Foto's van de week: Gemma Arterton is het nieuwe gezicht van G-Star.
Gemma Arterton is het gezicht van de nieuwe lente- en zomercollectie van het jeansmerk G-Star. De Britse actrice is een van de rijzende sterren in filmland en schitterde vorig jaar in Prince of Persia en de stripverfilming Tamara Drewe.
Ondanks haar internationale bekendheid blijft Gemma met beide benen op de grond staan. Gemma Arterton: Ik voel me eigenlijk als een sterke vrouw in een mooie jurk en ik denk dat G-Star hetzelfde uitstraalt. Ik hou van de combinatie glamour en duurzaam.
Gemma Arterton werd door niemand minder dan Anton Corbijn(regisseur van The American) gefotografeerd. De nieuwe Spring/Summer 2011 campagne is sinds half februari te zien op straat, in etalages en in tijdschriften.
Fotogalerij:
19-03-2011 om 17:15
geschreven door Patje007
Colin Firth wordt oplichter in remake van Gambit.
Na zijn majesteitelijke rol rol in The Kings Speech, laat Oscarwinnaar Colin Firth zich van een heel andere kant laten zien. In mei beginnen namelijk de opnamen van zijn nieuwe film Gambit, waarvoor Joel en Ethan Coen het scenario schreven. Michael Hoffman(a Midsummer Night's Dream, one fine day) zal instaan voor de regie.
Colin Firth
Colin Firth geeft in Gambit gestalte aan een kunsthandelaar die vergevorderde plannen heeft om de rijkste man van Engeland op te lichten. Daarvoor roept hij de hulp in van een aantrekkelijke rodeo-ruiter uit Texas, gespeeld door Cameron Diaz.
Gambit is een remake van de gelijknamige film uit 1966, waarin Michael Caine en Shirley MacLaine de hoofdrollen vertolkten.
19-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
18-03-2011
Dossier wereldsterren: deel 21: Sean Penn: een portret.
Met Into The Wild draaide Sean Penn in 2007 zijn vierde film als regisseur. In deze film vertrekt een rijkeluiszoon naar Canada om daar in de wildernis te leven. Een portret van deze temperament- volle acteur en regisseur. Als teveel mensen je leuk vinden doe je iets verkeerd.
De feiten Geboren: 17 augustus 1960, Santa Monica, Californië, VS als Sean Justin Penn
Prijzen Won in 2004 een Oscar en een Golden Globe voor beste mannelijke acteur in Mystic River, kreeg in 1997 de Zilveren Beer op het festival van Berlijn voor Dead Man Walking, in datzelfde jaar ontving hij ook de Gouden Palm in Cannes voor zijn rol in Shes So Lovely, won de Gotham Award in 2007 voor zijn film Into the Wild, ontving in Venetië in 2003 de Volpi Cup voor zijn rol in 21 Grams, won in 2009 een Oscar en een Screen Actors Guild Award voor zijn rol in Milk.
Sean Penn bij de ontvangst van zijn Oscar als beste acteur in een hoofdrol voor de film Mystic River
Beste film In Mystic River (2003) van Clint Eastwood is Penn goed op dreef als ex-crimineel wiens dochter wordt vermoord. Hoewel het verhaal om drie personages draait, steelt de acteur de show. Hij weet als geen ander hoe hij drama, pijn en misère zowel verbaal als non-verbaal moet overbrengen. Zo ook in 21 grams (2003) waarin hij, ondanks dat hij het grootste gedeelte van de film op sterven ligt, het lijden van zijn personage schrijnend en indringend weet neer te zetten. Omdat Penn vaak balanceert op het randje van overacting, komt hij juist in deze ingetogen rol goed uit de verf. Dat Penn niet alleen een verdienstelijk acteur is blijkt vooral uit het door hem geregisseerde The Pledge (2001). Penns derde film liet zien dat hij zich langzamerhand ontwikkelt tot een zelfverzekerde acteursregisseur met een persoonlijke stijl.
Slechtste film Het slaapverwekkende Madonna-vehikel Shanghai Surprise uit 1986, waarin Penn met zijn nieuwbakken vrouw twee uur lang over gestolen opium en juwelen praat. Door Madonna in de hoofdrol te casten als maagdelijke missionaris en Penn in te zetten als Indiana Jones-achtige avonturier, had de film niet veel ridiculer kunnen worden. Penns vervelende neiging om met dominant acteerwerk de film naar zich toe te trekken is niet alleen in Shanghai Surprise, maar ook in de komedie Were No Angels (1995) eenprobleem. Ook te mijden: The Falcon And the Snowman (1984) en I Am Sam (2001).
Handelsmerk Penn is alles behalve vriendjes met de paparazzi. Regelmatig raakt hij slaags met een fotograaf, waaronder op de begrafenis van zijn broer, acteur Chris Penn. Als acteur speelt hij vaak intense rollen en onaangename types zoals in Shes So Lovely (1997) van Nick Cassavetes. Penn vertolkt zijn rollen vol overgave wat de ene keer goed uitpakt en de andere keer tot over- dreven emotioneel acteerwerk leidt. In zijn acteren is hij net zo compromisloos als in zijn dagelijks leven, waarin hij vooral bekendstaat als linkse activist. De acteur was indertijd een grote criticaster van het beleid van president George Bush. Zo haalde hij in een live-interview met Larry King hard uit naar de regering en noemde hij Bush een verrader. Ook schreef hij een open brief in de Washington Post waarin hij de president verzocht geen oorlog in Irak te beginnen. Zelf reisde hij voor het begin van de oorlog af naar Irak, om kennis te maken met de mensen die hij van zijn overheid moest haten.
Sean Penn over Sean Penn Ik beschouw mezelf niet speciaal als politiek. Ik zie het werken als acteur als iets menselijks. De zorgen die ik heb die onder het kopje politiek vallen, zijn menselijke zorgen.(Interview, 1995)
Ik vind het regisseren van films eigenlijk veel belangijker dan acteren. Maar als het telkens vijf jaar kost, moet ik wel aan het werk blijven. (BBC Movies, 2001)
Ik hoop op verlossing. Ik kan niet zeggen dat ik erin geloof. De films die me aanspreken laten meestal zien hoe je om moet gaan met onherroepelijk verlies en hoe je daarna door moet gaan met leven. Zoiets als Eric Clapton, wiens zoontje uit het raam viel. Hij heeft het punt bereikt waarop hij daarover moet en kan schrijven. Er zijn een hoop nacht- merries in het leven. En ik ben geïnteresseerd in films die demonen en nachtmerries kunnen uitdrijven. (Box Office online Sneak Preview, 1995)
Ik heb minder geld verdiend dan wie dan ook met hetzelfde beroep. Ik bedoel, ik denk dat ik het best goed doe en ik denk dat ik best hard werk. Geloof me, ik bluf niet als ik zeg dat ik lach zodat ik niet hoef te huilen. (The Observer, 2001)
Ik heb geluk gehad dat acteren bij ons thuis een gerespecteerd beroep was. Het was niet iets dat werd gedaan door tragische bohemiens, maar we waren ook weer geen familie die was geobsedeerd door cinema. (New York Magazine, 2004)
Na ongeveer tien jaar als acteur gewerkt te hebben kwam ik erachter dat de meeste regisseurs zó slecht zijn dat ik dacht: Waarom zou ik het niet proberen? (CNN, 2001)
Als teveel mensen je leuk vinden doe je iets verkeerd.(NY Magazine, 2004)
Woede kan een probleem zijn maar het heeft ook enorm veel potentie. Je moet gewoon uitzoeken wat je ermee kan doen.(The Guardian, 2007)
Sean Penn met zijn ex(Robin Wright Penn)
Conclusie: Hollywood heeft filmsterren en acteurs. Sean Penn hoort bij de laatste groep. Vriend en vijand zien hem als één van de meest getalenteerde maar ook lastigste mensen in Hollywood.
