Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een lange trage duurloop van 22.700 meter gelopen in 1:50:16, hsm 118. De benen voelden goed aan ondanks de zware trainingsweek en er kon dus een lange duurloop vanaf. 22..700 meter tegen ruim 12.3 km/uur gelopen zonder het gevoel te hebben dat ik er hard voor moest werken. Het was ook iets beter om te lopen vandaag, de wind was net iets minder hard, dan tijdens de lange duurloop van gisteren. Zo heb ik het jaar afgesloten met de teller op 6076 kilometer en daarmee ben ik best tevreden, het was een moeilijk loopjaar. De rechterheup, rechterachillespees en rechterknie zijn redelijk gehavend en verzwakt, en het was dus niet altijd gemakkelijk. Toch nog een topvijf plaats in de marathon en ultracup uit de brand kunnen slepen, wat gezien de kwetsuren onverhoopt is. Maar vanaf morgen vatten we een nieuw jaar aan en de doelen zullen wedstrijd na wedstrijd bekeken worden. Ik hoop wel een zo hoog mogelijke marathon en ultracup notering nastreven, dus acht marathons en vier ultras lopen. Morgen word het een korte training, hoelang hangt af van de tijd die ik heb na het wakker worden en voor de nieuwjaarsronde;
Vandaag een lange duurloop van 21.400 meter gelopen in 1:30:44, hsm 132. Het ging knokken worden vandaag, want er stond een stevige bries, en ruim 21 kilometer alleen. De benen waren dan ook niet super vandaag, en ik stond er alleen voor, tegen de wind in knokken voor wat ik vandaag waard ben. Ik probeerde mijn gedachten te laten verdwalen om te genieten van het loopje en de zware omstandigheden tee vergeten. Maar zelf wind mee kreeg ik de grote molen niet rond en dan is het niet gemakkelijk om positief te blijven, met wat te wachten staat. Normaal zou ik tegen zestien per uur moeten kunnen flyen met deze strakke wind in de rug, maar niets was minder waar. Ik zal zelf niet onder de 04:00/km geraken je kan je dan voorstellen hoe het is als je 5 bft moet confronteren, dat word afzien. Niemand geeft ook verklaart dat het gemakkelijk moet gaan tijdens de opbouw, de grote conditie is natuurlijk nog ver af. Eens ik opdraai tegen de wind is het snel duidelijk dat een gemiddelde van onder de 04:10/km er vandaag niet gaat inzitten. Dan maar denken dat het de ideale krachttraining is, tien kilometer tegen de wind in, het rechterbeen voelt duidelijk zwakker aan. Kwam dan plots in me op dat als ik 21.400 meter loop vandaag, ik een week van 130 kilometer kan realiseren, zo gedacht, zo gedaan. De laatste zes kilometer zijn grotendeels met wind in het voordeel, het tempo gaat dan vanzelf de hoogte in, en het is genieten dus. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van 21.000 meter op het programma, rustig kilometers malen om deze week 140 km te halen.
Vandaag een trage duurloop van 17.150 meter gelopen in 1:24:00, hsm 113. Verder kilometers malen om die basis zo breed mogelijk te maken, het is de basiss voor een gans jaar. Rustig opbouwen en normaal komt alles dan in zijn plooi, als het lichaam de belsting kan verwerken. De periode van het jaar is zeer slecht gekozen, want voor een zwaardere loper als mezelf verlies ik nu geen gewicht. In tegendeel ondanks de vele kilometers kom ik nog gewicht bij, normaal geraak ik tijdens de zware weken op wedstrijdgewicht. Er volgt dus na de feestdagen een verplichte regimeperiode om dicht tegen mijn wedstrijdgewicht te zitten tegen de marathons. Het is een aanslag op de gewrichten de combinatie van vele kilometers en het overgewicht en dus zo goed mogelijk te vermijden. Normaal zou deze te warme wintermaand moeten helpen om op gewicht te blijven, maar het eten bevat teveel calorieen. Meer dan ik op een dag knn kwijtspelen met ruim tachtig minuten lopen per dag, mijn metabolisme is moeilijk op gang te brengen. Voor morgen staat er een duurloop van twintig kilometer op het programma, tegen 4:10/km.
Vandaag een duurloop vvan 14.300 meter gelopen in 1:03:42, hsm 127. Het was met zware benen dat ik op pad ging en toch hoopte ik,om een duurloop te lopen. De eerste twee kilometers ware veel te traag en ik had niet direkt he gevoel dat ik kon versnellen. Een van de nadelen als je fors aan het opbouwen bent, de recuperatie is niet in evenwicht met de zware trainingen. Je moet een klik kunnen maken en door de muur gaan om de gevraagde tempo's te kunnen lopen. Vanaf kilometer drie zat het tempo er goed in en kon ik de verloren tijd goedmaken en mijn tempo behouden. Zelf met de tegenind was het geen probleem om op tempo te blijven, natuurlijk was het zwaarder, maar het ging. Om finaal nog ruim de vooropgestelde tempos te halen, en dat doet nog meer deugt als het in het begin te zwaar was. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, gewoon kilometers malen om een stevige basis aan te leggen.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.800 meter gelopen in 2:29:24, hsm 121. De kaap van de 6000 kilometer voor het jaar 2012 vandaag gehaalt, en daar ben ik zeer tevreden mee. Het was niet de bedoeling vandaag de eerste dertig-plusser te lopen in aanloop van de maarathons in 2013. Maar door een verkeerde inschatting van een nieuw stuk parkoers ging ik toch op 25 kilometer uitkomen. Dus maar een grotere lus gelopen, het ging toch redelijk, ondanks de wedstrijd van gisteren en de zware benen. Er moeten ook nog een pak kilootjes af om in topvorm aan 2013 te kunnen beginnen, dan zijn lange trage duurlopen welkom. Gisteren was ik na de wedstrijd wat ontgoocheld over mijn prestatie en nog meer over het gevoel in de benen. Laat me dat nu maar rechtzetten, in een periode van opbouw je snelste wedstrijd van het jaar lopen, al was het maar 9.8 km. Dat is altijd een flink resultaat, die snelheid heb ik gewoon niet meer in de benen en die twee eerste kilometers onder de 3:40, waren te snel en het is dus normaal dat ik niet verder kon lopen met het gevoel van, nu heb ik superbenen, ik ga nog eens spurten. Ik hoop wel volgend jaar regelmatig een kortere wedstrijd tegen 16 km/uur te lopen, op een afstand tot de tien engelse mijl. Vandaag was het gewoon rustig kilometers malen zonder veel te forceren, de afstand op zich was al uitdaging genoeg. Morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, ik hoop onder de 4:35/km te blijven, als de benen mee willen.
Vandaag was het een thuiswedstrijd, georganiseerd door de HAC, een onderafdeling van ACHL. Het is op één kilometer vaan mijn deur, dus willen we deze wedstrijd altijd meenemen, wat niet altijd lukt. Driemaal de Kerstcorrida al gemist door kwetsuren, gelukkig kon ik dit jaar wel deelnemen aan deze zwaar bezette wedstrijd. Meestal moet je lopen tegen 16 km/uur om in de topvijftig te geraken, in de meeste wedstrijden is dit goed voor een toptien plaats. Jorgi en Kenney liepen de jogging van 3.200 meter, en Kenney hoopte stiekem op een toptien plaats en een snelheid van 17 km/uur. Voor Jorgi die sinds twee jaar niet meer loopt voor wedstrijd, maar puur uit amusement, is goed finishen voldoende. Kenney zal zevende eindigen en de 17 km/uur grens halenen finishen in 0:11:12, Jorgi haalt de finish in 0:13:18. Om drie uur is het mijn beurt om te lopen, er stat weer heelwat snel volk aan de start, en het is drummen om een mooi plekje. Ik zet me op de tweede rij in de hoop snel te kunnen starten, de start loop mis de aftel en het startscchot zijn nit synchroon. Het is drummen naar voor en ik word voorbijgelopen aan alle kanten, de eerste kilommeter in 0:03:39 is nochtans niet te zwak. De benen zijn echter al vol gelopen en dat slecht gevoel in de benen is voor de volledige afstand, volledig verzuurt. Nochtans gaat het de tweede kilometer iets sneller 0:03:37, maar dat is 500 meter bergaf en de tweede 500 meer in de rug. Ik kan nergens gewoon aanpikken en ik leg me er bij neer, toch loop ik voor wat ik waard ben en hoop de 16 km/uur te halen. De tweede van de drie rondjes loop ik alleen, op het einde van de tweede ronde hoopik te kunnen aanpikken bij snellere atleten. Het lukt en met nog twee kilometer te gaan, haal ik Marc Raets bij, normaal moet ik een halve minuut sneller zijn. Mijn benen blijven pijn doen en ik kan Marc niet afschudden, ik finish als 45ste in 0:36:36, opdracht volbracht.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meters gelopen in 1:13:06, hsm 121. De benen zijn nog super vermoeid en morgen staat de volgende wedstrijd op het programma. Fare fatigue is de filosofie achter deze trainingen, in vermoeide staat wedstrijden en trainingen combineren. Voor een korte periode natuurlijk, maximaal tien dagen, in dit geval duurt het zes dagen, van zaterdag tot en met donderdag. En dat voel ik in de rechterheup en rechterknie, die geen tijd hebben om te herstellen, tussen de trainingen door. Daarom ook gekozen voor een korte periode van fare fatigue, om het rechterbeen niet total loss te lopen. Morgen word het superzwaar al hoewel de afstand maar 9.800 meter bedraagt, wil ik de 16 km/uur halen. Ook Jorgi en Kenney lopen de Kerstcorrida van Herenthout, beide lopen ze de 3.200 meter.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:43:56, hsm 121. Met benen die vierkant draaiden, toch de 12 km/uur gehaald, puur op karakter gelopen. Veel goesting en plezier was er niet bij, ook al omdat mijn ipod de geest had gegeven. Zonder muziek zijn die lang trainingen net iets lastiger dan met een mooi melodietje in de oren. Het rechterbeen was ook alles behalve mee gaande, het was meer een pijnlijk aanhangsel. Maar af en toe moet je met je neus tegen de muur lopen om sterker te worden, alles mag niet vanzelf gaan. Dat deed het vandaag dus niet en word het veel platte rust tussen de trainingen om het lichaam te laten herstellen. Het waren dan ook drie zware dagen in de opbouw, zaterdag een 10 mijl wedstrijd, zondag een lange trage duurloop, van 26 km en vandaag een halve marathon, zaterdag was mijn tien mijl goed voor besttijden vanaf 5 km tot de 10 mijl in 2012. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, de hartslag onder de 120 hsm houden. Want woensdag staat de volgende wedstrijd, de Kerstcorrida in Herenthout al op het programma, 9.8 km lang.
Vandaag een lange trage duurloop van 26.100 meter gelopen in 2:02:11, hsm 128. De benen voelden nog wat stijfjes aan na de wedstrijd van gisterennamiddag in Lier. Het is een zware test voor het rechterbeen, nog niet hersteld van de vorige loop, en een training van twee uur. Natuurlijk gaat de eerste kilometer veel te traag (05:27), zeker als je er rekening mee houd dat de wind in de rug zit. En het is een stevige bries, toch duurt het tot kilometer vier voor ik het tempo haal wat ik gemiddeld na halfweg wil. Zo staat er nog heel wat te doen om de verloren tijd op te halen, gelukkig word ik gedragen door de wind. Het komt wel goed zeker tot aan het keerpunt gaat het vlot, langs het kanaal gaat het zelf richting 14 km/uur. Maar het rechterbeen heeft het zwaar, de dag na een wedstrijd is dit tempo wat teveel van het goede. Halfweg na goed dertien kilometer keer ik in 0:58:04, maar pas nu komt het zware gedeelte er aan, het gaat boenken. Al van de eerste meters voel ik dat de wind ongemeen strak staat langs het kanaal, ik moet heel wat snelheid inleveren. De rechterheup en rechterknie, doen zelf lichtjes pijn, het is niet alleen van de stijfheid, maar meer een ontstekingsreactie. Ik geef wwat ik in me heb zonder te forceren natuurlijk, dat is ook niet aan te raden na de wedstrijd van gisteren. Eens weg van het kanaal is het weer wat beter te doen, de wind word wat gebroken maar staat nog in het nadeel. De laatste drie kilometer probeer ik toch wat te herstellen de tweede helft loop ik in 1:04:07, goed voor 2:02:11 loopplezier.
Gisteren stond de natuurloop van Lier op het programma, het regende al sinds 11:00 pijpestelen. We vertrokken op tijd naar lier met gans het gezin en de twee shelties, omdat we gehoord hadden dat de inschrijving chaotisch was. Carine ging supporteren en wandelen met de Shelties, Jorgi en Kenney lopen de vijf kilometer en ikzelf de tien engelse mijl. Eens daar aangekomen ging ik direkt naar de inschrijving en alles verliep supervlot, binne de vijf minuten drie wedstrijdnummers. De regen bleef ondertussen maar neergutsen en de tent stond redelijk vol met schuilende atleten, waarvan een paar bekende gezichten. Om 13:30 werd de start gegeven, alle atleten naar buiten, en al snel ondergeregend, bleek de startorde veranderd, wij als allerlaatste. Rap nog tien minuten schuilen in een tentje op het middenplein van de atletiekpiste, ik ril als een espenblaadje, zo koud heb ik het. Tien minuten later starten de atleten van de tien mijl, mijn start is alles behalve schitterend ik zit twee groepjes na waar ik normaal loop. Ik heb nu wel de superconditie nog niet voor een snelle wedstrijd te lopen, maar dat is toch een groepje te ver, een inhaalrace dus. Die eerste kilometer is normaal de snelste nu een stuk trager (0:03:51) en ik voel me al nu al niet te best, is het de koude geweest. Nu heb ik het alles behalve koud, en ik blijf niet hangen als ik iemand ingehaald heb, er op en er over, tegenwind of niet. Soms word ik ingehaald maar dan pik ik aan en eenmaal op snelheid neem ik over, ik kan immers niet in het rood lopen. Daarvoor heb ik niet genoeg snelheid, na vijf kilometer (0:19:04), de rechterknie en rechterheup houden stand, dat is het voornaamste. Ik blijf de meeste stroken op kop beuken, maar we rapen alleen de atletenn op die uit de vorige groepen moeten lossen. Het parkoer is toch sterk gewjzigd, buiten een moeilijke lange s-bocht beter zelf beter als vroeger, het tweede deel is hetzelfde gebleven. Na negen kilometer heb ik eindelijk de twee die al verscheidene kilometers als mikpunt dienen te pakken, op een lang stuk wind tegen. Er op en erover blijven beuken tegen de wind in en maar een atleet die uit de wind kan lopen, lossen er drie, ik blijf over met Davy Vos. De tien kilometer komen we door in (0:38:10), ondanks de stroken met tegenwind even snel als de eerste vijf kilometer. Ik blijf het tempo bepalen en Davy is al blij dat hij in het spoor kan blijven, ondanks de twintig jaar verschil, is de oude locomotief niet versleten. Het blijft snel gaan, zelf sneller als de eerste tien kilometer, we halen een gemiddelde van 16 km/uur nu, even snel als de groep voor ons. Die we op de lange stukken langs het kanaal kunnen zien, de vijftien kilometer gaat in (0:56:56), ik zit ruim op schema voor de 1:02:00. In de vijftiende kilometer van 3:41 heb ik een gaatje van een kleine veertig meter kunnen slagen, nu is het nog volhouden tot de finish. De laatste kilometer is het nog wat draaien en een strook van vijftig meter in de modder, al hoewel dat nog mee viel voor vandaag. En een laatste ronde op de piste, ik moet zelf nog spurten omdat het verschil toch kleiner word, ik finish als twaalfde in 1:01:33. Blij en tevreden, alleen de laatste drie kilometer lichte stijfheid gevoeld in het rechterbeen en Davy vijf seconden kunnen voorblijven. Nog meer tevredenheid dat mijn twee zonen nog eens een wedstrijd hebben gelopen Kenney finishte zelf zesde en eerste scholier.
Vandaag stond er geen training op het programma, maar ik ben er wel slechter aan toe, dan op een trainingsdag. Dit is pas een aanslag op de heup, knieen, achillespees en beide voetpezen, een dagje shoppen in Maastricht. Het was een ganse dag slenteren, winkel binnen, winkel buiten, niets voor mij en mijn vermoeide onderste ledematen. Maar ook deze dag zullen we trotseren en gewoon verder aan, wat de Maya's ook mogen beweren. Voor morgen staat de wedstrijd in Lier op het programma, eindelijk gaan mijn zonen Jorgi en Kenney nog eens een wedstrijd lopen. Alleen dat al maakt het de moeite om er naar uit te zien, ik hoop dat ze beide een goede en snelle wedstrijd kunnen lopen. Zodat het vuur en de liefde voor het lopen terug keert, ik gok er op dat de Kenney de snelste van de twee zal zijn. Ikzelf hoop op een tijd rond 1:02:00 op de tien mijl, dat zou al een stap in de goede richting zijn, en alles wat beter is, is bonus.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.800 meter gelopen in 1:44:27, hsm 118. De laatste vijf dagen 97 km gelopen in 7:20:10, aan gemiddelde van 13.222 meter per uur. Mooie cijfers en eigenlijk van het goede teveel, en dus volgt er morgen een niet verplichte rustdag. Het zwaartepunt lag vandaag langs het Albertkanaal, zeven kilometer wind tegen zonder beschutting. Dat was een aanslag op de rechterknie en de rechterheup, het staat dan ook gelijk aan vals plat, zolang tegen de wind in lopen. De laatste zes kilometer waren dan met wind in de rug en daar kon ik dus van profiteren om sterk te eindigen. Ik zal dus de gevraagde 115 km/week halen als ik vanaf zaterdag het schema weer opneem. Met nog een wedstrijd van 16 kilometer en een lange trage duurloop van 24 kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.400 meter gelopen in 1:01:19, hsm 140. De benen waren fris genoeg om er een tempoloop van ruim één uur uit te persen. Ik had het eerlijk gezegt niet verwacht dat de benen dat tempo op training zouden aan kunnen. Maar ik heb me niet teveel vragen gesteld en het tempo gelopen dat er in zat, gewoon vol uit. Al blijkt dat niet uit de gemiddelde hartslag, dat komt door de trage aanvangskilometer. Nu hoop ik zaterdag in Lier een goede dag te hebben en een tijd rond 1:02:30 te lopen op de 16.090 meter. Dat moet er wel inzitten mits een snellere eerste kilometer, en hopelijk een fatsoenlijk groepje om in te lopen. Vandaag heb ik weinig last gehad van mijn rechterbeen, of het moeten de laatste drie kilometers geweest zijn. Een lichte verkramping op het einde van training van zowel de heup als de knie, geld misschien als signaal om het rustiger aan te doen. Toch uitermate tevreden van de training van vandaag, het ging veel sneller dan ik verwachte, nu nog goed recupereren. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig wat kilometers malen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.300 meter gelopen in 1:42:30, hsm 117. De benen waren al iets beter dan gisteren, dat was nodig voor deze langere training. Ondertussen heb ik de kilometers die ik normaal vrijdag moest lopen ingehaald en kan dus vrijdag een rustdag inlassen. Een test ook want zaterdag loop ik een wedstrijd over tien engelse mijl in Lier, normaal loop ik de dag voor een wedstrijd. Nu niet en dus kan ik vergelijken of de benen daar goed op reageren, ik hoop het in elk geval. Vandaag voelde ik natuurlijk het fors opdrijven van de kilometers, de voorbije drie trainingen 59.8 kilometer gelopen. Er staan nog twee lange traingen op schema voor deze week, donderdag twintig kilometer en zondag zesentwintig kilometer. Tel daarbij twee snellere trainingen met een daarvan de wedstrijd in Lier aanstaande zaterdag en het is een week die kan tellen. Gelukkig zit er toch een rustdag in, maar voor de rest zal het een goede test voor het rechterbeen zijn, in bijzonder de heup. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, ik hoop tegen veertien kilometer per uur te lopen.
Vandaag een trage duurloop van 17.400 meter gelopen in 1:24:27, hsm 118. Aan de hartslag is onmiddelijk te zien dat deze trage duurloop zwaar uitgevallen is. Het zal nu wel elke week wat beter gaan want er volgen nu drie weken met een forse opbouw. De rechterheup en de rechterknie hadden het zwaar te verduren vandaag, het draaide dan ook vierkant Nochtans is er overdag en s'avonds al een spectaculaire verbetering van de knie en heup merkbaar. Een paar weken geleden werd ik nog driemaal wakker per nacht of moest ik om het half uur van positie wisselen in de zetel. Het is merkbaar beter soms kan ik gewoon doorslapen of maximaal eenmaal wakker van de kramp in die rechterheup. Bij het lopen komt de krampen nog opzetten als de vermoeidheid begint toe te slagen, maar minder erg dan 14 dagen geleden. Deze week zullen de kilometers verdeeld worden over zes trainingsdagen, daar ik vrijdag een rustdag wil inlassen. Vandaag was dat al 2.400 meter langer dan voorzien, morgen nog eens zeven kilometer en dan zien we wel. Zaterdag staat er een wedstrijd over tien mijl op het programma, dat word tevens de enige snelheidstraining van de week. De rest past in de planning als basistraining voor de marathons en ultra's van volgend jaar, als het lichaam mee wilt. Morgen staat er dus een lange trage duurloop van eenentwintig kilometer in de plaats van de trage duurloop van veertien op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:27:27, hsm 135. Een halve marathon met andere woorden, de benen voelden niet super aan dus meer als een duurloop zit er niet in. Maar de afstand aan het gemiddelde marathontempo is al meer dan voldoende voor de training van vandaag. Al is het altijd plezanter als het wat beter gaat dan verwacht, vandaag was het dus een iets mindere dag. De eerste kilometer aan 04:45 was al een serieuse indicatie dat moet minstens vijftien seconden sneller gaan. Het was ook zo dat de wind de eerst vijf kilometer in het voordeel was, en dan moet je het verschil kunnen maken. Ik was al tevreden als de kilometers rond de vier minuten bleven, de rechterknie voelde ook wat stijfjes aan. De hartslag de hoogte injagen ging ook al niet zeker als ik tegen de alsmaar steverige bries in moest lopen. Een groot gedeelte van het elf kilometer lang tussenstuk ging tegen de wind in, de laatst vijf wind mee. Nochtans werden de benen niet moe, maar veel sneller lukte niet, dus bleef ik in deze zone lopen, zonder veel moeite. Ik denk dat ik maar een kilometer sneller dan 15 km/uur gelopen heb en buiten de eerste kilometer de rest sneller dan 14 km/uur. Zo is de eerste week opbouw naar de marathons en ultra van 2013 afgewerkt, goed voor ruim 100 kilometer. Voor morgen staat er een trage duurloop van veertien kilometer op het programma, rustig verder opbouwen.
Vandaag een duurloop van 14.100 meter gelopen in 1:06:35, hsm 117. Er stond wederom een stevig briesje, maar het waren heerlijke temperaturen voor de tijd van het jaar. Het was dan ook nog eens lekker droog, wat kan een mens meer verlangen dan daarin een goed uurtje te lopen. De goesting was dan zelf nog niet over, maar ik moet me toch min of meer aan mijn schema houden. Ook de benen vonden het ideale omstandigheden en het ideale tempo, en dat in een kort loopshortje, zalig. Toch had ik matig last van het rechterbeen, maar ik probeerde om daar niet op te focussen, maar aan het plezier van het lopen. Een gemoedstoestand waar ik gemakkelijk in verzeild geraakte, en dat was toch al een tijdje geleden. Het ging zo vanzelf dat ik er de laatste drie kilometer wat meer tempo in wou krijgen, wat ook aardig lukte. Ik kan dus alleen tevreden zijn over deze training, waarin ik eindelijk nog eens in de runners high belande. Morgen staat er een lange duurloop of tempoloop van twinttig kilometer op het programma, dat word weer werken.
Vandaag een duurloop van 12.450 meter gelopen in 0:51:49, hsm 128. De vooropgestelde snelheid ruimm gehaald maar de rechterheup deed zich voor het eerst sins de inspuiting serieus voelen. Met de rechterknie daarentegen ging het iets beter dan de voorbije dagen, het gaat duss allemaal wat op en af. Een duurlooptraining dat toch de nodige voldoening heeft, ondanks ik deze training niet pijnvrij heb kunnen afwerken. Deze namiddag of morgen gaa ik op zoek naar het schema dat een paar jaar terug op mijn maat is geshreven door Jan Ledegen. Het was de eerste maal dat ik volledig gestructureerde marathontraining op mijn maat gekregen had, en deze beviel me goed. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, volledig in het teken van km's verzamelen.
Vandaag een trage duurloop van 17.150 gelopen in 1:22:26, hsm 115. Een rustige training in koude omstandigheden, er was wel minder wind dan gisteren en dus aangenamer lopen. De benen zijn nog niet gereed om lange trainingen te lopen die normaal op donderdag gepland staan. Het word de volgende weken een verplicht nummer om de opbouw naar 140 km/week te kunnen verzekeren. Deze week staat nog in het schema als aanloopweek naar het marathon en ultra schema voor volgend jaar. Ik had vandaag nog het meest last van mijn rechterknie, dat kan nog even duren eer zo een lopersknie volledig hersteld is. Met de rechterheup gaat het iets beter na de inspuiting van verleden vrijdag, dat word ook een lang genezingsproces. De rechterachillespees met de chronische ontsteking zal niet genezen zolang ik loop, onder controle houden is de boodschap. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, ik hoop tegen 4:20/km te lopen.
Vandaag een tempoloop van 12.150 meter gelopen in 0:48:03, hsm 139. Het werd dus een gewone tempoloop en geen interval of wisseltempoloop, of nog een blokken tempoloop. De eerste kilometer van 04:10 was een goede voorbode, maar de eerste helft was voornamelijk wind mee. Een voordeel waar ik van moest profiteren, want het tweede deel zal een stuk zwaarder aanvoelen. Tot kilometer zes ging het redelijk goed om ruim de 15 km/uur te halen, daarna was het harken en krabben. De koude wind was een groter nadeel dan alleen wind, de koude sloeg op de longen en de ademhaling werd moeilijker. Het zal gewoon nog een paar weken duren voor er een paar procentjes bij dat rechterbeen bijkomen. Ondertussen stap ik elke dag een uur met een enkelgewicht rond de rechterenkel om het been wat aan te sterken. Morgen staat er een trage rustige duurloop van zestien kilometer op het programma, tegen 12 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 14.350 meter gelopen in 1:09:04, hsm 118. De benen voelden minder vermoeid aan dan gisteren het geval was, maar super fris is nog ver af. Het doel dat ik gesteld had, namelijk 12.5 km/uur te lopen, heb ik juist niet gehaald, ik wou ook niet forceren. Een duidelijke veranderig sinds de inspuiting in de rechterheup, is dat de pijn veranderd is in een vermoeidheidsgevoel. De volgende weken volgt een flinke opbouw van de kilometers, en van de conditie, maar het voornaamste een brede basisconditie kweken. Het was vandaag weer ijskoud maar droog, toch blijft het opletten voor ijzelplekken, het minste vocht vriest direct aan. Voor morgen staat er een tempoloop van twaalf kilometer op het programma, ik weet nog niet onder welke vorm.
Vandaag een trage duurloop van 13.350 meter gelopen in 1:04:55, hsm 121. De benen waren nog wat vermoeid van de lange tempoloop van gisteren, dus kwam ik moeilijk uit de startblokken. Het was niet alleen de training van gisteren maar ook te weinig slaap dat het lichaam sloopt, amper vier uurtjes geslapen. Vraag me niet waarom, maar ik kon de slaap niet vatten, en lag te woelen en te zweten in bed, alleen tussen 02:00-06:00 lukte het. Natuurlijk voeld dan alles niet zo fris aan het rechterbeen heeft dan nog een groter handicapt, tegenover het linkerbeen. Het resultaat was een traage duurloop aan het juiste tempo, maar een veel te hoge hartslag voor de geleverde arbeid. En stilletjes aan de rechtse kant die zich liet gevoelen eerst de knie, dan de achillespees en tenslotte de rechterheup. Uiteindelijk was ik tevreden als ik weer thuis aangekomen was, het was een training met een niet al te best gevoel. Morgen staat er een trage duurloop van veertien kilometer op het programma, hopelijk geraak ik aan 12.5 km:uur.
Vandaag een lange tempoloop van 20.300 meter gelopen in 1:22:03, hsm 142. Het was moeilijk te geloven maar tussen kilometer een en vier ging het als vanzelf, wel met wind in de rug. Ruim tegen 16 km/uur tarte ik het betonnen fietspad zonder ook maar iets van hinder te ondervinden. Als of ik in een droom zat gewoon zalig vlammen zonder aan iets te moeten denken, ik liet me dragen door de wind. Na kilometer vier was het liedje gezongen en was het werken om tempo te houden met lichte hinder in de rechterknie. Ik liep nog redelijk beschut maar de kilometer tijden moesten er toch aan geloven, hoe hard ik ook mijn best deed. Het was na amper zes kilometer dat de veer al brak, hoewel dat ook overdreven is, ik was tevreden met het tempo. Maar onder de vier minuten zou ik niet meer geraken, de rechterheup hield stand en ik voelde er echt niets mis aan. Een half mirakel twee dagen na de inspuiting, terwijl het zes tot acht weken kan duren voor het volleig ingewerkt is. Zalig lopen ondanks de lichte pijn in de rechterknie en rechterachillespees, ik moest dan ook serieus knokken tegen de wind in. Het mooie er aan is dat de laatste vijf kilometer weer met de wind van achter kan lopen en dat besef deed me verder strijden. Strijden om zo dicht mogelijk bij die vijftien kilometer per uur te geraken, wel voelde ik sil aan de vermoeidheid wat toenemen. De laatste vier kilometer gingen gemiddeld tegen vijftien kilometer per uur, alleen de laatste 1300 meter waren er teveel aan. Een lichte spanning in de rechterheup was gelijk aan de roep om het kalmer aan te doen, gelukkig zat de training er op tijd op. Morgen staat er een trage duurloop van taalf kilometer op het programma, in de eerste opbouw week naar de volgende marathon.
Vandaag een lange tempoloop van 20.300 meter gelopen in 1:22:03, hsm 142. Het was moeilijk te geloven maar tussen kilometer een en vier ging het als vanzelf, wel met wind in de rug. Ruim tegen 16 km/uur tarte ik het betonnen fietspad zonder ook maar iets van hinder te ondervinden. Als of ik in een droom zat gewoon zalig vlammen zonder aan iets te moeten denken, ik liet me dragen door de wind. Na kilometer vier was het liedje gezongen en was het werken om tempo te houden met lichte hinder in de rechterknie. Ik liep nog redelijk beschut maar de kilometer tijden moesten er toch aan geloven, hoe hard ik ook mijn best deed. Het was na amper zes kilometer dat de veer al brak, hoewel dat ook overdreven is, ik was tevreden met het tempo. Maar onder de vier minuten zou ik niet meer geraken, de rechterheup hield stand en ik voelde er echt niets mis aan. Een half mirakel twee dagen na de inspuiting, terwijl het zes tot acht weken kan duren voor het volleig ingewerkt is. Zalig lopen ondanks de lichte pijn in de rechterknie en rechterachillespees, ik moest dan ook serieus knokken tegen de wind in. Het mooie er aan is dat de laatste vijf kilometer weer met de wind van achter kan lopen en dat besef deed me verder strijden. Strijden om zo dicht mogelijk bij die vijftien kilometer per uur te geraken, wel voelde ik sil aan de vermoeidheid wat toenemen. De laatste vier kilometer gingen gemiddeld tegen vijftien kilometer per uur, alleen de laatste 1300 meter waren er teveel aan. Een lichte spanning in de rechterheup was gelijk aan de roep om het kalmer aan te doen, gelukkig zat de training er op tijd op. Morgen staat er een trage duurloop van taalf kilometer op het programma, in de eerste opbouw week naar de volgende marathon.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:59:29, hsm 115. Ik was er niet zeker van dat lopen zou lukken en begon dus zeer voorzichtig, om alles warm te laten draaien. Wat niet evident is met deze temperturen, daarom had ik een thermo-loopbroek aangedaan om de heup warm te houden. Zitten en liggen is nog best pijnlijk en ondanks de pijnstiller juist voor het slapen gaan ben ik meer dan eens wakker geworden. Maar de verwachting is dat het elke dag een ietsje beter zou gaan, als ik dat ook kan zeggen van de knie en achillespees ben ik tevreden. Geef me tien procent meer kracht in het rechterbeen en ik ben zeker dat tijden onder de 2:50:00 op de marathon weer kunnen. Aan mijn linkerbeen twijfel ik niet die staat vijftien procent sterker dan het rechterbeen, het is dus werken aan dat rechterbeen. Natuurlijk word het met het vorderen van de jaren, alsmaar moeilijker om weer na een evenwichtig uitgebalanceerd lichaam te komen. De training van vandaag heeft me wel de hoop gegeven dat ik een deel van dit evenwicht weer kan herstellen, mits hard werken. Vanaf kilometer drie probeerde ik het tempo te lopen dat ik zou moeten lopen tijdens een trage duurloop en de ook hartslag laag houden. Morgen probeer ik de training af te werken die het trainingsschema vermeld, een duurloop van twintig kilometer aan 4:15/km.
Vandaag een toertje in Herentals gedaan eerst bij de chirurg een inspuiting in de heup gekregen. Het kan zes tot acht weken duren voor alles ingewerkt is in het rechterheupgewricht, dus zal ik nog wat geduld moeten oefenen. De eerste 24 uur zeker niet lopen, het heupgewricht doed nu trouwens pijn alsof ik net een marathon gelopen heb. Een gevoel van overdruk in het heupgewricht heeft hetzelfde zwaar gevoel als na een zware inspanning een gewricht in kramp. Het zou dus stilletjes aan beter moeten gaan en de pijn moet stilletjes aan verdwijnen, het zal er ook voor zorgen dat mijn knie geneest. De eerste indruk is dat de overbelasting aan de patellapees er komt door de pijn in de rechterheup waardoor mijn bekken gekanteld is. Een beetje proberen letten op de loopstijl, bekken achteruit kantelen, rug rechten en schouder licht achteruit en de voeten recht voor uit. Het tweede tussenstation was voor een bloedcontrole om te zien dat de waarden in een positieve zin evolueren. Daarbij gaat de meeste aandacht naar de goede vetten en een betere balans van het cholesterol gehalte, hoe minder vet in het bloed, hoe beter het transport geregeld word in de bloedcellen, en daar een beter doorbloeding van de spieren, waardoor ontstekingen minder kans hebben. Een volgende check-up was er aaan de rechterachillespees in vorm van een echo, er zijn geen microscheurtjes te zien, zeer belangrijk. Wel is er een belangrijke plaatselijke ontsteking, maar geen bursitis, dus ook hier is het een zoektocht naar de oorzaak van de ontsteking. Ik heb al de opinie van de kinesiste, die denkt dat het triggerpunt rechtsboven de rechterkuit zit zelfmassage van de kuit na elke training. Rekoefeningen voor en na de training, en de rechterachillespees een drietal keren koelen met ijs is de boodschap die ik moet onthouden. Het valt dus al bij al nog mee maar het blijft nodig er elke dag aan te werken om de zwakke punten te versterken en een beter balans te hebben. Morgen staat er een rustige inlooptraining op het pogramma, het rechterbeen zal dicteren hoe lang en hoe hard het mag gaan.
Vandaag een trage duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:59:04, hsm 112. Het ijzelde op een deel vaan het parkoer en het was opletten om niet onderuit te gaan, zeker in de bochten. Ik had me goed warm aangekleed, lange broek, lange shirt, regenvest en zweetvest, handschoenen en muts. Wat na vijf kilometer veel te warm bleek, handschoenen en muts uit en regenvest half open was al wat beter. De benen voelen wat pijnlijker aan als we verkrampt lopen met een ei in de broek uit schik plat op de buik te gaan. Gelukkig waren de laatste drie kilometers vlot beloopbaar en durfde ik weer wat vrijer lopen, zonder schrik. Al bij al ben ik tevreden met deze training, het ging redelijk vlot ondanks de winterse toestanden. Voor morgen is er een rustdag ingelast, s'morgens de spuit in de rechterheup, bloedonderzoek en een echo van de rechterachillespees.
Vandaag een tempoloop gelopen van 12.150 meter in 0:49:42, hsm 134. De benen herstellen traag maar zeker van het zware ultra en marathonseizoen, voel ik ook tussen de trainingen. Ik heb al minder last van opkomende krampen in de rechhterknie en rechterdij, die bovenal s'nachts opkomen. Het supergevoel heb ik nog niet in de benen, de kracht die nodig is om een grotere paslengte te hebben ook niet. De knie is in het begin van de training nog te stijf en als ik bergop of tegen de wind in loop, licht pijnlijk. Vrijdag na de spuit in het dijbeen hoop ik op nog een spectaculaire verbetering, zodat ik weer op mijn niveau kan trainen. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, tegen goed 12 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:58:22, hsm 119. Het was fris en er stond een stevig briesje, eerste zes kilometer tegen, dat kwam goed uit. De eerste helft wou ik rustig aan doen en dat gaat vanzelf als er wat meer tegenstand is. Eens aan het keerpunt met de wind in de rug versnelt naar een rustig duurlooptempo. Nu zijn de benen nog niet volledig hersteld en doet de rechterkant nog wat lastig en voelt het zwaar aan. Toch het tempo gelopen dat ik voorop gesteld had en in de huidige omstandigheden is dat een succes. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer tegen veertien kilometer per uur op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.750 meter gelopen in 1:03:40, hsm 109. Het was de eerste training in de sneeuw sinds februari en dan is het weer wat aanpassen om niet onderuit te gaan. Een laagje van twee centimeter verse sneeuw veranderde snel in een blubber met ijswater, niet echt aangenaam. De benen waren ook niet super ook al omdat de paslengte ingekort werd om een vaste voet aan de grond te krijgen. Na de derde kilometer was de loopstijl volledig aangepast aan de gladde ondergrond en ging het wat vlotter. Toch is dit echt mijn weertype niet, geef mij maar 25° en het zonnetje, maar dat zal nog een paar maanden wachten zijn. De rechterknie, rechterheup en rechterachillespees baren nog steeds zorgen , ik kan blijven lopen rond de pijngrens. Vandaag had ik enkel de rechterachillespees beschermt met een tape, de rechter knie en heup waren onbeschermt. Ik heb voor morgen een iets vlottere trage duurloop over twintig kilometer in de aanbieding staan .
Vandaag een duurloop van 24.300 meter gelopen in 1:42:55, hsm 136. Ik vertrok in de gietende koude regen en geraakte maar niet opgewarmt met een te trage eerste kilometer tot gevolg. Het duurde tot kilometer zes eer ik het iets of wat warm kreeg, en toen was het al gestopt met regenen en scheen de zon. Een beetje balanceren op een koord, zo voelde het aan de zoektocht tussen wat snelheid en zo weinig mogelijk pijn. De eerste 12.150 meter waren met de wind mee en dus moest ik in de eerste helft mijn looptempo bepalen. Een eerste helft gelopen in 0:51:40, na een u-bocht had ik de wind vol in de snoet maar ik wou zolang mogelijk mijn tempo houden. Natuurlijk ging de hartslag iets omhoog en begon het rechterbeen te protesteren onder het gebeuk tegen de vrije wind. Het verstand op nul en wat afzien, maar het ging toch voldoende snel er zat zelf een negatief split in en dat tegende wind in. Maar ik moest de laatste vier kilometer nog wat versnellen, het lukte om een negatief split te lopen, tweede helft in 0:51:15. Dus toch wel content van de training gezien de omstandigheden vooraf gaande en tijdens de training, genoeg karakter getoond. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma. en een week van tachtig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.050 meter gelopen in 1:13:55, hsm 113. De benen waren weer tien procent beter als gisteren, het is te zeggen dat de pijnervaring mider was. Hoewel er niet veel tijd tussen de twee trainingen zat, maar ook geen zware wekdag is het herstel beter. Alleen de rechterheup deed nog iets te zeer om volledig te kunnen genieten van deze koude omstandigheden. Zolang het alleen de koude is, is het goed, moeilijker word het als er neerslag bij komt te kijken. Morgen staat er een lange duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, om aan een weektotaal van honderd kilometer te raken.
Vandaag een duurloop van 13.600 meter gelopen in 1:02:36, hsm 123. Het rechterbeen deed nog pijn, maar de pijn was toch al minder dan gisteren het geval was. Daarom toch gekozen om een uur te gaan lopen, het zal de verslaving zijn, want veel leute heb ik er niet aan. Maar met een paar weken economishe werkloosheid in het vooruitzicht, zal ik wat meer aaandacht aan de rust kunnen besteden. Volgende week vrijdag krijg ik een inspuiting in mijn rechterheup en daan hoop ik weer een tijd zonder pijn te kunnen lopen. Vandaag ging ik tot op de rand van de pijngrens, maar het lichaam is dan ook zwaar vermoeid na deze zware werkweek. Ik hoop morgenvroeg toch al beterschap te voelen als ik s'morgens ga lopen en het lichaam goed uitgerust is. Dan staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, waarin de nadruk op recuperatie ligt.
Vandaag een traage duurloop van 7.200 meter gelopen in 0:35:51, hsm 107 meer zat er niet in. Ik was zo vermoeid na de werkdag dat ik al mijn moed bijeen moest schrapen om te gaan lopen. Al in de eerste meters voelde ik dat alles zo ongeveer pijn deed en ik dacht rond de blok en naar huis. Maar ik wou toch proberen iets sneller te lopen in de hoop dat de spieren los kwamen en de pijn zou verdwijnen. De voetpezen, de rechterheup en rechterachillespees bleven pijn uitstralen om nog niet te spreken van de rechterknie. Na goed zeven kilometer toch maar gestopt, verder lopen zou alles alleen nog maar verergeren en dat is nu niet de bedoeling. Voor morgen staat er normaal een duurloop van twaalf kilometer op het programma, we zien wel wat het word!
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:13:48, hsm 118. De benen waren nog te vermoeid om er al een duurloop uit te persen, met name het rechterbeen is aan herstel toe. Een gegeven waar ik nieet om heen kon, dus werd er trager gelopen om dat been niet teveel te overbelasten. Met de rechterknie, rechterheup en rechterknie is het sukkelen geblazen, zeker na een lange en zware werkdag. Nog een beetje doorbijten en dan ben ik vier weken economisch werkloos, voor mijn vermoeide benen een zegen. Volgende week vrijdag mijn inspuiting in de rechterheup en dan rustig opbouwen van 80 km/week naar de volgend marathon. Deze week wil ik nog wel de honderd kilometer halen, om daarna een rustige week in te lassen en dan snelheid kweken. Morgen staat er na de werkdag een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, nog wat kilometers malen.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:06:22, hsm 112. De rechterknie was gelukig minder pijnlijk dan gisteren en mede daarom kon ik wat meer druk op de benen zetten. Een stuk minder goed ging het met de rechterachillespees, ook de rechterheup was iets stroever, de verzuring was zo goed als weg. Ik liep in het begin van de training nog wat trager dan 12 km/uur, maar vanaf de derde kilometer ging het aan de juiste snelheid. Het was een miezerig weertje, gelukkig stond er weinig wind en koelde ik ook niet af, de valling is iet wat beter als eind vorige week. De recuperatie verloopt dus goed, voor snelheid te trainen is het tenminste nog wachten tot volgende week. Zo hoop ik tegen eind december naar de zestien kilometer in een uur te evolueren, maar daar zal nog hard getraind moeten worden. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma tegen 13 km/uur als de been het toelaten.
Vandaag een herstelduurloop van 12.200 meter gelopen in 1:08:40, hsm 105. Het was dan ook echt nodig deze herstelduurloop, want ik ben diep moeten gaan gisteren in Geldrop. Tel daarbij om 04:30 opstaan en 09:30 lang werken, dat is op zijn eigen al zwaar genoeg, maar de dag na een marathon! Zeer traag begonnen en dan rustig blijven joggen om de verzuring zo ged als mogelijk uit de benen te krijgen. De rechterknie is er slecht aan toe na een tik van een klapdeur en dan de val na een kilometer of dertig. Is de pijn iets toegenomen, maar we zitten vanaf nu minimaal drie weken in een rustige periode, waarin herstel belangrijk is. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, de snelheid zal dan nog niet hoog liggen.
Lucas Klamer Wisseltrofee Vandaag was het tijd voor de laatste marathon van 2012, de Tis voor niks marathon in Geldrop. Het begon al slecht deze morgend de jogste hond was ziek en het zag er niet goed uit, dus ging Carine thuuisblijven. Ze kon maar tegen negen uur binnen in de dierenkliniek, dus ging ik met wat vertraging alleen richting Geldrop. Rond 09:20 kwwam ik pas aan en moest snel mijn nummer halen, ik had een parkeerplaats gevonden op ruim 200 meter. Het was aanschuiven om aan de wedstrijdnummers te geraken, de file stond tot buiten het wijkcentrum, en ik moest nog naar de wc. Daar was het ook aanschuiven en uiteindelijk kon ik de hoogste druk uit de darmen perseen, en me klaarmaken voor de wedstrijd. Buiten waaide het ongemeen hard en ik had weinig vertrouwen in een goede afloop, dat was voor mij finishen onder de drie uur. Alle marathon en ultracup lopers waren aanwezig, voor de meeste zat er nog een verbetering van hun klassement in. Hetzij de bonuspunten of een slechte wedstrijd uitwissen met een goede wedstrijd, zo kon ik zelf nog een half puntje naar boven. De start verliep waat chaotisch Johan Whatty nam een snelle start, ik volgd wat verder met Ralph Pribiesch in mijn spoor. Ralph nam snel over en ik wist snel hoe laat het was, dit tempo lag te hoog voor mij, Ralph dichte het gat met Johan en ging door. Na vijf kilometer (0:19:46) volgde ik op zo'n 150 meter van Johan, Ralph was al niet meer te zien, en Gert Mertens liep 100 meter achter mij. We hebben al een kilometer met tegenwind gekregen er volgen er nog vier, maar de benen zijn nog fris en dus gaat het tegen 14 km/uur. Ik kom wel geen meter dichter bij Johan, en Gert kan af en toe schuilen bij een medeloper, maar ik ben niet van zin om me op te blazen. De ondergrond is hier zeker nog te doen, en aan kilometer tien (0:40:32) met de wind in de rug ziet het er nog altijd goed uit. Nu laat ik me dragen door de wind, maar af en toe komt er een knikje in de weg en daar voel ik dat de heup op zijn limiet zit. Mijn snelste kilometer is de elfde in 03:43, normaal met heup en knie in orde en goed getraind moet ik onder de 3:30/km raken. Als alles meezit zoals op die strook met een forse rugwind, maar ook nu heb ik de indruk dat ik terrein verlies tegenover Johan. Kilometer vijftien (1:00:08) bina aan een gemiddelde van 15 km/uur het gaat de goede kant uit, maar het zwaarste moet nog komen. De volgende vijf kilometer krijgen we al een voorsmaakje, bos en heide, in het bos wat glad, op de heide los zand en houten brugjes. Er is soms weinig plaats om de lopers van de dertig kilometer te passeren, en dan moeten we het hogere heidegras door, niet simpel. Op de heide lijkt het wel teletubbie land twee meter omhoog twee meter omlaag maar dan op het losse zand en veel draaien en keren. Kilometer twintig (1:21:30) ik loop op amper 100 meter van Johan, maar die heeft het door en versnelt weer, ik moet hem laten gaan. De heup speelt serieus op als ik kracht moet zetten, de knie geeft af en toe een prik maar het gaat nog, de achillespees brand lichtjes. Op een bepaald moment gaat het verkeerd, ik loop mis gelukkig nieet te ver want een paar tragere atleten roepn me toe. Toch een 140 meter teveel en ik loop nu in het spoor van Gert Mertens, die ga ik zolang als mogelijk proberen volgen een goede loopgids. We zijn ondertussen door verscheidene klappoortjes moeten lopen en een ervan klapt tegen mijn pinlijke rechterknie, amaai doet geen deugt. Kilometer 25 (1:43:14) het word duidelijk dat onder de drie uur lopen heel moeilijk gaat worden, na dertig kilometer word het pittiger. Gert doet het meeste kopwerk alleen als er wat tegenwind iss probeer ik te helpen, want voor de rest zit ik op mijn limiet. De streek is hier wondermooi, maar niet ideaal om snel te lopen, er komt meer en meer zand voor in het parkoer, en de benen zijn vermoeid. Aan kilometer dertig (1:04:27) komt er een stuk die normaal bijna niet te belopen is en daar neem ik de kop, maar het valt wonderwel mee. Zo goed als dit jaar heeft die 1200 meter lange strook nog niet gelegen, maar de laatste 12.5 kilometer moeten in 55:32 gaan. En daarvan zijn er negen tegen de zware wind bij en vijf in de heide duinen met veel los zand, het word nog een hele klus om te klaren. In de laatste bocht voor de duinen schuif ik onderuit op de rechter dij en knie, die voelen nu nog zwaarder aan, gelukkig wacht Gert. Hij stelt voor om samen te werken tot aan de aankomst, ik zal blij zijn als ik tot dan kan volgen en voldoende werk op proberen knappen. Gert heeft het inderdaad wat moeilijker op de stroken met tegenwind en we proberen zoveel mogelijk te wisselen tegen de wind in. Kilometer 35 (2:27:07) nu komt er een gemeen stuk aan geen beschutting en een niet echt goed beloopbare ondergrond, het is knokken. Nu neem ik de langste beurten met de wind op kop, als krachtloper heb ik wel wat voordeel op Gert in deze zware beproeving. Gert komt niet uit het zog en moet op een bepaalt moment lossen, ik loop door in de wetenschap dat het straks minder zwaar word. Dan kan Gert terugkomen en dat zullen we zeker nodig hebben om onder de drie uur te finishen, en inderdaad daar is Gert weer. Hij sleurt op kop en moedigd me voortdurend aan om niet te lossen, ik moet alles bijeen schrapen om te kunnen volgen, het lukt amper. De laatste vijf kilometer zijn voor Gert ik moet alleen proberen aanklampen, met nog twee kilometer te gaan geloven we er weer in. Gert blijft me aanmoedigen om in zijn spoor te blijven, in de laatste kilometer moet ik meter per meter prijsgeven, het is superzwaar. Maar eens zeker onder de drie uur wacht Gert me op en lopen we samen over de eindmeet, we zijn beiden gelukkig met deze tijd. Zonder Gert had ik nooit onder de drie uur gefinisht vandaag, dus bedankt voor zoveel steun en aanmoedigingen Gert.
Vandaag een beetjte los gelopen goed voor 7.400 meter loopplezier in 0:36:26, hsm 110. Het ging vandaag lichtjes beter dan gisteren en een evolutie in de goede richting is beter dan niets. De rechterheup en rechterknie waren minder pijnlijk dan gisteren, alleen de rechterachillespees was over gevoelig. Een rustige daag in het vooruitzicht, na het los lopen de sportzak en proviand voor morgen klaarzetten en veel platte rust. Meer kan ik niet doen om morgen zo fit als mogelijk aan de start van de Geldrop natuurmarathon te komen. Het zal mijn vijftiende marathon of plus zijn voor dit jaar, en dat is gezien de lichamelijke ongemaken goed te noemen. Ik kan morgen een tien op elf scoren wat betreft de marathons onder de drie uur in 2012.
Vandaag een duurloop van 11.300 meter gelopen met versnellingen in 0:50:24, hsm 125. De benen waren niet super en het was werken om aan het duurlooptempo te komen. Met de rechterheup, rechterknie en rechter achillespees gaat het nog altijd niet goed. Het was allemaal gevoelig van in het begin tot het einde van de training, berop of met tegenwind nog erger. Een niet zo bijster goed vooruitzicht voor de natuurmarathon in Geldrop aankomende zondag. De valling word ook elke dag wat erger, keelpijn een verstopte neus en een vastzittende hoest. Ik hoop dat de volgende uren wat beterschap brengen, en ik mijn laatste marathon van 2012 kan lopen. Morgen staat er een los loop van vijf kilometer op het programma, en de nodige platte rust.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 10.400 meter in 0:51:18, hsm 110. De benen wat actieve rust gunnen en stilletjes aan op temperatuur laten komen zonder forceren. Ik ben er nog niet 100 % zeker van dat ik zondag ga kunnen starten in de marathon van Geldrop. Teveel last van de rechterheup en sinds gisterenavond van de rechterknie, na urenlang op dezelfde plaats staan. Het moet zeker niet erger meer worden, want dan start ik niet in de laatste marathon van het jaar. Normaal is het zoal zwaar gnoeg om er onder de drie uur te lopen, het parkoer is zwaarder dan Kasterlee. Maar de kans dat ik start is nog altijd groter dan dat ik niet start, het zal in ieder geval zwaar worden. Ik moet al hopen op een goede dag om juist onder de drie uur te geraken, mijn drie eindtijden zijn, 2:56:37 (2009), 3:08:44 (2010), 2:58:34 (2012). Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:05:13, hsm 130. De rechterheup had het zwaar te verduren aan dit duurlooptempo van 14.2 km/uur. Met de rechterknie en de rechterachillespees ging het nog redelijk wel gevoelig maar niet echt pijnlijk. Ook de benen waren al een stuk frisser dan gisteren, en de hartslag leef redelijk laag ten aanzien van de geleverde inspanning. Het begin van een opkomende valling vrees ik nog het meest voor zondag, vier dagen medicatie slikken om het te onderdrukken. De benen zijn toe aan een rustige periode, om daarna te kunnen opbouwen naar een hoger niveau. Wat nodig zal zijn als ik weer richting de 2:50:00 wil geraken op de marathon, en het uur op een tien mijl. Het tweede zal wel iets gemakkelijker zijn dan het eerste om te realiseren, een uur houden mijn benen het wel nog vol. Vanaf morgen begint de stevige afbouw richting de T'is voor niks marathon in Geldrop, mijn laatste voor 2012. Dan staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, en hopen dat de benen verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 15.750 meter gelopen in 1:18:13, hsm 115. De vermoeidheid zit nog goed vast in de heup, maar er is toch verbetering merkbaar, het word nipt zondag volledig fit te zijn. Volgende zondag sluit ik mijn marathon en ultra seizoen af, nog een laatste keer de heup tot het uiterste laten gaan. Ik hoop in schoonheid het marathonseizoen af te sluiten met een tijd onder de drie uur, dat zou een tien op elf betekenen dit jaar. Het word wel niet gemakkelijk om onder de drie uur te finishen want de 42.500 meter lange natuurmarathon is redelijk pittig. Vandaag vlotte het nog niet echt, de heup zat nog vast en de benen voelden nog vermoeid aan, het weer was nochtans ideaal. Na een tweetal kilometer begon het toch iets beter te draaien maar ik kon het niet doortrekken tot aan het einde van de training. Toch zal ik tevreden zijn met de evolutie, de trainingen zijn ook wat naar de lange kant om echt van recuperatie te kunnen spreken. Morgen staat er nog een duurloop van vijftien kilometer op het programma, de dagen daarna staan er drie korte trainingen op het menu.
Vandaag een recuperatieloop van 15.400 meter gelopen in 1:23:08, hsm 110. Ondanks het vermoeide rechterbeen en de pijnlijke rechterheup en rechterknie had ik goesting om te trainen. Al vlug was er het plan om vijftien in de plaats van de geplande tien kilometer te lopen, wel zeer rustig. Ik moet maar om 15:00 beginnen werken en dus kan ik nog wat uitrusten, ik wil deze week 115 km lopen. Dus vijftien kilometer meer dan op het schema staat, ik wil toch nog iets meer uithouding hebben. Gisteren in Kasterlee liep ik voor de zeventigste keer een marathon onder de drie uur, nog dertig te gaan dus. Het is dus te hopen voor mij dat de spuit in de heup wat verbetering brengt en ik volgend jaar een tiental marathons onder de drie uur kan lopen. Voor morgen stond er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, dat word dan vijftien kilometer.
We kwamen ruim op tijd aan in Kasterlee en hadden dus vlak aan de sporthal parkeerruimte en stonden zo strategisch goed opgesteld. Het was wel al een paar uur aan het miezeren, dus ging het een marathon met een veldloop er in worden, te zware kost dus voor mij. Ik ben dan nog maar eens genieten van de hal of fame in de grote tent, waar alle winnaars omhoog hangen, een mooie herinnering. Dan zijn we ons stilletjes aan gaan gereed maken voor deze marathon, ik was er nog niet uit hoe ik ging starten, snel of rustig. Een vraag die snel beantwoord werd eens de wedstrijd op gang, ik was tevreden dat ik het groepje kon volgen waar ik bij zat. Goede lopers genoeg in dat groepje, Ralph Preibisch, Johan Whatty, Gino Lauwen, Phillip Thijs, en nog een paar halve marathonners. De km-tijden gingen onder de 4:00/km, na een kilometer of zes tot en met kilometer negen gingen al boven de 4:00/km. Tijd voor wat actie, want ik voelde dat de heup het vandaag niet zo lang zou houden en dus moest ik tot half marathon blijven gaan. Zo gezegt zo gedaan en ik zette me op kop en liep het tempo dat mijn heup aan kon, ik liep drie groepjes voorbij en bleef tempo maken. Tussen kilometer veertien en zeventien lag een stuk dat je zelf in het veldlopen niet dikwijls tegen komt super lastig voor de heup. Alleen Gino Lauwen en Filp Thijs volgden nog in mijn spoor, toch was ik wat aan het vrezen of ik vandaag wel onder de drie uur kon. Zo een pijn deed mijn heup als we op een stuk verhard liepen en eens de stijfheid van de heup en hamstring de knie bereikt is het over. Halfweg had ik Filip en Gino al moeten laten gaan, en kon mijn lijdensweg pas echt beginnen, me mentaal sterk houden is belangrijk. Want er zouden nog heel wat atleten over me heen gaan, mijn enigste doel is sterk genoeg blijven om onder die drie uur te blijven. De weg is nog gladder geworden want het blijft maar miezeren en er zijn de eerste ronde al meer dan 1600 atleten gepasseert. Op die gladde wegen geraak ik telkens het tempo wat kwijt, want het rechterbeen is niet stevig genoeg om de glijpartijen op te vangen. Als ik weer op de zwaarste strook gekomen ben, die nu nog twee kilometer langer is geworden, dat is in mijn staat eindeloos. De tijden zijn nu opgelopen richting 5:00/km en met nog vijf kilometer kom ik wat tekort om onder die drie uur te finishen. Iets wat ik zeer erg zou vinden met al de moeite en pijn die ik me de voorbije uren getroost heb, dus probeer ik er alles uit te persen. Alles uit te persen wat het rechterbeen nog toelaat, onder een niet stoppende verkrramping lukt het me toch iets te versnellen. Uiteindelijk pers ik er de laatste driehonderd meter nog iets uit wat op een eindsprint moet lijken, het lukt nipt, dus tevreden.
