The Eagle speelt vanaf 16 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: The Eagle, geregisseerd door Oscarwinnaar Kevin Macdonald (The Last King of Schotland), speelt zich af in het deels door Rome bezette Groot-Brittannië in de 2de eeuw. Legerofficier Marcus Aquila (Channing Tatum) arriveert vanuit Rome om de mysterieuze verdwijning van zijn vader op te lossen. Die verdween als commandant van het Negende Legioen samen met al zijn mannen en hun Romeinse adelaars- mascotte in de woeste Schotse heuvels. Samen met zijn Britse slaaf (Jamie Bell), trekt Marcus vijandelijk gebied in. Hij is vastbesloten om The Eagle terug te vinden en zo zijn familienaam in ere te herstellen.
Regie: Kevin Macdonald Cast: Jamie Bell, Channing Tatum Genre: Drama Duur: 114 minuten
13-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
12-03-2011
Film 'Code 37' strikt Nathalie Meskens en Maaike Neuville.
Nathalie Meskens, Maaike Neuville en Aline Van Hulle worden de nieuwe gezichten van Code 37. Niet de succesvolle VTM-policier die nu aan zijn tweede seizoen bezig is, wel de bioscoopversie die dit najaar een van de grote filmevenementen moet worden.
Nathalie Meskens
Never change a winning team, dus neemt Veerle Baetens als straffe politiemadam Hannah Maes zowat haar hele ploeg uit de tv-reeks mee in de langspeelfilm Code 37 - De film, die op 26 oktober in de zalen wordt verwacht. Nu mag Code 37 zich verheugen in een gemiddeld kijkcijfer van om en bij de 940.000, een scheut vers bloed kan nooit kwaad om een speelfilm net dat extraatje te geven. En dus komen Nathalie Meskens (Kaat & Co, Tegen de sterren op), Maaike Neuville(Katarakt, De Smaak van De Keyser), Aline Van Hulle(Smoorverliefd), Peter De Graef(David) en Jurgen Delnaet (Aanrijding in Moscou) mee op de aftiteling van de langspeelfilm, waarvan de opnamen al over tien dagen van start gaan.
Maaike Neuville
Code 37 - De film zal in het Gentse nachtleven spelen, meer bepaald rond de prostitutie van studentes. 'Het onderwerp hebben we van de Gentse flikken', zegt filmproducent Dirk Impens. 'Prostitutie door meisjesstudenten bestaat, maar er wordt weinig over gepraat omdat zich nauwe- lijks problemen voordoen.'
'De klanten worden geronseld via het internet, het zorgt niet voor overlast op straat en de meisjes die het doen zijn intelligent en weten precies hoeveel geld ze eruit willen slaan om hun studies te financieren. Voor de politie is het eigenlijk een gedroomde vorm van prostitutie. Bovendien is het fenomeen actueel, want die business floreert nu er almaar meer financieel arm- lastige eenoudergezinnen zijn waarin de kinderen zelf moeten opdraaien voor de kosten van hun studies.'
Of dat dan pittige cinema oplevert? 'Ons eerste scenario hebben we in de vuilnisbak gekieperd', zegt Impens. 'Film, zo dachten we eerst, dat wil zeggen: meer actie, meer schieten, meer ongelukken. Tot we inzagen dat we zo onze succesformule geweld aandeden. We zullen de extra tijd die een langspeelfilm biedt niet gebruiken voor meer kogels, maar voor meer emotie en psychologie.'
'We gaan Gent niet opblazen', vult regisseur Jakob Verbruggen aan. 'Het succes van Code 37 op tv is net de herkenbaarheid. Het gaat over mensen zoals u en ik die net dat ene stapje te ver zetten.'
De makers trekken dan ook de lijn van de tv-reeks door in de film, die ook te smaken moet zijn als je nog geen enkele Code 37 op tv zag. 'Het succes zit 'm in de combinatie van policier, thriller en comedy. Bovendien voeren wij helden op die niet voor de hand liggen. Je verwacht Kevin Janssens, Koen De Bouw en Stan Van Samang, maar wij kiezen voor Marc Lauwrys, Gilles De Schryver en Michael Pas', aldus Verbruggen, die zegt zelf verrast te zijn door het succes van een reeks waaraan toch een behoorlijk rauw randje zit. 'Bij VTM stonden ze er aanvankelijk weigerachtig tegenover wegens té', aldus Impens. 'We hadden het geluk dat ze een gat in hun programmatie hadden, anders was de reeks er allicht nooit gekomen.'
De filmversie van Code 37 zal zo'n 1,5 miljoen euro kosten, geld dat helemaal uit de privéhoek komt. 'We hebben geen subsidies gevraagd omdat we vinden dat dit soort films met een commercieel potentieel het moet kunnen doen zonder overheidssubsidies. De fondsen van het VAF kunnen beter naar 'moeilijker' genres gaan.'
12-03-2011 om 16:18
geschreven door Patje007
11-03-2011
Film op TV: Kung Fu Panda.
VT4- 12 maart 2011: 21u10
In de animatiefilm Kung Fu Panda speelt Dustin Hofgman een grootmeester die met zijn wijsheden zijn volgelingen naar een hoger niveau tilt.
De geanimeerde rode panda Shifu in Kung Fu Panda verspreidt zijn wijze lessen soms met een glimlach, maar soms ook met stekend venijn. De man die hem van een stem voorziet, hanteert dezelfde tactieken, blijkt tijdens het volgende interview. Helemaal letterlijk moet je dat ook weer niet nemen; het personage van Dustin Hoffman mag dan gezegend zijn met ultieme kungfu- kwaliteiten, hijzelf is dat niet bepaald. Tenzij je zijn halfslachtige vechttechnieken uit Meet the Fockers zou bestempelen als martial arts.
Dustin Hoffman:Ik weet niks van gevechtskunsten. Ik heb geen flexibiliteit. Voor Fockers heb ik nog wel wat capoeira-lessen genomen. Toen ik mijn moves aan de regisseur moest laten zien, zette ik mijn beste beentje voor. Daarna vroeg ik hem: Zal ik ook eens proberen om het komisch te laten lijken? Waarop de regisseur spottend zei: Nee hoor, dit is leuk zat.
Afgezien van het feit dat Hoffman een belabberde vechter is, zien we nog genoeg overeenkomsten met zijn personage Shifu. Allereerst is de rode panda net als Hoffman één van de beste in zijn vakgebied. Wie The Graduate of Rain Man ooit gezien heeft, weet dat de 73-jarige Hollywoodster een acteerkanon is, waar je niet omheen kunt. En dan is er nog de aaibaarheidsfactor: dat is net als bij zijn wollige animatiepersonage opvallend aanwezig. Van de complete voicecast van Kung Fu Panda, onder wie Jack Black, Angelina Jolie en Lucy Liu, is hij hét gezelschapsmens. Vriendelijk, guitig, open, beleefd en met zon gevoel voor humor, dat je je afvraagt waarom Hoffman niet een paar decennia eerder is begonnen met comedy.
Dustin Hoffman: Ik heb respect gekregen voor animatiemakers, voor mij was het de eerste keer. Zij verzinnen niet alleen de plot, ze creëren ook de personages. Je krijgt gewoon een karakter, waar je het mee moet doen. Dat is anders dan ik gewend was; normaal gesproken creëer ík het personage. Het gerucht gaat dat Mike Myers Shrek van tevoren heeft ingesproken en na het zien van de afgemonteerde film alles opnieuw heeft gedaan. Want toen pas had hij door hoe zijn personage moest klinken. Ik kan er nog een leuke metafoor op loslaten. Het is als een vrouw die een man trouwt: Vrouwen trouwen de buitenkant en vullen de rest naar eigen inzicht in. De man wordt zoals zij dat willen.