Sean Penn over...
Acteren Ik zie mezelf als een timmerman. Voor elke rol zoek ik in mijn gereedschaps- kist naar de juiste instrumenten. In de loop der jaren heb ik er steeds meer gereedschap bij gekregen, zodat het wat makkelijker wordt. Maar eigenlijk is acteren niet meer dan een manier voor me om geld te verdienen om mijn eigen films te maken. Ik vind het lang zo leuk niet meer als toen ik jong was.
Over Hollywood Ik heb niks tegen mainstream films. Niet dat ik er veel zie, ik hou er niet van om steeds opnieuw een kaartje te kopen voor dezelfde film.
Over zijn Oscar Ik ben heel blij met de erkenning, maar laten we eerlijk zijn: iedere acteur weet dat de beste zijn helemaal niet bestaat.
Over Madonna Zij wilde de grootste ster op aarde worden, ik wilde films maken en me dan weer in huis opsluiten. En ja, natuurlijk botste dat. We hadden eigenlijk maar één ding gemeen: we gedroegen ons allebei onuitstaan- baar. We hebben in vier jaar geen fatsoenlijk gesprek gehad, we schreeuwden alleen maar. Pas jaren na onze scheiding ontdekte ik dat er achter dat vreselijke gedrag ook nog een heel leuk mens zat.
Sean Penn en Madonna
Over zijn opvliegende karakter Volgens mij zit je pas na je midlifecrisis goed in je vel. ik ben niet meer zo negatief als ik was, ik heb niet meer zon hekel aan anderen, en ik heb vooral niet meer zon hekel aan mezelf.
Over de paparazzi Het zijn de strontvliegen van de samenleving. Ze ruiken naar poep, pis en pus en ik zal ze altijd intens blijven haten. Zet een camera op mijn kinderen en ik verlies al mijn zelfbeheersing. Aan de andere kant: mijn goede vriend Jack Nicholson zegt altijd dat ik maar een benzinestation moet beginnen als ik problemen heb met de roddelpers.
Over politiek Mensen beschuldigen me ervan dat ik maar een acteurtje ben, dat zo nodig politieke uitspraken moet doen. Maar je hoeft geen politicus te zijn om te weten wat er aan de hand is in Irak. Ik heb met eigen ogen gezien hoe kinderen doodgaan door de Amerikaanse bezetting. Hoe soldaten sterven. Hoe onschuldige burgers sterven. Ik ben niet eens een pacifist, maar luister: bombardementen worden altijd beantwoord met bombardementen, martelingen met martelingen en doden met doden.
18-03-2011 om 12:09
geschreven door Patje007
17-03-2011
Butler Alfred uit Batmanfilms overleden.
De Britse acteur Michael Gough is donderdag op 94-jarige leeftijd overleden. Dat meldden diverse Britse media op hun website. Gough werd vooral bekend als de butler Alfred in de vier succes- volle films over superheld Batman die in de jaren tachtig en negentig werden gemaakt.
Michael Gough(rechts) in Batman
De filmcarrière van Gough duurde meer dan zestig jaar en telt bijna tweehonderd titels. Behalve door zijn rol als butler Alfred verwierf de acteur ook bekendheid met de horrorfilms in de jaren zestig waar hij in speelde, zoals Dracula (1958), The Phantom of the Opera (1962) en Horrors of the Black Museum (1959).
De laatste jaren werkte Gough nog vaak samen met regisseur Tim Burton, die de eerste twee Batman-films, Batman(1989) en Batman Returns (1992), maakte. Zo was de overleden acteur nog te zien in Sleepy Hollow(1999) en leende hij zijn stem aan personages in Corpse Bride(2005) en vorig jaar nog Alice in Wonderland.
17-03-2011 om 18:13
geschreven door Patje007
Liam Neeson kiest toch voor Taken 2.
Na enige onzekerheid en meerdere onderhandelingen heeft acteur Liam Neeson zich alsnog vastgelegd voor de sequel Taken 2. Dit meldt de site Deadline.
Nadat de actiefilm Taken(2008) een verrassende hit bleek aan de bioscoopkassa's, leek niets een vervolg in de weg te staan. Het overvolle werkschema van hoofdrolspeler Liam Neeson leidde echter tot vertraging in de planning van producent Luc Besson. Desondanks begon Besson samen met Robert Mark Kamen aan het scenario van het vervolg, en huurde hij Olivier Megaton(Transporter 3) in voor de regie. Het enige dat de productie nog in de weg stond, was de medewerking van Liam Neeson.
De acteur bleek zeker bereid om het vervolg te maken. De enige voorwaarde was dat de opnames van Taken 2 werden uitgesteld. Liam Neeson heeft namelijk niet eerder zoveel gewerkt als in de afgelopen jaren. Na de huidige opnames van Clash of the Titans 2 wil de acteur daarom een lange rustperiode inlassen. Maar Luc Besson eiste dat de opnames van Taken 2 in de komende maanden zouden beginnen. Het gerucht gaat dat de producent zelfs een lijst had opgesteld met vervangers van Liam Neeson. Zo zag hij Ralph Fiennes(The English Patient), Mickey Rourke(The Wrestler) en Ray Winstone(Beowulf) als potentiële kandidaten.
Maar voordat het zover kwam, zijn Luc Besson en Liam Neeson het alsnog met elkaar eens geworden. De makers zijn bereid om enkele maanden te wachten tot hun hoofdrolspeler volledig uitgerust is. Hoogstwaarschijnlijk zullen de opnames van Taken 2 eind 2011 of begin 2012 starten. Wanneer de sequel in de bioscopen draait, is nog niet bekend.
17-03-2011 om 17:18
geschreven door Patje007
16-03-2011
'The Eagle', een Romeinse western in Schotland.
De 43-jarige Schot Kevin Macdonald, een begenadigd documentairefilmer die een Oscar won voor zijn München-document One Day in September, maakte in 2006 met The last King of Scotland zijn eerste fictiefilm. En het smaakte naar nog. Met The Eagle brengt hij zowaar een Schotse sandalenwestern.
The Eagle of the Ninth is één van de populairste Britse jeugdboeken, in 1954 geschreven door Rosemary Sutcliff. De schrijfster situeerde de actie in de 2de eeuw na Christus aan de Muur van Hadrianus, de noordelijke grens van het Romeinse Rijk in Engeland. De held van dienst is Marcus Flavius Aquila (Channing Tatum), een jonge uitgerangeerde Romeinse veldheer die samen met zijn slaaf Esca (Jamie Bell) de bronzen arend van zijn vader - ook een legeraanvoerder - uit de handen van de Picten wil recupereren. Een interview met de regisseur:
De film doet wat denken aan de Canadese western Black Robe. Toeval? Kevin Macdonald: «Zeker niet. Ik heb The Eagle altijd als een western gezien. Tegen de financiers hadden we gezegd: Dit wordt een Romeinse western in Schotland. Toen ik nadacht over de film zelf en over de cultuur van de Kelten was het westerngenre bijna evident. En de beste voorstelling van een angstaanjagende vreemde cultuur is Black Robe. Die film van Bruce Beresford is volgens mij min of meer een meesterwerk.»
Zoals Black Robe heeft The Eagle een gewelddadige ruwheid over zich. Kevin Macdonald: «Ik wilde ook een beetje breken met een traditie. Ik had een sandalenfilm voor ogen die nu eens geen epische blockbuster vol enorme legers was, maar een meer menselijke en naturalistische historische film die wil laten zien wat het moet geweest zijn om als Romein in een drijfnat en koud Schots landschap te vertoeven.»
