Dit moest m'n eerste piek van 't jaar worden... maar noppes. Tijdens de eerste loopproef verliep het al stroef, ik haalde op de 5 km amper een gemiddelde van 16,7 km/u De moral op de fiets was ver te zoeken, maar ik gaf toch alles wat ik kon. Niet genoeg blijkbaar want nu en dan kwamen enkele renners (o.a. den Giollara) me voorbijgereden. Dan opnieuw wisselen en de wedstrijd zo goed mogelijk uitlopen. Toch teleurgesteld naar huis vertrokken.
Gisteren naar Torhout getrokken voor een 10 km loopwedstrijd. Had er eigenlijk weinig zin in, maar soms moet je keer op de tanden bijten é... Voor de start had het ferm geregend en de wind was iets gevallen, dus de weersomstandigheden waren heel goed. Maar de benen niet . Na een redelijk snelle start liep ik al vlug alleen... Na 2 km liep ik op 100 meter van een groepje van 5 en achter me zat er ook al een seconde of 10. Het groepje voor me viel wat uiteen en ik probeerde aan te pikken bij de lossers. Rond km 6 kwam ik bij twee anderen waaronder Xavier Devriendt. Ik wou m'n tempo aanhouden en nam resoluut de kop maar het was net een stukje bergaf en ik kreeg de indruk dat ze sneller konden dan ik. Dus bleef ik er efkes aanhangen. Tussen km 7 en 8 klom het opnieuw en voelde ik me weer de sterkste en nam over... de anderen losten. Het klinkt alsof ik gemakkelijk liep maar het was afzien, ik heb misschien 2 km het gevoel gehad dat ik redelijk goed liep, de rest was echt werken en afzien... Ik eindigde de 10 km in 35min48s...daar moet zeker nog een minuut vanaf!! Ik ben niet superontgoocheld, maar een goed gevoel heb ik er ook niet aan overgehouden... Op naar volgende week in Ruddervoorde, daar moét ik vlammen!!!
Zaterdag 16 april, Westvlaams Kampioenschap halve marathon in Staden over een sterk golvend parkoers ! Na m'n teleurstellende wedstrijd van vorige week had ik iets recht te zetten, maar ja... dat komt niet op aanvraag natuurlijk. En toch, zaterdagmorgen liep ik supernerveus rond, ik wist met mezelf geen raad en ik voelde de 'bommetjes' in m'n kuiten Sabrine had het ook in de gaten dat ik zot rondliep en ik vertrouwde haar toe dat de benen goed voelden en dat ik misschien wel eens zou vliegen... Maar luidop durfde ik toch nog geen uitspraken doen om toch geen blauwtje te lopen. Bij het loslopen voelde ik het nog... de bommetjes... ik heb dat maar een paar keer per jaar, maar meestal zit het dan wel goed. De start verliep goed en ik zette me in het spoor van Dominique Alleman, trainingsmakker die de laatste maanden indruk maakte (kon hem zelden volgen).Ik had me voorgenomen om de eerste ronde niks te forceren om zo de tweede ronde even sterk of beter te kunnen doen. Dit omdat ik ook niet de nodige kilometers getraind heb voor een halve marathon. Daarmee wil ik zeggen dat ik dit jaar nog geen 20 km aan een stuk getraind had... Maar ik liep verrassend gemakkelijk mee in een groepje van een man of 5 aan een tempo rond de 16,5 km/u. Net voor het ingaan van de tweede ronde begon dit groepje uit te dunnen. Ik probeerde het tempo van de eerste ronde aan te houden en liep zo weg van de anderen. Ik voelde me nog steeds sterk tot op een moment (ong km 15) Kristof Huyghe redelijk snel terug bij mij kwam. Was ik aan het stilvallen? M'n gps sprak dat tegen, maar ik kreeg het toch een paar honderd meter wat moeilijk. Ik kon aanklampen tot op het hoogste punt van het parkoers. Daarna was het voornamelijk bergaf en ik had een gemiddelde om een PR te lopen. Kristof daalde sneller dan ik, maar ik viel helemaal niet stil, ik bleef een constant tempo aanhouden en kwam in Staden aan in 1u17min47s!! 16,4 km/u. Op zo'n parkoer!! Supercontent! Anderhalve minuut van m'n besttijd! En ik moet zeggen, aan de aankomstlijn voelde ik me nog fris! Ik zou niet veel vlugger kunnen lopen hebben, maar toch nog enkele km's aan dit tempo denk ik. Eindelijk een positieve wedstrijd! M'n ouders waren gelukkig ook aanwezig zodat ik hen na vorige week kon laten zien dat er toch nog 'jus' in de benen zit!!! Intussen zijn Tibo en 't vrouwke ook goed bezig, want ook zij liepen in Staden. Tibo eindigde bij de jeugd op een mooie 6e plaats en Sabrine liep de 5 km-wedstrijd in 30 min 40 sec! De familie Fieuw heeft sterk gepresteerd dit weekend, en ben er fier op!!
