geraakte man speelde die een comeback maakte als de coach van zijn zoon. Die rol was hem op het lijf geschreven.
Kunst
Naast succes op het witte doek was Hopper ook een gerenommeerd kunstenaar. Hij schilderde, fotografeerde en was beeldhouwer. Vooral zijn portretten uit de jaren zestig werden bekend. In 2001 exposeerde hij nog in het Stedelijk Museum in Amsterdam.
Slechterik
Omdat hij het in 'Blue Velvet' zo goed had gedaan als bad guy, werd Hopper regelmatig gecast als slechterik: bommenlegger in 'Speed', huurmoordenaar in 'Red Rock West' en piraat in 'Waterworld'.
In de laatste jaren van zijn leven keerde hij nog enkele keren terug naar waar hij ooit begon, het kleine scherm. Hij speelde de tegenstander van Jack Bauer in het eerste seizoen van '24' en een platenproducer in 'Crash', de tv-serie geïnspireerd door de gelijknamige film.
Scheiding
De laatste maanden van zijn leven haalde Hopper nog de koppen van de tabloids met een smerige scheiding van zijn vijfde vrouw Victoria Duffy. Hopper beschuldigde haar van diefstal en zei dat zij zijn behandeling tegen kanker tegenwerkte.
Het was misschien wel een toepasselijk einde voor een leven vol passie, drugs en drama. "Ik ben niet zo iemand die terugkijkt op zijn leven", zei hij ooit. "Zo fijn was het allemaal namelijk niet. Ik heb veel goede herinneringen, maar ook een paar bijzonder donkere. Maar ik geloof niet dat ik er iets aan zou willen veranderen."
29-05-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
James Franco: rebel without applause.
Vijf jaar geleden was hij de nieuwe James Dean, maar sindsdien grossierde hij alleen maar in flops en bijrollen. Gaat hij de geschiedenis in als James Fiasco?
Het kan verkeren. Toen James Franco enkele jaren geleden doorbrak met zijn rol als de gekwelde filmheld James Dean, die hij met brio en diep gerimpeld voorhoofd vertolkte in de gelijknamige tv-biopic, werd de gecultiveerde Califoniër een gouden toekomst voorspeld. En toen hij even later met zijn bijrol in de megablockbusterSpider-Man bewees ook bij het mainstreampubliek in de smaak te vallen, leek hij helemaal voorbestemd voor het supersterrendom. 'Le nouveau DiCaprio est arrivé' werd hier en daar al enthousiast getoeterd. Dat bleek voorbarig, want sindsdien wist Franco amper de verwachtingen in te lossen. Sterker nog: bijna álle films waarin hij als leading man werd gecast, draaiden om de meest uiteenlopende redenen op bescheiden tot regelrechte fiasco's uit. Zo zag hij het prestigieuze oorlogsepos The Great Raid (2005) mee ten onder gaan in de zwanenzang van productiefirma Miramax (de film werd door de broertjes Weinstein meer dan twee jaar lang in de ijskast gestopt en na hun definitieve split met Disney snel-snel in de zalen gedropt), terwijl het al even groots opgezette historische epos Tristan & Isolde (2006) gebukt ging onder reshoots, knipbeurten en comateuze pr.
James Franco in The Great Raid
Voeg daar nog enkele pijnlijke missers aan toe zoals Sonny (2003), het gerateerde regiedebuut van Nicolas Cage; Disneys spectaculair geflopte mariniersdrama Annapolis (2006) en drie obscure indie-films die Franco zelf regisseerde, maar die alleen door de spreekwoordelijke paardenkop werden gezien (The Ape en Fool's Gold, beide uit 2005 én het recentere Good Time Max) en je begrijpt dat Franco's kunstzinnige ego - de man schildert, schrijft toneelstukken, zucht vaker dan hij praat en háát promotournees - op zijn minst enkele barstjes begon te vertonen. 'Toch heb ik geen spijt van de keuzes die ik heb gemaakt', stelt de would-be en should-be ster tijdens een ontmoeting in Londen. 'Op papier zagen die projecten er veelbelovend uit en ik heb er altijd iets van opgestoken. Maar ik ben de eerste om toe te geven dat ze niet het verhoopte resultaat hebben opgeleverd.'