Channing Tatum in 'The Eagle'
Hebt u Centurion gezien, nog een Britse sandalenfilm die zich afspeelt op en achter de Muur van Hadrianus? Kevin Macdonald: «Neen, maar ik wist uiteraard over het bestaan van die film af. De mensen van Centurion gingen in productie toen wij pas hadden beslist om The Eagle te maken. We hebben toen een discussie gehad of we onze film al dan niet moesten maken. Maar we vonden dat we toch een ander verhaal te vertellen hadden. Gelukkig voor ons bleken de grote Amerikaanse distributeurs geen interesse te hebben voor Centurion en liet de prent, in de VS toch, geen grote indruk na. Dat we onze film met een aantal maanden hebben uitgesteld, heeft deels te maken met het feit dat we afstand wilden houden van Centurion.»
16-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
15-03-2011
Interview met Jamie Bell naar aanleiding van de release van The Eagle.
Na zijn doorbraak als Billy Elliot in 2000 is de acteercarrière van de Britse acteur Jamie Bell flink bergopwaarts gegaan. Dit jaar is hij in ieder geval in vijf grote producties te zien, waarvan The Eagle de eerste is die verschijnt. Als slaaf van een Romeins soldaat (rol van Channing Tatum) trekt Bell in die film de bergen van Schotland in, op zoek naar de waarheid achter de mysterieuze verdwijning van de vader van zijn baas. Voor de rol kreeg Bell onderkoeling, lessen in de Gaelische taal en het gewicht van Channing Tatum te verduren.
Jamie Bell
Hoeveel Gaelisch heb je uiteindelijk geleerd te spreken? Jamie Bell: Ik kan me de teksten uit de film niet eens meer herinneren, maar wat we vooraf hebben moeten leren was best wel veel. Er waren een paar scènes waarin het best wel belangrijk was dat je die zinnen op een geloofwaardige manier uit kon spreken. Ik heb het fonetisch geleerd, een beetje hetzelfde als wanneer ik een accent moet aanleren. Het is ook erg duidelijk wanneer het mis gaat, want dan klinkt het totaal niet meer als Gaelisch, dan klinkt het nergens naar.
Het opnameproces was fysiek best wel veeleisend toch? Jamie Bell: Voor het laatste deel van de film hebben we op rivieren rondgedreven en hebben we in het koudste water dat je je kan voorstellen moeten springen. Als je in dat water terechtkomt wordt je borstkas samengedrukt en kan je bijna niet meer ademhalen en gaat je hart tekeer. Je hersenen slaan op hol en proberen je te vertellen dat, als je niet uit dat water gaat, je gewoon het loodje legt. Ik deed het twee keer totdat de artsen zeiden dat ik er echt niet meer in mocht, dat was wel een moment dat ik het gevoel had dat ik Kevin (McDonald, de regisseur) teleurstelde, omdat hij me smeekte om het nog een keer te doen. Maar ik kon echt niet meer. Ik ben niet zo goed met water, zeker niet als ik Channing Tatum op mijn rug moet meeslepen.
Channing Tatum en Jamie Bell in The Eagle
Wat heb je gedaan om in vorm te komen voor de rol? Jamie Bell: Ik had niet het idee dat naar de sportschool gaan om gewichten te liften en proteïne- shakes drinken echt zou passen bij het idee van het tijdperk van de Romeinen. Ik wilde gewoon een beetje gespierder worden, zodat het eruit zou zien dat ik wel mijn eigen boontjes kan doppen als het nodig is. Maar hij was ook een slaaf, dus was waarschijnlijk ook al een behoorlijke tijd onder- voed.
Waar breng je op het moment meer tijd door, Californië of Engeland? Jamie Bell: Ik woon op het moment in Californië, ik vind het te gek hier. Ik ga wel zon vier of vijf keer per jaar terug naar Engeland, ik vind Californië niet per se een plek waar ik altijd zou moeten blijven. Het draait om de industrie, vergelijkbaar met de plek waar ik opgegroeid ben. Hier is de voornaamste industrie alleen entertainment, de plek waar ik ben opgegroeid was vooral staal en verf. Scène uit The Eagle Hoe vermijd je de valkuilen die op de loer liggen bij een leven in Hollywood? Jamie Bell: Het roemgedeelte, als ik eerlijk ben, daar merk ik eigenlijk niet zo veel van. Ik maak niet de echt gigantische blockbusters, die mensen hebben waarschijnlijk een erg gecompliceerd, lastig leven. Ik hou ervan om naar de supermarkt te gaan en gewoon te relaxen in een leuk tentje, ik denk dat het een groot voordeel voor mij is dat mensen me dan niet snel herkennen.
Misschien dat dit verandert als The Adventures of Tintin: Secret of the Unicorn later dit jaar verschijnt. Wat kunnen we daarvan verwachten? Jamie Bell: Ik zag Kuifje voor het eerst toen ik zeven was, op televisie. Hij was anders dan andere strip- figuren omdat hij niet zomaar iemand was die domweg achter iemand anders aan zat. Hij heeft meer in zich, dat vond ik toen al magisch. Stephen Spielberg ziet dat precies hetzelfde en voor mij was het interessant dat hij met technologie (motion capture) die figuur tot leven wilde brengen. We zijn erg trouw gebleven aan de kwaliteit van de illustraties. Ik denk dat als je er een film van zou maken met alleen maar echte mensen dat er een hoop van die kwaliteit verloren gaat.
15-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
14-03-2011
Channing Tatum over zijn rol in het epische The Eagle
In de epische avonturenfilm The Eagle speelt Channing Tatum de Romeinse legerofficier Marcus Aquila die in het Groot-Brittannië van de 2de eeuw op zoek gaat naar het verdwenen legioen van zijn vader. In de woeste Schotse heuvels trekt hij samen met zijn Britse slaaf het vijandelijk gebied in om een adelaarsmascotte terug te vinden en zijn familienaam in ere te herstellen. Een gesprek met de Amerikaanse acteur over deze Britse productie:
Je hebt gezegd dat met deze film een jeugdwens in vervulling gaat... Channing Tatum: Toen ik opgroeide was Braveheart eigenlijk mijn Star Wars. Het was in ieder geval een droom om ooit in zo'n historisch epos te mogen spelen. Wat mij betreft mogen in iedere film die ik doe paarden en zwaarden zitten. Als kind speelde ik het al na.
Moest je leren paardrijden voor deze film? Channing Tatum: Nee, want dat doe ik al zo'n beetje m'n hele leven, hoewel ik nooit een eigen paard heb gehad. Ik heb niet speciaal iets moeten leren voor de film, maar het was wel een hele uitdaging om dertien uur per dag doorweekt in de vrieskou te moeten staan. Hoe heb je dat uitgehouden? Channing Tatum: Het is gewoon iets waar je doorheen moet. Wij allemaal. Er ontstond ook een hechte band onderling. Er zit weinig anders op in de highlands van Schotland met een kleine crew. Als jij in het ijskoude water staat, geldt dat ook voor de cameraploeg. Dan zie je ze ook rillen van de kou, alleen maar om het goede shot te krijgen. Eigenlijk sta je met elkaar op het slagveld. Ik denk niet dat je een film als deze kan maken als er geen kameraadschap is op de set.
Channing Tatum in The Eagle
Is het toeval dat je na films als Stop-Loss, G.I. Joe en Dear John opnieuw een soldaat speelt? Channing Tatum: Ik weet niet of ik een goede soldaat zou zijn geweest, maar het had best gekund. Niet dat ik graag wil vechten, maar ik hou wel van gevechtstraining, martial arts en wapens. Heroïsche verhalen zoals dat van Marcus Aquila spreken me enorm aan.