Zondag 10 april 2011... een dag dat ik niet vlug zal vergeten! Man, ik heb afgezien op mijne fiets... . De wedstrijd verliep over 10 km lopen, 40 km fietsen en nog eens 5 km lopen. Het was redelijk warm, dus de loopproef zou lastig worden. Maar er was meer dan voldoende bevoorrading zodat ik snel kon afkoelen. Daardoor zette ik ook een redelijke loopproef neer, de tijd was niet super, maar op het bochtig parkoer kon je dit niet verwachten. M'n plaats na 10 km bewees dat ik goed bezig was. Dan de fiets op , en jawel hoor... een vlotte wissel! Maar in de eerste bocht waar er kasseien lagen zakte te punt van m'n zadel naar beneden (lach niet!). Echt waar, de punt stond zo'n 10 cm naar beneden!! Ik probeerde al fietsend deze terug horizontaal te krijgen maar njet! Zo fietsen dus... 40 km... man man man... Om de drie stampen moest ik me weer iets naar achter zetten. Ik moest me opduwen aan m'n stuur zodat m'n schouders, armen en rug na enkele km verschrikkelijk pijn deden. Na een 15-tal km dacht ik aan stoppen, maar ja... ge doet da niet é... Maar het was alsof ik 30 jaar terug in de tijd ging... toen ik leerde fietsen... ik ben curieus om mezelf eens op die fiets te zien zitten... met m'n zadel naar beneden Nu kan ik ermee lachen maar op het moment zelf was het sukkelen en voelde ik me zelf beschaamd tov m'n supporters... ik kon geen macht geven, zelfs bergaf zat ik niet goed... iedereen passeerde me alsof ik efkes naar de winkel ging achter een brood De 2e loopproef was dan ook gewoon uitlopen zonder meer... Ik ben ontzettend ontgoocheld over de wedstrijd... Ik zeg niet dat het anders super zou geweest zijn, maar nu weet ik weer helemaal niks... Twee weken terug (Geluwe) verliep alles beter dan verwacht, Wevelgem was een afknapper... De voorbereidingswedstrijden zijn gedaan... nu het grote werk! Binnen drie weken staat de eerste wedstrijd op m'n kalender waar ik naar piek... daar moet alles perfect verlopen! Revenge!!! Zaterdag start ik in de LAKOSTA, een halve marathon over een sterk golvend parkoers. En daarna trek ik met Gio naar de Vogezen, mini-fietsstage...Dit allemaal als voorbereiding op mei en juni, dan wil ik super zijn met als apotheose het BK in Kortrijk!!
... zo voel ik me momenteel na m'n wedstrijd in Oudenburg... een offday... nie te doen... Ik had me voorgenomen om te starten zoals in Eernegem maar al snel voelden de benen niet ok. Na een kleine 3 km moest ik het groepje waar ik bij moet horen al lossen . Met het oog op volgende week (duathlon Wevelgem) besloot ik een eigen tempo te zoeken, maar het verval was direct groot. Ik liep nog zo'n 15 km/u en ik had nog weinig moed om te versnellen. Telkens er een groepje bij me kwam probeerde ik aan te haken en ook rond te draaien, maar al snel liet ik hen weer lopen... geen courage... Ik eindigde de wedstrijd in 40 minuten (ong. 2 minuten boven het beoogde doel). Hopelijk was het gewoon een slechte dag of misschien was ik nog niet volledig gerecupereerd van vorige zondag? Wie zal 't zeggen? Deze week ga ik in ieder geval rustig trainen, zodat ik zondag met iets frissere benen van start kan gaan
Gisteren stond m'n eerste duathlon op de agenda sinds mei 2010. Na het rampjaar 2010 was het uitkijken om weer eens op de fiets te kruipen... Vorige week in Eernegem had ik onverwacht goed gelopen, en de looptrainingen deze week verliepen ook heel goed. Voor het eerst dit jaar trouwens. Maar de fiets had ik dit jaar nog maar weinig gezien zodoende ik helemaal niet kon inschatten hoe de wedstrijd zou verlopen. Het parkoers is ook niet van de poes wat het nu extra zwaar zou maken. Tijdens de opwarming voelden de benen goed, de zon kwam erdoor en ik besloot m'n onderlijfje niet aan te doen...wijze beslissing bleek achteraf . De start....vrrrooaaaarrr....ze waren weg, met Vansteelandt en Reynders op kop. Ik besloot de eerste km te starten zoals vorige week en daarna te kijken waar ik zat. Dit verliep goed en kon me in het spoor van Kurt Jurgens plaatsen. Ik voelde me goed en er kon een tandje bij. De eerste loopproef zat erop voor ik het wist. Eens in de wissel kreeg ik een leeg gevoel in de benen, maar ik denk dat het vooral schrik was die in de benen sloeg voor de fietsproef. Na een halve ronde kwam een viertal bij me: Olivier D'haene, OlivierVandevoorde, Patrick Soetaert en Nico Smessaert. Eén voor één goeie fietsers en het zou moeilijk worden te volgen. Nog nooit zat ik bij één van hen, ik reed dus boven m'n stand . Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje . Maar steeds kon ik het gaatje weer toe krijgen. Ik ben een paar keer doodgegaan op de fiets, vooral de eerste 3 ronden maar ik hield stand , ik was supercontent, m'n wedstrijd was geslaagd en ik moest nog 5 km lopen. Het was eigenlijk genieten, ik kon een redelijk tempo aanhouden en voor me kon ik niemand bijhalen en achter me liepen ze trager dan ik... Ik eindigde als 34e op ong. 120 deelnemers. Supertevreden en zeker met veel dank aan m'n vier medegezellen tijdens het fietsen!!!
