Sinister

28 mei 2021: de eerste zonnige en droge lentedag van de hele maand mei. En voilà: wat ik verwacht had, was er al. Op die allereerste mooie lentedag sinds lang was er al direct die (voorspelbare) waarschuwing voor de toenemende droogte door de klimaatverandering, en de melding dat de lentes bij ons alsmaar droger worden. Ik heb met moeite de neiging kunnen onderdrukken om mijn pc tegen de muur te kwakken toen ik dat las.

Het is toch waar, zeker! We zitten met z'n allen al wekenlang te snakken naar een beetje échte lente, een beetje zon, een beetje warmte, een beetje droogte. En als we dan eindelijk opgelucht konden ademhalen en ons konden verheugen op een mooie dag en een mooi weekend, dan waren ze daar al direct met hun domper. Al die voorbije tijd van kille plensbuien: geen woord over het klimaat! Maar bij de eerste mooie dag waren ze daar. Alsof ze het ons niet wilden gunnen eens een beetje blij te zijn en ons eindelijk een beetje opgelucht te voelen. Nee, we moesten vooral ongerust zijn en deze zonnige dag als een signaal zien dat het slecht gaat met ons klimaat.

Uiteraard zijn er weer statistieken om dat te bewijzen. Dat er andere statistieken bestaan die aangeven dat de jaarlijkse neerslag de voorbije decennia eerder is toegenomen, dat wordt er niet bij verteld. En dat je met statistieken zowat alles, en dus eigenlijk niets, kan bewijzen, dat wordt ook niet vermeld. De getoonde statistieken tonen een daling van de gemiddelde neerslag in de lente tijdens de voorbije dertig jaar. Dat er in vroegere decennia eerder al periodes geweest zijn waarin de curve van de gemiddelde neerslaghoeveelheid in de lente een dalende trend vertoonde, en dat er daarna telkens een periode volgde met een even sterk stijgende curve, dat wordt gemakshalve genegeerd. Want dat verstoort de onheilsboodschap. De lente van 2021 past trouwens, volgens het KMI, helemaal in het sombere plaatje: "Laat je hierbij niet misleiden door de natte meimaand die we momenteel beleven: zelfs met mei erbij geteld zal er deze hele weerkundige lente (maart, april en mei samen) niet echt veel meer neerslag gevallen zijn dan normaal."

Maar er is ook (een beetje) goed nieuws, volgens de statistieken. Onze winters worden namelijk steeds natter: de curve van de gemiddelde neerslaghoeveelheid in de winter stijgt al 40 jaar lang. Alléén is die stijging dan weer "statistisch niet significant". Terwijl de daling van de lentecurve wél significant zou zijn. Of wat had je gedacht?

De gevolgen van de (veel te) droge lentes zouden rampzalig zijn: de jonge takken aan de bomen, en de plantjes die precies in de lente moeten opschieten, die hebben niet genoeg vocht en voedsel, en zijn dus kwetsbaar voor parasieten. En de oogsten zullen mislukken omdat het zomerse watertekort niet gecompenseerd was door de lenteregens.

Dat ons klimaat verandert, dat weten we ondertussen wel. Was het dan écht nodig om de eerste mooie lentedag al direct te verpesten?

Ik had dit al van ver zien aankomen, en ik had dit voorspeld. Maar weet je wat? Op die 28^ste mei was mijn reactie: "Fuck de klimaatverandering! Fuck de klimaatwaarschuwers! Vandaag en het hele weekend wil ik genieten van eindelijk een beetje zon en eindelijk een beetje warmte!" Eindelijk kan ik weer gewoon binnenshuis rondlopen zonder het gevoel dat ik ijsklompen heb aan de uiteinden van mijn armen, eindelijk kunnen we onze verwarming helemaal af zetten, eindelijk kunnen we nog eens een wandeling maken zonder ons in een dikke jas te duffelen. Eindelijk voel ik me binnenin geleidelijk weer wat opwarmen.

Ik ben op 28 mei opgestaan met een stralend zonnetje, en ik voelde mijn hart opzwellen van vreugde. Dat laat ik niet teniet doen door die onheilsprofeten die ongeduldig op die allereerste mooie dag hadden zitten wachten om al direct voor de dreigende droogte te kunnen waarschuwen.