Deze morgen ben ik eens niet met AC Guynemer gaan lopen want er was een wedstrijd van 9 km in Roeselare. Ideale afstand om nog eens te zien hoe het stond voor de corrida in Langemark. Didier Verstraete en Mario Vanacker waren ook aanwezig. Mario had de laatste weken weinig of niet kunnen trainen en zou niet z'n topniveau halen. We startten met een grote groep met enkele kleppers zoals Bart Verkaemer, Alexander Stekic, Karel Moerman en Didier zelf natuurlijk. Ik probeerde me in het spoor van Mario te zetten, we zouden wel zien... Er was heel wat wind halfweg het parcours thv de Westlaan. Na één van de drie af te leggen ronden liepen we nog samen (Mario liep wel steeds op kop). Ik kon redelijk goed volgen en toen we opnieuw in de Westlaan liepen stokte het tempo iets en ik zou overnemen. Ik dacht dat Mario volgde want er liep iemand kort achter me, maar eens de straat ingeslagen zag ik dat het iemand anders was en ik een gaatje had op Mario. Wat nu? Ik kwam zo de 2e ronde door met een kleine voorsprong op hem, maar voelde me bijlange niet zeker. Toen kwamen 2 anderen aansluiten en kon ik me achter hen schuilen. Ik nam af en toe over en de derde moest eraf. Ik hoorde toen dat ik voor een tiende plaats liep en wou die persé vasthouden, en dat lukte me ook. Ik legde de juiste 9 km af in 32min23s (16,8km/u). Ik had vooraf gerekend op 17km/u, maar met die sterke wind mag ik toch heel tevreden zijn. De wedstrijd werd gewonnen door Alexander voor Karel. Didier werd 5e, ikzelf dus 10e en Mario 12e. Binnen 2 weken probeer ik nog eens voor die 17 km/u! Deze week volgt nog een goeie trainingsweek met zondag de winterduathlon in Torhout. Daarna nog een paar dagen rustig trainen... het einde van 't seizoen is in zicht!
Hallo, gisteren ben ik naar Geluwe getrokken voor de winterduathlon. Het weer was stukken beter dan vorig jaar en dat zag je ook aan het grote deelnemersveld. Er waren 140 inschrijvingen waarvan er zo'n 125 starters waren (cfr vorig jaar zo'n 70 starters). Ik heb dit jaar van m'n winterduathlons geen prioriteit gemaakt en was minder nerveus dan anders. Eens de start gegeven zag ik vlug Kobe Witdouck lopen. Op een 5 km-wedstrijd zijn we mekaar waard en ik poogde met hem mee te starten. Dit lukte vlot en ik kon halfweg zelfs nog iets bijgeven. Ik kwam als 13e in de wissel...en als 17e-18e uit de wissel daar ik wel van schoenen wisselde. Na een km fietsen kwam ik opnieuw bij Kobe net voor we de wei in moesten en we bleven bijna gans de wedstrijd bij mekaar. Hij reed heel goed bergop ondanks het feit dat hij weinig fietst. Nu en dan kwamen een paar mannen ons voorbij maar we lieten ons niet vangen. Ik zou m'n eigen wedstrijd rijden en zeker de eerste helft naar niemand omkijken. Want het is toch een zware wedstrijd en de tweede helft kan je toch veel verliezen. Na 2 ronden kwam Gio aansluiten en aan de aankomststrook nam hij fors over maar m'n benen voelden oké en ik kon snel volgen. Ik zou niet meer uit z'n wiel komen dacht ik, maar enkele honderd meter verder kneep hij letterlijk de remmen dicht, geen