Binnen tien minuten vertrekken we richting Kasterlee, om toch maar een deftige parkeerplaats te vinden. Ik ga er graag terug naar Kasterlee, daar heb ik voor de eerste maal een loopwedstrijd gewonnen. Wat voor een dan nog, het was mijn favoriete marathon, nu dat het parkoers veranderd is niet meer. Maar tot twee jaar geleden moesten we tweemaal de hoge mouw op en was het een parkoer dat tot de verbeelding sprak. Nu is het nog een mooie marathon maar niet uitzonderlijk meer, alleen heb ik tot nu toe alle edities gelopen. Voor vandaag staat de marathon uitlopen juist binnen de drie uur centraal, veel meer kan ik niet verwachten. Of me dat gelukt is lezen jullie de avond wel, k ga in elk geval mijn uiterste best doen, zoals altijd.
Vandaag een losloopje van 7.400 meter gelopen in 0:36:29, hsm 109. Die verdomde knie deed weer lastig in zoverre dat ik nog twijfel aan uit te kunnen lopen morgen. Hopelijk loopt het morgen wat beter en kan die knie morgen een volledige marathon mee. Ik zou graag mijn twaalfde wedstrijd van de marathon en ultra cup finishen, dan kan ik aan rusten denken. Rusten, het is te zeggen rustig aan doen, wel nog lopen en als het even kan de marathon in Geldrop ook nog. Maar dan alleen een tijdje korte wedstrijden en de focus op het herstel van het rechterbeen. Vandaag voelde het dus slecht aan, maar het kan evengoed morgen wel los lopen en dan is het goed geweest. Morgen staat de marathon van Kasterlee dus op het programma, met als grootste doel uit te lopen.
Vandaag een duurloop van 10.400 meter met versnellingen gelopen in 0:45:12, hsm 129. De rechterknie was niet in optima forma en was gans de training gevoelig, hopelijk is daat zondag beter. Het kan zijn omdat ik een lange broek aan had en dat een extra druk op de knieschijf veroorzaakt. Een iets beter ging het met de heup, die begon tegen het einde van training wel al wat te zeuren. Geen ideale repetitie voor de marathon van Kasterlee, een volzette marathonen halve met meer dan 1600 deelnemers. Morgen staat er een korte losloop van zes kilometer op het programma, en zoveel als mogelijk rusten natuurlijk.
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:51:04, hsm 110. Het ging rustig aan, maar voor een keer vond ik dat niet erg, het herstel van de benen primeert. Alleen de laatste kilometer eens doorgelopen om het juiste gevoel in de benen te kunnen waarnemen. Een slecht gevoel had ik niet, maar om te zeggen dat het super was is ook overdreven. Ondertussen is de uitslag van de vijftig kilometer van Bottrop aangepast, ik was zesde algemeen en eerste bij de 50+. Niet dat het nu nog super veel uit maakt, maar juist is juist en eerste in mijn categorie is een streefdoel. Ik hoop dat de weerman zich vergist, want ze geven zondag regen, en dat kunnen we missen als de pest in Kasterlee. Voor morgen staat er een duurloop van 10.400 meter op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 13.150 meter gelopen in 0:53:07, hsm 142. De benen zijn dus hersteld van de vijftig kilometer ven Bottrop, het ging vandaag zelf beter dan verleden zondag. Alleen de eerste twee kilometers waren trager dan de 15 km/uur, en dat is een sterk resultaat drie dagen na een 50K. Een warmtepleister tegen de rechterheup geplakt en een lichte kenesiotape voor de rechterknie en de rechterachillespees. Ik moest me niet inhouden want ik heb gisteren goed nieuws gekregen van de heup en kniespecialist. Eerst moest er een nieuwe rx van de heup genomen worden omdat er gevreest werd voor degradatie van het kraakbeen. Waardoor de heupkom te groot geworden zou zijn, maar wat bleek na het bestuderen van de nieuwe rx? Het kraakbeen in de heupkom was niet uitgesleten en het zag er zelf beter uit dan drie jaar geleden, lopen doet de heup goed. Nu zit ik wel met die pijn in de heup, daar is een klein losgekomen botfragmentje van het heupgewricht verantwoordelijk voor. Daarvoor waren er twee oplossingen een kijkoperatie om het botfragment vast te zetten en een spoeling van heupkom en heupgewricht. Een tweede tijdelijke remedie zou een inspuiting met cortisone zijn in het heupgewricht zijn en daat zou 6 tot 24 maand moeten helpen. Na samenspraak met de heup en kniespecialist is er gekozen voor een inspuiting, die ook nog een paar maal herhaaalt mag worden. Drie jaar geleden heb ik al zo een inspuiting gehad en het heeft toen ook 18 maand geholpen, en dat zonder een lange revalidatie. Er is dan ook gekozen om het na mijn marathonseizoen toe te dienen en dan een weekje rustig aan te doen om te herstellen. De knie is volgens de specialist een gevolg van de verkramping in de heup en zou ook moeten verdwijnen in de rustige periode. Voorlopig moet ik wat rek en strekoefeningen doen om die rechterheup soepel te krijgen, want die zit goed vast. Als alles goed uitdraaid zou ik volgend jaar dus een volledig marathonseizoen kunnen lopen, als alles meezit natuurlijk. Morgen staat er een rustige recuperatieloop op het programma, om wat meer frisheid en jus in de benen te krijgen. Daarom heb ik na de training van vandaag een recuperatie drankje benut, ik hoop echt een goede tijd te realiseren in Kasterlee.
Vandaag een trage duurloop van 14.400 meter gelopen in 1:08:52, hsm 121. De benen moeten pijnigen om de 12 km/uur te halen, het is wel ruimschoots gelukt. Het rechterbeen had het moeilijk op het einde, de heup is nog niet hersteld van de 50 kilometer van Bottrop. Buiten de rechterheup ben ik wel tevreden vn de training, waar alleen de hartslag iets te hoog lag. Dit was meteen de laatste training van meer dan een uur tot de marthon van Kasterlee nu zondag. In het eindklasssement vaan de Marathon en Ultracup ziet het er naar uit dat ik op de vierde plaats zal stranden; Natuurlijk moet ik in Kasterlee onder de drie uur lopen, de derde plaats zit er alleen in indien ik nog twee marathons onder de 2:50:00 loop. Wat natuurlijk niet mogelijk is gezien de staat van de rechterheup, rechterknie en rechterachillespees. Ook de zware parkoers van de volgende twee marathons, die grotendeels op onverharde en glooiende wegen gaan. Straks gaan we op bezoek bij de heup en knie specialist en zullen we weten wat er voor het volgende seizoen nog inzit. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, ik moet de 13 km/uur halen om een normaal herstel te hebben.
Vandaag een herstelduurloop van 13.500 meter gelopen in 1:10:32, hsm 106. Deze nacht ondanks een pijnstiller en een ontstekingsremmer dikwijls wakker geworden van de pijn in heup en knie. Een zodanig knagende pijn dat ik er lastig van werd en op den duur in inslaper genomen had zodat ik toch vier uurtjes kon slapen. Gelukkig weet ik dat het ergste voorbij is en het nu elke dag wat beter word tot aan de volgende marathon, nu zondag al. Ook lopen doet minder naar dan zitten of liggen, dan beginnen de rechterheup, rechterknie en af en toe de rechterachillespees te zeuren. Ik had een warmtepleister op de knie geplakt en de patellapees band aan gedaan en de rechterheup ingespoten met reflex-spray. Toch duurde het tot kilometer drie eer de meeste stijfheid uit de benen verdwenen was en we een joggers snelheid haalden. Van dan af ging het redelijk en de harstlag klom maar traag de hoogte in, ideaal dus voor een herstelduurloop. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, waarin ik de 12 km/uur hoop te halen. Daarna ga ik een heup en knie specialist raadplegen om te zien wat de volgende stappen zijn die ze kunnen ondernemen.
Vandaag was het mijn eerste wedstrijd in Duitsland en mijn tweede ultrawedstrijd over vijftig kilometer. Mijn eerste wedstrijd over vijftig kilometer was al zeven jaar geleden en ik had er een slechte tijd gelopen (3:53:13). Ik had de wekker om vijf uur laten aflopen, en vertok om 05:50 richting Beerse, vandaar kon ik meerijden met Wim Driessen. De tijd ging dus goed voorbij, wat herinneringen en sterke verhalen ophalen over de gelopen wedstrijden en ultralopers. We kwamen op tijd aan op de mijnsite in Bottrop, met nog vele oude gebouwen en een prachtige en herkenbare mijnlift. Een mooie organisatie en een fantastisch mooie loopomgeving, zowat alle toppers uit de marathon en ultracup waren aanwezig. Johan Whatty trok er aals een speer van door, kort gevolgt door Ralph Preibisch en Frank Wiegand, daarachter Gert Mertens. Ik versnelde iets samen met mijn chauffeur Wim Driessen en samen met Gert zouden we vele kilometers samen lopen. Het was een mooie golvende omgeving, grotendeels door het bos, de paden lagen er droog bij, maar het verharde was weg. Ooit zouden deze paden in asphalt geweest zijn, nu leek het meer steenslag, na vijftien kilometer liepen we voorbij Johan. We liepen dan gemiddeld tegen 4:06/km, ik hoopte zo het vastlopen van de heup en de kniepijn wat uit te stellen. Na tweeentwintig kilometer gebeurde het onwaarschijnlijke, we liepen Ralp Priebisch voorbij en liepen virtueel voor de 2de plaats. De doorgang na de eerste ronde zagen we dat de eerste een driehonderd meter voor ons liep, we kwamen door in 1:43:15. Ik wou er dus zolang mogelijk bijblijven, bij dit groepje en als mijn heup en knie het gans de wedstrijd uithouden, tot het einde. Maar de eerste signalen waren er na achtentwintig kilometer, een zwaar gevoel aan de binnenzijde van de knie, een kortere paslengte. De rechterheup die alsmaar stroever liep, na dertig kilometer moet wim een gaatje laten en dat is het sein voor Gert om door te trekken. Ik kan niet meer overnemen ben al blij dat ik kan volgen en hoop dat de knie, heup en achillespees niet nog verergeren. Het is natuurlijk hopeloos en elke kilometer is de degradatie van het rechterbeen een halve procent meer, niet vol te houden dus. Aan kilometer vierendertig met de eerste nog honderd meter voor ons is het zover ik moet er onherroepelijk af, gedaan de droom. Na zesendertig kilometer loopt Wim driessen me voorbij, ik loop in vierde stelling en de kilometer gaan naar 4:40 , te langzaam dus. De enige houvast die ik heb is dat ik een persoonlijk record kan lopen, ondertussen begint mijn teen te branden als gevolg van een blein. Het golvend parkoers lijkt onder deze omstandigheden een heuvelachtig parkoers, de paden liggen er naar gevoel superslecht bij. Juist voor het marathonpunt vliegen Johan Whatty en Wouter Decock me voorbij, ik loop in zesde positie maar als eerste 50-plusser. Elke kilometer duurd langer dan een duizend meter, ik zie af bij de beesten en moet knokken om tegen twwaalf per uur te blijven lopen. Nog een kilometer te gaan, zelf nu kan ik niet genieten, daarvoor is de pijn in het rechterbeen te groot, maar het is bijna over. Ik finish als zesde in 3:38:31 mijn persoonlijk record met 0:14:42 verbeterd, en eerste vijftigplusser, ik zal maar tevreden zijn. Hier is er een podiumceremonie per leeftijdscategorie, dus mag ik het hoogste schavotje op, ik drink twee alcoholvrije erdingers. Die waren trouwens gratis voor de deelnemers, de uitslagen van de vijftig eersten hangen uit, ik sta als zevende genoteerd. Zevende een tweede vijftigplusser, het moest mij weer overkomen een spookloper van vijftig die me voorbij gelopen is, kan niet. Protest bij de organisatie doet niet veel uit, tijdens het podium komt de spookloper niet opdagen, maar moet ik op het tweede schavotje. Terug thuis ga ik verder op onderzoek uit, wat was de doorkomst van spookloper 5005 half weg, geen tijd te bespeuren, einde verhaal.
Binnen het half uur vertrek ik richting Bottrop, een twee uur rijden van Herenthout. Ikzelf rij tot Beerse en dan kan ik mee met Wim Driessen en van de goede M-U lopers. Normaal gezien moeten we ongeveer in dezelfde tijd kunnen lopen, ideaal dus als je niet te lang kan wachten. Wat ik vandaag mag verwachten weet ik niet, ik denk dat het een glooiend parkoers is met veel onverharde wegen. Over twee ronden van vijfentwintig kilometer, het weer zal droog blijven en er staat een matige wind, de max temperatuur is 9°. Vanavond kan je reeds de uitslag en de diverse verslagen verwachten op dit blog, tot vanavond.
Vandaag een trage duurloop van 7.750 meter gelopen in 0:38:01, hsm 110. Een rustige trage duurloop stond er op het menu, het mocht zelf nog een stapje trager gaan. Maar veel energie heb ik niet verspilt vandaag, de training afgewerkt met alleen een warmtepleister voor de rechterknie. Het is daan ook de bedoeling om morgen nog een totaal loss aan te komen voor de vijftig kilometer van Bottrop. De wedstrijd start om negen uur, dat wil zeggen dat ik omtreeks 05:00 uuit het warme nest moet. Gelukkig moet ik zelf maar veertig kilometer van de driehonderdzestig rijden, ik kan mee met een collega loper. Morgen staat mijn tweede wedstrijd over vijftig kilometer op het programma, mijn tweede wedstrijd over deze afstand. Ik zal tevreden zijn als ik een nieuw persoonlijk record loop, mijn P.R. staat namelijk niet heel scherp met 3:53:13. Eens thuis komen de uitslag en de verslagen snel online, ik hoop een mooi verhaal te beleven voor mijn eerste Duitse wedstrijd.
Vandaag een duurloop van 10.750 meter met versnellingen gelopen in 0:46:12, hsm 130. Het begin van de training verliep wat twijfelend, ik had geen bescherming voor de knie aangebracht. Alleen een warmtepleister onder de knieschijf geplakt om de knie op temperatuur te houden. Nog had ik twee kilometer nodig om de rest op temperatuur te krijgen, maar eens warmgedraaid ging het goed. Zonder alles te geven draaide ik kilometers iets sneller dan 14 km/uur, best tevreden want de knie hield stand. Ik kan niet beweren dat het volledig pijnloos was, maar het ging beter dan gisteren, veel beter, ik had er vertrouwen in. Een bevestiging die ik nodig had om zonder vrees de vijftig kilometer van Bottrop te lopen, zonder grote ambitie's. Al hoewel een persoonlijk record is toch al iets .om naar uit te zien, en zit er zelf onder deze omstandigheden in. Morgen staat er nog een kort los loopje op het programma, en natuurlijk veel rust.
Vandaag een trage duurloop vaan 10.750 meter gelopen in 0:52:15, hsm 114. Het ging niet super vandaag, de knie deed zelf pijn aan deze snelheid, wat me toch verontrust. Een strakke wind en een extra zweetvestje zorgden er bovendien voor dat de hartslag iets hoger lag. Ik probeer morgen tee lopen zonder patella-band voor de knie, maar met een warmte pleister in de plaats. Zien en voelen hoe de knie daar op reageert, hopelijk valt de pijn dan mee, zondag ga ik die knie kenesio-tapen. Voor zondag ga ik twee producten van herbalife gebruiken, de prolong en de rebuild endurance. Morgen staat er een duurloop van acht kilometer op het programma met in het tweede deel versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 12.500 meter gelopen in 0:50:52, hsm 143. De benen waren net niet sterk genoeg om onder die 04:00/km te gaan, geen kracht, geen souplesse. Een eerste kilometer wind mee aan 04:34/km was al een verwittiging, daarna draaide het aan +- 04:01/km. Ik kon niet genoeg paslengte maken en de pasfrequentie kon ik ook niet aanhouden, het was werken geblazen. Het is niet wat ik verwacht had, ik dacht vandaag aan 03:55 gemiddeld te kunnen lopen, maar het mocht niet zijn. Zo krijgt het vertrouwen opnieuw een deukje, het word hard werken zondag om er een treffelijke tijd uit te sleuren; Gelukkig staat mijn officieel record op de vijftig kilometer alles behalve scherp, 3:53:13 dat moet er zeker aan. Morgen staat er een recuperatieloop van negen kilometer op het programma, rustig verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:57:00, hsm 116. Bijna drie minuten sneller gelopen dan gisteren, maar nog juist catalogeerbaar als trage duurloop. De benen waren al iets beter dan die van gisteren, zeker het rechterbeen protesteerde minder. Alleen de rechterknie moest wat warm lopen om zo goed als pijnvrij te kunnen lopen. Ik kan alleen maar hopen dat het de rest van de week verder die kant op gaat, want ik zal fris aan de start willen komen. Het zal mijn tweede officiele wedstrijd over vijftig kilometer worden en mijn eerste wedstrijd in Duitsland. Al hoewel de marathon van Echternach word deels over duitse wegen gelopen, maar vertrek en aankomst in Luxemburg. Morgen schrijft het programma een tempoloop over tien kilometer voor, aan een snelheid van 04:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:59:53, hsm 114. Het was mijn dagje niet vandaag, ondanks de betrekkelijke trage training, zag ik af bij de beesten. Een gevolg van de verder degraderende rechterheup, die ander problemen voort brengt aan knie en achillespees. Ik kan alleen maar hopen dat alles nog een maand stand houd en dat ik tegen dan een oplossing van de heupspecialist krijg. Het zal in elk geval een zware dobber worden om met die benen een treffelijke vijftig kilometer te lopen. We zullen dag per dag moeten evalueren wat kan en wat niet kan, ik geloof wel dat ik de marathon en ultracup kan volmaken. Morgen staat er een rustige duurloop van negen kilometer op het programma, een paar rustige dagen naar zondag toe.
Vandaag een lange tempoloop van 21.300 meter gelopen in 1:26:14, hsm 138. Het was nog twijfelen tussen een tempoloop of een duurloop, de benen zouden beslissen wat het zou worden. Na een eerste kilometer van 4:34 waren de twijfels er nog, het ging niet echt soepel, de omstandigheden waren nochtans goed. De derde kilometer de paslengte wat verlengen en de pasfrequentie aanhouden en benieuwd naar de volgende km-tijd 3:43. Wat wel zeer goed was, het zou de snelste van de training blijken, hierna bleef k goed in het ritme met km's van, 3:45, 3:47, 3:45. Maar ik voelde wel al aan de heup dat ik aan het limiet zat, de km-tijden werden ook langzamer, 4:51, 4:59, 4:56, nog altijd redelijk. De knie voelde nu toch wel zwaarder aan en ik moest nog inleveren, het werd knokken in plaats van vloeiend te lopen. Ik kreeg het zwaar met dat pijnlijke rechterbeen, elke stap voelde ik het wat zaarder worden, de wind was nu ook op de neus. Onder de 04:00/km ging ik niet meer geraken, dus was het een kwestie van op de tanden bijten en de km-tijden niet te fel laten oplopen. De training nog redelijk goed afgewerkt en ik moest blij zijn met het resultaat, ondanks dat ik veel tijd verlies in de tweede helft van de training . Morgen staat er een kortere duurloop op het programma, een twaalf kilometer denk ik, het word een rustige aan loop naar de vijftig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 14.500 meter gelopen in 1:10:28, hsm 113. De benen waren niet hersteld van de training van gisteren, maar het mocht toch rustig vandaag. Het maakt wel niet veel uit voor het gevoel in de benen, ik denk dat sneller nog een beter gevoel geeft. Een training die alleen bedoeld is om het km-aantal te verhogen, en ook om de weerstand wat omhoog te krijgen. De training werd afgewerkt onder een voordurende regen, in het begin van de training had ik het zelf koud. Over de laatstte zeven dagen toch 140 kilometer afgelegd, wat goed is voor de tijd van het jaar. Morgen staat er een duurloop of tempoloop van twintig kilometer op het programma, een laatste test voor volgende zondag.
Vandaag een duurloop van 13.150 meter gelopen in 0:56:20, hsm 130. De wind maakte de training iets te zwaar, ik had wind tegen in het tweede gedeelte van de training. Het was al goed geweest had ik 4:28/km gelopen, maar door het eerste stuk met wind in de rug ging het sneller. Eens op snelheid probeer je dat zolang mogelijk vast te houden, iets waar ik de laatste kilometers moest voor knokken. De knie werd zwaar na een kilometer of tien, het was dan ook serieus knokken om vooruit te komen met tegenwind. Al bij al dik tevreden met de eersste vijf dagen na de marathon van Etten-Leur, alleen het rechterbeen valt tegen. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma rustig lopen om actief te herstellen.
Vandaag een lange trage duurloop van 25.150 meter gelopen in 2:01:00, hsm 118. Het beloofde een lange zware training te worden, gezien het barre herfstweer dat ze voorspelden veel regen en wind. Deze morgend voelde ik me alles behalve super, verkoudheid en last van stijve benen, en een mank rechterbeen. Ik ging dan ook op gevoel trainen, lekker rustig lopen zonder druk van de chrono of de hartslag. Over de afstand ging ik beslissen tijdens de training, het was nu ook de bedoeling niet me murw te lopen. Zoals gewoon duurde het even voor ik in het ritme was, de stijfheid uit de spieren lopen, en zo de paslengte wat vergroten. Het ging op gevoel redelijk goed, hoewel de quadriceps vermoeid aanvoelden, de rust die de benen na een marathon nodig hebben. Daar nijpt het schoentje al vast, zelf een dag zonder lopen maar een dertigtal kilometer met de fiets op een klein verzet, zou beter zijn. Ook dat kan ik niet meer, ik zou wel op de hometrainer kunnen fietsen, maar dat is niet echt mijn ding. Wat op de tanden bijten en het herstel komt er uiteindelijk toch, alleen riskeer je een vorm van overtraining, zonder de rust. Vandaag had ik gedurende gans de training een lichte last aan de rechterahillespees, en aan de rechterknie vanaf kilometer twintig. Eigenlijk wou ik de tweede helft nog iets sneller lopen om onder de twee uur te geraken, maar dan zat de wind schuin tegen. Het belette niet om een negatief split te lopen, wat altijd goeg is en ondertusen heb ik die langere training ook achter de kiezen. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, waar ik hoop onder het uur te finishen.
Vandaag een duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:09:36, hsm 131. De benen waren al voldoende hersteld voor een duurloop van 14 km/uur, de recuperatie is dus oké. Het gaat de goede kant op om binnen tien dagen de vijftig kilometer van Bottrop te betwisten. Een lekker weertje vandaag met een zonnetje en niet teveel wind, was het toch aangenaam lopen. Alleen dat rechterbeen wil niet mee doen aan de goed nieuws show, maar dat proberen we te onderdrukken. We denken positief en gaan er alles aan doen om de laatste twee wedstrijden van de marathon en ultracup tot een goed einde te brengen. Normaal is het na de Bottropper lauf en de marathon van Kasterlee gedaan en laten we het lichaam herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, zeer rustig lopen om actief te herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 15.340 meter gelopen in 1:13:20, hsm 118. Het ging al stukken beter dan gisteren en ik kon gemiddeld ruim 12.5 km/uur lopen. De recuperatie is dus toch nog in orde, de laatste zes kilometr zelf aan 13 km/uur gemiddeld. Ik voelde dat er al wat meer kracht in de benen zat, en kon vanaf kilometer drie ruim 4:45/km aanhouden. De rechterknie en rechterachillespees waren wel nog wat gevoelig maar minder erg dan tijdens de training van gisteren. Een geruststelling dat ik het nog twee zware wedstrijden ga kunnen rekken, tot ik genoeg wedstrijden voor de M-U cup heb. De mogelijkheid is groot dat ik nog een top-vijf plaats uit de brand kan slepen, wat na zo'n pechjaar nog sterk zal zijn. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk met een gemiddelde van onder de 4:30/km.
Vandaag een herstelduurloop van 12.500 meter gelopen in 1:09:43, hsm 103. Nog maar een bewijs dat de recuperatie minder vlot is als men gewoon suikers naar binnen werkt. Met de recuperatieshake van herbalife gaat het echt vlotter en je krijgt geen vet binnen. Het rechterbeen was nog goed pijnlijk, de knie nog het meest, ik ben vannacht verscheidene keer wakker geworden van de pijn. Ik hoef niet te vertellen dat de kilometers traag vooruit gingen, de eerste duurde zelf 06:30, het ging alles behalve vlot. Maar ik ben al tevreden dat ik 12.5 kilometer kan lopen de dag nadat ik het zo zwaar gehad heb op een marathon. Voor morgen staat er een soort gelijke training op het programmaa, twaalf kilometer aan een iets sneller tempo.
Vandaag was het decor voor mijn tachtigste marathon, in Etten-Leur, de Oers Brabant Marathon. Geert en Annick van de Herenthoutse sportwinkel sport2, kwamen me ophalen met drie is het plezanter. Annick ging er de tien kilometer lopen en Geert ging er de halve marathon lopen in voorbereiding van de hel van Kasterlee. Het was nog aan het vriezen toen we vertrokken maar de lucht was helderblauw en er stond bijna geen wind. Traditioneel waren er veel belgen aanwezig, de meeste waren Kempenaren en dus goede bekenden en enkele snelle lopers. Ik wou vandaag een tijd van rond de 2:55:00 lopen zonder te diep moeten gaan, binnen veertien dagen moet ik een vijftig kilommeter lopen. Na de start van de tien kilometer met Annick was het tijd om ons in het startvak te begeven en nog wat over de verwachte eindtijden te praten. De start werd goed op tijd gegeven en ik geraakte maar slecht uit de startblokken en moest eerst een eerste groepje laten lopen. Nog voor de eerste kilometer moest ik ook een tweede groepje laten lopen, het duurde tot kilometer drie eer ik dat groepje weer bjhaalde. Er op en erover en op de brug doortrekken naar het eerste groepje dat ik moest laten lopen, ik geraakte duidelijk in het juiste ritme. Ik zat nu weer in de groep die geleid werd door Bart de Grove en daar zou ik zo lang mogelijk bij proberen blijven, hoelang? Na zes kilometer versnelde Bart weg van het groepje ik twijfelde, maar ging er finaal toch maar achteraan, het ging nog goed. Zo'n 150 meter voor ons liep er nog een redelijk mooi groepje en na kort overleg gingen we er rustig proberen naar toe lopen. Ik heb maar een keer de kop moeten overnemen en toen zei Bart dat hij het wel ging dichtlopen en ik alleen maar moest volgen. Rond kilometer acht waren we er bij en het ging nog redelijk vlot, maar ik besefte wel dat ik mijn rechterbeen overbelaste aan deze snelheid. Aan kilometer tien kwamen we door in (0:38:58) en de mannen waren niet van plan om gas terug te nemen, en mijn heup begon al te zeuren. Maar nu ik al zover mee gegaan was ging ik zo lang mogelijk proberen volgen, ik moest wel rekening houden met een serieuze terugval. Juist voor half marathon (1:22:12) moest ik het groepje laten gaan, maar ik had een goede halve marathon gelopen, nu nog finishen. De veer was gebroken en het rechterbeen was fel aan het achteruit gaan, de heup, de knie en achillespees deden serieus pijn. Ook straalde die pijn uit naar de hammstrings, en dat maakte dat de foullee een stuk korter, en de kilometertijden gingen omhoog. Ik werd voorbij gesnelt door een tiental atleten en nergens kon ik aanpikken, de km-tijden gingen richting 04:30, het mocht niet trager. Als ik onder die drie uur wou blijven moest ik dit tempo aanhouden, het was nu geen plezier meer die trage kilometers afmalen. Gelukkig ben ik sterk in het hoofd en kan ik goed relativeren, nog zes kilometer te gaan, en ik mag nu 5:00/km lopen om onder de drie uur te finishen. Met nog vijf kilometer te gaan gaat de eerst vrouw me voorbij, een oude rakker in het publiek roept me toe volg dat, het is het schoonste dat je deze marathon gaat zien. De hinde gaat er inderdaad met nog een souplesse vandoor, ik lig al vijftig meter achter, maar probeer nu gelijke tred te houden. Op kilometer 38 loop ik er net achter, en plaats een versnelling om het gat te slaan, ik hou dat tempo aan tot kilometer veertig. Nog twee kilometer te gaan de Hollandse klinkers zijn een geseling voor het rechterbeen de heup in het bijzonder, waar blijft de meet. Uiteindelijk finish ik in 2:56:23 op een 23ste plaats maar wel als eerste vijftig-plusser, het is echt zwaar geweest vandaag. Annick geeft haar tien kilometer gelopen in ee nettotijd van 0:58:55, Geert loop zijn halve marathon in 1:26:56 als zestigste. Het was de eerste marathon na de testen met de herbalife producten, en het verval was nu wel veel groter, dus toch maar proberen met herbalife de volgende wedstrijden.
Vandaag lopen we de marathon Brabant in Etten -Leur, nummer tachtig in de rij. Ik loop deze herfstklassieker voor de achtste maal, dus heeft het parkoers geen geheimen meer voor mij. Het is een goed georganiseerde marathon, met veel publiek in het centrum zelf, daarbuiten is het minder. De bedoeling is deze marathon aan te vatten als tempotraining voor de vijftig kilometer van Bottrop binnen 14 dagen. Een verslagje en het resultaat mag je in de late namiddag of avond verwachten, ik hoop op een tijd onder de drie uur te finishen.
Vandaag een herstelloop van 7.440 meter gelopen in 0:36:55, hsm 107. De koude was goed voelbaar, het duurde tot en met kilometer drie eer dat de handen verwarmt geraakten. Het was best fris voor de blote benen en het duurde wel even voor ik wat gevoel had, en wat snelheid. Natuurlijk was het vandaag de bedoeling om even los te lopen, maar dat gaat best als ik wat doorloop. De laatste drie tot vier kilometers gingen dan in het juiste ritme om een wat beter gevoel te krijgen. Morgen staat mijn tachtigste maarathon op het programma, de bedoeling is om onder de drie uur te lopen.
Vandaag een duurloop met versnellingen gelopen in 0:48:55, hsm 123. De kaap van de 5.000 kilometer gehaalt in 2012 met de training van vandaag, een respektabel aantal. Een training die begon met de eerste helft tegen de wind in, dat kwam goed uit want ik wou versnellen in het tweede gedeelte. Het liep wel redelijk stroef en dat verbeterde eens ik met de wind in de rug kon versnellen, tegen een gemiddelde van ruim 14 km/uur. Ik hoop dat ik hiermee klaar ben voor de Brabant Oers Marathon in Etten-Leur van aanstaande zondag, daar ga ik toch van uit. Morgen staat er nog een lossloopje van een zestal kilometer op het programma, en hopelijk wat rust wat niet evident is.
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:51:08, hsm 108. Een training op hartslag gelopen, deze stond dan ook volledig in het teken van actieve recuperatie. Het ging me weer niet zo goed af, dat verplicht inhoudend lopen, niet echt mijn stijl, maar noodzakelijk. De rechterachillespees deed zich weer fel gevoelen, de knie is daar en tegen onder controle met de patellabrace. Ik hoop nog iets beter te herstellen de volgende dagen en zondag een goede dag te hebben om onder de 2:55:00 te lopen. Morgen staat er eenzelfde training van tien kilometer op het programma, met in de tweede helft wat versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 12.150 meter gelopen in 0:48:26, hsm 136. Het hoeft geen betoog dat ik met deze training dik tevreden ben, het is al een tijdje geleden dat ik die snelheid op training behaal. Ik was gisteren een patella brace gaan halen bij de aphoteker, om de knieschijf te ondersteunen bij het sporten. Deze had ik vandaag dan ook onmiddelijk uitgeprobeert tijdens de tempotraining om te zien hoe ver ik de rechterknie kon belasten! Na een eerste kilometer in 04:25 nam het vertrouwen toe en verlengde ik de paslengte om aan die 15 km/uur te geraken. Een eerste gedeelte van de training die vrij zwaar was met de tegenwind, ik had de indruk dat ik op mijn limiet zat. Maar daarvoor was de hartslag te laag, ik ontbeer natuurlijk nog altijd kracht in dat rechterbeen, en dat komt dit jaar niet meer goed. Wind mee ging het iets vlotter natuurlijk en gingen de kilometers onder de vier minuten, en bleef de hartslag relatief laag. De laatste twee kilometer was het weer opboksen tegen de wind en zat er nog een stuk vals plat in, al bij al goed stand gehouden. Morgen staat er een recuperatieloop vaan tien kilometer op het programma, verder de benen laten herstellen tegen zondag.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 0:57:07, hsm 118. Hetzelfde parkoers van gisteren onder ongeveer dezelfde omstandigheden, 64 seconden sneller gelopen. Een teken van een sneller herstel, maar dat heb ik de week van de late wel meer, trainen na de nachtrust. Voor het lichaam maakt dat verschil tussen na de nachtrust of na de werkdag trainen veel uit. Met een uitgerust lichaam de training aangevat dus en na een traditioneel trage kilometer kwam ik op tempo. Zonder veel moeite het tempo kunnen vasthouden en zelf een iets kunnen versnellen en de hartslag in de zone houden. Ik had weer wat minder last van de overbelastings kwetsuren en dan word het alleen maar plezanter om te trainen. Morgen hoop ik een interval of een tempoloop van twaalf kilometer af te werken aan een redelijke snelheid.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 0:58:11, hsm 116. De benen deze week wat sparen zo dat ze zondag uitgerust aan de Brabant Oers marathon kunnen beginnen. Mijn tachtigste marathon zou ik graag onder de drie uur finishen, en veel overschot heb ik niet. Het is geen wedstrijd die mee telt voor de marathon en ultra cup, dus moet ik alleen voor die drie uur gaan. Vandaag ging het redelijk de chronische onstekingen deden wat minder pijn, en dat is altijd een opluchting. Een prachtig loopweertje vandaag trouwens, 18° en weinig wind, we mochten vandaag niet klagen. Voor morgen staat er eenzelfde trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop 24.150 meter gelopen in 1:39:05, hsm 138. Een testloop om na te gaan hoe ik recupereer na een dag relatieve rust, 24 kilometer aan marathontempo. Het zal redelijk kloppen volgende week in Etten-Leur, de marathon lopen in 2:54:00 moet kunnen denk ik. Vanaf morgen staat alles in het teken van de recuperatie, zo worden alle trainingen afgewerkt binnen het uur. Tel daarbij dat ik maximaal drie dagen moet gaan werken volgende week en dan nog met de late. De training van vandaag ging de eerste helft met een lichte tegenwind, zodat ik een negatief split heb kunnen lopen. Een tweede helft met lichte rugwind zorgde ervoor dat ik het tempo tot het einde kon vasthouden. Nog altijd het gevoel dat er veel te weinig kracht in de benen zat, vooral dat rechterbeen heeft niet voldoende kracht. De knie was goed ingetaped en ik had er minder last van dan tijdens de rest van de week, het blijft een punt om aan te werken. Het meeste pijn had ik in de rechterachillespees, constant een brandend gevoel, ook de heup werd stroever met het vorderen van de kilometers. Voor morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, rustig herstellen van de voorbije week.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meter gelopen in 1:15:30, hsm 113. De benen waren al wat eter dan gisteren en de voorbije dagen het geval was. Niet moeiliijk met ee zware werkweek, en dan thuis de huishodelijke taken van Carine overnemen. Zo bleef er bitter weinig tijd over om te herstellen en dat betaal je cash, natuurlijk. Ik kon vandaag gewoon de trage duurloop afwerken binnen de voorziene hartslagwaarden. Goed zo want volgende week staat mijn tachtigste marathon op het programma, in Etten-Leur. Maar eerst morgen nog een tempoloop van vierentwintig kilometer afwerken aan marathontempo.
Vandaag een recuperatieloop van 14.500 meter gelopen in 1:12:30, hsm 109. Na een superzware werkweek zat er geen duurloop meer in, de benen waren volgelopen nog voor ik vertrok. Het ging dus gecontroleert langzaam en met een oog op de hartslagmeter, zo was het nog te doen. Ik had last van de voetpezen en ook van het recterbeen van de heup tot de achillespees, Blij dat het week-end is en ik wat meer kan rusten en bovenal niet zolang recht moet lijven staan. Voor de training was ik nog naar de dokter geweest voor een inspanningstest voor het hart. Een cardiogram, een onderzoek door de hartspecialist een inspanningstest en een echo van het hart, stond op het programma. Ondanks de zware vermoeidheid die ik voelde werd alles doorstaan en goedgekeurd, ik mocht blijven doorsporten. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, nog steeds een rustig tempo.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:36:47, hsm 114. Het werd een zware training, goed vermoeid en ook last van het rechterbeen en de voetpezen. De training werd gelopen in de Merodese bossen, er lagen al redelijk wat modderstroken. Een cresendo gelopen training werd het met ronden van respektievelijk, 25:10, 24:38, 23:56, 22:59. Wat gezien het gevoel in de benen nog een redelijk goede training is, zeker rekening houdend met de pijn. Morgen moet ik na de vroege shift om 16:00 een inspanningstest doen voor het hart te testen. Daarna als ik nog een gaatje vind een trage duurloop lopen, we zien wel hoeveel kilometer.
Vandaag een duurloop van 15.300 meter gelopen in 1:05:03, hsm 126. Dat is wat er vandaag nog in de benen zat na een korte nacht en een lange werkdag. Het ging dus best moeizaam, ik kreeg de grote molen niet rond gedraaid, er zat niet veel op. Ik had serieus last van de voetpezen, het duurde twee kilometer voor dat de pijn wat dragelijk werd. Een training die ik normaal aan zou moeten kunnen, tien dagen na de laatste marathon moet er een tempoloop inzitten. Het valt dus zwaar om die trainingen weer naar een hoger niveau te tillen, het lichaam recupereert niet snel genoeg. Uiteindelijk heb ik nog nipt de 14 km/uur gehaald, de hartslag daar en tegen zat wel in de juiste zone. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:13:08, hsm 113. Het ging iets sneller dan gisteren en de pijn in de knie was al een stuk minder erg. Nochtans heb ik zonder de knie in te tapen gelopen, dus het is echt van het sneller lopen dat ik meer last krijg. De rechterachillespees brande daar en tegen gans de training, normaal voel ik deze pijn na een kilometer niet meer. Ik ga deze week ongeveer 120 kilometer proberen lopen in de plaats van de voorziene 100 kilometer. Natuurlijk moeten de pijntjes waat minderen, maar zolang ik onder die pijngrens kan lopen ga ik door. Er stond ook een stevige bries vandaag, maar ook tegen de wind in kon ik het gevraagde tempo onderhouden. Het is vechten tegen beter weten in, want om volledig te herstellen en daarna een beter niveau te halen moe ik een tijdje rusten. Misschien is er zelf een operatief ingrijpen nodig, maar dan duurt een terugkeer naar het huidige niveau al zes maand. Daarom is het zo moeilijk die knoop door te hakken, ook al omdat er geen garantie is op beterschap, laat staan succes. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, de benen zullen het tempo dicteren.
Vandaag een recuperatieloop van 15.000 meter gelopen in 1:15:41, hsm 109. De benen waren nog vermoeid en ook de voeten deden zeer na een werkdag, dus gans dag rechtstaan. Het viel dus niet mee de eerste twee kilometer de voeten deden elke keer pijn toen ze de grond raakten. Ik weet uit ervaring dat dit verdwijnt na twee kilometer, dus beten we door het ging met de kilometer toch verbeteren. Ook de rechterknie, rechterachillespees en rechterheup deden hun duit in het zakje, maar het bleef loopbaar. Toch moet pijnvrij lopen een heerlijke ervaring zijn, misschien is dat voor mij ooit ook eens weggelegt. Morgen staat er eenzelfde training op het programma, een trage duurloop van vijftien kilometer.
Vandaag een lange duurloop van 25.200 meter gelopen in 1:45:57. De eerste helft met wind in de rug langs het kanaal, ging het nog vrij vlot, juist aan tempoloop tempo. Natuurlijk was de terugweg een ander paar mouwen, daar ging het alles behalve vlot, het werd zwaar. Geen kracht in de benen en dan zakt het tempo snel als je tegen de wind in moet beuken. Die kracht mis ik vooral in het rechterbeen, die rechterkant waar ik alle problemen met ken. Zo zorgen de problemen aan de rechterheup en rechterknie voor een kleinere paslengte. Een ander probleem is de klap die ik krijg bij de landing, de rechterachillespees en de rechterknie zien daarbij af. Het algemene probleem van krachtverlies komt dus vooral van uit de rechterheup en daar wens ik iets aan te laten doen. Waarschijnlijk laat ik na de marathon van Kasterlee de diverse problemen nogmaals onderzoeken. En dan maar aanhoren wat de eventuele oplossingen zijn, en dan beslissen wat ik er aan laat doen. De training van vandaag heeft me dus weer wat wijzer gemaakt, de kwetsuren gaan niet vanzelf genezen. Alleen al door wat meer kilometers af te werken, voel ik dat de pijn toe neemt en die kilometers heb ik nodig om beter te worden. Volgende week word een zware week, een vroege werkweek en mijn vrouw op krukken, dat word werken. Morgen staat er normaal een trage duurloop van tien kilometer op het programma, het kan natuurlijk wat meer worden.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:14:46, hsm 116. De training afgewerkt in de gietende regen, het voelde wat frisjes aan, eens ik gans doorweekt was. Ik heb de laatste zeven dagen 137 kilometer gelopen, de marathon van Brussel inbegrepen en dat voel ik goed. Zo heb ik wat meer last van de chronische ontstekingen, zeker van de rechterheup en rechterachillespees. Bij snellere trainingen doet dan ook die rechterknie pijn, ik hoop dat de knie snel hersteld, maar vrees dat daarvoor volledige rust nodig is. De training van vandaag was zo een typische training om kilometers te stapelen en de basis weer waat te verbreden. Nog minimaal twee marathons en een vijftig kilometer te gaan en dan beslis ik, of ik er me stop om helemaal te herstellen. Het kan evengoed dat ik er mee door ga en zie waar het schip strand, het zal hett lichaaam zijn dat beslist. Morgen staat er een lange duurloop of tempoloop van enentwintig kilometer op het programma.
Vandaag en duurloop van 13.100 meter gelopen in 0:55:28, hsm 132. Het was goed te voelen vandaag, dat het rechterbeen maar aan 80-85% werkt, die gehavende rechterheup. Natuurlijk heb ik ook last van de rechterknie en rechterachillespees, als ik probeer sneller te lopen. Toch ben ik tevreden van de training want buiten de eerste twee kilometer (5:03-4:23) kon ik aan marathontempo lopen. Het was wel nog tegen het limiet lopen om deze snelheid te handhaven, maar het lukte toch vrij aardig. Buiten de pijn in de heup was de rest best te verdragen, en de heup was dan nog maar pijnlijk bij momenten. Ik probeer toch wat meer kilometers af te malen als de voorgeschreven maximum van 100 km/week. We zullen wel gewaar worden wanneer ik weer moet afbouwen, ik voel dat de basis niet breed genoeg is om vlotte maraathons te lopen. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, maar dat zullen er vijftien worden denk ik.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.910 meter gelopen in 1:40:17, hsm 115. Ik kom nog altijd kracht tekort om zo'n lange training moeiteloos af te werken, wat normaal wel zou moeten kunnen. De benen rken vol na een twaalf kilometer, ik heb me nu niet veel rust gegunt na de marathon van Brussel. Het grootste gedeelte van de training, vijftien kilometer gelopen in het bos, daar was het wel langs de frisse kant. Maar al bij al een goed loopweertje, spijtig dat mijn valling nooit volledig verdwijnt, wat nefast is voor een goede ademhaling. De fysieke ongemakken waren vooral de rechterheup en de rechterachillespees, de voetpezen en de rechterknie waren al wat beter dan gisteren. Voor vandaag en morgen heb ik verlof genomen, Carine ondergaat momenteel een heupatroscopie en zal de eerste dagen wat hulp kunnen gebruiken! Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, aan een tempo van 04:30/km.
Vandaag een duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:08:35, hsm 121. Het is dus gelukt om tegen 13,2 km/uur te lopen drie dagen nadat ik me murw gelopen had in Brussel. De eerste 2.600 meter rustig in het tempo komen, dan twee ronden va 5.000 meter doorgelopen en weer 2.600 rustiger. Ik voeld al de pijnpunten vooral aan de rechterkant voetpees,quadriceps, knie, scheenbeen, achillespees, en rechterheup. Aan de linkse kant alleen de quadriceps en de linkervoetpees, ook wat last van de onderrug en de nekspieren, alléé een echt wrak dus. Toch ging het lopen nog redelijk, ik heb meer last als ik alleen maar, gedurende lange tijd recht moet staan. Een laatste bezoekje aan de kinésiste leerde dat ik na een marathon terug naar af ga met die linkerachillespees. Het is aan te raden twee weken niet meer te lopen, en alleen fietsen en zwemmen, om daarna het lopen voorzichtig op te bouwen. Daarvoor heb ik absoluut geen tijd en zullen we de stabilisatie en versterkings-oefenigen maar doen, om de M-U Cup af te kunnen werken. Morgen staat er normaal een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, als ik de tijd vind tenminste.
169 Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:17:34, hsm 115. De benen voelden al beter aan dan gisteren, buiten de eerste twee kilometer dan ging het nog moeizaam. Eens dat de benen opgewarmt waren kon ik een regelmatig tempo aanhouden van ruim 12 km/uur. Ook de knie voelde minder vermoeid en pijnlijk aan dan gisteren en dus maakte ik er een langere training van. Zonder me evenwel te forceren, natuurlijk voelden de benen niet fris aan maar ik bleef ruim onder de pijnggrens. Het moet zijn dat het een goed idee waas om gisteren twee korte trainingen af te werken, normaal is de tweede dag de zwaarste. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op he programma, als de benen het toestaan natuurlijk.
Vandaag twee herstelduurlopen gedaan in totaal 13.400 meter gelopen in 1:12:27, hsm 105. Ik moet waarschijnlijk niet vertellen dat de benen niet goed waren vandaag, dat kan moeilijk anders na gisteren. Pijnlijke rechterknie, pijnlijke rechterachillespees, pijnlijke rechterheup, pijnlijke voetpezen, waarom ik dan toch loop? Als voorstander van actieve revalidatie en recuperatie, weet ik dat het beter is te blijven bewegen als het enigzins kan. Binnen de pijngrens blijven dit wou vandaag zeggen tegen de 5:30/km joggen, en daaraan heb ik me dan ook gehouden. Ik hoop zo binnen de week weer op een normaal niveau te kunnen trainen, en verder te werken aan mijn conditie. Het belangrijkste is de diverse overbelastingen en de pijnlijke knie niet te zwaar te belasten en genoeg rust te hebben tussende trainingen. Niet altijd evident voor een werkende mens, maar we doen ons best om het evenwicht te bewaren. Voor morgen staat er een trage duurloop of een herstelduurloop van tien kilometer op het programma, de benen zullen beslissen.
Gisteren de marathon van Brussel gelopen met een idee in het achterhoofd nog eens onder de 2:50:00 lopen. S'morgens vroeg om 05:45 opstaan, ik heb niet zo goed geslapen en had dan ook geen wekker nodig om wakker te worden. De been voelen nog altijd niet super aan bij het afdalen van de trap, ook de knie laat zich gevoelen, maar die moet nog ingetaped worden. Van de nood een deugd maken en goed ontbijten, yougurt, een boterham met choco en de formula 1 sport van Herbalife, voor de wedstrijd. Een koffie en een halve liter hydratate 24 van Herbalife, tot een uur voor de wedstrijd te benuttigen om de hydratatie op peil te houden. De knie goed intapen met Kenesiotaping, en nu nog hopen dat het lichaam wakker word en ik alsnog een goede dag heb. Carine staat op om zeven uur om me te vergezellen naar Brussel, ze heeft nog geen enkele keer een marathon overgeslagen. Het is zowat mijn manager en tevens mijn trouwste supporter, wie weet hoe dikwijls ik anders al had opgegeven tijdens een marathon? Er zijn over de 2.000 inschrijvingen voor deze marathon van de Europese Hoofdstad, en ook veel buitenlandse vrijetijdlopers. Ik hoor Portugees, Pools, Neederlands, Engels, Frans, Italiaans en Spaans en nog enkele talen waar ik niet direkt een land kan op plakken. Aan de start sta ik op de eerste rij, zo kom ik toch eens in beeld op de televisie, de eerste twee kilometer zijn in dalende lijn. Het kanonschot die de start moet geven doet wat nukkig en er volgen een paar verkeerde aftellingen, uiteindelijk lukt het toch. De afdaling is direkt een goede test voor de rechterknie, ik probeer mijn grootste foullee op te zetten, dat lukt maar half. Een volledige strekking van het rechterbeen veroorzaakt pijn bij het overstrekken in de zweeffase enn bij de landing en afzet van de voet. Uiteindelijk is het al straf dat ik kan blijven trainen, laat staan een marathon uitlopen, met al deze overbelastings kwetsuren. Na een kleine twee kilometer weet ik al dat het niet voor vandaag zal zijn die tijd onder de 2:50:00, weinig kracht en veel pijn iin de benen. Het word nnog erger als we de mat met klok overlopen 0:41:10 heeft die klok aan op mijn polar is de afstand dan 10.420 meter. Iets wat beter overeen komt met de snelle start, ik ging vandaag proberen vol uit te blijven lopen, met in het achterhoofd het is een marathon. Spijtig genoeg voel ik tijdens de hellende stukken, dat de benen de marathon van Oostende nog niet volledig verteerd hebben. Bergaf smijt ik me dan ook volledig om zoveel tijd als mogelijk goed te maken, dan loop ik atleten voorbij die me bergop voorbij liepen. Tijdens het lopen benuttig ik de hydratate sportdrank en als vloeibaar voedsel de prolong van Herbalife, voor de derde opeen volgende marathon. Vandaag ging ik er een oordeel over geven, dat bewaar ik voor het einde van het verslag, na achttien kilometer verwacht ik een verse drinkbelt. Carine zou daar gereed staan en zo gebeurde het ook, spijtig genoeg verloor ik daarbij een flesje van de isotone hydraterende sportdrank. Erg zal dat vandaag niet worden want vandaag staan er een vijftiental drankposten, dus echt te weinig drinken zit er niet in. Ik vertraag juist voor de zwaarste drie kilometers van deze marathon tot halfweg gaat de baan vals plat omhoog, ik maak amper snelheid. Hier gaan er een paar atleten los over mij en ik kan niet aanpikken, de benen lijken leeg, en alleen bergaf kan ik tempo maken. Op de halve marathon kom ik door in 1:25:52, en ik voel me zo belabberd dat ik vrees om niet onder de drie uur uit te kunnen lopen. Mijn loopstijl die is normaal al niet om aan te zien, nu moet het er dus nog erger uit zien, de fut is er volledig uit en toch probeer ik. Harken en sleuren als het wat omhoog gaan, de paslengte vergroten als het bergaf gaat, door het tervuurse park zie ik af bij de beesten. Kilometer dertig 2:03:19, mijn polar heeft hier 30.700 meter aan, het verschil kan zo wel hoog oplopen aan het einde van de marathon. Er lopen een paar atleten voorbij op het stuk vals plat, hoe hard ik ook probeer ik kan niet aanpikken, leeg geen kracht meer in de benen. Op mijn leeftijd met al die overbelastings kwetsuren en die pijnlijke knie zijn twee marathons op acht dagen duidelijk teveel. Na kilometer drieendertig gaat het gelukkig tot kilometer zesendertig bergafwaarts, ik probeer de paslengte alsmaar te vergroten. In deze drie kilometer ga ik vijf marathonatleten voorbij en is het alsof ik weer goede benen heb, ik weet wel beter natuurlijk. Toch is het drie kilometer genieten flink de pas er in en weer uitzicht op een tijd onder de drie uur, ik hoop de volgende klim te doorstaan. De volgende drie kilometer gaan vals plat omhoog tot aan de het Jubelpark, vanaf hier komen de halve marathonlopers op het parkoers. Het werkt echt demotiverend de een na de andere die je voorbij loopt en je weet niet of er marthonnlopers bij lopen, niet plezant. De laatse drie kilometer gaan er 600 meter in stijgende lijn, de rest is allemaal in dalende lijn, maar ik krijg het grote verzet niet meer rond. Alles doet pijn zelf mijjn pinken, vraag me niet hoe of waarom, de laatste strook kasseien zijn een echte martteling voor het gehavende lichaam. Lang geleden dat ik zo blij was die eindmeet te zien, tocch bleef ik helder denken en greep direkt mijn recuperatiedrank om de spieren te voeden. Zeer teleurgesteld over mijn tijd, ik had wat anders voorop gesteld, toch tevreden omdat ik gevochten heb voor wat ik vandaag waard was. Nu komen de producten van Herbalife aan bod, de isotone sportdrank (http://nl.coach4everybody.be/producten/h3o-pro), de sportvoeding(http://nl.coach4everybody.be/producten/herbalife24-formula-1-sport), de wedstrijdvoeding (http://nl.coach4everybody.be/producten/herbalife24-prolong) de recuperatiedrank (http://nl.coach4everybody.be/producten/herbalife24-rebuild-endurance). Ik moet eerlijk tooegeven voor mij doet de recuperatiedrank zijn werk voor 100%, de sportdrank en wedstrijdvoeding geef ik 75%. De sportvoeding gebruikte ik enkel de maaltijd voor een marathon en geef ik 50%, omdat ik het nut ervan niet echt kan inschatten. Wat het surplus is tegenover een normaal uitgebalanceert voeding is bijna nihil, alleen van de recuperatiedrank ben ik heel zeker, doen. De isotone drank en de wedstrijdvoeding gaven een klein surplus en mijn maag aanvaarde het zonder tegenpruttelen, een sterk punt. Met een moeilijke maag als mijn maag die weinig tot geen sportdranken accepteert, laat staan sportgellekes en anderen. Alleen over de prijs die redelijk hoog uitvalt, of het moet zijn dat je het alleen tijdens marathons gebruikt, da valt het nog mee.
Vandaag is het de waar we naar toe gewerkt hebben, de Brussels marathon, mijn tiende wedstrijd vor de M-U Cup. We hopen vandaag een beste jaarsprestatie op de marathon te lopen, momenteel is dat de 2:51:33 tijdens de Maas en Waal. Het liefst zou ik nog onder de 2:50:00 lopen, maar dan zal ik top moeten zijn en een zeer goede dag moeten kennen. We blijven hopen op die dag dat alles weer in de juiste plooi valt en we er weer tegen aan kunen gaan ls vanouds. Normaal krijgen we in het begin wel steun van een groepje van een man off vijf en daarin moet ik zolang mogelijk stand houden. Stand houden maar niet over mijn toeren gaan, in brussel begint de marathon echt op kilometer 32, met een zwaar, lang stuk vals plat. Maar meer daar over deze namiddag, want de wedsstrijd start al om 09:00, en dus hopen we voor twaalf uur binnen te zijn.
102
Vandaag los gelopen goed voor 8.350 meter gelopen in 0:41:35, hsm 107. Hopelijk zijn de benen beter morgen dan tijdes deze traiing, zware benen en een moeilijke ademhaling. Er stond weer redelijk wat wind en de regen gutste uit de hemel, depressief weertje moet ik bekennen. De hartslag bleef dan wel in de zone, hoewel de snelheid niet je dat was, na twee kilometer stond 0:11:10 op de chrono. Het zal morgen veel beter weer zijn dan vandaag, dat word toch voorspeld, droog weer en veel minder wind. Alle omstandigheden zullen moeten mee zitten om het doel te halen (2:49:59), weer, vorm van de dag, loopgroep. Ik zal er in elk geval voor gaan, doorlopen vanaf de eerste kilometer met in het achterhoofd het besef dat het voor een volle marathon is.
Vaandaag een duurloop van 11.600 meter met een paar versnelingen gelopen in 0:52:01, hsm 125. De beenspieren wat op spanning proberen krijgen met ee paar versnellingen over tweehonderd meter. Zo kan ik eens voelen hoe het met de is gesteld, nog niet volledig uitgerust, maar toch al beterschap tegenover gisteren. Het moet redelijk goed gegaan zijn want thuis stelde ik vast dat ik een kilometer meer had gelopen. Omdat er een stevige bries stond was ik naar de plaatselijke piste gelopen om wind mee en tegen snel af te wisselen. Zo liep ik de versnellingen wind mee, en moest ik niet teveel krachten verspillen om op tempo te komen. Morgen staat er een korte recuperatieloop op het programma, hopelijk staat er dan minder wind.
Vandaag een recuperatieloop van 11.200 meter gelopen in 0:55:20, hsm 108. Nog altijd last van vermoeide benen en na twee kilometer stonden al elf minuten op de chronometer. Daarna ging het wat beter maar zeker niet super, toch bleef de hartslag onder controle. Het was miezerig en er stond redelijk wat wind, wat de training toch wat zwaarder maakte. Nu begon ook de onderrug wat stijf aan te voelen en neem daarbij rechter -knie, -achillespees en heup bij. Je zult begrijpen dat ik blij was dat de training gedaan was, straks moet ik gelukkig nog langs bij de kinésist. Voor morgen staat er een duurtraining van tien kilometer op het programma, met daarin enkele versnellingen verwerkt.
Vandaag een duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:53:29, hsm 122. De benen voelden net iets te vermoeid aan om nog sneller te lopen, zeker na een lange werkdag. En niet te vergeten de marathon van drie dagen geleden, het is moeilijk om dit evenwicht te vinden. Tussen toch wat training en een zo snel mogelijk herstel, met al die chronische ontstekingen. Volledige rust zou zelf slechter uitvallen dan gewoon door trainen, dus zoek ik het in een combinatie van rust en training. Ik word een handje geholpen door de omstandigheden, dinsdag en donderdag moet ik niet werken, dus kan ik extra rust inbouwen. De benen deden dus pijn aan deze snelheid een branderig gevoel in de bovenbenen en een lichte pijn in de knie en heup. Met de hartslag ging het uitstekend, het is te zeggen die bleef laag gezien het geleverde tempo, maar ik kreeg die hsm niet omhoog. Het word een dubbeltje op zijn kant om tegen zondag weer top te zijn en onder die 2:50:00 te lopen op de marathon. Voor morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma en daarna een bezoekje aan de kinesiste.
