Dit moest m'n eerste piek van 't jaar worden... maar noppes. Tijdens de eerste loopproef verliep het al stroef, ik haalde op de 5 km amper een gemiddelde van 16,7 km/u De moral op de fiets was ver te zoeken, maar ik gaf toch alles wat ik kon. Niet genoeg blijkbaar want nu en dan kwamen enkele renners (o.a. den Giollara) me voorbijgereden. Dan opnieuw wisselen en de wedstrijd zo goed mogelijk uitlopen. Toch teleurgesteld naar huis vertrokken.
Gisteren naar Torhout getrokken voor een 10 km loopwedstrijd. Had er eigenlijk weinig zin in, maar soms moet je keer op de tanden bijten é... Voor de start had het ferm geregend en de wind was iets gevallen, dus de weersomstandigheden waren heel goed. Maar de benen niet . Na een redelijk snelle start liep ik al vlug alleen... Na 2 km liep ik op 100 meter van een groepje van 5 en achter me zat er ook al een seconde of 10. Het groepje voor me viel wat uiteen en ik probeerde aan te pikken bij de lossers. Rond km 6 kwam ik bij twee anderen waaronder Xavier Devriendt. Ik wou m'n tempo aanhouden en nam resoluut de kop maar het was net een stukje bergaf en ik kreeg de indruk dat ze sneller konden dan ik. Dus bleef ik er efkes aanhangen. Tussen km 7 en 8 klom het opnieuw en voelde ik me weer de sterkste en nam over... de anderen losten. Het klinkt alsof ik gemakkelijk liep maar het was afzien, ik heb misschien 2 km het gevoel gehad dat ik redelijk goed liep, de rest was echt werken en afzien... Ik eindigde de 10 km in 35min48s...daar moet zeker nog een minuut vanaf!! Ik ben niet superontgoocheld, maar een goed gevoel heb ik er ook niet aan overgehouden... Op naar volgende week in Ruddervoorde, daar moét ik vlammen!!!
Zaterdag 16 april, Westvlaams Kampioenschap halve marathon in Staden over een sterk golvend parkoers ! Na m'n teleurstellende wedstrijd van vorige week had ik iets recht te zetten, maar ja... dat komt niet op aanvraag natuurlijk. En toch, zaterdagmorgen liep ik supernerveus rond, ik wist met mezelf geen raad en ik voelde de 'bommetjes' in m'n kuiten Sabrine had het ook in de gaten dat ik zot rondliep en ik vertrouwde haar toe dat de benen goed voelden en dat ik misschien wel eens zou vliegen... Maar luidop durfde ik toch nog geen uitspraken doen om toch geen blauwtje te lopen. Bij het loslopen voelde ik het nog... de bommetjes... ik heb dat maar een paar keer per jaar, maar meestal zit het dan wel goed. De start verliep goed en ik zette me in het spoor van Dominique Alleman, trainingsmakker die de laatste maanden indruk maakte (kon hem zelden volgen).Ik had me voorgenomen om de eerste ronde niks te forceren om zo de tweede ronde even sterk of beter te kunnen doen. Dit omdat ik ook niet de nodige kilometers getraind heb voor een halve marathon. Daarmee wil ik zeggen dat ik dit jaar nog geen 20 km aan een stuk getraind had... Maar ik liep verrassend gemakkelijk mee in een groepje van een man of 5 aan een tempo rond de 16,5 km/u. Net voor het ingaan van de tweede ronde begon dit groepje uit te dunnen. Ik probeerde het tempo van de eerste ronde aan te houden en liep zo weg van de anderen. Ik voelde me nog steeds sterk tot op een moment (ong km 15) Kristof Huyghe redelijk snel terug bij mij kwam. Was ik aan het stilvallen? M'n gps sprak dat tegen, maar ik kreeg het toch een paar honderd meter wat moeilijk. Ik kon aanklampen tot op het hoogste punt van het parkoers. Daarna was het voornamelijk bergaf en ik had een gemiddelde om een PR te lopen. Kristof daalde sneller dan ik, maar ik viel helemaal niet stil, ik bleef een constant tempo aanhouden en kwam in Staden aan in 1u17min47s!! 16,4 km/u. Op zo'n parkoer!! Supercontent! Anderhalve minuut van m'n besttijd! En ik moet zeggen, aan de aankomstlijn voelde ik me nog fris! Ik zou niet veel vlugger kunnen lopen hebben, maar toch nog enkele km's aan dit tempo denk ik. Eindelijk een positieve wedstrijd! M'n ouders waren gelukkig ook aanwezig zodat ik hen na vorige week kon laten zien dat er toch nog 'jus' in de benen zit!!! Intussen zijn Tibo en 't vrouwke ook goed bezig, want ook zij liepen in Staden. Tibo eindigde bij de jeugd op een mooie 6e plaats en Sabrine liep de 5 km-wedstrijd in 30 min 40 sec! De familie Fieuw heeft sterk gepresteerd dit weekend, en ben er fier op!!