Marcus is een geboren leider. Herken jij jezelf daarin? Channing Tatum: Ik speel al m'n hele leven football, en daarbij moet je ook wel de leiding kunnen nemen om de verschillende posities aan te wijzen. Maar om nou te zeggen dat ik een leider ben... Iedereen die bereid is om naar het front te gaan en zelf mee te doen wat hij aan andere mensen vraagt, is in mijn ogen een leider. Je geeft leiding door een voorbeeld te stellen.
Heeft regisseur Kevin Macdonald je veel laten trainen voor deze rol? Channing Tatum: Dat was wel raar. Kevin wilde niet dat ik eruitzag alsof ik naar de sportschool was geweest, dus ik dacht: "Geweldig, ik hoef helemaal niks te doen." Totdat bleek dat ik wel wat leniger en dunner moest worden voor deze rol. Want in de Romeinse tijd waren de soldaten de hele dag door bezig - marcheren, bouwen, vechten - maar ze hadden geen cheeseburgers of zo. Ze aten alleen maar granen en vlees. Ik moest dus in korte tijd heel wat afvallen en mezelf uithongeren op een dieet van broccoli en kip.
Naast The Last King of Scotland en State of Play heeft Kevin Macdonald vooral veel documentaires op zijn naam staan. Was dat van invloed op deze film? Channing Tatum: Hij wilde inderdaad dat alles zo nauwkeurig maar ook zo mooi mogelijk neer- zetten. Ik denk dat hij de schoonheid zocht in de rauwe realiteit en daarvoor de barre omstandig- heden gebruikte. Kevin is erg bedachtzaam en welbespraakt. Hij richtte zich vooral op de onderlinge relaties van de soldaten. Dat maakt van deze film meer dan puur een documentaire-achtige reconstructie van wat er gebeurd is. Kevin heeft echt geholpen om deze personages te begrijpen. Deze mensen, deze vrienden in buitengewone omstandigheden. Daar draait deze film om.
Channing Tatum in The Eagle
Naar aanleiding van de release van The Eagle kan u morgen op Cinefilm een interview lezen met acteur Jamie Bell.
14-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
13-03-2011
'The Eagle'.
The Eagle speelt vanaf 16 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: The Eagle, geregisseerd door Oscarwinnaar Kevin Macdonald (The Last King of Schotland), speelt zich af in het deels door Rome bezette Groot-Brittannië in de 2de eeuw. Legerofficier Marcus Aquila (Channing Tatum) arriveert vanuit Rome om de mysterieuze verdwijning van zijn vader op te lossen. Die verdween als commandant van het Negende Legioen samen met al zijn mannen en hun Romeinse adelaars- mascotte in de woeste Schotse heuvels. Samen met zijn Britse slaaf (Jamie Bell), trekt Marcus vijandelijk gebied in. Hij is vastbesloten om The Eagle terug te vinden en zo zijn familienaam in ere te herstellen.
Regie: Kevin Macdonald Cast: Jamie Bell, Channing Tatum Genre: Drama Duur: 114 minuten
13-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
12-03-2011
Film 'Code 37' strikt Nathalie Meskens en Maaike Neuville.
Nathalie Meskens, Maaike Neuville en Aline Van Hulle worden de nieuwe gezichten van Code 37. Niet de succesvolle VTM-policier die nu aan zijn tweede seizoen bezig is, wel de bioscoopversie die dit najaar een van de grote filmevenementen moet worden.
Nathalie Meskens
Never change a winning team, dus neemt Veerle Baetens als straffe politiemadam Hannah Maes zowat haar hele ploeg uit de tv-reeks mee in de langspeelfilm Code 37 - De film, die op 26 oktober in de zalen wordt verwacht. Nu mag Code 37 zich verheugen in een gemiddeld kijkcijfer van om en bij de 940.000, een scheut vers bloed kan nooit kwaad om een speelfilm net dat extraatje te geven. En dus komen Nathalie Meskens (Kaat & Co, Tegen de sterren op), Maaike Neuville(Katarakt, De Smaak van De Keyser), Aline Van Hulle(Smoorverliefd), Peter De Graef(David) en Jurgen Delnaet (Aanrijding in Moscou) mee op de aftiteling van de langspeelfilm, waarvan de opnamen al over tien dagen van start gaan.
Maaike Neuville
Code 37 - De film zal in het Gentse nachtleven spelen, meer bepaald rond de prostitutie van studentes. 'Het onderwerp hebben we van de Gentse flikken', zegt filmproducent Dirk Impens. 'Prostitutie door meisjesstudenten bestaat, maar er wordt weinig over gepraat omdat zich nauwe- lijks problemen voordoen.'
'De klanten worden geronseld via het internet, het zorgt niet voor overlast op straat en de meisjes die het doen zijn intelligent en weten precies hoeveel geld ze eruit willen slaan om hun studies te financieren. Voor de politie is het eigenlijk een gedroomde vorm van prostitutie. Bovendien is het fenomeen actueel, want die business floreert nu er almaar meer financieel arm- lastige eenoudergezinnen zijn waarin de kinderen zelf moeten opdraaien voor de kosten van hun studies.'
Of dat dan pittige cinema oplevert? 'Ons eerste scenario hebben we in de vuilnisbak gekieperd', zegt Impens. 'Film, zo dachten we eerst, dat wil zeggen: meer actie, meer schieten, meer ongelukken. Tot we inzagen dat we zo onze succesformule geweld aandeden. We zullen de extra tijd die een langspeelfilm biedt niet gebruiken voor meer kogels, maar voor meer emotie en psychologie.'
'We gaan Gent niet opblazen', vult regisseur Jakob Verbruggen aan. 'Het succes van Code 37 op tv is net de herkenbaarheid. Het gaat over mensen zoals u en ik die net dat ene stapje te ver zetten.'
De makers trekken dan ook de lijn van de tv-reeks door in de film, die ook te smaken moet zijn als je nog geen enkele Code 37 op tv zag. 'Het succes zit 'm in de combinatie van policier, thriller en comedy. Bovendien voeren wij helden op die niet voor de hand liggen. Je verwacht Kevin Janssens, Koen De Bouw en Stan Van Samang, maar wij kiezen voor Marc Lauwrys, Gilles De Schryver en Michael Pas', aldus Verbruggen, die zegt zelf verrast te zijn door het succes van een reeks waaraan toch een behoorlijk rauw randje zit. 'Bij VTM stonden ze er aanvankelijk weigerachtig tegenover wegens té', aldus Impens. 'We hadden het geluk dat ze een gat in hun programmatie hadden, anders was de reeks er allicht nooit gekomen.'
De filmversie van Code 37 zal zo'n 1,5 miljoen euro kosten, geld dat helemaal uit de privéhoek komt. 'We hebben geen subsidies gevraagd omdat we vinden dat dit soort films met een commercieel potentieel het moet kunnen doen zonder overheidssubsidies. De fondsen van het VAF kunnen beter naar 'moeilijker' genres gaan.'
12-03-2011 om 16:18
geschreven door Patje007
11-03-2011
Film op TV: Kung Fu Panda.
VT4- 12 maart 2011: 21u10
In de animatiefilm Kung Fu Panda speelt Dustin Hofgman een grootmeester die met zijn wijsheden zijn volgelingen naar een hoger niveau tilt.
De geanimeerde rode panda Shifu in Kung Fu Panda verspreidt zijn wijze lessen soms met een glimlach, maar soms ook met stekend venijn. De man die hem van een stem voorziet, hanteert dezelfde tactieken, blijkt tijdens het volgende interview. Helemaal letterlijk moet je dat ook weer niet nemen; het personage van Dustin Hoffman mag dan gezegend zijn met ultieme kungfu- kwaliteiten, hijzelf is dat niet bepaald. Tenzij je zijn halfslachtige vechttechnieken uit Meet the Fockers zou bestempelen als martial arts.
