Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een lange trage duurloop van 22.700 meter gelopen in 1:50:16, hsm 118. De benen voelden goed aan ondanks de zware trainingsweek en er kon dus een lange duurloop vanaf. 22..700 meter tegen ruim 12.3 km/uur gelopen zonder het gevoel te hebben dat ik er hard voor moest werken. Het was ook iets beter om te lopen vandaag, de wind was net iets minder hard, dan tijdens de lange duurloop van gisteren. Zo heb ik het jaar afgesloten met de teller op 6076 kilometer en daarmee ben ik best tevreden, het was een moeilijk loopjaar. De rechterheup, rechterachillespees en rechterknie zijn redelijk gehavend en verzwakt, en het was dus niet altijd gemakkelijk. Toch nog een topvijf plaats in de marathon en ultracup uit de brand kunnen slepen, wat gezien de kwetsuren onverhoopt is. Maar vanaf morgen vatten we een nieuw jaar aan en de doelen zullen wedstrijd na wedstrijd bekeken worden. Ik hoop wel een zo hoog mogelijke marathon en ultracup notering nastreven, dus acht marathons en vier ultras lopen. Morgen word het een korte training, hoelang hangt af van de tijd die ik heb na het wakker worden en voor de nieuwjaarsronde;
Vandaag een lange duurloop van 21.400 meter gelopen in 1:30:44, hsm 132. Het ging knokken worden vandaag, want er stond een stevige bries, en ruim 21 kilometer alleen. De benen waren dan ook niet super vandaag, en ik stond er alleen voor, tegen de wind in knokken voor wat ik vandaag waard ben. Ik probeerde mijn gedachten te laten verdwalen om te genieten van het loopje en de zware omstandigheden tee vergeten. Maar zelf wind mee kreeg ik de grote molen niet rond en dan is het niet gemakkelijk om positief te blijven, met wat te wachten staat. Normaal zou ik tegen zestien per uur moeten kunnen flyen met deze strakke wind in de rug, maar niets was minder waar. Ik zal zelf niet onder de 04:00/km geraken je kan je dan voorstellen hoe het is als je 5 bft moet confronteren, dat word afzien. Niemand geeft ook verklaart dat het gemakkelijk moet gaan tijdens de opbouw, de grote conditie is natuurlijk nog ver af. Eens ik opdraai tegen de wind is het snel duidelijk dat een gemiddelde van onder de 04:10/km er vandaag niet gaat inzitten. Dan maar denken dat het de ideale krachttraining is, tien kilometer tegen de wind in, het rechterbeen voelt duidelijk zwakker aan. Kwam dan plots in me op dat als ik 21.400 meter loop vandaag, ik een week van 130 kilometer kan realiseren, zo gedacht, zo gedaan. De laatste zes kilometer zijn grotendeels met wind in het voordeel, het tempo gaat dan vanzelf de hoogte in, en het is genieten dus. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van 21.000 meter op het programma, rustig kilometers malen om deze week 140 km te halen.
Vandaag een trage duurloop van 17.150 meter gelopen in 1:24:00, hsm 113. Verder kilometers malen om die basis zo breed mogelijk te maken, het is de basiss voor een gans jaar. Rustig opbouwen en normaal komt alles dan in zijn plooi, als het lichaam de belsting kan verwerken. De periode van het jaar is zeer slecht gekozen, want voor een zwaardere loper als mezelf verlies ik nu geen gewicht. In tegendeel ondanks de vele kilometers kom ik nog gewicht bij, normaal geraak ik tijdens de zware weken op wedstrijdgewicht. Er volgt dus na de feestdagen een verplichte regimeperiode om dicht tegen mijn wedstrijdgewicht te zitten tegen de marathons. Het is een aanslag op de gewrichten de combinatie van vele kilometers en het overgewicht en dus zo goed mogelijk te vermijden. Normaal zou deze te warme wintermaand moeten helpen om op gewicht te blijven, maar het eten bevat teveel calorieen. Meer dan ik op een dag knn kwijtspelen met ruim tachtig minuten lopen per dag, mijn metabolisme is moeilijk op gang te brengen. Voor morgen staat er een duurloop van twintig kilometer op het programma, tegen 4:10/km.