Zondag 10 april 2011... een dag dat ik niet vlug zal vergeten! Man, ik heb afgezien op mijne fiets... . De wedstrijd verliep over 10 km lopen, 40 km fietsen en nog eens 5 km lopen. Het was redelijk warm, dus de loopproef zou lastig worden. Maar er was meer dan voldoende bevoorrading zodat ik snel kon afkoelen. Daardoor zette ik ook een redelijke loopproef neer, de tijd was niet super, maar op het bochtig parkoer kon je dit niet verwachten. M'n plaats na 10 km bewees dat ik goed bezig was. Dan de fiets op , en jawel hoor... een vlotte wissel! Maar in de eerste bocht waar er kasseien lagen zakte te punt van m'n zadel naar beneden (lach niet!). Echt waar, de punt stond zo'n 10 cm naar beneden!! Ik probeerde al fietsend deze terug horizontaal te krijgen maar njet! Zo fietsen dus... 40 km... man man man... Om de drie stampen moest ik me weer iets naar achter zetten. Ik moest me opduwen aan m'n stuur zodat m'n schouders, armen en rug na enkele km verschrikkelijk pijn deden. Na een 15-tal km dacht ik aan stoppen, maar ja... ge doet da niet é... Maar het was alsof ik 30 jaar terug in de tijd ging... toen ik leerde fietsen... ik ben curieus om mezelf eens op die fiets te zien zitten... met m'n zadel naar beneden Nu kan ik ermee lachen maar op het moment zelf was het sukkelen en voelde ik me zelf beschaamd tov m'n supporters... ik kon geen macht geven, zelfs bergaf zat ik niet goed... iedereen passeerde me alsof ik efkes naar de winkel ging achter een brood De 2e loopproef was dan ook gewoon uitlopen zonder meer... Ik ben ontzettend ontgoocheld over de wedstrijd... Ik zeg niet dat het anders super zou geweest zijn, maar nu weet ik weer helemaal niks... Twee weken terug (Geluwe) verliep alles beter dan verwacht, Wevelgem was een afknapper... De voorbereidingswedstrijden zijn gedaan... nu het grote werk! Binnen drie weken staat de eerste wedstrijd op m'n kalender waar ik naar piek... daar moet alles perfect verlopen! Revenge!!! Zaterdag start ik in de LAKOSTA, een halve marathon over een sterk golvend parkoers. En daarna trek ik met Gio naar de Vogezen, mini-fietsstage...Dit allemaal als voorbereiding op mei en juni, dan wil ik super zijn met als apotheose het BK in Kortrijk!!
