Dossier wereldsterren: deel 20: interview met Natalie Portman.
Scène uit 'Brothers'
Lees morgen op cinefilm in het kader van de reeks interviews met wereldsterren een interview met Natalie Portman.
10-03-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Julianne Moore wordt Sarah Palin.
De 50-jarige Amerikaanse actrice Julianne Moore kruipt binnenkort in de huid van 'Tea Party-icoon' en ex-gouverneur van Alaska, Sarah Palin (47). Moore, die tijdens haar carrière al vier keer voor een Oscar genomineerd werd, zou volgens het blad Hollywood Reporter de hoofdrol vertolken in de tv-film 'Game Change'.
De film gaat over de presidentscampagne van de Republikein John McCain in 2008, die van Palin destijds zijn running mate maakte. Jay Roach(Austin Powers, meet the parents) verzorgt de regie, de film zelf wordt geproduceerd door de tv-zender HBO.
10-03-2011 om 18:39
geschreven door Patje007
Vervolg van de special naar aanleiding van de release van I Am number Four.
.
10-03-2011 om 18:38
geschreven door Patje007
Interview met Alex Pettyfer en D.J. Caruso n.a.v. de release van I Am Number Four.
In de sci-fi actiefilm I am Number Four van regisseur D.J. Caruso(Disturbia, Eagle Eye) speelt Alex Pettyfer(Stormbreaker) de rol van John, een tiener die over super- krachten beschikt. Hij doet zich echter voor als een normale scholier, omdat een levensgevaarlijke vijand het op hem gemunt heeft. Vier soortgenoten zijn al vermoord - hij is nummer vier... Een gesprek met Alex Pettyfer en D.J. Caruso over dit eerste deel uit een eventuele filmreeks.
Alex Pettyfer
Alex, tijdens de audities had jij je bedenkingen over deze rol? Alex Pettyfer: In deze film speel ik een aarzelende held. John is erg kwetsbaar en heeft moeite met verschillende dingen. Dat maakt hem ook wel interessant: hij is iemand die constant probeert zijn identiteit te vinden. Tijdens de audities wist ik nog niet dat ik de rol op die manier moest spelen. Ik had gewoon niet het idee dat ik iets kon toevoegen aan deze film en wilde er niet aan beginnen. Maar toen bedacht ik dat ik een enorme kans zou laten schieten en dat iedere acteur een uitdaging zoekt. Dus ik ging terug en sprak met D.J. over hoe we deze film en de rol van Johnny wilden invullen. En toen viel eigenlijk alles op z'n plaats.
Dianna Agron en Alex Pettyfer
Maakte dat het gemakkelijker om je voor te bereiden? Alex Pettyfer: Nadat D.J. en ik eruit waren over de aanpak van de rol, zat de meeste voorbereiding vooral op het fysieke vlak. We hebben enorm veel moeten trainen voor- dat de opnames begonnen. Oefenen, oefenen, oefenen voor het vele stuntwerk. Een stunt is echt een zenuwslopende ervaring. Het vereist vaardigheden die ik niet had en ik ben heel blij dat het stuntteam me zo onvoorstelbaar goed heeft geholpen. Ze weten je het zelfvertrouwen te geven dat je nodig hebt om van 20 meter hoog te springen.
Het boek was nog niet uit toen je aan de film begon... D.J. Caruso: Nee, we hadden eigenlijk alleen een ruwe versie van het manuscript. Dus dat las ik pas toen er al aan het script werd gewerkt. Meestal weet je wel wat de mensen leuk vinden aan het boek dat je gaat verfilmen en daar hou je rekening mee wanneer je veranderingen aanbrengt. Dus het was wel eens interessant om dat niet te weten. We konden bij de bewerking gewoon de beslissingen nemen die het beste waren voor de vertaling naar film.
Wat waren de belangrijkste aanpassingen? D.J. Caruso: In het boek is John zich meer bewust van wat er met hem gebeurt en wat hij moet doen. Eigenlijk heeft hij al wat van zijn krachten aan het begin van het verhaal. Voor de structuur van de film vond ik het leuker dat de kijker deze dingen samen met hem zou ontdekken. Dat sommige dingen min of meer onthuld zouden worden. Daarnaast hebben we wat veranderingen aangebracht in de manier waarop de krachten worden gebruikt. Het personage van Number Six bijvoorbeeld, kan in het boek alleen maar verdwijnen. Dat is wel okay, maar niet heel erg bijzonder. Dus ik vond dat teleportatie wel een leukere kracht zou zijn dan simpelweg verdwijnen.
Er zitten veel special effects in deze film. Hebben jullie op de set veel met green screens gewerkt? Alex Pettyfer: Nee, dat viel wel mee. Gelukkig zorgt D.J. ervoor dat er realistische sets zijn, waar alles echt gebeurt. Dus ik heb echt door een gang moeten rennen met een grote metalen bal achter me aan, terwijl de muren instortten. Ik denk dat we maar één dag met green screens hebben gewerkt voor deze hele film.
Hoe waren die special effects van invloed op de regie? D.J. Caruso : Ik had nog niet veel gewerkt met omvangrijke computer-effecten. In Eagle Eye zat wel een vliegtuig dat helemaal uit de computer kwam, maar nu ging het vooral om het combineren van de computeranimatie met de beelden van de echte acteurs. Het creëren van de wezens in samenwerking met Industrial Light & Magic was als een droom die uitkwam. Want vanaf het moment dat je filmmaker wil worden, droom je ervan om ooit eens samen te werken met Steven Spielberg en ILM. Het was verbazingwekkend te zien hoe ILM zoveel krachtiger en creatiever is dan alle andere bedrijven in visuele effecten die ik heb meegemaakt.
Alex Pettyfer en Dianna Agron
I Am Number Four heeft sommige parallellen met de Twilight-reeks en zelfs met Harry Potter... Alex Pettyfer: Laat ik vooropstellen dat wij heel erg blij zouden zijn met de helft van het succes van die twee films. Harry Potter is net als Star Wars: een fenomeen. En dat geldt ook voor Twilight. Ze zijn bepalend geweest voor onze generatie en ik vind ze allebei geweldig. Maar ze lopen tegen hun einde aan en ik hoop dat de jeugd nu naar nieuwe dingen zoekt. Hopelijk - even afkloppen - vult I Am Number Four het gat op. Het heeft niet alleen actie en avontuur, maar ook een boeiend verhaal vol verschillende lagen en bovendien een romantische lijn.
D.J. Caruso: Daar ben ik het mee eens. Twilight en Harry Potter zijn fantastisch, maar voor mij is I Am Number Four een terugkeer naar de films die ik als tiener zag, zoals Back to the Future en The Goonies. Het is iets gecompliceerder op het gebied van relaties en de liefde. Als je sterke personages hebt die voor het eerst liefde ervaren, die ontdekken wie ze zelf zijn en ook te maken krijgen met herkenbare problemen op school, dan heb je universele thema's die het publiek altijd zal interesseren. De actie in het laatste gedeelte van I Am Number Four is zo uniek en zo anders dan in die andere films, dat ik denk dat je er net even een iets grotere stoot adrenaline van krijgt.
Dianna Agron
Denk je dat er meer films in deze reeks gaan komen? D.J. Caruso: Als het publiek net zoveel plezier beleeft aan deze film als wij hadden tijdens de productie, dan willen we er graag meer maken. Maar we doen het stap voor stap. De serie bestaat uit vijf of zes boeken. Ik heb de synopsis van het tweede boek gelezen, waarin de personages iets ouder zijn. Het is leuk dat we in deze film nog de laatste drie maanden van hun schooltijd hebben meegemaakt, zodat de rest van de verhalen ons buiten de highschool kan gaan brengen.
10-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
D.J. Caruso en Alex Pettyfer houden jonge kijkers spiegel voor in âI am Number Fourâ.