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:12:26, hsm 113. Ik kon hett niet laten en heb dan maar vijftien kilometer gelopen in plaats van de voorziene tien kilometer. Zoals gisteren reeds aangehaald werkt de recuperatiedrank uitstekend en de pijn in de benen na de marathon is veel minder. De training volledig aafgewerkt op de onverhrde weggen van het Merodese bos in Herenthout, kwestie van de benen minder te belasten. Met de rechterknie is het nog niet wat het moet zijn, een lichte stijfheid met af en toe een pijnscheut bij het overstrekken van de knie. Een gevoel die ik de dagen na de drie laatste marathons gehad heb, die knie ziet goed af tijdens zo'n marathon. Ook de heup en de rechterachillespees zijn gevoeliger na zo'n een marathon, wat natuurlijk volstrek normaal is bij overbelasting. Voor de rest gingg het redelijk vlot deze training, ook de ademhaling was iets beter, hopelijk verdwijnt die verkoudheid volledig. Morgen sttaat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, straks het bezoek aan de kinesist, alles goed loskrijgen.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 gelopen in 0:59:13, hsm 112. De recuperatie drank doet zijn werk, niet dat ik met superbenen rond loop maar ik heb me al slechter gevoeld na een marathon. Wel last van de knie en de heup en de achillespees, alles aan de rechterkant, hoewel de kinesitherapy wel wat helpt. Na een trage kilometer om de spieren op temperatuur te krijgen, gaat het aan de juiste snelheid, en juiste hartslag. Morgen mag het wel nog iets rustiger, de benen moeten op korte tijd herstellen en de vijf dagen die resten lijken weinig. Een moeilijke taak, actieve rust en toch de flow behouden, het is als dansen op een dunne koord en hopen dat alles goed gaat. Morgens taat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma en een bezoekje aan de kinésist.
Zondag 30 september, een nieuwe marahon voor mijn lijstje de marathon van Oostende pas de tweede editie van deze wedstrijd. We waren met 23 personen die op een of andere manier binding hebben met de plaatselijke atletiekclub uit Herenthout. De meeste gingen deelnemen aan de acht kilometer, drie man aan de halve marathon en ikzelf nam de volledige marathon voor mijn rekening.. Om 09:45 werden de wedstrijden op gang geschoten, buiten de marathon die om 10:30 van start ging, goede zet van de organisatie. Zo bleef ik nog wat langer op de kamer van ons hotel, en kon ik me rustig gereedmaken voor de marathon en had mijn privé-toilet. Toch begaf ik me op tijd naar de start, in de wind en uit de zon was het lekker warm, aan de start besefte ik dat ik mijn wedstrijdnr niet had. Zo moest ik drie kilometer opwarmen om mijn nummer nog op te halen, ons hotel lag immers anderhalve kilometer van de start verwijderd. Met nog vijf minuten voor de start van de marathon was ik weer aan het startersvak, ruim voldoende tijd om mijn plaats op te eisen. Er stond snel volk aan de start, Nico serroen, Eddy Bossiers, Bart de Wispelaere, Jeroen Swinnen, Lorenzo Coopman,allemaal 2:40:00 of sneller gelopen. De eerste kilometer ben ik nog voorzichtig (03:53) van start gegaan en in het begin hebben we wind voordeel, daarna gaat het sneller. Een tempo die ik tot kilometer tien (0:38:36) zal volhouden en dan laat ik het groepje lopen en vervolg alleen en een stuk trager mijn weg. Ik heb volgende week zondag een belangrijke wedstrijd op het pogramma staan, de Brussels marathon, wil ik onder de 2:50:00 lopen. Nu is het de bedoeling om een tempo rond de 4:05-4:10 te lopen en nie te diep in de reserves te tasten, ik voel me ook niet top vandaag. De valling is nog niet uit het lichaam en ik ben al dik evredeen met de tien kilometer tijd, na twaalf kilometer lopen we door de polders. Ik kan de lopers die voor mij lopen lang zien en verlies niet zoveel tijd, de wegen zijn hier wel niet zo goed als langs he kanaal. De kilometer tijden blijven vrij stabiel en ik ben niet vermoeid ondanks de valling, de ademhaling gaat ook vlotter aan dit tempo. Halfweg de marathon (1:23:41) loop ik in elfde positie en nu draaien we het kanaal weer op, er staat een goed voelbare tegenwind nu. Kort achter mij volgt een groeje van vier ik ga proberen daar achter te gaan lopen om toch wa beschermt te lopen tegen die winderige omstandigheden. Ik kan met enige moeite aanpikken maar toch haak ik mijn wagonnetje aan, en ik schuif een plaatsje op, na 26 kilometer zijn we nog met drie. Tussen kilometer 28-29 is er een drankpost en laat ik een gaatje en kan niet meer aanpikken, het word alleen knokken tegen de wind in. Aan kilometer dertig (2:00:47) staan er twee supporters met de rest van mijn drinken en vloeibaar eten, maar ook mijn vrouw met een fiets. Ze gaat de rest van de marathon mee fietsen zo kan ik toch uit de wind lopen even later komt ook Annick aangereden met een fiets. Een echte luxe situatie en ik kan zelf versnellen en even later zelf Pascal Waterloos inhalen, en loop nu in achtste positie. Deze positie zou ik vasthouden tot het einde, al krijg ik het de laatste kilometer nog echt zwaar, finish ik in een nettotijd van 2:53:11. Het is een mooi resultaat, aangezien ik de twee weken tussen Hilvarebeek en Oostende echt ziek ben geweest en dus niet top was. Verder kan ik al een tip van de sluier lichten aangaande de voedingsupplementen, de recuperatiedrank doet zijn werk fantastisch. De isotone sportdrank heeft daar en tegen niet kunnen vermijden dat ik teveel zouten en electrolyten verlies tijdens het zweten. Waar door ik teveel rendement verlies na zesentwintig kilometer, het blijft dus nog even verder testen en waarschijnlijk zoeken. Het word toch een moeilijke taak om topfit te geraken tegen zondag, de knie en achillespees zien toch veel af tijdens zo'n marathon.
Vandaag een korte trage duurloop van 8.200 meter gelopen in 0:39:14, hsm 113. De benen wat los gaan lopen en het gevoel in die benen ondervinden, meestal voelen die sterk aan de dag voor een marathon. Nu voelden ze eerder vermoeid aan, de ademhaling was ook al niet wat het moest zijn, die dekselse valling. Ik hoop nog altijd op redelijke benen voor morgen, hoewel een tijd net onder de drie uur voldoende is voor morgen. Maar om onder de drie uur e lopen zijn goede benen ook welkom, normaal moet een gemiddelde van 4:10/km el kunnen. Veel zal afhangen van de omstandigheden, het weer, de tegenstand, kanik in een groepje lopen, de vorm van de dag. Het verslagje van de marathon zal maar tegen maandag op deze blog staan, wan ik blijf een weekend aan zee.
Vandaag een duurloop van 10.900 meter gelopen in 0:47:30, hsm 124. Er stond nog heel wat wind vandaag wat deze training indelen niet vanzelfsprekend maakte. Met de wind mee, dan maar aan duurloopsnelheid gelopen, in de plaats van de gelande versnellingen afwerken. De benen voelden niet super aan maar ik kon toch een redelijk tempo ontwikkelen, een gemiddelde van 4:21/km gehaald. Straks staat de laatste werkdag op het programma, en daarna kan ik me focussen op de marathon van Oostende. Een marathon die niet vol uit dient gelopen te worden, maar meer een finetuning is voor de marathon van Brussel volgende week. Morgen staat er een korte recuperatieloop op het programma en rond 14:00 richting oostende voor een marathon-weekend.
Vandaag een trage duurloop van 10.710 meter gelopen in 0:51:25, hsm 112. De benen voelden vandaag toch iets beter aan en de hartslag lag ook iets lager voor het geleverde tempo. Er stond wel nog heel wat wind zodat de training iets te hoog lag om te kunnen spreken van een recuperatietraining. Maar de benen zullen niet te fel afgezien hebben van deze training, ik moet ook denken aan de recuperatie tenslotte. Het weer lijkt wel de goede kant op te gaan, met de beste dag op zondag, ideaal want dan loop ik de marathon van Oostende. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, met na vijf kilometer enkele versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 15.400 meter gelopen in 1:02:58, hsm 134. De benen waren nog niet super en de vraag was zou ik de drempel van de tempoloop (4:05/km) zou halen? Met de hakken over de sloot dus, en ik was zelf niet te slecht begonnen 4:29 over de eerste kilometer. Het was de rechter- heup, knie en achillespees die tegenstribbelden, de hartslag was bijna continue te laag voor een tempoloop. Maar sneller gaan ging niet, hoe ik ook trok en sleurde het gingg niet harder, de valling doet er natuurlijk ook geen goed aan. Ook de omstandigheden waren niet top, met een kille wind, niet ideaal met die loopneus en het snot en rochel gedoe. Dus al bij al zal ik maar tevreden zijn en hopen dat het vanaf nu in stijgende lijn gaat, het zal nodig zijn om in Brussel onder 2:50:00 te lopen. Vanaf morgen begint de serieuze afbouw naar de marathon van Oostende toe, met een recuperatieloop van tien kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:14:14, hsm 114. Een rustig duurloop, maar zonder een goed gevoel in de benen, de verkoudheid is nog niet helemaal uit het lichaam. Het begin was weer met uitermate stijve benen, het duurde tot de vierde kilometer eer ik het juiste tempo had. Daarna ging het aan 4:45/km, zonder al te veel moeite, maar niet zo vlot als ik nu zou mogen verwachten. Na de training naar de kinesist, om de rechterachillespees te laten behandelen, vandaag hebben we vooruitgang geboekt. De achillespees is pijnlijk op een bepaalde plaats, iets verder is niets te voelen en lijkt de achillespees kengezond. Op zoek dan maar naar de triggerpoints die in verband staan met de achilles, twee plaatsen in de kuit waren overgevoelig. Zo overgevoelig dat ik het niet kon houden van de pijn, maar eens deze los gemasseerd waren was de achilles minder gevoelig. Morgen staat er een duur of tempoloop van vijftien kilometer aan marathontempo op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:13:15, hsm 115. De benen waren niet super, maar dat hoefde niet echt, een duurtraining om kilometers te verzamelen. Het is de bedoeling dat ik deze week wat van de verloren kilometers van verleden week op haal. Omdat de week totaal kilometers al een tijdje op een laag pitje staan, kan ik nu zonder veel inspanning de kilometers ophalen. De vermindering is er gekomen door het kaduuke rechterbeen, dat is nog altijd niet beter, maar blijft stabiel. Ook is de marathon van Oostende volgende zondag een tussendoortje, ik had er evengoed de halve marathon kunnen lopen. Het is de bedoeling de eerste drie trainingsdagen van deze week een vijftien kilometer meer te lopen dan het schema van 100 km/week. Morgen staat er dus een trage duurloop van vijftien in plaats van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 28.200 meter gelopen in 1:57:42, hsm 129. De training wat langer dan voorzien aan een tempo om onder de drie uur te lopen op de marathon. Het zwaarste van de kleine griepaanval is verdwenen, alleen nog de nare nadelen, teveel snot een korte ademhaling. Ook de benen die nog wwat zwaar aanvoelen, de hartslag daar en tegen bleef echt goed in de zone, dus een verantwoorde training. Na een moeilijke eerste kilometer (04:50) om het tempo er in te krijgen, met de eerste helft een lichte tegenwind. Ging het in het juiste tempo, maar ik had nooit het gevoel dat het vanzelf ging, het was hard werken om tempo te houden. Voor mijn eigen had ik een tempo van 4:12/km voor op gesteld, een tempo dat ik toch nog vlot zou halen. Ik had wat cola en druivesuiker mee om de innerlijke mens te versterken, en echt zwaar kreeg ik het niet echt, alleen dat gevoel as minder. Halfweg na 14.100 meter had ik een gemiddelde van 4:14/km, maar ik ging een negatief split lopen, het tempo zat dus goed. De terugweg was met lichte wind in de rug, en dus was iets versnellen niet te zwaar voor de benen, alleen die concentratie houden. Zelf het tempo op peil houden is zowat het moeilijkste dat er is, de gedachten iets te ver laten afdwalen en tempoverlies is een feit. De focus houden was dus nodig, iets wat daarbij van nut was, was de kniepijn die opkwam bij 14 km/uur, niet leuk wel van nut.
Voor morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, vijf kilometer meer kan ik ook lopen, we zien wel.
Vandaag een trage duurloop van 16.620 meter gelopen in 1:20:57, hsm 112. Een iets langere trage duurloop om te eten hoe het lichaam gaat reageren op langere afstanden. Hoewel ik niet boven de trage duurloopgrens ging was ik toch wat vermoeid, de valling geeft nog problemen. De training van vandaag weer gelopen zonder de rechterknie in te tapen met kenesiotaping. Ik denk dat het tegen volgende week zondag toch weer allemaal op plooi moet komen en de marathon ga lopen in Oostende. Morgen staat er een echte test op het programma, een vijventwintig kilometer lange duurloop.
Vandaag een trage duurloop van 10.000 meter gelopen in 0:45:58, hsm 117. Het eerste testloopje om te zien hoe het verzwakte lichaam reageert op de griepaanval. Pas deze namiddag voelde ik een opstoot van energie en besliste dan maar om de tesloop te doen. Deze kon elk moment ofgebroken worden en zou niet meer als tien kilometer lang mogen zijn. Het waren de voorwaarden die ik mezelf had opgelegd, en niet in ademnood geraken of spastische hoestbuien krijgen. Ik ben dus all the way kunnen gaan en de tweede ronde van vijf kilometer zelf wat kunnen versnellen. De knie was ook niet ingetaped, aangezien ik tijdens de rustdagen geen hinder meer ondervond. Helaas krijg ik tijdens het lopen nog af en toe een waarschuwing dat de knie nog altijd wat verzwakt is. Met de benen daarentegen ging het redelijk goed, ik ko het tempo stelselmatig opdrijven, de benen waren sterk genoeg. Voor morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, als er geen terugval is.
Een onsteking van de bovenste luchwegen, met een griepbeeld, luide de diagnose bij de huisdokter. De kuur is drie dagen volledige rust en vijf dagen medicatie slikken, en geen antibiotica kuur. Het zal dus hopelijk allemaal nog allemaal meevallen wat betreft de conditie, hoewel er voorlopig nog geen verbetering is. Als alles min of meer op zijn plooi is gekomen tegen zaterdag, ga ik een trage duurloop proberen. Dan is het afwachten hoe het lichaam reageert, om de geplande trainingen weer te kunnen hervatten. Morgen moet ik weer naar de kinesist om de linkerachillespees en voetwreef te laten behandelen. De benen en overbelastingsblessures kunnen er maar wl bij varen, bij de drie verplichte rustdagen.
Vandaag een verplichte rusdag, door een grieperig gevoel, neus potdicht, keelpijn, spierpijn, buikkrampen en pijnlijke bronchen. Ik zal er hoog waarschijnlijk een paar dagen uitliggen, tot de bronchen weer adem-en pijnvrij zijn. Misschien moet ik een antibiotica kuur volgen, wat altijd nefast is voor de conditie, hopelijk blijft het vormverlies binnen de perken. Zelf denk ik dat drie rustdagen zeker geen ramp moeten betekenen, het lichaam moet zo snel als mogelijk herstellen. Voor volgende week zondag staat er een marathon op het programma die ik kan aanpakken als training. De marathon van Oostende staat niet in de marathon en ultra cup, en ik was niet zinnens vol uit te gaan. Morgen kan ik wat meer informatie verstrekken over mijn actuele gezondheidstoestant.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:17, hsm 114. Zoals verwacht waren de benen slechter dan gisteren, reken daarbij een goede valling met verstopte neus en pijnlijke keel. Iets dat waarschijnlijk zondag al in het lichaam zat en het slechte gevoel accentueerde, maar dat is maar gissen. Deze morgend om 04:30 op, om 05:15 moeten we aanwezig zijn, en dat tot 15:00, negen uur werken en een half uur pauze. Naar huis rijden loopkledij aantrekken en de trining aanvatten, best wel zwaar en ik vraag mezelf soms af, waarom! Omdat als ik niet loop, het gevoel heb iets gemist te hebben, en na een douche doet het zo deugt om beloont te worden met een voldaab gevoel. Ik zou alles kunnen op noemen wat pijn deed, maar laat stellen meer als anders en dan nog een mottig gevoel door de valling. Toch ruim alles gedaan wat op het schema voorschreef, de pijn verbijtend ook omdat ik weet dat het later op de week weer beter word. Na de training en de douche, naar de kinesiste om de pijnpunten onder handen te laten nemen, ze verstond het niet det ik daarmee een marathon kon lopen. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programmaa, het tempo zal bepaald worden door de staat van de benen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.270 meter gelopen in 0:59:56, hsm 110. De benen waren niet te stijf om er weer tegen aan te gaan, de recuperatiedrank heeft zijn nut. Ook hier blijft het verder uittesten om echt uitsluitsel te krijgen, is het echt de samenstelling van de recuperatiedrank of het placebo effect. Meerdere dagen ongeveer tot en met vrijdag zullen al een beter zicht geven, zeker nu ik met de vroege sta, dan heb ik het aaltijd zwaar. Niet vandaag want een recupdag genomen op het werk, maar vanaf morgen moet ik er om 04:30 uit voor negen uur arbeid. De training van vandaag ging dus redelijk vlot, wel wat last van de rechterknie en rechtervoetwreef en rechterachillespees. Toch was deze last ook iets minder dan veertien dagen geleden na de marathon, hopelijk blijft het positief evolueren. Er stonden maaar tien kilometer op het schema, maar aangezien het goed ging ben ik wat langer door gegaan, niet te zot gedaan. Morgen staatt er een traage duurloop van tien kilometer op het programma, en daarna een bezoekje aan de kinesiste.
Vandaag was het tijd voor mijn negende wedstrijd van de marathon en ultracup, de Beekse Marathon in Hilvarenbeek. We vertrokken op tijd Carine mijn vrouw en ik, het was ruim een uur rijden, wel allemaal binnendoor, zo was de gps ingesteld; Het verliep vlot tot in Kasterlee daar moesten we een ommetje van ruim een kilometer maken, het rond punt richting turnhout onderbroken. In Turnhout kwamen we vast te zitten achter een file met paardentrailers, die op weg waren naar een of ander wedstrijd. Eens voorbij deze file werden we door de gps een boslaan van ruim drie kilometer ingestuurd, een geasfalteerde smalle weg. We moesten rechts afdraaien en daar stonden we voor een, gesloten hefboom en op slot gedaan, rechtsomkeer dan maar zeker. Een goede zes kilometer verder moesten we weer een bosweg in, weer een kilometer of drie lang, met zeker tien verhoogde snelheidsdrempels. Zo kwamen we amper veertig minuten voor de start van de marathon in Hilvarenbeek aan, maar juist op tijd om alles gedaan te krijgen. Het afhalen van de nummers, me omkleden, nog een grote boodschap, en de drankflesjes gereed maken, op tijd is goed genoeg. Vandaag werden er verschillende afstanden gelopen, vijf kilometer, tien kilometer, een halve marathon en natuurlijk de marathon. Het parkoers ging over vier ronden, de eerste vijf kilometer, de tweede 16.100 meter, de derde 8.900 meter, de vierde 12.200 meter. Al de afstanden vertrokken om 11:00, lekker gezellig druk aan de start dus, met veel jonge atleten en ervaren rotten voor de lange afstanden. Ik vertrok van op de tweede lijn om niet te hard vvan stapel te lopen, na een kilometer zou ik wel versnellen en zien hou de benen zijn. En zo ging het ook voor de vijfde kilometer (0:19:30) had ik zeker vijftig aatleten ingehaald, daar kreeg ik te horen dat ik tweede liep. Op de eerste plaats liep de ongenaakbare Bram van rijswijck die voor het parkoerrecord ging (2:23:21)? geen spek voor mijn bek. Maar ik ben hier om punten te sprokkelen voor de marathon en ultra cup, proberen mijn tijd van in de Maas en Waal te verbeteren (2:51:34). Dat zit er wel niet echt in want ik heb niet echt een goede dag vandaag, het word werken om die 04:00/km zo lang mogelijk aan te houden. Kilometer tien gaat in (0:39:54) niet echt vlot dus, er lopen twee atleten van de dertig kilometer voorbij en ik kan niet aanpikken. Ik zal de lange stukken tegen de wind in voor mijn rekening moeten houden dus, toch probeer ik weer naar die 04:00/km te gaan. Het is dus werkkendag geblazen, het parkoer loop ook niet echt vlot, klinkers, beton, asfalt en onverhard alles krijgen wwe te verwerken. Aan een lus waar we rond een kegel 180° moeten draaien kan ik de achterstand en voorsprong op de atleten voor en achter me inschatten. Bram ligt niet zoveel voor op mij en gaat zeker niet voor het wedstrijdrecord, Lucien Taelman loopt een minuut achter mij als derde. Kilometer twintig (1:19:47) mijn tweede tien kilometer ging op een seconde na even snel als de eerste tien kilometer, niet slecht dus. Maar de benen staan toch gespannen en de vraag is wanneer ga ik kraken, om maar het slechte gevoel weer te geven, geen superdag vandaag. De doorkomst half marathon heeft een verassing in petto, Bram van Rijswijck stapt uit de wedstrijd, ik loop zowaar op kop van de marathon. Met mijn slecht gevoel is dat een goede oppepper, ik ga proberen de volgende ronde op schema te blijven, dat word zware kost vandaag. Gelukkig geeft de maag geen krimp met de nieuwe isotone dorstlesser enn het vloeibaar voedsel die ik voor het eerst uitprobeer in wedstrijd. De wegen en fietspaden liggen hier meestal bol en dat is een gesel voor mijn rechtervoet wreef, elke stap voel ik de pijn aanzwellen. Na dertig kilometer kom ik door in (2:00:57) dus een minuutje teveel verloren, maar ik krijg te horen dat Lucien ook uit de wedstrijd is gestapt. Ik heb bijna vijf minuten voor op de derde, Wim Driessen dat moet volstaan om deze marathon op mijn naam te schrijven nog 12.200 meter te gaan. Het is nu kwestie van niet volledig te kraken en zo snel als mogelijk de finish te bereiken, toch simpel een marathon lopen, of niet? De kilometertijden lopen nu wel op en het gaat richting 14 km/uur, geen tijd onder de 2:52:00 vandaag dat is nu al een zekerheid. Ik heb voor de laatste ronde begeleiding van een motard gekregen, en word onderweg aangemoedigd door atleten en toeschouwers. Kilometer veertig gaat in (2:44:18) nog 2.200 meter te gaan en ik win mijn tweede marathon, dit maal als vijftigjarige, best knap. Mijn begeleider valt in panne met zijn moto, gelukkig draaien bij mij de benen nog rond, ik finish in 2:53:41 als eerste, niet slecht. Op naar de volgende marathon word een tussendoortje want die telt niet mee voor de maraton en ultra cup, goed alles verder uit testen.
Vandaag kan ik nog niet echt oordelen over de isotone drank en het vloeibaar voedsel, alleen dat alles binnen gebleven is, op zich al een succes. Het definitieve oordeel over de aanvullende voedingssupplementen volgt dan ook zoals belooft na de brussels marathon. De eerste bevindingen zijn dat ik er gisteren tijdens de marathon met slechte benen, het verval iets minder snel is doorgezet dan anders. Met een resultaat dat er mocht wezen mijn tweede marathonoverwinning, hoewel dat meer te maken had met externe factoren.
Vandaag loop ik mijn tiende wedstrijd voor de marathon en ultracup in Hilvarenbeek. De Beekse marathon, ik heb er nog nooit gelopen, en het is altijd leuk een nieuwe marathon aan het lijstje toe te voegen. Het zou mijn 77ste marathon moetten worden, en voor de eerste maal ga ik me tot een uur voor de wedstrijd klaarstomen. Eten en drinken tot een uur voor de wedstrijd, voeding voor sporters geen boterham met choco, speculoos en banaan deze keer. Ook tijdens de wedstrijd word het drink en voedingspatroon gewijzigd, alles drastisch niet stap per stap, om tte wennen. Ik hoop dat de maag alles accepteert, en dat het zijn werk doet, het verschil zou zich op het einde van de marathon laten voelen. De laatste tien kilometer iets vlotter doorkomen, en nog meer na de marathon, door een vlotter en beter herstel. Het princiepe blijft hetzelfde, hard werken en trainen moeten het gewenste resultaat opleveren, de voeding en de drank een paar procentjes. Na vandaag kan ik al een eerste oordeel vellen, maar om een deffinitiief oordeel te vellen word het wachten tot na de mBrussels marathon. Deze avond kan je reeds een verslag v erwachten over de wedstrijd, en mijn eerste bevindingen van de nieuwe aanpak.
Vandaag een recuperatieloop van 7.000 meter gelopen in 0:34:21, hsm 107. Een korte recuperatieloop de dag voor een marathon, het zit al diep in de gewwoontes ingebakken. Niet overdrijven gewoon proberen de 12 km/uur te halen aan zo'n laag mogelijke hartslag. Tijdens deze training alleen last aan de voetwreef, de rest van de overbelasingen gaven geen krimp. Morgen ga ik eens zondigen tegen een van de vuistregels, een volledig gamma aan producten uit proberen tijdens de marathon. Apart heb ik deze producten al eens uitgeprobeert op training, voedingsupplementen voor de wedstrijd. Een nieuwe isotone dorstlesser en aanvullende voeding tijdens de marathon en een recuperatiemix voor na de wedstrijd. Ik hoop dat mijn maag al deze producten kan verwerken onder wedstrijdomstandigheden, morgen weten we meer. Normaal ben ik niet graag het proefkonijn, maar ik geloof in deze producten, en zal de naam bekendmaken na de verschillende testen. Ook de volgende twee marathons ga ik die verder testen, maar dan moet de test van morgen toch redelijk goed uitvallen.
Vandaag een duurloop met versnellingen van in totaal 10.200 meter gelopen in 0:45:23, hsm 120. De benen waren redelijk goed vandaag en de versnellingen gingen gemakkelijk, wind in de rug weliswaar. Een minder aspect is dat de voetwreef serieus pijn doet tijdens het lopen, al geprobeert met ijs te leggen, maar de pijn blijft. Met de knie gaat het wat beter, veel pijn voel ik niet meer, de knie begint wel nog te miezeren vanaf 14 km/uur. Ik hoop dat de kwetsuren nog wat mogen herstellen tegen zondag, voor mijn negende wedstrijd in de M-U Cup, De Beekse marathon. Morgen staat er een korte losloop van zes kilometer op het programma en veel rust natuurlijk.
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:49:19, hsm 109. De actieve rust training van vandaag ging redelijk vlot buiten de eerste twee kilometer, waar het er wat verkrampt aan toe ging Een rustige hartslag voor het behaalde tempo, zeker in vergelijking met de voorbije weken. Ik heb een verlengt weekend van vijf dagen, dus ik zal normaal voldoende moeten kunnen rusten. De volgende twee dagen staan er amper vijftien kilometer op het programma, dus zullen de benen volledig kunnen herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van negen kilometer, met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een tempoloop van 12.200 meter gelopen in 0:48:24, hsm 141. Ik had gisteren en vandaag iets meer last van de achillespees, maar dat is normaal na een stevige behandeling. Het werd vandaag dus een tempoloop om te zien hoe ver ik sta met de recuperatie, nog niet top, maar zeker niet slecht. Een eerste kilometer van 04:31 was iets te traag, dus legde ik er de twweede kilometer de pees op 03:47, meteen de snelste van de training. Na goed vier kilometer keerde ik dan tegen de wind in en toen werd het knokken om het tempo te handhaven. Toch altijd onder de vier minuten kunnen blijven en de laatste vier kilometer wind in de zij en in de rug, kam het nog goed. De knie zeurt wel aan dit tempo, maar het pijnlijkste is de rechter voet wreef, die bleef ik van de eerste tot laaatste kilometer voelen. Al bij al een nuttige training aarvan ik snel kan herstellen, en die leert dat de paslengte en soepelheid moeten verbeteren. Het blijft daarvoor wachten tot de knie er weer boven op is en de pijn in de wreef weggeëbd is, pijn en souplesse gaan niet samen. Voor morgen staat er na een bezoek aan de kinesiste een recuperatieloopje van tien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.000 meter gelopen in 0:57:10, hsm 117. Nog wat last van stijve spieren, maar het tempo toch iets hoger, om te zien of de benen het al aankunnen. De rechter-knie, -achillespees en -heup hielden goed stand, toch voelde ik me niet comfortabel lopen. Het was nochtans goed vijf graden frisser dan gisteren, maar ook de ademhaling was eerder zwaar. Een gevolg van de vorm van het moment, hoop ik althans, want overdreven veel of hard word er niet getraind. Vandaag voor de eerste maal naar de sportkiné geweest voor een behandeling aan, vooral de achillespees. De manuele massage was best pjnlijk, ik moest de pijn echt verbijten, nadien voelde de achillespees meer ontspannen. Ook een paar oefeningen meegekregen en de raad na elke training of wedstrijd de pees te koelen met ijs. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, eens voelen of de therapy wat uit doet.
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:15:58, hsm 112. De training van vandaag was de langste voor deze week, de marathon van zondag buiten beschouwing gelaten. Ik had minder last van de knie dan gisteren, wat normaal is gezien het vandaag ontwikkelde tempo van goed 12 km/uur. Een groot probleem blijft de rechtervoetwreef de spanning van de schoen is voldoende om pijn te voelen, laat staan bij het lopen. Waarschijnlijk is er niet veel aan te doen, buitn wat stretchoefeningen en ijs leggen en voor het slapen gaan wat zalf smeren. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, benieuwd of ik mij aan het schema kan houden.
370
Vandaag een lange tempoloop vaan 25.000 meter gelopen in 1:41:34, hsm 140. De benen waren nochtans niet super vandaag en het was werken geblazen om het gevraagde tempo te halen. Aan een snelheid boven de 14 km/uur is de pijn aan de knie duidelijk voelbaar, zelf goed ingetaped met kenesiotape. Een ander probleem is de wreef van de rechtervoet die serieus pijn doet en dat bot het tempo wel af, voelbaar bij afzet en landing. De training werd volledig in het Merodese bos gelopen vijf ronden van vijf kilometer, twee ronden aan 15 km/uur. Het was dus nog niet super, toch al bij al tevreden met het gemiddelde van mijn laatste marathon gelopen. Ik heb ook een isotone hydratatie drank uit geprobeerd tijdens deze training en de maag accepteerde het goed. Misschien test ik het een van mijn volgende wedstrijden wel uit, en andere artikelen van hetzelfde merk. Als de testen bij mij goed verlopen heef ik de naam van het merk wel vrij, maar eerst zeker zijn dat het werkt. Nu zal het er op aan komen volledig gerecupereert te zijn tegen volgende zondag voor de Beekse marathon. Morgen staat er een recuperatieloop van vijftien kilometer op het programma, de langste training voor volgende week.
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:13:23, hsm 112. Rustig gelopen zonder forceren en de knie voelde op zijn best aan over de laatste veertien dagen. Het was maar een lichte miezering die voelbaar was geen enkele pijnscheut of dergelijke gevoeld. Een kort verslag van de huisdokter betreffende het bloedonderzoek gekregen met twee serieuse werkpunten. Nog net geen risico patient wat cholesterol betreft, zowel de totale als de slechte is te hoog de goede iets te laag. Een licht dieet met minder vetten, vooral varkenvlees, en voor bereide maaltijden, vermijden. Meer vis en meer plantensterolen, minder tot geen snoep meer en nog meer fruit en groenten eten. Een andere richtlijn meer bewegen zal wel niet op mij van toepassing zijn, hoop ik toch, want ik sport gemiddeld een uur per dag. Het ander probleem was een fel tekort aan vitamine D, waar de zon in grote mate leverancier is, ook vette vis bijvoorbeeld. Dat tekort kan de oververmoeidheid en de pijnlijke spieren verklaren, dus dat word het volgende voedingsupplement die ik moet nemen. Een tekort aan vitamine D zorgt ook voor een verminderde werking van de bijnier en de schildklier, waardoor een vertraagt metabolisme. Hopelijk is alles binnen enkele weken eer op peil en kan het loopniveau en levenskwaliteit weer een beetje omhoog. Morgen staat er een duurloop of tempoloop van eenentwintig kilometer op het programma de benen en knie eens testen.
Vandaag een duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:45:57, hsm 123. Met zware en vermoeide benen toch proberen de moeite te doen om het vooropgestelde tempo te lopen. Ik was duidelijk weer oververmoeid, maar heb nog niets negatiefs vernomen van de uitslag van mijn bloed. Dus ga ik er van uit dat er niet ernstig aan de hand is, en het gewoon een najaaarsvermoeidheid is. Een harde noot om te kraken deze korte training, de benen branden, de longen waren verschroeid. Maar toch de doelstelling gehaald, en dus ben ik best tevreden de week na een goede en sterke marathon. Voor morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van twintig kilometer gelopen in 1:35:21, hsm 115. Gelopen zonder kenesiotape rond de overbelaste knie, en dat was geen goede zet, de knie was zeer gevoelig. Nochtans de volledige afstand in het Merodese bos gelopen, met de fiets naar het bos gereden en dan pas lopen. Vier ronden van vijf kilometer, de paden lagen er mooi droog bij, alleen de stroken waar veel dennenappels liggen liep het minder vlot. Het golft er lichtjes maar het is overwegend vlak en de paden liggen goed aangestampt, en goed beschermt tegen de wind. Na een zware werkdag blijft het een zware training, twintig kilometer lopen, ik voel me zo al vermoeid de laatste tijd. Ik hoop dat ik wat wijzer word als ik de bloedresultaten heb, natuurlijk is het gevoel wat dubbel, tijdens de wedstrijden gaat het goed. Toch zijn er signalen dat er het een en ander mis is, teveel overbelasting kwetsuren, ondanks het terugschroeven van de trainingskilometers. Morgen staatt er een duurloop van tien kilometer op het programma, de benen en het lichaam wat rust gunnen.
Vandaag een duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:03:21, hsm 132. Ik heb gisteren de koe bij de horens gevat, zoals ze dat bij ons zo mooi zeggen. Een afspraak bij de huisdokter, bloed laten controleren, een afspraak laten maken voor een inspanningstest. Ook negen beurten kinésitherapy voor het rechterbeen in het bijzonder de rechterachillespees. Het steeds vermoeid zijn ook laten onderzoeken, hartslag en bloeddruk waren in orde, het bloedonderzoek moet duidelijkheid scheppen. De training van vandaag ging redelijk vlot, de derde dag na de marathon, 14.5 km/uur halen is redelijk goed. Ook de knie lijkt de inspanningen goed te verteren en de pijn minderd met de dagen, tevreden met de recuperatie. Een laatste kilometer aan ruim 15 km/uur om de training af te sluiten, dan wel iets meer pijn in de knie. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, in het Merodese bos.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:58:26, hsm 116. Het ging al wat beter met de knie dan gisteren, voeg daarbij deze zomerse temperaturen en je weet het!! Een mooi en aangenaam loopweertje, niet te diep gaan maar toch wel doorlopen. De tweede dag na een marathon is altijd de slechtste dag, zo was het vandaag zeker niet. Een goed onderhouden tempo vanaf kilometer twee en ik kon de snelheid goed vasthouden. Wat meizering in de knie en pijnlijke voetpezen en gevoelige rechterachillespees, maar het was te doen. De benen zijn natuurlijk nog wat stijf en vemoeid, maar dat mag, zo kort na de marathon. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, we zien wel wat de benen aankunnen.
100
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:53:16, hsm 107. De knie was zo goed als niet op temperatuur te krijgen en de training afgewerkt juist onder de pijngrens. Op het einde leek het wat te beteren, maar het is al beter geweest, een eerste kilometer al hinkend aan 06:01. Later kreeg ik er toch wat vaart in, toch zijn de benen niet totaal verzuurt, zoals soms na een zware marathon. De gemiddelde hartslag is zelf goed om van een herstelduurloop te kunnen sprreken, alleen waren de laatste kilometers iets te snel. Ik hoop dat ik de trainingen verder kan zetten deze week desnoods aan een lager tempo om de knie wat te sparen. Morgen staatt er na het werk een trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag was het tijd voor het tweede deel wedstrijden, van de Marathon en Ultra Cup. De Maas en Waal Rabomarathon was het decor voor mijn achtste wedstrijd in dit regelmatigheidscriterium. Er stonden heel wat goede atleten aan de start, dus hoopte ik niet de ganse wedstrijd alleen te moeten lopen. Maar nog meer hoopte ik dat het lichaam stand ging houden, verleden week hield ik het een halve marathon vol. Ik geloofde toen sterk in een tijd onder de drie uur, maar een halve en een volledige marathon zijn niet te vergelijken. Nico Serroen ging er van bij de start vandoor voor een nieuw wedstrijdrecord te lopen, daar achter een voor mij onbekende atleet. Daarachter een groep met Ralph Priebisch, Bart de Grove, Jo van Dorpe, Johan Whatty, en ikzelf mooi volk bijeen dus. Het ging me toch te traag (3:55) en ik versnelde met bart en Johan in mijn spoor, de knie voelde wat stijf aan, en die wou ik testen. Met kilometers van 3:43, 3:44, 3:42, 3:50, kwamen we bij de tweede, Johan liet ons wijselijk lopen na de derde kilometer. Een doorkomst na vijf kilometer in (0:18:54) dat was iets van het goede teveel en ik besliste rond 04:00/km te lopen. Van kilometer zes tot zesentwintig moeten we langs het water met de wind in het nadeel lopen, dus moet ik me wat sparen. Ik loop nu wel alleen en kan mijn tempo aan het gevoel dat ik heb, aanpassen, het grootste probleem is die rechterknie. Die zal gans de marathon golven tussen zeuren en af en toe een pijnscheut, maar er viel natuurlijk wel met te lopen. Als je op een vlakke baan loopt met wind tegen is het precies vals plat, en dan ga je iets meer op kracht lopen, nadelig voor de knie. Kilometer tien (0:38:51) en de laatste vijf kilometer aan (0:19:57) het ideale tempo had ik nu vast, om een supertijd te lopen. Maar de knie had al een paar serieuse pijnsignalen gegeven en het tempo moest nog wat zakken, wat ik ook deed natuurlijk. Aan kilometer twaalf haalde Jo Van Dorpe me bij er op en er over, ik laat het niet aan mijn hart komen en maal rustig kilometers. Spijtig genoeg is de hartslag op mijn RCX5 verstoort soms loop ik met een hartslag boven de 190, terwijl ik maximaal 160 haal. Kilometer vijftien (0:59:20) de laatste vijf kilometer gingen aan 04:06/km gemiddeld, nog altijd niet slecht gezien de schuine tegenwind. Ik voel me ook niet vermoeid, maar als ik wat sneller prbeer te lopen voel ik de knie protesteren, dus hou ik me aan de 4:06/km. De kenesio taping rond de knie zit iets te strak en als ik het been wat te ver plooi voel ik deze trekken, de ankerpunten komen los. Kilometer twintig (1:19:39) de laatste vijf kilometer aan 4:05/km gemiddeld, daar zit de laatste kilometer voor veel tussen. Ralph is komen aansluiten met Maarten Paulissen, ik beslis zo lang mogelijk te volgen, Maarten kan niet overpakken, dus help ik. Ik en Ralph lopen elk op tour op kop om het tempo er in te houden, dat iets sneller lopen laat de knie opspelen maar het gaat nog. Tot kilometer vierentwintig lukt het, een vijfhonderd meter geleden is Maarten moeten lossen, nu is het mijn beurt, dus weer alleen. Het tempo wat laten zakken, tot de pijnscheuten verdwijnen, de kenesiotape hangt al half te fladderen maar heeft nog steun. Kilometer vijfentwintig (1:39:43) de laatste vijf kilometer aan (0:20:04) nog altijd een totaal gemiddelde van 15 km/uur. Nog een kilometer wind tegen en dan de wind in de rug en het gaat eigenlijk nog prima aan dit tempo, een jaarsbeste zit er in. Ondertussen zijn de snelheidsduivels van de halve marathon vertrokken en een eerste trio snelt me voorbij tegen 18 km/uur. Ze zijn sterk bevoordeeld vijf kilometer wind tegen en zestien kilometer wind mee, ik probeer het tempo er in te houden. Kilomeer dertig (1:59:45) de laatste vijf kilometer aan (0:20:02) de wind draagt daar toe bij, want de eerste tekenen van verval zijn er. Toch zit ik nog op een schema van 2:48:40, maar na dertig kilometer komt er altijd verval dus een tijd onder 2:52:00 zou mooi zijn. Regelmatig loopt er een halve marathonloper me voorbij en telkens probeer ik lichtjes te versnellen voor een paar honderd meter. Kilometer viifendertig (20:20:13) een laatste vijf kilometertijd die wat op loopt (0:20:28), maar het blijft een aanvaardbaar tempo. Ik krijg regelmatig de opmerking van voorbij lopende atleten en toeschouwers langs de kant, hoofd omhoog dan kan je beter ademen. Sind een zware whiplash in 2002 is dat een deel van de loopstijl geworden het hoofd zwaar doorzakken met het vorderen van de kilometers. Aan kilometer zevenendertig, doe ik een beginnersfout ik laat het tempo zakken om de losghangende kenesiotape te verwijderen. Daarna geraak ik moeilijk in het ritme en verlies kostbare seconden, het beste is er ook af en dus word het knokken voor wat ik nog waard ben. Kilometer veertig (2:41:34) de laatste killometer was wel tegen 4:30 en hoewel de benen niet verzuurt zijn eerder geblokkeert. Gelukkig is het maar 2.200 meter meer, de voorlaatste kilometer gaat in 4:34, en voor de laatste 1.200 meter moet het nog lukken. Ik kan er zelf nog een sprintje uitpersen en finish in een mooie 2:51:34 op de vijfde plaats, en kan best tevreden terugblikken op een goede marathon.
Vandaag los gaan lopen goed voor 7.000 meter gelopen in 0:33:53, hsm 109. Toch wat verbaast over mijn gemiddelde hartslag 109, het ging dan ook vlot vandaag. Ik hoop dat de benen morgen even goed aanvoelen, alleen de rechterknie en rechtervoetwreef wat minder pijnlijk. Die rechter voetwreef is weer iets nieuw, ik dacht gisteren dat ik mijn nestels wat te hard had aangespannen. Maar ik had er gisteren gans de dag last van, en bij het lopen net iets meer, hopelijk speelt het morgen niet teveel op. Ik ga dus voor een tijd onder de drie uur, hoewel ik er van overtuigd ben dat het best moeilijk gaat worden. De trainingen zijn niet verlopen zoals het moest, en alleen de halve marathon van verleden week heb ik als referentiepunt. Als ik niet te zot doe en berekend loop moet het wel mogelijk zijn, nipt onder de drie uur te fiishen, duimen maar!!!
Vandaag een duurloop van 10.770 meter gelopen in 0:48:20, hsm 124. Het was in de druiligere regen dat de training van vandaag gelopen werd, niet echt om vrolijk van te worden. Een gewone duurloop werd het dus na een eerste mindere kilometer, was het de wind die het tempo dicteerde. De rechterknie was een beetje spelbreker, en met de forse wind in de rug kon ik niet vol uit lopen, snelste km 4:02. Maar kom de spieren zijn opgewarmt geweest vandaag en ik heb nog een werkdag voor de boeg, daarna kan ik rusten. Rusten om zondag goed voor de dag te komen en hopen op een marathon onder de drie uur wat gezien mijn toestand straf is. Morgen staat er een korte losloop van zeven kilometer op het programma, en voor de rest veel rust.
Vandaag een recuperatieloop van 10..200 meter gelopen in 0:50:34, hsm 107. De benen wat laten actief herstellen, om zondag fris aan de start van de Maaas en Waal Rabomarathon te komen. Sinds zondag durf ik weer te hopen de marthon onder de drie uur te lopen, als de knie en achillespees het uithouden. Mijn doel blijft dus nog altijd honderd marathons onder de drie uur te lopen, de komende jaren worden die tijden alsmaar moeilijker. Ik zit voorlopig aan 64 marathons onder de drie uur, dus nog een hele weg te gaan voor dat ultieme doel te bereiken. Vandaag ging de training redelijk vlot aangezien ik aan een recuperatietempo wou lopen, en toch nog een gemiddelde van 12 km/uur halen. Morgen staat er een trage duurloop met in het tweede deel versnellingen op het programma.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:00:00, hsm 143. De interval bestond uit 10 maal een kilometer snel met ertussen een vijfhonderd meter normaal. Ik had mjn rechhterknie opnieuw ingetaped met kenesiotape, maar de taapig was iets minder effectief dan vorige keer. Zo had ik de vier banden een centimeter of vijf tekort geknipt, en was het ankerpunt daardoor te klein en kwam de tape los. De benen voelden nog niet super aan, toch was het de bedoeling om zo dicht mogelijk bij het uur te blijven. Een niet zo eenvoudige opgave, zeker na een eerste kilometer van 4:28, heel wat werk voor de boeg dus. Omdat het niet soepel draaide en de knie toch wat pijn uitstraalde, was het hard werken om tempo te maken. Dankzij een laaatste kilometer (03:48) en heel wat zweet achtergelaten op de gravelpiste van ac Herenthout lukte ik één uur rond. Toch een positieve evolutie, na de goede halve marathon in Heist o/d berg, een midweekse snelheidstraining. Het komt er nu op aan om de volggende drie dagen genoeg reserves op te slagen om een volle maarathon aan te kunnen zondag. Morgen staat er dan ook een recuperatieloopje vaan tien kilometer op het programma, om het herstel wat te bevorderen.
Vandaag een recuperatieloop van 12.400 meter gelopen in 1:01:34, hsm 108. Het was met zware benen dat ik deze recuperatietraining afwerkte, de zwaarste dag is twee dagen na een wedstrijd. Ik had veel last van de rechter achillespees, en ook de rechterknie wass de ganse training aan het zeuren. Pas morgen worden die opnieuw ingetaped met kenesiotaping de rechterachillespees en rechterknie. De kenesiotape moet om de drie of vier dagen ververst worden, om hygiensche redenen maar ook omdat de rek er uit gaat. Vandaag was de eerste kilometer weer een lijdensweg door de stijfheid in de benen en het nog warmdraaien van spieren en pezen. Het ging spijtig genoeg niet over en dus werd het geen comfortabel loopje, ondanks de betrekkelijk lge snelheid. Hopen op beterschap voor morgen want dan staat er een interval van in totaal vijftien kilometer op het programma.
Je ziet het wel vaker, sporters met van die gekleurde plakkers op allerhande lichaamsdelen. Het originele is afkomstig uit Japan, waar het al veel langer deel uitmaakte van de sportgeneeskunde. Je kan het vinden in alle kleuren, en je kan ook voorgesneden ingewikkelde patronen kopen. Er zijn soms verschillen in rekbaarheid, het dient om de gekwetste of zwakkere spier te ondersteunen. Soms volledige spiergroepen, en gewrichten, het is wel een kunst ze op een wel bepaalde manier aaan te brengen. Op het internet circuleren talloze filmpjes, soms met de nodige verschillen en manieren om ze aan te brengen.
Kinesiotape is hot
Je ziet steeds vaker (top)sporters met het kleurige kinesiotape op been, kuit, arm of schouders. Arjen Robben, Justine Henin, de Nederlandse hockeydames en op de Olympische spelen zien we de kinesiotape ook steeds meer en meer gebruikt worden. Kinesiotape lijkt een kleurig en modern middel tegen blessures en om beter te presteren. Wat veel mensen niet weten is dat de klachten waarvoor kinesiotape een goede behandelmethode is, heel verschillend van aard zijn.
In de fysiotherapie gebruiken wij de kinesiotape als nabehandeling bij blessures, zweepslag of spierpijn, verminderen van ontstekingen of vochtophopingen, ( oedeem en hematomen ), correctie van houding en behandeling van klachten door overbelasting zoals RSI, tennis- of golfelleboog. Ook de knie, kuit, schouder, lage rug en heup wordt regelmatig met kinesiotape behandeld.
Kinesiotape wordt ook gebruikt voor neuro-reflectoire beïnvloeding, bijvoorbeeld bij hoofdpijn, behoort tot de mogelijkheden, evenals preventief tapen. Kinesiotape is daarmee een revolutionaire behandelmethode die fundamenteel verschilt van conventionele behandelmethodieken.
Mijn eerste kennismaking met deze wondertape is al weer heel wat jaren geleden: de toepassing van de kinesiotape als anti hoofdpijn tape. Maar ook mensen die een zweepslag hebben opgelopen heb ik wondersnel de krukken in de hoek zien zetten na het behandelen met kinesiotape
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:02:34, hsm 113. De benen voelden wat stijf aan deze morgend, maar ik kon een deftig tempo onderhouden. Het was de vraag of de knie een reactie zou hebben na de zware halve marathon van gisteren! Eigenlijk viel het best mee, de lichte stijfheid zou na halfweg veranderen in een licht zeuren van de knie. In elk geval niet zo zwaar als naa een vroege werkdag, dus ik be redelijk tevreden over de evolutie van de knie. Het tempo was in elk geval een stuk hoger als de trage duurlopen van verleden week, ruim 10 sec/km. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, dus nog rustiger dan vandaag.
Vandaag was het de grote test, zou ik volgende week kunnen starten in de Maas en Waal marathon. De halve marathon van Heist Op De Berg was het decor waar de test van de knie en conditie zou doorgaan. Een erg ongename verrassing was dat we twee maal per ronde de heuvel op moesten, niet goed voor de knieen. Het grootste deel van de deelnemers op de halve marathon waren deelnemers aan de aflossingswedstrijd. Ik had me voorgenomen niet snel te starten, maar aangezien we bovenop de berg starten was dat zeer moeilijk. We starten bergaf met een paar bochten en een afdaling van kasseien, een veertigtal atleten loopt me voorbij. Ik heb nochtns niet het gevoel dat ik traag loop, gelukkig word het beraf lopen minder steil en is de ondergrond beton. Een eerste kilometer in 03:40, nu begin ik al groepjes van snelle starters voorbij te lopen, licht bergaf en geen kasseien, goed zo. Ik sta eigenlijk versteld van de snelheid waarmee ik loop, 03:39 voor de tweede kilometer, we hebben een stukje onverhard gehad. Hierna volgt een kilometer met tegenwind, en moet ik het tempo wat laten zakken, maar ik loop nog in op de lopers voor mij. Kilometer drie tot vier moeten we een eerste keer de berg op, daarna een afdaling van een paar honderd meter en weer omhoog. De kasseien zijn elk maal het teken dat het wat steiler gaat, maaar de knie bezorgt me nog geen last en dat is een pak van mijn hart. Een eerste ronde van 5.275 in (0:19:44), ik kan het amper geloven, zeker niet dat de knie stand houd, het stuk bergaf op kasseien doe ik rustig. Ik word voorbijgelopen door een kleine jonge gast van een aflossings ploeg, hij pakt honderd meter, maar na de steile bergaf jaag ik. Nog voor kilometer zeven heb ik hem terug te pakken, maar het is een bijtertje en hij blijft volgen, ik voel dat het tempo niet zo hoog is. Op het einde van de tweede ronde (0:20:16) loopt hij me nog voorbij, hij heeft het juiste karakter, ik begin aan mijn voorlaatste ronde. Ik hoop dat ik kan aanpikken bij een van de aflossings ploegen om het tempo er in te houden, naar het schijnt loop ik op een vijfde plaats. Na anderhalve kilometer kan ik aanpikken bij iemand die me voorbij loopt, ik heb al zolang geen tempotrainingen gedaan, dus goed zo. Hij loopt een mooi tempo en ik voel dat de snelheid er weer in komt, de eerste bergop kan ik nog volgen, de tweede moet ik er af. Maar ik ben aan het einde van ronde drie (0:20:16) exact dezelfde tijd als de vorige ronde, een mooi tempooo gelopen dus. Bij de vierde afdaling voel ik de knie wat opspelen en ik verkort de passen bergaf, met het onvermijdelijke snelheidsverlies natuurlijk. De pijn mag niet opkomen en aan dit tempo lukt het zonder de pijn te laten opspelen, en zolang het vlak gaat maak ik nog genoeg tempo. Uit eindelijk ga ik de laatste kilometer met de zwaarste klim nog versnellen en finish ik in 1:21:01, een zeer mooie tijd, best tevreden. De knie heeft het goed gehouden, de kenesiotaping heeft natuurlijk geholpen, de conditie is niet slecht, met een vijfde plaats algemeen. Een eerste plaats als vijftig-plusser, en mijn beste tijd op deze afstand in 2012, met de vermoeidheid en de kwetsuren niet slecht gelopen. Als ik de volgende dagen geen reactie krijg, loop ik volgende zondag mijn 76ste marathon, en achste wedstrijd voor de M-U cup.
Vandaag een trage duurloop van 12.230 meter gelopen in 1:00:30, hsm 111. Een trage duurloop die bijna een recuperatieloop was, alleen de laatste vijf kilometer wwat sneller gelopen. Geen kenesiotape rond de knie en dus voorzichtig gestart en hopen dat de pijn zou wegblijven. Naar het Merodese bos gelopen aan 11 km/uur, dan gaf de knie geen kick, maar soepel ging dit niet. In het Merodese bos lichtjes versnelt, waar het toch hier en daar wat vettig lag na een stevige regenbui. Ook dat ging zonder pijn tegen een 12 km/uur, de benen voelden wel nog steeds vermoeid aan. Het laatste gedeelte tegen 13 km/uur voelde ik toch al iets in de rechterknie, maar ging het toch vlotter. Voor morgen in Heist o:d Berg stel ik me er dus niet teveel van voor, een tijd onder de 1:30 zou al goed zijn.
Vandaag een trage duurloop van 10.150 meter gelopen in 0:46:22, hsm 122. De benen voelden vermoeid aan om er direkt een lap op te geven, voor een duurloop. De eerste drie kilometer waren veel te traag, en ik moest alle zeilen bijzetten om te kunnen versnellen. Stillletjes aan kam ik toch op tempo en kon het tempo vasthouden, maar sneller dan 4:30/km en de knie wer gevoeliger. Als het sneller dan 14 km/uur ging, was de pijn al iets hoger dan de pijngrens, en dat wass niet de bedoelng. Uiteindelijk zou het gemiddelde 4:34/km zijn, daarvoor moesst ik de twweede helft fel versnellen. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop va tien kiloeter op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.350 meter gelopen in 0:50:10, hsm 109. De kilometers worden dus flink afgebouwd om de knie weliswaar actief te laten herstellen. Trainen met het palatella frictie syndroom is toegelaten, zolang de intensiteit en het extensieve activiteit verminderd. Het voelt allemaal wat te vermoeiend aan, de trainingen na het werk, alsof ik al verzuurt ben van de eerste meters. Nog een dag met de vroege en dan moet het weer een paar dagen beter gaan, als ik maar niet te lang recht sta voor de training. De training van vandaag crecendo gelopen, kilometer na kilometer wat sneller, wat me goed gelukt is. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, hopelijk onder de 4:30/km.
Vandaag een duurloop vn vijftien kilometer gelopen in 1:05:21, hsm 121. Wat opzoekwerk gedaan op het internet, om het wat en hoe, van de kniepijn te achterhalen Het iliotibiaal frictie syndroom,
De jumpers knee, zijn de twee mogelijkheden voor de kniepijn. Dus zal ik de trainingbelasting tijdelijk moeten minderen, maar aangezien ik zoal minder ging trainen, zal het trainingsschema volgen misschien al voldoende zijn, de weektotalen zullen maar rond de 100 km liggen. Vandaag dus ook het schema gevolgt en dat ging nog redelijk goed nu de knie juist ingetaped was. Alleen de laatste ronde aan ruim 14 km kwam de pijn wat opzetten, nog niet boven de pijngrens. Toch ga ik het de volgende dagen nog rustiger aan doen in de hoop dat het tegen zondag nog beter gaat. De kwetsuur is te wijten aan het vele bergop en bergaf lopen in het Beierse woud en de snelle opbouww er na. Ook een onverklaarbare oververmoeidheid, misschien ook wel te wijten aan de vele jaren van zwaar trainen. Morgen staat er dus een rustige trage en korte training van tien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:40:34, hsm 111. De benen waren weer superzwaar en dus heb ik meer dan eens gedacht aan de training in te korten. Ook de kniepijn bleef altijd wel voelbaar, zonder dat het verergerde, maar het baart me toch zorgen. Ik had het gevoel van voortdurend tegen de verzuring te lopen, op den duur was gans het rechterbeen pijnlijk. Het valt op dat het trainen na het werk meer en meer moeite kost, mijn recuperatie is stterk verminderd. Krabben om een gemiddelde van 12 km/uur te halen, dat is ooit ander geweest, meestal verbeterde het na een paar kilometer. Ik weet niet hoe het verrder moet, misschien weer een rustdag inlassen, zeker als ik met de vroege sta. Normaal staat er morgen een duurloop van vijftien kilometer op het programma, e zien wel wat er van komt.
Vandaag een recuperatieloop van 15.200 meter gelopen in 1:16:00, hsm 109. De oververmoeidheid was er weer, ook met de vroege gaan werken, dus om 04:30 uit het warme nest. Om 05:20 op het werk en werken tot 15:00 mmet een half uur pauze tussendoor, best belastend. Als je daarna nog je training moet afwerken, dan heb je motivatie en wilskracht nodig. De rechterknie, rechterheup en rechterachillespees deden zich vanaf het begin voelen, en de benen voelden verzuurt aan. Ik moet het dus rustig aan doen als ik door wil trainen, wachten tot de vermoeidheid er uit is. Morgen staat er een lange trage duurloop op het programma, dat word weer eens afzien.
Vandaag een lange duurloop van 36.500 meter gelopen in 2:43:13, hsm 126. Het was al lekker warm 26°, zo rond 09:00 en dan moest ik nog een kleine drie uur lopen. Genoeg drinken mee voor onderweg, en niet te snel starten maar een redelijk duurlooptempo nastreven. Na een zware week zo'n lange duurloop in zo'n tropische omstandigheden is niet vanzelfsprekend natuurlijk. Zelfdisipline, karakter en doorzettingsvermogen zijn hierbij zeker geen ijdele woorden, en je moet het graag doen. Al haal ik dit jaaar geen resultaten en ben ik meer dan me lief is gekwetst, ik blijf graag hard trainen. Vandaag had ik de rechterknie ingetaped met K-active tape, om deze toch wat te ondersteunen, wat goed heeft geholpen. Buiten de eerste kilometer kon ik redelijk gemakkelijk een tempo van goed 13 km/uur aanhouden, zoals gepland. Er was vandaag niet veel loopvolk in het Merodese bos, daar zullen deze tropische temperaturen voor iets tussenzitten. Na vierentwintig kilometer begon de knie toch wat op te spelen, maar dit bleef binnen de pijngrens, dus bleef ik lopen. Het moet gezegt zijn, de rechterheup bleef pijnloos en liep niet vast, mede daardoor kon ik het tempo aanhouden. Kilometer dertig is altijd een heikel punt, daar breken er veel, maar vandaag kon ik vrolijk doorgaan. De laatste kilometer waren terug huiswaarts en tegen de wind in, ook daar bleef het tempo wat het moest zijn. Zo liep ik dezelfde training 08:47 sneller dan vorige week en dat onder veel zwaardere omstandigheden. Volgende week zondag tijdens de halve marathon in Heist o/d Berg kan ik testen hoe mijn knie stand houd aan wedstrijdtempo. Morgen staat er na het werk een recueratieloopje van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop vn 15200 meter gelopen in 1:15:18, hsm 110 Ondanks het trage tempo waren de benen loom, hett was al zeer warm buiten om 10:00, zo'n 27°. Gelukkig moest het niet rap gaan vandaag en in het bos as het toch iets frisser dan op de baan. Maar echt verfrissend was het nog niet, dat beloofd voor morgen met nog een warmere nacht dan verleden nacht. Het is aangeraden heel veel water te drinken en nog meer te rusten, morgen stat er een lange training op het programma. Normaal ga ik deze week 155 kilometer verzamelen, een zeer respektabel aantal in de opbouw naar de marathon. De eerste marathon is binnen 15 dagen en dient als inloop en testmarthon, zien hoe de rechterheup en knie reageren. Morgen volgt al een goede test over ruim 36 kilometer, en hopelijk vijf monuten sneller als verleden week.