Vandaag een duurloop vvan 14.300 meter gelopen in 1:03:42, hsm 127. Het was met zware benen dat ik op pad ging en toch hoopte ik,om een duurloop te lopen. De eerste twee kilometers ware veel te traag en ik had niet direkt he gevoel dat ik kon versnellen. Een van de nadelen als je fors aan het opbouwen bent, de recuperatie is niet in evenwicht met de zware trainingen. Je moet een klik kunnen maken en door de muur gaan om de gevraagde tempo's te kunnen lopen. Vanaf kilometer drie zat het tempo er goed in en kon ik de verloren tijd goedmaken en mijn tempo behouden. Zelf met de tegenind was het geen probleem om op tempo te blijven, natuurlijk was het zwaarder, maar het ging. Om finaal nog ruim de vooropgestelde tempos te halen, en dat doet nog meer deugt als het in het begin te zwaar was. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, gewoon kilometers malen om een stevige basis aan te leggen.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.800 meter gelopen in 2:29:24, hsm 121. De kaap van de 6000 kilometer voor het jaar 2012 vandaag gehaalt, en daar ben ik zeer tevreden mee. Het was niet de bedoeling vandaag de eerste dertig-plusser te lopen in aanloop van de maarathons in 2013. Maar door een verkeerde inschatting van een nieuw stuk parkoers ging ik toch op 25 kilometer uitkomen. Dus maar een grotere lus gelopen, het ging toch redelijk, ondanks de wedstrijd van gisteren en de zware benen. Er moeten ook nog een pak kilootjes af om in topvorm aan 2013 te kunnen beginnen, dan zijn lange trage duurlopen welkom. Gisteren was ik na de wedstrijd wat ontgoocheld over mijn prestatie en nog meer over het gevoel in de benen. Laat me dat nu maar rechtzetten, in een periode van opbouw je snelste wedstrijd van het jaar lopen, al was het maar 9.8 km. Dat is altijd een flink resultaat, die snelheid heb ik gewoon niet meer in de benen en die twee eerste kilometers onder de 3:40, waren te snel en het is dus normaal dat ik niet verder kon lopen met het gevoel van, nu heb ik superbenen, ik ga nog eens spurten. Ik hoop wel volgend jaar regelmatig een kortere wedstrijd tegen 16 km/uur te lopen, op een afstand tot de tien engelse mijl. Vandaag was het gewoon rustig kilometers malen zonder veel te forceren, de afstand op zich was al uitdaging genoeg. Morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, ik hoop onder de 4:35/km te blijven, als de benen mee willen.
Vandaag was het een thuiswedstrijd, georganiseerd door de HAC, een onderafdeling van ACHL. Het is op één kilometer vaan mijn deur, dus willen we deze wedstrijd altijd meenemen, wat niet altijd lukt. Driemaal de Kerstcorrida al gemist door kwetsuren, gelukkig kon ik dit jaar wel deelnemen aan deze zwaar bezette wedstrijd. Meestal moet je lopen tegen 16 km/uur om in de topvijftig te geraken, in de meeste wedstrijden is dit goed voor een toptien plaats. Jorgi en Kenney liepen de jogging van 3.200 meter, en Kenney hoopte stiekem op een toptien plaats en een snelheid van 17 km/uur. Voor Jorgi die sinds twee jaar niet meer loopt voor wedstrijd, maar puur uit amusement, is goed finishen voldoende. Kenney zal zevende eindigen en de 17 km/uur grens halenen finishen in 0:11:12, Jorgi haalt de finish in 0:13:18. Om drie uur is het mijn beurt om te lopen, er stat weer heelwat snel volk aan de start, en het is drummen om een mooi plekje. Ik zet me op de tweede rij in de hoop snel te kunnen starten, de start loop mis de aftel en het startscchot zijn nit synchroon. Het is drummen naar voor en ik word voorbijgelopen aan alle kanten, de eerste kilommeter in 0:03:39 is nochtans niet te zwak. De benen zijn echter al vol gelopen en dat slecht gevoel in de benen is voor de volledige afstand, volledig verzuurt. Nochtans gaat het de tweede kilometer iets sneller 0:03:37, maar dat is 500 meter bergaf en de tweede 500 meer in de rug. Ik kan nergens gewoon aanpikken en ik leg me er bij neer, toch loop ik voor wat ik waard ben en hoop de 16 km/uur te halen. De tweede van de drie rondjes loop ik alleen, op het einde van de tweede ronde hoopik te kunnen aanpikken bij snellere atleten. Het lukt en met nog twee kilometer te gaan, haal ik Marc Raets bij, normaal moet ik een halve minuut sneller zijn. Mijn benen blijven pijn doen en ik kan Marc niet afschudden, ik finish als 45ste in 0:36:36, opdracht volbracht.