Dustin Hoffman:Ik weet niks van gevechtskunsten. Ik heb geen flexibiliteit. Voor Fockers heb ik nog wel wat capoeira-lessen genomen. Toen ik mijn moves aan de regisseur moest laten zien, zette ik mijn beste beentje voor. Daarna vroeg ik hem: Zal ik ook eens proberen om het komisch te laten lijken? Waarop de regisseur spottend zei: Nee hoor, dit is leuk zat.
Afgezien van het feit dat Hoffman een belabberde vechter is, zien we nog genoeg overeenkomsten met zijn personage Shifu. Allereerst is de rode panda net als Hoffman één van de beste in zijn vakgebied. Wie The Graduate of Rain Man ooit gezien heeft, weet dat de 73-jarige Hollywoodster een acteerkanon is, waar je niet omheen kunt. En dan is er nog de aaibaarheidsfactor: dat is net als bij zijn wollige animatiepersonage opvallend aanwezig. Van de complete voicecast van Kung Fu Panda, onder wie Jack Black, Angelina Jolie en Lucy Liu, is hij hét gezelschapsmens. Vriendelijk, guitig, open, beleefd en met zon gevoel voor humor, dat je je afvraagt waarom Hoffman niet een paar decennia eerder is begonnen met comedy.
Dustin Hoffman: Ik heb respect gekregen voor animatiemakers, voor mij was het de eerste keer. Zij verzinnen niet alleen de plot, ze creëren ook de personages. Je krijgt gewoon een karakter, waar je het mee moet doen. Dat is anders dan ik gewend was; normaal gesproken creëer ík het personage. Het gerucht gaat dat Mike Myers Shrek van tevoren heeft ingesproken en na het zien van de afgemonteerde film alles opnieuw heeft gedaan. Want toen pas had hij door hoe zijn personage moest klinken. Ik kan er nog een leuke metafoor op loslaten. Het is als een vrouw die een man trouwt: Vrouwen trouwen de buitenkant en vullen de rest naar eigen inzicht in. De man wordt zoals zij dat willen.
Een acteur die in Kung Fu Panda nóg dichterbij zijn personage staat, is Hoffmans tegen- speler Jack Black. Hij doet de stem van hoofdrolspeler Po, een reuzenpanda met over- gewicht die intensieve kungfu-lessen van Shifu krijgt. Hoffman en Black delen in de animatiewereld van Kung Fu Panda geregeld het witte doek, maar tijdens de inspreek- sessies was het tweetal slechts één dag samen.
Dustin Hoffman: Het is niet mogelijk ons altijd bij elkaar te zetten, want we werken niet elke dag. Je bent maar een paar dagen bezig, waarna het animatieteam aan de slag gaat. Drie maanden later word je dan nog eens gevraagd te komen voor een paar dagen werk. Als de acteurs tóch elke dag zouden komen opdraven, dan nog is het niet aan te raden om ze samen in de studio te zetten. Dan verlies je gigantisch de controle
Het waren dus eenzame dagen in de geluidsstudio. En daarmee bewijst Hoffman onbewust een ijzersterke method actor te zijn. De rode panda - door de Chinezen ook wel kleine beer- kat genoemd - is een solitair wezen; de bamboe-eters leven op zichzelf. De dierenencyclopedie vermeldt ook dat de beestjes een uitstervende diersoort zijn. Hoffman beaamt lachend dat dat ook het geval is met acteurs op leeftijd. Maar hij ziet een oplossing: Dustin Hoffman: Als er een computerversie van mezelf beschikbaar komt, zou ik heel blij zijn: dan krijg ik weer hoofdrollen! Ik kan niet wachten op The Graduate 2!
11-03-2011 om 13:16
geschreven door Patje007
Foto's van de week: sterren brengen Disneyklassiekers tot leven.
Voor de Disneycampagne 'Laat de herinneringen beginnen' brengt de wereldberoemde fotografe Annie Leibovitz weer enkele tekenfilmklassiekers zoals Belle en het Beest, Sneeuwwitje en De Kleine Zeemeer- min tot leven.
Voor de nieuwe reeks kunstfoto's kon Leibovitz sterren strikken zoals Jeff Bridges en Penélope Cruz. Een aantal van deze foto's vindt u hieronder:
Fotogalerij:
Jeff Bridges en Penélope Cruz als Belle en het Beest
Olivia Wilde als de Duivelse Koningin uit Sneeuwwitje en de zeven dwergen en Alec Baldwin als de magische spiegel
Queen Latifah als de zeeheks Ursula uit De Kleine Zeemeermin
Whoopi Goldberg als het onzichtbare wezen uit Aladdin
Jennifer Lopez en Marc Anthony als Jasmine en Aladdin
Jessica Biel als Pocahontas
Danser Mikhail Baryshnikov als Peter Pan, model Gisele Bündchen's als Wendy en Tina Fey als Tinker Bell
Actrice Julie Andrews als de blauwe fee uit Pinocchio en actrice Abigail Breslin als Fira
Beyonce als Alice in Wonderland, Oliver Platt als 'The Mad Hatter' en Lyle Lovett als 'The March Hare'
Julianne Moore als Ariel uit de Kleine Zeemeermin en zwemmer Michael Phelps als meerman
Zac Efron als de koningszoon en Vanessa Hudgens als Doornroosje
Rachel Weisz als Sneeuwwitje
Scarlett Johansson als Assepoester
11-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 20: interview met Natalie Portman.
Ondanks haar haast volmaakte looks en overvloedig talent geloofde ze zelf nooit in de hype rond haar persoon. Nu, dankzij haar rol van getormenteerde ballerina in Black Swan, begint Natalie Portman eindelijk in zichzelf te geloven.
In plaats van haar vroeg verworven roem te verzilveren koos Natalie Portman ervoor om naar Harvard te trekken. Ze concentreerde zich op haar studie psychologie en zette haar carrière op een laag pitje. Desondanks kreeg ze in 2004 een Oscar voor haar uit- muntende prestatie in Closer. Naast filmster is Portman trouwens ook een doorgewinterde politiek activiste die zich al jarenlang inzet voor FINCA, een organisatie die microkredieten verstrekt aan vrouwen in ontwikkelingslanden. Indrukwekkend voor iemand die tenslotte nog maar 29 is. Vanuit haar hotelsuite tijdens het Toronto International Film Festival gunt ze ons een blik op haar leven naast het grote scherm.
Hoe heb je je voorbereid op je rol in Black Swan? Natalie Portman: Ik had al een stevige basis want tot mijn twaalfde heb ik balletles gevolgd. Maar voor deze film ben ik een jaar op voorhand opnieuw beginnen trainen. Het kruim van de balletwereld heeft me gecoacht. Zes maanden voor de opnames ben ik gestart met een soort hypertraining, vijf uur per dag zowel ballet als crosstraining met zwemmen. Het was best een slopende ervaring maar ik heb weinig moeite met discipline. Op een bepaalde manier geniet ik zelfs van zon strak regime.
De film begeeft zich op extreem psychologisch terrein. Wat vond je daarvan? Natalie Portman: Ik vind het positief dat deze film grenzen verlegt. Darren (Aronofsky, de regisseur,) had me acht jaar geleden al verteld over zijn idee voor deze film, toen ik nog studeerde. Ik heb het altijd een spannend en tegelijk intimiderend project gevonden. Het was heel extreem, en de algemene sfeer tijdens de opnames was er dan ook een van opperste concentratie, van obsessie bijna. Het gaf veel voldoening om een rol te mogen spelen die al zo lang in mijn hoofd zat.
Scène uit Black Swan
Probeer je in je recente werk je artistiek niveau te verhogen? Natalie Portman: Ik ben daar niet bewust mee bezig, ik ben eigenlijk altijd op zoek naar interessante rollen. Maar ik ben wel blij met de keuzes die ik nu maak. Ik sta veel meer open voor verschillende soorten projecten omdat ik minder voorzichtig ben.