Vandaag een duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:05:21, hsm 127. De rechterknie en rechterheup aan een test onderwerpen, de eerste kilometer verliep zeer stroef. Het bekken zat goed vast, maar na ruim een kilometer kwam alles op zijn plooi en kon ik versnellen. Een eerste rondje in de Merodese bossen aan 0:21:43 voor vijf kilometer, een gemiddelde van 04:21/km. Nog was ik niet tevreden en probeerde nog te versnellen, het resultaat was dat de heup en knie wat meer pijn deden. Maar het was nog binnen de pijngrens, en dus probeerde ik het tempo aan te houden, tot het einde van de training. Eenmaal uit het bos werd het iets gevoeliger voor knie en heup, en ik had dan ook licht wind tegen. Toch bleef het tempo erin en had ik een mooi duurlooptempo, het zal toch nog even duren voor ik vol uit kan gaan. Morgen staat er een rustige duurloop over dezelfde afstand als vandaag op het programma, de knie wat sparen.
Vandaag een lange trage cresendo duurloop van 25.000 meter gelopen in 2:00:33, hsm 116. De vijfde op een volgende dag met minstens twintig kilometer lopen in totaal 124.8 km op vijf dagen. Met de uithouding zal het wel snor zitten, na deze zware vijfdaagse met genoeg kilometers voor een volle week. Een beetje minder tevreden met de rechterknie, de pijn verergerde wel niet, maar volledig weg is de pijn nooit. De oververmoeidheid is wel uit de benen, en dat is toch een voornaam gegeven, zo kan ik blijven doortrainen. Alleen de echte snelheidstrainingen zijn nog uit den boze, de heup en de knie doen dan iets meer pijn. Iets wat ik moet reserveren voor tijdens de wedstrijden die er vanaf volgende week aankomen, de halve marathon in Heist. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, tegen 13 km/uur.
Vandaag een lange duurloop van 20.120 meter gelopen in 1:25:27, hsm 129. Zeer tevreden met de lange duurloop en het tempo, en de beperkte pijn in het rechterbeen. Spijtig genoeg ga ik het enkele dagen zonder hartslagmeter moeten doen, de batterij is plat. Een beeetje giswerk en vergelijken met gelijkbare trainingen in verleden zullen de hartslag bepalen. De rondjes in het Merodese bos zijn zalig om te lopen bij deze tropische temperaturen. Het onverharde is minder belastend voor de diverse overbelastings kwetsuren. Vandaag hing het dus redelijk goed, hoewel ik nog maar aan 80% van mijn mogelijkheden zit. De vraag blijft overigens gaan de overbelastingen verdwijnen als ik actief bezig blijf. Het is wel zo dat het ver de laatste zware trainingsweek vn het jaar word, daarna worden de km's drastisch teruggeschroefd. Maar deze week word nog een zware week wat betreft de kilometers, normaal staan er 135 km op deze week. Vanaf volgende week worden het wedstrijdweken en herstelweken, en die blijven duren tot eind december.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.560 meter gelopen in 1:43:14, hm 115. De benen zijn niet super maar het is de laatste zware trainingsweek voor de wedstrijdperiode, dus veel trage kilometers. Zo dat de basis goed breed is, en de wedstrijden als snelheidstrainingen kan gebruiken, nu nog meer als anders. Aangezien ik niet op snelheid kan trainen gezien de beperkingen aan het rechterbeen, en onder de pijngrens wil blijven. Ik heb al verscheidene keren de vraag gehad waarop het cijfer vaan de trainingsbelasting gebaseerd is, een gegeven van Polar. Er zijn verscheidene variabelen waar rekeninig mee word gehouden de tijd of afstand, de hartslag en hartslagzones waar in, getraind word, de snelheden waar met gelopen word, hoe langer en hoe intensiever, hoe hoger de trainingsbelasting. Bij mij heb je soms een vertekend beeld aangezien de hartslagen niet altijd even acuraat gemeten en weergeven worden. De training van vandaag ging eigenlijk iets vlotter als de training van gisteren, maar nog belange niet wat het moet zijn. Maar ik ben natuurlijk al tevreden dat ik kan trainen en al zo'n lange afstanden kan afleggen, de laatste drie dagen, 79.680 meter. Voor morgen staat er een iets snellere training op het programma, ook zo'n een twintig kilometer lang, aan 13 km/uur.
181
Vandaag een lange trage duurloop van 21.560 meter gelopen in 1:45:29, hsm 112. Het werd dus een kleine dubbeldekker, twee lange duurlopen minimaal een dertigpusser en een twintigplusser. Gezien de toestand van de onderste ledematen is dat zeker goed te noemen, maar ook broodnodig de basis wat breder maken. Deze week zal er nog altijd weinig snelheid in de trainngen zitten, in de hoop dat de pezen en spieren verder herstellen. Op weg naar het Meroddese bos ging het supertraag, de stijve benen van gisteren loslopen en conditioneren. Eenmaal in het bos kon ik iets sneller beginnen lopen, nu het onverharde ondergrond was en de botten en pezen minder belast worden. Het gevoel van stijfheid bleef iets of wat aanwezig, maar het beterde toch met het vorderen vaan de kilometers. De ronden van vijf kilometer werden ruim onder de vijfentwintig minuten gelopen, en ik zou dus weer aan 12 km/uur gemiddeld lopen. Op het einde was er wel beginnende vermoeidheid waar te nemen en prikkelden de beide quadriceps lichtjes. Voor morgenvroeg staat er weer een lange trage duurloop van ruim twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 36.560 meter gelopen in 2:52:00, hsm 124. Een grote verrassing dat ik al zo lang kan lopen, aangezien ik vrijdag zelf de training niet kon aanvatten. Ik was wel traag begonen en zou altijd onder de pijngrens blijven lopen vandaag, de afstand? daar had ik geen idee van. We zouden wel zien waar het schip zou stranden, maar liefst had ik een dertigplusser gelopen, een vijfendertigplusser als het kan. De eerste ronde word afgeklokt bij het binnenlopen van het Merodese bos waar ik maximaal zes ronden van vijf kilometer wil lopen. Die eerste ronde op het verhard is 3260 meter en daar loop ik zeer traag om te zien en te voelen hoe de benen reageren. Eens in het Merodese bos versnel ik naar een goede 12 km/uur en alles voelt goed aan, een licht zeurderig gevoel hoog uit. In het bos zijn er heel wat joggers aanwezig, maar op de meeste paden kan je met twee of drie man naast een lopen. Vanaf de tweede ronde gaat het nog wat sneller zo'n 0:23:40 per ronde van vijf kilometer, ik krijg even kramp in de linker kuit. Gelukkig gaat het snel over op lichte stijheid, na ruim drieentwintig kilometer komen de eerste pijnsignalen in de rechterheup. Het gaat gelukkig op en neer met de blokkage in de heup, maar erg word het niet en ik kan de training gewoon afwerken. De zesde en laatste ronde in het Merodese bos ga ik het tempo wat hoger leggen en de 4:30/km proberen lopen op het onverhard. Mijn knie zeurt wat meer en ik voel goed de tinteling vanuit de heup naar beneden gaan, ook de achillespees doet meer pijn. Na drieendertig kilometer gaat het terug richting huis, ik neem dezelfde weg terug naar huis maar loop veertig meter verder door. Zo verzamel ik in totaal 36.560 meter, wat uiteindelijk ongelofelijk is na de zware vermoeidheid in de benen en de pijntjes deze week.
161
Vandaag een trage duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:14:53, hsm 112. Ik ben gaan lopen in de Merodese bossen, daar is de ondergrond onverhard, geen beton of asfalt met andere woorden. Zeer rustig van start gegaan d eerste ronde van vijf kilometer in 0:26:45 ongeveer en dat ging goed. De tweede ronde van vijf kilometer iets versnelt de ronde gelopen in 0:25:35, en de achillespees was licht voelbaar. Voor de derde ronde er nog een laagje bovenop gelegt en de ronde van vijf kilometer gelopen in 0:22:33. Nu kreeg ik eerst last van de heup en begon de knie ook te zeuren en voelde de achillespees pijnlijk aan. Het is dus wel al beter maar nog niet over, de vermoeidheid was wel al minder, maar echt versnellen zit er niet in. Toch al best tevreden dat ik vijftien kilomeer kon lopen en dat met een zweetvestje aan, lekker veel liter zweet verloren dus. Wat er morgen gelopen word is nu nog zeer onzeker, het is afwachten wat de reactie is van de spieren en pezen.
Vandaag de tweede rustdag op rij, het lichaam wat laten herstellen van de overbelastingen. Ondanks de zware werkweek met de vroege van 05:30 tot 15:00 uur, en ganse dag recht staan, voel ik me al wat beter. Beter maar nog niet goed genoeg om een poging te wagen met de fiets, laat staan gaan loslopen, de heup zit nog vast. Met de achillespees gaat het al iets beter, de zwelling neemt af evenals de drukpijn, ik mag al waat druk uitoefenen voor ik pijn voel. De knie lijkt ook de goede kant op te gaan, ik heb al minder pijnscheuten gevoelt en ook de intensiteit van de pijn is minder. Het kan dus zijn als ik me morgenvroeg niet te vermoeid voel, dat ik ga loslopen maar wel in het bos op onverharde wegen. Ik moet nog niet teveel plannen want ik weet niet wat er juist mis is, maar de vermoeidheid vlak na drie weken verlof is niet normaal. Volgende week eens bloed laaten trekken om te zien of ik mineralen of vitaminen tekort heb en ook welke afvalstoffen in het bloed. De bloeddruk en de hartslag zijn in elk geval in orde, die kan ik zelf controleren, het blijft dus afwachten en hopen dat het snel beter word.
Vandaag heb ik dus een verplichte rustdag moeten inplannen, de knie doet nog pijn. Ik heb de indruk dat de achillespees iets beter is dan gisteren, hoewel ik er niet met gelopen heb en dus niet echt belast. De knie daar en tegen doet wel pijn als ik he been volledig strek of als ik de trap naar beneden ga. Het doet wel geen deugt om een gaanse dag op die vermoeide benen, dikwijls trap op en trap af te staan. Een zware kwetsuur lijkt het niet, maar dat wil niet zeggen dat het snel genezen zal zijn, gezien de zware vermoeidheid in de benen. Morgen staat er voor 90° nog een rustdag op het programma, zaterdag kan het zijn dat ik al los ga lopen onder de pijngrens.
Vandaag een duurloop van 14.300 meter gelopen in 1:04:27, hsm 124. De interval van 16 kilometer werd noodgedwongen vervangen door een duurloop van 14.3 kilometer. Ik geraakte niet uit de startblokken, de stijfheid en pijn overmeesterden mijn benen en ik moest me gewonnen geven. Het programma voor de volgende dagen word herzien, ik hoop nog altijd dat twee dagen rusten gaan volstaan om te herstellen. De rechterachillespees is er niet goed aan toe, een klein maar zeer pijnlijk knobbeltje, dat ga ik behandelen met ijs en deze nacht een volta-patch. Met de heup gaat het ook niet goed, en ik weet niet of die twee dagen rust voldoende gaan zijn om voldeoende te herstellen. Voor de kniepijn moeten normaal twee rustdagen volstaan, het komt vooral door de extreme vermoeidheid in de benen. Als de rustperiode langer alss een week duurt, vrees ik voor de rest van het seizoen, en moet ik er aan denken alles volledig te laten herstellen. De training van vandaag heeft duidelijk gemaakt dat de kwetsuren aan het rechterbeen er niet beter op worden als ik verder blijf lopen. Morgen staat er dus een rustdag op het pogramma en kan ik een microslaapje doen na het werk om wat beter te recupereren.
169Vandaag een lange recuperatieloop van 21.600 meter gelopen in 1:46:27, hsm 110. Met zware, oververmoeide, en pijnlijke benen, een lange training lopen er zijn andere manieren om te ontspannen na een rustdag. Het was met weinig moed dat ik deze training afwerkte, het kaduke rechterbeen is er niet vreemd aan. De hartslag wou ik vandaag sowieso laag houden, dat was dus zeker geen probleem, zo traag ging het. Ik probeerde de paslengte kort te houden om het rechterbeen wat te sparen, maar de heup zat vast. Een training die me wat wijzer maakte over de oorsprong van de overbelastingen aan het rechterbeen. Het vertrekt allemaal van uit die rechterheup, door een licht gewijzigde lichaamspositie worden achillespees en knie overbelast. De oefeningen om de grote gluteus te rekken zullen weer bovengehaald en gedaan moeten worden. Vandaag heb ik de laatste vijf kilometer nog wat proberen te versnellen, maar de pijn verhoogde samen met de snelheid. Morgen staat er normaal een interval van in totaal zestien kilometer op het programma, als het rechterbeen mee wilt.
Vandaag een trage duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:20:25, hsm 114. Om met de deur in huis te vallen, de vermoeidheid was al groot voor ik begon met trainen. De linkervoetpees, de rechterknie, de rechter heup en de rechter achillespees waren overgevoelig. Maar de knie bezorgt me de grootste kopzorgen, de rest zijn overbelastings kwetsuren, waar ik regelmatig last van heb. Juist nu er nog een paar opbouw weken op het menu staan, en ik hoopte elke dag wat beter en sterker te worden. Het duurde een paar kilometer voor er wat tempo kwam, en het gevoel iets beter werd, en het tempo omhoog kon. Niet dat de snelheid een rol speelt, maar ik heb wat snelheid nodig om een goede en volledige loopbeweging te maken. De training met pijn in de knie beeindigd, en dus moet ik die morgen goed intapen, want het word een zware week.
Vandaag een lange duurloop van 30.210 meter gelopen in 2:09:19, hsm 137. Gekozen voor een dertigplusser,omdat de tijd toch begint te dringen nog vier weken tot de volgende marathon. Het ging geen gemakkelijke opgave worden, maar dat hooeft ook niet, een beetje werken voor een betere conditie. Tot kilometer drie duurde het voor ik het voorziene tempo haalde, en al vlug voelde ik dat dit tempoiets te hoog lag voor vandaag. Ik had cola en druivesuiker mee om het drinken en eten tijdens de wedstrijd te trainen en de innerlijke mens te versterken. Na tien kilometer kwam ik door in (0:42:15) en dat tempo wou ik zo lang als mogelijk aan houden, dat was het gewijzigt plan. De rechter heup, rechter achillespees en de rechter knie zorgden voor last, en de degradatie van dit been is toch wel spectaculair. Het word nooit meer zoals vroeger, zelf niet als ik een titanium heupstuk laat zetten, dus word er zo verder gelopen. Kilometer twintig (1:24:50) was het verval nog niet zo groot, maar ik begon het wel alsmaar meilijk te krijgen, te vroeg. De pijn in de knie is stabiel en verergert niet, maar de heup zit al goed vast en de paslengte word dus korter. Het word tijd dat de training over is, de kilometers gaan richting 4:30 en dus ga ik het gemiddelde van 14 km/uur niet halen Aan kilometer 28 zie ik dat ik maar tien seconden achter lig op dat schema, en steek een tandje bij en haal de 14 km/uur. Toch nog iets om me aan op te trekken, de 30.210 meter aan een gemiddelde van 14 km/uur gelopen.
Vandaag een trage duurloop van 14.370 meter gelopen in 1:08:14, hsm 114. Er moest eigenlijk iets trager gelopen worden, maar ik kon het weer niet laten, net dat iets sneller te lopen. Het was ideaal weer om te lopen, tussen de 16° en de 19°, droog en weinig wind, zo moet het weer zijn. De knie, achillespees en dij, alles aan de rechterkant, het is nu al drie jaar dat ik die kant maar tegen 85% kan belasten. Een handicap van ruim vijf minuten kost op de marathonafstand, zonder de morele schade, de pijngrens. Maar rekening houdend met dat handicap zou een 2:48:48 een topprestatie betekenen een marathon tegen 15 km/uur. De knie zal dan wel genezen moeten raken en de conditie nog een 15% beter worden, dat word niet simpel. Stap per stap dichter bij dat doel geraken, eerst de uithouding, dan de wweerstand en daarna de snelheid trainen. Morgen zit er wat van dit alles in de lange tempoloop of duurloop van achtentwintig kilometer, als de benen in orde zijn.
Vandaag een duurloop van 13.170 meter gelopen in 0:57:22, hsm 126. Het moest dus iets sneller gaan vandaag, aan duurlooptempo minimaal 4:34/km vooropgesteld. Een te traag begin zoals we ondertussen gewend zijn, (5:05/km), al 31 seconden achter op het schema. Geen te best begin en het rechterbeen daar is niet veel goed meer aan, achillespees, knie, heup, hamsting en quadriceps. Het ergste leed is na twee kilometer gelukkig geleden, en de spieren en pezen zijn dan los en op lengte, zo kan ik versnellen. Al bij al gaat het redelijk gemakkelijk onder de 4:30/km, de hartslag blijft in de zone en de benen worden niet zwaar. De tweede helft van deze training krijg ik meestal tegenwind, maar gezien ik dan opgewarmt ben moet het lukken. Een mooie taining gelopen dus gemiddeld 4:21/km, wat zeker goed te noemen is, voort werken op deze basis. Volgende week word wel een zware week, na drie weken verlof, gaan werken met de vroege, zware kost dus. Morgen staat er een rustige gecontroleerde trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.720 meter gelopen in 1:58:27, hsm 119. Het zou een zware training worden, na de interval van gisteren, en er stond toch een stevig briesje. De aanhef was rustig met de wind in de rug richting Kempische kanaal, en dan nog vijf kilometer langs het kanaal. Een eerste helft die ging als vanzelf, tegen ruim 12 km/uur en de hartslag bleef onder de 115 slagen per minuut. Bij het keren is het dan toch wat verschieten, en moet ik meteen aan de bak om het tempo er in te houden. Nu voel ik dat de benen toch wat vermoeid zijn maar ik probeer het tempo te behouden, de laatste zes kilometer zijn niet langs het kanaal. De wind is nu net iets minder voelbaar en ik beslis om nog wat te versnellen, wat vrij goed lukt gezien de omstandigheden. Ik finish nog sterk met een laatste volle kilomeer in (04:23) en de 24.720 meter onder de twee uur.
Vandaag een interval van in totaal vijftien kilometer gelopen in 1:00:12, hsm 141. Het was de eerste intervaltraining richting de najaarsmarathons, het was dus tasten in het duister. Na een week trainen in een heuvelachtig gebied, en dus aan een veel lager tempo als wat ik gewend ben. Een voordeel is dat heuvellopen echte krachttrainingen zijn, hoe traag ze ook gelopen worden. Daar en tegen kan er fysiek ongemak optreden als vele zware trainingen zich opvolgen, wat ik voel aan mijn rechter knie. Tel daarbij de acute pijn en stijfheid aan de rechterachillespees en je begrijpt dat ik veel vraagtekens had bij deze training. Een extensieve interval tien maal een kilometer snel met er tussen vijfhonderd meter normaal tempo doorlopen. Ik wou een gemiddeld tempo van 15 km/uur halen over de ganse training, wat na 1500 meter al moeilijk werd met een tijd van 06:38. Maar de stijfheid was uit de achillespees, en ik ging gewoon het zelf opgelegde schema volgen, wat goed lukte. Met kilometers tussen de 3:45-3:55/km en de 500 meter aan 4:05-4:12/km, een mooi tempo zo kort na de heuveltrainingen. Als ik sneller dan 15 km/uur ging voelde ik wel een lichte pijn in de rechter knie, maar die verergerde niet echt. Er was een militair die zijn coopertest kwam doen, ik dubbelde hem driemaal tijdens zijn test, arm Belgisch leger. Ook tijdens de laatste snelle kilometer kon ik de tijd niet meer goedmaken, waar is de tijd dat ik die onder de 3:20/km liep. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, gewoon rustig lopen.
286Vandaag een lange trage durloop van 21.130 meter gelopen in 1:41:05, hsm 119. Zeer rustig begonnen met de eersste kilometer in (05:55), wat last van stijve benen het eerste half uur. Het was nu ook niet de bedoeling om hard te gaan, dus rustig het tempo wat optrekken, naar 4:50/km. De bedoeling van deze training is de kilometers wat omhoog om de uithouding op peil te krijgen. Een van de vele punten waar ik aan moet werken om de marathons onder de drie uur tee lopen. De weerstand en snelheid zijn de andere punten waaar nog hard aan gewerkt moet worden, zeker de snelheid. Zo moet ik op een uur 15.4 km/uur kunnen lopen om goed onder de drie uur op de marathon te kunnen lopen. Na zestien kilometer ging ik het tempo goed optrekken, de kilometers moeten nu onder de 4:30/km. Een goede vijf kilometer tegen een weerstandstempo, als je er al een uur training opzitten heb natuurlijk. Morgen hoop ik een snelheidstraining te kunnen doen in de vorm van een interval, van in totaal vijftien kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.440 meter gelopen in 1:13:51, hsm 115. Het moest een rustige training worden en dat werd het dan ook, hoewel de wind hinderlijk was. Ik kon een tempo van boven de 12 km/ uur gemakkelijk aanhouden, op dit vlakke loopparkoers. De benen voelen wel wat vermoeid aan, ondanks ik uit een rustweek kom van net geen 86 km. Hoewel het meeste op een zwaar bergachtig parkoer gelopen werd en een deel zelf op een overvalst trail-parkoer. Nu kwam de grootste weerstand vna de wind, maar het tempo bleef ook dan en op het einde kon ik versnellen wind mee. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma
Vandaag een duurloop gelopen van 10.770 meter gelopen in 0:47:40, hsm 123. Terug thuis en na acht uur in de auto de benen toch eens losgooien, op een vlak parkoers. Ik wou direkt eens zien hoe het verliep op een vlakker parkoers onder me te forceren. Het ging redelijk vlot spijtig stond er iets teveel wind om echt relax te lopen; het was vechten, wind tegen. Toch mag ik tevreden zijn met zo'n vermoeide benen; na een lange rit in de auto, niet vanzelfsprekend. Volgende week worden de kilometers serieus opgetrokken, want de volgende maraton is al binnen vijf weken. Morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, rustig loslopen.
Vandaag een heuvelloop van 14.550 meter gelopen in 1:10:57, hsm 128. De laatste training in het Beierse woud ging over verharde wegen en zocht ik de steile beklimmingen niet op. Maar de eerste kilometer kan ik er niet onder uit en gaat het stevig bergop, de benen voelen niet super aan. Vanaf kilometer drie loopt het wat beter, vlak vind je hier niet maar dit is nog redelijk te doen. De achtste kilometer is zowat de zwaarste met 900 meter bergop, daarna probeer ik te versnellen. Het lukt nog vrij aardig, maar ik heb het iets te zwaar en moet na een paar snellere kilometers het tempo laten zakken. Morgen rijden we de 800 kilometer huiswaarts, en hoop ik s'avonds een vlakke korte training af te werken.
Vandaag een trage heuvelloop vn 13.360 meter gelopen in 1:1:41, hsm 119. Een voor de helft trailloop en de helft op verhard gelopen training met vier zware beklimmingen. De beklimmingen waren tussen de 700-1200 meter lang en een stijgingspercentage van 10°- 21°. Hoewel ik zo rustig mogelijk probeerde te lopen klom de hartslag zeer hoog, zekers de laatste hellinng; Die laatste helling 900 meter op onverhard en 300 meter op asfalt met meermaals stukken van 21° er in. Tijdens de afdalingen probeerde ik de hartslag zo laag mogelijk te houden om zo de hellingen fris an te vatten. Het was een zeer mooie training, zeer gevarieert ook, en goed voor de verdere opbouw van de conditie. De overbelastingen van de heup knie en achillespees allen aan de rechterkant, verergeren niet ondanks het stevige klimwerk. Wat er morgen op het programma staat is in functie van wat er op het wandelmenu staat en de tijd die ik overhoud;
Vandaag een heuvelduurloop van 16.100 meter gelopen in 1:16:44, hsm 130. Weer voor het verhard gekozen, omdat de bospaden er vettig bijlagen, na de overvloedige regen van gisteren. Het was zwoel vndaag 29° en er hangde onweer in de lucht, dat voor de langste training in het Beierse woud. Ik vertrok langzaam de eerste kilometer (6:22) maar wel steil bergop, daarna ging het sneller over een golvend parkoer. De volgende vijf kilometer gingen onder de 5:00/km, en dan kwam een 1200 meter lange steile klim naar Daxstein. Het hoogste punt op het loopparkoer van vandaag, ik ging nog 1500 meter in dalende lijn richting het dal en maakte rechtsomkeer. Intussen was het ferm aan het onweren, en begon ik aan de 1500 meter bergop aan 6°-8° best te doen dus. Ik versnelde alsmaar en kilometer 10 ging in 4:05 wel meestal in dalende lijn, maar ik durfde eindelijk grote passen te nemen. Zo liep ik verder tussen het gekletter door, maar altijd was het onweer iets verder weg en alleen wat regen over de kop gehad. De resterende kilometers gingen vlot en ik kon de sneste training afwerken tijdens mijn langste training. Morgen volgt er een kortere trage duurloop, wel een trial in de wondermooie gemengde bossen van het Beierse woud.
Vandaag een trage bergloop van 8.020 meter gelopen in 0:41:51, hsm 123. Het regende hier ganse dag, en van een moment zonder regen zo rond 17:00 gaan lopen. De heup en de quadriceps deden ganse dag lastig, we hadden een wandeling gedaan in het nationaal park. Gelukkig was het maar miezeren zowel de heup, quadriceps, als de regen, veel dieren waren gewoon gaan schuilen. Tegen het einde van de rondgang hebben we gelukkig getuige geweest van een speels gevecht in het water tussen twee bruine beren. Maar terug naar de training, die ging over twee hellingen eerst een kilometer bergop dan drie bergaf en terug. De heup kwam los na de eerste klim, met de quadriceps ging het de ganse tijd minder goed, best pijnlijk het beraf lopen. Het is niet echt een kwetsuur maar meer het gevolg van de zware loopparkoers die men hier aan treft. Bergop ging het al wat beter, hoewel de hartslag dan snel omhoog gaat en ik snel tegen de limiet zit. Morgen hoop ik iets verder te lopen, hoewel dit af hangt van de wandeling die we gaan maken.
Vandaag een heuvelachtige trage duurloop van 14.230 meter gelopen in 1:16:39, hsm 124. Na een wandeling van ruim 3.5 uur met het ganse gezin en de twee Sheltie's in de bossen. Voelde ik de stramheid in de heupen en de quadriceps, en dan moest ik nog ruim een uur gaan lopen. Ik koos dan ook om op het verhard te gaan lopen waar het klimmen en dalen iets minder steil is. De eerste kilometer was nog de pittigste met ruim 10 % gemiddeld ging de hartslag goed omhoog. Het vervolg was minder steil maar zou toch nog de stempel zware heuvelloop in de ardennen zijn. Toch ging het ondanks de pijnlijke benen redelijk vlot, en kon ik zelf af en toe onder de 5:00/km duiken. In de afdalingen had ik het moeilijker, de quadriceps deden verschrikkelijk veel pijn, die verdween snel. Als het vlakker of bergop ging, de hartslag zat goed, maar na tien kilometer kreeg ik het toch wat moeilijker. Toch tevreden over de trraining, hoewel de benen nu wel oververmoeid aanvoelen, best normaal denk ik. Morgen staat er een bezoek aan het nationaal park op het programma en dan een korte pittige training.
122Vandaag een bergloop in de vorm van een trage duurloop 8.810 meter gelopen in 0:57:07, hsm 116. Een extreem zware training, waarvan er deze week wel meer zouden komen, in het Beierse woud. et gaat hier geen meter vlak, en het grootste deel loop ik in de bossen op onnverhard. De afdalingen zijn hier dan ook pittig en als er iets is dat ik overgehouden heb van de laatste zes uur, Is dat de rechterheup serieus vastzit, daarom heb ik zondag de dag na de wedstrijd niet gelopen. Zo gaan de afdalingen hier maar aan een tempo van rond de 5:00/km, om de heup wat te sparen. Ook al omdat ik ga lopen na een wandeling van verscheidene uren en de spieren dan al op temperatuur zijn. Deze week zullen er weinig kilometers gelopen worden, maar hoop ik de vorm toch wat te behouden. Na deze week heb ik nog negen weken naar de volgende marathon, dat moet volstaan om in topvorm te geraken.
Het is zaterdagmorgend 07:00 en de nationale feestdag, we maken ons op voor het feest van de ultralopers. Een van de weinige ultraloopwedstijden in Vlaanderen, waar er nochtans veel goede ultralopers zijn. Vandaag is de dag waar op ik mijn zinnen heb gezet, ik heb er ook naar getraind, hoewel de benen niet super aan voelen. Ik ga toch weer een poging wagen om zo lang mogelijk mee te gaan met de allerbesten, en ik hoop het lang vol te houden. Om stipt tien uur vertrekken de 82 deelnemers aan de zes uur van aalter, met een pisteronde, daarna een u-bocht. Dan vijfhonderd meter asfallt en dan een kleine tweehonderd meter op een onverhard pad dat er wat glad bij ligt. We draaien dan rechts op, een strook van vierhonderd meter vals plat, een u-bocht dan een stuk naar beneden. Rond de parking van de sporthal, dan dwars door de sporthal, komen we weer uit op de atletiekpiste, juist twee kilometer. Van bij de start zijn we met vier weg, Johan Whatty, Yves Dedapper, ikzelf en een atleet waarvan ik de naam niet weet. Na een ronde blijf ik alleen over met Johan, en we draaien onze rondjes af aan veertien kilometer per uur. Ruim twee uur lang ga ik mee, maar in de vijftiende ronde gaat het licht al uit en ik verlies snel terrein, het is over. Vraag me niet wat er scheelt want ik weet het niet, aan deze hartslag moet ik ruim vier uur mee kunnen. De rest is een zwanenzang alles raakt geblokeert en ik kan ammper tempo maken, terwijl er een mooie strijd voor de ereplaatsen is. Johan wint de zes uur van aalter in alweer een knappe afstand gevolgt door Wouter de cock en Yves Dedapper. Voor mezelf heb ik nu twee dagen na de wedstrijd uitgemaakt dat ik een jaar lang geen ultra's meer loop, te zwaar voor mijn lichaam. Eind dit jaar loop ik misschien nog een vijftig kilometer, maar ik ga me focussen op de marathon, volgend jaar. Proberen de club van de honderd te halen en dan zien of ik de knop kan omdraaien en genieten van het lopen zonder prestatiedruk.
Vandaag een trage duurloop van 8.500 meter gelopen in 0:40:12, hhsm 115. Het is bizar, ondanks de weinige kilometers (82 km) die ik de laatste zeven dagen heb gelopen, voelen de benen niet fris aan. De hoop is dus dat het morgen allemaal in de plooi valt voor de zes uur van Aalter, waar ik meer wil lopen dan de 75.819 in Stein. Een persoonlijk jaarbeste op zes uur zou plezier doen, we hebben er in elk geval naar getraind, laat de wedstrijd maar komen. Vandaag ging het toch iets te moeizaam om met veel vertrouwen naar Aalter af te zakken, maar ik morgen toch top zijn. Het mentale zal van groot belang zijn morgen, ongeveer tweemaal krijg je een dip te verwerken op een zes uur wedstrijd. Alleen hard zijn voor jezelf kan je snel over de dip heen doen lopen, dus focusssen en niet afgeven waat je al in handen hebt. Morgen volgt er s'avonds een verslagje van de zes uur van Aalter op deze blog, nu nog goed en veel rusten, tot morgen!!
Vandaag een trage duurloop van 10.600 meter gelopen in 0:50:13, hsm 114. De benen strekken en niet vermoeien was de opdracht, alles eens op temperatuur laten komen en niet teveel krachten verdwijnen. Eens voelen waar de pijnpunten liggen en dan eens goed nadenken waat we er aan kunnen doen, om die pijnpunten te verlichten. Het voornaamste euvel is in deze volgorde rechteracchillespees, rechterheup, beide quadriceps, beide knieen en de onderrug. Geen van deze euvels beletten het lopen, maar maken het er wel niet gemakkelijker op, en ze spelen de ene dag wat meer op als de andere. Vandaag ging het goed tot ik drie kilometer tegen de wind in moest lopen, dan liep de hartslag sterk op, de wind as ook hevig. Nog een training te gaan voor de wedstrijd van zaterdag, een acht kilometer lange los loop, de benen gewoon los gooien.
Vandaag een tempoloop van 12.150 meter gelopen in 0:48:10, hsm 136. Met een de eerste maal tegen 15 km/uur gelopen als vijftigjarige, en zo zullen nog veel mijlpalen volgen de komende maanden. De benen een laatste keer testen voor de zes uur van Aalter volgende zaterdag, het ging redelijk goed vandaag, en het was droog. Een goede prestatie gezien ik gisteren zwaar getafeld en gedronken had voor mijn vijftigste verjaardag te vieren. Ik voelde me dan ook niet al te goed deze morgend en dus koos ik maar direct voor de tempoloop, als veredelde strafloop. Zoals steeds ging de eerste kliometer (4:33) te traag, en dus moest ik wat versnellen, wat met een snelle kilometer van (3:48). Toch voelden de benen niet echt super aan, wat ik eigenlijk wel had verwacht, gezien de weinige kilometers deze week. Komt het door de ouderdom kwaaltjes die zowat overal opduiken, de onderrug, de heup, de achillespezen, de knieen, enz... De goede benen zijn er en het is wachten op superdag, die spijtig genoeg veel minder talrijk zijn, zeker eens de vijftig voorbij. Morgen staat er een rustige trage duurloop van tien kilometer op het programma, lekker rustig lopen en geen krachtten verspillen.
Vandaag een recuperatieloop van 10.180 meter gelopen in 0:49:21, hsm 110. De eerste tien kilometer in mijn vijftigste levensjaar, en ik hoop dat er nog veel mogen volgen, jaren en kilometers. Een recuperatieloop gelopen met een dag vertraging, er s ook een ietsje minder wind dan gisteren, wel motregen de ganse training. Ik had nochtans een minder goed gevoel in de benen dan gisteren, mar de hartslag lag wel drie slagen per minuut lager. Hett goed getrinde lichaam verlangt naar meer en snellere kilometers, maar het zal moeten wachten tot zaterdag. Morgen staan er wel wat snellere kilometers op het programma, twaalf kilometers aan duurlooptempo.
Vandaag een trage duurloop van 8.450 meter gelopen in 0:40:40, hsm 113. De volgende dagen staan in het teken van het herstel, zaterdag moeten we fris aan de start staan. Om 10:00 start dan de zes uur van Aalter, dat een groot succes lijkt te worden met reeds 83 inschrijvingen. Het is de enigste zes uur wedstrijd in Belgie, dus verdient dus zeker deze grote belangstelling. Een minpuntje is dat deze midden in de zomer word georganiseerd en dus toch niet voor alle ultralopers past. In de zomer kan het ook een te warme of te onweersachtige dag worden, en dat kan wegen op het voortbestaan van deze wedstrijd. Langs de andere kant word deze georganiseerd door twee ultralopers, en dat maakt de kans tot slagen aanzienlijk groter. We moeten wel met zijn allen deze organisatie steunen, want er is echt bloedarmoede bij de Belgische ultra-organisatoren. De training van vandaag mocht eigenlijk nog wat rustiger gelopen worden, Maar de eerste vier kilometer had ik wind mee. Zo word je automatisch vooruit gestuwd, en om dan nog te vertragen voor je de wind tegen hebt en dat is niet echt natuurlijk. Er werd dus aan een redelijk gemiddelde gelopen en aan een iets te hoge hartslag, dus iets meer dan een recuperatieloop. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, rustig de benen op temperatuur houden.
Vandaag een lange tempoloop van 20.300 meter gelopen in 1:20:09, hsm 141. De benen waren dus genoeg hersteld om er een lange tempoloop van te maken vandaag, zonder in het rood te gaan. Om in het rood te gaan zijn de benen net niet fris genoeg na een tweede week aan een hoger gemiddelde tempo trainen. Het is niet dat de benen in verzuring gingen, ik kon gewoon niet sneller, alleen de quadriceps waren gevoelig aan deze snelheid. De eerste kilometer (04:33) was dan nog een stuk trager dan voorzien, daarna kon ik de 15 km/uur zonder veel moeite aannhouden. Tot kilometer twaalf (0:47:58) duurde het, voor ik een gemiddelde van 04:00/km had, het was dus wel werken om tempo te halen. Om de snelste kilometer (03:44) van de training te halen moest ik wachten tot het parkoer licht vals plat naar benenden ging. Een goede samenvatting van de training, leert ons dat de goede conditie er is, maar er nog rustiger getraind moet worden. Rustiger trainen en nog meer rust inbouwen om zaterdag tiptop in orde te zijn voor de zes uur van Aalter, met reeds 80 inschrijvigen. De volgende vijf dagen worden de kilometers fors naar beneden gehaalt minder dan vijftig kilometer op vijf dagen, supercompensatie. Om te beginnen staat er morgen een recuperatieloop van acht kilometer op het programma, herstellen om sterker te worden.
Vandaag een trage duurloop van 12.250 meter gelopen in 0:58:53, hsm 116. De benen waren net iets minder fris dan de voorbije dagen, geen nood ik mocht er een trage duurloop van maken. Het is geen recuperatieloop geworden omdat er een strakke wind stond en daardoor de hartslag omhoog ging. Vanaf maandag moet ik alles in het teken zetten van recuperatie want volgende zaterdag is het wedstrijd dag. Een zes uur loop te Aalter, waar ik mijn beste seizoensprestatie op de zes uur wil verbeteren, ik hoop op een superdag. De conditie is uitstekend en het lichaamsgewicht is met twee kilo gezakt sinds een paar weken, het moet gewoon lukken. Alleen de rechterachillespees baart echt zorgen, de pijn is iets harder als de voorbije jaren, het is een chronish letsel. Morgen staat de laatste zware training op het programma, twintig kilometer aan het tempo dat de benen aankunnen.
Vandaag een duurloop van 12.280 meter gelopen in 0:53:44, hsm 124. Er is dus weer aan duurlooptempo gelopen vandaag, hopelijk moet ik het belag de volgende dagen niet betalen. Teveel en te snel lopen is niet goed, beter neem je een dag aactieve recuperatie tussen twee snellere trainingen. Alleen al om de spieren en pezen te laten herstellen, maar eigenlijk is alleen de training van woensdag een snelheidstraining. Maar het herstel is er niet gekomen met daarna twee duurlooptrainingen, en dat voelen mijn oude knoken, spieren en pezen. De hartslag daar en tegen geeft geen krimp en kan dit werk gemakkelijk aan, het is nu gelukkig week-end en dan kan ik beter recupereren. Ik had vandaag weer pech met de weerssomstandigheden, heel wat wing en een serieuze wolkbreuk over me heen gekregen. Gelukkig is de temperatuur van het regenwater best aangenaam van tempertuur en raak je niet onderkoeld, ook niet bij het opdrogen. Voor morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, maar nu echt aan een rustig tempo.
Vandaag een lange duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:29:44, hsm 120. Ik had vandaag uiteindelijk weinig tijd om een lange trage duurloop te lopen, dan maar alles wat samengeperst. Doordat de uitzending van de bergrit in de ronde van Frankrijk zolang duurde, iets na 18:00, dad ik nog 2u30 over. Om bij de tandarts te geraken, daar moest ik om 20:30 zijn, om 18:10 was ik gereed om te lopen, het werd krap. Toch maar beslist om twintig kilometer te lopen aan duurlooptempo, ik was niet zeker of dat ging lukken na de tempoloop van gisteren. Maar de benen waren redelijk goed en ik kon het tempo goed aanhouden en de hartslag bleef lang onder de 120 hsm. De laatste vijf kilometer tegen ruim 14 km/uur, en zo zat een tijd onder 1:30:00 er zeker in, wat zeer goed is de dag na een tempoloop; Lichte last aan de quaadriceps een licht prikkelend gevoel, verder aan de rechterachillespees, ik liep ook zonder bescherming. Wat wil zzeggen zonder taping of steunverband, ook geen steunkousen, en geen volta-patch of reflex-spray, dus viel het mee de last. Rap een douche genomen, een cola gedronken en een halve maaaltijd naar binnen gespeeld en dan naar de tandats, juist op tijd. Gelukkig was ik er snel vanaf bij de tandarts, wat slijpwerk volstond, en ik had nog wat tijd om suikers en water aan te vullen. Morgen staat er een kortere duurloop van twaalf kilometer op het programma, het tempo zal afhangen van het gevoel in de benen.
Vandaag een temploop van 15.150 meter gelopen in 0:59:44, hsm 138. Na het werk nog naar de ronde van Frankrijk gekeken, nu ze in de bergen zitten is het mooi om naar te zien. Dus laat gaan lopen en dan nog in een onwweer terecht gekomen, gelukkig kreeg ik alleen de stortbuien en niet de bliksem op mijn kop. Een eerste kilometer (4:21) trekken en sleuren om er wat tempo in te krijgen, daarna ging het beter en bleef ik boven de 15 km/uur. Ik heb wel al wat kracht in de benen maar de snelheid laat nog wwat te wensen over, die lange trainingen botten de snelheid af. Ligt het aan de paslengte of pasfrequentie, moeilijk in te schatten maar ik denk allebei en iets meer verlies in de paslengte. Ook last gehad van de quadriceps aan dit tempo en ook de rechterachillespees bleef redelijk lang gevoelig voor de schokken. Tegen het einde van de training heb ik echt geprobeert nog een versnelling hoger te gaan, maar veel verschil maakte het niet uit. Na de zes uur van Aalter op 21 juli ga ik werken aan mijn snelheid, dan zitten de ultrawedstrijden en trainingen er voor een tijd op. Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, als ik er de tijd voor vind, tussen de ronde en de tandarts.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.150 meter gelopen in 1:43:15, hsm 114. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, want weer slecht geslapen, het lijkt wel alsof ik stress heb. Een valabele reden kan ik er niet voor bedenken, het weer, het werk, of de dichterbij komende tram vijf? Wie zal het zeggen, maar ik kan uren klaarwakker liggen in bed, terwijl ik een uur vroeger moet vechten tegen de slaap. Juist de hoeveelheid slaap die een atleet het meeste nodig heeft, om er weer maar eens tegen aan te kunnen. En zeggen dat ik meestal als een blok in slaap val, zoals ze zeggen nog voor dat mijn hoofd het kussen raakt. De benen deden dus snel weer pijn ondanks de trage snelheid en het frisse weer en de lichte regen tijdens de training. Op het einde vn deze lange duurloop toch wat proberen versnellen, maar dat ging niet van harte, maar de versnelling was er. Voor morgn staat er een duurloop of tempoloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 11.380 meter gelopen in 0:55:31, hsm 112 De benen waren serieus vermoeid na veel te weinig slaap in het weekend en het vroege opstaan. Ik was al tevreden dat ik vandaag een korte training had, en geraakte natuurlijk slecht in gang. Een trainingsweek waar de nadruk ligt op recuperatie, hoewel er driemaal een twintig kilometer op het progamma staat. De benen wat adem geven en woensdag en zondag trainen we dan weer op snelheid en uithouding. Het zal ongeveer 110 kilometer lopen worden deze week, en de meeste in een traag duurloop tempo. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange tempoloop van 26.080 meter gelopen in 1:46:10, hsm 139. Ik had wederom weinig geslapen, naar een trouwfeest geweest en maar om 04:00 in bed. Niet alleen laat in bed maar ook ruim twee uur op de dansvloer gestaan en dat heeft zijn sporen na gelaten. Zes uren geslapen en niet zo'n frisse benen en een lange training voor de boeg, het word weer knokken. Proberen snel te starten met wind in de rug en dan zo goed mogelijk standhouden tegen de wind in. Ik had geen idee welk tempo er in zat vandaag, maar dat zal ik snel weten, een eerste kilometer aan (4:19) is een goed begin. Na tien kilometer was het gemiddelde al 4:00/km (0:39:55) en dus was het tempo meer dan goed genoeg. De benen voelden nochtans niet super aan en de wind was nog wat aan het aanwakkeren, halfweg kwam ik door in (0:55:51). Het keerpunt en dan is het telkens verschieten van hoe hard die wind wel blaast langs het kanaal, het word beuken. Zo lopen de km-tijden nu snel op en de benen lopen vol, het is vechten en nochtans daalt de hartslag. Door de vermoeidheid kan ik de hartslag moeilijk op peil houden, maar we weten waar het aan ligt en dus ben ik gerust. Kilometer twintig (1:20:40) het beste is er duidelijk van af, nog zes kilometer te gaan, maar forceren gaan we niet meer doen. Ik heb maar een mindere kilometer aan iets minder dan 14 km/uur, ik loop de 26.080 meter in 1:46:10, tevreden dus.
Vandaag een trage duurloop van 13.290 meter gelopen in 1:03:38, hsm 114. De benen voelden vandaag wat vermoeider aan, maar dat komt door te weinig slaap, hoewel ik elke dag kon uitslapen. Ik had namelijk de late deze week, maar ondanks de vermoeidheid, lag ik maar al te veel te woelen en te piekeren. Normaal is dat niets voor mij en val ik meestal binnen de vijf minuten in slaap, ik weet niet hoe het komt. De benen voelden dus ook vermoeid aan, maar ik kon toch een redelijk tempo lopen zonder dat de hartslag te hoog opliep. Het is een feit dat de weekgemiddelde snelheid deze week een stuk hoger ligt dan de voorbije weken. Een normale evolutie gezien de afbouw deze week, de benen voelen daarom sterker en frisser aan. Voor morgen staat er een lange duurloop van zesentwintig kilometer op het programma, aan een tempo van 4:15/km.
Vandaag een duurloop van 12.310 meter gelopen in 0:51:39, hsm 134. De benen waren genoeg hersteld voor een stevige duurloop, het was al een tijdje geleden dat ik de vrijdag zo goed was. Tegen een gemiddelde snelheid van 14.3 km/uur gelopen en dat zonder diep te moeten gaan, het herstel vordert goed. Normaal zou het zondag een eerste piek moeten bereiken, dan zakt de gelopen afstand over zeven dagen tot +- 110 km/week. Het frissere weer zal er ook voor iets tussen zitten, dat de benen lekker fris aan voelden, en de ademhaling beter was. De piek moet maar binnen veertien dagen zijn, fris en uitgerust aan een nieuw hoofdstuk beginnen, en dan op verlof. Er staan dit jaar na de Zes uur van Aalter nog zeven marathons en een vijftig kilometer op het programma, nog doelen genoeg dus. Voor morgen staat er een rustige, trage duurloop van dertien kilometer op het programma, omdat rust roest, in mijn geval.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:37:09, hsm 117. Dit maal waren de benen minder fris en ging de hartslag evenredig omhoog met het gevoel in de benen. Een normaale gang van zaken, het kan niet alle dagen even goed gaan, en met de leeftijd worden de superdagen minder talrijk. Het was ook een vochtige warmte en er zat iets minder verkoeling in, zelf in de schaduwzones en tegen de wind in was het warm. Voor een ding is het goed deze warmere en vochtige warmte en dat is het lichaamsgewicht op peil te houden. De laatste 4.200 meter nog een versnelling ingezet en ik haalde dan de 4:30/km, wat op het einde van een lange trage duurloop goed is. Morgen staat er een korte training van twaalf kilometer op het programma, er moet dan wel wat vlotter gelopen worden dan vandaag.
Vandaag een interval gelopen van in totaal 15.000 meter in 0:59:47, hsm 141. De interval was tien maal duizend meter snel, en met tien maal vijfhonderd meter zonder volledig herstel er tussen. Het gaat nog steeds goed met het gevoel in de benen, de quadriceps lijken genezen en de rechterknie is aan de beterhand. Ik voel wel dat er nog meer herstel nodig is om nog dieper te kunnen gaan, ik zit nog te snel a bloc, de turbo slaagt niet aan. Zo was de laatste kilometer in 4:44 en dat moet onder de 3:30 kunnen, ook de herstelfase is nog niet optimaal, de hartslag zakt niet snel genoeg. Maar gezien ik nog maar in het begin van mijn supercompensatie periode zit kan er nog een redelijke groei naar de topconditie inzitten. De conditie zal de volgende dagen en weken in een klimmende conditie moeten zitten, en de piekperiode verwacht ik rond de 21ste. Het word dan mijn eerste wedstrijd als vijftig-plusser en wat voor een, een zes uur, zeker niet mijn favoriete wedstrijd. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop van twintig kilometer op het programma, lekker verder herstellen noemen ze dat!
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 0:57:19, hsm 119. Het gevoel in de benen was weer goed vandaag, en omdat ik een kilometer minder moest lopen dan gisteren, iets rapper gelopen. Alleen de eerste kilometer was langs de trage kant (05:29), maar daarna altijd rond de 13 km/uur gelopen. Op het einde liep de hartslag wat op, de wind was ook iets strakker dan gisteren en dat maakt wel wezenlijk een verschil. De laatste kilometer nog wat versnelt naar 14 km/uur, de onbeschermde quadricceps gaven geen krimp, een goed teken! Hoewel net onder de huid er een voos gevoel blijft, de knieen daar en tegen zijn nog gevoelig vanaf een tempo van 4:30/km. Ik hoop dat het minderen van de afstanden voldoende zal zijn om die actief te laten herstellen, meer dan een lichte overbelasting is het niet. Voor morgen staat er een heuse test voor die knieen op het programma een interval van in totaal vijftien kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 13.380 meter gelopen in 1:03:16, hsm 110. De benen voelden goed aan buiten de eerste twee kilometer dan, daarna ging het soepel en snel. Zeker voor een trage duurloop de laatste tien kilometer gingen tegen ruim 13 km/uur, zeer goed na een ultratraining. Ook de gemiddelde hartslag was ongelofelijk laag 110 slagen, waardoor deze eigenlijk als recuperatieloop gecatlogeerd mag worden. De trage laatste twintig kilometer van gisteren tijdens de ultratraining van vijftig kilometer zullen er zeker voor iets tussenzitten. Herstellen tijdens een ultratraining, het kan dus zeker, als de hartslag maar laag genoeg zit, ook al willen de benen niet mee. Ik hoop dat de rest van de week ook in dezelfde trend voort mag gaan, herstellen van de zware zestien daagse en sneller worden. Morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, verder de kilometers afbouwen.
Vandaag een ultralooptrainng van 50.100 meter gelopen in 4:13:48, hsm 124. Het is me dus niet gelukt niet in tijd en niet in afstand, de tijd veertien minuten te lang, de afstand 1900 meter te kort. De eerste kilometer was al veel te traag (5:05) en dat was al een voorteken, want ik wou tegen 4:36/km beginnen. Na vijf kilometer zat ik op schema (0:22:26) de matige wind zat in de rug en dat deed wel deugd. Ik had een liter cola en ook twee pakjes druivesuiker mee, met de wind in de rug zou ik halfweg aan 4:30/km moeten uitkomen. Het weer was eigenlijk ideaal om te lopen, zeker qua temperatuur, de wind die zou halverwege wat aanwakkeren en dat hoefde echt niet. Kilometer tien (0:44:43) ik ben op de juiste kruissnelheid gekomen en de benen en het hart accepteren het tempo, goed zo. Uit voorzorg had ik beide knieen ingataped met kenesiotape om de eide knieen wat meer ondersteuning te geven. Ook de rehterheup en de rechterhamsting kregen een warmtepleister opgeplakt, zodat deze spieren en pezen op temperatuur zouden blijven. Kilometer vijftien (1:06:47) het tempo zit nog altijd goed, maar het gevoel in de benen word minder, de algemene vermoeidheid is groot. Het word dus nog een hele klus om de training van vandaag aan de juiste snelheid te kunnen afwerken, maar dat kan niet echt kwaad. De baan word tweemaal afgesloten en het is slalomen tussen de afsluitingen om weer op het jaagpad op te geraken. Er zijn ook veel wielerterroristen op het jaagpad, die hun eigen ronde aan het rijden zijn en naar niets of iemand omzien. Kilometer twintig (1:29:27) het tempo is al wat gezakt en dat is wel zeer vroeg en dat met nog steeds de wind in de rug. Het geraakt stilletjes aan op en op kilometer zesentwintig moet ik rechtsomkeer maken en dan de terugweg aan vatten met tegenwind. De vele kilometers de laatste zestien dagen in totaal zal ik dan ruim 390 kilometer hebben gelopen, ongeveer 24 km gemiddeld per dag. Kilometer vijfentwintig (1:52:24), halfweg kom ik door in (1:56:56), qua tijd zit ik dan nog steeds goed, maar dat gevoel! Een maal gedraaid kraak ik volledig, de wind is goed en wel aangewakkert en de eerste kilometers haal ik nog wel de 12 km/uur. Het is pijnlijk de benen blokkeren volledig en ik beslis nu al om de terugweg met twee kilometer in te korten, vijftig kilometer dus. Kilometer dertig (2:17:08) de km-tijden lopen nu snel op, maar ik heb geen kracht meer om te vechten en loop gewoon onder de pijngrens. Niet volledig ontploffen en zeker geen extra krachten verbruiken, gewoon rustig de training uitlopen en hopen dat de vorm beter word. Het is nu wachten of mijn vrouw Carine me tegemoet gaat komen, want ik heb grote dorst cola heb ik nog maar geenn water. De marathon 42.2 kilometer gaat in 1:29:02, maar de kilometertijden gaan al boven de 6:00/km, maar ik vind geen verse kracht. Gelukkig krijg ik de laatste vijf kilometer gezelschap van Carine, en drink de bus met een halve liter water in twee keer leeg. Nu krijg ik toch weer wat moed en kan me ook een beetje schuilen achter Carine tegen de wind, het gaat elke km wat sneller. Voor de laatste kilometer wil ik me zelf nog eens testen en alles er uitpersen die kilometer gaat in 4:21, best nog goed dus. Ondertussen heb ik het vochtverlies ruim aangevult, 1.5 liter cola, 1 liter koffie, 0.5 liter sportdrank en drie liter water, ook de suikers zijn aangevult. De volgende drie weken staan in het teken van taperen, het lichaam laten herstellen en toppen naar de zes uur van Aalter.
Vandaag een trage duurloop van 15.480 meter gelopen in 1:16:39, hsm 112. De naweeen van de donderdag training zitten nog in het lichaam, wat zich voor al vertaald door vermoeidheid. Ook de pezen en spieren hebben te lijden onder de vele kilometers en de warmere temperaturen. Toch hoop ik dat het lichaam zich verder hersteld, door wat meer te kunnen rusten vandaag. Ik hoop morgen mijn training af te kunnen werken aan 13 km/uur, wat zeker niet evident is gezien de vermoeidheid. Deze namiddad rustig in de zetel wat relaxen en naar het tennis, wielrennen en europees kampioenschap atletiek kijken. Morgen staat dan de zwaarste en langste training op het programma tweeenvijftig kilometer lopen.
Vandaag een trage duurloop van 15.110 meter gelopen in 1:12:03, hsm 115. De schrik zat er goed in nog voor de trining begon, zo was de kuit overdag al tweemaal in kramp geschoten. Gelukkig maar een gedeelte kuitkramp die ik met gewoon wat stretchen er uit kreeg, een gevolg van teveel vochtverlies gisteren. Maar buiten de eerste kilometers had ik enorm zwware benen, dat beterde gelukkig snel en ik kon een goed tempo onderhouden. De meeste problemmen had ik aan de rechterzijde, de achillespees, heup en knie deden lastig en he verbeterde niet met kilometers. Ook de quadriceps voelden branderig aan, dus is het nu rusten en veel water drinken om de spieren wat te laten herstellen. Zoals reeds gezegt staat zondag de zwaarste training in aanloop naar de zes uur van Aalter binnen drie weken. Het zal mijn eerste wedstrijd als vijftig-plusser worden, toch altijd iets speciaal overstappen naar de volgende bushalte. Morgenvroeg staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 24.050 meter gelopen in 2:00:00, hsm 125. Het was eigenlijk veel te warm om te lopen vandaag, het verschil met gisteren was meer dan 5°. Ook was het een warmte met een hoge vochtigheidsgraad, en het lichaam was al zeer vermoeid. Vandaag moest ik er weer om 04:30 uit en dat sloopt een mens dan nog een werkdag van 9u30min. Ik had een halve liter water mee en wat druivesuiker, maar dat zou ruim onvoldoende blijken. Na twaalf kilometer begon ik het al moeilijk te krijgen en ik moest dan nog twaalf kilometer terug naar huis. Het water dat ik mee had was al zo warm als de omgevingstemperatuur en het was niet meer verfrissend. Aan kilometer 20 ging het licht uit ik moest nog twee kilometer lopen om aan de sp2rt in Herenthout te zijn. Daar kreeg ik een fris glas water en werden twee flesjes bijgevult met water om de laatste twee kilometer door te komen. Eens thuis ging ik onder de tuindouche staan en nam ik een duik in het verfrissend zwembad, dat had ik nodig. Mijn lichaaamsgewicht was onder de 69 kilo gezakt, dus moet ik flink wat aanvullen met water, sportdrank en cola. Ook hopen dat twee dagen genoeg zijn om te herstellen, want zondag staat er een ultraduurloop training op het programma. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, nog meer kilometers verzamelen.
Vandaag een extensieve interval van in totaal 20.000 meter gelopen in 1:22:12, hsm 138. Het beloofde een zware bevalling te worden, met vermoeide benen en een vochtige warmte een interval afwerken. Eerst 500 meter inlopen en daar voelde ik al dat het zwaar ging worden, de quadriceps en de knieen lieten zich gevoelen. Ik wou zolang als mogelijk een goed tempo onderhouden, maar na twaalf kilometer was het echt wel op. Zware darmkrampen waren een verwittiging en moesst ik het tempo en de hartslag vrpliht laten zakken om de krampen te milderen. Een paar maal dacht ik er aan om de training af te breken, maar elke keer kon ik wel iets verzinnen om toch door te zetten. Ik zwete ook overmatig en het leek wel of ik in de regen had gelopen, het zweet druipte van de kleren, en had geen drinken bij. Terug thuis kon ik ternauwernood de wc-pot bereiken om de darm te ontlasten, de weegschaal gaf na de training 69.8 kg aan. Dat is een vochtverlies van ruim drie kilo, dus moet ik heel wat drinken om het lichaamsvocht aan te vullen, ik zit al aan twee liter. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, het mag dan echt traag gaan.
