Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 13.000 meter gelopen in 1:08:40, hsm 116. De linkervoetpees en rechteachillespees deden pijn, de pijn verdween na vier kilometer. Vanaf kilometer 30 in Geldrop tot aan kilometer drie vandaag op training pijn. Wel volta-patch geplakt, de rechter kuit, hamsting en dij waren nog wat stroef. Al bij al minder erg als wat ik deze morgend vreesde voor ik ging werken. Deze week geen wedstrijd, alleen trainen binnen de pijngrens, wel zoveel mogelijk kilometers doen. Morgen denk ik zestien kilometer te lopen na het werk, als de pijn wegblijft.
Al om 06:00 wakker voor het gebruikelijke ontbijt en twee mokken koffie, nog rustig wat lezen in een boekje. Om 07:30 vertrekken we dan richting Geldrop, vlak bij Eindhoven, het is rustig en tot Eindhoven gaat het goed. Door de werken aan de ring rond eindhoven, missen we de juiste afslag, en de gps lijkt in de war en herkent niets. Gelukkig raken we vrij snel op het goede spoor en zijn we ruim op tijd in Geldrop, voor de T'is voor niks marathon. De bekende gezichten druppelen een voor een binnen, o.a. Marc papanikitas, Gert Mertens en Johan Whatty. Als gaat op het gemakje hier geen drukke toestanden als in de grote en middelgrote stadsmarathons, lekker rustig tot de start. Bij afwezigheid van de vooringeschreven Luc Krotwaar is Marc Papanikitas de grote favoriet voor de overwinning vandaag.
Bij de start sreken we af te starten aan een tempo van 3:55/km, na een 100-tal meter loop ik met Marc op kop in de wedstrijd. Het gaat wel iets harder dan afgespoken en de eerste drie km in (0:11:25) en ik voel al dat het mijn dagje niet gaat worden. Na acht kilometer laat ik Marc gaan de benen willen niet mee en in deze prachtige heide krijgen we een eerst lang stuk wind op kop. Het parkoer wisselt voortdurend tussen heide en bos en ondanks het niet soepel loopt kan ik echt genieten van de omgeving. De meeste heidepaden zijn een afwisseling tussen kiezel verharde grond en los zand, het heuvelt zeer licht en het is goed beloopbaar. Af en toe slingeren we door de bomen in het bos op kleine paadjes waar je niet voorbij een tragere atleet kunt. Er is op het marathon parkoer ook een 10 km een halve marathon en een dertig kilometer zowel voor lopers als wandelaars.
Alles bewegwijzerd met dezelfde kleur van wegwijzers, een minpuntje dat ze hopelijk volgend jaar wegwerken. Na 16 kilometer loop het mis en ik moet rechtsomkeer maken om weer op het parkoers te komen hier verlies ik een paar minuten. Eens het juiste pad op slingeren we door een nat en soms glad heidegebied, soms moeten we stoppen om een poort te passeren. Er zijn ook gevaarlijke passages met roosters van ver uiteenliggende betonijzers ik moet er akltijd oppassen om er niet te vallen. Halfmarathon kom ik door volgens mijn garmin in 1:22:53, maar het wedstrijdbord van halweg hangt ruim 1 km verder. De moed zakt me al wat in de schoenen, en uitlopen is voldoende om mijn plaats te behouden in de marathon en ultracup. Na kilometer 30 is het helemaal over als ik me verstap op een van de hindernissen op het parkoer, het rechterbeen doet pijn.
De hamstring, dij, en kuit alsook de rechterachillespees en linker voetpees doen flink zeer, nu is uitlopen het belangrijkste. We moeten nog een strook van vijfhonderd meter door de sporen die een tractor in de modder getrokken heeft. Het tempo is er nu volledig uit, en het hoofd is niet top, finishen is genoeg spookt het alsmaar, desnoods boven de drie uur. Gelukkig komt Gert me voorbijg gelopen en mag ik aan pikken, voor hij weer vaart maakt, ik moet op de tanden bijten. Maar het lukt om Gert zijn tempo te volgen, we moeten nog een zware heidestrook door met korte klimmetjes en afdalingen. De benen doen pijn, maar de prachtige omgeving maakt het de moeite waard, deze marathon is gemaakt voor de natuurloper. Ik finish in het spoor van Gert op een derde plaats, in 2:56:39 nog ruim onder de drie uur daankzij haas Gert.