Hallo, 't was hier lang stil, maar veel goeds was er dan ook niet te melden. Sedert begin januari deed ik geen enkele wedstrijd met als doel goed te trainen voor de eerste duathlonwedstrijden. Maar dat viel ferm tegen. Ik trainde wel maar kon geen enkele keer zeggen dat het vlot liep of reed... Ik had steeds moeite om m'n trainingsmakkers te volgen...zelfs op een tragere duurtraining had ik het moeilijk. Ik wist (en weet nog altijd niet) wat er gaande was... Vorige week zaterdag werd het mij genoeg en besloot ik een week rust te nemen. Ik had niet het gevoel dat ik overtraind was maar ik moest iets doen... Donderdag probeerde toch efkes te voelen of er betering was, maar integendeel, na 3 km stond ik te voet... leeg...geen energie... En dan vandaag... 9 km wedstrijd... ik wist niet wat te verwachten en zou niet te zot van start gaan. Maar wonder bij wonder liep ik na 2 km bij de lopers waar ik normaal moet bij zitten. Het gevoel was ook goed en ik voelde me zeker niet de mindere. Ik deed wel bijna geen kopwerk de eerste 5 km. Ik bleef vlot lopen en wou toch mezelf eens testen en nam de kop om te zien waartoe ik in staat was. Het tempo ging de hoogte in met de wind op kop Maar op anderhalve km van 't einde moest ik de kop weer overlaten. Ik zat aan m'n maximum en m'n medegezellen begonnen iets te versnellen... beetje bij beetje voelde ik de benen vol lopen en ik moest meter bij meter lossen. Maar aan de aankomst zag ik m'n tijd: 31min24s (17,1 km/u) Een hele goeie tijd voor mij en dat na weken van sukkelen op training... Enkele trainingsmakkers van me liepen net voor of achter me terwijl ze mij op training er zomaar afliepen... Ik ben supercontent
Hallo!! Deze voormiddag trok ik naar Deinze om nog eens een korte wedstrijd te lopen. Mijn doel dit jaar is goeie 10 km-wedstrijden lopen, daarom train ik gedurende de week meestal 1u tot 1u15 aan een rustig tempo. Maar in het weekend durf ik wel eens full speed te gaan. . Om 10 km volle gaaz te gaan is het nog te vroeg, daarom pik ik er voorlopig korte wedstrijden uit. Vooraf loop ik dan rustig een 5-tal km, daarna m'n wedstrijd en erna opnieuw 5km. Zo heb ik toch m'n kilometers in de benen, en toch eens van een wedstrijd kunnen proeven. Vandaag opnieuw van dat, maar tijdens de opwarmronde voelde het niet super. Was het omdat ik nog te warm gekleed was, of door het parcours in de Brielmeersen dat er toch redelijk zwaar bij lag, vond ik? Eens de start genomen probeerde ik snel vooraan post te vatten, want ik wist dat er snel gestart zou worden en op het bochtige vette parcours moet je direct mee zijn... . Dit lukte wonderwel en na een km werd ik kort gevolgd door Frederik De Backer en Olivier Huyghe. Er stond redelijk wat wind en na 2,5 km kwam Frederik tot op 5 meter. Op dat moment moesten we de Brielmeersen in en begon de cross. Ik vreesde een terugval, maar integendeel, ik liep opnieuw weg van Frederik . Olivier kwam bij Frederik maar ze liepen nu toch een tiental seconden achter me met nog een km te gaan. Ze zouden niet meer terugkeren en zo kon ik naar m'n 2e overwinning lopen in 9 dagen tijd. 4,82 km in 16min32s (17,48 km/u) op een lastig parcours. Nadien liep ik nog met Johan Viaene z'n laatste ronde mee en kon tevreden terug naar huis . Het is weliswaar niet de bedoeling om veel korte wedstrijden te lopen, maar het doet deugd om het jaar zo te starten...
