Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag 8.060 meter lang de benen los gelopen in een tijd van 0:40:01, hsm 113. Wat niet had mogen gebeuren is gebeurt, een flink sneeuwtapijt, dat konden we missen als de pest. Maar nu het er eenmaal ligt, gaan we er van genieten, de mist die aanvriest op het gezicht, heerlijk. De voeten en handen die verkleumen tot ijsklompen, en de onvermijdelijke slungelachtige glijpartijen, we zijn er klaar voor. Wegdromen van de lenterige temperaturen van een graad of 22, korte broek en singlet, dat is pas genieten. Voor morgen in Apeldoorn zouden ze het parkoer beloopbaar maken, en drie verwarmde ruimtes langs het parkoer. Bij elke drankpost een verzorgingspost van het rode kruis en de limiettijd een half uur naar beneden brengen. Niet dat het een slagveld gaat worden, maar met goede voorzorgsmaatregelingen is het best te doen. Hoewel ik niet voor mijn beurt wil spreken en de wedstrijd van morgen wil finishen voor een oordeel te vellen. Ik heb ooit al onder ongeveer dezelfde omstandigheden een marathon afgewerkt, gladde wegen en vriestemperaturen. Daar in werd ik tweede met een eindtijd van 2:46:53, een tijd die ik nu zelf niet meer kan halen onder ideale omstandigheden. Morgen ga ik in eerste instantie om te finishen en als alles mee valt hoop ik op een tijd van 2:55:00.
Vandaag een duurloop van 10.140 meter met versnellingen gelopen in 0:44:41, hsm 129. Misschien net iets te snel twee dagen voor een marathon, maar ik moest het een en het ander testen. Hoeveel truien, hoeveel handschoenen, hoeveel kousen, een muts? veel vragen op vestimentair gebied. Een wat tempo maken om te weten wanneer ik begin te zweten bij deze Siberische temperaturen. Krijg ik last van de koude tijdens de laatste kilometer met tegenwind? een van de veel beantwoorde vragen. Het was een leerlijke training, ook op gebied van wat de koude doet met de hartslag, het bloed moet pompen. Een uiterst zware marathon word het zondag in het koude Apeldoorn, ik hoop dat ik niet onderkoeld geraak. Met de benen ging het al wat beter, de bovenbenen deden al wat minder pijn, een positieve evolutie.
Vandaag een recuperatieloop van 10.230 meter gelopen in 0:51:03, hsm 113. Ik had van de nood een deugd gemaakt en trok mijn zweetvestje aan, boven het thermisch vestje. Toch duurde het drie kilometer voor de handen iets opgewarmd waren, ik dacht de eerste kilometers dat er een paar vingers afgevroren waren. Echt zweten heb ik ondanks het zweetvestje niet gedaan, die snijdende oostenwind is er teveel aan. Alleen met wind in de rug en vol op in het zonnetje kon ik iets opwarmen, geef mij maar dertig graden extra warmte. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, de hartslag ligt dan ook nog altijd een vijftal slagen te hoog voor de geleverde arbeid. Ik ben alles aan het bewaren voor zondag, dan is het hopen op een superdag, om een mooiresultaat te behalen. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een tempoloop van 12.120 meter gelopen in 0:48:25, hsm 140. De extreme koud vergt extra voorbereidingen, kleding in lagen, liefst drie stukken. Een thermo onderhemd, een ademende looptrui met lange mouwen en een windbreaker. Als broek kies ik voor een winter loopbroek en voor compressiekousen en nog een extra paar dunne loopsokken. Het aangezicht word ingewreven met een gezichtscreme en ik draag een paar lichte loophandschoenen en een muts. Een hele boterham dus, vandaag moest ik mijn nieuwe cumulus 13 inlopen, wat meteen gebeurt is. Best kiest men voor het parkoer zo te lopen dat de meeste tegenwind in de eerste helft van de training is. Gezien de strakke ijskoude tegenwind was de eerste kilometer redelijk te noemen, maar veel versnellen zat er niet in. De adem werd afgesneden en de koude was goed voelbaar, en na vier kilometer had ik al 21 seconden goed te maken. Het ging gelukkig iets beter wind mee, maar echt veel dash zat er niet op de benen, de vermoeidheid zit er nog in. Met een zesde kilometer tegen 03:51 moest ik het doen, te koud en toch niet fris genoeg, als paradox kan het tellen. De training werd dus nipt binnen de voorop gestelde tijd afgewerkt, twaalf kilometer binnen de 0:48:00. Ik mocht dus al bij al tevreden zijn, want de omstandigheden waren niet ideaal om een tempoloop af te werken. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, de benen moeten een pak beter aanvoelen tegen zondag.