Laat ons beginnen met de weersverwachtingen, in de voormiddag zou het droog moeten blijven. De wind zou wat luwen, maar voor de ondergrond is het te laat, verzopen en drassig, modder en plassen. Het doel dat ik mezelf stel is vooreerst uitlopen, liefst onder de drie uur, als het kan onder de 2:54:07. Dat is namelijk mijn slechtste marathontijd van 2009, na twaalf marathons, ik sta er zelf versteld van. Een echt slechte dag heb ik nog niet gekend, die grote superdag ook nog niet, met 2:42:10 als beste tijd. Daar zit de verhouding kwaliteit-kwantiteit natuurlijk voor veel tussen, niet naar een piek kunnen trainen. Voor een toptijd op een marathon moet echt alles meezitten, weer, conditie, tegenstand, parkoer, enz... Morgen zit dat er niet in maar met een goede verstandig gelopen wedstrijd ben ik al meer dan tevreden.
Vandaag een trage duurloop van 9.220 meter gelopen in 0:45:24, hsm 112. De route was zo uitgestippeld dat ik zo weinig mogelijk last van de wind had. Het resultaat was een langere training, maar met een lagere intensiteit. Met de wind in de rug en de regen in de nek, had ik het gevoel superbenen te hebben. Dat werd het stuk met tegenwind wel direkt ontkracht, het was een sleurend Kempisch werkpaard. Vol onbegrip werd ik aangestaard door de automobilisten die mijn looppad kruisten. Morgen staat er een natuurmarathon op het programma of een goed 42 kilometer lange veldloop.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:47:41, hsm 124. De benen eens testen (wind mee) met een tiental versnellingen over 200 meter. Het laat weinig ruimte voor recuperatie, aangezien ik dan 200 meter met tegenwind had. Toch kan ik concluderen dat de benen nog redelijk zijn, maar zeker niet super. Van de ontstekingen baart alleen de bil en heup me direkt zorgen, de achillespees op langere termijn. Het is zoal de vraag of men zoveel zware wedstrijden kan lopen zonder een of ander pijntje? Morgen staat er een los loopje van acht kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:03, hsm 115. Ik heb het opgegeven, een recuperatieloop te doen bij zo'n hevige wind. Zelfs stappen tegen de wind is amper onder het hartslagniveau van een recuperatietraining. Wel rustig proberen blijven lopen wind mee, en bij tegenwind beuken maar. De pijntjes en de diverse ontstekingen zijn licht verberterd sedert gisteren. Het zal dus wel lukken om de marathon in Geldrop uit te lopen, onder de drie uur. We hopen met zijn allen dat de wind tegen dan wat zal luwen, maar het ziet er slecht uit. Morgen staat er een trage duurloop met versnellingen (wind mee) van 10 kilometer.
Vandaag een tempoloop van 15.500 meter gelopen in 1:00:00, hsm 134. Hoewel ik me niet goed voelde, en de goesting om te trainen ver zoek was. Een stevige tempoloop op de gravelpiste afgewerkt, met een negatieve split. Het eerste half uur ongeveer 7.550 meter afgelegd, het tweede half uur 7.950 meter. De rechterheup, bil en achillespees en de linkervoetpees deden lastig en lieten zich gevoelen. Veel stertch en rekwerk voor de boeg, en alles goed soigneren, dat we zondag vol uit kunnen gaan. Morgen staat er een recuploopje of trage duurloop van 10 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:34:00, hsm 126. Weer een zware training met die strakke wind, het bot een mens echt af. De laatste zes kilometer waren gelukkig wind in het voordeel en ging het vlotter. Morgen nog een zware training en dan rustig tot zondag dan is er de marathon in geldrop. Het is de voorlaatste wedstrijd in de marthon en ultra cup, daarna is er nog de Spijkenisse marathon. Morgen staat er een tempoloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:18:28, hsm 115. Je moet goed zot zijn om daarin te vertrekken, was mijn eerste gedachte en die bleef gans de training. Felle regenbuien felle wind en nog hardere windstoten, moest ik vandaa alleen te zien verwerken. Na 11 kilometer moest ik zelf even stoppen om de gel-hakjes uit mijn schoenen te nemen. De schoenen moesten volledig uit, om de gel-hakjes te verwijderen, en lastig deden. Gelukkig was het daarna met wind in de rug terug naar huis, om een verdiende warme douche te pakken. Het hernemen met lopen viel me nochtans zwaar, de benen waren verstijfd door wind, regen en koude. Morgen staat er een lange duurloop van 20 kilometer op het programma, hopelijk droog en minder wind.