Misschien word ik ooit nog volwassen, mijmert D.J. Caruso. Dat zou zonde zijn, want de regisseur van films als Disturbia en Eagle Eye weet wat jonge kijkers willen zien. Als jongetje beleefde ik de mooiste avonturen in de bioscoop. Dat gevoel van opwinding probeer ik in mijn eigen films over te brengen.
Hij voelde zich op de middelbare school een outsider, net als de hoofdpersoon in I am Number Four. In het geval van Nummer Vier, die zich veiligheidshalve John Smith noemt, niet zo gek. Hij is afkomstig van een andere planeet en er wordt door buiten- aardse vijanden op hem gejaagd. Drie voorgangers (van de negen vluchters) hebben al het loodje gelegd, maar zolang John Smith in leven blijft, groeien zijn krachten. Anonimiteit is dus belangrijk, maar John is een gezonde jongeman en wil van het leven proeven. Zijn liefde voor Sarah en zijn vriendschap met buitenbeentje Sam zorgen voor problemen op Johns nieuwe school.
D.J. Caruso koos er zelf voor om buitenstaander te blijven in zijn tienertijd.
D.J. Caruso: Ik kon op veel gebieden goed meekomen, maar ik vond het prettiger om op een afstandje te blijven, te observeren. Bovendien was ik in andere dingen geïnteresseerd dan wat de populaire jongens cool vonden. Hoofdpersoon John maakt in de film tegen zijn kwetsbare nieuwe vriend Sam een goeie opmerking over een stoere jongen: hij zit in het voorlaatste jaar van zijn beste tijd. Na school zal jij een veel interessanter leven krijgen. Dat maakt I am Number Four herkenbaar voor teenagers. Ze zien dat je best een outsider mag zijn. Als je jezelf kunt accepteren zoals je bent, sta je sterker in het leven.
Daar sluit hoofdrolspeler Alex Pettyfer zich van harte bij aan. Als tieneridool heeft de jonge Brit andere redenen om zich een buitenbeentje te voelen.
Alex Pettyfer: Iedereen zoekt op zijn manier naar een identiteit, naar wie hij is. Je droomt om iets te bereiken en dat lukt lang niet altijd. Als je het geluk hebt om te kunnen doen wat je graag wil, moet je daar zorgvuldig mee omgaan. De rollen die ik speel, hebben weinig met een leuk koppie te maken. In I am Number Four is John aanvankelijk onzeker over zichzelf. Door zijn avonturen leert hij zichzelf kennen en wordt hij een strijder. Ik vond die dynamiek heel interessant. John is geen stripfiguur. En wat mijn uiterlijk betreft: in mijn volgende film, Beastly, is mijn gezicht grotendeels bedekt met haar.
Alex Pettyfer en Dianna Agron in I am Number Four
Dat zal zijn snel groeiende schare vrouwelijke fans niet leuk vinden. En ook als koele moordenaar in Now mikt Pettyfer niet op de sympathie van de bioscoop- bezoeker.
Alex Pettyfer: Die keuzes komen uit zijn hart. Dat beviel me het meest aan I am Number Four: als je alle actie wegsnijdt, blijf je nog steeds geïnteresseerd. Omdat het verhaal om de personages draait. Zo kijk ik ook tegen mijn carrière aan. Johnny Depp speelt een gekke zeerover in de Pirates of the Caribbean en dat maakt m populair bij alle moeders in de wereld. Maar hij koos voor die piraat omdat hij zin had om die rol te spelen. Je moet kiezen voor wat je gelukkig maakt. Zolang ik me amuseer, maak ik me niet druk om het label dat ze op me kleven.
I am Number Four speelt vanaf 9 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Colin O'Donoghue en Alice Braga, de tegenspelers van Anthony Hopkins in de nieuwe film The Rite stonden doodsangsten uit tijdens de opnames. "Toen hij me probeerde te wurgen, kon ik niet anders dan aan Hannibal Lector denken", aldus Braga.
Colin O'Donoghue en Alice Braga
Ook ODonoghue voelde zich niet altijd op zn gemak op de set. "Anthony Hopkins laat iemand zich geweldig op zn gemak voelen, maar zodra een scène begint, verandert er iets in zn ogen en dan heb je ineens zoiets van 'wooh, wacht eens even'", aldus de Ierse acteur in een interview met NU.nl.
"Toen hij (Hopkins) met zijn handen mn keel dichtkneep, was ik wel serieus bang. Het was onmogelijk om niet aan Hannibal Lecter te denken. Ik heb al die films gezien", sluit Braga zich bij de angst van haar collega aan.
In The Rite speelt Hopkins pater Lucas in Rome die erg bedreven is in het uitdrijven van de duivel. De sceptische Michael Kovak (ODonoghue) laat huis en haard achter om een opleiding tot exorcist te volgen in Rome.
Journaliste Angelina (gespeeld door Braga) volgt dezelfde cursus en komt samen met Michael in aanraking met pater Lucas die halverwege de film zelf het slachtoffer wordt van de duivel. Michael, die nog steeds niet in het verschijnsel gelooft, is de aangewezen persoon om de pater te bevrijden van de duivel.
Hopkins ziet zichzelf ondanks de angst van zijn tegenspelers niet als typische horroracteur. "Ik heb een paar enge rollen gedaan, maar ook veel niet enge rollen." Wel snapt de 73-jarige acteur dat mensen enge films bezoeken. "Ik denk dat iedereen af en toe wil flirten met het gevaar, de chaos die in ons zit."
Colin O'Donoghue en Anthony Hopkins
In The Rite speelt ODonoghue met ervaren acteurs als Hopkins, Ciarán Hinds en de Nederlandse Rutger Hauer. De 30-jarige Ier speelde zelf nog niet in grote Hollywood- films, alleen in de serie The Tudors heeft hij een belangrijke rol. Het is voor ODonoghue dan ook een raadsel waarom de filmmakers uitgerekend voor hem gekozen hebben.
"Ik denk dat ze me goed vinden, maar kan geen concrete reden bedenken waarom ze voor me gekozen hebben", vertelt de acteur bescheiden. "Ik heb ook wel even goed na moeten denken. Ik ben zelf katholiek opgevoed en in Ierland is geloof nogal een zwaar onderwerp. Maar het is geweldig om naast iemand als Anthony Hopkins te staan."
08-03-2011 om 18:17
geschreven door Patje007
06-03-2011
Filmaffiche 'The Rite'.
The Rite is vanaf 9 maart 2011 te zien in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: The Rite, een bovennatuurlijke thriller gebaseerd op waargebeurde feiten, volgt seminariestudent Michael Kovak, die naar het Vaticaan wordt gestuurd om exorcisme te studeren. Gewapend met zijn scepticisme, daagt hij zijn meerderen uit om eerder psychiatrie te overwegen als behandeling voor bezetenen. Maar wanneer hij in de leer gaat bij de onorthodoxe Vader Lucas (Anthony Hopkins) - een legendarische priester die meer dan duizend exorcismen op zijn naam heeft - stelt Michael wat meer open voor het gegeven. Helemaal in de ban van een geval van exorcisme dat zelfs de ervaring van Vader Lucas te boven lijkt te gaan, vangt hij een glimp op van een fenomeen dat niet verklaard of gecontro- leerd kan worden door wetenschap...en van een kwaad, zo agressief en angst- aanjagend, dat het hem dwingt om alles waarin hij gelooft in vraag te stellen.
Regie: Michael Hafstrom Cast: Anthony Hopkins, Rudger Hauer Genre: Thriller, drama Duur: 113 minuten
06-03-2011 om 15:58
geschreven door Patje007
Anthony Hopkins stopt pas bij geheugenverlies.
De inmiddels 73-jarige Anthony Hopkins is nog van plan tot zijn 93ste door teacteren, als hij dan zijn tanden en geheugen nog heeft. Dat vertelt Hopkins in een interview met NU.nl.
Wanneer de acteur uit Wales geconfronteerd wordt met het feit dat hij al bijna in honderd films en tv-series heeft gespeeld, reageert Hopkins verbaasd. Ik heb geen idee wat ik allemaal gedaan heb, zegt hij bescheiden.
