Zaterdag zijn we naar zee getrokken. Daar stond een niet-stayerduathlon op het programma. Ik keek er erg naar uit om mijn nieuwe tijdritfiets te testen. Na enkele weken van rust was het afwachten, maar ik was wel gemotiveerd. Toen we daar aankwamen was het eerst aftasten hoe de wind stond, want aan zee kan die verraderlijk zijn. Op het eerste zicht viel dat mee maar tussen de appartementsblokken door, blies die toch hard. Nu...de wedstrijd. Eerst moesten we 5 km op de dijk lopen. Ik voelde dat ik niet supersnel liep, want enkele concurrenten waar ik normaal iets voor moet zijn liepen vlak in mijn buurt. Toen ik de wisselzone binnenliep riep Sabrine 16min37sec (waarschijnlijk toch iets minder dan 5 km). Daar startte meteen ook de fietstijd. De wissel duurde iets langer dan normaal, maar eens op de fiets was het genieten. Ik had gehoopt na 20 km een gemiddelde van 33-34km/u te halen, maar na één van de drie ronden haalde ik 37 km/u. Na de tweede ronde was dit nog steeds zo en ik haalde zowaar andere atleten in. Dit voelde heel goed want dit was de omgekeerde wereld. Halfweg de derde ronde kreeg ik een hevige windstoot te verwerken. Mijn voorwiel sloeg helemaal weg, maar kon me nog rechthouden. Ik had moeite om mijn tempo opnieuw te zoeken en verloor toch een 20-tal seconden. Aan het keerpunt kon ik mijn tempo terugvinden en reed vlot naar de wissel. Met een gemiddelde snelheid van 36,8 km/u was ik supercontent. Daarna volgde een redelijke wissel en kon ik de laatste 2,5 km vlot uitlopen.
Vanaf deze week ga ik rustig mijn lopen weer iets opbouwen, en het fietsen onderhouden. Binnen 2 weken volgt de duathlon in Ruddervoorde, daar wil ik toch iets beter voor de dag komen in het lopen, en hoop ik mijn fietsprestatie te kunnen herhalen. Foto's volgen...
De marathon heeft toch z'n sporen nagelaten. De pijnlijke kuit tijdens de marathon blijkt een scheurtje te zijn. Rusten dus... Dit weekend heb ik dan ook de bike and run in Menen laten vallen en zaterdag riskeer ik het niet om de LAKOSTA-halve marathon te lopen. Het seizoen is nog lang en ik neem liever geen risico's. Hopelijk kan ik dan de week nadien starten in Oostende waar ik voor de eerste keer met mijn nieuwe tijdritfiets kan pronken...
Vorig weekend stond de marathon van Rotterdam op de agenda met als ultieme doel onder de 3 uur te lopen. Ik wist dat de conditie goed was, maar had de laatste weken zo'n zware benen zodat de twijfel weer de bovenhand nam. Nu de wedstrijd zelf. Ik liep direct in een vlot tempo maar voelde ook dat mijn rechterkuit niet ok was, alsof er elk moment kramp kon inschieten. Na het eerste wedstrijduur was dit nog niet slechter geworden en lag iets voor op mijn schema. Op de halve marathon passeerde ik met een 3-tal minuten voor op mijn snelste schema. Alles ok dus en uitkijken naar de Erasmusbrug op 26 km waar de supporters stonden. Ze zagen er nog fris uit!! Op km-punt 31 kruiste ik de 2 koplopers in de wedstrijd die reeds 40 km in de benen hadden en toen wist ik het, het wordt moeilijk om te winnen! Maar mijn tempo lag nog steeds goed, ik had nog steeds mijn 3 minuten reserve. Bij km 33 begon ik de kilometers toch lichtjes te voelen en kwam ik mijn ergste vijand in de marathon tegen -de zon kwam tevoorschijn- en begon ik te rekenen, want ik moest en zou die 3 uur halen. Ik zakte mijn tempo lichtjes en voelde me onmiddellijk meer op mijn gemak. Ik had nooit het gevoel dat ik een klop van de hamer zou krijgen en voelde me sterk! Op iedere drankpost bleef ik goed drinken (trouwens volledige marathon gelopen enkel op water)! Mijn kuit bleef het ook nog steeds volhouden. De laatste 3 km was genieten en toch voor de zekerheid mijn tijd controleren bij iedere km. Op 300 meter van de finish zag ik mijn supporters staan en vanaf dan voel je vanalles en niks meer, ik heb eindelijk onder de 3 uur gelopen, 2u59min09sec!!! Supergevoel! En mijn marathonervaring in Rotterdam werd nog beter toen mijn trainingsmaat Gio in een sterke 3u26min13sec binnenkwam. We hebben er samen drie maanden naartoe geleefd en we konden samen vieren!!! Yes, we can!!!
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
Ik ben Fieuw Christoph