Vaandaag een lange trage duurloop van 23.100 meter gelopen in 1:50:09, .hsm 116. De benen voelden iets vermoeider aan dan gisteren, maar het goede weer maakte veel goed, aangenaam lopen. Ik moest na een paar kilometer het tempo wat laten zakken, omdat de hartslag boven de 12 slagen per minuut ging. Om drie uur uittikken en direkt gaan lopen, ik had mijn loopgerief mee naar het werk genomen omdat ik ongeveer twee uur wou lopen. Als ik eerst nog naar huis moet rijden en mij omkleden zijn we snel een uur verder, dus wel wat tijd gewonnen. De eerste kilometers doen de voetpezen wel wat pijn, ik had de eerste drie kilometer gezelschap van een collega per fiets. Ideaal om er wat tempo in te houden, in totaal heb ik vier maal een brug overgelopen, goed voor de quadriceps aan te sterken. Een van de pijnpunten waar nog dient aan gewerkt te worden, die zwakkere quadriceps die nog altijd wat voos aanvoelen. Voor morgen staat er een intensieve interval op het programma acht maal twee kilometer snel, met 500 meter rustig tussen.
Vandaag een trage duurloop van 16140 meter gelopen in 1:15:38, hsm 117. Het ging beter dan verwacht, zeker al omdat de training doorging na een werkdag, dan heb ik het altijd moeilijker. De rechterheup was het enige waar ik echt last van had, ook de beenspieren voelden wat stijf aan. Best normaal de dag na een ultratrining, afgewerkt in de nattigheid en de felle wind, het tempo lag wel niet echt hoog. Een tempo die vandaag toch goed lag, al helemaal als je de gemiddelden, hartslag en tempo aan elkaar vergelijkt. Het lichaamsgewicht lag dan wel iets te hoog na de trainings arbeid van de afgelopen tien dagen, 222 kilometer gelopen. Voor morgen staat er een lange duurloop van ruim twintig kilometer op het programma, in deze topweek van 165 kilomter.
Vandaag een ultra duurloop van 45..090 meter gelopen in 3:27:13, hsm 125. Ik had weer een mooie dag uitgekozen voor een ultratraining, gans voormiddag regen en veel wind. De eerste 22.500 meter wind en regen rechtsachter in de flank en rug, dat beloofde voor de weg terug. Pas aan kilometer drie kwam ik op het juiste tempo, gezien het windvoordeel ongeveer 4:25/km. Natuurlijk ging ik vandaag niet vol uit gaan, maar ging ik zoeken naar een confortabel tempo voor een zes uur. Ondanks de vermoeide benen was dit een ideaal tempo, de hartslag bleef goed onder de 130 slagen per minuut. Gelukkig ben ik het gewoon van alleen te lopen, want dit zijn lange en een beetje saaie trainingen, gelukkig heb ik muziek mee. Muziek voor het vertier, cola verdunt met water om de dorst te lessen en het verloren vocht aan te vullen. Dextrose suiker om het energie peil hoog te houden, de eerste tien kilometer (0:44:48), een ietsje te traag uiteindelijk. Niet voor de volle afstand natuurlijk, maar tot halfweg mag het gemiddelde rond de 4:25/km zijn met de wind mee. Echt versnellen wil ik wel niet, want het is niet de bedoeling me murw te lopen, wel de uithouding wat verbeteren. Het draaid redelijk vlot tot kilometer twintig (1:28:43) dus toch een snellere tien kilometer (0:43:55) 53 seconden sneller. Na deze twintig kilometer volgt vijf kilometer onverhard, langs het Kempisch kanaal, na Geel Ten Aard, 2.5 km heen en terug. De weg terug begint dus met 2.5 km onverhard en een stevige tegenwind, het is altijd schrikken als je langs het kanaal tegenwind hebt. Zolang het meer in de flank blijft is het nog te doen, maar de wind zwaait dikwijls pal op de neus, het regent er ook ferm op los. Nog voor kilometer dertig (2:14:43) begint de rechterheup lastig te doen, de rechterachillespees al iets langer, maar het is te doen. De derde lap van tien kilometer ging in (0:46:00) dus al wat verval, de wind is nog wat aangewakkert, en de km-tijden gaan omhoog. Ik zoek naar de goesting om me wat te herpakken, want de hartslag zakt onder de 120 slagen per minuut, dus ik heb nog wat over. Na zevenendertig kilometer komt de verlossing, mijn vrouwtje Carine is daar met de mtb, en dan kan ik iets meer uit de wind lopen. Kilometer veertig (4:02:38) de laatste blok van tien kilometer ging in (0:47:55) en nog aaltijd teisteren regenvlagen, lijf en leden. Met nog vijf kilometer te gaan word het toch uit zien naar het einde van de training, Carine vloekt ook nog eens na een felllere regenbui. Ik finish deze ultraduurloop van vijfenveertig kilometer in 3:27:13, nog een zware trainingsweek in het verschiet, het is pompen of verzuipen.
Vandaag trage duurloop van 15.160 meter gelopen in 1:12:09, hsm 113. De benen
voelden nog niet super aan, toch ging het volgens de hartslag zeer goed, deze
hsm aan dat tempo, het was lang geleden. Het word ook stilletjes aan tijd dat
er verbetering op komst is, anders zal het verval in 2012 wel wat groot
zijn. Ik heb ook nog niet veel van mijn doelen kunnen waarmaken, om een
juister beeld te geven, nog geen enkel van de doelen bereikt in 2012. Een
goede zomer, nazomer en herfst kan nog veel goedmaken, hopelijk begint de
heropstanding tijdens de zes uur van Aalter. Nog een paar maand blessure vrij
blijven en dat moet wel lukken, de chronische ontstekingen onderdrukken en
sterker worden. Morgen staat er een eerste testloop naar de zes uur van
Aalter in de steigers, een krappe ulraloop van vijfenveertig kilometer
Vandaag een lange duurloop van 20.630 meter gelopen in 1:29:58, hsm 130. De benen waren redelijk goed vandaag en ik kon een goede lange duurloop afwerken, zonder afzien. Het was nochtans niet vanzelf sprekend, dat de benen goed zouden reageren na al die trainings arbeid van de voorbije dagen. Liefst 167 kilometer over de laatste zeven dagen, wat me uiteindelijk moet doen inzien dat de basisconditie goed is. De rechterheup en rechterachillespees zeuren wel een klein beetje, maar eenmaal in rust verdwijnt ook dat zeuren. Ook de hartslag bleef redelijk binnen de perken, maar ik voel de algemene vermoeidheid wel, ik slaap ook niet goed. In combinatie met de volle werkweek en een zare trainingsweek is het wellicht normaal dat het lichaam de vermoeidheid voelt. Nog een dag de late en dan is het week-end in aantocht, misschien kan ik dan wat beter herstellen, alhoewel zondag staat er 45 km op het schema. Voor morgen sstaat er dan weer een trage duurloop van vijftien kilometer op het progrmma, blijven doorgaan tot we het kunnen.
Vandaag een lange traage duurloop van 24..520 meter gelopen in 1:58:25, hsm 122. De benen waren nog niet hersteld van de trainingen van de voorbije dagen, maar dat is ook niet de bedoeling. Fare Fatigue, zoals de Italiaanse ex-wielrenner het zo mooi kon zeggen, letterlijk met vermoeide benen leren lopen. Een denkbeeldige grens wat verleggen, want de grootste weerstand zit in het hoofd, een mens kan meer verdragen dan algemeen aangenomen. Het is wel het aftasten van die grenzen die enig risico inhouden, maar als je kwetsuren kan vermijden word je er sterker van. In mijn geval is het de degradatie van het lichaam zo goed mogelijk te vertragen, de jaren beginnen slijt te brengen aan het gestel. De tweede helft van de training liep de hartslag iets te snel op, maar met ruim 154 kilometer over de laatste zeven dagen best normaal. Voor morgen staat er weer een zware training van twintig kilometer op het programma aan een duurloop tempo van 4:35/km.
Vandaag een tempoloop van 15.320 meter gelopen in 1:01:46, hsm 142. Dat was nog eens goed diep gaan, de benen waren er eigenlijk nog niet aan toe, maar ik heb het toch maar gedaan! Ik heb de training dan nog een stuk ingekort, tot tweemaal toe zelf, ik was van plan om er 20 km te lopen, maar die benen, man! Ook de 16 kilometer heb ik nog een 700 meter afgesneden, om de benen toch wat te sparen, de verzurig was te groot. Maar ik ben uiterst tevreden met deze training, en het duurde even voor ik weer op adem kwam, mijn lichaam leek wel een bron. Het zweet bleef maar komen, maar tien minuten en een verkwikkende douche later was ik helemaal voldaan, mooi toch zo afzien. Natuurlijk is het snelle herstel die je doet beseffen dat je in prima conditie bent en daarvoor doen we toch, al die inspanningen. Ondertussen heb ik al twee reactie's gekregen op hoe de andere marathon en ultra cup lolers hen trainingen indelen, zie de reactie's. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, zo ontspannen mogelijk lopen.
Vandaag een lange trage duurloop van 22.160 meter gelopen in 1:46:48, hsm 123. En voor de vierde dag op rij een twintigplusser, met daarbij een marathon, de uithouding en weerstand moeten dringend omhoog. De benen geraken ook moeilijk hersteld, na de zware marathon van schimmert, maar drie halve marathons is niet ideaal als herstel. Het is ook uiterst moeilijk te combineren zo'n marathon en ultra cup en dan nog een paar andere mooie wedstrijden lopen. Maar bovenal is het moeilijk om een volledig seizoen, een redelijke conditie te onderhouden, dat is een moeilijke planning. Nochtans zijn er atleten die nog een zaarder seizoen succesvol afwerken, spijtig genoeg geven ze weinig gegevens vrij over hun doen en laten. Bij mij is het zo hard mogelijk trainen en hopen dat ik de goede kant van de dunne lijn aan houd, de balans tussen vorm en kwetsuur. Het was vandaag zoegen in het begin om toch een deftig tempo aan te houden, het is dus weer een negatief split geworden. Voor morgen staat er een tempoloop of duurloop op het programma van goed zestien kilometer, hopelijk zijn de benen dan iets beter.
Vandaag een trage duurloop van 21.020 meter gelopen in 1:45:31, hsm 117. De benen voelden niet zo goed aan als gisteren, dus de eerste helft van de training was aan recuperatietempo. Na een kilometer of twaalf overschakelen naar een hoger tempo, zoals steeds is de tweede dag na een marathon de zwaarste. Vanaf morgen zou het beter moeten gaan, hoewel ik toch mijn twijfels heb, zonder ook maar een dag recuperatie na de marathon. Het zou wel eens iets langer kunnen duren, zo waren de quadriceps weer wat gevoeliger dan gisteren tijdens de training. Nog een geluk dat ik de laatste twee ronden niet meer aangedrongen had in de child learn marathon, dan was ik hervallen. Ik moe nog serieus wat aansterken voor ik mijn niveau va een paar jaar terug kan bereiken, en in minder dan een maand word ikvijftig. Morgen staat er weer een lange trage duurloop op het programma van ruim twintig kilometer, verder kilometers afmalen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.030 meter gelopen in 1:38:34, hsm 126. Minder dan achttien uur na de marathon stond er een training van 21 kilometer op het trainingsprogramma. Het op gang geraken duurde welgeteld twee kilometer daarna ging het aan een deftig tempo en verder in een negatief split. Er stond nog iets teveel wind vandaag, maar het was een vlak parkoer met enkele stroken vals plat soms iets steiler, maar alles verhard. In niets te vergelijken met het parkoers van gisteren in Schimmert, dat was met twaalf zware heuveltje een stuk zwaarder. De quadriceps waren licht gevoelig, maar er is sprake van verbetering, de rechterheup en achillespees is een paar andere mouwen. Op deze pijnpunten zal gewerkt moeten worden, want volgende week word een zware trainingsweek met 160 km op het programma. Het was een goede voorbereiding op deze zware week, dit zwaar week-end met een heuse dubbeldekker van 63 kilometer. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, de eerste dag van de zware week.
Vandaag stond er nog eens een marathon op het wedstrijdlijstje, het zou mijn 75ste marathon kunnen worden, als ik uitloop ten minste. De lucht was dreigend en er stond een strakke wind, het had de voorbije dagen geregeld geregend en op een voor 60 % onverhard parkoer! Aan de start stonden veel namen van de toppers in de marathon en ultra cup, De leider Rudy Van Daele, maar ook de winnaar van verleden jaar Gert Mertens. Ook de recordhouder op dit parkoer, Bart de Grove was van de partij en zal de wedstrijd ook domineren vanaf de eerste meters. Ikzelf had er geen goed oog in, de benen voelden al gans de week slecht aan en een parkoer als deze is onverbiddelijk, een halfzware marathon. Dus was ik van plan om niet te snel te starten en keek de kat uit de boom van bij de start, ik nestelde me in het spoor van Gert Mertens. Na een eerste modderige passage, draaiden we met nog steeds rugwind een licht hellende asfaltweg op nog eens 500 meter verder, gaat het bergaf. Ik laat me naar benenden vallen zonder echt in te houden en loop zomaar ineens op de tweede positie, Bart heeft al 150 meter voorsprong. Beneden aan de helling komt Patrick vandebeek in mijn spoor hangen, we moeten voor de eerste maal de zwaarste helling op, met tegenwind. De benen doen al pijn als we de uitloper vals plat nemen, wind pal op de neus in een open landschap, dit word een zware marathon. Toch nemen we serieus gas terug op de hellingen om niet te vroeg te ontploffen, na vijf kilometer (0:20:30) wat een goed tempo is. In een smalle onverharde afdaling word het trickie, vier ruiters te paard laten weinig ruimte, we moeten serieus brullen om wat ruimte te krijgen. Na vijf en een halve kilometer lopen drie en een halve kilometer wind in de rug of bergaf, daar gaat de snelheid weer omhoog. De eerste ronde van zeven kilometer (0:28:38), de verdeling over een ronde gaat als volgt ik loop vijf km op kop, Patrick twee km. Het zijn wel twee zware kilometers voor patrick met een zware helling en continu tegenwind, dus heb je zeer weinig recuperatie dan. Kilometer tien (0:40:37) een heel goede tijd en eigenlijk volledig onverwacht, natuurlijk komen de drie zwaarste kilometers er nu aan. Het is echt krabben om boven te geraken zonder teveel snelheid te verliezen, mijn beurt van vijf kilometer zit er op na twaalf km. Nu in het spoor hangen en twee kilometer herstellen, er is een slecht geplaatste drankpost waar Patrick over neemt, het gaat vanzelf dus. Een klim die begint op het asfalt dan draaien we linksaf daar waar de drankpost is en waar Patrick het tempo maakt, gaat het verder omhoog op het onverhard, en in het onbeschutte gedeelte, een korte afdaling en weer omhoog, echt een rot stuk om tempo te maken, super zwaar. De tweede ronde gaat in (0:28:44) amper zes seconden trager als de eerste ronde, de tijd na veertin kilometer is 0:57:22, nog steeds goed. Ik heb het tempo weer de hoogte ingejaagd, met de wind in de rug en meer naar beneden dan omhoog is dat de aangewezen tacktiek. Een vraag wanneer gaat het minder, dit kan ik geen volledige marathon aan, bergop en tegen de wind in spelen de quadriceps toch wat op. Maar voor de rest kan ik mijn ding nog doen ondanks mijn mindere conditie en dat is tempowerk leveren, het gaat me beter af dan bergop lopen. Na de zes uur van Steenbergen heb ik veel te weinig kilometers kunnen trainen en dat zal zich vandaag zeker wreken, onder deze omstandigheden. In elk geval kan ik in de derde ronde nog tempo maken en loop met een afdaling van 600 meter mij snelste km van vandaag 3:49. Nu nog een zware helling voor mijn beurt en dan weer even proberen recupereren in het spoor, we lopen 150 meter achter de winaar van de halve marathon. Ik kan de laatste kilometer van de derde ronde weer aan mijn vijf kilometer tempo beginnen, de derde ronde gaat in (0:28:45) perfekt dus. Aan het begin van de vierde ronde gaat het iets minder met Patrick en moet een klein gaatje laten, het gaat nochtans ook wat minder met mezelf. De voeten en de rechterachillespees doen zich voelen en de afzet is minder krachtig aan het worden, de eerste zware klim van ronde vier krijg ik het al enorm moeilijk, maar de volgende is nog te doen. Nu komt het stuk vol in de wind met een zware klim in, normaal had ik nu mijn twee kilometer recuperatie, nu natuurlijk niet. Op het einde van het zwaarste stuk komt Patrick weer aansluiten en ik kan met enige moeite aanpikken, proberen zolang mogelijk stand te houden. De vierde ronde gaat in (0:30:11) en 28 kilometer in (1:56:16), inn het begin van ronde vijf mis ik de drankpost en verlies twintig meter. Het is he einde van de droom om ondr de drie uur te finishen, ik kan wind mee het gat van vijftien meter niet meer dichtlopen, het is op. Veel te weinig karakter en dan maar spaarzaam zijn om de quadriceps zeker niet meer te forceren, alles doet nu pijn, zeker mentaal. Een supergroot verval zeker als het weer bergop gaat ik hou nog stand op de derde plaats tot voorbij kilometer dertig, dan gaat het snel. Dirk Swaelens en Gert Mertens lopen me op korte tijd voorbij, de vijfde ronde gaat in (0:33:47), kilometer vijfendertig in (2:30:03). Een tijd onder de drie uur gaat duidelijk niet lukken en ik beslis om nog twee kilometer te lopen en aan de eerste zware helling te wandelen. Ik was de vorige twee drankposten al gestopt om een bekertje cola en een bekertje water te drinken, en dan weer op gang trekken. De tweede van die kilometers was die met een steile bergaf op asfalt in en daar haal ik toch nog 4:19/km, maar het is genoeg geweest. Op de zwaarste helling wandel ik van beneden tot boven, wel met een stevige pas er in, hier loopt vincent Meers me voorbij, 6de plaats nu. Ik hoop ruim onder de 3:10:00 aan te komen en jog nu rustig verder, door de zware stukken rustig te doen voelt de quadriceps beter aan. De rechterheup en de beide voeten daarentegen doen ongelofelijk veel pijn, het oneffen onverhard zit hier voor veel tussen natuurlijk. Met de laatste kilometer voor de boeg en de wind in de rug kan ik stilletjes aan weer versnellen, ik finish als zesde in 3:08:30. Al bij al tevreden, al zat er duidelijk meer in, maar de dingen zijn wat ze zijn, de wind, modder en heuveltjes waren er voor iedereen.
Vandaag een recuperatieloop van 8.420 meter gelopen in 0:42:19, hsm 113. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, ondanks het rustige tempo en de dag verlof. Een zware voormiddag, opgestaan rond 08:00 en vast gesteld dat de rolluik nog naar beneden was. Het tandwiel had het begeven en een goed uur nodig gehad om het te herstellen, gelukkig had ik alles bij de hand. Ondertussen bleef het maar regenen, en de oudste zoon had een mondeling examen om 10:40, hem dan maar met de auto naar shool gedaan. Daarvan geprofiteerd om de boodschappen in Herentals te doen, en Jorgi opgepikt om 11:30, om 12:15 gaan lopenen daarna eten. Tussen het kuisen door snel dit berichtje posten, ik had beter kunnen gaan werken want van rusten is niet veel in huis gekomen. Nog een goed half uurtje rust en dan ga ik anderhalf uurtje platte rust nemen, daarna is het ver tijd om aan het avondeten te beginnen. Een rustige dag zal het niet worden dus, maar ik hoop dat tegen morgenmiddag de frisse benen terug zijn, die heb ik eht wel nodig.
Vandaag een trage duurloop van 10.350 meter gelopen in 0:51:25, hsm 115. Gelukkig was het vandaag mijn laatste werkdag van deze vroege week, ik begin de vermoeidheid te voelen. Het gaat me alsmaar slechter af dat vroege begin uur en dan nog anderhalf uur langer werken en daarna nog trainen. De benen voelden zwaar aan, het was ook onweerachtig warm hoewel dit niet te zien was aan de lucht. Gisteren moest ik na het werk nog naar de arbeidsgeneeesheer in Antwerpen en kon maar laat trainen. Ik had daarna de moed niet meer om een berichtje te schrijven en viel bijna in slaap achter het scherm van de computer. Het begin van de tempoloop was ook enorm zwaar en de eerste twee kilometer geraakte ik amper op kruissnelheid. Vanaf kilometer drie ging het wat beter en bleven de km-tijden onder de vier minuten en in totaal tegen 15 km/uur. Morgen staat er een korte los loop van zeven kilometer op het programma en in de namiddag platte rust.
Vandaag een trage duurloop van 15.170 meter gelopen in 1:13:50, hsm 117. De benen voelden een tikje minder vermoeid aan dan gisteren, ik voel me nochtans even moe. Het is redelijk zwaar maar dat is niet echt anders, gewoon was het al een tijdje geleden. Maar we zitten in helft dus deze week gaan we ook weer overleven, zwaar een voltijdse job en deze zwware hobby combineren. Gelukkig was het vandaag droog en waren de temperaturen aangenaam, dat scheelt al een slok op de borrel. De rechterachillespees deed ook weer lastig en met de quadriceps ging het dan weer beter dan gisteren. Morgen word een drukke dag, na het werk naar de arbeidsgeneesheer in Antwerpen en daarna nog even tijd zoeken voor de training. Het zal al rond 19:00 voor ik de korte tempoloop van tien kilometer aan kan pakken, dan eten en slapen meer ruimte is er niet.
Vandaag een trage duurloop van 14.210 meter gelopen in 1:09:39, hsm 120. Na een lange werkdag voelden de benen alles behalve fris aan, niet moeilijk als je om 04:30 op moet staan. Terwijl ik dit berichtje tik vecht ik tegen de slaap, een ellendig gevoel die vermoeidheid van te weinig slaap. Deze avond al ik er vroeg in liggen zodat ik me toch iets frisser voel, en tegen zaterdag weer fris en monter ben. Vandaag was het een volledige training in de regen, dat houd een mens wel wakker, maar geef mij maar het zonnetje. Ik heb voor de eerste maal gelopen zonder ondersteuning voor de quadriceps en had de indruk dat die sneller vermoeiden. Met de rechter achillespees gaat het slecht, zeker als ik ga lopen na een werkdag, die negen uur rechtstaan doen er geen goed aan. Het zal moeten beteren met de dag om een iet of wat trefelijke prestatie te lopen in Schimmert nu zaterdag. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, lekker rustig ontspannen lopen.
Vandaag een lange duurloop van 24.080 meter gelopen in 1:39:31, hsm 142. Het ging moeilijk worden om er een tempoloop van te maken, de benen voelden nog vermoeid aan. De eerste helft had ik wind mee dus daar moest ik onder de 4:00/km geraken om een gemiddelde tempo van 4:05/km te halen. Een eerste kilometer in 4:37 voorspelde niet veel goeds, een 20-tal seconden te traag om goed te zijn, rekening houdend met de wind. Vanaf kilometer twee ging het onder de 4:00/km, en de hartslag zat nog goed, het gevoel daarentegen was al veel minder. De volgende twee kilometers waren de beste ven deze training tweemaal 3:51/km dankzij de rugwind en het iets dieper gaan. Ik koos om toch iets te vertragen en een comfortabeler gevoel te hebben, terwijl 03:50/km met wind mee zeker moet kunnen. Gewoon aanvaarden dat het soms minder gaat als je de vijftig naderbij ziet komen, nog vijf weken en het s zover de volgende categorie. Na twaalf kilometer had ik een tijd van 0:48:24, een minuut of twee te traag maar dat is niet zo erg, alleeen komt nu twaalf kilometer. Twaalf kilometer met tegenwind, een wind die nog wat aanwakkert, of denk ik dat alleen maar omdat de vermoeidheid de overhand neemt. De kilometer tijden liggen tussen de 4:10 en 4:15/km, en het is soms best zwaar dit tempo te onderhouden, maar het lukt nipt. Met de quadriceps gaat het beter maar er is zeker heel wat spierverlies opgetreden en mijn sterkste been is mijn sterkste been niet meer. Ik beslis de laatste kilometers niet vol uit te gaan maar gewoon het tempo te onderhouden tot het einde van deze training. Na en iets te zwaar uitgevallen training, finish ik toch nog onder de 1:40:00, wat zeker niet slecht is, maar het kan ook beter.
Vandaag een trage duurloop van 12.380 meter gelopen in 0:58:36, hsm 121. Het is dus geen recuperatieloop geworden, daarvoor stond er wat teveel wind, ik had ook een zweetvestje aan. De eerste kilometers had ik rugwind en daarom ging het tempo snel de hoogte in, iets te hoog voor een recuperatieloop. Een iets te zware week qua hartslag dus, en de benen voelen het ook wel, al die kilometers met tegenwind. Nog een week tot de Child learn marathon de volgende wedstrijd op het programma, een zonder veel ambitie. Morgen staat er een lange duurloop of tempoloop van vierentwintig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 14..400 meter gelopen 1:03:19, hsm 139. Ik ben dieper moeten gaan als om dit tempo te kunnen lopen, zeker de stukken met tegenwind vielen zwaar uit. Maar nu ik bezig was wou ik niet teveel afzwakken, het flyersgevoel van wind mee moest plaats ruimen voor de knokkersstijl wind tegen. De quadriceps hielden stand, hoewel ze nog zeer gevoelig zijn berg op of wind tegen, was ik best tevreden. Voor de training was mijn laatste bezoek aan de kinésist om de quadriceps te conditioneren naar de Child learn marathon toe. Een halfzware marathon die waarschijnlijk te vroeg komt om al onder de drie uur te geraken, gezien de aard van het parkoer. Het zal mijn zesde wedstrijd voor de marathon en ultra cup moeten zijn, zo ben ik halfweg met vier marathons en twee ultra's. Voor morgen stat er een recuperatietraining van dertien kilometer op het programma, wat herstellen van de geleverde inspanningen.
Vandaaag een lange trage duurloop van 21.130 meter gelopen in 1:38:39, hsm 126. Een rustige halve marathon onder een lente zonnetje en een graad of vijftien, meer moest dat niet zijn, De benen voelden goed aan en het temmpo was wat het moest zijn, beter kon ik het niet verzinnen. Zelf de quadriceps voelden al redelijk goed aan, hoewel het, het enigste deel was dat de vermoeidheid voelde. De mp3 speler in de oren en de muziek luid en kilometers malen, het is plezant als het weer mee zit. Spijtig genoeg is de weg naar de topconditie nog lang en zwaar, de vraag blijft of ik er nog ga geraken dit jaar. Ik zou een drietal maand blessure vrij moeten kunnen blijven om de conditie ten top te kunnen drijven. Voor morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, na een laatste bezoek aan de kinésist.
Ronde
Duur
Afstand
(km)
Gem. HF
(hsm)
1.
00:05:24
1.00
105
2.
00:04:50
1.00
117
3.
00:04:35
1.00
122
4.
00:04:35
1.00
121
5.
00:04:29
1.00
124
6.
00:04:31
1.00
125
7.
00:04:33
1.00
127
8.
00:04:36
1.00
126
9.
00:04:39
1.00
126
10.
00:04:42
1.00
130
11.
00:04:39
1.00
127
12.
00:04:42
1.00
129
13.
00:04:42
1.00
131
14.
00:04:44
1.00
136
15.
00:04:47
1.00
138
16.
00:04:42
1.00
140
17.
00:04:34
1.00
122
18.
00:04:28
1.00
120
19.
00:04:33
1.00
144
20.
00:04:33
1.00
157
21.
00:04:35
1.00
145
Zoals te zien in de tabel van de gemiddelde hartslag, had de hartslagmeter zin kuren
Vandaag een tempoloop van 15.120 meer gelopen in 1:01:44, hsm 144. Het was een moeizame training onder de neergutsende regen, de kleren en schoenen waren doordrenkt. Ik was eerst nog bij de kinésist langs geweest, om de quadriceps van het linkerbeen onder handen te laten nemen. Daarna had ik de quadriceps ingetaped met kenésiotape, en de rest van de benen ingespoten met reflex-spray. Met goede moed vertrokken ondanks de regen, maar het mocht dus niet baten de benen voelden nog niet hersteld aan. Een eerste kilometer in 4:27 voorspelde niets goed, de tweede ging in 03:57 en dat was meteen de snelste van deze training. Daarna was het knokken om toch wat tempo te houden, geen souplesse en geen kracht in de benen, dan kan het niet snel gaan. Voor morgen staat er een langere trage duurloop van twintig kilometer op het programma, hopelijk gaat me dat beter af.
Vandaag een trage duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:13:12, hsm 119. De benen voelden al wat soepeler aan dan gisteren dus gekozen voor een wat langere afstand. Het was iets warmer en droger als gisteren en daat maakt het lopen zeker aangenamer. Met de quadriceps ging het iets beter als gisteren, maar de rechterachillespees blijft pijn doen. Een chronische ontsteking en zolang de pijn draagzaam blijft loop ik verder, tijdens het lopen verminderd de pijn. Voor morgen staat er een tempoloop van vijftien kilometer op het programma, na een bezoekje aan de kinésist.
Vandaag een trage duurloop van 12.130 meter gelopen in 0:59:48, hsm 117. De benen waren natuurlijk nog vermoeid van de wedstrijd van gisteren in Nijlen, een halve marathon. Het moet gezegt, de quadriceps voelen al minder pijnlijk aan dan verleden week, als ik ging trainen na het werk. Een groot verschil in de weersomstandigheden is er ook niet volledig vreemd aan, een dikke tien graden frisser is het nu. Ik wou vandaag ook niets forceren, twaalf kilometer rustig lopen en de snelheid verlagen indien ik me te vermoeid zou voelen. Het was dus goed te doen met tijden net onder de 12 km/uur, na de training moest ik nog bij de kinesist langs. Voor de gekende behandelingen van de quadriceps, ultrasone, warmte in de diepte en en relaxerende massage, de vermoeidheid er uit krijgen. Moren staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, de gemiddelde hartslag mag niet boven de 120 hsm.
Deze namiddag gestart in de halve marathon van Nijlen, onder ideale omstandigheden, 12°, 2-3 bft, en het was gestopt met regenen. Er stond veel volk aan de start, het is wl zo dat de vijf kilometer en de tien kilometer gelijk met de halve marathon van start ging. Het was bang afwachten hoe de quadriceps gingen reageren op het snellere werk, de eerste kilometer in 3:45 stelde ma gerust. Na 1400 meter werd ik aangetikt op de hielen door een testeronbom, die onverlaat maakte dan nog van zijn kloten en begon te dreigen. De volgende keer dat ik voor zijn voeten liep, zouhij mijn schoenen uitstampen en ze in de gracht kieperen, ik dacht er het mijne van. Ik plaatste een versnelling om de quadriceps nog wat meer te testen maar de volgende groep was al te ver voor, de 2de km in 3:41. Het was wel iets te snel, na de kwetsuren en de trainingsloze periodes kan ik die snelheid niet al te lang aan houden, dus hield ik in. Rond kilometer vijf zat ik weer in het groepje en zette ik me achterin en volgde gewoo het tempo, dat lag rond de 3:55/km, ideaal dus. Na acht kilometer aan een stuk met tegenwind nam ik de groep op sleeptouw, maar alleen maar omdat het tempo wegzakte. Ik wou zolang ik kon onder die vier minuten de kilometer lopen, tot kilometer dertien kon ik het tempo maken, toen zakte ik weg. De overgebleven atleten van de groep liepen me allemaal voorbij en ik verloor meer en meer terrein, met kilometers aan 4:03. Nog een ronde te gaan, ik kon mijn tempo handhaven en wist dat ik ruim onder de vooropgestelde tijd zou blijven, content dus. De laatste ronde had ik weer wat meer last van de verkramping in de quadriceps, maar de achillespezen voelden nog pijnlijker aan. Ook de rechterheup verkrampte wat, mijn loopstijl doet er natuurlijk geen goed aan, maar ik kon volhouden tot het einde. In de laatste honderden meters liep ik nog emand van de groep voorbij de meet was 50 meter te dicht om de volgede nog voorbij te gaan. Uiterst tevreden met mijn tijd van 1:22:09 op een afstand van 20.870 meter op mijn Polar RCX5, dus tegen 3:56/km gelopen. Mijn functionele loopshirt gaan afhalen en twee trappisten drinken en wat nakaarten over het loopseizoen, een geslaagde dag.
De kogel is door de kerk, ik ga het er toch op wagen en ga deze namiddag de halve marathon van Nijlen lopen. Natuurlijk met de nodige voorzichtigheid, als de quadriceps te hard protesteren, minder ik de snelheid. Binnen twee weken staat er een halfzware natuurmarathon op het programma, dus moet ik nu een vlakke halve aankunnen. De afstand op zich is geen probleem, wel een wedstrijdtempo ontwikkelen, voor vandaag ben ik tevreden met een tijd onder 1:30:00. Zo'n tien minuten boven mijn normale halve marathon wedstrijden, dus de lat leg ik niet te hoog, gezien de kwetsuur aan de quadriceps. Tegen de avond volgt er een verslag van de wedstrijd op deze blog, hopelijk met goed nieuws over de wedstrijd en quadriceps.
Vandaag een recuperatieloop van 12.400 meter gelopen in 1:03:59, hm 109. De hartslag goed laag kunnen houden, nu ja aangepast aan het recuperatie tempo, best tevreden. Het was lang geleden dat ik de hartslag zo laag kon houden, spijtig genoeg waren de quadriceps nog gevoelig. Maar eigenlijk mag ik content zijn dat ik de trainingen kan afwerken, zo had ik vrijdag 140 km verzamelt in zeven dagen. Voor de halve marathon van Nijlen stel ik de beslissing uit tot morgenvroeg, dan hoop ik dat de benen nog iets frisser zijn. Het zou waarschijnlijk beter zijn om de wedstrijd te lopen, zodat ik eindelijk op snelheid kan lopen, in wedstrijd lukt dat beter. De vraag is of de quadriceps stand gaan houden als ik het tempo moet forceren, als ze stand houden is het een stap vooruit in de revalidatie. Voor morgen is het dus een halve marathon in wedstrijdverband of een duurlooptraining van vierentwintig kilometer.
Vandaag een duurloop van 13.200 meter gelopen in 0:58:55, hsm 129. De benen waren zo vermoeid na het werk dat ik er niet echt in geloofde dat een duurloop zou lukken. Toch gingen we het proberen om zo vlot mogelijk te lopen, en de quadriceps waren al wat prikkelbaarder dan gisteren. Zolang het niet erger werd ging ik er voor blijven gaan, het liep nooit echt vlot maar ik kon een mooi tempo aanhouden. Voor de eerste keer sinds het hervatten van de trainingen bleef de hartslag zo goed als in de juiste zone voor de geleverde arbeid. Op het vals plat blijven de quadriceps iets gevoeliger dan op het vlakke, hopelijk kom ik rap van de kwetsuur af. Het is dringennd nodig dat ik weer aan de snelheidstrainingen toe kom, dat is de enige manier om het niveau op te krikken. Ik ben er nog altijd niet uit of ik zondag in de halve marathon van Nijlen ga starten, de benen moeten frisser zijn dan nu. Langs de andere kant, tijdens een wedstrijd kan je altijd iets meer dan op training, maar er is meer kans dat de kwetsuur verergert. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, de hartslag mag niet boven de 120 hsm.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.090 meter gelopen in 1:56:35, hsm 122. Zeven dagen na elkaar getraind na de negen dagen verplichte rust, die waren goed voor 138 kilometer. Eigenlijk is het normaal dat ik me een beetje vermoeid voel, en dat de benen moeilijk herstellen van de geleverde inspanningen. De training ging de eerste 12 kilometer met wind in de rug, maar toch ging het heel moeizaam, lopen na het werk is zwaar. Toch hoop ik dat het week-end verlossing brengt, morgen en ovvermorgen staan er wat kortere trainingen op het programma. Eens aan het keerpunt rond kilometer twaalf kreeg ik de wind pal op de snuit en schrikte toch wel wat, het viel tegen. Maar ja ik moest thuis geraken en dus stak ik een tandje bij om het tempo niet te laten zakken, wat me met wat goede wil best lukte. De benen waren in elk geval blij dat we thuis waren eindelijk rust na acht uur rechtstaan en twee uur lopen was dat dik verdient. Morgen staat er een iets snellere duurloop van dertien kilometer, maar het zullen de benen zijn die beslissen over de snelheid.
Vandaag een duurloop van 12.330 meter gelopen in 0:53:42, hsm 132. Ik wou vandaag eens testen om de loopsnelheid wat hoger te krijgen en de reactie van de quadriceps te ondervinden. Natuurlijk waren de benen nog goed vermoeid en daarom besloten om een 12 km in de plaats van een 15 km lange duurloop. De eerst km aan 4:50 was nog duidelijk te traag, na vier km begon ik het tempo te lopen waar ik op hoopte, rond de 14 km/uur. Het algemeen gevoel was een gevoel van vermoeidheid, en de quadriceps werden wel iets meer geprikkelt dan aan een lagere snelheid. Rust en opbouw combineren dat is zeer moeilijk te doen, maar ik hoop een basis te vinden al luisterend naar mijn lichaam. Vandaag heb ik zo kunnen wachten tot de laatste kilometer om te geven wat nog in het vermoeide lichaam zat, resultaat een 4:00/km rond. Morgen staat er een lange tragge duurloop op het programma, als de benen het aankunnen natuurlijk.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.240 meter gelopen in 1:40:33, hsm 127. De benen waren extra vermoeid na een zware werkdag die de quadriceps duidelijk vermoeid had. Met de warme temperaturen er boven op voelde het allemaal nog wat zwaarder aan, arme benen. Het was even afwegen of ik een lus minder zou doen, maar ik heb toch maar doorgezet, lopen is niet voor watjes. Ik was wel goed vermoeid op het einde van de training, de quadriceps tintelde iets harder als de laatste daggen. Gelukkig kan ik deze avond naar de kinesist om enkele behandelingen die de quadriceps weer in een betere vorm krijgen. Snelheid trainen is er nog niet bij en ik vrees dat het nog even gaat duren voor dat ik er weer ga kunnen invliegen. Vandaag de Polar rcx5 binnen gedaan om de batterij te laten vervangen, zo blijft de garantie verzekert.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.470 meter gelopen in 2:30:43, hsm 130. Onder een stralende zon en snel oplopende temperaturen vertrok ik voor mijn lange duurloop van minimaal 30 km. Ik zou naar het Merodese bos lopen en daar vijf rondjes van vijf kilometer lopen, heen en terug naar huis is 5.2 km. Maar na een rondje in het Merodese bos ging ik toch maar via bouwel naar Grobbendonk en zo via het Albertkanaal naar Herentals. In Olen er af en via Noorderwijk terug naar Herenthout, goed voor ruim dertig kilometer loopplezier, rennen maar. De benen waren natuurlijk al wat vermoeid, na die negen dagen verplichte rust is de opbouw hevig te noemen. We begonnen vrijdag met 11.6 km, zaterdag 15.4 km, gisteren 24.1 km en voor vandaag kwamen we uit op 30.47 km. Ondanks dat de snelheid laag bleef, zo rond de 12 km/uur, hing de hartslag alsmaar de hoogte in, de meeting was niet accuraat. Op een bepaalt moment ging de hatslag in het rood bij een snelheid van 4:50/km, wat edelijk onrealistisch is te noemen. De temperaturen bleven maar oplopen en de benen werden alsmaar zwaarder, maar ik kon het tempo onder de 5:00/km houden. Uiteindelijk finishten we in 2:30:43 de hartslag word aangepast van 137 naar 130 gemiddeld, nog hoog genoeg. Morgen staat er na het werk een lang dtrage duurloop van tintig kilometer op het programma en daarna een bezoek aan de kinesist.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.110 meter gelopen in 1:53:18, hsm 137. Het beloofde een zware training te worden met temperaturen van 18° in de schaduw bij het vertrek. Ik had water en druivesuiker mee voor de innerlijke rust maar bovenal voor de dorst te lessen. Een stevige tegenwind de eeste helft van de training, en de conditie die een serieuze knak heeft gekregen. Maar alleen dat ik het al aan durf om een training van vierentwintig kilometer te lopen, is al een goed teken. De quadriceps is zeker nog niet volledig genezen, onder de 12 km/uur en boven de 14 km/uur blijkt het nog gevoelig. Halfweg had ik een tijd van 0:58:52, de bedoeling was een negatief split te lopen, wat zeker moet lukken gezien de rugwind. Met de hartslag zat het wel niet goed die was weer ruim tien slagen te hoog, normaal na negen verplichte rutdagen. De tweede helft zou ik toch ruim de 13 km/uur gelopen hebben, wat niet slecht is na amper drie dagen training. Veel tijd is er niet om weer wat op niveau te komen, het word nog hard werken om onder de 1:30:00 te lopen in halve marathon van Nijlen. Om nog maar te zwijgen over de Child Learn Marathon, een halfzware natuurmarathon zes ronden van zeven kilometer. Als de benen het toelaten wil ik morgen nog een lange rustige training lopen, we zien wel hoever we raken.
Vandaag een trage duurloop van 15.440 meter gelopen in 1:15:03, hsm 125. De quadriceps zenden nog signalen dat het rustig aan moet gebeuren, soms iets harder, soms iets zachter. Toch al een hele verbetering met gisteren, het ging sneller, en het ging verder, en soms was het volledig pijnvrij. Maar als het bergop ging of als ik probeerde te versnellen waren de signalen er onmiddelijk. Een strakke wind en warme temperaturen maakten er al een pittige training van, de benen zijn het niet meer gewoon. De kuiten en de quadriceps voelden al vermoeid aan, en de hartslag lag een tientaal slagen te hoog voor het geleverde tempo. Morgen hoop ik een lange trage duurloop te doen maar alles zal afhangen van de signalen die de quadriceps uitzenden.
Vandaag een trage duurloop van 11.620 meter gelopen in 1:00:54, hsm 116. Eindelijk zou ik durven zeggen, na negen rustdagen kon ik eindelijk nog eens testen. De ontstekingsremmers en de kinésitherapie doen goed hun werk en de pijn is bijna verdwenen. De eerste vier kilometer liep ik samen met mijn vrouw Carine aan een gemiddelde van 5:50/km. Na vier kilometer ging ik alleen verder op pad en tegen de pijngrens lopen zo rond de 5:00/km. Het gevoel in de quadriceps was al veel beter, alleen diep voelde ik nog een scherp pijntje, maar die verergerde niet. Zoals maandag bij de eerste poging om te hervatten, dan was het over na tien meter, en waren de quadriceps volledig verhard. De conditie is al voor een groot deel weg, het word weer hard werken om op niveau te geraken, gelukkig is er de basisconditie. En zeggen dat ik nog altijd niet het gevoel heb dat ik de topconditie al benaderd heb, komt die er nog wel dit jaar. Ik hoop morgen de training verder te kunnen zetten, maar het is afwachten hoe de quadriceps reageren op deze training.
Vandaag was het al de negende dag zonder lopen en mijn tweede bezoek aan de kinesist. Het genezingsproces gaat zeer traag, en veel activiteiten kan ik niet doen om de vorm te behouden. Toch is er wat verbetering merkbaar maar voor mij mag het wat sneller gaan, zo een kwetsuur is best vreemd. Geen scheur geen breuk, geen gewone overbelasting, maar een brandend gevoel en de pezen die lijken te scheuren. Soms het gevoel dat alles over is en dan vier stappen verder toch een herrinering dat het zo niet is. Ondertussen komt het gewicht er snel bij en zit ik binnen gekluisterd met dit zomers weer, of ik moet in de schduw gaan zitten. De zon heeft een negatieve invloed op de kwetsuur, als de zon op de bovenbenen schijnt beginnen deze te miezeren. Ik hoop dat de doorbraak er rap komt en daarvoor reken ik op de ontstekingsremmers, eenmaal de ontsteking weg, zal de pijn verdwijnen.
Myotendinitis quadriceps femoris links, zo luid de diagnose na een bezoek aan de huisarts. Geen contractuur, verrekking of spiersscheur, maar een overbelasting en ontsteking aan de quadriceps. De remedie een week volledige rust, driemaal per dag een zalfje smeren, twee ontstekingsremmers per dag. Kinesitherapie met, massage, revalidatie, ultrasons, turnen en mobiliseren van de getroffen quadriceps. Na een week moet de ergste leed geleden zijn en mag ik weer trainen, veel ruimte voor opbouw is er niet. Het word van wedstrijd naar wedstrijd hollen en een paar er van gebruiken in de opbouw naar een betere conditie; Maar het belangrijkste is herstellen van de kwetsuur en weer kunnen trainen en dan komt het presteren vanzelf.
Vandaag een eerste test gedaan om te zien of de kwetsuur aan de quadriceps voldoende genezen is om te joggen. Ik was met de fiets naar de plaatselijke atletiekclub gefietst, zo kon ik op de piste lopen en stoppen bij een pijnscheut. Het fietsen zou ook een indicatie kunnen geven bij het genezingsproces, iets moet ik toch voelen bij het fietsen. Maar fietsen gaf geen probleem, alles voelde oke aan, bij het opstaan was de voosheid miniem van daar de test. De test zelf geeft tien meter geduurt en de pijn was er al in het mihdden van het bovenbeen begon het met een pijnscheut. Een paar stappen verder nog trage geprobeerd, maar gans het bovenbeen begon te tintelen, dus ontgoocheld naar huis gereden. Het is dus duidelijk te vroeg om te starten met het lopen, misschien ga ik morgen wel een uurtje fietsen. Vandaag zullen we maar volledige rust in acht nemen, deze namiddag gaan werken zal al belastend genoeg zijn. De loop stop mag toch niet te lang meer duren of ik moet de halve marathon in Nijlen ook al schrappen.
Vandaag was het al de vijfde dag op rij dat ik verplichte rust in acht moest nemen, het blijft maar duren. Er is wel een lichte verbetering waar te nemen, zodat ik soms al de neiging heb om het uit te gaan testen. Maar enkele minuten later, nog voor ik maar een poging onderneem is het daar weer, het pijnlijk gevoel. Een voos soms prikkelend gevoel, dan weer een diepere pijnscheut, dan weer onderhuids miezeren en dan weer niets meer. Zo is het nog niet zeker of het een cotractuur of een sheurtje in de quadriceps is, of gewoon een zware verzuring die niet weggeraakt. Dat laatste kan de pezen en spieren zo doen zwellen dat ze het vlie rond de pezen en spieren zodanig irriteren. Ik hoop dt het morgen nog wat beter gaat, zodanig dat ik de training stilletjes aan kan hervatten, vijf dagen rust is ruim voldoende.
Vandaag is het de vierde dag op een rij dat ik verplichte rust in acht moet nemen en opnieuw trainen is nog niet voor direct. De kwetsuur aan de qudriceps is hardnekkiger als gedacht, de scherpe pijn is weg, maar een voos, tintelend gevoel is er nu nog. Het lijkt wel of er een mierennest onder de huid zit, en dus durf ik nog geen druk te zetten op de quadriceps, te vroeg voor risico. Een kwetsuur waar weinig van terug te vinden is op het internet, maar als het tegen maandag niet spectaulair verbeterd, ga ik naar de dokter. Zo kan ik misschien de juiste behandeling achterhalen voor deze kwetsuur, en weet ik meer over de herstelperiode die nodig is. Voorlopig heb ik overdag een drukverband aan en masseer ik driemaal de getroffen spier, en s'avonds gaat er een vochig verband rond. Het is een methode die ik al dikwijls met succes gebruikt heb bij een kuitcontractuur, een vochtige doek met daarover een plastiek folie. De bedoeling is een warme vochtige omgeving te creeren voor een betere doorbloeding van spier en pezen, en een sneller herstel. Ik ga de wedstrijd van aankomende zondag schrappen, ik had er nochtans zo naar uit gezien om nog eens een kortere wedstrijd te lopen. Misschien lukt het binnen veertien dagen de halve marathon van Nijlen te betwisten, voorlopig is het nog koffiedik kijken.
Vandaag nog altijd rust in acht nemen, voelde deze morgend al iets beter aan dan gisteren. Maar door een uur of vijf te werken in de tuin, beginnen de quadriceps weer pijn te doen. Als ik wat kracht op het been zet voel ik een stekende pijn, aangezien die snel weg ebt denk ik aan een verrekking. Ook omdat het meer door overbelasting komt en niet tijdens een versnelling is gebeurt, er is ook geen bloeduitstorting te zien. Nog een paar dagen rust, dus ziet het er niet naar uit dat ik zondag een tien mijl in Oostmalle ga kunnen lopen, best spijtig. Binnen twee weken staat de halve marathon van Nijlen op het programma, hopelijk ben ik tegen dan volledig hersteld. Als er iemand tips heeft om de kwetsuur sneller te laten genezen zijn deze altijd van harte welkom.
Vandaag een verplichte rustdag, stappen doet vandaag evenveel pijn als joggen gisteren. Ik hoop dat het geen te zware kwetsuur word, in de vorm van een spierscheur in de adductoren. Bij een misstap had ik toch het gevoel dat men iets scherp in mijn bovenbeen stak, echt pijnlijk. Als je de reactie van Patrick Vandebeek leest heeft hij zowat hetzelfde gevoel in de bovenbenen. Hoewel ik niet echt geloof dat het van borduur op en af te gaan is, maar een paar samenvallende factoren. Bij mij is het in elk geval te herleiden tot oververmoeidheid ik had het gevoel al rond de 25 kilometer. De pijn was dan wel doffer, zeker niet zo scherp als nu, ik heb met die vermoeide adductoren nog 48 kilometer gelopen. Ik hoop nog altijd zondag te kunnen starten in de tien mijl in Oostmalle, maar alleen als ik goed hersteld ben. Een dag of drie rusten zal zeker geen kwaad kunnen, het seizoen zal nog zwaar genoeg zijn.
Vandaag een herstelduurloop van 11.400 meter gelopen in 1:08:40, hsm 104. Zo'n pijnlijke bovenbenen heb ik in gans mijn loopcarriere nog nooit meegemaakt, wat is dat zeg! Branden, mijn quadriceps staan in brand, elke stap is een marteling, komt het door de reflex-spray. In de plaats van de spieren op te warmen, de onsteking op de quadriceps geactiveerd, totaal onverwacht. De benen waren vandaag tijdens het werk wel pijnlijk, zeker als ik de trap af moest of door de knieen buigen. Maar dat het zo erg zou zijn, had ik totaal niet verwacht, hopelijk beterd het nu snel en kan ik weer normaal trainen. voor morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, maar duurloopsnelheid haal ik belange nog niet. Als ik de veertien kilometer op het gemak en zonder teveel pijn in de bovenbenen kan afwerken, zal ik tevreden zijn.
Vandaag een herstel duurloop van 10.000 meter gelopen in 0:58:18, hsm 106. Een pijnlijke bedoening was het, de aanhechting van de heupbuigers waren ontzettend gevoelig. De eerste kilometer ging aan 6:47, en rapper ging echt niet, de tweede was iets beter 6:07/km. Vanaf dan ging het sneller dan 10 km/uur maar de pijn bleef,alleen waren de spieren wat opgewarmd. Met de hartslag ging het redelijk, hoewel ik normaal amper 102 hsm in plaats van 106 hsm mocht hebben. Ik kan echt geen verklaring vinden voor deze ongemakken, een punthoofd krijg ik er van, een samenloop van omstandigheden! Had ik nu een bergtrail gedaan, zou ik het nog op een ultra zwaar parkoer kunnen steken, maar Steenbergen is vlak. Nu snel herstellen en de volgende opdrachten vol nieuwe moed aan vatten, er staat nog heel wat moois op het programma. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, rustig naar de gewone snelheden toewerken.
Het was vroeg 06:30 toen ik opstond, twee boterhammen met choco en een banaan, en twee mokken koffie later stond Carine op. Ik zag het niet echt zitten deze zes uur, de benen waren de laatste dagen, ondanks de weinige kilometer, niet echt fris en goed. De vierentwinguurlopers waren ondertussen al zestien uur aan het lopen, binnen twee uur zal de zes uur van Steenbergen starten. Om zeven uur stipt vertrekken we richting Steenbergen, het is mooi weer een open lucht en praktisch geen wind, ideaal loopweer. Acht uur we zijn in de plaatselijke sporthal T'Crommewiel, er is al heel wat bedrijvigheid, en op grote schermen staan tussenstanden. Niet veel later komen de Knoetlopers Marc Bemong, Gerry Vermeylen en Patrick Vandebeek toe, ook Johan Whatty en Marc Papanikitas. Een iets later de grote favoriet Martin Ketellapper, samen met Marc Papanikitas en Johan Whatty, daarna Wim Driessen en ikzelf. Om 09:00 worden we op gang geschoten, met de diverse ploegen is het moeilijk in te schatten op welke plaats we aan het lopen zijn. Maar aan de doorkomsten aan start-finish worden we op de hoogte gehouden, na de eerste ronde loop ik op kop, samen met Martin. De benen voelen nochtans niet super aan, maar de hartslag is onder de 140 hsm en het gemiddelde 4:12/km, niets overdreven. Zo lopen we de eerste vijf ronden van 2072 meter samen op kop, in de zesde ronde versnelt Martin en ik laat hem gaan, rustig blijven. Het eerste uur leg ik 14.1 km af, maar de bovenbenen voelen niet super aan, normaal wou ik dit tempo vier uur vasthouden. Er staat gelukkig wat wind en zo voelt de temperatuur niet te warm aan, de zon is bijna altijd van de partij en wind mee is het warm. We kunnen elke ronde water, cola, sportdrank, banaan, rozijnen, peperkoek, zoutkoekjes en suiker tot ons nemen, een goede bevoorrading. Het is zeker nodig voor de 24-uurlopers, waar Geert Stijnen riant op kop staat en de enige die continue blijft lopen van deze cracken. Na twee uur verzamel ik 28.1 km, maar het beste is er nu echt wel af, de aanhechting van de heupbuigers doen zo'n pijn, volledig verkrampt. Het is onbegrijpelijk aan deze snelheid zo rap in de problemen geraken, de hartslag is nochtans ideaal 135, Maar de fysiek laat me in de steek. Dit worden nog een zware vier uur, eerlijk gezegt ik den dat ik er de brui aan moet geven, maar ik probeer de gedachten te verzetten. Het bekijken van ronde tot ronde en tenslotte lopen we nog steeds op plaats twee, en ik zie voortdurend die helden van de 24 uur voor de ogen. Elk moment dat ze weer kunnen lopen rapen ze hun moed bijeen en lopen tot ze niet meer kunnen en wandelen tot de volgende loopfaze. Ik loop hier amper meer dan twee uur en heb dit ook al in gedachte, ik beslis te blijven lopen tot ik tenminste de marathon volbracht heb. Na drie uur word ik voorbij gestoken door Johan Whatty, ik verzamel 41.4 km, de marathon loop ik in 3:04:30 ongeveer, ik ben op. De tijden gaan nu richting 5:00/km dat is ruim een uur vroeger dan normaal, en ik vecht om toch zo snel als mogelijk vooruit te geraken. Ondertussen zijn ook Mark Papanikitas en Patrick Vandebeek me voorbij gegaan, op naar de vijftig den ik bij mezelf daarna zien we wel. Na drieentwintig ronden moet Carine al in actie schieten en een rondje mee lopen ik vraag haar niet te snel te gaan, ze doet het uitstekend. Aan de drankpost stop ik regelmatig om bij te tanken veel water een beker cola en wat banaan om toch weer wat op kracht te komen. Ik loop nu in zesde positie, ook Wim Driessen is me voorbij gegaan, metaal ben ik gekraakt en vraag me af wat voor zin heeft doorgaan. Na vier uur verzamel ik 51.8 km, het laatste uur heb ik 10.400 meter af gelegd heb ik daarom zo hard moeten trainen, vraag ik me af? Telkens ik wat te lang wandel is Carine er om me weer op gang te brengen en loopt ze een volle ronde mee, het doel is 60 kilometer. Ik word regelmatig gedubbeld door Martin, Johan, Marc, Patrick, en Wim, dat is ook iets wat me niet vaak overkomt, een zware dobber. Toch moedig ik ze aan, zoals ze mij aanmoedigen, zoals iedereen, iedereen aanmoedigd in dit ultrawereldje, ook zij die uitstappen. Vijf uur gelopen 61.600 meter verzameld, het laatste uur amper 9.800 meter, het doel word bijgesteld naar zeventig kilometer. Carine loopt regelmatig een rondje mee om het tempo er toch enigzins in te houden, soms moet ik krabben om bij te kunnen blijven. Na 5:51:07 haal ik de zeventig kilometer de vorige ronde heb ik samen met Marc afgelegd, tegen ruim 12.3 km/uur en ik versnel nog. Zes uur en een totaal van 72.819 meter, toch blij dat ik doorgezet heb ondanks het voor mij pover resultaat, en een zesde plaats. Bedankt Carine, ze heeft zestien kilometer mee gelopen en dat was al meer dan 18 maande geleden dat ze zolang gelopen heeft. Proficiat aan Johan Whatty met zijn overwinning en een P.R. en aan Marc Papanikitas die ook ruim 81 kilometer haalde.
Al vroeg wakker en een stevig ontbijt achter de kiezen, voor de nodige energie die ik vandaag nodig heb. De uitslagen van de marathon en de tussenstanden van de 24-uur zijn live te volgen op http://www.ultraloopsteenbergen.nl/ . Het zijn toch wel atleten die vierentwintig uurlopers, daar is veel karakter voor nodig, op een etmaal 200 km, of meer afleggen. Voor mij is zes uur lopen al een hele prestatie, de snelheden liggen wel wat hoger, maar dat is natuurlijk normaal. Ik hoop op een goede dag, bet weer zit in elk geval mee vandaag, niet te warm, droog en weinig wind, ideaal dus. Deze avond hoop ik een verslagje te posten op dit blog, tot dan.
Vandaag een trage duurloop van 8.200 meter gelopen in 0:40:38, hsm 115. De
benen voelden nog wat zwaar aan, en ditmaal was het niet door de zwoele vochtige
temperaturen. Gewoon geen souplesse in de spieren ik voelde elke stap die ik
zette, niks vloeiend maar arbeiten. Alles sparen voor zondag en dan zes uur
flyen, zonder moeite gewoon één, met de voorwaartse beweging. Ik moet er zelf
in geloven, allen dan zijn de slaagkansen optimaal, hoohd leegmaken en rennen
tot het verlossende schot. Vandaag om 15:00 beginnen de mannen van de 24-uur
er aan, om 18:00 worden ze vervoegd door de marathonlopers. Morgenvroeg om
09:00 zijn de zes-uurlopers aan de beurt om tot de finish de 24-uur lopers te
vergezellen.
Vandaag een cresendo duurloop van 10.750 meter gelopen in 0:47:30, hsm 129. Het was winderig, zwaar bewolkt en een drukkende warmte vandaag tijdens de training, geen ideale omstandigheden dus. De hartslag ging mee met de snelheid, omdat ik gekozen heb voor een cresendo duurloop, heb ik geen zicht op de recuperatie. Terwijl als je een duurloop met versnellingen loopt, je tijdens de rustige stukken de hartslag snel naar benenden moet zien gaan. Om te kunnen spreken van een goede recuperatie, nu moet de hartslag alsmaar hoger naarmate de snelheid op gedreven word. Nog altijd last van een algemeen vermoeidheidsgevoel, wat gisteren goed te voelen was tijdens het werk,alleen al door rectop te staan. Het is dus bidden en hopen op die goede dag, om een bevredigend resultaat neer te kunnen zetten tijdens de Zes uur van Steenbergen. Morgen staat er een rustige training van amper zeven kilometer op het programma, wat herstellen en dan begint de mentale voorbereiding.