Dure spektakelfilms als 'The Great Raid' en 'Tristan & Isolde' hadden een ster van je moeten maken, maar werden commerciële debacles. Lag je daar wakker van? James Franco: Ja. Niet in de eerste plaats voor mezelf, maar omdat die films een veel beter lot verdienden. Met name over die twee titels was ik wél tevreden. Het was goed gemaakt entertainment voor een groot publiek. Om allerlei redenen is het echter fout gelopen. Problemen met de productiefirma, slechte timing, negatieve geruchten die het publiek afschrikten... (zucht) Weet je: op een gegeven moment wilde ik er de brui aan geven. Ik voelde me een aapje in een mediacircus en werd écht depressief van al die negatieve recensies. Daarom ook ben ik opnieuw beginnen studeren en trek ik weer meer tijd uit om te schilderen.
Wat studeer je? James Franco: Engelse literatuur en creative writing aan de UCLA. Mijn bachelordiploma had ik al, maar ik ben indertijd moeten stoppen omdat mijn acteercarrière te veel tijd in beslag nam.
James Franco in Pineapple Express
Maar je blijft ondertussen wel acteren? James Franco: Zeker. Door een stap achteruit te zetten, begreep ik weer waarom ik ooit met acteren was begonnen. Mijn passie laaide weer op. Het was ook een goeie zet om weer met literatuur bezig te zijn in plaats van alleen maar met filmscripts. Het helpt je relativeren en brengt opnieuw zuurstof naar je hersenen. Anthony Hopkins zei ooit: 'In een carrière maak je hooguit tien films die ertoe doen. De rest is overbodig en het herbekijken niet waard. Alleen weet je nooit op voorhand of je met een van die tien bezig bent.' Met die ingesteldheid wil ik voortaan door het leven: altijd je uiterste best doen, maar niet wakker liggen van het resultaat.
Je schrijft toneelstukken, schildert en regisseert. Is acteren in zo'n 'Spider-Man'-film dan niet gewoon een goed betaald klusje tussendoor? James Franco: (lacht) Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit comics lees en dat de meeste superheldenfilms me niks zeggen. Maar Spider-Man steekt er kwalitatief echt wel bovenuit. Sam Raimi is een geweldige regisseur, ik kan met fantastische collega's werken als Tobey Maguire, Kirsten Dunst, Willem Dafoe en noem maar op. En vooral: die films gáán ook ergens over. Het is geen orgie van special effects. Mijn personage Harry ondergaat een volledige transformatie en wordt geconfronteerd met intense gevoelens van wraak, jaloezie en verdriet. Het is meer dan een blits pakje aantrekken en wat staan gesticuleren tussen bluescreens.
Put je niet veel meer voldoening uit schilderen? James Franco: Het is in elk geval een persoonlijker uitlaatklep. Films maken en acteren doe je in groep. Als schilder sta je alleen voor het canvas en ben je ook alleen verantwoordelijk voor het resultaat. Het is zelfexpressie in zijn meest essentiële vorm. Ik kan er ook beter mee om als mensen mijn schilderijen slecht vinden dan als ze films kraken waarin ik maar een klein radertje ben. Ik ben nogal een controlefreak.