kopwerk meer... Ik nam over en daarna kwam Kobe. Toen de wei opnieuw kwam probeerde ik om als eerste erin te duiken om een aanval vlugger te kunnen counteren. Zo had ik al 3 keer de wei goed overleefd. Daarna kwam een afdaling op de kasseien gevolgd door een 180°-bocht zodat we vanuit stilstand die helling opnieuw op mochten. Gio zat toen toch opnieuw op kop maar ging opnieuw kort in de remmen om de bocht kort te nemen en ik voelde m'n voorwiel tegen z'n achterwiel tikken en achter me zat Kobe ook tegen m'n wiel. We konden gelukkig allemaal recht blijven maar het was efkes schrikken. Gio had intussen wel pech, z'n ketting eraf. Maar na een halve ronde kwam hij opnieuw aansluiten. Kobe was er intussen af. Voor mij was het doel gewoon de laatste keer de wei te overleven en het zou wel goed komen. Ik ging opnieuw als eerste die strook nemen en kon het tempo zelf bepalen. De rest van de toer ging het goed en ik kwam samen met Gio en enkele anderen in de wissel. Gio moest opnieuw niet wisselen van schoenen en was maar liefst 20 seconden voor me uit de wissel! Het was bijten om bij hem te komen, ik wou er zo vlug mogelijk naartoe. Na een km was het zover. Ik kon direct een gaatje maken en ik voelde me rustiger lopen. Na het keerpunt voelde ik dan kramp opkomen en moest kleinere pasjes nemen zodat ik minder zware schokken moest opvangen. Vanaf dan was het vooral m'n voorsprong blijven houden. Ik eindigde als 26e! Een resultaat boven de verwachtingen... Gio volgde kort als 30e. Mooi resultaat op 125 deelnemers. Ik heb m'n wedstrijd goed ingedeeld en zal het binnen een paar weken in Torhout opnieuw zo aanpakken. Naar niemand omzien in de eerste helft van de wedstrijd en daarna zie ik wel...
Deze week was rustweek, mede omdat ik woensdag een inspanningstest mocht afleggen in het Jan Ypermanziekenhuis en ze me zegden om 2 dagen voordien niet te sporten. Ik heb er daarom maar donderdag en vrijdag aangeplakt om m'n blessure extra te laten rusten. Ik mocht de test op de fiets afleggen omdat dit m'n zwakste onderdeel was in de duathlon. De test duurde een half uur, en volgende week mag ik om de resultaten gaan. Hopelijk heb ik er iets aan om gerichter te kunnen trainen naar volgend jaar toe. Ik wil een paar keer pieken. Niet dat ik slechts voor 2 wedstrijden train per jaar, ik neem te graag deel een wedstrijden. Maar ik wil een paar keer héél goed zijn.
Morgen start ik m'n training opnieuw met de winterduathlon te Geluwe. Wat het zal worden weet ik niet. Zoals vorig jaar komen enkele gekenden van in m'n streek meedoen, waaronder een paar goeie fietsers. Ook Gio leeft al een tijd naar deze wedstrijd toe. Top-20 is z'n ambitie! Vorig jaar reed hij lang rond de 18e plaats, maar de laatste ronde was er teveel aan. Nu heeft hij meer met de mountainbike getraind dan vorig jaar, dus wie weet... Ikzelf heb reeds een paar keer de tip gekregen om eens niet naar Gio of anderen te kijken en m'n eigen koers te rijden. Dat ben ik nu ook van plan, Sabrine moet me ook geen tussentijden doorgeven... enkel fotookes trekken...