Een acteur die in Kung Fu Panda nóg dichterbij zijn personage staat, is Hoffmans tegen- speler Jack Black. Hij doet de stem van hoofdrolspeler Po, een reuzenpanda met over- gewicht die intensieve kungfu-lessen van Shifu krijgt. Hoffman en Black delen in de animatiewereld van Kung Fu Panda geregeld het witte doek, maar tijdens de inspreek- sessies was het tweetal slechts één dag samen.
Dustin Hoffman: Het is niet mogelijk ons altijd bij elkaar te zetten, want we werken niet elke dag. Je bent maar een paar dagen bezig, waarna het animatieteam aan de slag gaat. Drie maanden later word je dan nog eens gevraagd te komen voor een paar dagen werk. Als de acteurs tóch elke dag zouden komen opdraven, dan nog is het niet aan te raden om ze samen in de studio te zetten. Dan verlies je gigantisch de controle
Het waren dus eenzame dagen in de geluidsstudio. En daarmee bewijst Hoffman onbewust een ijzersterke method actor te zijn. De rode panda - door de Chinezen ook wel kleine beer- kat genoemd - is een solitair wezen; de bamboe-eters leven op zichzelf. De dierenencyclopedie vermeldt ook dat de beestjes een uitstervende diersoort zijn. Hoffman beaamt lachend dat dat ook het geval is met acteurs op leeftijd. Maar hij ziet een oplossing: Dustin Hoffman: Als er een computerversie van mezelf beschikbaar komt, zou ik heel blij zijn: dan krijg ik weer hoofdrollen! Ik kan niet wachten op The Graduate 2!
11-03-2011 om 13:16
geschreven door Patje007
Foto's van de week: sterren brengen Disneyklassiekers tot leven.
Voor de Disneycampagne 'Laat de herinneringen beginnen' brengt de wereldberoemde fotografe Annie Leibovitz weer enkele tekenfilmklassiekers zoals Belle en het Beest, Sneeuwwitje en De Kleine Zeemeer- min tot leven.
Voor de nieuwe reeks kunstfoto's kon Leibovitz sterren strikken zoals Jeff Bridges en Penélope Cruz. Een aantal van deze foto's vindt u hieronder:
Fotogalerij:
Jeff Bridges en Penélope Cruz als Belle en het Beest
Olivia Wilde als de Duivelse Koningin uit Sneeuwwitje en de zeven dwergen en Alec Baldwin als de magische spiegel
Queen Latifah als de zeeheks Ursula uit De Kleine Zeemeermin
Whoopi Goldberg als het onzichtbare wezen uit Aladdin
Jennifer Lopez en Marc Anthony als Jasmine en Aladdin
Jessica Biel als Pocahontas
Danser Mikhail Baryshnikov als Peter Pan, model Gisele Bündchen's als Wendy en Tina Fey als Tinker Bell
Actrice Julie Andrews als de blauwe fee uit Pinocchio en actrice Abigail Breslin als Fira
Beyonce als Alice in Wonderland, Oliver Platt als 'The Mad Hatter' en Lyle Lovett als 'The March Hare'
Julianne Moore als Ariel uit de Kleine Zeemeermin en zwemmer Michael Phelps als meerman
Zac Efron als de koningszoon en Vanessa Hudgens als Doornroosje
Rachel Weisz als Sneeuwwitje
Scarlett Johansson als Assepoester
11-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 20: interview met Natalie Portman.
Ondanks haar haast volmaakte looks en overvloedig talent geloofde ze zelf nooit in de hype rond haar persoon. Nu, dankzij haar rol van getormenteerde ballerina in Black Swan, begint Natalie Portman eindelijk in zichzelf te geloven.
In plaats van haar vroeg verworven roem te verzilveren koos Natalie Portman ervoor om naar Harvard te trekken. Ze concentreerde zich op haar studie psychologie en zette haar carrière op een laag pitje. Desondanks kreeg ze in 2004 een Oscar voor haar uit- muntende prestatie in Closer. Naast filmster is Portman trouwens ook een doorgewinterde politiek activiste die zich al jarenlang inzet voor FINCA, een organisatie die microkredieten verstrekt aan vrouwen in ontwikkelingslanden. Indrukwekkend voor iemand die tenslotte nog maar 29 is. Vanuit haar hotelsuite tijdens het Toronto International Film Festival gunt ze ons een blik op haar leven naast het grote scherm.
Hoe heb je je voorbereid op je rol in Black Swan? Natalie Portman: Ik had al een stevige basis want tot mijn twaalfde heb ik balletles gevolgd. Maar voor deze film ben ik een jaar op voorhand opnieuw beginnen trainen. Het kruim van de balletwereld heeft me gecoacht. Zes maanden voor de opnames ben ik gestart met een soort hypertraining, vijf uur per dag zowel ballet als crosstraining met zwemmen. Het was best een slopende ervaring maar ik heb weinig moeite met discipline. Op een bepaalde manier geniet ik zelfs van zon strak regime.
De film begeeft zich op extreem psychologisch terrein. Wat vond je daarvan? Natalie Portman: Ik vind het positief dat deze film grenzen verlegt. Darren (Aronofsky, de regisseur,) had me acht jaar geleden al verteld over zijn idee voor deze film, toen ik nog studeerde. Ik heb het altijd een spannend en tegelijk intimiderend project gevonden. Het was heel extreem, en de algemene sfeer tijdens de opnames was er dan ook een van opperste concentratie, van obsessie bijna. Het gaf veel voldoening om een rol te mogen spelen die al zo lang in mijn hoofd zat.
Scène uit Black Swan
Probeer je in je recente werk je artistiek niveau te verhogen? Natalie Portman: Ik ben daar niet bewust mee bezig, ik ben eigenlijk altijd op zoek naar interessante rollen. Maar ik ben wel blij met de keuzes die ik nu maak. Ik sta veel meer open voor verschillende soorten projecten omdat ik minder voorzichtig ben.
Komt dat omdat je meer zelfvertrouwen hebt? Natalie Portman: Ik denk het wel. Ik ben lang te kritisch geweest voor mezelf. Het duurde even voor ik aan die verlammende houding kon ontsnappen. Maar angst is wel on- losmakelijk verbonden met alles wat je doet als creatief persoon. Je geeft jezelf voortdurend bloot om je te laten beoordelen. Ik probeer om daar niet te veel bij stil te staan en gewoon zo creatief te zijn als ik kan.
Zijn er films uit het verleden die veel impact gehad hebben? Natalie Portman: Heat was redelijk moeilijk voor mij. Ik was 14 toen ik in die film een meisje speelde dat haar polsen oversneed. Een jaar later had ik ruzie met mijn moeder en toen heb ik mezelf ook gesneden. Ik had zoiets nog nooit gedaan en ik heb het daarna ook nooit meer op- nieuw gedaan maar ik denk dat mijn bebloede polsen in die film mijn geest zeker beïnvloed hadden. Mijn acteerprestaties worden dus niet alleen beïnvloed door mijn echte leven, mijn leven wordt ook beïnvloed door de dingen die ik speel. Later heeft ook de rol van Alice in Closer een grote impact gehad. Haar kwetsbaarheid en kilte maakten me bang. Alice was heel complex en in sommige opzichten beschadigd, en in de periode dat ik haar moest spelen werd ik overvallen door intens verdriet en angst. Maar dat was ook waar- om ik de rol had aanvaard. Ik had het idee dat ik mezelf psychologisch had afgeschermd van de donkere plekken in mijn hoofd en ik wou aan mezelf bewijzen dat ik zo'n personage kón spelen.
Natalie Portman in 'Closer'
Vond je het moeilijker om in je talent te geloven nadat de media je al vroeg bestempelden als een van de mooiste vrouwen ter wereld? Natalie Portman: Er is een psychologische val waar vrouwen die aantrekkelijk worden gevonden gemakkelijk kunnen intrappen. Je denkt dat je alleen maar aandacht krijgt vanwege je uiterlijk en niet voor je karakter of intelligentie of prestaties. Het zorgt ervoor dat je jezelf voortdurend in vraag stelt. Daarom was het voor mij zo belangrijk dat ik naar Harvard kon gaan, waar ik omringd werd door ongelofelijk getalenteerde mensen tussen wie ik toch mijn mannetje kon staan.