... zo voel ik me momenteel na m'n wedstrijd in Oudenburg... een offday... nie te doen... Ik had me voorgenomen om te starten zoals in Eernegem maar al snel voelden de benen niet ok. Na een kleine 3 km moest ik het groepje waar ik bij moet horen al lossen . Met het oog op volgende week (duathlon Wevelgem) besloot ik een eigen tempo te zoeken, maar het verval was direct groot. Ik liep nog zo'n 15 km/u en ik had nog weinig moed om te versnellen. Telkens er een groepje bij me kwam probeerde ik aan te haken en ook rond te draaien, maar al snel liet ik hen weer lopen... geen courage... Ik eindigde de wedstrijd in 40 minuten (ong. 2 minuten boven het beoogde doel). Hopelijk was het gewoon een slechte dag of misschien was ik nog niet volledig gerecupereerd van vorige zondag? Wie zal 't zeggen? Deze week ga ik in ieder geval rustig trainen, zodat ik zondag met iets frissere benen van start kan gaan
Gisteren stond m'n eerste duathlon op de agenda sinds mei 2010. Na het rampjaar 2010 was het uitkijken om weer eens op de fiets te kruipen... Vorige week in Eernegem had ik onverwacht goed gelopen, en de looptrainingen deze week verliepen ook heel goed. Voor het eerst dit jaar trouwens. Maar de fiets had ik dit jaar nog maar weinig gezien zodoende ik helemaal niet kon inschatten hoe de wedstrijd zou verlopen. Het parkoers is ook niet van de poes wat het nu extra zwaar zou maken. Tijdens de opwarming voelden de benen goed, de zon kwam erdoor en ik besloot m'n onderlijfje niet aan te doen...wijze beslissing bleek achteraf . De start....vrrrooaaaarrr....ze waren weg, met Vansteelandt en Reynders op kop. Ik besloot de eerste km te starten zoals vorige week en daarna te kijken waar ik zat. Dit verliep goed en kon me in het spoor van Kurt Jurgens plaatsen. Ik voelde me goed en er kon een tandje bij. De eerste loopproef zat erop voor ik het wist. Eens in de wissel kreeg ik een leeg gevoel in de benen, maar ik denk dat het vooral schrik was die in de benen sloeg voor de fietsproef. Na een halve ronde kwam een viertal bij me: Olivier D'haene, OlivierVandevoorde, Patrick Soetaert en Nico Smessaert. Eén voor één goeie fietsers en het zou moeilijk worden te volgen. Nog nooit zat ik bij één van hen, ik reed dus boven m'n stand . Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje . Maar steeds kon ik het gaatje weer toe krijgen. Ik ben een paar keer doodgegaan op de fiets, vooral de eerste 3 ronden maar ik hield stand , ik was supercontent, m'n wedstrijd was geslaagd en ik moest nog 5 km lopen. Het was eigenlijk genieten, ik kon een redelijk tempo aanhouden en voor me kon ik niemand bijhalen en achter me liepen ze trager dan ik... Ik eindigde als 34e op ong. 120 deelnemers. Supertevreden en zeker met veel dank aan m'n vier medegezellen tijdens het fietsen!!!
Hallo, 't was hier lang stil, maar veel goeds was er dan ook niet te melden. Sedert begin januari deed ik geen enkele wedstrijd met als doel goed te trainen voor de eerste duathlonwedstrijden. Maar dat viel ferm tegen. Ik trainde wel maar kon geen enkele keer zeggen dat het vlot liep of reed... Ik had steeds moeite om m'n trainingsmakkers te volgen...zelfs op een tragere duurtraining had ik het moeilijk. Ik wist (en weet nog altijd niet) wat er gaande was... Vorige week zaterdag werd het mij genoeg en besloot ik een week rust te nemen. Ik had niet het gevoel dat ik overtraind was maar ik moest iets doen... Donderdag probeerde toch efkes te voelen of er betering was, maar integendeel, na 3 km stond ik te voet... leeg...geen energie... En dan vandaag... 