Omstreeks 11:00 namen we een lichte broodmaltijd tot ons, en om 12:00 richting Arendonk. Het was rustig op de baan, alleen een plaatelijke omleiding, maakte het wat moeilijker. Aangekomen aan de sportvelden van de plaatselijke loopclub ARAC, was het zoeken naar parking. Ondertussen waren de jeugdige veldlopertjes al vol op aan het strijden voor hun club. Er stond onaangenaam veel wind, en tijdens het inschrijven waaide de tent van ACHL weg. Voor de veiligheid werd ze opgeborgen, en was het hopen dat het niet zou regenen. Daar de sportzakken van alle achl-atleten nu open en bloot onder de soms dreigende hemel stonden.
Kenney was de eerste die in actie moest treden, hij was supernerveus, zo bang was hij als laatste te finishen. Ik spreekte hem wat moed in en vertelde dat hij zeker in de middenmoot zou eindigen. Het startschot weerklonk en de miniemen trokken zich op gang, als laatste uit de startblokken, Kenney. Na een zeer sterke eerste 500 meter miste Kenney op een haar de aansluiting met de top-zes. Tegen de wind in was het onbegonnen werk om het gat nog dicht te lopen, en de zes waren weg. Kenney die het kopwerk deed in de achtervolgende groep, verloor nog een plaats en finishte achtste. Ruim in de eerste helft, en mocht het podium op met ACHL als winnaars van de interclub.
Jorgi was de volgende aan de start, zijn doel was om veel beter te presteren als verleden jaar. Toen waren er drie atleten achter hem gefinisht, nu ging hij voor een toptien plaats, een hele grote stap dus. Met 28 atleten kadetten aan de start, en eerder een straatloper voor het langere werk, ging het zwaar worden. De start is ook bij Jorgi een van de onderdelen waar hij aan moet werken, ook hij was als laatste weg. Maar alles behalve in paniek schoof hij langzaam op in het veld, na een bijna perfecte inhaalrace, Finishte Jorgi knap tiende, een plaatsje nog verloren in de sprint en mits een goede start kan hij nog drie plaatsen winnen.
Toen het de beurt aan de masters was begon de wind nog wat strakker te blazen en de lucht werd dreigender. Ik had me voorgenomen een goede start te maken, en had me naast de favorieten in het midden gezet. De start was uitstekend voor mijn doen, ongeveer in 20ste positie, voor de eerste bocht zat ik vast in het pak. Ik stond volledig stil en de volgende rechte lijn zat ik alweer in 50ste positie, ik kon aan een inhaalrace beginnen. Al snel voelde ik dat ik geen topdag kende, de verzuring kwam snel, en na elke bocht had ik het moeilijk. Toch zou ik na een kleine ronde ongeveer 35ste doorkomen, ik nam de tweede ronde Cis Heylen op sleeptouw.
Spijtig genoeg zou ik er deze ronde weinig steun van krijgen, en ik had het zwaar zeker tegen de wind in. We gingen nog een tiental atleten voorbij, toen dwong ik Cis, zo halverwege de derde ronde over te nemen. Het beste was er trouwens af, en ik had moeite in cis zijn spoor te blijven, toch kwam niemand terug uit de achtergrond. In het begin van de laatste ronde gingen we nog over Bart Heylen, en toen moest ook ik Cis laten gaan. Zo finishte ik na een laatste moeilijke ronde als 14de master, de afstand bedroeg 7.240 meter gelopen in een tijd van 0:26:43. Al bij al nog een goed resultaat, de laatste zeven dagen had ik 160 kilometer op de teller staan, van, het goede teveel!! De grootste schrik moest dan nog komen tijdens de prijsuitreiking ging de grote tent bijna gaan vliegen. Enkel door verenigde mankracht hebben we een klein drama kunnen vermijden, het noodweer was losgebarsten.
De afstanden bij Kenney en Jorgi zijn langer als officieel meegedeeld. Bij de masters was de afstand officieel 6.680 meter, volgens de garmin 7.240 meter.