Komt dat omdat je meer zelfvertrouwen hebt? Natalie Portman: Ik denk het wel. Ik ben lang te kritisch geweest voor mezelf. Het duurde even voor ik aan die verlammende houding kon ontsnappen. Maar angst is wel on- losmakelijk verbonden met alles wat je doet als creatief persoon. Je geeft jezelf voortdurend bloot om je te laten beoordelen. Ik probeer om daar niet te veel bij stil te staan en gewoon zo creatief te zijn als ik kan.
Zijn er films uit het verleden die veel impact gehad hebben? Natalie Portman: Heat was redelijk moeilijk voor mij. Ik was 14 toen ik in die film een meisje speelde dat haar polsen oversneed. Een jaar later had ik ruzie met mijn moeder en toen heb ik mezelf ook gesneden. Ik had zoiets nog nooit gedaan en ik heb het daarna ook nooit meer op- nieuw gedaan maar ik denk dat mijn bebloede polsen in die film mijn geest zeker beïnvloed hadden. Mijn acteerprestaties worden dus niet alleen beïnvloed door mijn echte leven, mijn leven wordt ook beïnvloed door de dingen die ik speel. Later heeft ook de rol van Alice in Closer een grote impact gehad. Haar kwetsbaarheid en kilte maakten me bang. Alice was heel complex en in sommige opzichten beschadigd, en in de periode dat ik haar moest spelen werd ik overvallen door intens verdriet en angst. Maar dat was ook waar- om ik de rol had aanvaard. Ik had het idee dat ik mezelf psychologisch had afgeschermd van de donkere plekken in mijn hoofd en ik wou aan mezelf bewijzen dat ik zo'n personage kón spelen.
Natalie Portman in 'Closer'
Vond je het moeilijker om in je talent te geloven nadat de media je al vroeg bestempelden als een van de mooiste vrouwen ter wereld? Natalie Portman: Er is een psychologische val waar vrouwen die aantrekkelijk worden gevonden gemakkelijk kunnen intrappen. Je denkt dat je alleen maar aandacht krijgt vanwege je uiterlijk en niet voor je karakter of intelligentie of prestaties. Het zorgt ervoor dat je jezelf voortdurend in vraag stelt. Daarom was het voor mij zo belangrijk dat ik naar Harvard kon gaan, waar ik omringd werd door ongelofelijk getalenteerde mensen tussen wie ik toch mijn mannetje kon staan.
Binnen 3 maanden word je 30. Hoe voel je je daarbij? Natalie Portman: Ik word graag ouder. Ik ben blij dat ik meer volwassen rollen kan spelen want de laatste jaren heb ik het gevoel dat ik meer vrouw geworden ben. Ik denk dat ik nu veel meer controle heb over mijn leven en weet wat ik ermee wil doen.
Natalie Portman op de première van Black Swan aan het Ziefeld Theatre in New-York City dd. 30/11/2010
Heeft je vroege succes je voorzichtig gemaakt, door al de aandacht die je op jonge leeftijd al kreeg? Natalie Portman: Ik denk inderdaad dat het de situatie verergerd heeft. Ik ben sowieso al introvert en ik heb nood aan structuur omdat ik zo ben opgegroeid. Door alle aandacht die je krijgt in de show- bizz word je je ook heel bewust van je publieke gezicht. Je leert om de indruk die je maakt op anderen te sturen en als gevolg daarvan word je de persoon die je probeert te creëren in plaats van jezelf ge- woon te laten zijn wie je bent. Ik heb geluk gehad omdat veel van mijn uitspattingen en fouten buiten het oog van de media gebleven zijn, waardoor die gêne me bespaard is gebleven. Ik heb ook mijn jaren van veel dates en dronken feestjes gehad maar gelukkig kreeg ik toen niet zo veel media-aandacht. Ik ben daar heel blij om want tegenwoordig is het voor jonge acteurs ontzettend moeilijk om hun privéleven uit de pers te houden.
Wou je opgaan in de menigte als tegenreactie op de publiciteit in je tienerjaren? Natalie Portman: Ik ben altijd het soort meisje geweest dat in de smaak wou vallen bij iedereen. Ik wil absoluut niet de indruk wekken dat ik al de chaos en gekte van mijn beroep incorporeer. Toen ik naar Harvard ging kon ik veel van dat defensieve, zelfbeschermende gedrag afleren, al blijft het een deel van mij. Ik ben nog altijd aan het leren hoe ik meer mezelf kan zijn en hoe ik minder maskers kan dragen.
Kan je dankzij het acteren je eigen emoties beter begrijpen? Natalie Portman: Door me professioneel in te leven in andere mensen heb ik naar mezelf moeten kijken en heb ik mezelf beter leren begrijpen. Ik ontdekte mijn eigen tegenstrijdigheden en verborgen verlangens. Vroeger was ik wie alle anderen mijn ouders, mijn vrienden, de maatschappij wilden dat ik was. Ik was iemand die iedereen tevreden wilde stellen, die niemand wou teleurstellen. Nu ben ik niet meer zo.
Voel je je soms nog onzeker? Natalie Portman: Absoluut, ik word voortdurend heen en weer geslingerd tussen zelfvertrouwen en onzekerheid. Maar zelfs als ik denk dat ik iets niet kan dan zal ik het nog proberen omdat ik besef dat het geen drama is om te mislukken. In mijn job raakt er niemand gewond. Als ik het verpruts weet ik dat bepaalde mensen wat geld verliezen maar het is niet dat er iemand sterft.
Wat zijn de belangrijkste levenslessen die je al geleerd hebt? Natalie Portman: Dat ik risicos moet nemen en niet zo bang moet zijn om te falen. Ik heb ook geleerd dat ik de kans moet grijpen om creatief te zijn en dat het niet het einde van de wereld is als je niet slaagt zoals je dacht dat je zou slagen. Dan ga je gewoon verder naar de volgende uitdaging.
Het grote publiek kent je enkel via je films. Welk aspect van jezelf zou hen verrassen? Natalie Portman: Waarschijnlijk dat ik niet zo serieus ben als ik dikwijls lijk in mijn films. Ik heb een heel ernstige kant maar ik maak ook graag plezier. Ik amuseer me het best met mijn vrienden die niet beroemd zijn en geen deel uitmaken van de filmbusiness. Daarom zal je me zelden zien met andere acteurs of in clubs waar ik het risico loop om de volgende ochtend op de cover van een tabloid te staan. Over het algemeen maak ik me nu ook minder zorgen over wat mensen denken, dus ik veronderstel dat ik aangenamer gezelschap ben dan vroeger. Tenminste, dat hoop ik (lacht)
Momenteel schittert Portman inBlack Swan, een donkere psychologische thriller van Darren Aronofsky. Het verhaal speelt zich af in het milieu van het New York Ballet dat Het Zwanen- meer opvoert. Portman vertolkt de rol van Nina, een prima ballerina wiens zorgvuldig gecontroleerde omgeving grondig verstoord wordt wanneer haar getalenteerde en ambitieuze doublure (Mila Kunis) op het toneel verschijnt. Nina voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot en geïntimideerd door het meisje dat in de coulissen wacht om haar van haar troon te stoten. Tegen de achtergrond van deze intrige waarin de inzet hoog is doemt Vincent Cassell op als wellustige choreograaf, terwijl Barbara Hershey een verontrustende schaduw werpt op het geheel als Ninas moeder die van haar dochter koste wat het kost een ster wil maken.