Binnen 3 maanden word je 30. Hoe voel je je daarbij? Natalie Portman: Ik word graag ouder. Ik ben blij dat ik meer volwassen rollen kan spelen want de laatste jaren heb ik het gevoel dat ik meer vrouw geworden ben. Ik denk dat ik nu veel meer controle heb over mijn leven en weet wat ik ermee wil doen.
Natalie Portman op de première van Black Swan aan het Ziefeld Theatre in New-York City dd. 30/11/2010
Heeft je vroege succes je voorzichtig gemaakt, door al de aandacht die je op jonge leeftijd al kreeg? Natalie Portman: Ik denk inderdaad dat het de situatie verergerd heeft. Ik ben sowieso al introvert en ik heb nood aan structuur omdat ik zo ben opgegroeid. Door alle aandacht die je krijgt in de show- bizz word je je ook heel bewust van je publieke gezicht. Je leert om de indruk die je maakt op anderen te sturen en als gevolg daarvan word je de persoon die je probeert te creëren in plaats van jezelf ge- woon te laten zijn wie je bent. Ik heb geluk gehad omdat veel van mijn uitspattingen en fouten buiten het oog van de media gebleven zijn, waardoor die gêne me bespaard is gebleven. Ik heb ook mijn jaren van veel dates en dronken feestjes gehad maar gelukkig kreeg ik toen niet zo veel media-aandacht. Ik ben daar heel blij om want tegenwoordig is het voor jonge acteurs ontzettend moeilijk om hun privéleven uit de pers te houden.
Wou je opgaan in de menigte als tegenreactie op de publiciteit in je tienerjaren? Natalie Portman: Ik ben altijd het soort meisje geweest dat in de smaak wou vallen bij iedereen. Ik wil absoluut niet de indruk wekken dat ik al de chaos en gekte van mijn beroep incorporeer. Toen ik naar Harvard ging kon ik veel van dat defensieve, zelfbeschermende gedrag afleren, al blijft het een deel van mij. Ik ben nog altijd aan het leren hoe ik meer mezelf kan zijn en hoe ik minder maskers kan dragen.
Kan je dankzij het acteren je eigen emoties beter begrijpen? Natalie Portman: Door me professioneel in te leven in andere mensen heb ik naar mezelf moeten kijken en heb ik mezelf beter leren begrijpen. Ik ontdekte mijn eigen tegenstrijdigheden en verborgen verlangens. Vroeger was ik wie alle anderen mijn ouders, mijn vrienden, de maatschappij wilden dat ik was. Ik was iemand die iedereen tevreden wilde stellen, die niemand wou teleurstellen. Nu ben ik niet meer zo.
Voel je je soms nog onzeker? Natalie Portman: Absoluut, ik word voortdurend heen en weer geslingerd tussen zelfvertrouwen en onzekerheid. Maar zelfs als ik denk dat ik iets niet kan dan zal ik het nog proberen omdat ik besef dat het geen drama is om te mislukken. In mijn job raakt er niemand gewond. Als ik het verpruts weet ik dat bepaalde mensen wat geld verliezen maar het is niet dat er iemand sterft.
Wat zijn de belangrijkste levenslessen die je al geleerd hebt? Natalie Portman: Dat ik risicos moet nemen en niet zo bang moet zijn om te falen. Ik heb ook geleerd dat ik de kans moet grijpen om creatief te zijn en dat het niet het einde van de wereld is als je niet slaagt zoals je dacht dat je zou slagen. Dan ga je gewoon verder naar de volgende uitdaging.
Het grote publiek kent je enkel via je films. Welk aspect van jezelf zou hen verrassen? Natalie Portman: Waarschijnlijk dat ik niet zo serieus ben als ik dikwijls lijk in mijn films. Ik heb een heel ernstige kant maar ik maak ook graag plezier. Ik amuseer me het best met mijn vrienden die niet beroemd zijn en geen deel uitmaken van de filmbusiness. Daarom zal je me zelden zien met andere acteurs of in clubs waar ik het risico loop om de volgende ochtend op de cover van een tabloid te staan. Over het algemeen maak ik me nu ook minder zorgen over wat mensen denken, dus ik veronderstel dat ik aangenamer gezelschap ben dan vroeger. Tenminste, dat hoop ik (lacht)
Momenteel schittert Portman inBlack Swan, een donkere psychologische thriller van Darren Aronofsky. Het verhaal speelt zich af in het milieu van het New York Ballet dat Het Zwanen- meer opvoert. Portman vertolkt de rol van Nina, een prima ballerina wiens zorgvuldig gecontroleerde omgeving grondig verstoord wordt wanneer haar getalenteerde en ambitieuze doublure (Mila Kunis) op het toneel verschijnt. Nina voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot en geïntimideerd door het meisje dat in de coulissen wacht om haar van haar troon te stoten. Tegen de achtergrond van deze intrige waarin de inzet hoog is doemt Vincent Cassell op als wellustige choreograaf, terwijl Barbara Hershey een verontrustende schaduw werpt op het geheel als Ninas moeder die van haar dochter koste wat het kost een ster wil maken.
Natalie Portman in Black Swan
Natalie Portman: Ik probeer wat meer gewaagde creatieve keuzes te maken en mezelf minder te censureren. Ik voel me goed in zware, dramatische rollen, al wil ik me er ook niet tot beperken. Ik durf meer scherpe kantjes te laten zien in mijn werk. Ik ben nog altijd een bangerik dat is nu eenmaal mijn karakter - maar het verschil met vroeger is dat ik mijn twijfels nu beter het hoofd kan bieden. Ik heb geleerd om er meer voor te gaan en me minder zorgen te maken.
Wat Natalie Portman ons verder nog kan vertellen over Black Swan kunnen jullie lezen op de volgende pagina.
11-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
10-03-2011
Filmaffiche 'Stone'.
Stone speelt vanaf 16 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: Jack Mabry, een reclasseringsambtenaar, gaat binnen een paar weken op pensioen en hij wil al zijn zaken afsluiten. Eén ervan gaat over Gerald "Stone" Creeson, een veroordeelde brandstichter. Aanvankelijk ziet Jack ertegen op om toe te geven aan Stone's grove schertsvertoning en voelt hij weinig sympathie voor gevangenen die vroeger vrijgelaten willen worden. Stone ziet toch een sprankeltje hoop en vraagt aan zijn vrouw, Lucetta, om Jack te verleiden, maar bedoelingen en emoties vervagen tussen het begraven geheim van corrupte spelers in een spel van misleiding.
Regie: John Curran Cast: Robert De Niro, Milla Jovovich Genre: Actie Duur: 105 minuten
10-03-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 20: interview met Natalie Portman.
Scène uit 'Brothers'
Lees morgen op cinefilm in het kader van de reeks interviews met wereldsterren een interview met Natalie Portman.
10-03-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Julianne Moore wordt Sarah Palin.
De 50-jarige Amerikaanse actrice Julianne Moore kruipt binnenkort in de huid van 'Tea Party-icoon' en ex-gouverneur van Alaska, Sarah Palin (47). Moore, die tijdens haar carrière al vier keer voor een Oscar genomineerd werd, zou volgens het blad Hollywood Reporter de hoofdrol vertolken in de tv-film 'Game Change'.
De film gaat over de presidentscampagne van de Republikein John McCain in 2008, die van Palin destijds zijn running mate maakte. Jay Roach(Austin Powers, meet the parents) verzorgt de regie, de film zelf wordt geproduceerd door de tv-zender HBO.
10-03-2011 om 18:39
geschreven door Patje007
Vervolg van de special naar aanleiding van de release van I Am number Four.
.
10-03-2011 om 18:38
geschreven door Patje007
Interview met Alex Pettyfer en D.J. Caruso n.a.v. de release van I Am Number Four.