Gisteren trokken Sabrine, Tibo en ik naar Watervliet voor een 6 km wedstrijd. Regen en veel wind deden vermoeden dat er weinig deelnemers zouden zijn, maar eens daar aangekomen was de wind nog stevig aanwezig maar het regende niet meer . Er stonden toch redelijk wat deelnemers aan de start met enkele gekende gezichten waaronder triatleet en clubgenoot Frederic Despeghel. Het zou een rare wedstrijd worden daar de eerste 3 km voornamelijk windop was en de laatste 3 km wind achter . Er werd voorzichtig gestart en iedereen keek naar mekaar wie de kop zou nemen. Ik probeerde verstandig te blijven en hield me op de 2e plaats. Na de eerste km nam ik over en al vlug liepen we met drie vooruit, waaronder ook Frederic. Het meeste kopwerk werd wel gedaan door de derde (voor mij onbekende) loper. Ik kon redelijk volgen maar ik had geen overschot op dat moment, integendeel, na het keerpunt ging het tempo goed de hoogte in en na 4,5 km moest ik eraf . Ze liepen zo'n 10 seconden weg van me. Bij het ingaan van de laatste km moest Frederic ook lossen, het was weer man tegen man. Ik haalde opnieuw een hoog tempo (boven de 18 km/u) en haalde Frederic snel in en kwam dichter bij de leider. In der verte zag ik Tibo en Sabrine al aan de aankomst staan en ik beet door ! Ik kwam bij de leider en versnelde nog iets... hij haakte meteen af en zo kon ik m'n eerste overwinning van het jaar vieren!! Ondanks de sterke wind liep ik toch 17,3km/u waar ik redelijk tevreden mee was.
Zondag 26/12, tweede kerst, m'n laatste loopprestatie van 2010! Ik zou naar Knokke trekken om er nog eens alles uit de kast te halen. Ik zag het zitten! 's Morgens een 8-tal km gaan trainen met AC Guynemer en de benen voelden redelijk goed. Ik was er klaar voor om nog eens een top-10 te lopen (dat was m'n doel). Toen ik daar een tijdje rondliep zag ik weinig bekende gezichten. Ik ga trouwens zelden in die streek lopen, vandaar... Eens de start gegeven liepen er snel een viertal op kop, ik probeerde in eerste instantie erbij te blijven maar na nog geen kilometer moest ik eraf . Ik werd kort gevolgd door nog 2 atleten, maar ik wou ze niet zomaar laten terugkeren. Dus gaze geven en de wedstrijd alleen afwerken was de boodschap. Dit leek in eerste instantie te lukken, maar één van de achtervolgers dacht daar anders over. Na zo'n 7 km kwam hij bij me en liep ook meteen weg van me. Die had zeker nog reserve, want ik was niet aan 't stilvallen. Maar m'n top-10 plaats was veilig. Ik eindigde op een 6e plaats op de 10,6 km in 37min30s (17,0km/u). Mooi om af te sluiten zou je zeggen maar... na de aankomst reden we onmiddellijk 'huiswaarts' tot ik in de auto in m'n hoofd stak om naar St-Elooiswinkel te trekken. Gio zou daar ook starten en ik had nog wel wat jus in de benen voor een bisnummer . Een kleine drie uur na de start in Knokke stond ik dus opnieuw aan de startlijn . Eens de start gegeven kon ik snel rond de 10e plaats inpikken. Ik probeerde wat op te schuiven en liep na een 500-600 meter rond plaats 5. We kwamen op de grote baan en iemand riep dat we met 10 man los waren. Voor mij het teken om eens 'zot' te doen en ik trok naar de kop. Wie weet wat er uit zou komen... Alles verliep goed tot we aan een hellend stuk kwamen. Twee lopers namen al snel over en de één na de ander kwam me voorbij... gegokt en verloren dacht ik. Maar nee, eens boven hield ik gelijke tred en ik kwam terug! Eén voor één kon ik ze terug bijhalen en liep al snel weer op de derde plaats met nog één atleet aan m'n hielen. Ik versnelde een paar keer voorzichtig om te zien of ik een sprint mocht afwachten en het leek me gunstig. Op 250 meter van het einde riep iemand me toe 'nu beginnen!' en ik ging versnellen, maar die kerel volgde. Toen hij naast me kwam en ik m'n ultieme eindsprint inzette voelde ik dat hij kraakte maar toen... De voetballist dacht op een grasplein te staan en duwde me (met tientallen getuigen aan de kant) met z'n elleboog in de nadars!!! Geschrokken hield ik direct in om niet de vallen over die poten van de nadars en werd zo 4e! Hij wist dat hij een fout gemaakt had maar ik was er vet mee!! Verschillende supporters hadden het incident gezien en vonden het wel spijtig voor me dat ik m'n rotjaar nu toch niet op het podium kon eindigen. Maar toch, ik had een schone namiddag en ik ben klaar voor 2011!!!