Dat Hopkins niet stil staat bij het aantal films waar hij een rol in speelt, draagt bij aan het feit dat hij voorlopig nog niet denkt aan stoppen: Anthony Hopkins: Zo lang mijn agent rollen voor me kan regelen en regisseurs me willen hebben, blijf ik doorgaan. Ik geniet er nog van. Het houdt me actief en houdt me van de straat. Maar als ze me niet willen is het ook prima, dan stop ik.
Aan de populariteit van Hopkins onder publiek en filmmakers lijkt echter voor- lopig geen einde te komen. De kans is dan ook aanwezig dat hij op zn 93e nog op het witte doek te zien is: Anthony Hopkins: Ik hoop dat ik dan nog acteer. Ik zou alleen stoppen als ik geen tanden meer heb of mijn geheugen me in de steek laat.
Anthony Hopkins is vanaf 9 maart 2011 te zien in de film 'The Rite'.
06-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
05-03-2011
Foto van de week: Kirsten Dunst uit de kleren met leeuw voor Bvlgari.
Om het nieuwe parfum 'Mon Jasmin Noir' van luxemerk Bvlgari te promoten, ging actrice Kirsten Dunst, die we oa. kennen van Spider-Man en Mona Lisa Smile, uit de kleren. Naast de schaarsgeklede Dunst zien we ook nog een leeuw. Een échte! Het parfum werd voorgesteld in Milaan, tijdens de Fashion Week.
Vorig jaar werkte Bvlgari ook al met actrice Julianne Moore. Voor Kirsten Dunst is het de allereerste keer dat ze haar gezicht aan een reclamecampagne leent.
05-03-2011 om 12:31
geschreven door Patje007
04-03-2011
Film op TV: Collateral.
Vrijdag 04/03/2010-2BE: 20u45
Inhoud: Max (Jamie Foxx) werkt al twaalf jaar lang als taxichauffeur in Los Angeles. In al die jaren hebben duizenden klanten plaatsgenomen op de achter- bank van zijn taxi. Duizenden gezichten die hij heeft aangekeken in zijn achter- uitkijkspiegel en spoedig weer vergeten... tot vanavond. Vincent (Tom Cruise) is een huurmoordenaar. Als de kopstukken van een internationaal drugskartel vernemen dat enkele van hun handlangers voor de rechtbank zullen moeten verschijnen, zetten ze een grootscheepse operatie op stapel om alle kroon- getuigen te identificeren en uit de weg te ruimen. Vanavond worden de vonnissen door Vincent voltrokken... Als Vincent zich gedwongen ziet de taxi van Max te kapen, wordt de taxi- bestuurder de persoon op de verkeerde plaats, op het verkeerde tijdstip. Vincent dwingt hem van het ene slachtoffer naar het andere te rijden. Met de LAPD en de FBI op de hielen moeten Max en Vincent vaststellen dat ze van elkaar afhankelijk zijn geworden, willen ze dit overleven...
Jamie Foxx begon als komiek, maar in Collateral, waarin Tom Cruise hem gijzelt in zijn taxi, laat hij zijn grappen thuis. Bij het interview met de acteur is hij weer helemaal zichzelf: Een film maken met Michael Mann en Tom Cruise, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Jamie Foxx: Michael Mann belde me op en vroeg: Wil je een film maken met Tom Cruise? Ik zei: Man, al gaan we het alfabet verfilmen, ik doe mee! Toen stelde hij een nogal domme vraag; hij vroeg of ik een taxichauffeur kon spelen. Ik zei: Kom op, je weet dat ik altijd mn ding doe! Toen vroeg hij: Maar kun je ook níet je ding doen? Deze man moet saai en doorsnee zijn. Dat was het moeilijkste aan deze film.
Hoe is zon megaster als Tom Cruise nou om mee te werken? Jamie Foxx: Hij is geweldig! Ik ken ook mensen die een beetje tv-werk hebben gedaan en nauwelijks meer aanspreekbaar zijn. Tom staat helemaal aan de top; het is ongelofelijk om te zien hoe normaal hij andere mensen behandelt en hoe oprecht geïnteresseerd hij is. Als ik met hem sprak, merkte ik wel eens dat hij aangedaan was door het gedrag van sommige mensen. Player hating noemen ze dat in het getto. Het is een uit- drukking voor het gedrag van mensen die niet kunnen geloven dat iemand die rijk, beroemd en aantrekkelijk is, ook aardig kan zijn. Om te testen of je wel echt bent, proberen ze je te irriteren.
Hij was ook op je verjaardag, toch? Jamie Foxx: Klopt. Hij kwam binnen, en iedereen stond te kijken van: Man, The Last Samurai is op Jamie Foxx verjaardagsfeest! En er waren een hoop vrienden zonder sofi-nummer, snap je? Die konden het wel waarderen dat hij gewoon relaxed zichzelf was.
Aparte vriendenkring heb jij: van gangsters tot Tom Cruise... Jamie Foxx: Toen ik naar LA kwam, kende ik helemaal niemand. De eerste mensen die ik ontmoette, waren de gangsters die de baas waren in de buurt. Ik ben begonnen in comedy-clubs en die mannen steunden me zon beetje. Zij zorgen er ook nu nog voor dat ik met één been op de straat blijf staan. Dat is belangrijk voor een stand-up comedian. Ik kan niet het podium op stappen en zeggen: Yeah, ik heb net een nieuwe Range Rover gekocht. Wie nog meer? Dat voelt het publiek niet. Daarom heb ik het in mijn nieuwe show over mijn reizen over de wereld én mijn lollige belevenissen met Tom Cruise, maar dan wel door de ogen van een zwarte man
04-03-2011 om 12:33
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 19: interview met Denzel Washington.
Het gijzelingsdrama 'inside man' zou de meest conventionele film van Spike Lee zijn. Flauwekul, meent Denzel Washington - en hij kan het weten, want hij speelde in 2004 voor de vierde keer de hoofdrol in een film van Lee. 'het is pure Freejazz, man!'
Behalve gevestigd rasacteur met twee Oscars op zijn schoorsteenmantel en eigenaar van de meest kenmerkende voornaam uit de filmgeschiedenis - is Denzel Washington ook het politiek geweten van het Afro-Amerikaanse acteursgild. Een gesprek met één van de zeldzame A-list-acteurs die nooit een blad voor de mond nemen, en een man die in zijn 34 jaar omspannende carrière zijn naam altijd even graag verbond aan sociaal geëngageerde films als aan lucratieve blockbusters - herinner u zijn rollen als de vermoorde anti-apartheidsstrijder Steve Biko (Cry Freedom), Nation of Islam-voorman Malcolm X of de van moord betichte zwarte bokser Rubin 'The Hurricane' Carter, die jarenlang onschuldig achter de tralies zat.
Ook in zijn film Inside Man - een heist movie uit 2006 waarin Washington (56 inmiddels) als non-conformistische flik het duel aangaat met gijzelnemer Clive Owen en politiek intrigante Jodie Foster - flitsen de politieke en sociale referenties weer gezwind door het beeld. Dat krijg je natuurlijk als je Spike Lee, maker van films als Do the Right Thing, Jungle Fever en The 25th Hour, de opdracht geeft om een mainstreamthriller in te blikken over een ingenieuze bankoverval-met-gijzeling op Wall Street.
Na 'Mo' Better Blues', 'Malcolm X' en 'He Got Game' was dit al de vierde Spike Lee-film waarin je de hoofdrol hebt. Maar ook de minst geëngageerde, zo lijkt het. Denzel Washington: Dat wordt gezegd, omdat het scenario hem door de studio werd aangereikt en vanwege de commerciële verwachtingen. En toch is het een typische Spike Lee-film. Dat zie je aan de sociale commentaren die hij aan het script heeft toegevoegd, maar ook aan de energieke regiestijl. Het ding moest in vier weken worden ingeblikt, wat weinig is voor zo'n ambitieuze genrefilm. Daarom werden verschillende scènes in één take opgenomen. Maar dat geeft de film net zo'n levendige en urgente feel. Het is pure freejazz, man! Shoot it, cut it and straight over to the next scene.