In de sci-fi actiefilm I am Number Four van regisseur D.J. Caruso(Disturbia, Eagle Eye) speelt Alex Pettyfer(Stormbreaker) de rol van John, een tiener die over super- krachten beschikt. Hij doet zich echter voor als een normale scholier, omdat een levensgevaarlijke vijand het op hem gemunt heeft. Vier soortgenoten zijn al vermoord - hij is nummer vier... Een gesprek met Alex Pettyfer en D.J. Caruso over dit eerste deel uit een eventuele filmreeks.
Alex Pettyfer
Alex, tijdens de audities had jij je bedenkingen over deze rol? Alex Pettyfer: In deze film speel ik een aarzelende held. John is erg kwetsbaar en heeft moeite met verschillende dingen. Dat maakt hem ook wel interessant: hij is iemand die constant probeert zijn identiteit te vinden. Tijdens de audities wist ik nog niet dat ik de rol op die manier moest spelen. Ik had gewoon niet het idee dat ik iets kon toevoegen aan deze film en wilde er niet aan beginnen. Maar toen bedacht ik dat ik een enorme kans zou laten schieten en dat iedere acteur een uitdaging zoekt. Dus ik ging terug en sprak met D.J. over hoe we deze film en de rol van Johnny wilden invullen. En toen viel eigenlijk alles op z'n plaats.
Dianna Agron en Alex Pettyfer
Maakte dat het gemakkelijker om je voor te bereiden? Alex Pettyfer: Nadat D.J. en ik eruit waren over de aanpak van de rol, zat de meeste voorbereiding vooral op het fysieke vlak. We hebben enorm veel moeten trainen voor- dat de opnames begonnen. Oefenen, oefenen, oefenen voor het vele stuntwerk. Een stunt is echt een zenuwslopende ervaring. Het vereist vaardigheden die ik niet had en ik ben heel blij dat het stuntteam me zo onvoorstelbaar goed heeft geholpen. Ze weten je het zelfvertrouwen te geven dat je nodig hebt om van 20 meter hoog te springen.
Het boek was nog niet uit toen je aan de film begon... D.J. Caruso: Nee, we hadden eigenlijk alleen een ruwe versie van het manuscript. Dus dat las ik pas toen er al aan het script werd gewerkt. Meestal weet je wel wat de mensen leuk vinden aan het boek dat je gaat verfilmen en daar hou je rekening mee wanneer je veranderingen aanbrengt. Dus het was wel eens interessant om dat niet te weten. We konden bij de bewerking gewoon de beslissingen nemen die het beste waren voor de vertaling naar film.
Wat waren de belangrijkste aanpassingen? D.J. Caruso: In het boek is John zich meer bewust van wat er met hem gebeurt en wat hij moet doen. Eigenlijk heeft hij al wat van zijn krachten aan het begin van het verhaal. Voor de structuur van de film vond ik het leuker dat de kijker deze dingen samen met hem zou ontdekken. Dat sommige dingen min of meer onthuld zouden worden. Daarnaast hebben we wat veranderingen aangebracht in de manier waarop de krachten worden gebruikt. Het personage van Number Six bijvoorbeeld, kan in het boek alleen maar verdwijnen. Dat is wel okay, maar niet heel erg bijzonder. Dus ik vond dat teleportatie wel een leukere kracht zou zijn dan simpelweg verdwijnen.
Er zitten veel special effects in deze film. Hebben jullie op de set veel met green screens gewerkt? Alex Pettyfer: Nee, dat viel wel mee. Gelukkig zorgt D.J. ervoor dat er realistische sets zijn, waar alles echt gebeurt. Dus ik heb echt door een gang moeten rennen met een grote metalen bal achter me aan, terwijl de muren instortten. Ik denk dat we maar één dag met green screens hebben gewerkt voor deze hele film.
Hoe waren die special effects van invloed op de regie? D.J. Caruso : Ik had nog niet veel gewerkt met omvangrijke computer-effecten. In Eagle Eye zat wel een vliegtuig dat helemaal uit de computer kwam, maar nu ging het vooral om het combineren van de computeranimatie met de beelden van de echte acteurs. Het creëren van de wezens in samenwerking met Industrial Light & Magic was als een droom die uitkwam. Want vanaf het moment dat je filmmaker wil worden, droom je ervan om ooit eens samen te werken met Steven Spielberg en ILM. Het was verbazingwekkend te zien hoe ILM zoveel krachtiger en creatiever is dan alle andere bedrijven in visuele effecten die ik heb meegemaakt.
Alex Pettyfer en Dianna Agron
I Am Number Four heeft sommige parallellen met de Twilight-reeks en zelfs met Harry Potter... Alex Pettyfer: Laat ik vooropstellen dat wij heel erg blij zouden zijn met de helft van het succes van die twee films. Harry Potter is net als Star Wars: een fenomeen. En dat geldt ook voor Twilight. Ze zijn bepalend geweest voor onze generatie en ik vind ze allebei geweldig. Maar ze lopen tegen hun einde aan en ik hoop dat de jeugd nu naar nieuwe dingen zoekt. Hopelijk - even afkloppen - vult I Am Number Four het gat op. Het heeft niet alleen actie en avontuur, maar ook een boeiend verhaal vol verschillende lagen en bovendien een romantische lijn.
D.J. Caruso: Daar ben ik het mee eens. Twilight en Harry Potter zijn fantastisch, maar voor mij is I Am Number Four een terugkeer naar de films die ik als tiener zag, zoals Back to the Future en The Goonies. Het is iets gecompliceerder op het gebied van relaties en de liefde. Als je sterke personages hebt die voor het eerst liefde ervaren, die ontdekken wie ze zelf zijn en ook te maken krijgen met herkenbare problemen op school, dan heb je universele thema's die het publiek altijd zal interesseren. De actie in het laatste gedeelte van I Am Number Four is zo uniek en zo anders dan in die andere films, dat ik denk dat je er net even een iets grotere stoot adrenaline van krijgt.
Dianna Agron
Denk je dat er meer films in deze reeks gaan komen? D.J. Caruso: Als het publiek net zoveel plezier beleeft aan deze film als wij hadden tijdens de productie, dan willen we er graag meer maken. Maar we doen het stap voor stap. De serie bestaat uit vijf of zes boeken. Ik heb de synopsis van het tweede boek gelezen, waarin de personages iets ouder zijn. Het is leuk dat we in deze film nog de laatste drie maanden van hun schooltijd hebben meegemaakt, zodat de rest van de verhalen ons buiten de highschool kan gaan brengen.
10-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
D.J. Caruso en Alex Pettyfer houden jonge kijkers spiegel voor in âI am Number Fourâ.
Misschien word ik ooit nog volwassen, mijmert D.J. Caruso. Dat zou zonde zijn, want de regisseur van films als Disturbia en Eagle Eye weet wat jonge kijkers willen zien. Als jongetje beleefde ik de mooiste avonturen in de bioscoop. Dat gevoel van opwinding probeer ik in mijn eigen films over te brengen.
Hij voelde zich op de middelbare school een outsider, net als de hoofdpersoon in I am Number Four. In het geval van Nummer Vier, die zich veiligheidshalve John Smith noemt, niet zo gek. Hij is afkomstig van een andere planeet en er wordt door buiten- aardse vijanden op hem gejaagd. Drie voorgangers (van de negen vluchters) hebben al het loodje gelegd, maar zolang John Smith in leven blijft, groeien zijn krachten. Anonimiteit is dus belangrijk, maar John is een gezonde jongeman en wil van het leven proeven. Zijn liefde voor Sarah en zijn vriendschap met buitenbeentje Sam zorgen voor problemen op Johns nieuwe school.
D.J. Caruso koos er zelf voor om buitenstaander te blijven in zijn tienertijd.