Deze namiddag stond de laatste wedstrijd van het bakelandtloopcriterium op de agenda. Voor het klassement kon ik niet meer meedoen maar ik wou toch eens tonen dat ik nog kan lopen! Ik had zelfs als doel er m'n besttijd te verbeteren. Deze stond op 37min40s van vorig jaar. Ik nam een goeie start maar kwam op het eind van de 1e ronde alleen te staan , en dit heeft de rest van m'n wedstrijd toch bepaald. Er was behoorlijk wat wind en heb een sterke prestatie van de 1e 2 ronden op het eind toch wat moeten bekopen. Niet dat ik in mekaar zakte, maar ik had geen sterke eindrush meer in de benen . M'n eindtijd was wel ok, 37min13s maar heb achteraf toch niet een supergevoel ... m'n wedstrijd miste iets extra. 't Zal voor volgend jaar zijn...
Hallo!! Een week voor de corrida in ons Langemark wou ik nog eens testen. Nadat ik vorige week in Herseaux toch heel diep geweest was, en 2 dagen ferm afgezien heb op training, besloot ik in Waregem de korte afstand te lopen. Hier en daar had ik al gehoord dat er sterke lopers zouden starten en volgens de uitslagen van vorige jaren zou een top 20 plaats heel goed zijn. Maar ik liep er vooral om vertrouwen te krijgen voor volgende week, dus de tijd was belangrijker dan de plaats. Tibo zou ook lopen want de sint zou aanwezig zijn . Aan de start was hij wat verdrietig en papa moest meelopen ! Tibo was wat traag van start gegaan maar liep daarna een mooie wedstrijd waar hij de één na de ander bijhaalde, de papa was weer fier!! Daarna was ik aan de beurt... De kleppers had ik al gezien: Hans Omey, Bert Deschodt, Sam Verschelde, Frederik Debacker, Kristof Reynvoet, Lieven Demeester (compagnon van vorige week), Kobe Witdouck, triatleet Frederik Despeghel,... Eens het startschot gegeven kon ik me direct in 5-6e stelling zetten. Goed gestart, maar hopelijk weer niet te vlug... Drie lopers namen onmiddellijk wat afstand: Hans, Bert en Sam. Daarna volgden Frederik Despeghel, Kobe en ik kort gevolgd de Frederik Debacker... Na één km liepen we met z'n 4en tot Frederik Debacker begon met z'n tussenversnellingen. Enkel ik kon een paar keer volgen maar halfweg koers moest ik ook plooien . Intussen was Kristof Reynvoet ook op komst en sloot na 3 km aan. Hij nam de leiding maar na een paar honderd meter leek het alsof hij te diep geweest was. De laatste km probeerde ik m'n tempo iets op te schroeven en liep opnieuw alleen op de 5e plaats. Intussen liepen Lieven op 11,Kobe op 14 en Frederik rond plaats 17. Zo heb ik ook de wedstrijd beëindigd met een schitterend gemiddelde van 17,9km/u op gps Klaar voor zondag zou ik zeggen! Whoehoew!!!!!!!!!!!!!!!!!! Daarna nog eens blijven supporteren voor de atleten op de 10 km, waar ik toch enkele goeie lopers zag waarvan ik veel lees op de blogs maar zelden of nooit live zie lopen, zoals Nathalie Tijtgat, Fabrice Laga,... was leuk om eens te kunnen supporteren voor hen...
Normaal stond er dit weekend geen wedstrijd op het programma tot ik gisteren Lieven Demeestere ontmoette! Hij zou naar Herseaux trekken voor een 10 km wedstrijd(ACHRO-criterium). Via de blog van Meesterke en Delombaerde had ik al veel van dat criterium gelezen maar nog nooit een wedstrijd deelgenomen... Nu het redelijk begint te lopen werd het tijd ons eens te mengen tussen enkele van die gasten... Voor de wedstrijd dacht ik daar een 100-tal deelnemers te zien, bleek dat direct een vergissing...551 deelnemers !! Onmiddellijk zag ik enkele bekende gezichten...Delombaerde, Smetje, Felix Timperman, Demeester, Steven Hocedez... Enkel van Steven wist ik wat ik kon verwachten, bij de rest had ik vraagtekens hoe goed ze waren omdat ik lang niet met hen gelopen heb. Van Delombaerde wist ik wel dat hij heel sterk bezig was dus dat zou te hoog gegrepen zijn. Steven bleek reeds 3 wedstrijden net te sterk voor me , maar ik kreeg een nieuwe kans ! Smetje kon ik niet goed inschatten en Felix sukkelt reeds tijdje met voetblessure, hoe zou hij dat verteren? En Lieven wordt steeds beter...! Eens de start gegeven zocht ik meteen Steven op. Delombaerde was al weg en Lieven liep ook bij ons. Felix en Smetje waren niet mee... Steven vond meteen een stevig tempo en het zou zwaar worden... Lieven moest enkele meters laten, maar ik kreeg het ook snel moeilijk. Na 2 km ging Steven ervandoor...het zou me weer niet lukken ! Ik keek achter me en Lieven liep enkele seconden achter me. Net voor km 4 haalde hij me bij en ik kon niet volgen ... 500 meter verder werd ik opnieuw bijgehaald en ik vreesde voor een terugval. Ik had ook geen goed gevoel, maar kon toch aanpikken bij die kerel... en wonder bij wonder...we kwamen terug bij Lieven Daarna volgden meerdere tempoversnellingen van de één of de ander. Elk hadden we een beter moment denk ik maar niemand raakte echt weg. Wanneer ik enkele meter voor liep kreeg ik het terug moeilijk en kwamen ze terug. Enkel Lieven moest plots een 5-tal meter afhaken. Dan was het gewoon een zaak om te laatste km goed door te lopen! Ik zag ons zelfs terugkeren op Delombaerde die duidelijk een mindere dag had. Meesterke kwam niet meer terug en zo kon ik een mooie onverwachte 11e plaats versieren . Steven werd 7e, Dimitri 9e en Lieven 13e. Felix en Smetje eindigden rond plaats 30. Op een redelijk zwaar parcours kon ik toch 16,9 km/u halen!