Vandaag gaan we eens gaan crossen in Arendonk, we zijn, Jorgi, Kenney en ikzelf. Mijn vrouw Carine heeft nog altijd teveel last van de bil en de onderste wervels. Kenney is een miniem van 1997 en loopt 1.530 meter, Jorgi een kadet van 1995 loopt 2.730. Het parkoers zal er goed drassig bijliggen, maar die mannen kunnen een volledige wedstrijd vol uit gaan. Ikzelf ben een master van 1962 loop de 6.680 meter, en dat is een afstand waar ik normaal ook 100 % kan gaan. Het zal een serieuze afwisseling zijn na een 6 uur, een 100 km en 12 marathons en 6 halve marathons, enz.... Volgende week staat trouwens de dertiende marathon van het jaar op het programma in Geldrop. Dus ik zal vandaag de nodige voorzichtigheid moeten inlassen als ik voel dat het te riskant is.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:01:57, hsm 115. Het is de enigste training voor vandaag, morgen staat de eerste cross op het programma. Een volume-training zonder mezelf zeer te doen wat kilometers verzamelen. Goed voor de tiende training deze week, iets wat me wel goed af gaat trouwens. Volgende week moet ik weer aan het werk en is het de week van de marathon. Dus dan staat er een gewone marathon-trainings-week op het menu.
Deze namiddag een tempotraining van 8.000 meter gelopen in 0:31:42, hsm 139. Het was een beetje onverwacht dat ik dit nog uit de benen ging kunnen schudden. Zeker na de training van deze morgen die mentaal zwaarder was dan deze training. Het was wel met de verkeerde schoenen afgewerkt, mijn Asics stratos de minst qualitatieve schoen. De beide voetpezen deden pijn en de rechter heup bil en achillespees ook. Morgen een rustige duurloop, liefst met een recuperatief karakter gelopen.
Deze voormiddag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:48:43, hssm 115. Met stijve beenspieren, na de dertig kilometer van gisteren, en pijnlijke bovenbenen. Ze herinneren me eraan dat ik nog een zware marathon in de benen heb zitten. Ik zal deze week aan ruim 120 kilometer komen wat al veel is de week na een marathon. Deze namiddag nog een korte training aan duurlooptempo, tenminste als ik dat nog kan opbrengen.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.000 meter gelopen in 2:23:14, hsm 121. Een langere duurloop als gepland, het ging goed dus de twee trainingen ineens afgewerkt. De rest van de dag mag ik rusten en herstellen van de zware trainingsweek. Met de pezen en spieren gaat het de goede kant op, de diverse ontstekingen zijn onder controle. Het enige buiten rusten zal rustig rekken en strekken zijn, en volta-patch kleven. Morgen staan er twee korte trainingen op het programma een 10 en een 5 kilometer.
Deze namiddag een trage duurloop van 5.000 meter gelopen in 0:24:27, hsm 118. Om de jongste zoon, Kenney weer in gang te zetten, hij had weer teveel huiswerk. Het eerste dat dan sneuvelt op de lijst is de sport, daar steek ik een stokje voor. en overtuig hem dat een half uur voldoende is, en zo met frisse moed aan het huiswerk beginnen. Ondertussen heb ik er weer vijf kilometer bij deze week en zal zondag alleen nog moeten crossen.
Vandaag een tempoloop van 15.270 meter in een uur rond, hsm 139. Het ging al beter dan verwacht, dus in de plaats van een duurloop een tempoloop. Op de gravelpiste gelopen met 200 meter tegen de wind in en 200 meter wind mee. Zo kon er sprake zijn van enig herstel, want het was knokken om tempo te houden. Het was een training die perfect bij mijn lijfspreuk past, no pain no gain. Morgen staat er een lange trage duurloop van 24 kilometer op het programma.
Deze namiddag een trage duurloop van 7.000 meter gelopen in 0:32:14, hsm 126. Het was weer niet simpel om in gang te geraken, de stijfheid blijft meester over de spieren. De laatste drie kilometer toch iets doorgetrokken naar ruim 14 km/uur, met 4:07/km als beste. Nog een paar dagen actief hersel, voor dat ik weer over alle mogelijkheden ga beschikken. Morgen staat er een duurloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 14.200 meter gelopen in 1:05:58, hsm 121. De benen voelden al stukken beter aan dan gisteren, de ontstekingen minder pijnlijk. Ik kon de 12 km/uur al vlot halen, buiten de eerste inloopkilometer, 5:24/km. Wat volta-patch pleister niet allemaal kunnen verwezenlijken, als je ze op de juiste plaatsen plakt. Het zie er naar uit dat ik deze week technisch werkloos ben, en dus de hele week vrij. Een goede gelegenheid om het trainingsschema van twee trainingen per dag boven te halen. Zo kan er op kwantiteit en kwaliteit getraind worden en genoeg kilometers verzamelen. Dan kan ik zondag de cross in Arendonk meepikken, van kwaliteit gesproken, crossen dus.