D.J. Caruso: Ik kon op veel gebieden goed meekomen, maar ik vond het prettiger om op een afstandje te blijven, te observeren. Bovendien was ik in andere dingen geïnteresseerd dan wat de populaire jongens cool vonden. Hoofdpersoon John maakt in de film tegen zijn kwetsbare nieuwe vriend Sam een goeie opmerking over een stoere jongen: hij zit in het voorlaatste jaar van zijn beste tijd. Na school zal jij een veel interessanter leven krijgen. Dat maakt I am Number Four herkenbaar voor teenagers. Ze zien dat je best een outsider mag zijn. Als je jezelf kunt accepteren zoals je bent, sta je sterker in het leven.
Daar sluit hoofdrolspeler Alex Pettyfer zich van harte bij aan. Als tieneridool heeft de jonge Brit andere redenen om zich een buitenbeentje te voelen.
Alex Pettyfer: Iedereen zoekt op zijn manier naar een identiteit, naar wie hij is. Je droomt om iets te bereiken en dat lukt lang niet altijd. Als je het geluk hebt om te kunnen doen wat je graag wil, moet je daar zorgvuldig mee omgaan. De rollen die ik speel, hebben weinig met een leuk koppie te maken. In I am Number Four is John aanvankelijk onzeker over zichzelf. Door zijn avonturen leert hij zichzelf kennen en wordt hij een strijder. Ik vond die dynamiek heel interessant. John is geen stripfiguur. En wat mijn uiterlijk betreft: in mijn volgende film, Beastly, is mijn gezicht grotendeels bedekt met haar.
Alex Pettyfer en Dianna Agron in I am Number Four
Dat zal zijn snel groeiende schare vrouwelijke fans niet leuk vinden. En ook als koele moordenaar in Now mikt Pettyfer niet op de sympathie van de bioscoop- bezoeker.
Alex Pettyfer: Die keuzes komen uit zijn hart. Dat beviel me het meest aan I am Number Four: als je alle actie wegsnijdt, blijf je nog steeds geïnteresseerd. Omdat het verhaal om de personages draait. Zo kijk ik ook tegen mijn carrière aan. Johnny Depp speelt een gekke zeerover in de Pirates of the Caribbean en dat maakt m populair bij alle moeders in de wereld. Maar hij koos voor die piraat omdat hij zin had om die rol te spelen. Je moet kiezen voor wat je gelukkig maakt. Zolang ik me amuseer, maak ik me niet druk om het label dat ze op me kleven.
I am Number Four speelt vanaf 9 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen
Colin O'Donoghue en Alice Braga, de tegenspelers van Anthony Hopkins in de nieuwe film The Rite stonden doodsangsten uit tijdens de opnames. "Toen hij me probeerde te wurgen, kon ik niet anders dan aan Hannibal Lector denken", aldus Braga.
Colin O'Donoghue en Alice Braga
Ook ODonoghue voelde zich niet altijd op zn gemak op de set. "Anthony Hopkins laat iemand zich geweldig op zn gemak voelen, maar zodra een scène begint, verandert er iets in zn ogen en dan heb je ineens zoiets van 'wooh, wacht eens even'", aldus de Ierse acteur in een interview met NU.nl.
"Toen hij (Hopkins) met zijn handen mn keel dichtkneep, was ik wel serieus bang. Het was onmogelijk om niet aan Hannibal Lecter te denken. Ik heb al die films gezien", sluit Braga zich bij de angst van haar collega aan.
In The Rite speelt Hopkins pater Lucas in Rome die erg bedreven is in het uitdrijven van de duivel. De sceptische Michael Kovak (ODonoghue) laat huis en haard achter om een opleiding tot exorcist te volgen in Rome.
Journaliste Angelina (gespeeld door Braga) volgt dezelfde cursus en komt samen met Michael in aanraking met pater Lucas die halverwege de film zelf het slachtoffer wordt van de duivel. Michael, die nog steeds niet in het verschijnsel gelooft, is de aangewezen persoon om de pater te bevrijden van de duivel.
Hopkins ziet zichzelf ondanks de angst van zijn tegenspelers niet als typische horroracteur. "Ik heb een paar enge rollen gedaan, maar ook veel niet enge rollen." Wel snapt de 73-jarige acteur dat mensen enge films bezoeken. "Ik denk dat iedereen af en toe wil flirten met het gevaar, de chaos die in ons zit."
Colin O'Donoghue en Anthony Hopkins
In The Rite speelt ODonoghue met ervaren acteurs als Hopkins, Ciarán Hinds en de Nederlandse Rutger Hauer. De 30-jarige Ier speelde zelf nog niet in grote Hollywood- films, alleen in de serie The Tudors heeft hij een belangrijke rol. Het is voor ODonoghue dan ook een raadsel waarom de filmmakers uitgerekend voor hem gekozen hebben.
"Ik denk dat ze me goed vinden, maar kan geen concrete reden bedenken waarom ze voor me gekozen hebben", vertelt de acteur bescheiden. "Ik heb ook wel even goed na moeten denken. Ik ben zelf katholiek opgevoed en in Ierland is geloof nogal een zwaar onderwerp. Maar het is geweldig om naast iemand als Anthony Hopkins te staan."
08-03-2011 om 18:17
geschreven door Patje007
06-03-2011
Filmaffiche 'The Rite'.
The Rite is vanaf 9 maart 2011 te zien in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: The Rite, een bovennatuurlijke thriller gebaseerd op waargebeurde feiten, volgt seminariestudent Michael Kovak, die naar het Vaticaan wordt gestuurd om exorcisme te studeren. Gewapend met zijn scepticisme, daagt hij zijn meerderen uit om eerder psychiatrie te overwegen als behandeling voor bezetenen. Maar wanneer hij in de leer gaat bij de onorthodoxe Vader Lucas (Anthony Hopkins) - een legendarische priester die meer dan duizend exorcismen op zijn naam heeft - stelt Michael wat meer open voor het gegeven. Helemaal in de ban van een geval van exorcisme dat zelfs de ervaring van Vader Lucas te boven lijkt te gaan, vangt hij een glimp op van een fenomeen dat niet verklaard of gecontro- leerd kan worden door wetenschap...en van een kwaad, zo agressief en angst- aanjagend, dat het hem dwingt om alles waarin hij gelooft in vraag te stellen.
Regie: Michael Hafstrom Cast: Anthony Hopkins, Rudger Hauer Genre: Thriller, drama Duur: 113 minuten
06-03-2011 om 15:58
geschreven door Patje007
Anthony Hopkins stopt pas bij geheugenverlies.
De inmiddels 73-jarige Anthony Hopkins is nog van plan tot zijn 93ste door teacteren, als hij dan zijn tanden en geheugen nog heeft. Dat vertelt Hopkins in een interview met NU.nl.
Wanneer de acteur uit Wales geconfronteerd wordt met het feit dat hij al bijna in honderd films en tv-series heeft gespeeld, reageert Hopkins verbaasd. Ik heb geen idee wat ik allemaal gedaan heb, zegt hij bescheiden.
Dat Hopkins niet stil staat bij het aantal films waar hij een rol in speelt, draagt bij aan het feit dat hij voorlopig nog niet denkt aan stoppen: Anthony Hopkins: Zo lang mijn agent rollen voor me kan regelen en regisseurs me willen hebben, blijf ik doorgaan. Ik geniet er nog van. Het houdt me actief en houdt me van de straat. Maar als ze me niet willen is het ook prima, dan stop ik.
Aan de populariteit van Hopkins onder publiek en filmmakers lijkt echter voor- lopig geen einde te komen. De kans is dan ook aanwezig dat hij op zn 93e nog op het witte doek te zien is: Anthony Hopkins: Ik hoop dat ik dan nog acteer. Ik zou alleen stoppen als ik geen tanden meer heb of mijn geheugen me in de steek laat.
Anthony Hopkins is vanaf 9 maart 2011 te zien in de film 'The Rite'.
06-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
05-03-2011
Foto van de week: Kirsten Dunst uit de kleren met leeuw voor Bvlgari.