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meters gelopen in 1:13:06, hsm 121. De benen zijn nog super vermoeid en morgen staat de volgende wedstrijd op het programma. Fare fatigue is de filosofie achter deze trainingen, in vermoeide staat wedstrijden en trainingen combineren. Voor een korte periode natuurlijk, maximaal tien dagen, in dit geval duurt het zes dagen, van zaterdag tot en met donderdag. En dat voel ik in de rechterheup en rechterknie, die geen tijd hebben om te herstellen, tussen de trainingen door. Daarom ook gekozen voor een korte periode van fare fatigue, om het rechterbeen niet total loss te lopen. Morgen word het superzwaar al hoewel de afstand maar 9.800 meter bedraagt, wil ik de 16 km/uur halen. Ook Jorgi en Kenney lopen de Kerstcorrida van Herenthout, beide lopen ze de 3.200 meter.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.100 meter gelopen in 1:43:56, hsm 121. Met benen die vierkant draaiden, toch de 12 km/uur gehaald, puur op karakter gelopen. Veel goesting en plezier was er niet bij, ook al omdat mijn ipod de geest had gegeven. Zonder muziek zijn die lang trainingen net iets lastiger dan met een mooi melodietje in de oren. Het rechterbeen was ook alles behalve mee gaande, het was meer een pijnlijk aanhangsel. Maar af en toe moet je met je neus tegen de muur lopen om sterker te worden, alles mag niet vanzelf gaan. Dat deed het vandaag dus niet en word het veel platte rust tussen de trainingen om het lichaam te laten herstellen. Het waren dan ook drie zware dagen in de opbouw, zaterdag een 10 mijl wedstrijd, zondag een lange trage duurloop, van 26 km en vandaag een halve marathon, zaterdag was mijn tien mijl goed voor besttijden vanaf 5 km tot de 10 mijl in 2012. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, de hartslag onder de 120 hsm houden. Want woensdag staat de volgende wedstrijd, de Kerstcorrida in Herenthout al op het programma, 9.8 km lang.
Vandaag een lange trage duurloop van 26.100 meter gelopen in 2:02:11, hsm 128. De benen voelden nog wat stijfjes aan na de wedstrijd van gisterennamiddag in Lier. Het is een zware test voor het rechterbeen, nog niet hersteld van de vorige loop, en een training van twee uur. Natuurlijk gaat de eerste kilometer veel te traag (05:27), zeker als je er rekening mee houd dat de wind in de rug zit. En het is een stevige bries, toch duurt het tot kilometer vier voor ik het tempo haal wat ik gemiddeld na halfweg wil. Zo staat er nog heel wat te doen om de verloren tijd op te halen, gelukkig word ik gedragen door de wind. Het komt wel goed zeker tot aan het keerpunt gaat het vlot, langs het kanaal gaat het zelf richting 14 km/uur. Maar het rechterbeen heeft het zwaar, de dag na een wedstrijd is dit tempo wat teveel van het goede. Halfweg na goed dertien kilometer keer ik in 0:58:04, maar pas nu komt het zware gedeelte er aan, het gaat boenken. Al van de eerste meters voel ik dat de wind ongemeen strak staat langs het kanaal, ik moet heel wat snelheid inleveren. De rechterheup en rechterknie, doen zelf lichtjes pijn, het is niet alleen van de stijfheid, maar meer een ontstekingsreactie. Ik geef wwat ik in me heb zonder te forceren natuurlijk, dat is ook niet aan te raden na de wedstrijd van gisteren. Eens weg van het kanaal is het weer wat beter te doen, de wind word wat gebroken maar staat nog in het nadeel. De laatste drie kilometer probeer ik toch wat te herstellen de tweede helft loop ik in 1:04:07, goed voor 2:02:11 loopplezier.