Deze avond een recuperatietraining van 9.000 meter gelopen in 0:53:11, hsm 107. Samen met de oudste zoon Jorgi, die ook een hersteltraining moest afwerken gelopen. Alles deed nog zeer en ik kwam moeilijk op gang, en kon niet echt versnellen. Het was ook de bedoeling niet, gewoon de spieren en pezen actief laten herstellen. De schade is groter dan verwacht, omdat ik dacht dat ik er op het eind niet alles uitgehaald heb. Vijf minuten na de marathon en de daar op volgende uren had ik weinig last van stijfheid. Om vier uur s'morgens wel opgestaan omdat de onderbenen zo"n zeer deden. Gelukkig is de volgende marathon maar binnen veertien dagen.
Deze morgend een recuperatieloop van 6.500 meter gelopen in 0:38:01, hsm 107. Ik kon amper stappen op de pijnlijke voetpees, ook de gehavende knie en achillespees deden pijn. Dus een recupererend herstelloopje, de eerste kilometer aan 8 km/uur, een tweede kilometer aan 9 km/uur. Daarna ging het vlotter en voelde ik de pijn wegvloeien, maar het was nog afzien. Het lichaam heeft de vootdurende kleine correcties om niet weg te glijden slecht verteerd. Normaal ga ik deze avond nog een rustige duurloop doen met mijn oudste zoon.
Zondagmorgend 06:00 sta ik op voor een licht ontbijt, binnen vier uur start de marathon van Kasterlee. Om 07:15 staat Carine op, en om 07:45 rijden we richting Kasterlee, ruim op tijd om alles op het gemak te doen. De auto aan de sporthal parkeren en te voet naar de technofit waar zoals elk jaar de tent staat opgetrokken. We zijn nieuwsgierig naar de levensgrote afbeelding van de winnaar van verleden jaar, die samen met de vorige winnaars, hoog in de tent hangt, een mooie en geslaagde foto, en ik fier als een gieter.
Carine gaat achter mijn startnummer, terwijl ik sta te praten met een paar bekende en veel lopende collega's. Nog een moment om fier op te zijn is het gepersonaliseerde borstnummer 1, als winnaar van vorig jaar. Van de organisatie krijgen we te horen dat de nr 1 tot en met de nr 10 een apart startvak krijgen voor de grote massa. Dat komt goed uit want het regent al een ganse tijd, dat beloofd voor het parkoer, het word een lange veldloop. Weer naar de sporthal om de sportkledij aan te trekken en de dringende boodschappen te plegen.
Begeleider van dienst is Geert Caers net als vorig jaar, wacht hem een helse rit met de mtb door de Kastelse modder. Aan de startlijn staan al de favorieten al gereed, Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen, Bart de Grove enz. Het startschot word gegeven, ik moet me reppen om bij de marathontoppers mee te kunnen, en de start lukt goed. Na een kilometer hang ik achteraan de omvangrijke groep, en schuif door tot bij Bart en Nid een 50-tal meter achter Marc en Jan. We zijn amper 2 km ver als er al sprake is van vaste positie's, een handvol halve marathonlopers, met Jan en Marc er bij.
Dan volgen Bart, Nid en ikzelf op 100 meter en 100 meter achter ons een omvangrijke groep met o.a Jan Hendrickx. Na drie kilometer krijg ik er al spijt van, om mee te lopen met Bart en Nid, en niet met de groep achter ons. Het parkoer op de veldwegen ligt er glibberig bij, en ik voel dat ik geen superdag heb, ik zal de twee zo lang als mogelijk volgen. Bart doet alle kopwerk, ik ben een beetje verlegen dat ik geen handje kan helpen, maar loop al op het randje om te volgen. Er staat toch wel wat wind op de vlakke open stukken, maar Bart vraagt zelf niet om even afgelost te worden.
Na twaalf kilometer krijgen we de eerste hellingen voorgeschoteld, normaal test ik me daar elk jaar, eens goed doortrekken. Dit jaar dus niet ik zit a bloc om de twee te volgen, Marc en Jan zijn niet meer in het zicht, ik hoop er toch door te komen. In het bos is het een echte slijkboel, hoewel het er beter bij ligt als verleden jaar, heb ik weinig grip en schuif voordurend. Af en toe moet ik na een bocht die ik te voorzichtig in ga, een klein kloofje dichten, en het zwaarste gedeelte moet noch komen. Na 15 km komt het zware stuk er aan met enkele pittige hellingen en nog meer modder, maar ik klamp vast beraden aan.