Scène uit Tristan & Isolde
Hoe ver reiken je ambities als schilder? James Franco: Ik doe het veel en graag, maar ik besef dat ik nog geen topper ben. Gisteren heb ik Tate Modern bezocht en het ziet er niet naar uit dat daar gauw een van mijn werken zal hangen. Maar als alles goed gaat, ga ik straks wel voor het eerst in een Londense galerij tentoonstellen. Dat schrikt me trouwens meer af dan de recensies van mijn films. (lacht)
Naast 'Spider-Man' liep inmiddels ook 'Flyboys'(2007) in de zalen, een oorlogsfilm over vliegeniers uit de Eerste Wereldoorlog. Klopt het dat je daarvoor speciaal een pilotenbrevet hebt behaald? James Franco: (knikt) Ik heb me altijd al redelijk obsessief op mijn rollen voorbereid en in dit geval had ik mijn contract getekend vier maanden voor de opnames moesten beginnen. Aangezien er veel vliegscènes inzaten en ik voldoende tijd had, heb ik dan maar besloten om vlieglessen te nemen. En met succes. Wat dat betreft spiegelde ik me aan een van mijn grote voorbeelden: Steve McQueen. Die speelde ook ooit een piloot in een oorlogsfilm en haalde daarvoor ook speciaal zijn vliegbrevet. Da's geen kwestie van stoer doen of te veel vrije tijd hebben. Zoiets komt je vertolking wel degelijk ten goede. Als je McQueen in een vliegtuig ziet zitten, voelt dat perfect natuurlijk aan en zie je gewoon dat hij weet op welke knoppen hij moet drukken.
Scène uit Flyboys
Van research gesproken: voor je rol in 'City by the Sea' heb je ooit een week rondgezworven tussen de daklozen van New York. James Franco: Inderdaad. Ik heb toen ook met verschillende junks opgetrokken. Belangrijkste les: dat je als acteur vooral niet te veel moet klagen. Zo lastig is ons leven uiteindelijk niet. En wat me toen ook opviel: hoe minder men heeft, hoe vrijgeviger en solidairder men wordt. Héél leerzaam voor iemand die uit een wereldje komt waar alles om geld draait.
Wat heb je van je rol als James Dean geleerd? James Franco: Dat Dean géén poseur was, maar een van de grootste en meest vernieuwende acteurs aller tijden, samen met Marlon Brando. Hij heeft me ook geleerd dat je je eigen persoonlijkheid in je rollen moet leggen. Je moet niet bang zijn om een script naar je hand te zetten en af te gaan op je instinct. Dat probeer ik ook altijd te doen, zelfs al krijgt een regisseur het daarvan wel eens op zijn heupen.
Al veel regisseurs tot razernij gedreven? James Franco: (lacht)Je moet weten wanneer je kunt improviseren en vooral wanneer niét. In de kleine independentfilms die ik zelf regisseer, heb ik niets liever dan dat acteurs zoveel mogelijk eigen inbreng hebben. Ook Robert Altman - met wie ik The Company heb gemaakt - moedigde zijn cast daarin altijd aan. Alleen moet je niet plots verrassend uit de hoek willen komen tijdens een actiescène in Spider-Man. Eén zo'n shot kost tienduizenden dollars en uren voorbereiding.
James Franco en Kirsten Dunst in Spider-Man 3
Over wijlen Altman gesproken: waren jullie niet van plan om samen nog een film te maken? James Franco: Twee zelfs. Een dag voor zijn dood hadden we het er nog over aan de telefoon - we waren goed bevriend geraakt. De eerste, die Paint heette en over het New Yorkse kunstwereldje ging, was inmiddels afgevoerd, maar Robert was al druk met een nieuw project bezig: Hands on a Hard Body, een ensemblefilm gebaseerd op een documentaire over Texaanse autofreaks. Robert was écht creatief tot de laatste snik, een mentor voor zijn acteurs en een van mijn helden als regisseur. We zullen hem vreselijk missen.
James Franco in Flyboys
29-05-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
27-05-2010
Brooklyn's Finest.
Regie: Antoine Fuqua Cast: Richard Gere, Don Cheadle Release: 9 juni 2010 Duur: 140 minuten Genre: Actie
27-05-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
De 10 zomerfilms van 2010.
Wat heeft de filmzomer van 2010 in petto? Een stel vriendinnen op stiletto's, oude en nieuwe actiehelden en dito tekenfilmsterren, vampiers en tovenaars. Laat die hittegolf maar komen!