Is jullie relatie veranderd sinds 'Mo' Better Blues'? Denzel Washington: We zijn ouder en hopelijk wijzer geworden. Dat zorgt ervoor dat je je niet meer zo snel opwindt wanneer er iets fout loopt. Bovendien heb ik ondertussen voor het eerst zelf een film geregisseerd (Antwone Fisher) waardoor ik zijn werk nog meer ben gaan appreciëren. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe moeilijk zijn job is, dus val ik hem niet meer lastig met futiele details, zoals narcistische acteurs plegen te doen. Tegelijk hou ik hem ook nauwletterder in de gaten om er wat van op te steken. Als je ideeën pikt, kun je maar beter meteen pikken van de beste (lacht).
Willem Dafoe en Denzel Washington in 'Inside Man'
Spike heeft de reputatie een knorrig mannetje te zijn. Terecht? Denzel Washington: (ironisch) Knorrig? Waar háál je het? Ach, sinds hij kinderen heeft is hij ongetwijfeld rustiger geworden, maar ik heb hem eerlijk gezegd altijd al gekend als een relaxte kerel. Iemand die graag de kat uit de boom kijkt en pas daarna zijn klauwen opzet. Spike wordt alleen maar nukkig als hij zich in het nauw gedreven voelt. En schiet hij toch een keer uit zijn krammen, dan is dat zo weer voorbij.
Was er meer druk dan vroeger? Het was tenslotte zijn eerste opdrachtfilm. Denzel Washington: Niet echt. Voor Spike blijft films maken een gezellige familie-onder- neming: hij werkt nog altijd met hetzelfde team, met één broer als setfotograaf en een andere als setcoördinator. En repeteren deden we nog altijd in hetzelfde stinkende hok als 16 jaar geleden. Dat is een goede zaak. Het zorgt voor een relaxte atmosfeer. En er is hier, in New- York, ook niemand die je nodeloos lastigvalt zoals in LA. Hier kun je nog gewoon op de stoep een broodje eten zonder dat iemand je aangaapt.
Wat me eraan doet denken: veel roddels zijn er niet over jou. Denzel Washington: I just like being a regular guy. Ik zoek de pers niet op en schrijven de roddel- blaadjes dan toch rare dingen over me, dan steek ik nog het liefst van al mijn kop in het zand. Denzel Washington is zwanger? Aap bevalt van olifant met acht poten? Schrijf maar raak. Zolang je mijn naam maar juist spelt. (lacht) Een tijdje geleden las ik dat ik zou hebben gezegd dat Terrence Howard beter geen liedje kon zingen tijdens de Oscarceremonie. Waar haalden ze het?
Is het waar dat je amper je eigen films bekijkt - laat staan andere? Denzel Washington: Schuldig. Ik ben nooit een filmfreak geweest. Mijn ouders verboden me vroeger naar de cinema te gaan en dat is altijd blijven hangen. Ik heb ook niet het gevoel dat ik iets mis. Ik denk dat ik maximaal 25 films per jaar bekijk - meestal op dvd dan nog - en mijn eigen films bekijk ik maar één keer: tijdens de screening voor cast en crew. Kwestie van te weten waar- over ik praat tijdens interviews.
Denzel Washington, Clive Owen, Jodie Foster en Spike Lee
Voel je je gegeneerd als je jezelf bezig ziet? Denzel Washington: Een beetje. Film is voor mij geen entertainment maar werk, waardoor ik vooral op technische details zit te letten in plaats van me te laten meeslepen door het verhaal. Ik kan maar één film opnoemen die ik allicht tien keer heb gezien en dat is Training Day van Antoine Fuqua. Niet omdat ik mezelf daarin zo geweldig vind, maar omdat het een enorme inspiratiebron was voor mijn regiedebuut Antwone Fisher. Ik heb zelfs verschillende shots uit die film gejat, al verklap ik niet dewelke. Anders heb ik straks meteen de advocaat van Fuqua aan de lijn. (lacht)
Je had het daarnet nog over Terrence Howard. Hij kreeg in 2006 een Oscarnominatie als beste acteur voor 'Hustle and Flow', en in 2005 ging de prijs naar Jamie Foxx voor 'Ray'. Zwarte acteurs doen het goed tegenwoordig. Denzel Washington: En terecht. Al had Terrence Howard misschien beter geen liedje kunnen zingen tijdens de Oscarceremonie (lacht). Nee, ernstig: tussen mij en Sydney Poitier gaapte nog een kloof van twintig jaar, terwijl Jamie Foxx me al na drie jaar opvolgde als Oscarwinnaar en dan mag ik ook zeker Don Cheadle en Halle Berry niet vergeten. Hopelijk kunnen we daaruit concluderen dat men eindelijk begint te letten op de kwaliteiten van acteurs, niet op hun huids- kleur.
Even terug naar 'Inside Man'. Dit was niet je eerste flikkenrol, om het zacht uit te drukken. Word je dat nooit beu? Denzel Washington: Oorspronkelijk had ik de rol van Clive Owen, die van de gijzelnemer dus, maar het was mijn manager die me uiteindelijk pushte om toch maar weer als flik op te draven omdat ik anders bijna de hele film door met een masker op moest rondlopen. Dat was slecht voor mijn marktwaarde, beweerde hij. Maar ik heb nergens spijt van hoor. Dit is tenslotte ook geen Denzel Washington-vehikel, maar een echte ensemblefilm waarin de dialogen veel belangrijker zijn dan de actiescènes.
Hoe vermijd je de genreclichés? Denzel Washington: Het feit dat ik weinig films bekijk, helpt allicht: ik weet niet eens wat de genreclichés zijn. Spike organiseerde wel elke avond na de opnames een speciale screening van films die hij als voorbeelden in gedachten had -klassieke heist movies en seventiesthrillers als Dog Day Afternoon, Marathon Man, The Thomas Crown Affair,Serpico. In Inside Man zitten heel wat referenties, terwijl de film ook qua look en feel dicht aanleunt bij het soort atypische thrillers uit de jaren 70 . In zekere zin is dit een hedendaagse variant op Dog Day Afternoon, maar dan gesitueerd binnen het post-9/11-klimaat en gelukkig ook zonder broeken met olifantenpijpen en gigantische Afro-kapsels. (lacht)
Heeft Spike ook 'Crash' vertoond? Denzel Washington: (lacht) Nee, maar ik weet waar je naartoe wil, leperik: of ik als Academy-lid voor Crash heb gestemd? Dat hou ik voor mezelf. Vooral critici lijken er van uit te gaan dat Crash zijn Oscar te danken heeft aan het feit dat vooral acteurs op die film hebben gestemd, en Academy- leden die in LA wonen, waar de film zich afspeelt. Maar zou het niet kunnen dat het ook gewoon de beste film was? En wie zegt dat Brokeback Mountain tweede was, iets waar iedereen zomaar lijkt van uit te gaan?
'Inside Man' heeft een en ander met 'Crash' gemeen. De verwijzing naar het paranoïde post-9/11- klimaat, bijvoorbeeld. Denzel Washington: Klopt. Vooral die scène waarin die Sikh door de flikken meteen als een Arabier wordt aangezien en dus als potentiële terrorist, is zo uit het leven gegrepen. Vreselijk, maar het levert wel een van de grappigste scènes uit de film op. Je moet ook niet rond de pot draaien, vind ik. Na 9/11 was de islamofobie ook zo overweldigend dat alle nuances verdwenen. Gelukkig komt daar stilaan verandering in. Amerikanen beginnen eindelijk door te krijgen dat je terreur niet bestrijdt door in angst te leven en nationalistische slogans te brullen en al helemaal niet door naties binnen te vallen en verdachten zonder vorm van proces op Guantanamo te droppen.