Gelukkig trekt Bart niet echt door op de hoge mouw, de zwaarste beklimming, zo overleef ik het bos en de 20 kilometer. Terug op het afsalt en in de lange lus aan de aankomst, zien we dat de twee koplopers maar 2 minuten voorsprong hebben. Op onze beurt hebben we maar 1 dikke minuut op de achtervolgers, alles ligt nog binnen bereik van plaats 1 tot 10. Deze wetenschap heeft Bart weer vleugels en hij trekt goed door, ik moet lossen maar op de ijzeren stelling kom ik terug. Op kilometer 27 gebeurt het onvermijdelijke en moet ik de twee laten gaan, nog 5 kilometer allen tegen de wind op.
De bil voelt verkrampt aan en ik heb al een tijdje last van lichte buikkrampen, het word nog een zware eenzame tocht. Het duurt nog tot kilometer 30 voor ik word bijgehaald door twee atleten, waar van de namen me niet direkt binneschieten. Geert moet op me inpraten, om er het beste van te maken, niet zien naar de anderen, en zo goed mogelijk finishen. Op de hoge mouw komt Jan Hendrickx aansluiten, maar ook bij hem kan ik niet aan pikken, ik voel me leeg. De laatste drie kilometer is het rustig joggen geblazen, de hartslag zakt zelf onder de 130 slagen, maar de pijn blijft.
Ik finish in 2:50:01 en had gans de wedstrijd geen benul welke tijd er in zat, mijn garmin te laat opgezet. Een achtste plaats en eerst in mijn categorie, niet slecht om een ganse dag met een slecht gevoel te lopen op een zwaar parkoer. Vooraan was er nog een felle strijd achter de verdiende winnaar Jan Daems, tweede werd Nid Ramphakwaen. Maar de prijs voor doorzettingsvermogen gaat naar Bart De Grove, die een schitterende marathon liep en luxe haas speelde. Het is nu weer een jaartje wachten om de mooiste marathon van Vlaanderen te mogen lopen, we komen terug.
Een ruig en guur weertje is het en voorspellen ze voor deze voormiddag. Het word dus nog zwaarder als verwacht, maar dat geld voor iedereen. In de regen lopen maakt het ganse traject glad, dus niet alleen waar modder ligt. Ik ben benieuwd met hoeveel atleten we onder de drie uur gaan geraken. Ik wens alle deelnemers aan de halve en volledige marathon veel succes toe.
Vandaag 8.400 meter los lopen in 0:41:35, hsm 111. Best pittig tegen de wind in en daardoor is de hartslag een slag of 5 hoger. De benen voelen nog niet super aan, maar dat moet morgen maar. Ik hoop dat er toch wat minder wind staat morgen en dat het dan droog blijft. Het parkoer zal er zo al zwaar genoeg bij liggen, maar dat geld voor iedereen. Morgen staat de marathon van Kasterlee op het programma, maar dat wisten jullie al.
Zware concurentie in de Natuurmarathon van Kasterlee.
Morgen krijg ik zware concurentie in de natuurmarathon van Kasterlee, die om 10:00 start. De bekendste namen zijn Marc Papanikitas, Jan Daems, Nid Rumphakwaen en Bart De Grove. Aangevult met Jan Hendricks, Paul Mertens, Jim Thijs en Gino De Cock, en waarschijnlijk nog een of andere atleet. Het word dus geen simpele zaak om zelf een top-vijf plaats te halen, laat staan het podium. Maar ik focus me op eerst en voor al finishen, om mijn punten te halen in de M-U cup. Waar ik nog altijd kans maak op een tweede plaats, een tijd onder de 2:50:00 is wel nodig. Dan moet ik in een van de drie laatste marathons nog eens onder de 2:45:00 finishen. En hopen dat de concurentie niet beter doet, maar we blijven er voor gaan.