Vandaag een trage duurloop van 10.770 meter gelopen in 0:52:15, hsm 118. De benen voelden niet fris aan, het tempo lag nochtans niet hoog, er stond wel wat wind en het was +20°. Niet alleen 20° maar ook zeer vochtig er hangt onweer in de lucht, maar tijdens de training enkel een lichte bui. Ik kan alleen maar hopen dat ik zondag frissere benen heb om de Zes uur van Steenbergen af te werken, of het word superzwaar. Voor zondag geven ze in elk geval een ideaal weertje 15° maximum en droog en 2-3 beaufort, over dat mogen we niet klagen. Het voornaamste zal zijn dat de rechterachillespees stand houd, en dat ik mentaal en fysiek goed zit, zes uur lopen is voor mij extreem. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, met enkele versnellingen in de tweed helft van de training.
Vandaag een testloop over 14.270 mater gelopen in 0:56:49, hsm 145. Het was vandaag tijd om te testen hoever ik met het herstel sta, niets beter dan een testloop daar voor. De benen voelden vanaf het begin zwaar aan en dat is geen al te goed teken, dus hopen we dat het snel omslaat. Maar het gevoel bleef zwaar de ganse training, er stond wel wat wind en ik kreeg een fikse regenbui over mijn hoofd. Een snelste kilometer van 3:50 was dan ook teleurstellend, en een eerste kilometer van 4:23 was ook al niet je dat. Uiteindelijk toch een gemiddelde van 3:59/km gehaald en dat was geslaagd, maar met de hakken net over de sloot. Ik had namelijk voorop gesteld dat ik minimaal 4:00/km moest lopen, ik had dan op een gemiddelde van 3:55/km gehoopt. Morgen staat er een recuperatie of trage duurloop van tien kilometer op het programma en de eerste werkdag na twee maand.
Vandaag een trage duurloop van 12.140 meter gelopen in 0:57:38, hsm 124. Het tempo was trager als gisteren zoals voorzien, alleen de hartslag was vijf slagen hoger en dat was niet voorzien. Ik denk nu wel dat er een storing op de hartslagmeting zat want de benen voelden niet oververmoeid aan. De wearlink band moet echt goed vochtig gemaakt worden om een goede registratie van de hartslagen te hebben. Buiten de pijn aan de rechter-achillespees is er niets te melden op het medisch rapport, niet wat betreft het lopen ten minste. Met de rechterduim gaat het al wat beter, maar genezen is die nog niet, toch ga ik donderdag het werk hervatten. Voor morgen staat er een testloop van veertien kilometer op het programma, ik hoop de 4:00/km te breken.
Vandaag een trage duurloop van 12.140 meter gelopen in 0:57:01, hsm 119. Toch redelijk goede benen na de zware training van gisteren, ik moest niet forceren voor dit tempo. Alleen de rechterachillespees baart me momenteel zorgen een zeurende pijn, nog geen echte steken. Zo slecht en zo goed mogelijk ingetaped om erger te voorkomen, het euvel sleept al een jaar aan. Ik hoop toch de twaalf ultracupwedstrijden die op het programma staan te kunnen lopen, dus tot half november? Daarna zal ik zeker een beslissing moeten nemen, als het in dit stadium blijft haal ik dit wel, maar een remedie dringt. Vandaag ging het redelijk goed dus, tijdens het lopen heb ik weinig last van de achillespees, buiten dat knagen. Een mooi tempo en een evenredige hartslag vertellen me dat de conditie goed is en de basis dik in orde. Laat die zes uur maar komen, zwaar, zowel mentaal als fysiek, we zijn er klaar voor, nu nog een superdag bestellen. Morgen staat er eenzelfde training als vandaag op het programma, aan een iets trager tempo lopen en een iets tragere hartslag.
Vandaag een lange tempoloop van 24.060 meter gelopen in 1:36:12, hsm 141. De benen waren al vanaf de eerste kilometer niet super, en er moest een lange tempoloop gelopen worden. Een op karakter dan maar, met de eerste twaalf kilometer tegen de wind in, was het werken geblazen. Zo weinig mogelijk tijd verliezen in die eerste helft was de boodschap, met een eerste tegen 4:26/km, slecht gestart. Al een achterstand van 26 seconden, nu zo snel mogelijk de 4:00/km, het is goed voelbaar in de benen, maar de hsm is oké. De eerste vijf kilometer gaan in 0:20:35, het word een harde dobber want de hartslag zit al aan 142, toch iets te hoog. Het is niet de bedoeling dat ik me murw loop vandaag, alleen wat vertrouwen op doen voor volgende week zondag. Moest het nu echt 3-4 beaufort waaien, ik probeer me te focussen op de terugweg als ik de wind in de rug ga krijgen. Halfweg aan het keerpunt klok ik 0:48:50, en ik voel me behoorlijk moe, maar normaal moet het nu toch beter gaan. Kilometer twintig (1:20:29), dat moet dus lukken de vierentwintig kilometer in 1:36:00 te lopen, ik had liever een minuut rapper. Maar gezien de omstandigheden zal ik maar tevreden zijn met een 4:00/km gemiddeld, het lukt juist, de laatste km mocht ik rustiger lopen. Ik zal toch nog wat beter willen herstellen tegen volgende week zondag, dan zal ik al mijn krachten kunnen gebruiken.
Vandaag een trage duurloop van 12.210 meter gelopen in 0:58:29, hsm 118. Een druilige regendag met frisse temperaturen van rond de acht graden, niet wat men verwacht in mei. De training van vandaag wou ik gebruiken om hoge temperaturen te simuleren, wat in mei zeker mogelijk is. Met een katoenen t-shirt, daarboven een plastiekzak en een loopshirt met lange mouwen en een regenjas. Zo loopt de lichaamstemperatuur snel op en kan het vocht niet verdampen, wat de hartslag omhoog brengt. Het hart moet dan aan de slag om het lichaam op de juiste temperatuur te brengen, geen recuperatietraining onder deze omstandigheden. Gewoon aan trage duurlooptempo en daar en boven rekening houden met de oplopende hartslag. Op het einde toch wat versnellen, maar de hartslag onder de 130 slagen houden, dat moet volstaan voor vandaag. Morgen staat er een lange tempoloop van vierentwintig kilometer op het programma, een stevige testloop dus.
Vandaag een duurloop van 12.340 meter gelopen in 0:51:43, hsm 134. De benen waren goed vandaag en zodoende ging de training zeer vlot, ruim 10 seconden/km sneller. Eigenlijk is dit het tempo dat ik normaal in een duurloop moet lopen, maar dan moeten de tempolopen tegen 16 km/uur. Maar dat zijn snelheden die mijn lichaam niet meer aan kan, zeker niet op training, hoewel ik dat wel zou willen. De laatste kilometer ging zelf onder de 4:00/km, het bewijs dat ik nog veel over had, wat ook de bedoeling is bij een duurloop. Het groet nadeel aan deze rustige weken is dat het gewicht weer de hoogte in gaat, ook al door het minder warm weer. Volgende week donderdag ga ik weer aan het werk, de duim is nog niet volledig genezen, maar voldoende voor de job. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, even herstellen voor de test van zondag.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.160 meter gelopen in 1:35:32, hsm 119. De conditie is stijgend en het herstel is nakend, de hartslag goed onder controle kunnen houden. Ook de bovenbenen zijn al een stuk minder pijnlijk, en de ademhaling blijft rustig. Volgens de Polar conditiemeeting is de conditie ook in stijgende lijn en de hartslagzones zoals het hoort. Een kleine voorsprong op het schema dus en dat is maar best want het was een dubbeltje op zijn kant. Op het schema staan nog snelheidstrainingen, een lange tempoloop van 24 km en een interval van 15 km. Voor de rest is het onderhoud van de conditie en actieve rust, en me mentaal klaarstomen voor de zes uur. Het ging deze training echt volgens schema, rustig tot kilometer vijftien en dan versnellen naar 4:30/km. Om de laatste vijf kilometer af te werken, alleen spijtig dat het zonnetje niet van de partij was. Voor morgen staat er een kortere duurloop van twaalf kilometer op het programma, tegen 4:30/km.
Vandaag een extensieve interval van in totaal 15.200 meter gelopen in 1:00:45, hsm 141. Het is me dus gelukt om over te schakelen naar een hoger tempo, ondanks de vermoeide benen. Een teken dat, in elk geval de basis conditie in orde is, kunnen omschakelen naar een hoger niveau. De training op zich vond ik wel redelijk zwaar, in de huidige staat van frisheid waarin de benen zich bevinden. De interval bestond uit zes maal 2000 meter tempo en daar tussen 500 meter vlot, zonder volledig herstel. Zoals reeds eerder aangehaald ligt de gravelpiste in Herenthout er niet ideaal bij, en dat is zeker niet overdreven. Maar het ziet er niet naar uit dat die toestand snel zal verbeteren, spijtig voor een gemeente met zoveel atleten. Het was zwoegen om een gemiddelde snelheid van 15 km/uur te halen, die doelstelling juist gehaald, zonder overschot. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig kilometers malen.
Marc Herremans en Svetlana Bolshakova brengen Vlaanderen
de Run To Walk Again, een estafettemarathon van 337,56 km (of 8 marathons)voor en door To Walk Again vzw.
Lopers en handbikers, al dan niet met een beperking,
samen om het parcours te overbruggen. Een sportieve equipe van 8 deelnemers,
bestaande uit 7 lopers en 1 deelnemer in de handbike, wisselen elkaar af in het
lopen en rijden van 8 marathons waarbij ze enkele Vlaamse revalidatie centra en
scholen uit het buitengewoon onderwijs passeren.
Deze liefdadigheidswedstrijd zal starten op 14 september
2012 op het sporta-centrum in Tongerlo en eindigen op 15 september 2012 in
Wuustwezel, thuisbasis van peter Marc Herremans.
In persmap, te vinden in de bijlagen, vindt u hierover
alvast wat meer informatie.
Hoe kan u To Walk Again vzw hierbij helpen?
- Help mee in de verspreiding van onze communicatie, op
de juiste locatie:
Vb. Wij sturen een oplage flyers en affiche die u helpt
verdelen op locale loopevenementen, loopclubs en/of loopwedstrijden.
- Maak collegas, werknemers, familie, klanten, atleten
warm ter deelname aan Run To Walk Again
- Stel met collegas, werknemers, vrienden, familie,
atleten.. zelf een Run To Walk Again - team samen
- Wordt partner van deze liefdadigheidswedstrijd
Bent u geïnteresseerd of wenst u meer informatie over Run
To Walk Again, of over ons goed doel To Walk Again vzw aarzel dan niet ons te
contacteren via info@runtowalkagain.be
of 0473686879.
Voor meer informatie kan u ook terecht op onze website www.runtowalkagain.be of onze facebook
onder Run To Walk Again en op twitter onder @RunTWA
Vandaag een trage duurloop van 15.710 meter gelopen in 1:15:03, hsm 119. Het tempo was iets minder dan gisteren maar nog iets te snel, de bedoeling was een hsm gemiddelde van 115. De benen voelen natuurlijk nog vermoeid aan, maar de toestand van de benen is beter dan een week geleden. Een superdag moet getimed worden voor volgende week zondag, dus heb ik nog even de tijd om alles te fine-tunen. Ik heb de benen hard laten werken verleden week, zo verzamelde ik op acht dagen tijd 212 kilometer een record voor mij. Maar het zal ruim een week duren voor de benen wat op effen zijn gekomen, dan heb ik nog een paar dagen om te compenseren. Voor morgen staat er een interval of tempoloop van vijftien kilometer op het programma, in elk geval tempowerk.
Vandaag een trage duurloop van 12.150 meter gelopen in 0:57:26, hsm 118. De benen waren natuurlijk nog zwaar van de ultralooptraining van 52 km van gisteren. Het was vandaag kwestie van de spieren wat lucht te geven en wat op adem te komen. Onder een heerlijk zonnetje met een stevige zuid-oosten bries, gingen we op pad voor 12 km. De pijnlijke bovenbenen hadden een goede twee kilometer nodig om wat los te komen. Maar al bij al kwam ik snel in het ritme, en kon ik een goede training afwerken, wel vermoeiend. Voor morgen staat er een trage duurloop op het programma van vijftien kilometer, iets trager dan vandaag.
Vandaag een ultralooptraining van 52.050 meter gelopen in 4:01:40, hsm 129. Het is de training waar ik echt tegen op kijkte, maar het is ook een broodnodige training als je ultra's wil lopen. Maar zwaar en moeilijk gaat ook, en het was de karaktertrainingsweek en dan mag het dat ietje meer zijn. Voor de energievoorzieninig had ik cola verdunt met water bij zo'n 600 ml en veertien druivesuikers mee. Spijtig genoeg waren er twee flesjes van bij de start van de training aan het lekken, en ik mocht beginnen prullen. Door dat geprul aan de flesjes miste ik mijn eerste kilometer, ik deed er 5:01 over, vanaf de tweede kilometer had ik het tempo. Ik had als plan de eerste dertig kilometers tegen 4:30/km te lopen en dan zolang als mogelijk de 4:36/km aan te houden. Na tien kilometer was de tussentijd (0:44:35) dus mooi op schema, maar het dient gezegt dat de benen slecht aanvoelden. De hartslag daar en tegen ging voor de eerste maal deze week aan het juiste ritme, dat was dan toch een meevaller. Het is wel al een zware week geweest maar aangezien de hartslag in de juiste zone zit zou ik dit tempo toch even kunnen vasthouden. Kilometer twintig (1:29:18) prachtig in het juiste tempo en de hartslag in de juiste zone, het is wachten op de vermoeidheid. Ik voel al wat vermoeidheid in de benen, maar ik kan zeker dit tempo nog een uur aanhouden, en ik heb gans de weg zijwind. Een ideale situatie, langs het Kempisch kanaal tot Mol en dan rechtsomkeer na zesentwintig kilometer, terug naar huis. Nu kom ik aan een kruciaal punt kilometer dertig (2:14:23) nog altijd mooi op schema, de benen voelen wel al wat zwaarder aan. Als ik over een loopbrug het Kempisch kanaal weer over moet is het een heikel punt, omdat de snelheid er dan volledig uitgaat. Best een gevaarlijk brugje te betreden op eigen risico, als we langs de andere kant van het kanaal zijn is het optrekken. Aan kilometer 31.5 is dat ongeveer en ik voel direkt vermoeidheid en de verstramming van de rechterbil, het word zwaar. Maar na een tragere kilometer proberen we de 4:36/km aan te houden zolang het gaat, het gebeurt nu puur op karakter. De marathon 42.200 meter gaat in (3:10:57), ik loop rond de 12 km/uur, het is zowat op en het word onmogelijk om onder de vier uur te blijven. Het is nu best zwaar en de kilometer tijden lopen verder op, de bovenbenen zijn de kramp nabij en ik moet nog vertragen. Kilometer per kilometer aftellen en rustig de training beeindigen is de boodschap, het drinken en de druivesuiker zijn op. Met nog drieenhalf kilometer te gaan is mijn vrouw er met de fiets om me tot thuis te begeleiden, alle beetjes helpen natuurlijk. Ik begin zelf wat te versnellen en de benen laten het toe, kilometer vijftig (3:51:46) en de kilometers gaan onder de 5:00/km. Nog twee kilometer te gaan, het vertrouwen is terug hoewel de hartslag hoog is voor het geleverde tempo, ik finish in 4:01:40. Een best redelijke training, hoewel ik liever onder de vier uur gefinisht was, ben ik best tevreden met de trainingsarbeid deze week.
Vandaag een trage duurloop van 13.380 meter gelopen met zweetjasje aan in 1:06:23, hsm 117. Het zweetjasje aan om de hoge temperaturen gewent te worden, die er hopelijk aan zitten te komen. De training was verdeeld in twee delen, het eerste gedeelte in recuperatietempo, het tweede in een strakker tempo. Voor de eerste maal deze week de gemiddelde hartslag onder de 120 slagen kunnen houden, deels door de weersomstandigheden. Maar de grootste boosdoener de vermoeidheid, 160 kilometer gelopen in de laatste zeven dagen, marathon inbegrepen. De zwaarste training van de week staat morgenop het programma een ultralooptraining van tweeenvijftig kilometer.
Vandaag een duurloop van 12.290 meter gelopen in 0:53:59, hsm 133. De benen voelden ondanks de zware trainingen deze week fris genoeg om de geplande duurloop af te werken. Het juiste tempo zat er snel in met de wind mee, en een lange training zou het niet worden, dus dat zal vol te houden zijn. Met de wind tegen voelde ik wel nog wat vermoeidheid in de bovenbennen, maar dat kon de pret niet derven. Redelijk tevreden dat ik al de geplande trainingen af heb kunnen werken, nu zondag is de zwaarste nog te lopen training. Daarna kunnen we focussen op het herstel en dan hopen op een goede dag tijdens de zes uur van Steenbergen. In elk geval zit ik redelijk op schema voor de marathon en ultra cup, alle geplande wedstrijden al kunnen lopen. Overal een redelijk resultaat neergezet, echter zonder een enkele uitschieter, voor een topdrie plaats zou ik vier uitschieters moeten hebben. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer met een zweetjasje aan op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 22.050 meter gelopen in 1:47:41, hsm 127. De laatste van de vier twintigers na de marathon van Antwerpen, nu eerst twee dagen rustiger aan. In totaal 91.830 meter gelopen in vier dagen en zes trainingen, dat moet volstaan om wat karakter te kweken. Nu gaan we proberen wat te herstellen, zodat we tegen zondag de ultraduurtraining kunnen afwerken. De training van vandaag werd weer extra zwaar gemaakt door de felle zuid-zuidwestenwind, meestal in de flank. Het maakt dat lopen er niet simpelder om, in normale omstandigheden had ik ondanks de zware trainingen beter kunnen herstellen. Een constante tijdens de afgelopen trainingen is een te hoge hartslag en pijnlijke bovenbenen, en een gehavende rechter achillespees. De rust tussen de trainingen is amper lang genoeg om deftig te herstellen, maar dat staat op het programma na de zondag training. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, jawel als enige training.
Deze namiddag een duurloop van 6.750 meter gelopen in 0:29:45, hsm 132. Het gevoel uitgeput te zijn as van korte duur, deze namiddag raapte ik de moed bijeen. Ik kreeg wat hulp van de oudste zoon Jorgi, die me zou vergezellen in deze namiddagtraining. Na een eerste rustige kilometer in 5:00 rond, kwamen de spieren ondanks de felle wind op temperatuur. De wind zat gelukkig meestal in de zij, en dat scheelt een pak, nu kon ik het tempo wel aanhouden. Zodoende kan ik de training saman voegen met deze van deze morgend en heb ik een 23.070 meter lange duurloop. Ik zit zodoende ruim op schema voor mijn ultra trainingsweek, die moet minimaal drie 20-plusser en een 50-plusser bevatten. Morgen ga ik voor de twintig-plusser in de vorm van een trage duurloop, aangezien de benen wat gespaart moeten worden.
Vandaag een duurloop van 16.320 meter gelopen in 1:12:16, hsm 139. Ik weet het vier kilometer te weinig gelopen, ik was zo vermoeid dat ik een lus heb laten vallen. Kwetsuren moeten vermeden worden, de benen voelden zo zwaar aan, na een kilometer met volle tegenwind. Echt gekraakt op deze strook, de wind was dan ook redelijk sterk en in open veld had ik geen bescherming. Juist over halfweg was het de juiste beslissing om de laatste lus van vijf kilometer niet te lopen, spijtig maar niets aan te doen. Ik kan dus niet ontkennen dat de marathon en de lange trainingen de dagen er na niet in de kleren zijn blijven zitten. Al 63 kilometer op de teller sinds de marathon, anderhalve marathon dat moet ik kunnen aanhouden als gemiddelde deze week. Het is wel zo dat vrijdag en zaterdag twee kortere trainingen op het programma staan, om toch wat te kunnen herstellen. Zondag staat er een ultratraining van vier uur en minimaal 52 kilometer op het programma, het word een helse week. Daarna is het fors afbouwen naar de zes uur van Steenbergen waar ik mijn afstand gelopen in Stein dit jaar wil verbeteren. Het kan zijn dat ik deze namiddag nog wat los ga lopen, de verzuring uit de spieren krijgen, hopelijk is er dan wat minder wind.
Vandaag een lange duurloop van 23.880 meter gelopen in 1:58:25, hsm 126. De trainingen die vandaag op het programma stonden in een sessie afgewerkt, zot zijn doet geen zeer zeggen ze dan. Ik heb toch een paar keer gedacht, nu terug naar huis de benen doen teveel pijn, maar ik bleef maar doorgaan. Na negentien kilometer had ik 75 seconden achterstand op het tempo van 12 km/uur, dus toch maar versnelt de laatste 3880 meter. De hartslag zelf boven de 140 hsm gekregen, vermoeide benen, maar de pijn voelde ik niet meer, raar maar waar. Zodoende heb ik deze training aan een gemiddelde van 12.1 km/uur kunnen afwerken, wetende dat de tweede dag na de marathon de zwaarste is. Een mooie karakter training afgewerkt en na dit bericht ga ik twee uurtjes platte rust in acht nemen,en de beenspieren wat laten herstellen. Want morgen staat er een lange duurloop van ruim twintig kilometer op het programma, ik hoop de 4:30/km te halen, het word zwaar.
Deze namiddag een trage duurloop van 7.390 meter gelopen in 0:34:59, hsm 124. Voor vandaag is dat een trage duurloop van 22.830 meter gelopen in 1:50:19, hsm 123. Een dag na de marathon is dat ruim voldoende om te spreken van een dubbeldekker, een van de gebruikelijke trainingen naar een ultraloop. Het is in elk geval een uitstekend begin van de topweek op weg naar de zes uur van Steenbergen, binnen amper twintig dagen. De benen waren zwaar vermoeid elke keer ik uit de zetel wou komen voelde ik de zware bovenbenen en de pijnlijke scheenbenen. Ik kan dus dik tevreden zijn met deze prestatie die ik vandaag geleverd heb, en al helemaal met deze namiddag training. Een namiddag training waar ik meer karakter heb opgebracht als tijdens de laatste tien kilometer van de marathon van Antwerpen. De trainingen van morgen moet ik wel iets rustiger afwerken zo kan ik ondanks de kilometers die geprogrammeerd staan toch wat herstellen Morgen staat er s'morgens een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, s'namiddags een recuperatieloop van zes kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.440 meter gelopen in 1:15:20, hsm 123. Er wacht me een zware trainingsweek, de week na de marathon van Antwerpen naar de zes uur van Steenbergen. Gisteren heb ik na tweeendertig kilometer besloten om niet alles op Antwerpen te zetten, dus moet ik naar Steenbergen werken. De punten voor de marathon en ultra cup zijn binnen, toch hoop ik dat ik nog aan mijn vier beste noteringen moet beginnen. Het ging vandaag eigenlijk redelijk goed de dag na de marathon al vijftien kilometer aan een gemiddelde van ruim 12 km/uur lopen. Natuurlijk doen de bovenbenen pijn, maar dat ik de hartslag al zo hoog krijg is het beste bewijs dat ik gisteren op reserve heb gelopen heb. Ik kan moeilijk beweren dat ik er niet voor ge gaan ben, maar eenmaal de klop heb ik het toch laten hangen, ik had de mentale drive niet. Zo zal ik vandaag en morgen twee trainingen afwerken om telkens boven de twintig kilometer uit te komen, geen herstel inbouwen na de marathon dus. Wat op zich een klein risico is, ik zal tussendoor dus zoveel als mogelijk moeten rusten, om het deze week vol te maken zoals ik hoop. Deze namiddag nog minimaal vijf kilometer lopen de tijd speelt geen rol, alleen de kilometers stapelen deze week telt.
Vandaag was het dan weer marathontijd, de derde van het jaar, na Apeldoorn, Lier nu Antwerpen dus. Ik had een wel omlijnde taktiek, niet teveel krachten verspillen, trachten mee te schuiven in het juiste groepje. Het weer ziet er redelijk uit en de wind is strak maar nog doenbaar, er blijkt toch ook veel interesse voor de marathon. Veel bekende gezichten aan de start en dus gaat de tijd snel voor uit, de avonturen eens over horen en sommige feliciteren. Deze mega organisatie verdiend toch een pluim, met 30.000 deelnemers aan de verschillende wedstrijden, proficiat voor de organisatie. Om 09:30 word de wedstrijd op gang geschoten, de eerste kilometer word ik overspoeld door wel honderd atleten. Mijn benen voelen niet super aan, en ik moet al aan het werk om mijn ideale groep bij te halen, de tweede kilometer versnel ik wat. Ik loop op twee kilometer zo wat zestig plaatsen naar voor, juist voor de konijnenpijp schat ik mijn achterstand nog op 200 meter op de ideale groep. Een afdaling van een kilometer gebruik ik om mijn achterstand te halveren, nu een kilometer bergop, de groep voor mij scheurt. Het is nu een per een oprapen maar berg op voel ik ook de inspannining, ik haal weer twee atleten bij en beslis daar bij te blijven. Na de konnijnenpijp blijf ik in het spoor van de twee, uit de wind, tot een er van de forcing voert en in een ruk de 100 meter dicht loopt. Ik kan dat niet aan en het zou nog twee kilometer duren eer ik de groep ver voeg, het heeft iets teveel krachten gekost om er bij te komen. Tijdens de doorgang van de konijnenpijp is er wel wat mis gelopen met de afstandsmeting, na zeven kilometer heb ik 800 meter meer. Nu zit ik in een ideaal groepje van twaalf man, en blijf bijna constant in laatste positie lopen uit de wind, tegen 3:58/km, ideaal. Het moet zo want ik moet de hartslag onder de 146 slagen kunnen houden, als ik een drankpost passeer moet ik even versnellen om bij te komen. Toch gaat het redelijk, hoewel ik wel voel dat er geen overschot is, deze snelheid is ook de maximum snelheid tijdens de snelle trainingen. Elke kilometer dat ik kan volgen is er een gewonnen, half marathon komen we door onder de 1:24:00, eenideaal tempo dus. De hoop groeit met de kilometer, en dat terwijl ik geen superdag heb, de hartslag zit wel goed rond de 145 hsm, maar het gevoel is minder. Kilometer dertig een tijd van 1:59:30 ongeveer, en ik loop in vierde positie van het groepje, ik had evenwel beter naar de hartslag gekeken. Een hartslag van 148, dat is te hoog en ik krijg een klop van de hamer, de gevreesde muur ik moet minderen en de anderen gaan me voorbij. Het gaat van kwaad naar erger en ik haal geen snelheid meer, de veer is gebroken en ik toon te weinig karakter, de benen zijn zo zwaar. Daar gaat mijn mooie tijd, tot overmaat van ramp draait de wind en van windvoordeel is nu nog maar weinig sprake, dat is balen. Ik verlies alsmaar meer terrein toch komen er maar vier man voorbij deze vermoeide atleet, hard maar dat is nu eenmaal de realiteit. Het moet beter kunnen maar daarvoor moet ik nog meer op mijn voeding letten, het is zeker twee jaar geleden dat ik dat heb kunnen opbrengen. Maar zelf al geraak je amper voor uit de finish komt er vroeg of laat toch, ik finish in 2:54:12 of daar omtrend, niet te slecht dus.
Vandaag om 09:30 start de Antwerp Marathon mijn vierde wedstrijd tellende voor de Marathon en Ultra Cup. Zoals al meerder malen aangehaald het grote doel in 2012, een topvijf plaats veroveren in de eindstand van de M-U. De derde marathon die ik loop tellende voor dit criterium is de Antwerp marathon van vandaag, een tijd van onde de drie uur, zou voldoende zijn om in het tussenklassement in de topvijf te geraken, als eerste met vier gelopen wedstrijden. De actuele topvijf zit al aan vier of zes wedstrijden, de beste vier resultaten worden voor 100% meegerekend in de M-U. Voor vandaag hoop ik op een tijd tussen de 2:49:59 en de 2:59:59 en dan zou alles al redelijk moeten meezitten. De omstandigheden zitten niet echt mee een forse zuidwestenwind, regenbuien en een temperatuur van maximaal 14°. Het word voorzichtig starten en dat zo lang mogelijk volhouden, en hopen de er de laatste tien kilometer geen verval meer is. Een uitslag en verslag kan je deze namiddag of avond al verwachten op de loopblog, duimen maar.
Vandaag een trage duurloop van 8.200 meter gelopen in 0:40:53, hsm 114. De wind was weer van de partij en doet de hartslag de hoogte ingaan, de bedoeling was maximaal 112 hsm. Ik denk nu niet dat het veel zal veranderen, ik liep toch op het gevoel, dat was al niet super, wind mee was het redelijk. Het zal in elk geval de bepalende factor worden voor morgen, die strakke wind, gelukkig krijgen we hem de eerste helft tegen. Een andere factor dat een grote rol zal spelen is de vorm van de dag, en de grote van de groep die tegen 4:00/km wil starten. Mijn grootste betrachting zal evenwel de marathon onderde drie uur te finishen zijn, maar liefst de 2:50:00 te halen. We hopen dat het allemaal wat mee zit en alles in de juiste plooi valt, ik zal er in elk geval alles aan doen om er te geraken.
Vandaag een duurloop met versnellingen van in totaal 10.230 meter gelopen in 0:46:13, hsm 129. De benen eens strekken en wat korte versnellingen, maar de eerste vijf kilometer aan trage duurloop. Een leuke training en je gaat er niet in het rood mee, de benen voelden alweer wat beter aan dan gisteren. Ook de fitnisstest nog eens gedaan en de score was weer een pak beter dan gisteren 64 tegenover 61. De grootste tegenstander voor zondag is ongetwijfeld de forse wind, die zal van grote invloed zijn op de eindtijd. Het word lopen met gezond verstand en hopen dat de wind in de eerste helft tegen zit en het tweede deel mee. In het begin kan je nog in groep lopen en het werk tegen de wind verdelen over meerdere lopers, als er niet teveel slepers zijn. Ook op hartslag lopen om geen te grote muur tegen te komen, de conditie is nog niet optimaal maar iets beter dan in Lier. Morgen staat er een los loopje van acht kilometer op het programma, een rustige hersteltraining.
Vandaag een recuperatieloop van 10.390 meter gelopen in 0:53:58, hsm 110. De wind maakte het moeilijk om onder die hartslag van 110 hsm te blijven, ik moest ferm inhouden. Het laatste pilletje antibiotica heb ik deze morgend ingenomen, ik hoop dat het van nu af aan weer de goede richting uit gaat. Mijn conditie is in dalende lijn volgens de fitness test van polar ik ben van 64 naar 61 gezakt, dus ik hoop op beterschap. Gisteren ben ik twee paar nieuwe loopschoenen gaan halen, mijn keuze viel op de zwarte asics cumulus 13 een neutrale loopschoen. Het tweede paar diende een koopje te zijn om de trainingen af te werken, het goede koopje was de asics kayano 17. De cumulus is een logische keuze en gebruik ik ook als wedstrijdschoen, de kayano is een antipronatieschoen maar mag ook voor neutrale lopers. Ik ben dus gesteld voor een paar maand want mijn vorige schoen ook een cumulus 13 heeft er nog maar 370 km opzitten. Nu ga ik de kayano stilletjes aan inlopen en hoop dat deze ten goede komt voor mijn rechter achillespees te sparen en voor de lange afstanden te lopen. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma met in de tweede helft van de training versnellingen.
Vandaag een extensieve interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 1:00:29, hsm 140. Het werd een zware training door de harde zuidwesten wind die constant blaasde, bet zwaar dus. De training ging door op de gravelpiste van Herenthout, die er in slechte staat bijlicht, veel putten in de gravel. Een klassieke interval op naar de marathon, 1000 meter snel en 500 meter aan een duurlooptempo, geen echte recuperatie dus. Met die felle wind was de recuperatie nog iets moeilijker en aan het einde van de antibiotica kuur begin ik de nadelen te ondervinden. Neem daarbij, dat het slechte weer het goed gevoel niet bevordert, ook de valling steekt weer de kop op, en het snot ook natuurlijk. De benen liepen dus snel vol, ik had ook niet de indruk dat het snel ging, maar het gevoel van vermoeidheid in de benen overwon. Voor de laatste kilometer wou ik er alles uitpersen, maar verder als een teleurstellende 3:46 raakte ik niet, de wind was sterker dan de wil. Alles bij elkaar toch een gemiddelde snelheid van ruim 14.8 km/uur gehaalt en gezien de omstandigheden wad dat niet slecht. Maar om onder de 2:50:00 op een marathon te lopen is dat ruim onvoldoende, dus hopen op een goed dag en goede omstandigheden. Voor morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, de hartslag moet gemiddeld onder de 110 hsm blijven.
Vandaag een trage duurloop van 13.650 meter gelopen in 1:03:42, hsm 125. Een goede kilometer meer als gisteren, de benen voelden net iets minder aan dan gisteren. De omstandigheden zaten er wel voor iets tussen, een vroege snelle kilometer, na twee kilometer versnellen dus. Het eerste deel van de training was wind mee, vandaar de keuze omdie 4:01/km zo vroeg te lopen. Van dan af kreeg ik de hartslag niet meer onder de 120 hsm, en het stuk wind tegen moest nog komen. Een pittige zuidwesten wind een beaufort meer als gisteren en dan was het al een 3-4 beaufort noorderwind. Het stuk in open veld met wind tegen was het zelf hard knokken om vooruit te geraken, hopelijk waait het zondag minder hard. Voor morgen staat er een tempoloop of interval van in totaal vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 0:58:52, hsm 124. De benen voelden redelijk goed aan, zeker gezien de lange tempoloop van gisteren, alleen de hartslag was iets te hoog. Een echte waardemeter de hartslag, hoewel beinvloedbaar door de temperatuur en de weersomstandigheden. Zoals vandaag veel wind en iets te warm gekleed, maar het was zo fris aan het begin van de training, maar wind mee veel te warm. Het is ook de bedoeling om in de rustige trainingen een snelle kilometer in te lassen vandaag was het km twaalf in 03:58/km. Maar zoals gezegt de benen voelden fris aan en het ging dus vloeiend de training zonder echt te forceren kon ik versnellen. Ik kan alleen maar hopen dat het tot en met zondag in stijgende lijn blijft gaan en ik in de marathon van Antwerpen een goede tijd loop. De trainingen van deze week zullen dus allemaal minder dan zestien kilometer zijn, en ik hoop dat dit de nodige rust zal geven. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, met in de tweede helft een snellere kilometer.
Vandaag een lange tempoloop van 24.120 meter gelopen in 1:35:56, hsm 143. Het tempo was zoals ik wou tegen 4:00/km lopen, het gevoel was nog niet super, nooit vloeiend en met reserve. Een mooie snelle training maar spijtig genoeg geen overschot, de benen hebben nog wat tijd nodig om te herstellen. De eerste helft van de training was met driekwart tegenwind en dus was het harken om genoeg tempo te maken. Voor de tweede helft met iets meer zijwind, de wind was van noordoost naar het noorden gedraaid, iets minder voordeel. Ik kon ook niet echt versnellen, te weinig intervaltrainingen gedaan de laatste maanden en de snelheid lijd er onder. Maar toch is er enige verbetering merkbaar en dat is op zich positief, maar er moet nog wat bijkomen om onder de 2:50:00 te lopen. De weersverwachtingen voor volgende zondag zijn 14° en regenachtig en een wind van 4 beaufort, niet echt ideaal dus. Ik moet hopen in een groepje te geraken dat juist onder de vier minuten de kilometer loopt en ook zeer vlak loopt. Een superdag zou ook welkom zijn, maar die krijg je niet op bestelling, en hoe ouder je word hoe minder van die superdagen er zijn. De bedoeling is om genoeg punten te verzamelen om in de topvijf te geraken in de marathon en ultra cup, met vier wedstrijden. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, de verzuring uit de benen lopen.
Vandaag een trage duurloop van 12.220 meter gelopen in 1:02:38, hsm 118. Het gaat nog altijd de goede kant uit, ik moest halfweg deze training zelf wat gas terugnemen. De verschillende overbelastingsblessures zeuren net iets minder, of het moet de rechterachillespees zijn. Maar over het algemeen kan ik best tevreden zijn over de trainingsweek, er blijft wel een zware training te doen. Nog zeven trainingen te gaan tot de Antwerp marathon, warvan twee snelheidstrainingen, om het tempo er in te krijgen. Het is het punt dat het meest verwaarloost is dit jaar, ik train te weinig intervals, de beste manier om snelheid te trainen. Dat is misschien voor de laatste twee maanden van het jaar als de wedstrijden voor de marathon en ultracup er op zitten. Morgen staat er een lange tempoloop van vierentwintig kilometer op het programma af te werken binnen de 1:40:00.
Vandaag een duurloop van 13.400 meter gelopen in 0:57:55, hsm 126. Het ging weer de goede kant uit vandaag, de benen voelden weer iets minder vermoeid aan dan gisteren. Als het zo blijft evolueren geraak ik nog volledig uitgerust tegen volgende week zondag, voor de Antwerp marathon. Ik heb het startnummer 625 gekregen, ik hoop dat ze de kaap van de 1500 finishers halen, dat is nog te doen qua aantal. Het weer lijkt nog een dubbeltje op zijn kant te worden tussen de 12° en 18° van bewolkt tot regen word er voorlopig voorspeld. Terug naar de training van vandaag, als ik deze vergelijk met dezelfde training van verleden vrijdag was ik nu een pak frisser. De snelheid was vandaag 4:19/km tegen 4:21 verleden week, dat terwijl de hartslag vandaag 126 hsm tegen 129 verleden week was. Het zijn geen schokkende verschillen maar wel tweemaal iets beter deze week als verleden week, de staat van frisheid is groter. Normaliter moet deze trend nog een week doorgaan en kom ik fris aan de start, dan nog hopen op een goede dag. Voor morgen staat er een training van dertien kilometer op het programma, rustig om de benen nog wat rust te gunnen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.180 meter gelopen in 1:44:06, hsm 112. Dat was lang geleden dat de hartslag tijdens een lange trage duurloop zo laag bleef, op maat van het ontwikkelde tempo. Hopelijk is dat een indicatie naar een betere conditie, nu nog het goed gevoel in de benen krijgen en daar kunnen we op bouwen. Ik ben wel al twee dagen antibiotica aan het slikken om eindelijk verlost te raken van de keelpijn en het snot. De kuur zal duren tot volgende week donderdag, een van de nevenwerkingen is pijnlijke pezen en spieren, ik mag er niet aan denken. Voor de volgende twee dagen staan er weinig trainingskilometers op het programma, wat verder herstellen is de boodschap. Proberen een goede flow te vinden richting Antwerp marathon, een beetje mentaal de focus vinden om wat meer af te zien. Morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, hopen dat ik de 4:30/km haal zonder af te zien.
Vandaag een tempoloop van 15.320 meter gelopen in 1:01:16, hsm 142. Op het nippertje mijn doelstelling gehaald, maar met de hakken over de sloot, gemiddeld 15.003 meter/uur. De vermoeidheid zit nog in de benen, maar ik kon de hartslag al goed de hoogte injagen, een teken van licht herstel. Er stond wel wat wind en de kilometers tegen de wind haalden de snelheid uit de training, soms was het knokken. Voor de rest had ik niet veel te klagen, het zonnetje scheen en de temperatuur was rond de tien graden. Gelukkig is de kniepijn volledig over, en zelf de voetpezen waren in een goede bui, alleen de rechterachillespees blijft knagen. Dus de balans helt over naar de goede kant, de snelheid en de frisheid zijn er nog niet, maar evolueren in goede zin. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van ruim twintig kilometer op het programma, lekker rustig lopen.
Vandaag een trage duurloop van 14.240 meter gelopen in 1:09:00, hsm 125. Het moest een rustige training worden maar de hartslag ging de hoogte in, en ik had weinig controle. Deze hartslag van gemiddeld 125 slagen per minuut en dat is gezien de aard van de training 10 slagen te hoog. Nochtans waren de benen niet echt slecht, ze voelden zelf een tikkeltje frisser aan dan gisteren, maar de hsm liegt niet. Een bizar gevoel en ik dacht dat het herstel snel zou gaan, het moet bijna een mis meting zijn de elektroden niet vochtig genoeg. Het was buiten nochtaans vochtig genoeg, het stopte gewoon niet met miezeren, gelukkig geen harde regen. Ik had me voorgenomen om vandaag het werk te hervatten, maar toen ik thuis kwam na de training gebeurde het. Het eerste wat ik doe na de training is wat water drinken, ik nam een verse fles water en wou de stop losdraaien. De weerstand was net iets hoger als verwacht, en een pijnscheut in het duimgewricht naar de duim tot gevolg. Een pijn die niet meteen verdwijnt en ook de beweeglijkheid van de duim die sterk verminderd, dus deze is nog verre van genezen. Naar de huisarts en direkt veertien dagen verlenging gekregen, Nu zo snel mogelijk een scan van de rechterhand laten maken. En hopen dat ze iets vinden en dat het snel in orde komt, want voor de rest is er alleen keelpijn en wat snot die hindert. Morgen staat er een tempoloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk haal ik de 15 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:03:16, hsm 121. Het weektotaal aan kilometers gaat deze week fors naar beneden gaan, volgens het schema 105 km. De spieren en de atleet moeten uigerust geraken tegen de Antwerp marathon, waar ik hoop op een tijd van 2:50:00. Een uitdaging, want op training geraak ik over kortere afstanden niet aan dat gemiddelde, wat eigenlijk nodig is. Voor vandaag viel het goed mee, nog steeds vermoeide benen, maar dit rustige tempo gaf toch geen problemen. Morgen ga ik nog eens werken, hoewel het duimgewricht nog altijd pijnlijk is, maar de linkerelleboog is genezen. Dat wil zeggen op het niveau van voor het ongeval, alleen de drukpijn is nog altijd iets hoger, maar dat zal wel lukken. Het grootste probleem voor het lopen blijft de rechterachillespees, ondanks de dagelijkse verzorging, maar zolang we kunnen lopen!!! Een minder groot probleem, maar een overbelastingskwetsuur waar ik al lang met sukkel de beide voetpezen. Ik had gehoopt dat de werkloze periode wat soelaas zou brengen, maar eens ik wat langer recht sta is het weer van datum. Het is vandaag een week geleden dat ik nog een pijnstiller geslikt heb, het slaappatroon is voldoende zonder pijnstillers. Eenmaal meer elke nacht wakker worden van de pijnlijke door artrose geteisterde elleboog, is een redelijke prijs. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, en dan gaan werken met de late shift.
Vandaag een lange duurloop van 34.100 meter gelopen in 2:24:55, hsm 135. De benen voelden vanaf kilometer een zwaar en vermoeid aan, het ging dus een zware training worden. Nochtans was de hartslag normaal en moest ik dus een stuk rapper kunnen, niet dat het supersnel moest gaan. Toch had ik liever een iets beter gevoel gehad, zeker bij dit tempo van 14 km/uur, mijn doelstelling was 14.5 km/uur. Aan kilometer tien had ik een tussentijd van 0:41:44, dus een gemiddelde van 4:10/km, maar ik had lichte rugwind. Gezien de hartslag van rond de 136, maakte ik me niet teveel zorgen, ik zal de tweede helft wat kunnen versnellen. Ik had cola en druivesuiker mee om het suikerpeil hoog te houden en geen appelflauwtes te kennen na 25 kilometer. Halfweg draaide ik in een tijd van 1:11:05, als ik dat zou kunnen aanhouden was ik tevreden, maar het gevoel is niet goed. De kilometer tijden lopen nu stil aan op en het voelt zwaar aan, ik beslis toch maar niet te forceren en op hartslag te lopen. Een gemiddelde van veertien per uur wil ik wel overhouden, dat moet lukken ik heb ruim tien seconden de kilometer over. Er moet dus nog heel wat bij komen om aan die 4:00/km te geraken, natuurlijk komen de dertien compensatie dagen er aan. Kilometer dertig in 2:06:59, maar het gaat niet echt van harte, de vermoeidheid en dan nog een mindere dag, best zwaar. Ik finish in 2:24:55, dus mag ik nog tevreden zijn op het einde van een zware week een lange duurloop tegen 14 km/uur.
Vandaag een trage duurloop van 14.070 meter gelopen in 1:09:08, hsm 118. Met licht vermoeide benen aan de training begonnen en dat is er natuurlijk niet op verbeterd. Het mocht en zou traag gaan, de hartslag was wat te hoog voor het geleverde tempo, dus is er vermoeidheid. Na kilometer tien de laatste 250 meter van elke kilometer wat versnelt en proberen te letten op de loopstijl. Dus hoofd omhoog, schouders recht, bekken kantelen voor een recht rug en de paslengte een beetje verlengen. Een trainer zou daarbij kunnen helpen om vanaf de fiets de houding wat te corrigeren en bij te sturen. Voor morgen staat er een lange tempoloop of duurloop op het programma, enige beperking hsm maximaal 145.
Vandaag een duurloop van 13.210 meter gelopen in 0:57:34, hsm 129. Uit ervaring weten we dat het toch lukt aan duurlooptempo lopen de dag na een lange trage duurloop. Het is kwestie om de eerste kilometer wat door te bijten en de stijfheid uit de spieren te lopen. Daarna gaat het meestal tegen de gevraagde snelheid, en lukt het het tempo iets hoger aan te houden. Zo geschiede het dus ook vandaag, een eerste kilometer strekken en sleuren om er toch een wat snelheid in te krijgen. Vanaf kilometer twee de gevraagde snelheid halen en daarna nog iets versnellen en die snelheid vast houden. De laatste acht kilometer gingen zelf gemiddeld tegen 14 kùm/uur, en het gevoel was redelijk te doen. Niet dat het nog veel sneller kon, maar dat hoefde zeker niet vandaag, het tempo was ruim voldoende vandaag. Ruim 103 kilometer gelopen deze week, dat zijn er dus nog 47 kilometer te gaan om die week van 150 kilometer te halen. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, de rest is voor zondag.
Vandaag een lange trage duurloop van 26.370 meter gelopen in 2:06:15, hsm 121. De benen nog lekker vermoeid van de intervaltraining van gisterennamiddag, door te weinig recuperatietijd tussen de trainingen. Maar de wind stond goed, het is te zeggen in het nadeel bij het vertrek, dus eerst 13 km wind tegen, daarna 13 km wind mee. Het voelde na de eerste trage kilometer direkt zwaar aan om onder die 5:00/km te blijven, wat nu juist de bedoeling was. Ik had wat water mee en ook wat druivesuiker om de energie wat op peil te houden, na de eerste helft lukte dat wonderwel. De terugweg heb ik iets sneller kunnen afleggen dan het eerste gedeelte, maar dat was dankzij de wind mee op de terugweg. Ook had ik de laatste twee kilometer serieus versneld om onder de 4:50/km te geraken, wat dan ook glansrijk gelukt is. Morgen staat er een kortere training van dertien kilometer op het programma, aan een duurloop tempo tussen de 4:36 en 4:30/km.
Vandaag een extensieve interval van in totaal 16.180 meter gelopen in 1:03:55, hsm 138. De benen voelden redelijk goed aan vandaag, niets te vroeg want de eerste snelheidstraining richting Antwerp marathon op het programma. Tien maal 1000 meter aan 15-16 km/km uur en iets rustigere 500 meter tegen 14 km/uur, dus zeker niet volledig herstellen tussen door. Het moet gezegt worden, het hing van de eerste keer goed, ik had een halve dag langer rust tussen de twee trainingen, vandaag om 17:30. Met gevolg dat ik toch iets frissere benen had, bovendien had ik de namiddag doorgebracht voor de tv de Scheldeprijs volgen. De snellere kilometers gingen tussen de 3:57/km en 3:42/km, de rustigere stukken tussen 4:18/km en 4:07/km, en een goede hsm. Een goed teken was dat ik bijna niks last had van de knie, nog wat warmte uitstraling onder de knieschijf, maar geen pijn meer. Ook aan de rechterachillespees bleef pijn beperkt, de rechterheup gaf zelf geen krimp, en dat is zeer lang geleden dat ik zonder pijn liep. Voor morgen staat er weer een lange duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, deze keer wat minder rust tussen de trainingen.
Vandaag een lange trage duurloop van 23.030 meter gelopen in 1:53:51, hsm 119. De benen nog wat moe houden, en bovenal kilometers malen, nog vijf dagen te gaan deze zware trainingsweek. Met de knie ging het al iets beter, de pijn kwam weer opzetten na een achttal kilometer, maar was iets minder intens. Ook de benen voelden minder vermoeid aan dan gisteren, maar het was nog zwaar genoeg om in de vermoeidheid te blijven lopen. Tegen morgen zal het toch wat beter moeten zijn, dan staat er een interval op het programma, en de recuperatie moet dag na dag verbeteren. Dat zal dan willen zeggen dat de uithouding en weerstand op peil zijn, de twee beangrijkste peilers om een marathon onder de drie uur te lopen. Ik heb de dagen tot de marathon nog vier trainingen om de snelheid wat aan te scherpen en deze snelheid een langere tijd aan te houden. Het zal allemaal wat nipt zijn, maar ik heb ook voor quantiteit gekozen dit jaar, met tien marathons en vier zes uur wedstrijden. Morgen staat er een interval van in totaal vijftien kilometer op het programma, de eerste snelheidstraining naar Antwerpen toe.
Deze morgend een trage duurloop van 12.290 meter gelopen in 1:01:23, hsm 113. Met zware benen de training begonnen, dus proberen de benen wat los te lopen en niet forceren. Zeker omdat er deze namiddag ook een training van tien kilometer op het programma staat. Ik kreeg met het vorderen van de training last van de rechterknie, ik hoop dat het snel over gaat. Veel sneller als tegen twaalf kilometer per uur, kon ik niet deze morgend, zelf dit tempo viel me zwaar. Het belangrijkste zal zijn, deze zwaarste week op weg naar de Antwerp marathon zonder kleerscheuren door te komen.
Ronde
Duur
Afstand
(km)
Gem. HF
(hsm)
1.
00:05:35
1.00
98
2.
00:05:01
1.00
109
3.
00:04:50
1.00
110
4.
00:04:46
1.00
113
5.
00:04:54
1.00
113
6.
00:04:52
1.00
115
7.
00:04:55
1.00
115
8.
00:04:56
1.00
115
9.
00:05:01
1.00
117
10.
00:04:56
1.00
117
11.
00:05:03
1.00
118
12.
00:04:55
1.00
119
Running
Duur
01:00:29
Gem.
HF
121 hsm
Max.
HF
132 hsm
Calorieën
740 kcal
Afstand
12.32 km
Gem.
snelheid
12.2 km/u
Gem.
tempo
04:55 min/km
Trainingsbelasting
132
Deze namiddag een trage duurloop van 12.320 meter gelopen in 1:00:29, hsm 121. Het was al een pak warmer als deze voormiddag, deze namiddag gelopen met korte broek en t-shirt. Na negen kilometer deed de linkerknie weer pijn, dat is een punt waar wat werk aan gaat zijn, om het niet te laten verergeren. Met de benen ging het nog niet goed, hoewel ik me inspande om toch wat sneller te lopen dan deze morgend. Op zo'n dagen lijkt het me onmogelijk om een marathon onder de drie uur te lopen, eigenlijk niet te geloven. Gelukkig weten we wel beter, het is niet voor niets die opbouw en rustperiode naar de marathons, en het kan nog preciezer. Als de voeding ook nog eens in kaart gebracht word en het eten word afgesteld op de diverse trainingsperiodes. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilopeter op het programma, hopelijk houd de knie stand.
Vandaag een lange duurloop van 32.050 meter gelopen in 2:17:11, hsm 132. Met vermoeide benen aan een lange duurloop van 32 kilometer beginnen en tegen 4:17/km lopen. In het begin van de training al last van zware benen, gelukkig was de hartslag laag genoeg om door te gaan. Niet vergeten dat dit de week na de marathon is, en dat herstellen er niet bij was, direkt kilometers malen. Volgende week staat de laatste opbouw week naar de Antwerp marathon op het programma een 150 kilometer lopen. De baan waar ik normaal richting Kempisch kanaal loop is onderbroken, dus kon ik eens een aleternatieve weg nemen. Het duurde niet te lang voor ik in het juiste ritme kwam, alleen was het spijtig dat de benen zo zwaar aanvoelden. Niet dat ik anders had verwacht, de ouderdom en bovenal de slijtage aan de heup speelt parten, om soepel te kunnen lopen. Dan maar harken tegen veertien kilometer per uur, ik had het wel iets relaxer verwacht, maar de fikse opbouw kruipt in de kleren. Veertien kilometer op een uur rond, we zitten op schema het is fris maar er staat weinig wind en dat is maar goed ook. Ik moet er naar mijn gevoel diep voor gaan, alleen de hartslag spreekt dat tegen en gelukkig maar, dus blijven doorgaan. Een dertigplusser de week na de marathon dat is altijd zwaar, ook een week van 145 kilometer dat kruipt in de kleren. De laatste tien kilometer ging het toch nog iets stroever, met de lichte tegenwind was het toch doorbijten om mijn tempo te houden. Toch het doel dat ik me gesteld had gehaald, en daar ben ik best tevreden mee, het is me wel wat zwaar uitgevallen. Er zullen wel nog heel wat procentjes bij moeten, maar het kan nog, nog een zware week en dan de rustige aanloop naar Antwerpen. Morgen ga ik ondanks de vermoeide benen, voor een dubbeldekker dus een lange trage duurloop twintig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 15.160 meter gelopen in 1:14:25, hsm 116. Het ging wat moeizaam vandaag, niet te goed geslapen de eerste maal zonder pijnstiller gaan slapen. Dan voel ik goed dat de elleboog in slechte staat is, ik word af en toe wakker van de pijn en dan moet ik me herleggen. Toch vind ik het nodig om de pijnstillers af te bouwen en te gewennen aan de verkramping, of hopen dat het nog wat kan herstellen. Gelukkig is het grootste kwaad drukpijn, als ik op die plaatsen druk is de pijn goed te voelen, er is artrose in de elleboog. De benen zijn dan in betere staat, maar de vermoeidheid was er wel, de laatste zeven dagen afgeklokt op 156 kilometer. Een meer dan goed resultaat, al zit de marathon van verleden zondag er nog tussen, zonder zal ik deze week op 146 km uitkomen. Morgen staat er een lange duurloop van tweeendertig kilometer, dat word een zware training met die vermoeide benen.
Vandaag een duurloop van 15.360 meter gelopen in 1:07:17, hsm 130. Pittige training in deze zware opbouw week, maar het gevoel was goed, zelf tegende wind in. Ik kan nu toch stellen dat ik de marathon van lier zeer goed verteerd heb, gezien de vele kilometers ik sindsdien gelopen heb. De trainingen afgewerkt zoals ik het op mijn nieuw programma opgesteld had, alleen had ik het soms verdeeld over twee trainingen per dag. Een goed teken dat het herstel al goed vlot, nochtans moeten er nog een paar procenten bij komen om top te zijn. Het word moeilijk om binnen drie weken al top te zijn, ik ga er alles aan proberen doen, om mijn doelstelling te bereiken. Voor het grootste gedeelte is dat harder trainen, en dan nog een beetje op de voeding letten en ik moet er dan dicht bij zitten. Ook een uur of twee extra rust na de training zal me goed doen, ik moet maar na paasmaandag weer aan het werk. Een datum dat ik normaal gezien wel moet halen, aangezien de elleboog en duim stilletjes aan aan de beterhand zijn. Morgen staat er een ontspannen trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, kilometers verzamelen.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.070 meter gelopen in 1:56:36, hsm 120. Alle technische mankementen zijn achter de rug en we kunnen weer online, de blog dagelijks aanpassen. Dus met deze gaat alles redelijk goed, de linkerelleboog is beweeglijk genoeg en ik train al met gewichten van een halve kilo. Herhalingstrainingen om terug wat kracht in de arm te krijgen, de elleboog voelt nog steeds vermoeid aan na de oefeningen. Er zit dus geen plaaster meer rond de arm, in de plaats zit er een brace rond de rechterhand, de brace moet er nog tien dagen rond. Nog een week te gaan, normaal zal ik na paasmaandag het werk weer kunnen hervatten, dat hoop ik tenminste als alles goed gaat. Gelukkig gaf de orthopedist het licht op groen om te gaan lopen,waar ik dan ook geen gras over liet groeien. De verhalen van de voorbije dagen worden online geplaatst, Ik heb alles dag na dag bijgehouden en zal op de blog zetten. De training van vandaag was om de kilometers verder op te bouwen naar de marathon van Antwerpen toe, binnen drie weken. Een zware training die mijn weektotaal op 83 kilometer brengt, dus bijna elke dag een halve marathon, best pittig. Ik moet wel nog een procent of vijf verbeteren, wil ik de prestatie kunnen leveren die ik in gedachte heb, een tijd onder 2:50:00. Voor morgen staat er duurloop van vijftien kilometer op het programma, ik hoop op een tempo van gemiddeld 13.200.
Vandaag een wisseltempoloop van in totaal 17.240 meter gelopen in 1:13:05, hsm 138. De Polar rcx5 ingesteld op tien maal 1200 meter aan een tempo van minumum 4:30/km en maximaal 4:00/km. Voor de herstel-phases ingesteld op tien maal 500 meter aan een tempo van minumum 4:45/km en maximaal 4:25/km. Al een pittige training drie dagen na de marathon, maar een verplichte training om naar een betere weerstand te werken. Het staat allemaal in het teken van de Antwerp marathon, en om dan nog eens onder die 2:50:00 te geraken op de marathon. Een planning die ik eigenlijk voor de marathon van Lier in het hoofd had, maar een oude diesel acht dagen aan de kant zetten8 Dat vergt wat werk om alles weer in plooi te krijgen en de motor op gang komt, het talent heb ik niet wel een grote werkkracht. Ik moet het hebben van hard trainen, veel kilometers en af en toe op het gewenste wedstrijdtempo trainen. Al bij al moet ik zeggen dat ik de marathon van Lier goed verteerd heb, met 59 loopkilometers de drie dagen na de marathon. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, kilometer blijven malen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.170 meter gelopen in 1:44:49, hsm 118. Toch maar gekozen om de training in een keer af te werken, dan kan ik het deze namiddag rustig aan doen. Het nodige herstel gunnen aan het lichaam, wat niet gebeurt is tijdens de training van vandaag. Een halve marathon lopen twee dagen na de marathon en bijna de volle marathonafstand in twee dagen. Zware kost en zo voelt het ook aan, de benen onvoldoende herstelt en toch blijven doorgaan en hopen op beterschap. De doelstelling is tegen da marathon van Antwerpen genoeg uithouding, weerstand en snelheid te hebben om onder de 2:50:00 te lopen. Nu is het vooral de uithouding dat getraind word, morgen hoop ik wat weerstand te kunnen trainen. Een echte snelheidstraining staat maar voor volgende week op het programma, een extensieve inteval, met kilometers aan 3:50. Voor morgen hoop ik een soort duurloop interval te doen tien maal 1200 meter aan 14 km/uur met telkens 500 meter herstel tussen in.