Om het nieuwe parfum 'Mon Jasmin Noir' van luxemerk Bvlgari te promoten, ging actrice Kirsten Dunst, die we oa. kennen van Spider-Man en Mona Lisa Smile, uit de kleren. Naast de schaarsgeklede Dunst zien we ook nog een leeuw. Een échte! Het parfum werd voorgesteld in Milaan, tijdens de Fashion Week.
Vorig jaar werkte Bvlgari ook al met actrice Julianne Moore. Voor Kirsten Dunst is het de allereerste keer dat ze haar gezicht aan een reclamecampagne leent.
05-03-2011 om 12:31
geschreven door Patje007
04-03-2011
Film op TV: Collateral.
Vrijdag 04/03/2010-2BE: 20u45
Inhoud: Max (Jamie Foxx) werkt al twaalf jaar lang als taxichauffeur in Los Angeles. In al die jaren hebben duizenden klanten plaatsgenomen op de achter- bank van zijn taxi. Duizenden gezichten die hij heeft aangekeken in zijn achter- uitkijkspiegel en spoedig weer vergeten... tot vanavond. Vincent (Tom Cruise) is een huurmoordenaar. Als de kopstukken van een internationaal drugskartel vernemen dat enkele van hun handlangers voor de rechtbank zullen moeten verschijnen, zetten ze een grootscheepse operatie op stapel om alle kroon- getuigen te identificeren en uit de weg te ruimen. Vanavond worden de vonnissen door Vincent voltrokken... Als Vincent zich gedwongen ziet de taxi van Max te kapen, wordt de taxi- bestuurder de persoon op de verkeerde plaats, op het verkeerde tijdstip. Vincent dwingt hem van het ene slachtoffer naar het andere te rijden. Met de LAPD en de FBI op de hielen moeten Max en Vincent vaststellen dat ze van elkaar afhankelijk zijn geworden, willen ze dit overleven...
Jamie Foxx begon als komiek, maar in Collateral, waarin Tom Cruise hem gijzelt in zijn taxi, laat hij zijn grappen thuis. Bij het interview met de acteur is hij weer helemaal zichzelf: Een film maken met Michael Mann en Tom Cruise, hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Jamie Foxx: Michael Mann belde me op en vroeg: Wil je een film maken met Tom Cruise? Ik zei: Man, al gaan we het alfabet verfilmen, ik doe mee! Toen stelde hij een nogal domme vraag; hij vroeg of ik een taxichauffeur kon spelen. Ik zei: Kom op, je weet dat ik altijd mn ding doe! Toen vroeg hij: Maar kun je ook níet je ding doen? Deze man moet saai en doorsnee zijn. Dat was het moeilijkste aan deze film.
Hoe is zon megaster als Tom Cruise nou om mee te werken? Jamie Foxx: Hij is geweldig! Ik ken ook mensen die een beetje tv-werk hebben gedaan en nauwelijks meer aanspreekbaar zijn. Tom staat helemaal aan de top; het is ongelofelijk om te zien hoe normaal hij andere mensen behandelt en hoe oprecht geïnteresseerd hij is. Als ik met hem sprak, merkte ik wel eens dat hij aangedaan was door het gedrag van sommige mensen. Player hating noemen ze dat in het getto. Het is een uit- drukking voor het gedrag van mensen die niet kunnen geloven dat iemand die rijk, beroemd en aantrekkelijk is, ook aardig kan zijn. Om te testen of je wel echt bent, proberen ze je te irriteren.
Hij was ook op je verjaardag, toch? Jamie Foxx: Klopt. Hij kwam binnen, en iedereen stond te kijken van: Man, The Last Samurai is op Jamie Foxx verjaardagsfeest! En er waren een hoop vrienden zonder sofi-nummer, snap je? Die konden het wel waarderen dat hij gewoon relaxed zichzelf was.
Aparte vriendenkring heb jij: van gangsters tot Tom Cruise... Jamie Foxx: Toen ik naar LA kwam, kende ik helemaal niemand. De eerste mensen die ik ontmoette, waren de gangsters die de baas waren in de buurt. Ik ben begonnen in comedy-clubs en die mannen steunden me zon beetje. Zij zorgen er ook nu nog voor dat ik met één been op de straat blijf staan. Dat is belangrijk voor een stand-up comedian. Ik kan niet het podium op stappen en zeggen: Yeah, ik heb net een nieuwe Range Rover gekocht. Wie nog meer? Dat voelt het publiek niet. Daarom heb ik het in mijn nieuwe show over mijn reizen over de wereld én mijn lollige belevenissen met Tom Cruise, maar dan wel door de ogen van een zwarte man
04-03-2011 om 12:33
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 19: interview met Denzel Washington.
Het gijzelingsdrama 'inside man' zou de meest conventionele film van Spike Lee zijn. Flauwekul, meent Denzel Washington - en hij kan het weten, want hij speelde in 2004 voor de vierde keer de hoofdrol in een film van Lee. 'het is pure Freejazz, man!'
Behalve gevestigd rasacteur met twee Oscars op zijn schoorsteenmantel en eigenaar van de meest kenmerkende voornaam uit de filmgeschiedenis - is Denzel Washington ook het politiek geweten van het Afro-Amerikaanse acteursgild. Een gesprek met één van de zeldzame A-list-acteurs die nooit een blad voor de mond nemen, en een man die in zijn 34 jaar omspannende carrière zijn naam altijd even graag verbond aan sociaal geëngageerde films als aan lucratieve blockbusters - herinner u zijn rollen als de vermoorde anti-apartheidsstrijder Steve Biko (Cry Freedom), Nation of Islam-voorman Malcolm X of de van moord betichte zwarte bokser Rubin 'The Hurricane' Carter, die jarenlang onschuldig achter de tralies zat.
Ook in zijn film Inside Man - een heist movie uit 2006 waarin Washington (56 inmiddels) als non-conformistische flik het duel aangaat met gijzelnemer Clive Owen en politiek intrigante Jodie Foster - flitsen de politieke en sociale referenties weer gezwind door het beeld. Dat krijg je natuurlijk als je Spike Lee, maker van films als Do the Right Thing, Jungle Fever en The 25th Hour, de opdracht geeft om een mainstreamthriller in te blikken over een ingenieuze bankoverval-met-gijzeling op Wall Street.
Na 'Mo' Better Blues', 'Malcolm X' en 'He Got Game' was dit al de vierde Spike Lee-film waarin je de hoofdrol hebt. Maar ook de minst geëngageerde, zo lijkt het. Denzel Washington: Dat wordt gezegd, omdat het scenario hem door de studio werd aangereikt en vanwege de commerciële verwachtingen. En toch is het een typische Spike Lee-film. Dat zie je aan de sociale commentaren die hij aan het script heeft toegevoegd, maar ook aan de energieke regiestijl. Het ding moest in vier weken worden ingeblikt, wat weinig is voor zo'n ambitieuze genrefilm. Daarom werden verschillende scènes in één take opgenomen. Maar dat geeft de film net zo'n levendige en urgente feel. Het is pure freejazz, man! Shoot it, cut it and straight over to the next scene.
Is jullie relatie veranderd sinds 'Mo' Better Blues'? Denzel Washington: We zijn ouder en hopelijk wijzer geworden. Dat zorgt ervoor dat je je niet meer zo snel opwindt wanneer er iets fout loopt. Bovendien heb ik ondertussen voor het eerst zelf een film geregisseerd (Antwone Fisher) waardoor ik zijn werk nog meer ben gaan appreciëren. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe moeilijk zijn job is, dus val ik hem niet meer lastig met futiele details, zoals narcistische acteurs plegen te doen. Tegelijk hou ik hem ook nauwletterder in de gaten om er wat van op te steken. Als je ideeën pikt, kun je maar beter meteen pikken van de beste (lacht).