Spike Lee en Denzel Washington
Zulke dingen leveren wel goeie films op. Of is het een romantisch waanidee dat je Abu Ghraib en Guantanamo nodig hebt om nog eens politiek relevante films te maken? Denzel Washington: Malcolm X was ook geen evidente film om te maken, hoewel er in 1992 nog geen sprake was van 9/11. Er is natuurlijk wel een verband. Hoe meer politieke oproer, hoe meer politieke films, wat een gezonde reflex is. Dat zag je in de jaren 70 ten tijde van Vietnam en Watergate ook. Hopelijk is het geen trend die snel overwaait, al zal dat vooral afhangen van het commerciële succes van dat soort films. Want zo is Hollywood wel: geen winst, geen risico's, ook al staat de hele wereld in brand.
Is dat waarom je acht jaar geleden het acteren beu was? Denzel Washington: Onder andere. Maar ondertussen heb ik daar wat aan gedaan. Ik heb zelf een film geregisseerd, enkele documentaires geproduceerd, en ik stond zes jaar geleden op Broadway als Brutus in het Shakespeare-stuk Julius Caesar. Dat deed deugd. Ik ben zelfs van plan om Julius Caesar te verfilmen, maar dan in een hedendaagse versie die inspeelt op het huidige politieke klimaat. Ik ben druk bezig met het scenario, en er hangt een foto van de regering Bush boven mijn bureau ter inspiratie. Wie zou ik uit de Bush-clan moeten casten als Brutus?
Condoleezza Rice. Die is smoorverliefd op Bush. Denzel Washington: (lacht) Vergeet niet waar u het voor het eerst hoorde, dames en heren! Dat was ook mijn idee. Het zijn altijd de meest loyale volgelingen die hun mentor een mes in de rug planten. Enfin, we zien wel. Ik heb er in elk geval weer zin in.
Volgende week, filmfreaks, kunnen jullie op cinefilm in het kader van de reeks interviews met wereld- sterreneen interview lezen met Natalie Portman, kersvers Oscarwinnares en momenteel in de bioscoop te zien met de films Black Swan en No Strings attached.
04-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
03-03-2011
Mila Kunis na Black Swan: 'Ik dans nooit meer'
Hoewel ze als een echte ballerina haar dansmoves toont in de film 'Black Swan', had de mooie Mila Kunis voor de opnames van de film nog nooit één danspas gezet.
Tijdens een interview met W-Magazine vertelt de actrice met roots in Oekraïne over haar ervaring op de set: 'Ik had nog nooit gedanst in mijn leven. Ik trainde vier maanden, zeven dagen per week en vijf uur per dag. Ik verloor 9 kilo. Ik scheurde een ligament, mijn schouder raakte uit de kom en ik heb twee littekens op mijn rug. Het was het waard, maar ik zal nooit meer dansen. Ik dacht: ik kan dit wel, ik draag hakken. Maar ik was mis. Christian Louboutins zijn oncomfortabel, maar ik schreeuwde het uit toen ik voor de eerste keer een pointe moest dragen.'
Scène uit 'Black Swan'
Mila staat nu bekend als een echte Hollywood-beauty, maar dat was niet altijd zo: 'Ik ben niet opgegroeid met de gedachte dat ik mooi was. Het is ook niet zo dat ik mezelf onaantrekkelijk vond, maar het was gewoon nooit iets waar mijn familie me op wees. Ze wezen vooral op mijn persoonlijkheidskenmerken en zeiden dingen als: onze dochter is echt eigenzinnig, in plaats van hoe ik eruit zag. En je uiterlijk gaat onvermijdelijk voorbij, dus het maakt geen verschil.'
03-03-2011 om 13:43
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 19: interview met Denzel Washington.
Lees morgen in het kader van de reeks interviews met wereldsterren het interview met Denzel Washington.
03-03-2011 om 13:07
geschreven door Patje007
Interview met regisseur Jaume Collet-Serra naar aanleiding van de release van 'Unknown'.
De meest amusante film van de afgelopen Berlinale was beslist Unknown, een Hitchcockiaanse thriller van Spanjaard Jaume Collet-Serra. Producer Joel Silver heeft een voorliefde om dingen op te blazen en in Unknown gaat hij geen Berlijnse toeristische trekpleister uit de weg. Een gesprek met regisseur Collet- Serra over zijn eerste Hollywood-film die vorige week nummer 1 werd aan de Amerikaanse kassa:
Jaume Collet-Serra
Unknown lijkt wel een mix van Frantic, North by Northwest en The Bourne Identity, maar is in feite gebaseerd op een roman van Fransman Didier van Cauwelaert. Het centrale personage heet Martin Harris (Liam Neeson), een wetenschapper die in Berlijn arriveert en na een ongeval ontdekt dat iemand zijn identiteit heeft gestolen. Harris speurt naar de ware toedracht van de zaak, maar wordt geviseerd door huurdoders. Hitchcock alom, meneer Collet-Serra? Jaume Collet-Serra: «Hij is nu eenmaal de meester en we proberen hem levend te houden (lacht). Hitchcock heeft een enorme invloed gehad op mij en op wat ik zo mooi vind in cinema. Hij maakte altijd films voor een groot publiek en in zijn thrillers konden de mensen zich gemakkelijk terugvinden. Hij wist bovendien als geen ander angst te puren uit de meest doodgewone dingen. In Unknown probeer ik dat ook. Een man verliest zijn identiteit en daardoor wordt de wereld die hij zo goed kent plots zeer angstaanjagend.»
U plukte uit meer dan één Hitchcock-film? Jaume Collet-Serra: «Wanneer je Unknown uitpluist, zal je inderdaad een pak overeenkomsten vinden, maar we hebben toch geprobeerd om onze eigen film te maken. Maar die waren er al in het script. Ik heb er enkel voor gezorgd dat het scenario zo goed mogelijk verfilmd werd. Uiteraard heb je de femme fatale, de blondine, de schurk en andere personages of elementen die typisch zijn voor Hitchcock-films. Blondine January Jones had bijvoorbeeld Grace Kelly kunnen zijn, Liam Neeson is zeker de doodgewone man in buitengewone omstandigheden zoals vele Hitchcock-protagonisten. De Amerikaan in de vreemde stad heb je ook in het begin van The Man who Knew Too Much of Frantic.»
Wie zou u in de plaats van Liam Neeson gecast hebben moest u kunnen kiezen uit Hitchcock-acteurs? Jaume Collet Serra: «Zonder twijfel James Stewart. Zoals Liam is dat iemand die onmiddellijk aantrekkelijk is. Het zijn bovendien allebei lange mensen met een enorme uitstraling. Ik heb heel graag met Liam gewerkt. Hij is zon benaderbare acteur die op de set blijft en met de crew praat. Hij heeft duidelijk meer een Europese manier van omgaan met mensen.»
Heeft u Berlijn altijd als locatie gewild? Jaume Collet Serra: «Ja, dat was de plaats van de actie in het script en ik vond het een uitstekende keuze. In het boek speelt het verhaal zich af in Parijs, maar persoonlijk vond en vind ik dat die plaats te vertrouwd oogt. Berlijn was voor mij perfect. Het is een stad met enorm veel karakteristieke locaties en ze voelt heel koud aan. En zoals het personage van Liam Neeson kampt Berlijn met een identiteitsprobleem. Je kan hier geen drie straten verder lopen of je komt in een andere omgeving. Aan het Potzdamer Platz heb je al die moderne gebouwen en waar vroeger de Karl-Marx-Allee was, lijkt alles dan weer zeer Oost-Europees. En dan heb je Stadtmitte en de Turkse wijken. Op het vlak van architectuur lijkt Berlijn wel het tegengestelde van Barcelona waar alles in één stijl is.»