Gisteren stond de natuurloop van Lier op het programma, het regende al sinds 11:00 pijpestelen. We vertrokken op tijd naar lier met gans het gezin en de twee shelties, omdat we gehoord hadden dat de inschrijving chaotisch was. Carine ging supporteren en wandelen met de Shelties, Jorgi en Kenney lopen de vijf kilometer en ikzelf de tien engelse mijl. Eens daar aangekomen ging ik direkt naar de inschrijving en alles verliep supervlot, binne de vijf minuten drie wedstrijdnummers. De regen bleef ondertussen maar neergutsen en de tent stond redelijk vol met schuilende atleten, waarvan een paar bekende gezichten. Om 13:30 werd de start gegeven, alle atleten naar buiten, en al snel ondergeregend, bleek de startorde veranderd, wij als allerlaatste. Rap nog tien minuten schuilen in een tentje op het middenplein van de atletiekpiste, ik ril als een espenblaadje, zo koud heb ik het. Tien minuten later starten de atleten van de tien mijl, mijn start is alles behalve schitterend ik zit twee groepjes na waar ik normaal loop. Ik heb nu wel de superconditie nog niet voor een snelle wedstrijd te lopen, maar dat is toch een groepje te ver, een inhaalrace dus. Die eerste kilometer is normaal de snelste nu een stuk trager (0:03:51) en ik voel me al nu al niet te best, is het de koude geweest. Nu heb ik het alles behalve koud, en ik blijf niet hangen als ik iemand ingehaald heb, er op en er over, tegenwind of niet. Soms word ik ingehaald maar dan pik ik aan en eenmaal op snelheid neem ik over, ik kan immers niet in het rood lopen. Daarvoor heb ik niet genoeg snelheid, na vijf kilometer (0:19:04), de rechterknie en rechterheup houden stand, dat is het voornaamste. Ik blijf de meeste stroken op kop beuken, maar we rapen alleen de atletenn op die uit de vorige groepen moeten lossen. Het parkoer is toch sterk gewjzigd, buiten een moeilijke lange s-bocht beter zelf beter als vroeger, het tweede deel is hetzelfde gebleven. Na negen kilometer heb ik eindelijk de twee die al verscheidene kilometers als mikpunt dienen te pakken, op een lang stuk wind tegen. Er op en erover blijven beuken tegen de wind in en maar een atleet die uit de wind kan lopen, lossen er drie, ik blijf over met Davy Vos. De tien kilometer komen we door in (0:38:10), ondanks de stroken met tegenwind even snel als de eerste vijf kilometer. Ik blijf het tempo bepalen en Davy is al blij dat hij in het spoor kan blijven, ondanks de twintig jaar verschil, is de oude locomotief niet versleten. Het blijft snel gaan, zelf sneller als de eerste tien kilometer, we halen een gemiddelde van 16 km/uur nu, even snel als de groep voor ons. Die we op de lange stukken langs het kanaal kunnen zien, de vijftien kilometer gaat in (0:56:56), ik zit ruim op schema voor de 1:02:00. In de vijftiende kilometer van 3:41 heb ik een gaatje van een kleine veertig meter kunnen slagen, nu is het nog volhouden tot de finish. De laatste kilometer is het nog wat draaien en een strook van vijftig meter in de modder, al hoewel dat nog mee viel voor vandaag. En een laatste ronde op de piste, ik moet zelf nog spurten omdat het verschil toch kleiner word, ik finish als twaalfde in 1:01:33. Blij en tevreden, alleen de laatste drie kilometer lichte stijfheid gevoeld in het rechterbeen en Davy vijf seconden kunnen voorblijven. Nog meer tevredenheid dat mijn twee zonen nog eens een wedstrijd hebben gelopen Kenney finishte zelf zesde en eerste scholier.