9 km wedstrijd... ik wist niet wat te verwachten en zou niet te zot van start gaan. Maar wonder bij wonder liep ik na 2 km bij de lopers waar ik normaal moet bij zitten. Het gevoel was ook goed en ik voelde me zeker niet de mindere. Ik deed wel bijna geen kopwerk de eerste 5 km. Ik bleef vlot lopen en wou toch mezelf eens testen en nam de kop om te zien waartoe ik in staat was. Het tempo ging de hoogte in met de wind op kop Maar op anderhalve km van 't einde moest ik de kop weer overlaten. Ik zat aan m'n maximum en m'n medegezellen begonnen iets te versnellen... beetje bij beetje voelde ik de benen vol lopen en ik moest meter bij meter lossen. Maar aan de aankomst zag ik m'n tijd: 31min24s (17,1 km/u) Een hele goeie tijd voor mij en dat na weken van sukkelen op training... Enkele trainingsmakkers van me liepen net voor of achter me terwijl ze mij op training er zomaar afliepen... Ik ben supercontent
Hallo!! Deze voormiddag trok ik naar Deinze om nog eens een korte wedstrijd te lopen. Mijn doel dit jaar is goeie 10 km-wedstrijden lopen, daarom train ik gedurende de week meestal 1u tot 1u15 aan een rustig tempo. Maar in het weekend durf ik wel eens full speed te gaan. . Om 10 km volle gaaz te gaan is het nog te vroeg, daarom pik ik er voorlopig korte wedstrijden uit. Vooraf loop ik dan rustig een 5-tal km, daarna m'n wedstrijd en erna opnieuw 5km. Zo heb ik toch m'n kilometers in de benen, en toch eens van een wedstrijd kunnen proeven. Vandaag opnieuw van dat, maar tijdens de opwarmronde voelde het niet super. Was het omdat ik nog te warm gekleed was, of door het parcours in de Brielmeersen dat er toch redelijk zwaar bij lag, vond ik? Eens de start genomen probeerde ik snel vooraan post te vatten, want ik wist dat er snel gestart zou worden en op het bochtige vette parcours moet je direct mee zijn... . Dit lukte wonderwel en na een km werd ik kort gevolgd door Frederik De Backer en Olivier Huyghe. Er stond redelijk wat wind en na 2,5 km kwam Frederik tot op 5 meter. Op dat moment moesten we de Brielmeersen in en begon de cross. Ik vreesde een terugval, maar integendeel, ik liep opnieuw weg van Frederik . Olivier kwam bij Frederik maar ze liepen nu toch een tiental seconden achter me met nog een km te gaan. Ze zouden niet meer terugkeren en zo kon ik naar m'n 2e overwinning lopen in 9 dagen tijd. 4,82 km in 16min32s (17,48 km/u) op een lastig parcours. Nadien liep ik nog met Johan Viaene z'n laatste ronde mee en kon tevreden terug naar huis . Het is weliswaar niet de bedoeling om veel korte wedstrijden te lopen, maar het doet deugd om het jaar zo te starten...
Gisteren trokken Sabrine, Tibo en ik naar Watervliet voor een 6 km wedstrijd. Regen en veel wind deden vermoeden dat er weinig deelnemers zouden zijn, maar eens daar aangekomen was de wind nog stevig aanwezig maar het regende niet meer . Er stonden toch redelijk wat deelnemers aan de start met enkele gekende gezichten waaronder triatleet en clubgenoot Frederic Despeghel. Het zou een rare wedstrijd worden daar de eerste 3 km voornamelijk windop was en de laatste 3 km wind achter . Er werd voorzichtig gestart en iedereen keek naar mekaar wie de kop zou nemen. Ik probeerde verstandig te blijven en hield me op de 2e plaats. Na de eerste km nam ik over en al vlug liepen we met drie vooruit, waaronder ook Frederic. Het meeste kopwerk werd wel gedaan door de derde (voor mij onbekende) loper. Ik kon redelijk volgen maar ik had geen overschot op dat moment, integendeel, na het keerpunt ging het tempo goed de hoogte in en na 4,5 km moest ik eraf . Ze liepen zo'n 10 seconden weg van me. Bij het ingaan van de laatste km moest Frederic ook lossen, het was weer man tegen man. Ik haalde opnieuw een hoog tempo (boven de 18 km/u) en haalde Frederic snel in en kwam dichter bij de leider. In der verte zag ik Tibo en Sabrine al aan de aankomst staan en ik beet door ! Ik kwam bij de leider en versnelde nog iets... hij haakte meteen af en zo kon ik m'n eerste overwinning van het jaar vieren!! Ondanks de sterke wind liep ik toch 17,3km/u waar ik redelijk tevreden mee was.