Liam Neeson, Diane Kruger en Frank Langella in 'Unknown'
Heeft u die autorace echt in de Friederichstrasse opgenomen? Jaume Collet Serra: «Ja, maar dat ik ze daar heb gedraaid, heeft meer te maken met het feit dat het de enige straat in Berlijn is die goed verlicht is. Berlijn bij nacht oogt opvallend donker. Ze hebben wel lichten in de straten, maar de palen staan te ver uit mekaar en de lichten staan laag. Mijn cameraman is zoals ik een Spanjaard en hij kon het maar niet vatten (lacht).»
U maakte voor Unknown drie films waarvan twee uit het horrorgenre. Bent u een fan van horror? Jaume Collet Serra: «Je moet als regisseur altijd met horrorfilms beginnen. Dat is een ongeschreven wet voor debuterende regisseurs. Als je geen geld hebt en je betaalt je eigen film niet zelf, dan ga je door een horrorfase. De meeste regisseurs in Hollywood zijn allemaal begonnen met horror. Zelfs Spielberg debuteerde met Duel , een soort van horrorfilm. Wat je als beginnend regisseur eveneens moet doen, is je film meteen in het Engels draaien. Dan kan er geen remake meer mogelijk zijn en controleer je zelf je product.»
03-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
02-03-2011
Eerste vip-bioscoopzaal in ons land heeft op 1 maart 2011 de deuren geopend.
Genieten van hapjes en nippen van een glaasje champagne terwijl je naar de film aan het kijken bent, dat kan vanaf 1 maart 2011 in een gloednieuwe vip-zaal in bioscoop Utopolis in Mechelen. De vip-behandeling kost maar 14 euro.
Het ziet er uit als de binnenkant van een luxecruiseschip, maar van golven of hevige wind merk je niets. Het gaat immers om de eerste vip-bioscoopzaal in ons land, en daarvoor moet je vanaf 1 maart 2011 in de twaalfde zaal van bioscoopcomplex Utopolis in Mechelen zijn. Met een aparte ingang, een lounge en een bioscoopzaal met bediening voel je je toch minstens even de belangrijkste persoon op aarde.
'De werkende mensen die een centje meer hebben, willen we zo opnieuw van film laten genieten', zegt marketing manager Tanja Piessens. 'We krijgen vaak reacties van mensen, vooral dertigers en veertigers, die niet meer naar de bioscoop willen gaan omwille van de drukte: de wachtrijen aan de inkom en de drukte in de zalen. Met deze nieuwe formule willen we hen rustig van de film laten genieten, met een glaasje cava of champagne en hapjes.'
Via een aparte inkom worden de gasten begeleid naar de lounge, waar een glas champagne of fruitsap wordt aangeboden. Hosts en hostessen zorgen voor een privé- bediening in de zaal, en er is een aparte sanitaire voorziening, weg van het 'gewone' volk.
Per vertoning worden bovendien maar vijftig filmliefhebbers toegelaten. 'Zo kunnen we de zaal comfortabel houden met luxestoelen en brede gangen', zegt Piessens.
Honger of dorst tijdens de film? Met een rode knop aan je zetel kun je allerlei bestellingen doen. 'Wie op die knop drukt, krijgt een privébediening. De bestelling - hapjes, drank, ... - wordt opgenomen en enkele minuten later al bediend', zegt Piessens. Maar zijn rondlopende obers tijdens een voorstelling geen storend element? 'Helemaal niet', zegt Piessens. 'Ons personeel werd hiervoor opgeleid. Bovendien zijn ze in het zwart gekleed. Dat beperkt de overlast voor de bezoekers.'
Een computersysteem registreert wie de rode knop gebruikt en wat hij of zij consumeert. 'En afrekenen gebeurt na de film, zodat ook die overlast wordt beperkt.'
De vip-zaal is de eerste in zijn soort in België. 'We staken ons licht op in de buurlanden, waar het concept al bestaat', zegt Piessens. 'Maar hier is het dus nieuw, en daarom eigenlijk nog maar een proefproject dat nog bijgeschaafd kan worden. Dat zullen de komende weken uitwijzen.'
Voor een film in de vip-zaal betaal je 14 euro, maar om de nieuwe zaal te promoten, betaal je in maart maar 9,50 euro per persoon.
De film die op 1 maart 2011 in première ging in de vip-zaal was de Amerikaanse prent The Black Swan met Nathalie Portman, die zondagnacht nog een Oscar won.
02-03-2011 om 23:23
geschreven door Patje007
Film op TV: The Bucket list.
VijfTV-02/03/2011: 20u50
Inhoud: Bedrijfsleider en miljardair Edward Cole (Jack Nicholson) en automonteur Carter Chambers (Morgan Freeman) lijken uit twee totaal verschillende werelden te komen. Op een keerpunt in hun leven delen de twee een ziekenhuiskamer en ont- dekken dat zij twee zaken gemeenschappelijk hebben: de wens om de tijd die hen rest in te vullen met alles wat zij ooit wilden doen voor zij zouden sterven en een onvervuld verlangen om met zichzelf in het reine te komen. Samen beginnen zij aan de reis van hun leven. Een onvergetelijk avontuur waarin zij gaandeweg vrienden worden en met het nodige inzicht en humor maximaal van het leven leren te genieten. Elk avontuur is een item minder op hun lijstje.
Het lijkt alsof de tijd geen grip heeft op Jack Nicholson, ook al is hij inmiddels 73 jaar. Een interview met de drievoudige Oscarwinnaar met als onderwerp van gesprek zijn film The Bucket List(2007):
In de film The Bucket List maakt je personage een bucket list: een lijst van dingen die hij wil doen voordat hij sterft. Heb je daar zelf ook wel eens over nagedacht? Jack Nicholson: In het interview dat ik hiervoor heb gedaan, heb ik gezegd dat ik vandaag alleen nog maar zou liegen, om niet de hele tijd in herhaling te vallen. Maar vooruit dan maar. In de film bezoeken Morgan Freeman en ik de piramides van Egypte, wat ik zelf ook altijd al eens heb willen doen. Pavarotti zou Aida gaan doen bij de piramides, daar had ik me anderhalf jaar van tevoren al voor opgegeven. Dat heeft hij niet gehaald, moge hij rusten in vrede. Voor het draaien van de scène in de film belandden we uiteindelijk op een dak ergens in Los Angeles. Je begrijpt dat dat toch een lichte teleurstelling voor me was.
Hoe kom je aan deze film?
Jack Nicholson: Nou, ik had al eens samengewerkt met Rob (Reiner, regisseur van onder andere A Few Good Men) en dat is me goed bevallen. Morgan en ik kennen elkaar al een tijd van een afstand en we wilden allebei eens met elkaar werken. Meer motivatie had ik niet nodig. Daarnaast is de film een lastige puzzel. Om een onderwerp als terminale ziekte op een komische manier aan te kaarten, is niet makkelijk. Dat het ons gelukt is, zag ik bij de eerste vertoning. Mensen waren niet alleen ontroerd, ze waren tien minuten tot een kwartier na afloop nog steeds met de film bezig. Dat lukt je niet als je sentimenteel bent; dan haakt je publiek af. Petje af dus.
Heb je je verdiept in het leven van doodzieke mensen in ziekenhuizen?
Jack Nicholson: Ik heb in mijn leven veel tijd doorgebracht in ziekenhuizen, al ben ik zelf maar één keer opgenomen geweest. Ik heb zelfs ooit in een ziekenhuis gewerkt. Ik had er dus al wat ervaring mee. Veel bruikbare informatie houd je er niet aan over, maar je doet wel indrukken op. Vroeger dacht ik altijd dat het mijn taak was in ziekenhuizen om mensen op te vrolijken, maar toen ik acht weken werd opgenomen voordat ik aan deze film begon, sloeg de paniek wel een beetje toe. Als ik s nachts door de gangen liep, met al die mannen dood- ongelukkig in hun stoelen, was ik ineens niet meer in de stemming om grappen te maken.
Waarom moest je acht weken het ziekenhuis in?