Vandaag stond de Westlaanrun in Roeselare weer op het programma! 9 km, ideaal om nog eens te testen voor de corrida in Langemark. Gisteren receptie gehad en het was uitkijken of het goeie champagne was ! Dit jaar kon ik nog geen 17 km/u halen, en daar moest iets aan gedaan worden! Vorig jaar had ik er een goeie wedstrijd neergezet in 32min23s! Het weer dit jaar was wel iets beter vond ik, de wind was geen spelbreker . Voor de start had ik Steven Hocedez opgemerkt die de laatste wedstrijden steeds een goeie halve minuut voor me is en ik zou m'n wedstrijd afstemmen op hem. Eens de start genomen kon ik hem direct volgen maar hij liet vlug een gaatje op een groepje van 7-8 man en ik dacht...aansluiten! Ik deed dat ook maar ik had mezelf weer overschat Na een 2-tal km moest ik er weer af en kwam Steven bij me...erger nog...ik kon niet onmiddellijk aansluiten en hij was weer weg! Hij bleef zo'n 10-seconden voor me uitlopen. Zo kon ik weer de rest van de wedstrijd alleen doorjassen ! Vanaf dan was het proberen m'n tempo zo hoog mogelijk te houden en dat lukte redelijk! Ik had niet het gevoel van een superwedstrijd te lopen maar kon toch 30 seconden afdoen van m'n tijd van vorig jaar, 31min53s (17,02 km/u) Daarmee haalde ik opnieuw een top-10 plaats (9e)! 'k Ga toch nog wat moeten bijtrainen voor Langemark, want 't voelde niet echt super, 't schuim stond nog beetje in m'n ogen denk ik!!
Gisteren kwam Sint Maarten langs voor Tibo, maar mama had ook een brief geschreven voor papa!!! Het stond al een tijdje op m'n verlanglijstje: carbon wielen!! Een paar Fast Forward F5R met keramische lagers!! Nu nog een fiets om ze in te steken en de papa kan volgend jaar weer vlammen!!!!! Dank u Sint Maarten (en mama natuurlijk )!
Vandaag stond de 8 km in Ploegsteert op m'n programma. De eerste keer voor mij want anders sta ik altijd aan de start voor de 21 km. Maar gezien de trainingsachterstand van dit jaar voelde ik me daar nog niet klaar voor. En chance, want 't was een hondeweer! Regen, wind, kou, brrrrrrr... het zou geen succesverhaal worden waar ik op gehoopt had. Met m'n goeie prestatie van zaterdag wou ik vandaag voor de eerste keer dit jaar een wedstrijd aan 17 km/u lopen maar dit bleek bij de start al heel moeilijk. Na een snelle start raakte ik vlug geïsoleerd. De kou en wind was een spelbreker om een supertempo te lopen! Ik zag in de verte Didier Verstraete voor me lopen en wist dat ik toch niet superslecht bezig was. M'n gemiddelde halfweg was toch nog 16,9 km/u. Met zo'n strontweer was dat zo slecht nog niet, de laatste anderhalve km was volledig wind op kop en op momenten stond ik bijna stil. Maar ik haalde de finish als 28e op ongeveer 2500 deelnemers met een gemiddelde van 16,8 km/u! In normale omstandigheden zat de 17 er mss wel in. In de Westlaanrun te Roeselare ga ik er opnieuw voor
Gisteren werd voor de 2e maal de feesteloop georganiseerd door m'n duathlonclub NLT uit Avelgem. Vorig jaar kon ik daar een toptijd lopen en ik was gebrand om het dit jaar weer goed te doen. M'n gemiddelde van vorig jaar was uiteraard nog niet mogelijk (17,2), maar een bevestiging van m'n laatste wedstrijd in Oostende zou welkom zijn. Vooral omdat ik donderdag in Ploegsteert weer een stapje vooruit wil qua snelheid op de 8 km. De wedstrijd verliep over 4 ronden. De concurrentie was ook niet van de poes...Caby, Delombaerde, Dewaele, Timperman,Jurgens,... Ook een sterk presterende Mathias Deslee van onze club was aanwezig. Ik was goed gestart en kon me snel tussen positie 5 en 10 nestelen, verrassend in het gezelschap van Carlos Timperman en Steven Hocedez die toch een stuk sterker zijn dan ik. Was ik te snel