Deze morgend een trage duurloop gelopen van 12.370 meter in 1:00:29, hsm 116. De bedoeling is om de volgende twee weken de opbouw naar de marathon van Antwerpen aan te gaan. Er zullen iets meer kilometers en trainingen ingebouwd moeten worden, om een eerste piek in de conditie te bereiken. Na de teleurstellende marathon van gisteren in Lier, ben ik toe aan een bevestiging, dat ik het nog kan, een tijd onder de 2:50:00. Maar daarvoor moet ik de conditie met minimaal 5% de hoogte in krijgen, het word dus zwaar werken geblazen. De arbeid zou de dag na de marathon beginnen, met twee trainingen twaalf kilometer s'morgens en acht kilometer s'nammidags. Het maakt dat ik een dubbeldekker zal realiseren, iets wat van pas komt voor de zes uur van Steenbergen, en voor een betere uithouding. Natuurlijk is het redelijk zwaar de dag na een mindere marathon, de draad terug op te nemen en er in te vliegen met geloof in eigen kunnen. Toch was ik verbaast dat ik zo vlot aan de 12 km/uur geraakte, de benen voelen niet superzwaar aan en ik kon de training vlot afwerken. Een hele geruststelling na de wedstrijd van gisteren, waar ik alleen maar van wil onthouden dat het de 73ste marathon was. Ook nog dat het de 63ste keer onder de drie uur gefinisht, en dat is al een prestatie op zich, nog 37 maal onder de drie uur te gaan. Deze namiddag een trage duurloop van acht kilometer om een totaal van twintig kilometer te halen, en op schema te zitten.
Ronde
Duur
Afstand
(km)
Gem. HF
(hsm)
1.
00:05:34
1.00
109
2.
00:05:08
1.00
108
3.
00:04:57
1.00
110
4.
00:04:44
1.00
115
5.
00:04:45
1.00
119
6.
00:04:46
1.00
118
7.
00:04:48
1.00
118
8.
00:04:50
1.00
119
9.
00:04:47
1.00
119
10.
00:04:45
1.00
121
11.
00:04:50
1.00
119
12.
00:04:42
1.00
120
Running
Duur
00:40:39
Gem.
HF
118 hsm
Max.
HF
134 hsm
Calorieën
504 kcal
Afstand
8.26 km
Gem.
snelheid
12.2 km/u
Gem.
tempo
04:55 min/km
Trainingsbelasting
91
Deze namiddag een trage duurloop van 8.260 meter gelopen in 0:40:39, hsm 118. Het ging moeilijker als deze morgend, de benen waren niet hersteld, ondanks twee uur platte rust. Maar ruim twintig kilometer lopen de dag na de marathon, is niet niets, zeker aan een gemiddelde tempo van 4:54/km. We hebben deze dubbele training al bij al goed overleefd, de laatste kilometer ging zelf in een tijd van 4:30. Morgen hoop ik weer twintig kilometer te lopen verdeeld over twee trainingen, de benen zullen beslissen.
Vandaag stond de marathon van Lier op het programma, het was ook het Belgisch, Vlaams en Provinciaal kampioenschap marathon. Er stond heel veel volk aan de start, mede door het goede weer, ook de goed georganiseerde natuurlopen van Lier zitten er tussen. Het was vandaag strijden op diverse fronten, de kampioenschappen, de marathon en ultracup, de voorbereiding voor het W.K. 100 km. Daardoor ook lopers van alle slag, debutanten op de marathon, ervaren marathonlopers, wedstrijdlopers en ervaren ultralopers. Het parkoers bestond uit drie ronden van ruim dertien kilometer en een aanloopstrook van ruim een kilometer naar het Netestadion. Een ultravlak parkoer, met hoog uit wat vals plat van de ene naar de andere dijk, de bruggen werden vermeden, en twee kilometer kassei. Ideale omstandigheden voor een supertijd, maar dan moet je wel in super conditie zijn, aan de tegenstand zal het niet liggen vandaag. Voor mijn persoonlijk was het hopen op een superdag, ik heb niet het talent om acht looploze dagen te overbruggen, zonder conditieverlies. Het plan was de groep met de hazen en de topfavoriete bij de dames te volgen zolang het kon, ze zouden een snelheid van 3:55/km aanhouden. Normaal gezien mag dat geen probleem zijn met een goede conditie, 27 kilometer aan dat tempo en dan de laatste ronde op karakter. Zo ging het dus niet, alleen de eerste kilometer was niet tegen het omslagpunt, ik moest alles geven om in de groep van Els te blijven. Ik liep meestal volledig achteraan de groep en dat was niet omdat ik alles wou overzien, alleen kilometer vijf en zes hingen nog vlot. Zo hoopte ik stilletjes aan op mijn plooi te komen, maar de volgende drankpost moest ik een gaatje laten vallen, zo zwaar was het. De volledige focus houden of ik kon niet volgen, dit ging mijn dag niet worden, maar ik zou zo lang mogelijk aanklampen. Aan kilometer twaalf was het zo ver, ik moest lossen, vanaf nu werd het een veredelde trainingsloop richting marathon van Antwerpen. Ondanks ik een 15 seconden trager liep, ging de hartslag amper omlaag, ik vreesde het ergste scenario, dat ik niet onder de drie uur zou finishen. Er liepen een man of tien over me heen, aan kilometer twintig vond ik de kracht om aan te pikken bij twee atleten, het lukte met enige moeite. Maar na een goede kilometer zowat halweg de marathon liep ik op kop en maakte het tempo aan kilometer vijfentwintig moeste ze er af. Spijtig genoeg kwam er nu een stuk van een drietal kilometer met lichte tegenwind, maar toch ging ik door op mijn elan, niet slim. Aan het begin van de derde ronde kreeg ik het wee wat moeilijker en aan kilometer tweeendertig wamen de twee weer over me heen. Ik kon niet aanpikken en liep kilometers aan gemiddeld 04:20/km, ik rekende een tijd rond de 2:53 als ik dit tempo kon aanhouden. Maar vijf kilometer voor de finish brak de veer kompleet, ik had de kracht en de moed niet meer om te strijden, dan wacht de slachtbank. De laatste twaalfhonderd meter gingen er nog twintig atleten me voorbij, het was een pijnlijke vaststelling zo kraken, zo weinig karakter. Ik finishte toch nog binnen de drie uur en dat maakte de dag toch nog een beetje goed, maar het moet veel beter in Antwerpen.
Vandaag om 11:30 begint het Provinciaal, Vlaaams, en Belgisch Kampioenschap marathon in Lier. Ik had er lang veel van verwacht, nu moest ik in topvorm zijn, dat is zeker niet het geval op dit moment. De acht looploze dagen na de zes uur van Stein, was net iets teveel van het goede, en ik ben nog in volle opbouw. Niet dat ik er totaal niet in geloof, mits een superdag moet er nog een goed resultaat te lopen zijn, vandaag. Een stevige basisconditie zorgt immers voor een goed fundament, de rest zijn komma's en procenten. De omstabdigheden zijn in ieder geval ideaal, een sterk deelnemersveld en mooi weer, en een snel parkoer. Voor mijn 73ste marathon mag het best iets goed zijn, een stevig en egaal gelopen marathon b.v.. Ik wens alle deelnemers alvast veel succes en een superwedstrijd, het verslag van de marathon van Lier volgt.
Vandaag een los loopje van 8.230 meter gelopen in 0:40:12, hsm 115. De beentjes wat loslopen zonder iets te forceren, dat was de bedoeling, dus daar houden we ons aan. Geen supergevoel trouwens in de benen, ik hoop dat, dat voor morgen is, in een wedstrijd kan ik iets meer. Het is morgen tenslotte het Vlaams en Belgisch kampioenschap marathon, en ook voor de provincie Antwerpen. Spijtig van die acht dagen plaaster, ik had anders waarschijnlijk een stuk sterker geweest dan nu het geval is. Toch blijft dat kleine strohalmpje van een superdag, ik zal in elk geval een gelijkmatige race moeten lopen. Voor mij is het dan nog eens de derde wedstrijd tellende voor de marathon en ultracup, een doel op zichzelf. Er staat dus heel wat op het spel morgen, en dus is de motivatie groot, gelukkig heb ik de ervaring om te temperen. Ik weet ondertussen wat mijn lichaam aan kan, dus niet het onmogelijke nastreven maar beredeneerd lopen.
Vandaag een duurloop met versnellingen van in totaal 10.630 meter gelopen in 0:47:15, hsm 127. Deze training doe ik veel liever dan de recuperatieloop van gisteren, maar elke training heeft zijn doel. Het doel van deze training was de sensatie van snel te lopen hebben, zonder teveel in de reserves te tasten. Een trage aanloop van vijf kilometer met daaropvolgend, versnellingen over 200 meter met ertussen telkens 200 meter normaal. Voor een maal voelden de benen redelijk aan, niet te vermoeid, en kon ik de training afwerken zonder te forceren. De hartslag bleef redelijk in de zone, een tikkeltje te hoog, wat er op duid dat ik nog niet op het niveau ben van voor de val. Het verbaast me eigenlijk niets, ik heb mijn valpartij schromelijk onderschat, en tel daarbij een vermoeiende zes uur. Een goede conditie is er nog maar ik zal nog een paar weken nodig hebben voor die superconditie te pakken krijg. Maar het seizoen is nog lang, voor morgen staat er acht kilometer loslopen op het programma, in dit heerlijke loopweertje.
Vandaag een recuperatieloop van 10.620 meter gelopen in 0:56:16, hsm 109. Het was lopen met de rem op, de polar rcx5 ingesteld op hsm 114 maximum. Joggen was soms al te hard, als het richting oosten was en dus met een stevige tegenwind. Een recuperatie training die wel nodig was om de benen wat ademruimte te geven. Het was de achtste loopdag na het verwijderen van de plaaster rond mijn linkerarm. De oefeningen met de linkerarm verlopen ook vlot ik kan bijna even ver strekken en plooien als voor de val. Wat nog niet vet is, de beperking is er nu eenmaal en ik trek er ook een invaliditeitstoelage voor. Met de duim gaat het een klein beetje beter, maar ik moet de brace dragen zo niet komt de pijn op zetten. Ik heb nog twee weken om te herstellen en dat moet voldoende zijn, volgende week trainen met gewichten voor de elleboog. Morgen staat er een korte duurloop met versnellingen van in totaal tien kilometer op het programma.
Vandaag een extensieve intervaltraining gelopen van in totaal 15.190 meter in 1:01:17, hsm 143. De benen waren nog niet soepel en krachtig genoeg om nog beter te doen, dat is voor zondag. Het is lang geleden dat ik nog een interval gedaan had, de Polar rcx5 eindelijk kunnen instellen. Om de rcx5 in te stellen moet je online zij en is software-matig in te stellen, geen ideale oplossing vind ik. Je kunt wel ongelofelijk veel instellen, qua hartslag of snelheid, en op die gegevens trainen. Nu had ik de herstelafstand van vijfhonderd meter een hartslag tussen de 90-140 hsm meegegeven. Iets wat niet vanzelf ging het duurde gemiddeld tweehonderd meter voor ik onder de 140 hsm kwam. Het uurwerk heeft dan een geluidssignaal om te verwittigen dat je niet op de vooropgestelde waarden traint. Je bent dus verplicht heel wat gas terug te nemen na de snellere kilometers om binnen de zone te geraken. De snellere kilometer allemaal onder de vier minuten kunnen lopen, maar de juiste gegevens vind ik niet terug. Wel de afgeronde tijden die ik dan zelf moet opzoeken, de automatische ronden staan er wel in, de tijden per kilometer. Zoals reeds aangegeven ontbrak het me aan wat frisheid om km-tijden te lopen rond de 3:45/km. Voor morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, aan een gemiddelde hartslag van maximaal 110.
Automatische
ronden
Vandaag een trage duurloop van 15.350 meter gelopen in 1:13:43, hsm 123. De benen voelden nog wat zwaarder aan dan gisteren, ondanks de platte rust gisterennamiddag. Ik kom er eigenlijk niet goed uit, met zoveel rusten voel ik me over het algemeen toch vermoeid. Misschien moet ik maar bloed laten trekken om te zien dat ik niets te kort kom, de twijfel is er. Het zou al niet slecht zijn moest ik mijn bloeddruk weten, de laatste keer stond die toch te hoog. Ondertussen ben ik toch al bij drie dokters binnen geweest, maar ik vergeet steeds te vragen mijn bloeddruk te nemen. De training zelf begon nochtans redelijk goed, de eerste drie kilometer had ik een goed gevoel, maar dat veranderde snel. Aan de rusthartslag lig het niet want die was 37 deze morgend, tijdens het lopen ging die te fors omhoog. Het is wel zo, dat ik na die acht rustdagen al 103 kilometer gelopen heb in zes dagen, niet overdreven veel, maar toch. Morgen volgt er een stevige test een interval van in totaal vijftien kilometer, daarna volgen drie rustige dagen tot de marathon van Lier.
Vandaag een trage duurloop van 15.080 meter gelopen in 1:12:36, hsm 119. De benen nog wat vermoeid na de lange tempoloop van gisteren, maar er is geen tijd meer voor rust. Tegen het einde van de week staat mijn derde wedstrijd tellende voor de marathon en ultra cup op het menu. Alles nog wat finetunen tot en met woensdag en dan drie dagen rustig aan, en hopen dat ik onder de drie uur kan lopen, zondag. Vandaag was het de benen wat verluchten en niet te diep gaan, wat sowieso niet had gekund, te vermoeide benen. De hartslag was toch al een iets beter, maar noch altijd wat te hoog voor het geleverde tempo, vijf slagen. Ik hoop die nog weg te werken tegen zondag, dan moet mijn lichaam de dagelijkse trainingen weer gewent zijn. Het word in elk geval een dubbeltje op zijn kant, welke kant het gaat zijn er over of onder de drie uur, weet niemand. Voor morgen staat er een trage duurloop van veertien kilometer op het programma, rustig rollen en kilometers verzamelen.
Vandaag een lange tempoloop van 24.400 meter gelopen in 1:39:24, hsm 145. Een training die diende als testloop voor de marathon van lier, en diende op hartslag gelopen te worden. Proberen zo dicht mogelijk bij 4:00/km te blijven en de hartslag onder het omslagpunt (150) te houden. De acht dagen rust hebben geen goed gedaan aan de uithouding en de weerstand, het werd dus knokken. Al snel bereikte ik het omslagpunt van 150 hsm, en met wind tegen kon ik de snelheid niet aanhouden. Toch ben ik tevreden van deze training, na vier dagen kon ik de hartslag al hoog houden, 100 minuten lang. De snelheid was een ander paar mouwen, die ging toch wat naar beneden, maar lag gemiddeld zoals gehoopt. Ik had op de pijnlijke spieren en pezen een warmtepleister van Hansaplast geplakt en dat hield de spier warm. Nu hoop ik dat de schade daardoor wat beter mee valt en ik morgen een zo goed als pijnloze training kan afwerken. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, ik hoop dat de hartslag wat daalt.
Vandaag een trage duurloop van 14.470 meter gelopen in 1:11:55, hsm 118. Het lichaam heeft het zwaar met de omschakeling na acht dagen verplichte rust, naar trainen voor de marathon. Een bruuske omschakeling voor pezen en spieren, die zich dan ook laten gevoelen door kleine pijntjes. De rechterheup is er het slechts aan toe, maar dat was al langer het geval, zelf op de ergometer had ik er last aan. Andere kleinere pijntjes duiken zawat overal aan de diverse been en voetspieren op, maar verdwijnen na een paar uur. Ook de hartslag moet nog minimaal acht slagen naar beneden, nog zeven dagen de tijd om alles te laten wennen. Het word dus kort dag om tegen volgende week zondag de goede vorm te pakken te krijgen, gelukkig is de basisvorm breed. Morgen is het dan tijd voor een langere test over vierentwintig kilometer tegen de hartslag die ik aanhoud tijdens de marathon.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.030 meter gelopen in 1:42:08, hsm 120. De benen waren wel vermoeid na de eerste looptraining (gisteren) in negen dagen, wat logisch is. Toch koos ik voor een lange trage duurloop, om de kans om in Lier onder de drie uur te finishen te verhogen. Ja, ik denk dat ik in de marathon van Lier mijn wedstrijdseizoen ga hervatten, als alles goed blijft verlopen wel te verstaan. Zo blijf ik op schema voor de marathon en ultracup, wat mijn grootste ambitie is voor het seizoen 2012, een topvijf plaats in de M-U-Cup. Ik hoef daarvoor niet echt toptijden te lopen, wel acht marathons en vier ultra's op een goed niveau. De training van vandaag leerde me dat er nog veel werk aan de winkel is, zowel uithouding als tempo staan nog niet op punt+. Het is wel zo dat zondag een test over ruim meer als de halve marathon word gelopen aan de hartslag waarop ik de marathon loop. En volgende week woensdag een tempoloop van een uur, om te weten welk niveau ik mag verwachten in Lier. Morgen staat er een recuperatieloop van dertien kilometer op het programma, even gas terugnemen.
Ik kreeg goed nieuws van de orthopedist, de elleboog is niet gebroken maar zwaar gekneust. De elleboog ziet nog zo blauw als een smurf, en zit goed vast, het gewricht is al zo hard beschadigd. Na die tien dagen plaaster is de mobiliteit van de linkerarm weer flink afgenomen en die was al niet groot. Met de duim ging het dus nog niet veel beter en die word nu veertien dagen gespalkt, om het gewricht te laten rusten. Onder tussen moet ik met de linkerarm oefenen de pezen en spieren op lengte krijgen en de draaibeweging van de hand. De eerste veertien dagen zonder gewicht, dus echt alleen het plooien strekken en draaien, daarna de kracht. Gelukkig kreeg ik het licht op groen om weer te beginnen joggen, dus daar gingen we niet te lang met wachten. Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:02:31, hsm 123, direkt een respektabele afstand. De hartslag was zo'n acht slagen hoger dan normaal aan dit tempo, toch was ik heel tevreden met de training. Na acht dagen zonder lopen, en gezien het zeer aangename lenteweer, dus iets te warm aangezien het lichaam nog niet aangepast is. Met de benen ging het redelijk goed alleen de laatste drie kilometer voelde ik wat vermoeidheid opkomen. Toch had ik al een halve marathon aan dit tempo kunnen lopen, maar een beetje voorzichtigheid inbouwen kan geen kwaad. Als het zo blijft gaan neem ik mijn trainingsprogramma weer op, dan zullen de dagen weer goed gevuld zijn. Zondag volgt er dan een testloop over een langere afstand, daarna zal ik weten of ik mijn wedstrijdprogramma weer opneem. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, het kan zijn dat ik de laatste vijf kilometer sneller loop.
Reeds acht dagen zonder te lopen, en met dit prachtige loopweer, het is niet altijd gemakkelijk, de benen kriebelen. Maar zolang de arm in de plaaster zit en de breuk van de radiuskop van de linker elleboog moet herstellen, mag het niet. Ik hoop dus op een klein mirakel, en op de zegen van de arts, maar de kans is zeer miniem, zoniet onbestaande. Dus het grootste deel van de dag, hang ik de lamzak uit, een film of twee per dag, wat muziek beluisteren enzvoort. Een drie kwartier gaan wandelen met de honden, en de spieren wat op peil houden met een paar sessies met de Compex sport. Vooral de verwaarloosde spiergroepen, de rug en buikspieren, en een beetje meer rek op de beenspieren krijgen. Ook een uurtje souplesse op de hometrainer met een zweetvestje aan om toch zo weinig mogelijk kilo's bij te komen. Een regime starten nu ik ganse dagen thuis zit is ook niet je dat, af en toe wat eten breekt de dagelijkse sleur. Met de voetpezen gaat het ondertussen uitstekend, ook de achillespees ie aan de beterhand, alleen de heup blijft lastig doen. De kneuzing aan de rechterduim is ook nog altijd pijnlijk, soms denk ik dat er een klein scheurtje in de pees zit. Thuis in het huishouden ben ik van weinig nut, dus kan ik mijn vrouw Carine, in de twee zonen alleen maar bedanken voor de steun. Morgen kan ik weer wat meer vertellen over de breuk en hoe het verder moet, tot morgen dus.
Vandaag stond de tweede dag platte rust na elkaar, het lichaam verder laten herstellen. Het is nodig ik val dikwijls gewoon in slaap, de vermoeidheid zit er dus nog goed in. Toch begin ik het lopen al te missen, de inspanning, het goevoel er na boven al. Gisteren naar de huisdokter geweest om de papieren voor vezekering en de rest in te vullen. Volgens de huisdokter is er een duidelijke breuk van de radiuskop van de linkerelleboog. Ik vrees dus dat er langer gips rond de arm moet zitten, vier tot zes weken schat ik. Het worden nog lange weken en dan weer vanaf nul beginnen, hoe sneller, hoe liever.
Voor vandaag en morgen staat er zoveel als mogelijk, platte rust op het menu. Dat noemen ze van de nood een deugt maken, een s volledig herstellen van de inspanningen. Iets wat normaal niet op mijn programma staat, het is ook wat herstellen van de klap. Het ongeval van verleden donderdag heb ik zwaar onderschat, ik zat met de geest al in de flow voor Stein. Een ander gegeven is dat ik mentaal redelijk goed overweg kan met pijn en lichamelijke ongemakken. Iets wat zich ook uitdrukt in de vele overbelastingsblessures, dus tijd om het lichaam wat te laten herstellen. Dat het lichaam snel hersteld heb ik al kunnen ervaren als ik de trap afga, geen spatje pijn meer in de bovenbenen. Maar morgen gun ik het gestel nog een volledige dag rust, daarna begint een voorzichtige opbouw. Natuurlijk kan er van lopen nog geen sprake zijn, zolang de arm in het gips zit, ik zal beginnen met wandelen met de honden. Ook wat verstevigende oefeningen voor de onder en bovenbenen, en stretchen en verzorgen van de overbelaste pezen. Aangezien de kilo's er snel bij komen als ik niet loop, moet ik vanaf volgende week maandag een strak regime uitzoeken. Maar eerst nog wat genieten van lekker eten en een trappist of twee per dag, proberen een paar dagen atleet af te zijn. Op de tijd die de revalidatie van de elleboog gaat vergen is het nog koffiedik kijken, het is een oude breuk, maar geen verplaatsing. Ik hoop dat twee weken plaaster gaan volstaan en ik dan aan de revalidatie en heropbouw van de conditie kan beginnen. Het blijft nog acht dagen bang afwachten, dan worden er nieuwe platen gepakt en worde deze vergeleken met de oudere opnames. Voorlopig valt er dus nog niet veel te plannen, het herstel primeert en eens alles genezen zien we wel wat nog mogelijk is. Een laatste verwijzing naar mijn zes uur, nu ik alles in een juist perspectief kan plaatsen, ik mag best heel fier zijn op mijn prestatie.
Vandaag een trage duurloop van 12.130 meter gelopen in 0:59:47, hsm 114. Ik voelde me vandaag al heel wat beter, de bovenbenen deden nog pijn, maar het was te doen. Alleen de linkerelleboog en rechterduim bleven me last bezorgen, ook tijdens de werkdag. Om zeker te zijn besloot ik naar de huisarts te gaan, die stuurde me door naar spoedgevallen. Na lang wachten mocht ik naar de RX voor foto's van de duim, ik vreesde voor een barstje. Ik had er bij verteld dat ik drukpijn in de elleboog voelde, die ellendige elleboog waar ik al zoveel last van had. Dus werd er maar beslist om ook daar een RX van te laten nemen, na de foto's terug naar de dokter op spoed. Het verdict was een gekneust duimgewricht, de linkerelleboog was er erger aan toe, gebroken op dezelfde plaats als in 2007. Een kwartier later hing er een plaaster rond, die blijft er tot volgende donderdag rond en dan nemen ze nog een RX. Ik vrees dat ik een paar weken buiten strijd zal zijn, want lopen met een plaaster is mij ten strengste verboden. De halve marathon in Olen valt dus al zeker weg en ook de marathon van Lier mag ik uit het hoofd zetten. Zeker als de plaaster langer rond de arm moet, een lelijke streep door de rekening, maar het kon erger.
Vandaag een herstelduurloop van 11.040 meter gelopen in 0:58:13, hsm 106. Met benen hard als gewapend beton en dito souplesse begeef ik me op de baan voor een herstelloop. Een mooi zicht moeten die eerste twee kilometers niet geweest zijn, ik die al niet veel loopstijl heb. Zowat alles deed nog zeer, maar de beste remedie is aktieve recuperatie, zo herstel ik het snelst. Het was geen goed idee om zes uur te gaan lopen, een paar dagen na die serieuze smak met de scooter. Maar we hebben het overleeft en uiteindelijk maar een kleine vijf minuten niet gelopen, door de schoenwissel. Vandaag ging het dus nog moeizamer als gisteren na drie uur wedstrijd, de verzuring was kompleet. De rug, de nek, de heupen, de voetpezen, de quadriceps, de kuiten, de linkerarm allemaal deed het pijn. Omdat ik tegen volgende zondag redelijk wil zijn, moet er gewerkt en hersteld worden, een moeilijke oefening. Wanneer is het genoeg en wanneer is het teveel, de signalen dat het lichaam uitzend is stoppen nu!!! Deze namiddag volgt er platte rust, herstellen van de geleverde inspanning en morgen beginne we de vroege shift. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, niets forceren maar verder actief recupereren.
Vandaag was het een belangrijke test wat betreft de mogelijkheden die ik nog bezit op de ultraloop. Het grootste probleem daarbij is de rechterheup die na een bepaalde tijd vastloop en dan begint het uit te stralen naar de hamstring. Een probleem is dat ik niet exact weet wanneer de blokkage gaat optreden, het kan na een uur zijn, maar meestal na twee uur dertig. De val die ik donderdag maakte met de scooter maakt het er allemaal niet beter op, het vertrouwen op een goede afloop is klein. Nog zo iets vertrouwen en een plan, zes uur lopen doe je niet zomaar, de vorbereiding was ook al miniem, top ben ik nog niet. De wedstrijd start met bijna al de favorieten, alleen Pieter Vermeersch die gekwetst is, is niet van de partij, dus is Bram van Rijswijck favoriet. Er zijn op het laatste ook nog een vijftal witrussen aan de deelnemers lijst toegevoegd, Al de kandidaten voor een plaatsje bij de belgen zijn er ook. Zoals het een topwedstrijd betaamd word de start op de juiste tijd gegeven stipt 11:00 uur, het is aangenaam weer 12° en weinig wind. Bij de start start stuiven er twee atleten vandoor als of ze voor het wereldrecord gaan, daarna volgt er Rus en daarachter Bram van Rijswijck.. Een vijftal belgische atleten, Gino Casiers, Yves van Hoeck, Johan Whatty, Marc Papanikitas en de nederlander Ralph Preibisch. De snelheid ligt de eerste ronden ruim tegen 14.5/km, mijn hartslag gemiddeld 134, normaal moet ik dit een drietal uren volhouden. In ons groepje wisselen de positie's gestaag, iets achter ons lopen er nog een paar snelle mannen, zoals Marc vanderlinden en Gert mertens. Nog iets verder maar binnen de vijfhonderd meter, Nid Rumphakwaen en nog een paar goede lopers, het word een ongenadige wedstrijd. Er zitten er 20 km op (1:22:40), ondertussen komen we er achter dat de twee met een kanonstart maar twee uur willen volmaken. Zo loop ik virtueel op een bepaalt moment vierde en eerste Belg, dat zal ik volhouden tot kilometer dertig (2:05:20) mooie tussenafstand. De eerste tekenen van verval beginnen stilletjes aan te bekennen, de rechterheup gaat voelbaar achteruit, de linkerkant word stijf. Ik probeer de zinnen te verzetten, aan iets leuk denken, ondertussen gaan de atleten van de Belgische ploeg er op en er over. Ze lijken allemaal in supervorm en knallen er lustig op los, bij geen enkel kan ik aan pikken, zo snel gaat het er aan toe. Het volgende doel die ik me stel is de marathon onder de drie uur lopen, het word met de kilometer zwaarder, die verdomde heup. De gemiddelden de km gaan richting 4:30/km, dit had ik echt nog wel minimaal een uur willen uitstellen, maar nu moet ik er het beste van maken. Aan de aanmoedigingen en de prachtige bevoorrading, op zich genomen door mijn vrouwtje Carine, die nog al wat km's moet afleggen. Waar voor in elk geval een welgemeende dank-u, formidabel gedaan schat, het slalomen tussen de tragere deelnemers maakt het stressy. Ook deze atleten gaan voor een zo mooi mogelijke uitslag en nemen de binnenbochten, ook zij die aan het wandelen slagen. Het marathonpunt haal ik binnen de drie uur, 2:59:10, volgens mijn Polar, de organisatie heeft ook een officielle tussentijd, 2:59:44. Als dat klopt gaat de afstandsmeting van de Polar perfect gezien het slalomen, wat de laatste drie kilometer nog erger gaat worden. De loopwedstrijd telt meer en meer wandelaars, ook bij mij is het tempo danig gezakt maar ik loop nog en stel een volgend doel. Doorgaan tot kilometer vijftig en dan zien wat er nog op zit, ik moet het tempo nog wat laten zakken, alles doet pijn, het is afzien. Het gaat stelsigmatig naar beneden met de snelheid, bananen bestrooid met zout helpen me er niet bovenop, ook de lichte regen die valt, help niet. Elke ronde van ruim drie kilometer is er een voor de punten van de M-U-Cup, ondertussen stuift Bram van Rijswijk een ronde aan mijn broek. Het duurt twee ronden eer de anderen de belgische atleten me dubbelen, het word moeilijk Bram nog terug te halen hij ging nog soepel. Uiteindelijk bereik ik kilometer vijftig in 3:39:00 rond, tussentijd volgens de Polar gemeten, een tijd die me tevreden stelt, gezien de omstandigheden. De regen komt nu met bakken naar beneden en schaapt het parkoer tot een stromend beekje, er is een moodder strook van 100 meter. Naast het zwembad waar ze herstel en verfraaiings werken aan het uitvoeren zijn, nu is elke aanmoediging meer dan welgekomen. Ik zie het na vier uur lopen echt niet meer zitten, ik hoor dat de leden van de Belgische nationale ploeg, na vier uur of 56 km uit de wedstrijd zijn gestapt, het W.K. in het verschiet, de Nederlanders tonen zich een pak meer ultralopers met een hart en lopen de wedstrijd gewoon uit. Het is tenslotte een man,nensport voor echte atleten, en deze mooie Internationale Zes uur van Stein verdiende meer respect dan dat. De hoogste organen van de Belgische ultrawereld stond al niet hoog aangeschreven bij mij, maar is nu nog een schuif lager beland. Waarom organiseren ze dan zelf geen selectiewedstrijd over vijftig kilometer, Belgie kan er best een gebruiken, een snelle vijftig kilometer. Na 53 kilometer beslis ik er ook mee te stoppen, maar dan enkel om ander loopschoenen aan te trekken, de voetpezen en achillespees doen pijn. Zo verlies ik ongeveer 04:30, ik heb daarna nog ruim twee uur om weer wat in het ritme te komen, zonder me volledig stuk te lopen. Ondertussen gaan de hemelsluizen nog meer open, het is de zondvloed, ik krijg er zowaar koud van, langs de andere kant blijf je alert. Nu beginnen de bovenbenen ook te protesteren, deels door de afkoeling, maar hoofdzakelijk door de vermoeidheid, die je mentaal sloopt. Kilometer zestig kom ik door in 4:34:50, een ruime zeventiger zit er dus nog in, en daarop gaan we ons richten vanaf nu, blijven lopen. Een snelle berekening leert dat 72 km een gemiddelde heeft van 12 km/uur, daar wil ik over gaan liefst 75 km zoals vooropgesteld. Het is een raar gevoel tot het uiterste gaan, alles aan je lichaam dat pijn doet, en een hartslag van maar rond de 120 halen, ongelofelijk. De verandering van loopschoenen heeft niet veel deugd gedaan, ze zijn kleddernat en de gelhakjes zijn aan het zwemmen. Ook dat kan er nog bij, Carine blijft elke ronde supporteren en vragen of ik nog iets nodig heb, ondanks de zware regenvlagen, chapeau. Kilometer zeventig (5:28:45) ik heb zowaar nog ruim een half uur en dus zit de 75 km er zeker nog in, de snelheid ligt nu rond 12 km/uur. Afzien kan leuk zijn met de eindmeet in het zicht, ik krijg er zowaar weer plezier in, een machochistisch trekje van de ultraloper? Carine stelt voor de voorlaatste ronde mee te lopen, ik vrees dat het iets te snel zal gaan voor haar, maar kan ik weigeren, nee toch. De voorlaatste ronde loopt Carine toch ruim 2500 meter mee dan moet ze me laten gaan, ik heb nog ruim de tijd voor een volledige ronde. Ik probeer er nog uit te halen wat er in zit, en ga zo hard mijn benen me nog kunnen voortstuwen, de ronde maak ik nog gemakkelijk rond. Een vijf minuten voor nog wat restmeters, blijven gaan tot het eindsignaal, de toeter gaat, ik stop als versteend, en ben toch fier, volhard te hebben, ondanks de vele zware momenten, het is superzwaar geweest, en dat maakt van een loper een ultraloper, blijven gaan tot het einde. Ik lees 76.420 meter op de polar, de laatste twee uur toch nog ruim 23km afgelegd, daar is Carine al met mijn regenjas, bedankt schat.
Binnen een uurtje vertrekken we richting Stein, voor de plaatselijke zes uur in het Steinerbos. De linkerflank voelde deze morgend iets minder stijf aan dan de voorbije dagen, er is dus hoop. Hoop dat de hinder minimaal zal zijn, hoewel eens vier uur gelopen doet voelt alles pijnlijk aan. Als sportdrank heb ik gekozen voor cola 3/4 en 1/4 water en een goede scheut zout er in. Om de maag niet teveel te belasten eet ik druivesuiker en banaan met zout er op, we verliezen veel zouten. Ik hoop in een mooi groepje te zitten om te schuilen, maar bovenal om het juiste tempo aan te houden. Een plaats of een tijd plakken op de prestatie die ik wil leveren is moeilijk, een plaats in de toptien, zou mooi zijn. De afstand tussen de 75 kilometer en de 81 kilometer, dat zal grotendeels afhangen van de vorm van de dag. Het verslag mag je deze avond of morgenvroeg al verwachten, het resultaat zal vanavond nog gepost worden.
Voorbeschouwing van zes uur van Stein, (bron www.ultraned.org).
Voorbeschouwing 6 uur van
Stein
Vrijdag 2 maart
2012
De 6 uur van Stein is op het gebied
van de 6-uurslopen al jaren toonaangevend. In 1996 nam Han Frenken het
initiatief om samen met Bert Hanckmann, Ton Smeets en Patrick Franken (jawel dé
Patrick van MudSweatTrails!) een 6 uur te organiseren. Die eerste 6 uur op 3
maart 1996 werd meteen al een daverend succes met sterke prestaties van de
Belgische lopers Marc Vanderlinden met 91,593 km en André Beneens met 89,973 km.
In die eerste editie liep Wim Epskamp de beste Nederlandse prestatie op de 6 uur
met zijn 87,212 km. Veron Lust kwam in 2001 22 meter tekort en strandde op
87,190 km. Op de Nederlandse allertijden ranglijst op de 6 uur (http://www.ultraned.org/n_item/f5495.php)
staan bij de mannen 32 prestaties boven de 80 km waarvan er 17 in Stein zijn
gelopen. Vorig jaar verraste Bram van Rijswijk met een afstand van 83,923 km,
waarmee hij de dertiende prestatie ooit liep en de Nederlandse nummer 6 werd.
Bram doet dit jaar weer mee en heeft zich de afgelopen periode in zijn
voorbereiding helemaal gericht op de 6 uur van Stein met als doel om dit jaar
verder te lopen dan vorig jaar. Doordat Pieter Vermeesch helaas met een blessure
moest afzeggen voor Stein geldt Bram nu als favoriet voor de overwinning. Maar
het deelnemersveld is sterk en 6 uur kan erg lang duren als het niet naar wens
loopt. Het zou overigens wel een primeur zijn voor Stein: Er won nog nooit een
Nederlandse loper!
De Belgen zijn er in Stein met hun complete selectie
voor de 100 km en 24 uur. Sterke 6-uurs lopers als Gino Casier (82,668 km), Mark
Vanderlinden (recent 82,028 km, PR 91.593 km), Johan Watthy (81,951 km), Gert
Mertens (81,791 km, winnaar DUV 6-uurs cup 2011), Yves Dedapper (79,486 km),
Frankie Leus (79,087 km), Nid Rumphakwaen (78,976 km) en Peter Palmans (78,695
km) kunnen allemaal op een afstand van boven de 80 km uitkomen. En dan doen er
de nodige andere goede Belgische lopers mee zoals Geert Stynen, Pat Leysen, Luc
de Jaeger en Marc Papanikitas (86,429 km) die echter aankondigde niet voor zijn
eigen kansen te lopen maar in dienst van de anderen.
Voor Nederlandse
lopers is de 6 uur van Stein de laatste selectiewedstrijd voor het WK 100 km in
Seregno. Voor de selectieprocedure voor dit WK zie Ultraplatform. Doordat Stein
een selectiewedstrijd voor het WK is staat er ook een sterk Nederlands
deelnemersveld aan de start, waaronder een aantal lopers die hun hun debuut
maken op de 6 uur. Wat te denken van Ralf Preibisch die de afgelopen jaren sterk
liep op de 50 km, waaronder 2 keer in de IAU finale 50 km in Galway en Assen.
Het PR op de 50 km van Ralf staat op 3.09.50. Als Ralf de snelheid van de 50 km
kan omzetten op de 6 uur kan er een hele mooie afstand uitrollen. Peter Res
heeft nog geen ervaring in het ultralopen (buiten de training dan), maar hij
neemt een scherpe marathontijd van 2.27.44 mee plus veel kennis over een goede
verzorging. Een goede verzorging kan op topniveau van beslissende invloed zijn.
Robert Boersma liep in 2009 in Stein zijn PR op de 6 uur met 80,067 km. Robert
heeft afgelopen jaar alleen de 120 van Texel gelopen, waarin hij na een eerste
sterke ronde in de tweede ronde veel tijd verloor maar de 120 wel op karakter
uitliep. Hij heeft een blessureperiode achter de rug en het zou mooi zijn als
hij met een goede prestatie in de 6 uur van Stein de draad weer kan oppakken. In
Assen liepen de broers Roelen verrassend goed. Bernard liep een 50 km van
3.21.38 en Alfred liep een 50 km van 3.22.58. Beiden hebben al ervaring opgedaan
in de 60 van Texel en kunnen op een goede dag voor een verrassing zorgen. Een
opvallende deelnemer is verder Jo Schoonbroodt die in zijn leeftijdsklasse tot
de absolute wereldtop hoort en dat alles mede dankzij het magische maggiblokje..
..
Bij de dames is het goed om te zien dat Lydia Doornbos weer meedoet.
Lydia heeft als training voor deze 6 uur een goede reeks marathons van DFW
gelopen, met recent een tijd van 3.29.47, net geen PR. In 2003 liep Lydia haar
PR op de 6 uur met 67,050 km. De organisatie van Stein verwacht net als ik wel
wat van Lydia, want ze staat bovenaan de startlijst bij de dames. Mieke Hekkers
heeft een PR van 68,052 km staan die ze in 2010 een maand na haar sterke halve
JKM liep. Als de vorm er is maakt Mieke zeker kans op een prestatie van boven de
70 km en de overwinning bij de dames in Stein. Jet Klomp verraste eind 2011 met
een sterke 6 uur op de baan in Epe met haar 65,842 km. Anita Joziasse heeft tot
nu toe haar talent vooral in trails laten zien, ze won vorig jaar de Trail des
Fantomes en werd derde in Olne-Spa-Olne. Gaat zij ons verrassen? Bij de
Belgische dames doen Dora Vandewaetere (64,666 km) en Heidi Janssens (64,669 km)
mee.
Het wordt een spannende wedstrijd komende zondag. Waar de een Stein
loopt als een eerste serieuze training voor het nieuwe wedstrijdseizoen, zal de
ander vol voor een goed resultaat gaan. Wij wensen als Ultraned iedereen een
goede wedstrijd toe en houden ons van harte aanbevolen voor wedstrijdverslagen.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:40:12, hsm 109. De klap is nochtans nog niet uit het lijf, toch heb ik een rustige los loop kunnen afwerken, binnen de limieten. Aan de linker kniepees en de beide heupen en de rechterachillespees heb ik lichte hinder, de rug zit ook wat vast. Geen al te beste gevoelens en sensatie's tijdens het lopen, maar de hartslag was binnen de perken en de benen niet vermoeid. Het word dus een dubbeltje op zijn kant en we kunnen alleen maar hopen dat het langs de goede kant valt. Wat zijn nu eigenlijk mijn verwachtingen op de zes uur van Stein, minimaal 75 km en we dromen van 80 km. Hoewel dat laatste word wel heel moeilijk, aangezien de conditie nog niet optimaal is en de vermoeidheid in het lijf blijft zitten. Ik ga morgen mijn strijdershart niet volgen, maar eens op de hartslag lopen, hoewel dat wat is tegengevallen is tijdens de ultratraining. Als ik zes uur aan een stuk blijf lopen dus zonder maar een wandelpauze, moet de 78 km er zeker inzitten. Dan zit ik al dicht tegen mijn record-afstand van 79.087, en dat breken zou al een prestatie op zich zijn, hopen op een superdag.
Vandaag een duurloop met versnellingen van in totaal 10.200 meter gelopen in 0:45:46, hsm 122. Eerst gaan we terug naar gisteren, ik reed met mijn scooter richting werk en ging in een bocht onderuit. Gelukkig stond ik bijna stil en bij het gas geven slipte mijn achter wiel weg, dus werd eerst de schade opgemeten. Een schaafwonde aan de linker knie, elleboog en heup en een kneuzing van de rechterduim, de rem hendel van de scooter was afgebroken. Terug naar huis en met de auto naar het werk, daar had ik veel last van de rechterduim, maar toch maar doorgewwerkt. Ook vandaag ga ik werken en wacht dan af tot maandag hoe het evolueert, deze morgen was de linkerkant van het lichaam stijf. Er stond een trage duurloop tot kilometer vijf en dan 200 meter snel en 200 meter gewoon, afwisselend tot het einde van de training. Ideale test of de looponderdelen niet teveel afgezien hebben van de klap die het gisteren te verduren kreeg. Alleen de linkerkniepees en in lichtere mate de linkerheup lieten zich gevoelen, de duim en elleboog berokken me nog meer last. Het is te hopen dat het tegen zondag wat beter gaat, zes uur lopen is op zich al zwaar genoeg, zonder pijn plekken. Morgen staat de rustigste training van de week op het programma een los loopje van acht kilometer.
Vandaag een recuperatieloop van 11.100 meter gelopen in 0:55:10, hsm 109. De derde recuperatieloop van de week zit er op, goed binnen de voor opgestelde limieten gebleven. Toch voeld het herstel niet aan zoals het hoort te zijn, ik ben zowaar gestresseerd, hartklopingen en bevende handen. Geen interne rust, ik voel me opgejaagt en vermoeid, het word zaak om die negatieve stress om te zetten in positieve stress. Daarvoor hebben we nog twee dagen de tijd, ook om dan eindelijk die frisse benen en die superdag te hebben in Stein. Ik weet echt niet wat ik er mag van verwachten en dus is het aangeraden om alleen op hartslag te lopen. Als er geen spectaculaire inzinking komt moet er een mooi resultaat inzitten, het word wachten tot zondag. Morgen staat er een veredelde trage duurloop van tien kilometer gekruid met een paar versnellingen op het peogramma.
Vandaag een tempoloop van 13.160 meter gelopen in 0:52:45, hsm 140. Het was toch een ontgoocheling dat het niet sneller ging, ik dacht dat het herstel al beter was. Nu haalde ik net de 15 km/uur niet, en dat is toch een paar seconden de kilometer te traag. Ik heb nog drie dagen om verder te herstellen en wat meer frisheid in de benen te krijgen. De bovenbenen zijn nog niet fantastich, in het bijzonder de dijen, en de rechter achillespees blijft een zorg. En het geloof dat het deze maal gaat lukken op een zes uur ebt stilletjes aan weer weg, ik moet super zijn, punt uit. Super zijn om snel en lang genoeg te kunnen lopen het mag na vier uur niet allemaal op zijn. Voor morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 11.070 meter gelopen in 0:55:07, hsm 109. Al voor de tweede dag op rij een recuploopje, hopende dat de benen zo goed mogelijk herstellen tegen zondag. Het gaat in elk geval de goede kant uit, een ietsepietsie sneller dan gisteren en gemiddelde hsm ook gezakt. Aan de kleine dingen vast houden, het zal nodig zijn, want veel potten heb ik nog niet gebroken op de ultra's. Mijn beste was nog mijn eerste zes uur in Stein, waar ik dicht bij de tachtig kilometer liep op zes uur. Natuurlijk heb ik nu nog de kans een klein beetje beter te doen dan in 2009, maar dan heb ik een superdag nodig. De benen voelen nu nog altijd wat vermoeid aan, maar de hoop op die super benen blijft tot zondag mogelijk. Morgen staat er een tempoloop van twaal kilometer op het programma, een korte testloop, hoever sta ik?
Vandaag een recuperatieloop van 10.360 meter gelopen in 0:51:42, hsm 110. Maar nipt binnen de hartslagzone gebleven, door een laatste snellere kilometer van 4:30. Wat het gemiddelde toch wat omhoog bracht, de negen ander kilometers draaiden meestal onde hsm 110. De hartslag werd wel iets opgedreven door een plaatselijke zweetbelt rond het middel. Het is toch vooral een recuperatieloop geweest en ik moest me geen enkel moment forceren. Ik hoop dar ik tijdens de vier recuperatietrainingen van deze week de frisheid in de benen terugvind. Voor morgen staat er een soortgelijke training op het programma een recuperatieloop van elf kilometer.
Vandaag een lange duurloop van 29.080 meter gelopen in 1:59:26, hsm 140. Het was de laatste test voor de zes uur van Stein, een duurloop van twee uur. Een training die diende om na te gaan hoe het met de conditie en herstel gaat. De benen waren nog niet fris genoeg, om er een tempoloop van te maken. Tot kilometer twintig zat een tempo tegen 15 km/uur er in maar de laatste 9 km waren tegen de wind in. Het was niet de bedoeling me murw te lopen dus zakte het tempo en zat de dertig kilometer er niet meer in. Om een beter herstel te bekomen, staan de twee volgende trainingsdagen volledig in het teken van het herstel. Het is dan de bedoeling om een actief herstel te krijgen en de hsm onder de 110 gemiddeld te houden. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, op zoek naar het herstel.
Vandaag een trage duurloop van 15.470 meter gelopen in 1:15:11, hsm 115. Ondanks dat de benen beter aanvoelden dan gisteren, was de hartslag een vijf slagen te hoog. De vermoeidheid sluipt dus heel langzaam uit de benen, ik heb nog zeven dagen om volledig te herstellen. In princiepe moet dat kunnen, zodat ik de vruchten van mijn noeste arbeid kan plukken. Het staat vast dat met het vorderen van de jaren de recuperatie langzamer en moeilijker verloopt als gehoopt. Een van de zwaar te verwerken dingen is die week dat ik de vroege shift heb, vroeg opstaan en na het werk gaan lopen. De betere periode moet er nu zowat aankomen uitgerust aan de trainingen beginnen en de temperaturen die iets zachter worden. Voor morgen staat er een lange duurloop van twee uur op het programma, aan een tempo rond de 14 km/uur.
Vandaag een duurloop van 13.190 meeter gelopen in 0:59:13, hsm 123. De benen voelden weer zwaar aan en er stond een duurloop op het programma. Voor de volgende tien dagen ziet het er beter uit en kan ik fris aan een training beginnen. Ondanks de zware benen toch geprobeerd het gevraagde tempo te halen, wat gelukt is. Maar die bovenbenen zaten toch tegen de verkramping aan, een niet zo aangenaam gevoel. Ik had gisteren dan ook amper vier uurtjes geslapen en dat is natuurlijk veel te weinig om, te herstellen van aml die inspanningen van de voorbije weken, vanaf nu moet ik de rusttijden respecteren. Volgende week hoop ik de goede benen dus terug te vinden om een deftig resultaat te kunnen lopen in Stein. Morgen staat er een rustige trage duurloop op het programma, proberen lekker te joggen.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.190 meter gelopen in 1:33:57, hsm 117. Ik versta het zelf niet hoe ik me elke keer opnieuw kan opladen om de voorgeschreven training af te werken. Het is niet dat ik me niet moe voelde, maar toch ging ik op pad met de intentie de volledige afstand af te werken. Gelukkig verdwijnen de meeste pijntjes en de grootste vermoeidheid na een drietal kilometer lopen. Moest ik voor alles dezelfde motivatie aan de dag kunnen leggen, ik zal het niet lang kunnen volhouden. Dus ben ik al dik tevreden dat ik het voor mijn geliefkoosde hobby kan opbrengen, blijven doorgaan. Het tempo is best nog redelijk te noemen voor een lange trage duurloop, tegen 4:39/km of 12.900 meter/uur. Een lichte verbetering van in het herstel, het zal wel nog een dag of drie duren voor ik echt frisse benen heb. Morgen staat er een kortere duurloop van dertien kilometer op het programma, ik mik op een gemiddelde van 13.150/uur.
Vandaag een duurloop van 15.360 meter gelopen in 1:05:17, hsm 130. De vermoeidheid zat nog in de benen en ik kreeg het tempo en de hartslag niet op toeren. Het zal waarschijnlijk pas voor zondag zijn die training aan 15 km/uur, niets forceren. Een herstelperiode is nodig om de conditie de hoogte in te krijgen, dus luisteren naar de signalen die het lichaam uitzend. Niet alleen de vermoeidheid was voelbaar, ook de overbelasting aan de voetpezen en de rechter achillespees waren gevoeliger. Het herstel zal wel elke dag vorderen, de rekening moet over de laatste zeven dagen gemaakt worden, en dat is nog 159 km/7 dagen. Pas als dat gaat zakken onder de 120 km/7 dagen, dan kan ik spreken van een afbouwweek qua km's en opbouw van de conditie. Ondertussen blijven de inschrijvingen binnenstromen voor Zes uur van Stein, die telt als kwalificatiewedstrijd voor de nationale teams. Atleten die hun selectiebewijs nog moeten halen, of atleten die een vormbewijs moeten tonen, schoon en snel volk aan de start dus. Voor morgen staat er een langere trage duurloop van twintig kilometer op het programma, lekker rustig lopen.
Vandaag een recuperatieloop van 15.370 meter gelopen in 1:16:08, hsm 108. De benen sparen en een actieve recuperatie training, joggen zonder dat de benen pijn doen. Het ging vandaag wonderwel, een zeer rustige duurloop zonder dat ik me echt moest inhouden. Een teken dat de benen het nodig hadden, de vermoeidheid zit in het lichaam, ik zou zo kunnen slapen. Nog drie dagen de vroege shift en ik kan weer normaal uitrusten en met frisse benen aan een training beginnen. Ik moet zeggen dat ik positief verrast ben, de diverse ontstekingen zijn niet erger geworden met de lange trainingsweek. De rechter voetpees is zelf aan de beterhand, de linker voetpees voel ik nog wel, de achillespees is stabiel gebleven. Met de kuiten de kniepezen en de quadriceps is het overwegend positief, dus niet veel reden om te klagen momenteel. Voor morgen staat er een tempoloop van vijftien kilometer op het programma, een eerste testje of ik goed herstel.
Vandaag een trage duurloop van 12.110 meter gelopen in 0:57:55, hsm 115. Het zal jullie niet verbazen dat ik zware benen had, vandaag tijdens de training. Na de ultratraining van gisteren en de vroege shift op het werk van 05:30 tot 15:00. Maar we hebben het weer overleeft en vanaf nu kan het alleen maar beter worden. De conditie moet nu, in de afbouw week een wat omhoog gaan, daar hopen we toch op. Nog twaalf trainingen te gaan en dan is het tijd voor de eerste zes uur van het jaar. Vandaag voelde ik beide voetpezen en de rechterachillespees, en de quadriceps opspelen. Ik denk niet dat ik alles extra overbelast heb, gewoon de straffe trainingsweek die in de benen zit. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, actief recupereren.
Vandaag een ultralooptraining van 56.030 meter gelopen in 4:19:02, hsm 128. Als afsluiter van een zware trainingsweek, kon dat zeker tellen, vier uur lopen, amaai mijne frak. Ik wist het al langer dan vandaag, het is niet echt mijn ding dat ultralopen, en ik zal nog veel moeten trainen. Het is natuurlijk het lichaam dat deze trainingen niet echt aan kan, die rechterheup komt goed vast te zitten. Voorvandaag had ik twee drinkbelts mee, gevult met cola vermengt met water en een wat zout. Als eten had ik zes dubbele druivesuikers mee, dat bevalt mijn maag het best, alleen heeft het hoge pieken in de suikerspiegel. Ik vermoed dat dit mijn tweede langste training ooit is, ook het week totaal moet met mijn recordafstand per week flirten. Ondertussen heb ik dit eens opgezocht en eenmaal werd er een langere ultratraining (60.380) en een zwaardere week gelopen (176.420). In het gezegende jaar 2009 in voorbereiding op het W.K. 100 km in Torhout, de langste training was op 31-05-2009. De eerste 27 kilometer gingen redelijk vlot, maar rond kilometer 28 was er een korte hagelbui, daarna kwam de wind opzetten. Het werd mede door de vermoeidheid mooeilijk om de 4:30/km aan te houden en het tempo zakte langzaam weg. Op de marathonafstand kwam ik door in 3:09:10 en daar kon ik met leven, de wind waaide nu net iets minder hard. Maar de benen voelden vermoeid aan en het was mentaal ook wat op, ik ging me niet murw lopen om een paar minuten sneller te zijn. De tussentijd op kilometer vijftig (3:48:25) nog altijd tegen een gemiddelde van 13 km/uur, maar de snelheid die ik nu haal in minder. Het gaat nu echt met korte passen, de kilometertijden zijn boven de 5:00/km, gelukkig is het einde in zicht, nog even doorbijten. Voor een eerste ultraloopje sinds bijna een jaar is het wat zoeken en dit in een zware trainingsweek, geen overbelasting oplopen. De laatste paar kilometer neem ik dan geen risico en blijf rustig het tempo lopen, ik finish na 56.030 meter in 4:19:02.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.240 meter gelopen in 1:37:41, hsm 117. De training ging een anderhalf uur later door als voorzien, door onvoorziene omstandigheden. Niet ideaal met de training van morgen in het achterhoofd, eerst nog aan gedacht de training in te korten. Maar eenmaal vertrokken het idee laten varen, dit moet er ook nog bij kunnen, we kunnen nog voldoende rusten. Het ging nochtans niet vanzelf, door de toch wel harde wind ging de hartslag toch weer iets de hoogte in. Ik heb deze week ruim 119 kilometer op de teller staan met de ultratraining van morgen erbij, word dit een recordweek. De training die morgen op het programma staat, moet minimaal vier uur duren, en mag maximaal 60 kilometer bedragen.
Vandaag een duurloop van 15.360 meter gelopen in 1:07:02, hsm 130. De hartslag was wat aan de hoge kant, maar de benen konden dit tempo aan. Hoewel de weerconditie's niet optimaal waren, wind en een hoge vochtigheidsgraad. Natuurlijk ook het feit dat ik de laatste zeven dagen 155 kilometer gelopen heb. Toch ben ik wat verwonderd dat de benen nog redelijk goed aanvoelen, het zwaarste moet nog komen. De ultratraining van ruim vier uur die zondag op het programma staat, dan zal ik weten hoever ik sta. Het begint serieus te korten, de tijd naar de eerste van de vier zes uren gepland in 2012. Een strategie die ik ook voor de marathon heb gebruikt, meerdere ultra's om de druk wat te verspreiden. Lukt het niet in Stein, dan heb ik nog drie kansen, namelijk in Steenbergen, Aalter en Hulshout. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.140 meter gelopen in 1:52:24, hsm 120. De benen voelden bijna als normaal aan niet te vermoeid, niet super, dus op hartslag gelopen. Wat dan resulteerde in een iets te snel gelopen training, omdat ik de laatste zes kilometer op gevoel liep. Een redelijke goede basisconditie die stilletjes aan naar de topconditie gaat, stap per stap. Ook het gewicht gaat zeer langzaam omlaag, ondanks het vele eten en soms wat teveel snoepen. Maar als je hard traint mag je al wat meer suikers en koolhydraten hebben, alles moet op peil blijven. Voor de volgende drie trainingen die deze week op de planning staan, reken ik op nog 90 kimometer. Te beginnen morgen met een duurloop van vijftien kilometer en een week-end voor een echte ultraloper.
Vandaag een tempoloop van 15.130 meter gelopen in 1:00:54, hsm 138. Pure snelheid is niet echt nodig voor de ultraloop waar ik voor train, hoewel een wat tempo mag zeker. Door dat de benen redelijk vermoeid aanvoelen gaat het snellere werk er onder lijden, de uithouding en weerstand verbeterd. Alleen is het zaak om niet over vermoeid te geraken, zodat je in een neerwaartse spiraal terecht komt. Eenmaal de zwaarste trainingsweken voorbij is het tijd voor herstel en pas dan komt het positieve effect van de trainingen tot zijn recht. Voor mij zal deze week zo wat de zwaarste week zijn, als ik deze door kom zonder kwetsuren, dan kan ik oogsten. Het ging vandaag wat moeizaam, het gevoel in de benen was niet super, en tel daarbij de strakke wind, zware kost. Wind mee kon ik het tempo goed aanhouden, maar wind tegen voelden de benen snel te zwaar aan. Al bij al een redelijke training gelopen, gezien de zware vierdaagse van +- 100 kilometer, dus moet ik tevreden zijn. Voor morgen staat er weer een ruime twintiger in de vorm van een lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een trage lange duurloop van 20.130 meter gelopen in 1:37:46, hsm 115. De benen waren toch een ietje beter dan gisteren, het is te zeggen dat de bovenbenen minder pijnlijk waren. Het werd dus een twintiger en daarvan moet ik er deze week nog twee van lopen, kilometers hamsteren. In de hoop dat het lichaamsgewicht wat zakt en de conditie wat stijgt, vooral de uithouding en de weerstand. Nu zondag veertien dagen en het is van datum, ik ga nog eens een zes uur trachten te lopen. Het geloof dat ik ruim tachtig kilometer kan lopen op zes uurr is wat weg, maar iets minder is ook nog goed. Daarvoor dienen de opofferingen deze week, een betere mentale en fysieke toestand, waar het mentale doorweegt. Morgen hoop ik een snelheidstraining van vijftien kilometer uit de kuiten te schudden, we zien wel.