2 JUNI: SEX AND THE CITY 2 Carrie, Samantha, Miranda en Charlotte zijn terug in een nieuw avontuur vol glamour, humor, nieuwe schoenen en nieuwe dilemmas. Twee jaar na haar huwelijk met Big maakt Carrie zich zorgen dat ze stilaan een verveelde huisvrouw wordt. Maar dan loopt ze haar oude vlam Aidan tegen het lijf en de chemie tussen hen blijkt nog lang niet verdwenen. Hoewel de kritieken voor de eerste Sex and the city-film niet denderend waren, bracht die wereldwijd wel bijna 400 miljoen euro op, dus Sarah Jessica Parker en haar vriendinnen hopen dat de kassa weer zodanig hard rinkelt dat ze aan deel drie kunnen beginnen.
16 JUNI: THE A-TEAM Nostalgie ten top met de filmversie van The A-Team, de tv-serie die in de jaren 80 miljoenen tieners aan de buis kluisterde. De vier oorlogsveteranen Hannibal, Murdock, Face en B.A. komen ook in de film van de ene benarde situatie in de andere terecht. Mr. T is er helaas niet bij, maar Jessica Biel en enkele spectaculaire actiescènes maken dat ongetwijfeld goed.
23 JUNI: TOY STORY 3 Met Toy Story begon bijna 15 jaar geleden de digitale revolutie in de animatiewereld. Disney en Pixar halen goudhaantjes Woody en Buzz Lightyear nog eens uit de kast voor een derde avontuur, in 3D deze keer. Andy gaat studeren en dus dumpt hij zijn speelgoed in een kindercrèche. Maar Woody en Buzz en hun speelgoedvrienden zien dat natuurlijk helemaal niet zitten en verenigen hun krachten. Dé animatietopper deze zomer voor jong en oud.
30 JUNI: TWILIGHT: ECLIPSE Horden tienermeisjes en oudere vampierenfans stormen ongetwijfeld weer halsoverkop naar de bioscoop voor Eclipse, het derde deel in The Twilight saga. Bella wordt nog steeds verscheurd tussen haar gevoelens voor Edward en Jacob. Tot overmaat van ramp komt de wrede vampier Victoria weer op de proppen die nog steeds op wraak zint. Al snel gaat Seattle gebukt onder een reeks mysterieuze moorden. Edward en Jacob reiken elkaar noodgedwongen de hand, want enkel samen kunnen de vampieren en de weerwolven het gevaar afwenden en Bella beschermen. Naar verluidt de spannendste Twilight tot nu toe!
14 JULI: SHREK FOREVER AFTER Ook DreamWorks laat een oude tekenfilmheld weer opdraven: de groene oger Shrek. Het derde deel viel wat tegen, maar in Shrek Forever after zou Shrek in schoonheid eindigen. In het vierde deel is de oger een gewone familieman geworden, en dat zint hem niet echt. Hij verlangt terug naar de tijd waarin hij de dorpelingen de stuipen op het lijf joeg. Tegen beter weten in sluit hij een deal met de gladde praatjesmaker Repelsteeltje.
21 JULI: THE KARATE KID Niet Will Smith, maar zijn 12-jarige zoon Jaden Smith steelt deze zomer de show in de remake van The karate kid. Dre Parker had een van de populairste kinderen van Detroit kunnen zijn, maar een nieuwe wending in de carrière van zijn moeder brengt hem naar... China. Dre valt onmiddellijk voor de charmes van zijn klasgenote Mei Yin maar culturele verschillen maken hun vriendschap onmogelijk. Bovendien krijgt hij het aan de stok met Cheng, de relschopper van de klas, die een Kung Fu-wonderkind blijkt te zijn. Dre vindt troost bij de klusjesman Mr. Han (Jackie Chan) die een geheime Kung Fu meester is.
28 JULI: THE LAST AIRBENDER Ooit was M. Night Shyamalan het nieuwe wonderkind van de cinema met hits als The sixth sense en Unbreakable, maar daarna ging het snel bergaf. Ook met zijn laatste film The happening wou het niet echt lukken. In The last airbender ontdekt ene Aang dat hij dé Avatar is die de vier elementen Lucht, Water, Aarde en Vuur kan sturen. Aang slaat de handen in elkaar met Katara, een Watermeester, en haar broer Sokka om de harmonie te herstellen in hun wereld die door oorlog verscheurd is... Het wordt erop of eronder voor Shyamalan.
