|
Wij, Belgen, zijn de kampioenen van de wereld als het gaat over
sorteren en recycleren. Ongeveer 95% van ons afval wordt apart verzameld en
gerecycleerd. Geen enkel land doet beter. We zijn daar dan ook uitstekend voor
geëquipeerd: er zijn de aparte ophalingen voor restafval, voor PMD, voor papier
en karton, soms ook voor glas. En op aanvraag voor "grofvuil". Er zijn de glascontainers op vele hoeken van de straat.
En er zijn de "recyclageparken" in
elke gemeente.
Omdat wij fan zijn van het idee om te recycleren, hebben wij de
achtergelaten collectie videocassettes van onze kinderen bij elkaar gepakt, en
naar het recyclagepark van Merelbeke gebracht. Het was een heus karwei, want ik
schat dat het wel om een duizendtal cassettes ging. Genoeg eigenlijk om een
eigen videotheek te beginnen.
Voor de jongere lezers, die misschien niet weten wat een "videotheek" is, en nog nooit over een "videocassette" gehoord hebben, misschien
toch eerst een woordje uitleg (volgens Wikipedia).
"Een videocassette is een kunststoffen behuizing met daarin twee
haspels waarop een videoband is gewikkeld.
Via openingen in de behuizing (die door een klepje tegen stof en beschadiging
worden beschermd) kan de videorecorder de band afspelen en hierop opnemen."
Het ding is rond 1990 op de markt gekomen.
"Een videoband
is een magneetband: een
opslagmedium voor gegevens in de vorm van een band van kunststof waarop een
dunne laag magnetiseerbaar materiaal is aangebracht, waarvan de magnetische
deeltjes met een magneet (de schrijfkop van de videorecorder) in een bepaalde
richting gemagnetiseerd kunnen worden. Door een wisselende polariteit van de
schrijfkop ontstaat er op de band een heel klein magnetisch veld waarvan de
richting afhankelijk is van de plaats. Door een leeskop kan het magnetische
veld van de deeltjes later worden gelezen en worden vertaald in een elektrische
stroom. Op deze wijze kan informatie worden opgeslagen in de magnetische
polarisatie van de deeltjes, en later worden teruggelezen."
(Wie het bovenstaande niet helemaal duidelijk vond, hoeft niet aan zichzelf te gaan twijfelen: ik heb dat wel meer met Wikipedia...)
In een "videotheek" kon je vooraf
opgenomen, officiële, videocassettes huren om te bekijken. (En om eventueel te
kopiëren.)
Het grappige is dat het toen, en nu nog, verboden was om een film te
kopiëren, maar de lege videocassettes waren wél vrij te koop. Met je videorecorder
kon je niet alléén de film afspelen, je kon er ook een film van de tv of van
een andere cassette mee overnemen. En op die manier kwam er bij ons thuis een
(illegale) collectie van misschien wel 1000 videocassettes terecht.
Waar wij dus mee naar het containerpark getrokken zijn.
Maar we zijn van een kale reis terug gekomen. Op het recyclagepark
moesten ze onze dertig zakken cassettes niet hebben: we moesten dat gewoon bij
het restafval zetten aan de straatkant, in de gepaste vuilniszakken. Wat ik eigenlijk
niet goed begrijp, want dan wordt alles gewoon verbrand en wordt er niets
gerecycleerd. Zijn wij dan toch niet de wereldkampioen in het recycleren?
Wij hadden daardoor wel een praktisch probleem, want een zak met
restafval mag maximaal 15 kg wegen, en we mogen er maar drie tegelijk buiten
zetten. Dit zou ons dus een fortuin kosten aan vuilniszakken, en we zouden voor
de rest van het jaar bezig blijven om ons van die cassettes te ontdoen. We zijn
ze gelukkig wél kwijt geraakt op een ander recyclagepark, waar de regels iets
minder bizar zijn.
In Merelbeke mag het dus niet. In Merelbeke moet dat allemaal in de "gewone" vuilniszakken gestopt worden: restafval. Wat al bij al goed gevonden
is, want dat betekent dat de inwoners van Merelbeke véél meer vuilniszakken
zullen moeten aankopen. Waar de gemeente meteen van geprofiteerd heeft om de
prijs van die zakken met zowat de helft te verhogen. Of hoe ook dit weer gewoon
een excuus is om de mensen hun geld afhandig te maken...
Maar bij mijn laatste zomerwandeling heb ik een lumineus idee
gekregen.
Onderweg heb ik namelijk aan de kant van de straat een afgeleefde en
ietwat krakkemikkige koelkast/diepvries zien staan, met een briefje: "Gratis mee te nemen. Kan nog gebruikt worden."
Die laatste toevoeging leek me wel nodig, want anders zou ik het ding geen
nieuwe levenskansen meer toegeschreven hebben.
Dat is het dus! Als ik mijn oude brol kwijt wil, dan zet ik dat gewoon
op straat, met een briefje "Gratis mee te
nemen". Géén gedoe in het recyclagepark, geen extra kosten aan vuilniszakken,
geen probleem meer om het allemaal vervoerd te krijgen. Gewoon buiten zetten: "Gratis mee te nemen." Is er een naïeve
ziel die mijn afgedankte spullen wil meenemen, zo veel te beter. En anders...
Anders laat ik het daar maar staan, hee. Ik ben ervan af, en het staat niet in
mijn weg. Ik moet er dan alléén af en toe een nieuw briefje op plakken, als de
letters van het oude briefje té veel zouden vervaagd zijn door de regen.
Geniaal, toch? Had ik daar maar eerder aan gedacht, éér we met die
videocassettes zijn gaan sleuren.
De kans is trouwens groot dat er veel meer "zwerfvuil" langs de Merelbeekse straten zal gevonden worden in de
nabije toekomst. Ergens achtergelaten omdat de mensen er niet meer mee terecht
kunnen in het recyclagepark, en omdat de zakken voor restafval schandalig duur
geworden zijn. Maar geen nood: dan kan de gemeente nóg een keer incasseren door
die onverlaten een GAS-boete aan te smeren. De gemeentekas wint altijd...
|