Vandaag een trage duurloop van 10.400 meter gelopen in 0:47:49, hsm 121. Het was een trage duurloop met na vijf kilometer een paar versnellingen over 200 meter. Tijden de versnellingen voelden de benen vermoeid aan, de recuperatie was wind tegen. Waar door het herstel toch niet volledig was, aangezien de strakke tegenwind, tijdens de 200 meter recuperatie. Morgen staat er acht kilometer los lopen op het programma en veel rust.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:19, hsm 116. Het had een recuperatieloop moeten zijn, maar de hatslag lag bijna 10 slagen te hoog. Ook de rustpols lag acht slagen hoger dan normaal, en het is geen plotse overtraining. Maar wel een valling, deze morgend anderhalf uur later wakker geworden dan normaal. Lichte hoofdpijn , neus verstopt, hoest, niezen, de dokter zou zeggen Mexicaanse griep. Ik geloof eerder een goede valling, aangezien het lopen nog vlot ging, aan 12 km/uur. Wel een gevoel van vermoeide benen, maar met een valling en de zware interval van gisteren, normaal. Vanavond na het werk een dafalgan bruis en lisomusil, en morgen gaat het wel beter. Morgen staat er een trage duurloop van 10.500 meter met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een interval gelopen goed voor in totaal 15.000 meter gelopen in 0:56:49, hsm 145. De benen waren nog niet super, en er stond al een interval op het programma, zware kost. Een training op de gravelpiste van Herenthout, met een stevig briesje die het extra zwaar maakte. Het was 10 maal 1000 meter snel met 10 maal 500 meter rustig ertussen, juist niet volledig herstellen. De tijden van de 1000 meter lagen tussen de 3:26/km en de 3:40/km, de traagsten met 3 maal tegenwind. Op die 1000 meters had ik kramp tot achter mijn oren, maar ik wou van geen wijken weten. Al bij al een nuttige training, maar iets te zwaar vier dagen voor de marathon van Kasterlee. Morgen staat er een recuperatieloop van 10 kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:39:14, hsm 115. Nog altijd met vermoeide benen, hoewel het iets beter ging dan gisteren. De hartslag zat al iets meer in de juiste zone, het tempogevoel was minder. De knie houd goed stand maar de rechterachillespees zeurt enorm. Met de rechter bil en dij gaat het ook niet, om maar te zwijgen van de voetpees. Het mindere gevoel die dikwijls de kop komt opsteken als een belangrijke wedstrijd zich aan kondigt. Morgen een interval van 10 maal 1 kilometer en 500 meter normaal tussen.
Vandaag een trage duurloop van 15.100 meter gelopen in 1:15:13, hsm 118. Met vermoeide benen op pad gegaan voor een rustige duurloop op onverhard. De benen waren niet super, en ik had een zweetvestje aan, eens lekker doorzweten. Iets wat de hoge hartslag verklaart, aan dit lage tempo van 12 km/uur, hsm 118. Ook de vermoeidheid zal tot de hogere hsm bijdragen, en de versnelling op het einde. Nog eens goed doorgetrokken om onder de 5:00/km te komen. Morgen staat er een langere duurloop van 20 kilometer op het programma.
Gisteren naar Mol gereden met de familie voor de Zilvermeerloop, een vijf en tien kilometer stond er op het programma. Jorgi onze oudste zal de vijf kilometer voor zijn rekening nemen, ik koos natuurlijk voor de langste afstand, de tien km. Het was een rotweer toen we vertrokken, wind en felle regenbuigen, het leek niet over te willen gaan, guur herfstweer. Hoe dichter we Mol naderden, hoe beter de weersvooruitzichten werden, op moment van inschrijving regende het nog. Maar het weer keerde er kwamen opklaringen en zelf een streepje zon, aan de start was het aangenaam keuvelen. Ik maakte een klapje met een van de grote favorieten voor marathon van Kasterlee, Jan Daems, driemaal podium en 1 winst. Er zullen een acht-tal betere marathonlopers aan de start verschijnen, volgende week zondag, dat word knokken. Voor vandaag was het voornaamste weer wat snelheid op te doen en de knie eens goed testen en de reactie afwachten. Ik was niet te bijster goed vertrokken, en mocht direkt aan een inhaalrace beginnen, de weg lag wat glad door oliesporen. Dus was het toch wat reserve inbouwen in de bochten en daarna goed doortrekken, de eerste vijf km maakte ik veel goed. Daarna bleef ik op een negende plaats hangen, op goed 100 meter van Eddy Rutten, door een slechte 6de kilometer. Gelukkig vond ik mijn tweede adem en kon weer versnellen, mede door de vele supporters langs de weg, dank u. Het werd wel moeilijker het overzicht te houden nu we vol op aan het dubbelen waren, en soms naast de baan moesten. De voorlaatste kilometer ging ik nog over Eddy en had nog een redelijke finish in huis 0:35:48, goed voor een 8ste plaats. Ondertussen was onze Jorgi al aangekomen, na een te snelle 1ste km die hij moest bekopen in km 4 die in 4:04 ging. Jorgi herpakte zich in de laatste km en liep een P.R op de vijf kilometer in 0:18:53 als 25ste.