Dit weekend zijn er geen wedstrijden voor mij. Dus ben ik gisterenavond met Gio naar Torhout getrokken voor de jaarlijkse mountainbiketocht in het donker. Bij de start leek er iets minder volk dan andere jaren, maar nadien bleken toch zo'n 800 deelnemers de kassa gepasseerd te zijn. We waren gestart voor de korte afstand van 31 km, we zouden wel zien... Het eerste pijltje hadden we al niet gezien, gelukkig stond de plaatselijke jeugd daar om ons daarop te wijzen... Het parcours lag er goed bij, beetje vettig maar niet te veel slijk... De eerste 10 minuten reed Gio aan een (voor mij) verschroeiend tempo. Ik wist toen al dat ik zeker de lange afstand niet zou doen. Het was bij de onverharde stroken goed uitkijken waar je reed, want m'n voorlicht was toch niet supersterk. Na 18 km was er de eerste bevoorrading. Ik was intussen wel al goed bekomen van die eerste snelle 10 minuten. Na een paar alpro drankjes zetten we de tocht verder. We reden een strak tempo, maar geen koers meer, en ik voelde me wel goed. Zo besloot ik bij de splitsing toch de grote ronde te doen van 42 km. Soms was het toch een paar keer schrikken toen ik voor me een fietser pardoes de gracht in zag vlammen. Niet te doen... Een paar km voor de aankomst was er nog een korte bevoorrading met een opwarmertje (jeverke), en in de zaal kregen we nog elk 2 pannekoeken...het smaakte! Daarna terug naar huis...'k heb goed geslapen...
Vandaag rij ik een paar uurtjes met de mountainbike op de weg. Er zijn vandaag geen tochten in de buurt en de harde wind zal het wel lastig genoeg maken. Morgenochtend lopen we met AC Guynemer rustig onze toertjes, wat zal neerkomen op zo'n 16-17 km denk ik. Daarna volgen enkele dagen rust want woensdag mag ik naar het St-Janziekenhuis in Ieper een conditietest afleggen. Donderdag en vrijdag hou ik het ook bij niets doen. Een volledige week rust zal misschien deugd doen om daarna nog eens 3 weken hard te kunnen trainen...te beginnen met de winterduathlon zaterdag in Geluwe. Eerlijk gezegd ontzie ik de wedstrijd zelf wel, dat mountainbiken in wedstrijd ligt me helemaal niet, maar een heel goeie start van de training wordt het in ieder geval wel... ik zal geven wat ik kan om Gio nu toch meer dan een fietsronde achter me te houden (cfr Lembeke).
Vandaag stond de halve marathon in Ploegsteert op het programma. Ik wou daar persé gaan lopen voor het mooie parcours. De sfeer is daar altijd super, ook bij slecht weer. Het was afwachten wat het zou worden daar het reeds 5 maanden geleden was dat ik nog een 21 km-wedstrijd gelopen heb. Ook op training hou ik het sedertdien op maximum zo'n 15 km. Maar m'n 10 km is voorlopig goed en misschien zou ik toch een degelijke wedstrijd kunnen lopen. De bil (zoals zaterdag) opnieuw goed ingepakt en ik kon van start gaan. Eens de start genomen voelde ik geen pijn en zocht enkele mannen waarvan ik wist dat deze zeker 1u20 zouden halen. Maar na 5 km zaten we op schema van 1u17 en ik was bang dat ik dit niet zou volhouden door gebrek aan afstandstraining. Toch wou ik niet veel verzwakken want je weet maar nooit. Op 9 km zat het nog steeds goed, maar toen kreeg ik precies een kloppeke. Ik viel alleen voor de rest van de wedstrijd. Er was verraderlijk veel wind. Het vlotte niet meer en liep zo'n 3 km slechts nog aan zo'n 15-15,5km/u en m'n gemiddelde zakte snel. Dan kwamen we in het bos en het eerste stuk leek ik erdoor te komen maar het was van korte duur. Aan km 14 stonden m'n ouders (onverwacht) te supporteren. Dat deed ferm deugd en ik beet op m'n tanden. Ik moest goed finishen! Eens uit het laatste stukje bos (km-punt 15) kwamen we weer op straat en ik kon plots opnieuw 16,5km/u lopen. Het was bijten, bijten,bijten... maar ik haalde de aankomst in 1u19min13s! 5 seconden boven m'n besttijd! Weinig of geen last gehad van m'n blessure, maar ik had niet m'n beste dag. Vooral die mindere periode halfweg wedstrijd ben ik niet gewoon. Nadien was het wel genieten, een mooie tijd gelopen in Ploegsteert, het gebeurt niet veel. Waarschijnlijk duurt het nu opnieuw een tijdje voor ik een halve marathon loop. Ik wil me volgend jaar (zoals de tweede helft van dit jaar) vooral concentreren op 10-km wedstrijden en 1/8 duathlons. Daartussen pik ik er wel een paar grotere wedstrijden uit (o.a. LAKOSTA), maar zonder specifieke training.