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
maar noppes. Tijdens de eerste loopproef verliep het al stroef, ik haalde op de 5 km amper een gemiddelde van 16,7 km/u
De moral op de fiets was ver te zoeken, maar ik gaf toch alles wat ik kon. Niet genoeg blijkbaar want nu en dan kwamen enkele renners (o.a. den Giollara) me voorbijgereden. Dan opnieuw wisselen en de wedstrijd zo goed mogelijk uitlopen. Toch teleurgesteld naar huis vertrokken.
Tussen km 7 en 8 klom het opnieuw en voelde ik me weer de sterkste en nam over... de anderen losten. Het klinkt alsof ik gemakkelijk liep maar het was afzien, ik heb misschien 2 km het gevoel gehad dat ik redelijk goed liep, de rest was echt werken en afzien...
Ik eindigde de 10 km in 35min48s...daar moet zeker nog een minuut vanaf!! Ik ben niet superontgoocheld, maar een goed gevoel heb ik er ook niet aan overgehouden... Op naar volgende week in Ruddervoorde, daar moét ik vlammen!!! 
! Na m'n teleurstellende wedstrijd van vorige week had ik iets recht te zetten, maar ja... dat komt niet op aanvraag natuurlijk. En toch, zaterdagmorgen liep ik supernerveus rond, ik wist met mezelf geen raad en ik voelde de 'bommetjes' in m'n kuiten
Maar luidop durfde ik toch nog geen uitspraken doen om toch geen blauwtje te lopen. Bij het loslopen voelde ik het nog... de bommetjes... ik heb dat maar een paar keer per jaar, maar meestal zit het dan wel goed. De start verliep goed en ik zette me in het spoor van Dominique Alleman, trainingsmakker die de laatste maanden indruk maakte (kon hem zelden volgen).Ik had me voorgenomen om de eerste ronde niks te forceren om zo de tweede ronde even sterk of beter te kunnen doen. Dit omdat ik ook niet de nodige kilometers getraind heb voor een halve marathon. Daarmee wil ik zeggen dat ik dit jaar nog geen 20 km aan een stuk getraind had... Maar ik liep verrassend gemakkelijk mee in een groepje van een man of 5 aan een tempo rond de 16,5 km/u. Net voor het ingaan van de tweede ronde begon dit groepje uit te dunnen. Ik probeerde het tempo van de eerste ronde aan te houden en liep zo weg van de anderen. Ik voelde me nog steeds sterk tot op een moment (ong km 15) Kristof Huyghe redelijk snel terug bij mij kwam. Was ik aan het stilvallen? M'n gps sprak dat tegen, maar ik kreeg het toch een paar honderd meter wat moeilijk. Ik kon aanklampen tot op het hoogste punt van het parkoers. Daarna was het voornamelijk bergaf en ik had een gemiddelde om een PR te lopen. 
, en jawel hoor... een vlotte wissel! Maar in de eerste bocht waar er kasseien lagen zakte te punt van m'n zadel naar beneden (lach niet!). Echt waar, de punt stond zo'n 10 cm naar beneden!! Ik probeerde al fietsend deze terug horizontaal te krijgen maar njet! Zo fietsen dus... 40 km... man man man... Om de drie stampen moest ik me weer iets naar achter zetten. Ik moest me opduwen aan m'n stuur zodat m'n schouders, armen en rug na enkele km verschrikkelijk pijn deden. Na een 15-tal km dacht ik aan stoppen, maar ja... ge doet da niet é... Maar het was alsof ik 30 jaar terug in de tijd ging... toen ik leerde fietsen... ik ben curieus om mezelf eens op die fiets te zien zitten... met m'n zadel naar beneden 
Nu kan ik ermee lachen maar op het moment zelf was het sukkelen en voelde ik me zelf beschaamd tov m'n supporters... ik kon geen macht geven, zelfs bergaf zat ik niet goed... iedereen passeerde me alsof ik efkes naar de winkel ging achter een brood 
. Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje
! Ik kwam bij de leider en versnelde nog iets... hij haakte meteen af en zo kon ik m'n eerste overwinning van het jaar vieren!!