gestart? Ik denk het niet want na 2 ronden liep ik nog steeds in hun buurt met een gemiddelde van 17,2!! Woehoe!! De benen voelden heel goed maar aan het eind van de derde ronde kreeg ik steken in de zij en begon verkrampt te lopen en zwaar te ademen...'t was eigenlijk meer zwaar zuchten...gewoon omdat dit beter voelde... Ik hoopte dat het na een paar honderd meter zou overgaan maar tevergeefs... ik moest de wedstrijd zo uitlopen...m'n gemiddelde zakte iets...en in de laatste rechte lijn haalde ik helemaal geen snelheid meer. Desondanks was ik supertevreden met m'n tijd, slechts 24 seconden trager dan vorig jaar (16,9 km/u op GPS), een 10e plaats en eerste NLTer! Dat was stukken beter dan verhoopt. M'n doel voor donderdag was 16,5 km/u te halen in Ploegsteert, maar misschien moet ik m'n ambities iets bijsturen? In de goeie richting dan
Met Gio, de vrouwkes en kids zijn we voor 4 dagen richting Hour afgezakt. De vrouwen en kinderen in onze auto, en Gio en ik in Bertje Lingo, hun nieuwe Citroën waar onze fietsen nu gemakkelijk en veilig in kunnen . De voormiddag was steeds gereserveerd voor de mannen...mountainbiken!! Elke dag hebben we een ander uitgestippeld parcours gereden van ongeveer 3 uur. Pittige klimmetjes en verraderlijke afdalingen...pure fun dus!! De namiddagen waren qualitytime voor de familie... uitstapjes naar Dinant, een grotje bezoeken, safaritochtje,... Vandaag heb ik een goed uur gelopen, en ik had het gevoel dat ons ministageke me deugd gedaan heeft. Niet dat ik nu plots super loop, maar ginder was alles relatief lastig, en hier is alles weer plat é... , we zien zaterdag wel in Avelgem of ik weer vooruitgang geboekt heb...
Hallo!! Ik heb nu reeds een paar wedstrijdjes achter de rug en het gaat de goeie kant uit. De laatste paar weken heb ik vooral aan m'n trainingsvolume gewerkt. Kilometers lopen dus... en ik voel beetje bij beetje vooruitgang. Voorlopig kom ik nog vooral kracht tekort. Daarom ga ik 4 dagen met Gio, de vrouwkes en kids naar de Ardennen. Daar gaan Gio en ik 's morgens gaan MTBen en 's avonds beetje loslopen. Volgende week loop ik dan in Avelgem een 10 km wedstrijd van onze club (NLT)! Hopelijk zal onze 'ministage' z'n effect niet missen, en kan ik opnieuw een stap vooruit zetten !
Vandaag ben ik naar Oostende getrokken voor een 10-km loop. Ik was benieuwd of ik de laatste 2 weken progressie had gemaakt tov de wedstrijd in de Madonna. Ik kende het parcours niet, maar had wel mooie namen gezien op uitslagen van vorige edities. Ideaal om me aan op te trekken! M'n doel was 16,2-16,3 te halen maar de parcourverkenning deed me twijfelen of het haalbaar was. Veel bochten, grasstroken, boswegeltjes waar het redelijk glad lag... Opletten voor de knie dus! Eens gestart zat ik redelijk vlug vooraan gepost (rond 15e plaats). Van diegene die voor me liepen wist ik dat dit te hoog gegrepen zou zijn (Glenn Vermander, Steven Hocedez,...). Dus ik besloot direct een eigen goed tempo te zoeken. Na een 2-tal km kon ik er een paar bijhalen zodat ik halfweg als 11e doorkwam met een groepje van 6 op een kleine 10 sec. Ik kwam in een lastige strook windop en voelde me stilvallen... Ze gaan daar elk moment zijn dacht ik, maar ik hield stand . Eens in het bos kon ik weer m'n tempo vinden en haalde ik nog iemand bij... top-10!! Op één km van de streep waagde achter me nog iemand de sprong, kwam bij ons, maar ik versnelde onmiddellijk opnieuw zodat ik m'n medevluchters kon afschudden en 10e worden op 276 deelnemers. En m'n tijd was ok! 16,3km/u!! Het gaat vooruit! Ik liep voor mannen die 2 weken terug 17 km/u haalden op 12 km (in andere wedstrijd van het Oostends loopcriterium).