Jack Nicholson: O, niks ernstigs. Ik had een infectie aan een slijmklier, waaraan ik geopereerd moest worden. Een hoop antibiotica. Ik raakte een beetje in paniek, omdat het me uitputte. Ik had er geen idee van dat een tijd in het ziekenhuis liggen wachten je zo kon slopen. En een film maken kost veel energie, dus ik begon eraan te twijfelen of ik het wel voor elkaar zou krijgen. Maar ik heb gedaan wat ik moest doen: harder werken. Ik wilde niet het onheil over mezelf afroepen door me niet voor honderd procent in te zetten. En dat werkte.
En is het werken met Morgan Freeman bevallen?
Jack Nicholson: We hebben sowieso één ding gemeen: we vonden het heerlijk om elke werkdag liggend in bed te beginnen. Fantastisch. Ik heb nog nooit met een film- ploeg gewerkt, die mij eruit liep. Ik kon het rustig aan doen, terwijl zij zich in het zweet moesten werken. Dat was mooi. Zo kon ik er op mn gemak weer inkomen, na acht weken op bed in het ziekenhuis.
Je zou kunnen zeggen dat je nu wel bij de senioren van Hollywood hoort. Hoe ga je daarmee om, behalve dat je nu je AOW kunt laten uitbetalen? Jack Nicholson: Reken maar dat ik me laat uitbetalen, haha! Ik zal je zeggen: als ik s ochtends in de spiegel kijk, kan ik mezelf niet zien, haha! Ik ben als een schilderij van Monet. Maar het enige dat ik doe, is mezelf zijn. Ik had me nog zo voorgenomen vandaag alleen maar te liegen. Maar zonder gekheid, de dag dat ik zeventig werd, was de eerste keer sinds ik vijftig werd, dat ik me jong voelde voor mijn leeftijd. Vijftig worden is angstaanjagend. Nu voel ik me veel jonger dan ik ben. En dat is heel wat.
02-03-2011 om 12:36
geschreven door Patje007
Filmaffiche 'Unknown'.
Unknown speelt vanaf 2 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Na een zwaar verkeersongeval wordt dokter Martin Harris (Liam Neeson) wakker in een Berlijns ziekenhuis. Zijn vrouw (January Jones) herkent hem niet, een andere man (Aidan Quinn) heeft zijn identiteit overgenomen. En de situatie wordt nog vreemder, wanneer de Duitse politie zijn verhaal in twijfel trekt en onbekenden hem proberen te vermoorden. Alleen, verward en vermoeid slaat hij op de vlucht. Tot hij op een bekend gezicht stuit: de taxichauffeur die hem de nacht van het ongeval vervoerde (Diane Kruger). Samen met haar tracht hij het mysterie te ontrafelen, maar al snel slaat de twijfel toe. Lijdt hij aan waanideeën? Is het wel zijn identeit? En hoe ver wil hij gaan om de waarheid te achterhalen?
Natalie Portman en Darren Aronofsky over Black Swan.
Voor ballerina Nina Sayers(rol van Natalie Portman) is de carrière al bijna voorbij. Ze is achter in de twintig en zucht al jaren onder het juk van haar betuttelende moeder (rol van Barbara Hershey). Dan dient zich De Grote Kans aan. Thomas Leroy(Vincent Cassel), de artistiek leider van haar balletgezelschap wil een nieuwe, rauwe versie van Het Zwanenmeer brengen.
Nina is perfect als de brave witte zwaan, maar veel te ingehouden voor de rol van het alter ego, de uitdagende zwarte zwaan. Door druk van buitenaf Leroy begint haar te verleiden, nieuwkomer Lilly is de perfecte zwarte zwaan en door druk van binnenuit Ninas onzekerheid en perfectionisme draait ze langzaam maar zeker dol. Werkelijk- heid en fictie beginnen door elkaar te lopen, en jarenlang onderdrukte gevoelens moeten naar buiten.
De psychologische thriller Black Swan werd 5 keer genomineerd voor een Oscar, waar- onder die voor Beste Film, Beste Regie en Beste Actrice. Uiteindelijk werd er daarvan één verzilverd door Natalie Portman zelf(beste actrice). Vanaf vandaag speelt dit huiveringwekkende horrordrama in de Kinepolis-bioscopen.
Een gesprek met regisseur Darren Aronofsky en hoofdrolspeelster Natalie Portman naar aanleiding van de release van Black Swan:
Het verhaal gaat dat deze productie al tien jaar geleden van start ging... Darren Aronofsky: Ik ben een fan van Natalie sinds Leon-The Professional van Luc Besson, een van mijn favoriete regisseurs. Het bleek dat haar manager een oude schoolvriend van mij was, dus had ik een directe lijn naar haar. We hadden een ontmoeting op Times Square, en onder het genot van een erg slechte kop koffie had ik het over een paar losse ideeën over de film. Maar het bleek enorm moeilijk om de productie van de grond te krijgen, omdat het zo lastig was om in de balletwereld te komen. Meestal word je met open armen ontvangen als je zegt dat je een film gaat maken, maar balletdansers waren helemaal niet enthousiast om ons binnen te laten. De research nam daardoor jaren in beslag, waar- op Natalie tegen me zei: "Schiet eens op, ik begin te oud te worden om een ballerina te spelen." Een jaar voordat we aan de film begonnen had ik eindelijk het script af. Zo is het begonnen.
Darren Aronofsky
Natalie, is dit een droomrol voor jou? Natalie Portman: Tot m'n twaalfde heb ik gedanst. Net als de meeste jonge meisjes idealiseerde ik het als de prachtigste kunstvorm, expressie zonder woorden. Ik wilde altijd al een film over dans maken en toen kwam Darren met dit geweldige idee, dat zich niet alleen afspeelde binnen de danswereld maar ook ging over een zeer complex personage. Het was een enorme kans, zeker met een regisseur als Darren, voor wie ik alles zou doen.
Zijn er verschillen in de manier waarop je Black Swan benaderde en je vorige film, The Wrestler? Darren Aronofsky: Ik geloof niet dat daar veel verschil tussen zit. Het maakt ook niet uit of het gaat om een verlopen worstelaar aan het eind van zijn carrière of een ambitieuze ballet- danseres van in de twintig. Zo lang personages geloofwaardig zijn en ze echte gevoelens uiten, dan schept het een band met het publiek. Dat geldt voor cinema in het algemeen. Daarom kunnen we zowel een film zien over een zevenjarig meisje uit Iran, als een Amerikaanse super- heldenfilm. Zolang het maar oprecht is.
Natalie Portman en Vincent Cassel in Black Swan
Vincent Cassel speelt een regisseur in de film. Lijkt dat personage op jou? Darren Aronofsky: Ik weet het niet. Ik wou dat ik zo manipulatief kon zijn als hij. Zelf ben ik echt veel te direct. Zo heb ik ook veel topacteurs weggejaagd. Natalie Portman was de eerste die met me wilde werken. De anderen zeiden zoiets als: "Jij wilt dat ik dat allemaal gaan doen, voor zo'n lange tijd, voor zo weinig geld?" En dan gingen ze weg. Een meer manipulatieve regisseur zou hebben gezegd: "Ach, het valt allemaal wel mee. Doe gezellig mee, het wordt leuk." Maar zo ontstaan er problemen. Dan krijg je op de set opmerkingen van: "Jij had beloofd dat er elke dag sushi zou zijn!" Daarvoor ben ik dus iets te rechtdoorzee.