Willem Dafoe en Denzel Washington in 'Inside Man'
Spike heeft de reputatie een knorrig mannetje te zijn. Terecht? Denzel Washington: (ironisch) Knorrig? Waar háál je het? Ach, sinds hij kinderen heeft is hij ongetwijfeld rustiger geworden, maar ik heb hem eerlijk gezegd altijd al gekend als een relaxte kerel. Iemand die graag de kat uit de boom kijkt en pas daarna zijn klauwen opzet. Spike wordt alleen maar nukkig als hij zich in het nauw gedreven voelt. En schiet hij toch een keer uit zijn krammen, dan is dat zo weer voorbij.
Was er meer druk dan vroeger? Het was tenslotte zijn eerste opdrachtfilm. Denzel Washington: Niet echt. Voor Spike blijft films maken een gezellige familie-onder- neming: hij werkt nog altijd met hetzelfde team, met één broer als setfotograaf en een andere als setcoördinator. En repeteren deden we nog altijd in hetzelfde stinkende hok als 16 jaar geleden. Dat is een goede zaak. Het zorgt voor een relaxte atmosfeer. En er is hier, in New- York, ook niemand die je nodeloos lastigvalt zoals in LA. Hier kun je nog gewoon op de stoep een broodje eten zonder dat iemand je aangaapt.
Wat me eraan doet denken: veel roddels zijn er niet over jou. Denzel Washington: I just like being a regular guy. Ik zoek de pers niet op en schrijven de roddel- blaadjes dan toch rare dingen over me, dan steek ik nog het liefst van al mijn kop in het zand. Denzel Washington is zwanger? Aap bevalt van olifant met acht poten? Schrijf maar raak. Zolang je mijn naam maar juist spelt. (lacht) Een tijdje geleden las ik dat ik zou hebben gezegd dat Terrence Howard beter geen liedje kon zingen tijdens de Oscarceremonie. Waar haalden ze het?
Is het waar dat je amper je eigen films bekijkt - laat staan andere? Denzel Washington: Schuldig. Ik ben nooit een filmfreak geweest. Mijn ouders verboden me vroeger naar de cinema te gaan en dat is altijd blijven hangen. Ik heb ook niet het gevoel dat ik iets mis. Ik denk dat ik maximaal 25 films per jaar bekijk - meestal op dvd dan nog - en mijn eigen films bekijk ik maar één keer: tijdens de screening voor cast en crew. Kwestie van te weten waar- over ik praat tijdens interviews.
Denzel Washington, Clive Owen, Jodie Foster en Spike Lee
Voel je je gegeneerd als je jezelf bezig ziet? Denzel Washington: Een beetje. Film is voor mij geen entertainment maar werk, waardoor ik vooral op technische details zit te letten in plaats van me te laten meeslepen door het verhaal. Ik kan maar één film opnoemen die ik allicht tien keer heb gezien en dat is Training Day van Antoine Fuqua. Niet omdat ik mezelf daarin zo geweldig vind, maar omdat het een enorme inspiratiebron was voor mijn regiedebuut Antwone Fisher. Ik heb zelfs verschillende shots uit die film gejat, al verklap ik niet dewelke. Anders heb ik straks meteen de advocaat van Fuqua aan de lijn. (lacht)
Je had het daarnet nog over Terrence Howard. Hij kreeg in 2006 een Oscarnominatie als beste acteur voor 'Hustle and Flow', en in 2005 ging de prijs naar Jamie Foxx voor 'Ray'. Zwarte acteurs doen het goed tegenwoordig. Denzel Washington: En terecht. Al had Terrence Howard misschien beter geen liedje kunnen zingen tijdens de Oscarceremonie (lacht). Nee, ernstig: tussen mij en Sydney Poitier gaapte nog een kloof van twintig jaar, terwijl Jamie Foxx me al na drie jaar opvolgde als Oscarwinnaar en dan mag ik ook zeker Don Cheadle en Halle Berry niet vergeten. Hopelijk kunnen we daaruit concluderen dat men eindelijk begint te letten op de kwaliteiten van acteurs, niet op hun huids- kleur.
Even terug naar 'Inside Man'. Dit was niet je eerste flikkenrol, om het zacht uit te drukken. Word je dat nooit beu? Denzel Washington: Oorspronkelijk had ik de rol van Clive Owen, die van de gijzelnemer dus, maar het was mijn manager die me uiteindelijk pushte om toch maar weer als flik op te draven omdat ik anders bijna de hele film door met een masker op moest rondlopen. Dat was slecht voor mijn marktwaarde, beweerde hij. Maar ik heb nergens spijt van hoor. Dit is tenslotte ook geen Denzel Washington-vehikel, maar een echte ensemblefilm waarin de dialogen veel belangrijker zijn dan de actiescènes.
Hoe vermijd je de genreclichés? Denzel Washington: Het feit dat ik weinig films bekijk, helpt allicht: ik weet niet eens wat de genreclichés zijn. Spike organiseerde wel elke avond na de opnames een speciale screening van films die hij als voorbeelden in gedachten had -klassieke heist movies en seventiesthrillers als Dog Day Afternoon, Marathon Man, The Thomas Crown Affair,Serpico. In Inside Man zitten heel wat referenties, terwijl de film ook qua look en feel dicht aanleunt bij het soort atypische thrillers uit de jaren 70 . In zekere zin is dit een hedendaagse variant op Dog Day Afternoon, maar dan gesitueerd binnen het post-9/11-klimaat en gelukkig ook zonder broeken met olifantenpijpen en gigantische Afro-kapsels. (lacht)
Heeft Spike ook 'Crash' vertoond? Denzel Washington: (lacht) Nee, maar ik weet waar je naartoe wil, leperik: of ik als Academy-lid voor Crash heb gestemd? Dat hou ik voor mezelf. Vooral critici lijken er van uit te gaan dat Crash zijn Oscar te danken heeft aan het feit dat vooral acteurs op die film hebben gestemd, en Academy- leden die in LA wonen, waar de film zich afspeelt. Maar zou het niet kunnen dat het ook gewoon de beste film was? En wie zegt dat Brokeback Mountain tweede was, iets waar iedereen zomaar lijkt van uit te gaan?
'Inside Man' heeft een en ander met 'Crash' gemeen. De verwijzing naar het paranoïde post-9/11- klimaat, bijvoorbeeld. Denzel Washington: Klopt. Vooral die scène waarin die Sikh door de flikken meteen als een Arabier wordt aangezien en dus als potentiële terrorist, is zo uit het leven gegrepen. Vreselijk, maar het levert wel een van de grappigste scènes uit de film op. Je moet ook niet rond de pot draaien, vind ik. Na 9/11 was de islamofobie ook zo overweldigend dat alle nuances verdwenen. Gelukkig komt daar stilaan verandering in. Amerikanen beginnen eindelijk door te krijgen dat je terreur niet bestrijdt door in angst te leven en nationalistische slogans te brullen en al helemaal niet door naties binnen te vallen en verdachten zonder vorm van proces op Guantanamo te droppen.
Spike Lee en Denzel Washington
Zulke dingen leveren wel goeie films op. Of is het een romantisch waanidee dat je Abu Ghraib en Guantanamo nodig hebt om nog eens politiek relevante films te maken? Denzel Washington: Malcolm X was ook geen evidente film om te maken, hoewel er in 1992 nog geen sprake was van 9/11. Er is natuurlijk wel een verband. Hoe meer politieke oproer, hoe meer politieke films, wat een gezonde reflex is. Dat zag je in de jaren 70 ten tijde van Vietnam en Watergate ook. Hopelijk is het geen trend die snel overwaait, al zal dat vooral afhangen van het commerciële succes van dat soort films. Want zo is Hollywood wel: geen winst, geen risico's, ook al staat de hele wereld in brand.
