Gisteren stond m'n eerste duathlon op de agenda sinds mei 2010. Na het rampjaar 2010 was het uitkijken om weer eens op de fiets te kruipen... Vorige week in Eernegem had ik onverwacht goed gelopen, en de looptrainingen deze week verliepen ook heel goed. Voor het eerst dit jaar trouwens. Maar de fiets had ik dit jaar nog maar weinig gezien zodoende ik helemaal niet kon inschatten hoe de wedstrijd zou verlopen. Het parkoers is ook niet van de poes wat het nu extra zwaar zou maken. Tijdens de opwarming voelden de benen goed, de zon kwam erdoor en ik besloot m'n onderlijfje niet aan te doen...wijze beslissing bleek achteraf . De start....vrrrooaaaarrr....ze waren weg, met Vansteelandt en Reynders op kop. Ik besloot de eerste km te starten zoals vorige week en daarna te kijken waar ik zat. Dit verliep goed en kon me in het spoor van Kurt Jurgens plaatsen. Ik voelde me goed en er kon een tandje bij. De eerste loopproef zat erop voor ik het wist. Eens in de wissel kreeg ik een leeg gevoel in de benen, maar ik denk dat het vooral schrik was die in de benen sloeg voor de fietsproef. Na een halve ronde kwam een viertal bij me: Olivier D'haene, OlivierVandevoorde, Patrick Soetaert en Nico Smessaert. Eén voor één goeie fietsers en het zou moeilijk worden te volgen. Nog nooit zat ik bij één van hen, ik reed dus boven m'n stand . Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje . Maar steeds kon ik het gaatje weer toe krijgen. Ik ben een paar keer doodgegaan op de fiets, vooral de eerste 3 ronden maar ik hield stand , ik was supercontent, m'n wedstrijd was geslaagd en ik moest nog 5 km lopen. Het was eigenlijk genieten, ik kon een redelijk tempo aanhouden en voor me kon ik niemand bijhalen en achter me liepen ze trager dan ik... Ik eindigde als 34e op ong. 120 deelnemers. Supertevreden en zeker met veel dank aan m'n vier medegezellen tijdens het fietsen!!!
Hallo, 't was hier lang stil, maar veel goeds was er dan ook niet te melden. Sedert begin januari deed ik geen enkele wedstrijd met als doel goed te trainen voor de eerste duathlonwedstrijden. Maar dat viel ferm tegen. Ik trainde wel maar kon geen enkele keer zeggen dat het vlot liep of reed... Ik had steeds moeite om m'n trainingsmakkers te volgen...zelfs op een tragere duurtraining had ik het moeilijk. Ik wist (en weet nog altijd niet) wat er gaande was... Vorige week zaterdag werd het mij genoeg en besloot ik een week rust te nemen. Ik had niet het gevoel dat ik overtraind was maar ik moest iets doen... Donderdag probeerde toch efkes te voelen of er betering was, maar integendeel, na 3 km stond ik te voet... leeg...geen energie... En dan vandaag... 9 km wedstrijd... ik wist niet wat te verwachten en zou niet te zot van start gaan. Maar wonder bij wonder liep ik na 2 km bij de lopers waar ik normaal moet bij zitten. Het gevoel was ook goed en ik voelde me zeker niet de mindere. Ik deed wel bijna geen kopwerk de eerste 5 km. Ik bleef vlot lopen en wou toch mezelf eens testen en nam de kop om te zien waartoe ik in staat was. Het tempo ging de hoogte in met de wind op kop Maar op anderhalve km van 't einde moest ik de kop weer overlaten. Ik zat aan m'n maximum en m'n medegezellen begonnen iets te versnellen... beetje bij beetje voelde ik de benen vol lopen en ik moest meter bij meter lossen. Maar aan de aankomst zag ik m'n tijd: 31min24s (17,1 km/u) Een hele goeie tijd voor mij en dat na weken van sukkelen op training... Enkele trainingsmakkers van me liepen net voor of achter me terwijl ze mij op training er zomaar afliepen... Ik ben supercontent
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
.
. Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje
. Maar steeds kon ik het gaatje weer toe krijgen. Ik ben een paar keer doodgegaan op de fiets, vooral de eerste 3 ronden maar ik hield stand
, ik was supercontent, m'n wedstrijd was geslaagd en ik moest nog 5 km lopen. Het was eigenlijk genieten, ik kon een redelijk tempo aanhouden en voor me kon ik niemand bijhalen en achter me liepen ze trager dan ik... Ik eindigde als 34e op ong. 120 deelnemers. Supertevreden en zeker met veel dank aan m'n vier medegezellen tijdens het fietsen!!!
Maar op anderhalve km van 't einde moest ik de kop weer overlaten. Ik zat aan m'n maximum en m'n medegezellen begonnen iets te versnellen... beetje bij beetje voelde ik de benen vol lopen en ik moest meter bij meter lossen. Maar aan de aankomst zag ik m'n tijd: 31min24s (17,1 km/u) Een hele goeie tijd voor mij en dat na weken van sukkelen op training... Enkele trainingsmakkers van me liepen net voor of achter me terwijl ze mij op training er zomaar afliepen... Ik ben supercontent