Natalie, hoe heb jij je voorbereid op deze veeleisende rol? Natalie Portman: Het was een grote uitdaging, maar ik kreeg de geweldige steun van alle danscoaches, de choreograaf en natuurlijk de regisseur. Een jaar voor de opnames begon ik de eerste zes maanden samen met balletlerares Mary Helen Bowers twee uur per dag aan basisoefeningen, zes maanden lang. Gewoon om lichaamskracht op te bouwen en ervoor te zorgen dat ik me niet zou gaan blesseren als ik moeilijke dingen ging doen. Na een half jaar, begon ik vijf uur per dag te trainen, met zwemmen erbij. Dus zwemmen, krachtoefeningen en drie uur balletles. Twee maanden voordat we gingen draaien, kwam de choreografie erbij, zodat ik acht uur per dag bezig was. Die fysieke discipline hielp enorm om me in te leven in de emotionele kant van mijn personage. Als je de hele dag door traint, krijg je het gevoel van de kloosterlijke levensstijl van een ballerina. Je drinkt niet, je gaat niet uit. Je mag niet veel eten. Je lichaam doorstaat enorme pijnen. Je voelt echt de zelfkastijding van een balletdanser
Vincent Cassel en Natalie Portman
Jij hebt psychologie gestudeerd.Wat is je professionele mening over je personage in Black Swan? Natalie Portman: Het komt niet vaak voor dat ik iets wat ik tijdens de studie heb geleerd ook in de praktijk tegenkom. Maar dit is absoluut een geval van dwangneurose. Het krassen, de boulimia... Anorexia en boulimia zijn vormen van een obsessief-compulsieve stoornis. De rituelen van het ballet lenen zich daar wel voor. De verzorging van de balletschoenen lijkt haast een religieuze bezigheid, zoals joden hebben met hun tefila of de katholieken met de rozen- krans. Daarnaast kennen ballerina's een soort goddelijke aanbidding van de regisseur. Het is een enorm toegewijde, ritualistische, religieuze kunstvorm. Als acteur kun je je daarin verplaatsen, want tijdens filmopnames geef je je ook over aan de regisseur. Jouw regisseur betekent alles voor je. Je doet er alles aan om zijn visie te verbeelden.
Hoe zorg jij er dan zelf voor dat de balans niet doorslaat? Natalie Portman: Zodra een scène is afgelopen, ben ik mezelf weer. Ik ben niet iemand die graag in de huid van mijn personage blijft zitten. Black Swan had zich daar misschien beter voor geleend dan eerdere films, omdat de wereld zo dicht bij die van mij ligt. Maar ik ga gewoon telkens weer terug naar mijn eigen leven. Ik ben geen perfectionist, maar wel erg gedisciplineerd. Je werkt gewoon iedere dag zo hard als je kan.
Darren Aronofsky: Ik heb wel eens met 'method actors' gewerkt en ik weet niet of ik dit moet zeggen, maar volgens mij is het complete onzin. Bij een film moet je alleen acteren wanneer de camera's draaien. Natuurlijk, bij een intense scène wil je tussen de takes door misschien die energie bewaren, maar als het klaar is, is het klaar. Trouwens, tijdens de opnames staan er camera's en lopen er allerlei mensen om je heen. Het is niet mogelijk om te doen alsof dat helemaal niet bestaat. Goede acteurs kunnen dat op zekere hoogte, dat is hun vak. Maar het is allemaal nep. Ik wil de 'method actors' niet afschrikken... Ik wil ze trouwens wel afschrikken, want het is altijd zo'n gedoe met die lui. Dan moet ik zeggen: "Kom op nou, dit was niet echt. Zit je er nu echt over te piekeren? Nou goed dan, ga maar naar je trailer, ik zie je wel weer over een uurtje."
Natalie Portman en Mila Kunis
Er zitten surrealistische elementen in Black Swan. Heb je deze film anders benaderd dan je vorige film? Darren Aronofsky: Het was een groot risico om de documentaire-achtige filmstijl van The Wrestler te gebruiken voor Black Swan, want ik kende geen suspense-film zoals deze, die gedraaid was met een handheld camera. Ik was altijd bang dat het publiek tijdens een enge scène zou verwachten dat Natalie hulp ging vragen aan de cameraman. Maar uiteindelijk werkte het geweldig, want het geeft de kijker het gevoel dat ze een film zien, waarvan ze niet verwachten dat-ie zo enorm eng kan gaan worden. In het begin voelt het dus aan als een documentaire, voordat het helemaal uit de hand loopt.
Er waren kennelijk reacties op deze film dat de danswereld in een kwaad daglicht wordt gesteld... Darren Aronofsky: Dat vond ik erg vervelend, want zelf kregen wij heel andere reacties van allerlei dansers. Velen waren juist enorm blij dat er eindelijk een film was die de balletwereld als een serieuze kunstvorm beschouwt en niet gebruikt als de achtergrond voor een verhaaltje over twee mensen die verliefd worden. Het ballet zelf is eigenlijk ook zeer duister en gotisch, als je kijkt naar 'De schone slaapster', 'Romeo en Juliet' en natuurlijk 'Het Zwanenmeer' - deze film had trouwens ook 'Swan Lake' kunnen heten. Feitelijk hebben we het sprookje van 'Het Zwanenmeer' gebruikt en alle personages - tovenaar Rothbart, de prins, de koningin - vertaald naar de realiteit van onze film. Het is dus in feite een andere versie van 'Het Zwanenmeer', maar het laat ook zeker de uitdaging, de duisternis en de realiteit zien van hoe zwaar het leven van een balletdanser is. Maar we tonen ook de schoonheid en de verheffing van de kunstvorm. Dus er zullen altijd mensen zijn die er problemen mee hebben, maar de balletdansers die wij gesproken hebben, zeiden allemaal: 'Eindelijk een echte film over ballet.'
02-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
01-03-2011
'Black Swan'.
Hello filmfreaks,
Morgen kunnen jullie op Cinefilm naar aanleiding van de release van Black Swan een interview lezen met Natalie Portman en Darren Aronofsky.
Groetjes,
01-03-2011 om 12:48
geschreven door Patje007
De Oscars in beeld.
De Rode Loper
Hugh Jackman met echtgenote Deborra-Lee Furness en Nicole Kidman met echtgenoot Keith Urban
Nicole Kidman en Keith Urban
Jeff Bridges met echtgenote Susan en hun dochters Jessie, Hayley en Isabelle.
Steven Spielberg met zijn dochter Destry Allyn
Natalie Portman
Jennifer Lawrence
Jennifer Lawrence
Javier Bardem en Penélope Cruz
Mila Kunis
Jennifer Hudson
Anne Hathaway
Scarlett Johansson
Gwyneth Paltrow
Amy Adams
Michelle Williams
Hailee Steinfeld
Cate Blanchett
Helena Bonham Carter
Halle Berry
Halle Berry
Christian Bale en zijn echtgenote Sibi Bale
Sandra Bullock
Reese Witherspoon
Acteur Colin Firth en zijn echtgenote Livia Giuggioli
Josh Brolin
De uitreiking van de Oscars
James Franco en Anne Hathaway
Natalie Portman
Natalie Portman krijgt de Oscar voor beste actrice van Jeff Bridges
Colin Firth krijgt de Oscar voor beste acteur uit handen van Sandra Bullock
Jude Law en Robert Downey Jr. presenteren de Oscar voor beste visuele effecten
Kirk Douglas en Melissa Leo(winnaar voor de Oscar voor beste actrice in een bijrol voor The Fighter)
Melissa Leo ontvangt de award voor beste actrice in een bijrol voor haar rol in The Fighter
Cate Blanchett
Christian Bale
Jeff Bridges, Kevin Spacey en Hailee Steinfeld
Russell Brand en Helen Mirren
Aaron Sorking na de ontvangst van zijn Oscar voor beste bewerkt script voor The Social Network
Mila Kunis en Justin Timberlake overhandigen de award voor beste animatie- film aan Lee Unkrich
Zachary Levi en Mandy Moore
Colin Firth
Afterparty
Jessica Biel en Justin Timberlake
Natalie Portman met haar verloofde Benjamin Millepied
Jeff Bridges en Hailee Steinfeld
Geoffrey Rush
Jennifer Lawrence
De cast van 'The Fighter': Christian Bale, Mark Wahlberg, Amy Adams
Scarlett Johansson en Tom Hooper(regisseur van The King's Speech)