4 AUGUSTUS: SALT Angelina Jolie speelt de hoofdrol in de moderne spionagethriller Salt. Toen ze bij de CIA ging werken, zwoer Evelyn Salt een eed aan plicht, eer en land. Ze zal haar trouw moeten bewijzen wanneer een overloper haar ervan beschuldigt een ondergedoken Russische spionne te zijn...
11 AUGUSTUS: THE SORCERERS APPRENTICE Nicolas Cage speelt tovenaar Balthazar Blake in deze Disney-komedie die niets met Harry Potter te maken zou hebben. Blake leidt een leerling op om samen met hem de gemene tovenaar Maxim Horvath te bestrijden. Een behekste bezemsteel komt roet in het eten strooien. Losjes gebaseerd op Disneys Fantasia.
25 AUGUSTUS: THE EXPENDABLES Sylvester Stallone brengt oude en nieuwe actiehelden zoals Jason Statham, Jet Li, Dolph Lundgren, Bruce Willis, Arnold Schwarzenegger en natuurlijk hemzelf bij elkaar in een hommage aan de actiethriller. Een groepje voormalige huursoldaten wordt door de CIA ingehuurd voor nog één laatste klus: een dictator afzetten. Nu al the talk of the town in de Verenigde Staten.
27-05-2010 om 00:00
geschreven door Patje007
26-05-2010
Cannes bekroont Juliette Binoche als beste actrice.
Juliette Binoche kaapte zondag de prijs voor beste actrice weg op het filmfestival van Cannes. De Française, die tevens twee weken lang het uithangbord was in de Franse badstad, schittert in Copie conforme van de Iraanse regisseur Abbas Kiarostami. Een gesprek:
The Unbearable Lightness of Being, The English Patient en Chocolat maakten van haar een wereldster, maar Juliette Binoche (46) speelde ook mee in films van Godard, Kieslowski en Haneke. Nadat ze eerder het kokette gezicht van L'Oréal was, siert ze nu de officiële poster van Cannes en die van Copie conforme.
Kiarostami heeft de film geschreven met jou in gedachten. Kennen jullie elkaar al lang? Juliette Binoche: (Knikt) Al een jaar of twaalf. Taste of Cherry heeft mij indertijd zo diep ontroerd dat Abbas meteen op mijn verlanglijstje stond van regisseurs met wie ik ooit nog wilde werken. Zijn liefde voor het landschap, voor mensen op de dool, en de natuurlijke manier waarop hij filosofeert over de liefde en het leven zijn uniek. Abbas had me al verschillende keren gevraagd om naar Teheran te komen, maar wegens de politieke situatie ginds was dat niet evident. Toen hij me drie jaar geleden opnieuw uitnodigde, dacht ik: 'Als ik weer weiger, zal ik daar mijn hele leven spijt van hebben. Als ik toestem, zal ik er misschien spijt van hebben.' Dus ben ik toch geweest, al wist ik niet welke verrassing me te wachten stond.