Eindelijk nog eens nieuws om te schrijven... Ik ben al enkele weken aan het sukkelen met een lichte hamstringblessure. Daardoor moet ik de laatste weken flink wat trainingen laten vallen om toch zoveel mogelijk te rusten zodat m'n blessure geneest. Misschien denk je wel, rust dan volledig voor een paar weken totdat alles weer ok is, maar ik had m'n winterstop nog graag uitgesteld tot 13 december. Hopelijk hou ik het vol tot dan. Gisteren ben ik dan naar Avelgem getrokken voor de 1e feesteloop, georganiseerd door onze club NLT. Ik wou aan de club mezelf toch eens bewijzen... Het parkoer verliep over 4 ronden van 2.5 km. De straatlichten waren uit en het parkoer werd grotendeels sfeerrijk verlicht door om de 2 meter een fakkel aan beide kanten van de weg te plaatsen. Spijtig genoeg geeft dat weinig licht en zagen we geen steek voor ons. Maar toch, het was eens iets anders. Ik had voor de start m'n bil ter hoogte van de blessure goed ingetaped en liep een rondje los. Het voelde niet super, ik vreesde dat ik de strijd zou moeten staken halfweg koers. Maar eens de start genomen had ik precies minder last. Ik kon direct goed vooraan in de groep postvatten. Meteen snelden 3 heel sterke atleten weg, Stijn Vandevelde, Bart Verkaemer en Stijn Demeulemeester. Daarachter liep nog iemand kort gevolgd door mezelf. Ik hoorde (want zien kon je niet) kort achter me (10 meter) dat er een groepje gevormd werd. Ik bleef m'n tempo lopen omdat ik een goeie 10-km tijd wou lopen. Na de eerste doorkomst aan de finish was er meer licht en kon ik zien wie er op komst was. Ik zag een 4-tal atleten. In de tweede ronde begon ik last krijgen. Niet echt de blessure zelf, maar de band rond m'n bil was misschien iets te hard aangespannen en m'n spieren voelden op die plaats wat vermoeid. Het liep plots niet meer zo lekker en na 2 ronden kwamen 2 atleten aansluiten: Wim Dewaele en Carlo Verleyen. Net toen ze aansloten voelde ik de pijn precies niet meer en kon ik m'n tempo van tevoor weer lopen. Ik probeerde de kop te houden om het tempo hoog te houden, want ik zat nog steeds op schema om m'n 10-km tijd te verbeteren. Dat lukte goed en in de vierde ronde voelde ik dat ik kon versnellen. Er was een klein stukje vals plat en ik probeerde het, maar toen voelde ik m'n blessure wel en hield onmiddellijk opnieuw in. De conditie is zeker heel goed, ik voelde dat ik nog meer kon. Ik probeerde wel nog steeds het tempo hoog te houden en ik liep beetje bij beetje toch weer iets sneller. Geen demarrage, maar toch steeds iets vlugger. Ik hoorde Carlo z'n voetstappen verdwijnen. Maar aan Wim was niks te doen, bij zijn versnelling moest ik passen. Door die sterke 4e ronde kwamen we ook nog kort bij de nummer vier. Ik finishte als 6e in 34min01s op 8 sec van plaats 4. De afstand volgens m'n gps was 9.750m (gemiddelde van 17,2). Omgerekend naar juist 10 km zou dat 34min53s geven. Dus opnieuw m'n tijd op de 10 km verbeterd met maar liefst 37s!! En ik voel dat ik nog beter kan, maar dan moet ik wel snel van die vervelende blessure af...
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