Natalie Portman in Black Swan
Natalie Portman: Ik probeer wat meer gewaagde creatieve keuzes te maken en mezelf minder te censureren. Ik voel me goed in zware, dramatische rollen, al wil ik me er ook niet tot beperken. Ik durf meer scherpe kantjes te laten zien in mijn werk. Ik ben nog altijd een bangerik dat is nu eenmaal mijn karakter - maar het verschil met vroeger is dat ik mijn twijfels nu beter het hoofd kan bieden. Ik heb geleerd om er meer voor te gaan en me minder zorgen te maken.
Wat Natalie Portman ons verder nog kan vertellen over Black Swan kunnen jullie lezen op de volgende pagina.
11-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
10-03-2011
Filmaffiche 'Stone'.
Stone speelt vanaf 16 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: Jack Mabry, een reclasseringsambtenaar, gaat binnen een paar weken op pensioen en hij wil al zijn zaken afsluiten. Eén ervan gaat over Gerald "Stone" Creeson, een veroordeelde brandstichter. Aanvankelijk ziet Jack ertegen op om toe te geven aan Stone's grove schertsvertoning en voelt hij weinig sympathie voor gevangenen die vroeger vrijgelaten willen worden. Stone ziet toch een sprankeltje hoop en vraagt aan zijn vrouw, Lucetta, om Jack te verleiden, maar bedoelingen en emoties vervagen tussen het begraven geheim van corrupte spelers in een spel van misleiding.
Regie: John Curran Cast: Robert De Niro, Milla Jovovich Genre: Actie Duur: 105 minuten
10-03-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 20: interview met Natalie Portman.
Scène uit 'Brothers'
Lees morgen op cinefilm in het kader van de reeks interviews met wereldsterren een interview met Natalie Portman.
10-03-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Julianne Moore wordt Sarah Palin.
De 50-jarige Amerikaanse actrice Julianne Moore kruipt binnenkort in de huid van 'Tea Party-icoon' en ex-gouverneur van Alaska, Sarah Palin (47). Moore, die tijdens haar carrière al vier keer voor een Oscar genomineerd werd, zou volgens het blad Hollywood Reporter de hoofdrol vertolken in de tv-film 'Game Change'.
De film gaat over de presidentscampagne van de Republikein John McCain in 2008, die van Palin destijds zijn running mate maakte. Jay Roach(Austin Powers, meet the parents) verzorgt de regie, de film zelf wordt geproduceerd door de tv-zender HBO.
10-03-2011 om 18:39
geschreven door Patje007
Vervolg van de special naar aanleiding van de release van I Am number Four.
.
10-03-2011 om 18:38
geschreven door Patje007
Interview met Alex Pettyfer en D.J. Caruso n.a.v. de release van I Am Number Four.
In de sci-fi actiefilm I am Number Four van regisseur D.J. Caruso(Disturbia, Eagle Eye) speelt Alex Pettyfer(Stormbreaker) de rol van John, een tiener die over super- krachten beschikt. Hij doet zich echter voor als een normale scholier, omdat een levensgevaarlijke vijand het op hem gemunt heeft. Vier soortgenoten zijn al vermoord - hij is nummer vier... Een gesprek met Alex Pettyfer en D.J. Caruso over dit eerste deel uit een eventuele filmreeks.
Alex Pettyfer
Alex, tijdens de audities had jij je bedenkingen over deze rol? Alex Pettyfer: In deze film speel ik een aarzelende held. John is erg kwetsbaar en heeft moeite met verschillende dingen. Dat maakt hem ook wel interessant: hij is iemand die constant probeert zijn identiteit te vinden. Tijdens de audities wist ik nog niet dat ik de rol op die manier moest spelen. Ik had gewoon niet het idee dat ik iets kon toevoegen aan deze film en wilde er niet aan beginnen. Maar toen bedacht ik dat ik een enorme kans zou laten schieten en dat iedere acteur een uitdaging zoekt. Dus ik ging terug en sprak met D.J. over hoe we deze film en de rol van Johnny wilden invullen. En toen viel eigenlijk alles op z'n plaats.
Dianna Agron en Alex Pettyfer
Maakte dat het gemakkelijker om je voor te bereiden? Alex Pettyfer: Nadat D.J. en ik eruit waren over de aanpak van de rol, zat de meeste voorbereiding vooral op het fysieke vlak. We hebben enorm veel moeten trainen voor- dat de opnames begonnen. Oefenen, oefenen, oefenen voor het vele stuntwerk. Een stunt is echt een zenuwslopende ervaring. Het vereist vaardigheden die ik niet had en ik ben heel blij dat het stuntteam me zo onvoorstelbaar goed heeft geholpen. Ze weten je het zelfvertrouwen te geven dat je nodig hebt om van 20 meter hoog te springen.
Het boek was nog niet uit toen je aan de film begon... D.J. Caruso: Nee, we hadden eigenlijk alleen een ruwe versie van het manuscript. Dus dat las ik pas toen er al aan het script werd gewerkt. Meestal weet je wel wat de mensen leuk vinden aan het boek dat je gaat verfilmen en daar hou je rekening mee wanneer je veranderingen aanbrengt. Dus het was wel eens interessant om dat niet te weten. We konden bij de bewerking gewoon de beslissingen nemen die het beste waren voor de vertaling naar film.
Wat waren de belangrijkste aanpassingen? D.J. Caruso: In het boek is John zich meer bewust van wat er met hem gebeurt en wat hij moet doen. Eigenlijk heeft hij al wat van zijn krachten aan het begin van het verhaal. Voor de structuur van de film vond ik het leuker dat de kijker deze dingen samen met hem zou ontdekken. Dat sommige dingen min of meer onthuld zouden worden. Daarnaast hebben we wat veranderingen aangebracht in de manier waarop de krachten worden gebruikt. Het personage van Number Six bijvoorbeeld, kan in het boek alleen maar verdwijnen. Dat is wel okay, maar niet heel erg bijzonder. Dus ik vond dat teleportatie wel een leukere kracht zou zijn dan simpelweg verdwijnen.
Er zitten veel special effects in deze film. Hebben jullie op de set veel met green screens gewerkt? Alex Pettyfer: Nee, dat viel wel mee. Gelukkig zorgt D.J. ervoor dat er realistische sets zijn, waar alles echt gebeurt. Dus ik heb echt door een gang moeten rennen met een grote metalen bal achter me aan, terwijl de muren instortten. Ik denk dat we maar één dag met green screens hebben gewerkt voor deze hele film.
Hoe waren die special effects van invloed op de regie? D.J. Caruso : Ik had nog niet veel gewerkt met omvangrijke computer-effecten. In Eagle Eye zat wel een vliegtuig dat helemaal uit de computer kwam, maar nu ging het vooral om het combineren van de computeranimatie met de beelden van de echte acteurs. Het creëren van de wezens in samenwerking met Industrial Light & Magic was als een droom die uitkwam. Want vanaf het moment dat je filmmaker wil worden, droom je ervan om ooit eens samen te werken met Steven Spielberg en ILM. Het was verbazingwekkend te zien hoe ILM zoveel krachtiger en creatiever is dan alle andere bedrijven in visuele effecten die ik heb meegemaakt.
Alex Pettyfer en Dianna Agron
I Am Number Four heeft sommige parallellen met de Twilight-reeks en zelfs met Harry Potter... Alex Pettyfer: Laat ik vooropstellen dat wij heel erg blij zouden zijn met de helft van het succes van die twee films. Harry Potter is net als Star Wars: een fenomeen. En dat geldt ook voor Twilight. Ze zijn bepalend geweest voor onze generatie en ik vind ze allebei geweldig. Maar ze lopen tegen hun einde aan en ik hoop dat de jeugd nu naar nieuwe dingen zoekt. Hopelijk - even afkloppen - vult I Am Number Four het gat op. Het heeft niet alleen actie en avontuur, maar ook een boeiend verhaal vol verschillende lagen en bovendien een romantische lijn.