Hoe bedoel je? Juliette Binoche: Toen ik het vliegtuig uitstapte, stonden tientallen journalisten me op te wachten. De volgende dag stonden Abbas en ik zelfs op de voorpagina van de kranten. Op dat moment was er nog geen sprake van Copie conforme. Net voor mijn vertrek vertelde hij plots iets wat hij zogezegd zelf had meegemaakt tijdens zijn rondreis door Toscane. Achteraf bleek dat het uiteraard volkomen verzonnen verhaal van Copieconforme. Door te doen alsof het een autobiografische anekdote was, wilde hij blijkbaar polsen of het me interesseerde en of het wel geloofwaardig was. Hij heeft me er dus leep ingelokt
Je speelt een Française die met een Britse kunsthistoricus op date trekt door Toscane. Was je vertrouwd met dat milieu? Juliette Binoche: Toch wel. Ik schilder, net als Abbas. Bij mijn bezoek aan Teheran heb ik hem trouwens een van mijn schilderijen cadeau gedaan. Vandaar dat ik ook al verschillende keren in en rond Arezzo geweest was, met zijn prachtige musea, kerken en palazzi. Mijn personage mag dan uit de koker van Abbas komen, hier en daar kon ik er mijn eigen accenten en dialogen aan toevoegen. Het kwam erop aan een evenwicht te vinden tussen aantrekken en afstoten, tussen het opwekken van sympathie en afkeer. Ik bedoel: bij momenten is mijn personage onuitstaanbaar en hysterisch, zeker wanneer ze weer eens naar de man uithaalt. Ik heb mijn vriendje al gewaarschuwd: 'Neem het alsjeblief niet persoonlijk. Dit gaat niet over jou en in het echt zou ik zoiets nooit zeggen.' Hij geloofde me. (Lacht)
De man in kwestie wordt vertolkt door de Britse operazanger William Shimell, die nooit eerder voor een camera had gestaan. Heb je hem moeten coachen? Juliette Binoche: Nu en dan, al bleek William een natuurtalent. Tijdens de eerste dagen heb ik hem verschillende keren op het hart gedrukt dat hij de dialogen niet alleen moest uitspreken, maar ook moest menen. Hij moest dus niet bang zijn om me uit te schelden of om het conflict op te zoeken. In het begin blokkeerde hij af en toe en je zag ook dat de passiviteit van zijn personage hem frustreerde. Toen we na een week die restaurantscène draaiden waarin hij eindelijk eens naar mij mag uithalen, kwamen al zijn woede en frustraties er in één gulp uit. Tijd voor wraak. Heel even vreesde ik zelfs dat hij dat restaurant zou slopen.
In het najaar sta je naast Al Pacino in de Amerikaanse misdaadthriller 'Son of No One'. Je bent echt een van de weinige sterren die al jaren probleemloos tussen arthouse en mainstream schipperen. Juliette Binoche: Ik houd van afwisseling en kijk totaal niet neer op mainstream-cinema. Het belangrijkste voor mij is de kwaliteit van het script en de regisseur. Plus: het gevoel dat je overhoudt aan de verkennende gesprekken met de producenten. Ik bevind me in de luxepositie dat ik het niet meer voor het geld hoef te doen en aan aanbiedingen heb ik nog steeds geen gebrek. Wie weet, word ik straks nog wel de nieuwe Bondgirl, al betwijfel ik of ik daar op mijn 46e nog voor in aanmerking kom. (Lacht)
Klopt het cliché dat actrices na hun veertigste moeilijker aan de bak komen? Juliette Binoche: Dat hangt ervan af. Voor dure Hollywoodfilms zeker, omdat die vooral op tieners mikken. Voor onafhankelijke projecten geldt dat dan weer niet. Ik ben er in elk geval gerust op. Ik ben niet van plan om me plastisch te laten bijwerken en erbij te lopen als een kopie van mijn jongere zelf. Dan liever het origineel met alle rimpels en verzakkingen. (Lacht)
26-05-2010 om 20:13
geschreven door Patje007
24-05-2010
Orlando Bloom tekent voor The Three Musketeers.
Paul W.S. Andersons 3D verfilming van The Three Musketeers begint snel vorm aan te nemen. Variety bericht namelijk dat Orlando Bloom de Duke van Buckingham zal gaan spelen. Verder gaat de rol van de bediende Planchet naar de Britse acteur James Corden.
Orlando Bloom
Er waren al wat rolletjes verdeeld, namelijk aan Christoph Waltz (Cardinal Richelieu), Logan Lerman (DArtagnan), Matthew MacFadyen (Athos), Ray Stevenson (Porthos), Luke Evans (Aramis), Milla Jovovich (Mlady De Winter) en Mads Mikkelsen (Rochefort). Verder weten we dat Juno Temple in gesprek is voor de rol van Anne of Austria.
Anderson schreef het scenario samen met Andrew Davies (Bridget Jones's Diary). De beoogde release is in de zomer van 2011.