Vandaag na de middag een trage duurloop van 8.380 meter gelopen in 0:39:20, 122 hsm. Een klein relaas van de feiten, om halfdrie vetrok ik richting mijn werk met de scooter. Na ongeveer vijf kilometer valt de scooter in panne, niet meer op gang te krijgen, zelf niet handmatig. Geen ander mogelijkheid als te voet naar huis te gaan met de scooter aan de hand, ongeveer 50 minuten. Onze tweede wagen staat in de garage de motor van de ruitenwissers heeft het begeven, maar de wagen is nog niet gereed. Dan de scooter maar binnendoen naar waar ik hem gekocht heb, weer vijftig minuten te voet met de scooter aan de hand. Ik had wel mijn loopschoenen en kleren aangedaan zo kon ik naar huis lopen, eens aangekomen is de winkel dicht. Toch laat ik de scooter daar achter op slot en deponeer de sleutel in de brievenbus, geen papier of stilo bij voor een briefje. Nu gaan we van de nood een deugt maken en lopen via een omweg naar huis, met oververmoeide benen. Zo heb ik er vandaag in totaal 23.780 meter opzitten in 1:53:41, en ben ik goed op schema voor de zware week. Ondertussen heb ik mijn gps5 terug gevonden die is vast blijven kleven in de velcro van de drinkbelt. Dus morgen heb ik de gegevens van de polar terug en kunnen de tussentijden/km weer online gezet worden.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:14:21, hsm 117. De benen voelden vermoeid aan, niet dat ik dat niet verwachte, maar zo vermoeid, nee. Toch heb ik het tempo kunnen onderhouden, ik had mijn gps5 van mijn polar niet gevonden. Dus gelopen met twee sporthorloges, mijn Garmin 405 voor de afstand en de Polar voor de hartslag. Ik ben nochtans zeker dat ik mijn Gps5 gisteren thuis afgedaan heb maar ik heb overal gezocht, doch niets gevonden. Het word deze week de eerste echte ultratrainingsweek met een omvang van 160 km en een ultratraining van vier uur er in. Een super zware week die mijn lichaam aml lang niet meer te verwerken kreeg, dus ik hoop dat het stand houd. Morgen een eerste twintiger voor deze week, een trage duurloop, ik hoop dat de benen wat meer ontspannen zijn dan vandaag.
Vandaag een lange trage duurloop van 31.120 meter gelopen in 2:28:41, hsm 121. De benen deden nochtans nog serieus pijn, na de wedstrijd van 25 kilometer van gisteren. Maar ik moet de kilometers opvoeren om gereed te zijn voor de zes uur van Stein. Een dubbeldekker is dus ideaal om in het week-end wat extra kilometers te maken. Het princiepe van een dubbeldekker is een twintig plusser en een dertig plusser op twee dagen. Met 25 km en 31 km vol doed het aan de eisen, om de weerstand wat te verhogen moet er een snelheidstraining bij. Wat gisteren gebeurt is tijdens de Natuurloop van Lier over 25 km, weerstand en uithouding getraind. Vandaag was het wel wat zwaarder doordat de benen nog goed vermoeid waren en dat in combinatie met de koude. Ik had natuurlijk mijn drinken (cola) en mijn druivesuiker mee, het blijft belangrijk dat element goed te verwerken in de trainingen. De kledij was aangepast aan de koude, -6° aan het begin van de training, ik had zelf twee lange trainingsbroeken aan. Wat toch wel beter is voor de bovenbenen die enorm afzien als ze getroffen worden door de koude. Uit eindelijk toch nog aan een redelijk tempo de training kunnen afwerken, ik ben best tevreden van het week-end. Volgende week word de zwaarste en langste trainingsweek richting de zes uur van Stein, met 160 km op het programma. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, een rustig begin van de zware week dus.
Vandaag toch maar beslist om naar Lier te gaan voor de wedstrijd over 25 km, we zullen wel zien hoe het loopt. De valling bleef boven de schouders, dus vond ik het wel verantwoord, en liever in groep lopen dan alleen, in deze vriestemperaturen. Het enige dat me zorgen baart is de wisselvallige staat van het wegdek, goed 1/3 is nog bedekt met verharde sneeuw en ijs. Ik beslis niet te snel te vertrekken en in een mooi groepje te lopen, al gauw kom ik in het groepje met Els Rens terecht. Ze word gehaast aan een tempo van 3:55/km, al thans dat is de bedoeling maar het zal deels afhangen van de staat van wegdek. De haas van dienst die het tempo regelt is Frans Renders, sinds een paar jaar de vaste haas van els, ook Gilles Couckelberg is mee. Evenwel met de fiets want nog steeds in de opbouwperiode na een zware kwetsuur, nog bekent volk zoals Luc Dirckx. Frans regelt het tempo tegen de matige wind in en het gaat redelijk gelijkmatig, ik zit hier in een luxepositie beschut in de groep. Ik ben verwonderd dat ik het tempo kan volgen, hoewel ik voel dat de ademhaling veel zwaarder is dan normaal, de kopvalling. Alles rond de sinussen zit goed vast, en de keel doet ook zeer, maar de benen voelen redelijk goed aan, de hartslag is wel wat te hoog. Nu al vrees ik dat ik toch iets te warm aangekleed zal zijn, het is toch een iets minder koud als verleden zondag in Apeldoorn. Rond kilometer tien verlies ik een drinkbusje, gelukkig gaat Gilles het flesje oprapen en brengt het terug, bedankt Gilles. Veel overschot heb ik niet en ik hoop zolang als mogelijk mee te gaan met dit groepje, het gemiddelde ligt rond de 3:55/km. Een prestatie die ik vandaag niet voor mogelijk hield, zes dagen na een marathon en toch zeer vermoeid en ziek deze week. De stukken met aangestampte sneeuw en ijs maken het soms gevaarlijk, gelukkig zijn er zeer weinig bochten langs de waterwegen. Na twaalf kilometer krijgen we de matige wind in de rug, de handschoenen en de muts hingen er af, ik had het nu warm genoeg. De laatste kilometer is het tempo gezakt richting 4:00/km, Luc Dirckx en Wouter Verheyen versnellen, wat later ga ik in de achtervolging. Ik besef meteen dat het nog een zware tocht word, maar ik neem het risico er op en er over, alleen Luc kan het tempo volgen. Er volgen nu een paar snellere kilometers van, 3:49, 3:44, 3:42 en 3:50, dan loopt Luc weg en bij mij is het beste er af, nog acht km te gaan. Gelukkig krijg ik een ander mikpunt in de verte, waar ik heel langzaam op nader, het is puur op karakter dat ik het tempo boven 15 km/uur houd. De bovenbenen protesteren, het blijft tot kilometer 22 wind in het voordeel, de laatste drie zijn wind tegen in een open vlakte is het goed voelbaar. Ondertussen ben ik het mikpunt voorbij gelopen en ik voel me alles behalve fris, hoewel ik het toch iets frisser krijg met die tegenwind. Het is harken en sleuren om het tempo niet teveel laten verslappen, wat kunnen kilometers lang duren, de voorsprong is voldoende. Gewoon nog even op de tanden bijten en de negende plaats is binnen, en een tijd onder de 1:39:00 moet zeker kunnen op 25 km. Ik finish na 1:38:30 op mijn polar heb ik een afstand van 25.080 meter de afstand klopt dus en ik kan tevreden terug naar huis.
Vandaag een trage duurloop van 12.110 meter gelopen in 0:59:16, hsm 113. De valling is er zeker niet beter op geworden, dus de twijfel of ik morgen start in Lier blijft. Het was ook zwaar gezien de algemene vermoeidheid, zeker de bovenbenen hadden het zwaar. Een klein staaltje van doorzettingsvermogen, want een excuus had het zeker niet geweest een rustdag in te lassen. Maar de week vroegen zit er weer op en we kunnen weer uitgerust aan de trainingen beginnen, dat scheelt wel iets. De hoop blijft dat we verder kunnen trainen naar Stein waar de lat niet te hoog gelegt word, 75 kilometer en ik ben tevreden. Ik wil maar top zijn tegen Lier, of als dat niet lukt tegen Steenbergen, liefst natuurlijk het ganse jaar door. Voor morgen staat er een training van vijfentwintig kilometer op het programma, word het Lier?
Vandaag een trage duurloop van 18.270 meter gelopen in 1:28:33, hsm 116. Van het werk naar huis gelopen, t'is te zeggen met een kleine omweg van ruim zes kilometer. Het begin van de training was te snel, maar dat was meer om het zo rap als mogelijk warm te krijgen. De benen voelden snel vermoeid aan, dus het tweede deel van de training op het gemak afgehaspeld. Een rustig aan tempo dat toch nog pijn deed aan de benen, de marathon vloeit er maar heel langzaam uit. Ik heb ook last van een serieuse verkoudheid, gelukkig heb ik alleen last boven de schouders. Ook de maag is al drie dagen gevoelig, het zullen deels de naweeen zijn van de ijskoude marathon. Een zware belasting voor de weerstand, zekers gezien de zeer koude temperaturen van verleden zondag. Zoals het er nu voor staat, start ik zaterdag niet in Lier, om niet onnodig in de reserven te tasten. Morgen staat er een kortere trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, en hopen op wat herstel.
Vandaag een duurloop van 15.340 meter gelopen in 1:07:22, hsm 125. De benen voelden ver van fris aan, het was dus werken om deze duurloop snelheid te halen. Het was vandaag beter om te lopen, er waren maar weinig gladde plekken op de baan. Volledig ijsvrij was het nog niet , dus moesten we attent blijven lopen om recht te blijven. Ik had de indruk dat ik alles uit de benen gehaald heb, in elk geval wat er vandaag in zat. Een marathon brengt toch wat vermoeidheid met zich mee, hoewel ik mezelf een ervaren marathonloper kan noemen. Toch omdat ik er elke keer voor ga, blijft het de eerste dagen na een marathon pijnlijk voor de benen. Ik ben voorstander van de actieve recuperatie, maar de voorbije trainingen waren iets meer dan recuperatietrainingen. Het is nu wachten op de goede benen, voor mij mogen ze er zaterdag al zijn voor de Natuurloop in Lier. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 14.290 meter gelopen in 1:10:12, hsm 115. Het was afzien geblazen, de vroege shift gedaan, dan in panne met de scooter en daarna nog trainen in deze koude. Ge moet goed zot zijn, nen serieuzen hoek af, maar zijn wij marathon en ultralopers niet allemaal een beetje machochist. Dus toch maar zoals gepland in het koppeke, twee kilometer extra gelopen, terwijl ik toch bezig ben met afzien. Een vermoeidheid die de voeten en onderbenen treft, pijnlijke zaak de eerste kilometers, gelukkig gaat het iets beter met de kilometers. Het gaat een hoop moeite en energie kosten om mijn doel te bereiken, maar je moet er iets voor over hebben. Ik ga er me toch voor smijten, die topdrie plaats in de marathon en ultra cup, nog een lange en zware weg te gaan. Morgen hoop ik een training van vijftien kilometer af te werken aan duurlooptempo, het word moeilijk, maar niet onmogelijk.
Het is -12° als we voor een ruim twee uur durende autorit naar Apeldoorn staan, in onze wijk is het superglad. Gelukkig liggen de grotere wegen er grotendeels sneeuw en ijsvrij bij, en kunnen we aan een normale snelheid de rit afwerken. Om iets voor 11:00 zitten we in sportzaal Sprengeloo, daarna moeten we nog naar het congrescentrum Orpheus voor de nummers. Elke keer we ons buiten wagen ligt er een half gesmolten sneeuwbrij, en de koude snijd door de drielagige kledij, ondanks de zon. Hier voelt men ook de crisis, vroeger mochten we op vertoon van ons startnummer een multi-functioneel loopshirt afhalen,nu niet. De inschrijvingsprijs en aantaal deelnemers is er ondanks de strenge winterse omstandigheden niet minder op geworden. Een maal we ons in de startvakken begeven, valt meteen op dat alles sneeuw en ijsvrij gemaakt is, tot 95 % van het parkoers, chapeau. Het is wachten op het statschot, om het lichaam te laten werken en op te laten warmen, omstreeks 12:00 weerklinkt het startschot. Ik heef meteen het volle pond, maar het zal toch nog even duren eer de handen en voeten, ongeveer normaal aanvoelen, precies ijsklompen. Het lijken wel uit beton gegoten klompen, mijn nieuwe Asics cumulus, een raar gevoel, ik voel ook meteen pijn aan de wreef. Na een derde kilometer in 03:44, kijk ik naar mijn hartslagmeter 151, ik loop dus al in het rood, er gaat teveel energie naar het opwarmen van het lichaam, en neem daarbij lopen tegen 90% van de overslagpols en je begrijpt het plaatje, ik moet tempo minderen. De benen voelden nochtans redelijk, maar de hartslag liegt niet, het is natuurlijk nog vroeg om te freewheelen, ik zie de atleten voorbij lopen. Op kilometer vijf (0:19:12) denk ik aan de vele vrijwilligers en supporters langs de kant, ook zij verdienen een applaus voor het trotseren van de koude. Er zijn mij nu al een atleet of tien voorbij gegaan en vind het stilletjes aan tijd om bij een groepje aan te pikken, de hartslag is naar 141 gezakt. Zo gezegt zo gedaan we zijn met zeven man ideaal, kilometer tien gaat in (39:38) de laatste vijf in 20:26, nog altijd redelijk goed. We zitten ook vol op in de heuvelzone, het gaat voortdurend op en af, bergop gaat de hartslag richting hsm 150, niets aan te doen. Ik kan moeilijk beginnen stappen dan krijg ik het zeker niet warm, de groep blijft niet bijeen twee man muist er van door, laten gaan. Zover ik het parkoer voor de geest kan halen komen we na zestien kilometer op de grote baan en gaat het vanaf km 20 meestal bergaf tot Apeldoorn. Kilometer vijftien (0:59:22) een zeer mooie tijd ware het niet dat de wedstrijd bord van de 15 kilometer al 200 meter verder staat. Normaal rond deze tijd van het jaar hebben we wind mee als we richting de aankomst lopen vandaag niet, het is wind tegen. Door een moeilijke bevoorrading aan kilometer 15 is het groepje lang uitgerekt, het water was bevroren en bleef in het bekerhouder plakken. Een poging en doorlopen is mijn filosofie, zo loop ik twee zware kilometers op kop, zonder forceren zodat uiteindelijk iedereen weer kan aansluiten. Tot kilometer 20 (1:20:10) gaat het nog meestal vals plat bergop, de laatste vijf kilometer gaan in een te trage 20:48, dat is 4:10/km. De officielle doorkomst half marathon aan de klok en registratiemat van de organisatie is 1:25:31, op de Polar RCX5 staat dan al 21.385 meter. We blijven dus rond die 4:00/km hangen, als plotseling de Asselronde lopers die ruim 27 kilometer moeten lopen, beginnen te versnellen. Ik maak weer een dikke beginnersfout en wil me meten met de sterkste uit de groep, km's van 3:51-3:38 en 3:49 tot gevolg. De benen staan op ontploffen en ik laat hem gaan, aan kilometer 25 (1:39:33) de laatste vijf kilometer gingen 85 sec sneller daan de vijf ervoor. Nu loop ik alleen en na 27 kilometer begin ik aan de tweede ronde, die halfzwaar is tussen kilometer 29 en 34, daar betaal ik de prijs. Het loopt meestal vals plat naar boven de enkele afdalingen zijn steil naar beneden, en de voetpezen smeken deze martelgang te stoppen. Aan kilometer dertig (2:01:05) staan de vrouw, kinderen en honden te supporteren, een opsteker en een extra aanmoediging door te blijven gaan. Vanaf kilometer 33 beginnen er atleten voorbij te lopen, nooit overvalt mij de goesting om aan te pikken, zo zwaar heb ik het nu. Het word kilometer na kilometer aftellen, km 35 (2:24:11) de laatste vijf kilometer in 23:11 ik moet me toch wat herpakken vind ik. Wil ik onder de drie uur doorkomen zal het nodig zijn ik schat dat de Polar ongeveer vierhonderd meter meer gaat aangeven bij aankomst. Na 37 kilometer loopt Wim Driesen me voorbij als ze zo'n tweehonderd meter voorsprong hebben, begin ik een versnelling in te zetten. Het gat niet groter laten worden, kilometer 40 kom ik door in (2:45:56) die tijd onder de drie uur zit er ruim in met nog 2600 meter te gaan. De laatste rechte lijn is hier kei lang en er hangen zoveel spandoeken dat je moeilijk het einde kunt inschatten, gaan tot op de meet. Wat moet ik hier nu mee, alles bij elkaar geteld, moet ik tevreden zijn, had het twintig graden warmer geweest, had er een veel betere tijd in gezeten, maar de weersomstandigheden maken nu eenmaal deel uit van het volledige wedstrijdplaatje.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:31, hsm 116. De benen voelden wat vermoeid aan, maar het was niet het gevoel van de day na after een vol uit gelopen marathon. Ik liep 2.200 meter meer dan het programma voor schrijft, dus de benen voelden toch niet te vermoeid aan. Ook de hartslag bleef binnen de perken, het voelde dan ook niet zo kou aan dan gisteren, waarschijnlijk minder wind. Deze week hoop ik een opbouwweek te lopen, dat wil zeggen 120 kilometer, terwijl op mijn programma 110 kilometer staat. Het word vanaf morgen wel iets zwaarder met vier dagen de vroegen van halfzes tot drie uur werken en daarna nog gaan trainen. Iets wat niet evident is in deze koude temperaturen, maar de uithouding moet op vier weken tijd serieus naar omhoog. Morgen loop ik weer tweekilometer meer als voorzien, een trage duurloop van veertien kilometer in de plaats van twaalf.
Vandaag 8.060 meter lang de benen los gelopen in een tijd van 0:40:01, hsm 113. Wat niet had mogen gebeuren is gebeurt, een flink sneeuwtapijt, dat konden we missen als de pest. Maar nu het er eenmaal ligt, gaan we er van genieten, de mist die aanvriest op het gezicht, heerlijk. De voeten en handen die verkleumen tot ijsklompen, en de onvermijdelijke slungelachtige glijpartijen, we zijn er klaar voor. Wegdromen van de lenterige temperaturen van een graad of 22, korte broek en singlet, dat is pas genieten. Voor morgen in Apeldoorn zouden ze het parkoer beloopbaar maken, en drie verwarmde ruimtes langs het parkoer. Bij elke drankpost een verzorgingspost van het rode kruis en de limiettijd een half uur naar beneden brengen. Niet dat het een slagveld gaat worden, maar met goede voorzorgsmaatregelingen is het best te doen. Hoewel ik niet voor mijn beurt wil spreken en de wedstrijd van morgen wil finishen voor een oordeel te vellen. Ik heb ooit al onder ongeveer dezelfde omstandigheden een marathon afgewerkt, gladde wegen en vriestemperaturen. Daar in werd ik tweede met een eindtijd van 2:46:53, een tijd die ik nu zelf niet meer kan halen onder ideale omstandigheden. Morgen ga ik in eerste instantie om te finishen en als alles mee valt hoop ik op een tijd van 2:55:00.
Vandaag een duurloop van 10.140 meter met versnellingen gelopen in 0:44:41, hsm 129. Misschien net iets te snel twee dagen voor een marathon, maar ik moest het een en het ander testen. Hoeveel truien, hoeveel handschoenen, hoeveel kousen, een muts? veel vragen op vestimentair gebied. Een wat tempo maken om te weten wanneer ik begin te zweten bij deze Siberische temperaturen. Krijg ik last van de koude tijdens de laatste kilometer met tegenwind? een van de veel beantwoorde vragen. Het was een leerlijke training, ook op gebied van wat de koude doet met de hartslag, het bloed moet pompen. Een uiterst zware marathon word het zondag in het koude Apeldoorn, ik hoop dat ik niet onderkoeld geraak. Met de benen ging het al wat beter, de bovenbenen deden al wat minder pijn, een positieve evolutie.
Vandaag een recuperatieloop van 10.230 meter gelopen in 0:51:03, hsm 113. Ik had van de nood een deugd gemaakt en trok mijn zweetvestje aan, boven het thermisch vestje. Toch duurde het drie kilometer voor de handen iets opgewarmd waren, ik dacht de eerste kilometers dat er een paar vingers afgevroren waren. Echt zweten heb ik ondanks het zweetvestje niet gedaan, die snijdende oostenwind is er teveel aan. Alleen met wind in de rug en vol op in het zonnetje kon ik iets opwarmen, geef mij maar dertig graden extra warmte. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, de hartslag ligt dan ook nog altijd een vijftal slagen te hoog voor de geleverde arbeid. Ik ben alles aan het bewaren voor zondag, dan is het hopen op een superdag, om een mooiresultaat te behalen. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een tempoloop van 12.120 meter gelopen in 0:48:25, hsm 140. De extreme koud vergt extra voorbereidingen, kleding in lagen, liefst drie stukken. Een thermo onderhemd, een ademende looptrui met lange mouwen en een windbreaker. Als broek kies ik voor een winter loopbroek en voor compressiekousen en nog een extra paar dunne loopsokken. Het aangezicht word ingewreven met een gezichtscreme en ik draag een paar lichte loophandschoenen en een muts. Een hele boterham dus, vandaag moest ik mijn nieuwe cumulus 13 inlopen, wat meteen gebeurt is. Best kiest men voor het parkoer zo te lopen dat de meeste tegenwind in de eerste helft van de training is. Gezien de strakke ijskoude tegenwind was de eerste kilometer redelijk te noemen, maar veel versnellen zat er niet in. De adem werd afgesneden en de koude was goed voelbaar, en na vier kilometer had ik al 21 seconden goed te maken. Het ging gelukkig iets beter wind mee, maar echt veel dash zat er niet op de benen, de vermoeidheid zit er nog in. Met een zesde kilometer tegen 03:51 moest ik het doen, te koud en toch niet fris genoeg, als paradox kan het tellen. De training werd dus nipt binnen de voorop gestelde tijd afgewerkt, twaalf kilometer binnen de 0:48:00. Ik mocht dus al bij al tevreden zijn, want de omstandigheden waren niet ideaal om een tempoloop af te werken. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, de benen moeten een pak beter aanvoelen tegen zondag.
Weersverwachting Apeldoorn deze week
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:09, hsm 119. De hartslag lag weer gemiddeld een vijf slagen te hoog, ik hoop dat het in orde komt voor het einde van de week. Ook de benen voelden zwaar aan, en de volledige rechterkant van voetpees tot en met de heup voelen stijf en pijnlijk aan. Het is met de rechterheup zo slecht gesteld, dat ik s'nachts een paar keer wakker word als ik op mijn rechterkant lig. Er is spijtig genoeg niet veel aan te doen, en ik zal er mee moeten leven, zolang ik op dit niveau wil blijven lopen. Toch hoop ik dat als het wat warmer word dat de hinder dan minder gaat zijn, maar dat is ook niet zeker. Het zou tot en met zondag nog altijd echte ijsdagen zijn wat betreft de temperaturen, in Apeldoorn waar zondag de marathon plaats vind. Ik hoop dat het zonnetje dan volop schijnt en er geen wind is, zodat we af en toe een kunnen opwarmen aan de zon. Morgen staat er een tempoloop van twaalf kilometer aan marathontempo op het programma, ik verwacht een gemiddelde van 4:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 10.350 meter gelopen in 0:51:33, hsm 113. De benen voelden logischer wijs vermoeid aan na de lange blokken-tempo-loop van gisteren. Het eerste deel van de training stond dan ook in het teken van de recuperatie, daarna wat meer spanning op de benen gezet. Buiten was het ferm koud en er lag een laagje rijm op de onverharde weg, op de baan was het niet glad. Voor de zekerheid had ik de trail schoenen aangetrokken, omdat ik toertjes in het plaatselijke sportcomplex ging draaien. De laatste kilometers ging de snelheid omhoog en dat voelde toch aangenamer aan dan het sukkeldrafje in de eerst kilometers. Spijtig genoeg lag de hartslag altijd iets te hoog voor de geleverde inspanning, wat normaal is gezien de vermoeidheid. Het zal een indicatie zijn tijdens de rest van de trainingsweek als de hartslag op een normaal niveau zit is de recuperatie goed. Nu is het bang afwachten hoe het weer zich de volgende dagen gaat gedragen, blijft het droog en staat er niet teveel wind. De omstandigheden weer, conditie van de dag en het groepje waar ik me bevind, alles is van invloed op de eindtijd op een marathon. Voor morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, meteen de langste training van de week.
Vandaag een blokken-tempo-loop van 35.120 meter gelopen in 2:26:28. Het princiepe van deze blokken-tempo-loop was zeven blokken van vijf kilometer aan verschillende tempo's. Waarvan drie blokken tegen 15 km/uur, en vier blokken om wat te herstellen en de hartslag laten zakken naar 130 hsm. Ik had een halve liter cola en druivesuiker mee, om de innerlijke mens te versterken, en het drinken en eten tijdens het lopen te trainen. De eerste kilometer was veel te traag 4:53/km, ik vreesde al het ergste, dat de prijs van een zware vermoeide week,betaald zou worden. Maar de volgende kilometers kon ik al goed versnellen, maar de benen voelden wel vermoeid aan, de hartslag zat goed, 127 hsm. Een eerste blok in 21:37, dus de laatste vier kilometer tegen 4:11/km, en nu moest ik nog versnellen, een blok lopen aan 15 km/uur. Het was vandaag ook oostenwind en dus had ik die tegen in de eerste helft van de training, dus het was werken geblazen. De benen werden beter met de kilometer en ik kon het tempo vasthouden, een ongelofelijk gegeven, als ik aan deze week denk. Ik liep het tweede blok in 19:49 en was dik tevreden, de benen waren goed, alleen de heup voelde wat stroef aan tegen 15 km/uur. Het derde blok moet ik de hartslag onde de 130 hsm krijgen, ikloop langs het Kempisch kanaal en de wind is iets meer voelbaar. Toch loop ik het derde blok in 21:46 aan een gemiddelde hartslag van 131, iets te hoog nog, maar het tempo lag iets te hoog. Geen probleem het volgende blok aan hetzelfde tempo lopen en de hartslag niet laten oplopen, dat moet nog lukken hoopte ik. Na goed 17.550 meter keer ik huiswaarts en krijg ik de wind in de rug, en de benen voelen nog goed, het vierde blok in 21:29, hsm 131. Perfekt op schema, maar nu moet ik weer versnellen naar 15 km/uur en ik ga over de twintig kilometer, met een zware week in de benen. De eerste kilometer is wat te traag en dus moet ik nog een tandje bijsteken, het blijkt dan nog te kunnen ook, alleen wat last van de heup. Het vijfde blok gaat in 19:55 met een hartslaggemiddelde van 139, ben ik perfekt op schema, het eten en drinken gaat ook goed. Ik mag nu vijf kilometer herstellen, maar hou het tempo toch nog strak genoeg, terwijl het tegen 4:36/km had mogen gaan, onverbeterlijk. De vermoeidheid lijkt er wat in te sluipen en het word de traagste blok in 0:21:48, toch nog tegen 422/km de harslag slaagt 132 slagen. Nu met toch al iets zwaardere benen wil ik toch nog mijn snelste blok lopen, gelukkig zit de wind nog schuin in de rug. Het is toch knokken om die eerste kilometer van het laatste blok onder de 4:00/km te komen dat lukt niet, het word 4:03/km. Dus moet ik nog wat versnellen, de hartslag gaat richting 145, beter dan verwacht maar de rechterheup en achillespees doen pijn. Gelukkig is deze training bijna ten einde alleen wil ik de laatste twee kilometer er nog eens alles uitpersen, het gaat richting 16 km/uur. Ik kan dat de laatste kilometer niet vasthouden, toch haal ik nog 3:50 op die laatste kilometer, de laatste blok in 19:31/5 km. Een heel aangename vaststelling dat de benen zo goed waren, de basisconditie is dus uitstekend, want de recuperatie zeer goed. Nu volgen er zes dagen van supercompensatie, alleen woensdag vijftig minuten aan marathontempo, lekker herstellen van deze training.
De GEL-CUMULUS 13 is een lichte runningschoen met een hoge mate van demping en comfort. De schokabsorptie van het GEL Cushioning System in de hak en de voorvoet verhoogt het demping- en comfortgehalte voor de loper, terwijl het Trusstic-systeem de schoen structurele integriteit en ondersteuning biedt. De GEL-CUMULUS 13 beschikt ook over genderspecifieke demping, om de mannelijke hardloper een extreem comfortabele loopervaring te bieden, wat nog wordt versterkt door het Impact Guidance System (IGS) de designfilosofie van ASICS waarbij de verschillende met elkaar verbonden componenten van de schoen samenwerken om de meest natuurlijke voetafwikkeling te ondersteunen van hielcontact tot afzet.
GEL-CUMULUS 13
De GEL-CUMULUS 13 is een lichte runningschoen met een hoge mate van demping en comfort. De schokabsorptie van het GEL Cushioning System in de hak en de voorvoet verhoogt het demping- en comfortgehalte voor de loper, terwijl het Trusstic-systeem de schoen structurele integriteit en ondersteuning biedt. De GEL-CUMULUS 13 beschikt ook over genderspecifieke demping, om de mannelijke hardloper een extreem comfortabele loopervaring te bieden, wat nog wordt versterkt door het Impact Guidance System (IGS) de designfilosofie van ASICS waarbij de verschillende met elkaar verbonden componenten van de schoen samenwerken om de meest natuurlijke voetafwikkeling te ondersteunen van hielcontact tot afzet.
Vandaag een trage duurloop van 15.430 meter gelopen in 1:15:42, hsm 114. De voetpezen deden vandaag eens geen zeer, het is een herademing zo te kunnen trainen. Spijtig genoeg doen de rechterdij en rechter achillespees nog altijd iets teveel pijn. Nog een dag te gaan en mijn vierde opbouwweek zit er op, van 115 naar 140 km . Het is dus zeker niet te snel opgebouwt, ik heb dan ook een zeer korte rustperiode gehad. Eenmaal meer als 130 km in de week begint de rechterheup toch fel te reageren. Dus word het zaak om nog een dag vol te houden, en dan zes rustige dagen tot de marathon in te bouwen. Het is dan hopen op een superdag en uitstekende weersconditie's en een mooi groepje om schuil te houden. Een ding ga ik me niet kunnen verwijten, dat is dat ik er niet alles voor gedaan heb, en ik ben in nog in de opbouwfase. Voor morgen staat er dus de lange blokken duurlooptempo training van vifendertig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 15.120 meter gelopen in 1:08:49, hsm 126. De hartslag was wat te hoog en de benen stonden ook al dik,het was vechten om dit tempo te lopen. Gelukkig zit deze werkweek er weer op, en kunnen we weer tien dagen normaal trainen. Het is deze week dan ook de zwaarste trainingsweek van 2012, en dat laat zich gevoelen. Volgende week kan ik zes wat recupereren van al de inspanningen, maar zondag moet ik dan fris aan de start staan. Ik kijk er wel naar uit naar mijn 72ste marathon, het blijft me echt boeien hoe men zijn lichaam klaar kan stomen. Zo was het vandaaghard werken om tegen amper 13 km/uur te lopen, en dat over maar vijftien kilometer. Als ik de marathon niet onder de drie uur kan lopen, ben ik dik ontgoocheld, en dat is dan tegen 14 km/uur. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk met iets minder vermoeide benen.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.270 meter gelopen in 1:59:40, hsm 115. De voorlaatste lange duurloop richting marathon van Apeldoorn zit er op, zondag volgt de laatste en langste. Ik zal dan nog welgeteld een week hebben om op mijn plooi te komen, om een eerste marathon onder de drie uur te lopen in 2012. Als het lukt zal ik terug denken aan deze zware trainingsdagen, waar ik de basis moet leggen voor een heel seizoen. Het was weer een zware en pijnlijke bedoening, voor de voetpezen en de rechterachillespees, dat word weer volta-patchpleisters plakken. De helft van de training ging langs het Kempisch kanaal, bij het keren langs de Herenthoutse steenweg werd ik tweemaal bijna aangereden. Een nuttige training, al was het maar om te leren afzien en kilometers te malen, de hersenen trainen en mentaal sterker staan. Over een week is het de eerste echte test, maar nog niet de dag van de waarheid, alles geven tot aan de finish zal er nog niet inzitten. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, aan een gemiddelde snelheid van 13 km/uur.
Vandaag een duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:07:09, hsm 121. Ik wou sneller gaan, maar de pijn in de voetpezen bleef de ganse tijd aanwezig. De hartslag ging goed, maar de benen waren niet super, dus werd het een duurloop van 4:26/km. Ook de registratie van de training viel in het water, alleen de laatste 11.100 meter werden geregistreerd. De pauzeknop van de polar rcx5 heb ik dus nog niet echt onder controle, de eerste 4.050 meter bij geteld. Een baaltraining werd het dus, niets verliep zoals gepland, en de vermoeidheid was goed voelbaar. Ik zal er mij moeten bij neer leggen dat de week van de vroege shift moeizaam zal verlopen wat het trainen betreft. Gelukkig staat de kwantiteit en niet de kwaliteit voor op deze week, de benen mogen niet te vermoeid worden. Want volgende week zondag staat de eerste marathon van het jaar op het programma, de marathon van Apeldoorn. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, nog maar eens een zware dag in het verschiet.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.180 meter gelopen in 1:38:18, hsm 112. Dezelfde hartslag als gisteren, nochtans was deze training iets zwaarder, al was het maar in afstand. Ik had weer vermoeide benen en de beide voetpezen en de rechterachillespees lieten zich gevoelen. Gelukkig was het grootste leed na drie kilometer geleden, niet toevalig drie kilometers boven de 5:00/km. Maar zoals reeds aangehaald, deze week is alleen de afstand belangrijk, kilometers malen voor een stevige basis. Ik ben ook toe aan twee paar nieuwe schoenen, de wedstrijdschoenen worden hoogst waarschijnlijk de nieuwe Cumulus. Voor de korte wedstrijden heb ik de DS-Trainer van Asics en voor de lange trainingen zal het tussen de Nimbus en Kayano gaan. Mijn huidige Nimbus-schoenen 667 km er op zitten, de cumulus 938 km en de fortitude 680 kilometer. De enige recente schoen is de gel-ds-trainer met 40 km, terwijl ik met de cumulus maar 1000 km maximum mag lopen. Voor morgen staat er een iets snellere training op het programma, een vijftien kilometer lange duurloop of tempoloop.
Vandaag een trage duurloop van 16.150 meter gelopen in 1:19:07, hsm 112. De benen hebben het geweten dat ik er een paar zware trainingsdagen opzitten heb. Het was vanmorgen dan ook nog eens vroeg opstaan, deze werkweek elke dag om 04:30. Ik probeer dan zeker voor 21:00 in mijn bed te liggen, een atleet heeft zijn rust immers nodig. Om 15:00 gedaan met werken en tegen 15:45 gereed zijn om mijn training af te werken. Zo lijken de dagen zeker twee uur te kort, om nog maar te zwijgen van de belasting voor de benen. Een goed gevoel zal ik niet hebben als ik met de vroege sta, net zoals vandaag voelt alles dan pijnlijk aan. Gelukkig is het de bedoeling dat ik vandaag en morgen niet te snel ga, proberen zo goed mogelijk te herstellen. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 21.220 meter gelopen in 1:36:24 hsm 125. De benen voelden nog wat vermoeid aan na de twee uur loop van gisteren in het park van Schoten. Toch stond er een lange duurloop van eenentwintig kilometer op het programma, de derde op een volgende dag. Een zware belasting voor de pezen en spieren, maar de beloning is navenant, een beter uithouding en een betere weerstand. Dit week-end heb ik mijn eerste dubbeldekker van 2012 er op zitten een dertiger en een twintiger op twee dagen. Gelukkig blijkt alles redelijk goed stand te houden, met de zware week in aankomst is dat zeer goed nieuws. Vandaag lag het tempo de laatste vijf kilometer iets te hoog, maar ik wou het tijdsverlies van de eerste kilometers goedmaken. Voor morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, dit keer op het gemak.
Gisteren een lange duurloop van 30.200 meter gelopen in 2:05:45, hsm 139. Het was gisteren de prijsuitreiking van de Marathon en Ultra Cup, met voorafgaand een twee-uursloop. In het park van Schoten was een ronde van 1950 meter uitgetekend, die we zoveel mogelijk moesten lopen. Vanaf de laatste acht minuten moesten we de 2 uur volmaken op de plaatselijke atletiekpiste. De eerste ronde werd in groep afgelegt tegen een tempo van iets boven de 10 km/uur, en dan mochten we gaan. Ik had al een serieuse achterstand op het schema dat ik wou lopen, namelijk zo dicht mogelijk tegen de 15 km/uur. De tweede ronde was voor de rekening van Gert Mertens, met kilometers aan respektievelijk 4:14 en 4:03/km. Alleen Patrick Vandebeek liep nog in ons spoor de derde ronde zou ik op kop lopen en blijven, het tempo ging nog wat naar boven. Vanaf kilometer vijf stond ik er alleen voor en de benen voelden goed aan, dus ging ik er voor gaan en tempo blijven maken. De tijd die ik de eerste kilometers verloor ging ik natuurlijk niet goed meer kunnen maken, De conditie is nog niet top. Ik mag ook nog niet top zijn, het word nog een lang en zwaar seizoen, en er stond heel wat wind gisteren, dat maakte het zwaar. Na veertig minuten ging ik voor de eerste keer een groepje dubbelen, met daarin Lucien Taelman die dan mee zou gaan. We hadden eerder verwacht dat ik Lucien maar na een uur zou dubbelen en dat hij het laatste uur met me zou lopen. Twee ronden lang blijft Lucien in mijn spoor, de derde ronde moet Lucien tegen de wind een gaatje laten en ik ga door. De benen voelen nog steeds goed aan, en de verwachting was ook dat ik dit temmpo een zeventig minuten moest kunnen houden. Na Tachtig minuten begin ik de traagsten voor een tweede maal te dubbelen, maar de kracht verdwijnt laangzaam uit de benen. Met wind tegen geraak ik juist niet meer aan 15 km/uur, voorlopig kan ik de tijd wind mee nog goed maken. Nog een half uur te gaan en de hemelsluizen gaan volledig open, het parkoer word moeilijker beloopbaar en de koude word voelbaar. Ik moet nu knokken om de veertien kilometer per uur te halen, gelukkig is het niet lang meer, na veertien ronden ga ik richting piste. Op twee uur verzamel ik 28.800 meters, de bedoeling was dertig kilometer, dus komen er nog drie extra pisterondes bij voor 30.200 meter. Daarna vogt de dik verdiende douche, de aperitief het etentje en de prijsuitreiking, en gezellige babbels onder collega ultrealopers. Een mooi geslaagde dag en daarvoor mogen we de directie en organisatie van de Marathon en Ultra Cup bedanken.
148
Vandaag een duurloop van 13.310 meter gelopen in 1:00:39, hsm 122. Het ging vlotter als gisteren, zo een beetje in de lijn van de eerste drie dagen van deze week. Ik kon gemakkelijk een tempo van 13 km/uur halen, buiten de eerste kilometer, zoals altijd. De rechterheup voelt nochtans zeer slecht aan tussen de trainingen weliswaar, een lichte verkramping. Met de open wonde boven de rechterachillespees gaat het ook alles behalve goed, zojuist het verband vervangen. Een etterende wond gevonden, dus goed gereinigt en met een ontstekongswerend zalf behandeld, nu hopen op beterschap. Het intapen van de rechterachillespees zal ik een paar dagen achterwege moeten laten, het gaf nochtans een stevig gevoel. Maar met die wonden op het onderbeen is het echt niet te doen, buiten de grote etterende wond, nog een paar kleinere wondjes. Voor morgen staat er een duurloop van twee uur op het programma, samen met een paar M-U Cup atleten.
Vandaag een lange trage duurloop gelopen van 22.210 meter in 1:47:57, hsm 120. De eerste maal deze week dat ik de vermoeidheid voel, het waren dan ook zeer slechte omstandigheden om te lopen. Een slechte nachtrust, vertrokken en aangekomen in de gietende regen, met als garnering een stevig briesje uit het noordwesten. Het trainingsparkoer ging langs de Kempische vaart wind in de rug tot halfweg, natuurlijk bij het keerpunt kreeg ik wind tegen. Ze waren dan nog aan het werken op het jaagpad, zodat we lijf en leden moesten riskeren om langs de werfwagens te raken. De kledij woog na de training minimaal twee kilo meer dan bij het vertrek, zo doordrenkt, ik kan het mij niet inbeelden hoelang dat geleden was. Ik kreeg er op de terugweg zowaar koud van als de wind door de natte kledij speelde, en de hartslag lag dan ruim vijf slagen te hoog. Een training om snel te vergeten, maar de kilometers nemen we toch maar mee, dat is het enigste positieve aan deze training. Voor morgen staat de kortste training van de week op het programma, een trage duurloop van veertien kilometer.
Vandaag een tempoloop van 15.120 meter gelopen in 1:00:26, hsm 137. Juist het tempo gehaald dat ik mezelf opgelegt had, namelijk 15 km/uur, het was met de hakken over de sloot. Ik had stiekem op een tijd juist onder het uur gehoopt, maar dat was wat teveel van het goede gevraagd. De benen waren net niet super genoeg om dicht bij het omslagpunt te lopen, dan had ik een gemiddelde hsm van 145 moeten hebben. Op een parkoer met toch twee korte hellingen in moet ik me toch tevreden stellen, het lichaamsgewicht is nog 2 kg te hoog. Voor deze trainingen helpen alle beetjes, de omstandigheden waren redelijk, geen wind, maar wel iets te fris. Daar door veel te dik gekleed, wat toch wat scheelt kwestie van gewicht, natte kleren en geen flyersgevoel. De achillespees ook niet kunnen intapen, ik heb grote brandwonden van de frictie, door een verkeerde tape techniek te gebruiken. Nu moeten de wonden genezen voor ik het onderbeen weer kan intapen, en hopen dat de onsteking ondertussen niet erger word. Het staat in elk geval vast dat de achillespees goed reageerde op het intapen, zo was die de laatste dagen minder gevoelig. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, kilometers malen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.020 meter gelopen in 1:40:12, hsm 116. Een lange duurloop om kilometers te malen, traag gelopen en de laatste zes kilometer wat versnelt. Het ging redelijk goed, met een gemiddelde hsm van 116, en net iets sneller dan de training van gisteren. De benen waren nog niet goed, maar het afzien van verleden week is verdwenen, wel nog wat stijfheid. Als ik nog tien seconden de kilometer kan winnen aan deze hartslag, zal ik van topvorm kunnen spreken. Er is dus nog een lange weg te gaan, maar ik heb dan ook nog ruim twee maand tot de marathon van Lier. Dus het kan nog lukken, als de kwetsuren uitblijven en de vorm elke week een beetje voor uit gaat. Morgen staat er een interval van in totaal vijftien kilometer op het programma, een goede test.
Vandaag een trage duurloop van 15.100 meter gelopen in 1:12:18, hsm 118. De bovenbenen deden het vandaag toch al wat beter dan de voorbije trainingsweek. Niet dat ik dit niet verwacht had, na een werdag lopen is natuurlijk vermoeiender dan na een nacht rust. Ik was ook sport-tape gaan halen bij de plaatselijke apotheek om de achillespees te ondersteunen. Het eerste gevoel dat ik had was direkt, waarom heb ik dat niet eerder gedaan, niets gevoeld tijdens het lopen. Alleen had ik het onderbeen van onder de kuit tot de enkel geschoren, maar de tape iets hoger geplakt. Het resultaat laat zich al raden, de tape trekte ook aan de beenharen en dat deed behoorlijk pijn. Gelukkig beterde het toch snel, het waren maar een paar millimeter haarwortel die overplakt waren. Ik probeerde direkt de binnenkant van de voet en enkel mee te ondersteunen en dat lukte vrij goed. Dus best tevreden over deze rustige training, hoe wel het voor mij een 15° warmer mag zijn. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 10.170 meter gelopen in 0:40:26, hsm 135. Ik had er eerlijk gezegt niet op gehoopt, om de 15 km/uur te halen deze morgend. Het was ijskoud en de hele week met een vermoeid gevoel getraind, maar toch heb ik het gehaald. Ondanks een veel te trage eerste kilometer, door de nog stijve benen, na de lange duurloop van 32 kilometer. Maar vanaf de derde kilometer ging het toch beter en kon ik het tempo er goed in houden. De hartslag ging nog niet echt in het rood, dus met uitgeruste benen moet het een stuk sneller kunnen. Een trainingsweek die ondanks het mindere gevoel, toch het nodige vertrouwen geeft, want het kan nog beter. Ik hoop alleen dat de diverse onstoken pezen de fysieke belasting aan kunnen, en de kwetsuren uit blijven. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, in de derde opbouw week.
Vandaag een lange trage duurloop van 32.220 meter gelopen in 2:35:23, hsm 114. De benen voelden al iets beter aan, nog niet dat het super was, maar elke verbetering is wel gekomen. Een eerste dertig-plusser gelopen dit jaar, aan een zeer rustig tempo, zeker de eerste zestien kilometers. Het ging dan aan recuperatietempo en toch voelde ik een licht brandend gevoel in de bovenbenen. De tweede helft het tempo wat opgetrokken en ook dat ging nog vlot, ik kende geen dipje, goede training dus. Ik had cola en druivesuiker mee, om de suikers aan te vullen, het drinken en eten tijdens het lopen geeft geen problemen. Het was een training onder ideale omstandigheden een 5° en een twee beaufort windkracht, daarvoor wil ik tekenen. Door dat ik deze training een dag vroeger afgewerkt heb, verzamel ik 143 loopkilometers over de laatste zeven dagen. Morgen heb ik weinig tot geen tijd voor een training af te werken, laat staan een lange trage duurloop van 2:35:00. Ik moet dringend een nieuw paar trainingsschoenen bestellen in de plaatselijke loopwinkel, de keuze valt op de Asics cumulus 13. Voor morgen staat er een korte training op het programma de benen zullen beslissen over de snelheid en de afstand tussen de 7 en 10 km.
Vandaag een duurloop gelopen van 16.060 meter in 1:13:23, hsm 119. De benen voelden zo vermoeid aan dat ik echt niet rapper kon, niet dat ik niet wilde. Nochtans bleef de hartslag redelijk laag, maar het waren de benen die weigerden sneller te gaan. Het is een zware week geweest, zeker voor de benen die altijd zwaar aan voelden tijdens de trainingen. Met een periode van tien dagen s'morgens trainen in het verschiet, hoop ik dat er snel beterschap optreed. De grootste twijfels komen van de rechter achilles pees, die is er slechter aan toe dan een week geleden. Het is dus belangrijk dat ik daar veel aandacht aan besteed, stretchen en ijskompressen na het lopen. S'avonds massage en daarna een volta-patch pleister voor het slapen gaan, en hopen dat het snel hersteld. Morgen staat er de eerste dertiger van het nieuwe jaar op het programma, onder de vorm van een lange trage duurloop.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.200 meter gelopen in 1:44:03, hsm 113. Op een goed doenbaar tempo lgelopen, ondanks dat de lichamelijke vermoeidheid goed voelbaar is. Een langere training om de uithouding wat te verbeteren, kilometers malen is nu de boodschap. Het gaat momenteel wat moeizaam, de deverse onstoken pezen laten zich sterk gevoelen. De trainingsopbouw naar een iets beter niveau dan verleden jaar, het kan lukken als de kwetsuren uit blijven. Onder een lichte regen en een wat winderige omstandigheden was het naar tijdsgevoel, een lange training. Ik had wat drinken en suikers mee, en had de rechter achillespees goed ingetaped, om de pees wat te ondersteunen. Nu begon ook de linker kniepees wat te zeuren een echt wrak ben ik aan het worden, voor mij mag het wat gaan beteren. Zaterdag staat er de eerste dertig kilometer training op het programma, daarna weet ik weer wat meer. Voor morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, aan een tempo van 4:36/km.
Vandaag een duurloop van 16.090 meter gelopen in 1:08:40, hsm 130. De benen waren te vermoeid om een tempoloop te lopen, du werd het een duurloop. Het valt wel op dat de hartslag in de juiste zone zit, in vergelijking met de snelheid. Een gans verschil gisteren toen ik ruim tien slagen te hoog zat, de vermoeidheid doet rare dingen. Met de voetpezen en de rechterachillespees viel het ook dik tegen, bijna niet te doen de eerste tien minuten. Nog twee dagen en ik heb dan tien trainingsdagen, dat ik kan gaan lopen voor het werk. Dat zal een heel verschil maken, de benen voelen dan ook frisser aan, de voetpezen zijn dan niet overgevoelig. Ondertussen plakken we s'avonds een volta-patch pleister op de voetpezen en de rechterachillespees. In de hoop dat de onstekingsreactie niet verder gaat en dat ik moet stoppen met trainen. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.140 meter gelopen in 1:17:41, hsm 125. Ik was zoals verwacht vermoeid, na deze lange werkdag, en toen moest ik nog gaan trainen. De bovenbenen, voetpezen en rechterachillespees lieten zich meteen gelden, de bovenben de volledige training. Een mooi staaltje karaktersterkte om deze training af te werken zoals die gepland was, nie neuten, lopen! Het word dus een zware week, maar daar verwachte ik me dan ook aan, die eerste week vroege is superzwaar. Toch hoop ik dat het vanaf morgen toch iets begint te verbeteren, dat de benen en het lichaam zich aanpassen. De opbouw verloopt toch iets moeizamer als verwacht, maar de ouderdom heeft ook zijn invloed. Zo kan het ineens rap gaan met de conditie, zowel in goede als negatieve zin, maar ik denk alleen positief. Morgen staat er een duurloop of tempoloop van vijftien kilometer op het programma, de benen zullen beslissen.
Vandaag een trage duurloop van 16.160 meter gelopen in 1:18:26, hsm 115. Zoals verwacht neemt de vermoeidheid de bovenhand, als ik loop na het werk. Het is niet alleen de vermoeidheid, maar ook de pijn aan de voetpezen, die het zwaar maken. De pijn duurt zo'n goede tien minuten en daarna is die verdwenen en morgen word het nog erger. Morgen begint de werkdag om 05:30 en duurt tot 15:00, dat is anderhalf uur langer dan vandaag. Vandaag deden de benen nog pijn van de lange tempoloop van zondag, voor al de quadriceps. Een trainingsweek die ook nog eens door elkaar geschud word, door een zeer druk week-end. De aanpassingen gaan het nog zwaarder maken, maar we zien wel hoe we deze zware week doorkomen. Morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, verder werken aan de conditie.
Vandaag een lange duurloop gelopen van 25.310 meter in 1:42:25, hsm 137. Het moest vandaag een test zijn om te zien hoe ver ik sta op conditioneel gebied. Deze training zou een echte waardemeter moeten zijn, lang genoeg en op tempo lopen. Ook had ik het idee om de voorlaatste kilometer volle bak te gaan, om te zien hoe de hartslag gaat. Als drinken had ik cola mee en voor de voeding druivesuiker, dat is wel nodig bij een zware training. De eerste helft was met wind mee op de linkerschouder, de tweede helft was wind tegen op de rechterschouder. Het ging redelijk soepel tijdens de eerste helft, ik moest niet zwaar forceren om het juiste tempo te halen. Er reste dan nog de voorlaatste kilometer om te zien hoe goed de benen waren, en het was zeker niet slecht. Met een kilometer van 3:38 aan een gemiddelde hartslag van 148, is een goed resultaat voor de tijd van het jaar. De conditie staat op het juiste spoor, voorzichtig verder bouwen en dan pieken naar een goede periode. Voor volgende week ben ik wel wat bang, met een weekje vroege shift, schrik voor pijnlijke voetpezen na het werk. Als je dan je training nog moet afwerken is dat best zwaar, ik hoop dat het allemaal wat mee valt en ik de trainingen kan afwerken.
Vandaag een trage duurloop van 16.080 meter gelopen in 1:18:11, hsm 114. De wind was weer van de partij vandaag, de kracht trainingen heb ik gehad voor deze week. Het is moeilijk om zo aan een recuperatie training te geraken, de hartslag stijgt met acht slagen, tegende wind in. Ik zit voor 2012 al over de honderd kilometer, dus ik ben ruim op schema, met nog drie opbouw weken in het verschiet. Alleen zal ik de chronische kwetsuren onder controle moeten houden, zeker tijdens de eerste opbouwperiode. De hartslag zat in de juiste zone gezien de weersomstandigheden, de grootste ongerustheid is zo weg. Morgen staat er een lange, stevige training van vijfentwintig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 13.150 meter gelopen in 0:59:21, hsm 121. Het staat nu vast dat de trainingen van maandag en dinsdag slecht geregistreert waren. Tenminste wat betreft de hartslag, de gegevens worden dus bijgesteld in het schema. Ik zal de gemiddelden met tien slagen bijstellen, naar beneden wel te verstaan. Zo sluit het beter aan met de trainingen van de week er voor en is er van overtraining geen sprake. De conditie is wel nog altijd in dalende lijn, maar ik hoop tegen eind volgende week weer aan conditie opbouw te doen. Vandaag ging de normale duurloop in de juiste snelheid en aan de normale hartslag, dus geen probleem. Een van de nadelen van zo'n zachte winter is dat er meer wind staat dan in een koude winter. Maar dat nadeel weegt niet tegen de voordelen van een zachte winter, al was het maar voor de gladheid. Het is wel zo dat alle trainingen op het verhard plaats vinden, en dat is dan weer meer belastend voor gewrichten en pezen. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, aan een lage hartslag.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.170 meter gelopen in 1:36:44, hsm 115. De hartslag werd nu wel direkt goed gemeten, de wearlink borstband moet dus goed nat zijn. Het was een zware training, door de felle rukwinden en de zware regen en zelf een korte hagelbui. Gelukkig waren de laatste vijf kilometer onder een bleek zonnetje, maar het deed toch wel deugt. Met de rechterheup, rechterachillespees en beide voetpezen ging het dan weer wat minder goed. De tweede werkdag van het jaar moesten we al ruim een uur overwerken, tot 00:15 en om 01:10 in bed. Ik was veel te vroeg wakker door de vele regen en de fikse wind, en dan kwamen ze de groene bakken nog ophalen. Voor de training had ik deze keer niets mee, geen drinken en geen druivesuiker, maar ik had noch honger, noch dorst. Op het einde, de laatste vijf kilometer had ik de wind dan weer in het voordeel, en ben ik toch maar wat gaan versnellen. Het is dus zo dat de trainingen van maandag en dinsdag waarschijnlijk aan een lagere hartslag zijn afgewerkt. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, een tempo van tenminste 13 km/uur, wil ik lopen.
Vandaag een tempoloop van 15.110 meter gelopen in 1:01:21, hsm 139. De intensiteit lag hoog, maar ik kon geen topsnelheid maken, zelf niet wind mee. Het is dus officieel de conditie is weg, alleen de felle wind mag als excuus dienen. Aan een hogere snelheid en dus lekker zweten gaat het vanaf kilometer goed met de hsm registratie. De aard van het parkoer en de richting van de wind bepaalt, de hartslag, die de volledige training op loopt. Er is dus sprake van een opbouwende vermoeidheid, waar door ik elke kilometer wat meer energie nodig heb. Aan deze bescheiden snelheden zou ik toch iets vlakker moeten kunnen lopen, maar dan moet de conditie omhoog. Ik heb nog vier weken voor de eerste wedstrijd van her seizoen, dus dat kan nog wel lukken. Het worden ook nog drie opbouwende weken in afstand en snelheid en een afbouw week naar de marathon toe. De bedoeling is tegen de marathon van Lier een eerste piek te bereiken, verder zien we wel wat er nog van komt. Morgen staat er een lange duurloop van twintig kilometer op het programma, veel rustig zal er niet aan zijn.
Vandaag een trage duurloop van 13.300 meter gelopen in 1:06:09, hsm 122. Al weer een veel te hoge hartslag voor de geleverde trainingsintensiteit, een dipje waarschijnlijk. De hartslag had de eerste twee kilometer zijn kuren, maar doe nog twee slagen van het gemiddelde, hsm 120 is nog te hoog. Het was natuurlijk onder slechte weersomstandigheden (hevige wind) dat de training afgewerkt is, maar dan nog!! Ook met wind in de rug was het niet om naar huis te schrijven, ook dan te hoge hartslag voor het geleverde tempo. Natuurlijk zit de conditie in een dipje na veertien dagen van, alles eten en drinken het maakt niet uit wat en hoeveel. De darmen en maag zullen nog een weekje nodig hebben om wat te herstellen van de aanslag die de schransperiode toe gebracht heeft. Morgen staat er een ideale testloop van vijftien kilometer op het programma, vijftien kilometer geven wat er in zit.
Vandaag een trage duurloop van 15.850 meter gelopen in 1:17:32, hsm 125. Een verschrikkelijk slecht resultaat, aan een tempo van 04:52/km een gemiddelde hartslag van 125. Het is een teken dat het hoog tijd was om weer een atleet te worden, dus ook buiten de trainingen. Ik ga vandaag een dag zonder voedsel inlassen, alleen één liter koffie en twee liter water opgieten. Deze dag zonder vettig eten en zonder alcohol moet het signaal zijn voor de ommekeer, de atleet komt op de eerste plaats. Een goed voornemen, vandaag heb ik veel goede voornemens gezien langs de baan, hopelijk hpuden ze het vol! Normaal kom ik gemiddeld twee joggers tegen tijdens een soortgelijke training in de week, vandaag acht joggers! Morgen staat er een rustige trage duurloop van dertien kilometer op het programma.
102 Vandaag een duurlooptraining van 10740 meter gelopen in 0:45:39, hsm 130. De eerste training gelopen met met de RCX 5 van Polar en een scat aan informatie. Alleen lukt het me niet om de training met informatie te kopieren naar deze blog. Wel lukt het me aparte onderdelen van de training, hier boven, de samenvatting en onder, de ronde tijden. Het is duidelijk te zien dat ik twee kilometer nodig had om in het ritme te komen, en dat ik de laatse 4 km wind tegen had. Er zijn dus maar 3 km aan tempoloop tempo gelopen, 6 km aan duurlooptempo, en 1 km aan trage duurloop tempo. De bedoeling was wel degelijk een tempoloop te doen, maar de maag en darmen zijn de laatste dagen zwaar belast geweest. Een vaststelling is dat het verschil wind mee en wind tegen ongeveer 15 seconden/km is onder eenzelfde belasting. Maar het voornaaste aan de RCX5 is de juiste hartslagmeting en afstandsmeting, en de vele testen op basis van de hartslag. De eerste dag van het jaar staat nog garant voor een zware belasting op maag, darmen en lever, vanaf morgen is het regime. Voor morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, in de eerste opbouw week naar de M-U Cup toe.