Vandaag een lange duurloop van 20.100 meter gelopen in 1:30:33, hsm 125. De benen nog eens goed vermoeien na een wedstrijd, om de weerstand te verhogen. Het nadeel van deze training is het gevaar op overbelasting van pezen en spieren. Een goede training rustig versneld en het tempo goed kunnen vasthouden. De weersomstandigheden waren zeer goed, alleen een beetje fris, maar we mogen niet klagen. Morgen staat er een trage duurloop van 15.000 meter op het programma.
Deze namiddag om 15:00 gaaan we naar het Zilvermeer in Mol voor de Zilvermeerloop. Jorgi gaat er op de vijf kilometer zijn besttijd aanvallen, na een maand harde training, heeft hij kans. Ikzelf hoop er op de tien kilometer een gemiiddelde van 16 km/uur op na te houden. Dit om me gerust te stellen voor volgende week zondag, dan vind mijn favoriete marathon plaats. De zilvermeerloop gaat over vier ronden van 2500 meter, wat wel spijtig is want er moet gedubbelt worden. Beter was om de omloop van de twee vorige edities te behouden toen twee ronden van vijf kilometer. Ik zou zeggen allen daar heen en maak er een mooie en spannende wedstrijd van.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:57:49, hsm 114. De problemen van voor de knieblessure steken weer de kop op, de ontstekingen. Het meeste last heb ik van de rechterbil, de linker voetpees en rechter achillespees. Geen grote problemen, maar ze zijn er nog, de remedie is alles onder controle houden. De training op zichzelf was geen probleem, het ging redelijk maar niet super. Morgen staat de Zilvermeerloop van 10 kilometer op het programma, een snelheidstest.
Vandaag een trage duurloop van 21.110 meter gelopen in 1:42:08, hsm 112. Het was met veel goesting dat ik er aan begon ondanks de regen en felle wind. Een echte herfstdag en toch met een lentegevoel een lange trage duurloop afwerken. De knie reageerde goed op arbeid en de laatste drie blokken van drie kilometer, nog wat kunnen versnellen, de laatste blok tegen 13.4 km/uur, begon de knie rustig te trekken. Ik kon ook nog geen lange legging verdragen boven de gekwetste knie. De marathon van Kasterlee halen en een toptien lopen lijkt me wel het hoogst haalbare.
Zaterdag volgt er een snelheidstest over 10 kilometer tijdens de Zilvermeerloop. Eens zien of de knie tegen dan een tien kilometer tegen 16 km/uur aan kan. Maar morgen eerst een lange trage duurloop van 20 kilometer, om de knie te testen. En vrijdag een recuperatieloop van 12 kilometer, met een sterke basisconditie moet dat lukken. Als alles mee valt zondag een duurloop van 20 kilometer, en een normale pre-marathonweek.
Gezien de ijzersterke basisconditie, kan een deelname van de marathon van Kasterlee nog altijd. De basis die ik de laatste jaren gelegd heb, komt goed van pas op de mindere momenten. Donderdag word de looptraining hervat zoals ze op de planning staat, als de knie het toe laat. Met deze knie gaat het als maar beter, de wonde word kleiner, de pijn lichter, de beweeglijkheid groter. Ik geraak wel nog niet met de hiel tot tegen de bil, maar tot 40° lukt al vrij aardig. Het trekken van de wonde (kleine scheurtjes in de wondkorst) is ook al minder, ook de bijhorende pijn. Ook een wat meer kracht zetten gaat al, de algemene toestand is positief van 30% naar 80%. Ik plak geen tijd of plaats op prestatie's die ik eventueel ga leveren in Mol en kasterlee, finishen is het doel.
Vandaag 45 minuten op de ergometer, op souplesse gereden, geen reactie op de knie. De knie is bijna volledig ontzwollen, de druk onder de knieschijf neemt wat af. Ook de wonde op de knie word kleiner en het etteren is bijna volledig gedaan. Vandaag ben ik aan mijn vijfde dag antibiotica toe, nog drie dagen te gaan. Daarna heb ik nog tien dagen tot Kasterlee, dat moet haalbaar zijn, als er zich geen complicaties voordoen, en op schema kan komen, moet uitlopen kunnen. Veel meer mag ik niet verlangen, en mag ik niet riskeren, ik krijg ook nog twee kansen na Kasterlee. Misschien moet ik mijn pijlen op die twee marathons richten, Geldrop en Spijkenisse.