D.J. Caruso: Daar ben ik het mee eens. Twilight en Harry Potter zijn fantastisch, maar voor mij is I Am Number Four een terugkeer naar de films die ik als tiener zag, zoals Back to the Future en The Goonies. Het is iets gecompliceerder op het gebied van relaties en de liefde. Als je sterke personages hebt die voor het eerst liefde ervaren, die ontdekken wie ze zelf zijn en ook te maken krijgen met herkenbare problemen op school, dan heb je universele thema's die het publiek altijd zal interesseren. De actie in het laatste gedeelte van I Am Number Four is zo uniek en zo anders dan in die andere films, dat ik denk dat je er net even een iets grotere stoot adrenaline van krijgt.
Dianna Agron
Denk je dat er meer films in deze reeks gaan komen? D.J. Caruso: Als het publiek net zoveel plezier beleeft aan deze film als wij hadden tijdens de productie, dan willen we er graag meer maken. Maar we doen het stap voor stap. De serie bestaat uit vijf of zes boeken. Ik heb de synopsis van het tweede boek gelezen, waarin de personages iets ouder zijn. Het is leuk dat we in deze film nog de laatste drie maanden van hun schooltijd hebben meegemaakt, zodat de rest van de verhalen ons buiten de highschool kan gaan brengen.
10-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
D.J. Caruso en Alex Pettyfer houden jonge kijkers spiegel voor in âI am Number Fourâ.
Misschien word ik ooit nog volwassen, mijmert D.J. Caruso. Dat zou zonde zijn, want de regisseur van films als Disturbia en Eagle Eye weet wat jonge kijkers willen zien. Als jongetje beleefde ik de mooiste avonturen in de bioscoop. Dat gevoel van opwinding probeer ik in mijn eigen films over te brengen.
Hij voelde zich op de middelbare school een outsider, net als de hoofdpersoon in I am Number Four. In het geval van Nummer Vier, die zich veiligheidshalve John Smith noemt, niet zo gek. Hij is afkomstig van een andere planeet en er wordt door buiten- aardse vijanden op hem gejaagd. Drie voorgangers (van de negen vluchters) hebben al het loodje gelegd, maar zolang John Smith in leven blijft, groeien zijn krachten. Anonimiteit is dus belangrijk, maar John is een gezonde jongeman en wil van het leven proeven. Zijn liefde voor Sarah en zijn vriendschap met buitenbeentje Sam zorgen voor problemen op Johns nieuwe school.
D.J. Caruso koos er zelf voor om buitenstaander te blijven in zijn tienertijd.
D.J. Caruso: Ik kon op veel gebieden goed meekomen, maar ik vond het prettiger om op een afstandje te blijven, te observeren. Bovendien was ik in andere dingen geïnteresseerd dan wat de populaire jongens cool vonden. Hoofdpersoon John maakt in de film tegen zijn kwetsbare nieuwe vriend Sam een goeie opmerking over een stoere jongen: hij zit in het voorlaatste jaar van zijn beste tijd. Na school zal jij een veel interessanter leven krijgen. Dat maakt I am Number Four herkenbaar voor teenagers. Ze zien dat je best een outsider mag zijn. Als je jezelf kunt accepteren zoals je bent, sta je sterker in het leven.
Daar sluit hoofdrolspeler Alex Pettyfer zich van harte bij aan. Als tieneridool heeft de jonge Brit andere redenen om zich een buitenbeentje te voelen.
Alex Pettyfer: Iedereen zoekt op zijn manier naar een identiteit, naar wie hij is. Je droomt om iets te bereiken en dat lukt lang niet altijd. Als je het geluk hebt om te kunnen doen wat je graag wil, moet je daar zorgvuldig mee omgaan. De rollen die ik speel, hebben weinig met een leuk koppie te maken. In I am Number Four is John aanvankelijk onzeker over zichzelf. Door zijn avonturen leert hij zichzelf kennen en wordt hij een strijder. Ik vond die dynamiek heel interessant. John is geen stripfiguur. En wat mijn uiterlijk betreft: in mijn volgende film, Beastly, is mijn gezicht grotendeels bedekt met haar.
Alex Pettyfer en Dianna Agron in I am Number Four
Dat zal zijn snel groeiende schare vrouwelijke fans niet leuk vinden. En ook als koele moordenaar in Now mikt Pettyfer niet op de sympathie van de bioscoop- bezoeker.
Alex Pettyfer: Die keuzes komen uit zijn hart. Dat beviel me het meest aan I am Number Four: als je alle actie wegsnijdt, blijf je nog steeds geïnteresseerd. Omdat het verhaal om de personages draait. Zo kijk ik ook tegen mijn carrière aan. Johnny Depp speelt een gekke zeerover in de Pirates of the Caribbean en dat maakt m populair bij alle moeders in de wereld. Maar hij koos voor die piraat omdat hij zin had om die rol te spelen. Je moet kiezen voor wat je gelukkig maakt. Zolang ik me amuseer, maak ik me niet druk om het label dat ze op me kleven.
I am Number Four speelt vanaf 9 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Colin O'Donoghue en Alice Braga, de tegenspelers van Anthony Hopkins in de nieuwe film The Rite stonden doodsangsten uit tijdens de opnames. "Toen hij me probeerde te wurgen, kon ik niet anders dan aan Hannibal Lector denken", aldus Braga.
Colin O'Donoghue en Alice Braga
Ook ODonoghue voelde zich niet altijd op zn gemak op de set. "Anthony Hopkins laat iemand zich geweldig op zn gemak voelen, maar zodra een scène begint, verandert er iets in zn ogen en dan heb je ineens zoiets van 'wooh, wacht eens even'", aldus de Ierse acteur in een interview met NU.nl.
"Toen hij (Hopkins) met zijn handen mn keel dichtkneep, was ik wel serieus bang. Het was onmogelijk om niet aan Hannibal Lecter te denken. Ik heb al die films gezien", sluit Braga zich bij de angst van haar collega aan.
In The Rite speelt Hopkins pater Lucas in Rome die erg bedreven is in het uitdrijven van de duivel. De sceptische Michael Kovak (ODonoghue) laat huis en haard achter om een opleiding tot exorcist te volgen in Rome.
Journaliste Angelina (gespeeld door Braga) volgt dezelfde cursus en komt samen met Michael in aanraking met pater Lucas die halverwege de film zelf het slachtoffer wordt van de duivel. Michael, die nog steeds niet in het verschijnsel gelooft, is de aangewezen persoon om de pater te bevrijden van de duivel.
Hopkins ziet zichzelf ondanks de angst van zijn tegenspelers niet als typische horroracteur. "Ik heb een paar enge rollen gedaan, maar ook veel niet enge rollen." Wel snapt de 73-jarige acteur dat mensen enge films bezoeken. "Ik denk dat iedereen af en toe wil flirten met het gevaar, de chaos die in ons zit."
Colin O'Donoghue en Anthony Hopkins
In The Rite speelt ODonoghue met ervaren acteurs als Hopkins, Ciarán Hinds en de Nederlandse Rutger Hauer. De 30-jarige Ier speelde zelf nog niet in grote Hollywood- films, alleen in de serie The Tudors heeft hij een belangrijke rol. Het is voor ODonoghue dan ook een raadsel waarom de filmmakers uitgerekend voor hem gekozen hebben.
"Ik denk dat ze me goed vinden, maar kan geen concrete reden bedenken waarom ze voor me gekozen hebben", vertelt de acteur bescheiden. "Ik heb ook wel even goed na moeten denken. Ik ben zelf katholiek opgevoed en in Ierland is geloof nogal een zwaar onderwerp. Maar het is geweldig om naast iemand als Anthony Hopkins te staan."