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
maar noppes. Tijdens de eerste loopproef verliep het al stroef, ik haalde op de 5 km amper een gemiddelde van 16,7 km/u
De moral op de fiets was ver te zoeken, maar ik gaf toch alles wat ik kon. Niet genoeg blijkbaar want nu en dan kwamen enkele renners (o.a. den Giollara) me voorbijgereden. Dan opnieuw wisselen en de wedstrijd zo goed mogelijk uitlopen. Toch teleurgesteld naar huis vertrokken.
Tussen km 7 en 8 klom het opnieuw en voelde ik me weer de sterkste en nam over... de anderen losten. Het klinkt alsof ik gemakkelijk liep maar het was afzien, ik heb misschien 2 km het gevoel gehad dat ik redelijk goed liep, de rest was echt werken en afzien...
Ik eindigde de 10 km in 35min48s...daar moet zeker nog een minuut vanaf!! Ik ben niet superontgoocheld, maar een goed gevoel heb ik er ook niet aan overgehouden... Op naar volgende week in Ruddervoorde, daar moét ik vlammen!!! 
! Na m'n teleurstellende wedstrijd van vorige week had ik iets recht te zetten, maar ja... dat komt niet op aanvraag natuurlijk. En toch, zaterdagmorgen liep ik supernerveus rond, ik wist met mezelf geen raad en ik voelde de 'bommetjes' in m'n kuiten
Maar luidop durfde ik toch nog geen uitspraken doen om toch geen blauwtje te lopen. Bij het loslopen voelde ik het nog... de bommetjes... ik heb dat maar een paar keer per jaar, maar meestal zit het dan wel goed. De start verliep goed en ik zette me in het spoor van Dominique Alleman, trainingsmakker die de laatste maanden indruk maakte (kon hem zelden volgen).Ik had me voorgenomen om de eerste ronde niks te forceren om zo de tweede ronde even sterk of beter te kunnen doen. Dit omdat ik ook niet de nodige kilometers getraind heb voor een halve marathon. Daarmee wil ik zeggen dat ik dit jaar nog geen 20 km aan een stuk getraind had... Maar ik liep verrassend gemakkelijk mee in een groepje van een man of 5 aan een tempo rond de 16,5 km/u. Net voor het ingaan van de tweede ronde begon dit groepje uit te dunnen. Ik probeerde het tempo van de eerste ronde aan te houden en liep zo weg van de anderen. Ik voelde me nog steeds sterk tot op een moment (ong km 15) Kristof Huyghe redelijk snel terug bij mij kwam. Was ik aan het stilvallen? M'n gps sprak dat tegen, maar ik kreeg het toch een paar honderd meter wat moeilijk. Ik kon aanklampen tot op het hoogste punt van het parkoers. Daarna was het voornamelijk bergaf en ik had een gemiddelde om een PR te lopen. 
, en jawel hoor... een vlotte wissel! Maar in de eerste bocht waar er kasseien lagen zakte te punt van m'n zadel naar beneden (lach niet!). Echt waar, de punt stond zo'n 10 cm naar beneden!! Ik probeerde al fietsend deze terug horizontaal te krijgen maar njet! Zo fietsen dus... 40 km... man man man... Om de drie stampen moest ik me weer iets naar achter zetten. Ik moest me opduwen aan m'n stuur zodat m'n schouders, armen en rug na enkele km verschrikkelijk pijn deden. Na een 15-tal km dacht ik aan stoppen, maar ja... ge doet da niet é... Maar het was alsof ik 30 jaar terug in de tijd ging... toen ik leerde fietsen... ik ben curieus om mezelf eens op die fiets te zien zitten... met m'n zadel naar beneden 
Nu kan ik ermee lachen maar op het moment zelf was het sukkelen en voelde ik me zelf beschaamd tov m'n supporters... ik kon geen macht geven, zelfs bergaf zat ik niet goed... iedereen passeerde me alsof ik efkes naar de winkel ging achter een brood 
. Ik kon nooit overnemen, en op de korte hellingkjes was ik er steeds net af. Ook na de bochten liet ik weer een gaatje
! Ik kwam bij de leider en versnelde nog iets... hij haakte meteen af en zo kon ik m'n eerste overwinning van het jaar vieren!!
De voetballist dacht op een grasplein te staan en duwde me (met tientallen getuigen aan de kant) met z'n elleboog in de nadars!!! Geschrokken hield ik direct in om niet de vallen over die poten van de nadars en werd zo 4e! Hij wist dat hij een fout gemaakt had maar ik was er vet mee!! Verschillende supporters hadden het incident gezien en vonden het wel spijtig voor me dat ik m'n rotjaar nu toch niet op het podium kon eindigen. Maar toch, ik had een schone namiddag en ik ben klaar voor 2011!!!