Is dat waarom je acht jaar geleden het acteren beu was? Denzel Washington: Onder andere. Maar ondertussen heb ik daar wat aan gedaan. Ik heb zelf een film geregisseerd, enkele documentaires geproduceerd, en ik stond zes jaar geleden op Broadway als Brutus in het Shakespeare-stuk Julius Caesar. Dat deed deugd. Ik ben zelfs van plan om Julius Caesar te verfilmen, maar dan in een hedendaagse versie die inspeelt op het huidige politieke klimaat. Ik ben druk bezig met het scenario, en er hangt een foto van de regering Bush boven mijn bureau ter inspiratie. Wie zou ik uit de Bush-clan moeten casten als Brutus?
Condoleezza Rice. Die is smoorverliefd op Bush. Denzel Washington: (lacht) Vergeet niet waar u het voor het eerst hoorde, dames en heren! Dat was ook mijn idee. Het zijn altijd de meest loyale volgelingen die hun mentor een mes in de rug planten. Enfin, we zien wel. Ik heb er in elk geval weer zin in.
Volgende week, filmfreaks, kunnen jullie op cinefilm in het kader van de reeks interviews met wereld- sterreneen interview lezen met Natalie Portman, kersvers Oscarwinnares en momenteel in de bioscoop te zien met de films Black Swan en No Strings attached.
04-03-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
03-03-2011
Mila Kunis na Black Swan: 'Ik dans nooit meer'
Hoewel ze als een echte ballerina haar dansmoves toont in de film 'Black Swan', had de mooie Mila Kunis voor de opnames van de film nog nooit één danspas gezet.
Tijdens een interview met W-Magazine vertelt de actrice met roots in Oekraïne over haar ervaring op de set: 'Ik had nog nooit gedanst in mijn leven. Ik trainde vier maanden, zeven dagen per week en vijf uur per dag. Ik verloor 9 kilo. Ik scheurde een ligament, mijn schouder raakte uit de kom en ik heb twee littekens op mijn rug. Het was het waard, maar ik zal nooit meer dansen. Ik dacht: ik kan dit wel, ik draag hakken. Maar ik was mis. Christian Louboutins zijn oncomfortabel, maar ik schreeuwde het uit toen ik voor de eerste keer een pointe moest dragen.'
Scène uit 'Black Swan'
Mila staat nu bekend als een echte Hollywood-beauty, maar dat was niet altijd zo: 'Ik ben niet opgegroeid met de gedachte dat ik mooi was. Het is ook niet zo dat ik mezelf onaantrekkelijk vond, maar het was gewoon nooit iets waar mijn familie me op wees. Ze wezen vooral op mijn persoonlijkheidskenmerken en zeiden dingen als: onze dochter is echt eigenzinnig, in plaats van hoe ik eruit zag. En je uiterlijk gaat onvermijdelijk voorbij, dus het maakt geen verschil.'
03-03-2011 om 13:43
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 19: interview met Denzel Washington.
Lees morgen in het kader van de reeks interviews met wereldsterren het interview met Denzel Washington.
03-03-2011 om 13:07
geschreven door Patje007
Interview met regisseur Jaume Collet-Serra naar aanleiding van de release van 'Unknown'.
De meest amusante film van de afgelopen Berlinale was beslist Unknown, een Hitchcockiaanse thriller van Spanjaard Jaume Collet-Serra. Producer Joel Silver heeft een voorliefde om dingen op te blazen en in Unknown gaat hij geen Berlijnse toeristische trekpleister uit de weg. Een gesprek met regisseur Collet- Serra over zijn eerste Hollywood-film die vorige week nummer 1 werd aan de Amerikaanse kassa:
Jaume Collet-Serra
Unknown lijkt wel een mix van Frantic, North by Northwest en The Bourne Identity, maar is in feite gebaseerd op een roman van Fransman Didier van Cauwelaert. Het centrale personage heet Martin Harris (Liam Neeson), een wetenschapper die in Berlijn arriveert en na een ongeval ontdekt dat iemand zijn identiteit heeft gestolen. Harris speurt naar de ware toedracht van de zaak, maar wordt geviseerd door huurdoders. Hitchcock alom, meneer Collet-Serra? Jaume Collet-Serra: «Hij is nu eenmaal de meester en we proberen hem levend te houden (lacht). Hitchcock heeft een enorme invloed gehad op mij en op wat ik zo mooi vind in cinema. Hij maakte altijd films voor een groot publiek en in zijn thrillers konden de mensen zich gemakkelijk terugvinden. Hij wist bovendien als geen ander angst te puren uit de meest doodgewone dingen. In Unknown probeer ik dat ook. Een man verliest zijn identiteit en daardoor wordt de wereld die hij zo goed kent plots zeer angstaanjagend.»
U plukte uit meer dan één Hitchcock-film? Jaume Collet-Serra: «Wanneer je Unknown uitpluist, zal je inderdaad een pak overeenkomsten vinden, maar we hebben toch geprobeerd om onze eigen film te maken. Maar die waren er al in het script. Ik heb er enkel voor gezorgd dat het scenario zo goed mogelijk verfilmd werd. Uiteraard heb je de femme fatale, de blondine, de schurk en andere personages of elementen die typisch zijn voor Hitchcock-films. Blondine January Jones had bijvoorbeeld Grace Kelly kunnen zijn, Liam Neeson is zeker de doodgewone man in buitengewone omstandigheden zoals vele Hitchcock-protagonisten. De Amerikaan in de vreemde stad heb je ook in het begin van The Man who Knew Too Much of Frantic.»
Wie zou u in de plaats van Liam Neeson gecast hebben moest u kunnen kiezen uit Hitchcock-acteurs? Jaume Collet Serra: «Zonder twijfel James Stewart. Zoals Liam is dat iemand die onmiddellijk aantrekkelijk is. Het zijn bovendien allebei lange mensen met een enorme uitstraling. Ik heb heel graag met Liam gewerkt. Hij is zon benaderbare acteur die op de set blijft en met de crew praat. Hij heeft duidelijk meer een Europese manier van omgaan met mensen.»
Heeft u Berlijn altijd als locatie gewild? Jaume Collet Serra: «Ja, dat was de plaats van de actie in het script en ik vond het een uitstekende keuze. In het boek speelt het verhaal zich af in Parijs, maar persoonlijk vond en vind ik dat die plaats te vertrouwd oogt. Berlijn was voor mij perfect. Het is een stad met enorm veel karakteristieke locaties en ze voelt heel koud aan. En zoals het personage van Liam Neeson kampt Berlijn met een identiteitsprobleem. Je kan hier geen drie straten verder lopen of je komt in een andere omgeving. Aan het Potzdamer Platz heb je al die moderne gebouwen en waar vroeger de Karl-Marx-Allee was, lijkt alles dan weer zeer Oost-Europees. En dan heb je Stadtmitte en de Turkse wijken. Op het vlak van architectuur lijkt Berlijn wel het tegengestelde van Barcelona waar alles in één stijl is.»
Liam Neeson, Diane Kruger en Frank Langella in 'Unknown'
Heeft u die autorace echt in de Friederichstrasse opgenomen? Jaume Collet Serra: «Ja, maar dat ik ze daar heb gedraaid, heeft meer te maken met het feit dat het de enige straat in Berlijn is die goed verlicht is. Berlijn bij nacht oogt opvallend donker. Ze hebben wel lichten in de straten, maar de palen staan te ver uit mekaar en de lichten staan laag. Mijn cameraman is zoals ik een Spanjaard en hij kon het maar niet vatten (lacht).»
U maakte voor Unknown drie films waarvan twee uit het horrorgenre. Bent u een fan van horror? Jaume Collet Serra: «Je moet als regisseur altijd met horrorfilms beginnen. Dat is een ongeschreven wet voor debuterende regisseurs. Als je geen geld hebt en je betaalt je eigen film niet zelf, dan ga je door een horrorfase. De meeste regisseurs in Hollywood zijn allemaal begonnen met horror. Zelfs Spielberg debuteerde met Duel , een soort van horrorfilm. Wat je als beginnend regisseur eveneens moet doen, is je film meteen in het Engels draaien. Dan kan er geen remake meer mogelijk zijn en controleer je zelf je product.»