Weersverwachting Apeldoorn deze week
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:09, hsm 119. De hartslag lag weer gemiddeld een vijf slagen te hoog, ik hoop dat het in orde komt voor het einde van de week. Ook de benen voelden zwaar aan, en de volledige rechterkant van voetpees tot en met de heup voelen stijf en pijnlijk aan. Het is met de rechterheup zo slecht gesteld, dat ik s'nachts een paar keer wakker word als ik op mijn rechterkant lig. Er is spijtig genoeg niet veel aan te doen, en ik zal er mee moeten leven, zolang ik op dit niveau wil blijven lopen. Toch hoop ik dat als het wat warmer word dat de hinder dan minder gaat zijn, maar dat is ook niet zeker. Het zou tot en met zondag nog altijd echte ijsdagen zijn wat betreft de temperaturen, in Apeldoorn waar zondag de marathon plaats vind. Ik hoop dat het zonnetje dan volop schijnt en er geen wind is, zodat we af en toe een kunnen opwarmen aan de zon. Morgen staat er een tempoloop van twaalf kilometer aan marathontempo op het programma, ik verwacht een gemiddelde van 4:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 10.350 meter gelopen in 0:51:33, hsm 113. De benen voelden logischer wijs vermoeid aan na de lange blokken-tempo-loop van gisteren. Het eerste deel van de training stond dan ook in het teken van de recuperatie, daarna wat meer spanning op de benen gezet. Buiten was het ferm koud en er lag een laagje rijm op de onverharde weg, op de baan was het niet glad. Voor de zekerheid had ik de trail schoenen aangetrokken, omdat ik toertjes in het plaatselijke sportcomplex ging draaien. De laatste kilometers ging de snelheid omhoog en dat voelde toch aangenamer aan dan het sukkeldrafje in de eerst kilometers. Spijtig genoeg lag de hartslag altijd iets te hoog voor de geleverde inspanning, wat normaal is gezien de vermoeidheid. Het zal een indicatie zijn tijdens de rest van de trainingsweek als de hartslag op een normaal niveau zit is de recuperatie goed. Nu is het bang afwachten hoe het weer zich de volgende dagen gaat gedragen, blijft het droog en staat er niet teveel wind. De omstandigheden weer, conditie van de dag en het groepje waar ik me bevind, alles is van invloed op de eindtijd op een marathon. Voor morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, meteen de langste training van de week.
Vandaag een blokken-tempo-loop van 35.120 meter gelopen in 2:26:28. Het princiepe van deze blokken-tempo-loop was zeven blokken van vijf kilometer aan verschillende tempo's. Waarvan drie blokken tegen 15 km/uur, en vier blokken om wat te herstellen en de hartslag laten zakken naar 130 hsm. Ik had een halve liter cola en druivesuiker mee, om de innerlijke mens te versterken, en het drinken en eten tijdens het lopen te trainen. De eerste kilometer was veel te traag 4:53/km, ik vreesde al het ergste, dat de prijs van een zware vermoeide week,betaald zou worden. Maar de volgende kilometers kon ik al goed versnellen, maar de benen voelden wel vermoeid aan, de hartslag zat goed, 127 hsm. Een eerste blok in 21:37, dus de laatste vier kilometer tegen 4:11/km, en nu moest ik nog versnellen, een blok lopen aan 15 km/uur. Het was vandaag ook oostenwind en dus had ik die tegen in de eerste helft van de training, dus het was werken geblazen. De benen werden beter met de kilometer en ik kon het tempo vasthouden, een ongelofelijk gegeven, als ik aan deze week denk. Ik liep het tweede blok in 19:49 en was dik tevreden, de benen waren goed, alleen de heup voelde wat stroef aan tegen 15 km/uur. Het derde blok moet ik de hartslag onde de 130 hsm krijgen, ikloop langs het Kempisch kanaal en de wind is iets meer voelbaar. Toch loop ik het derde blok in 21:46 aan een gemiddelde hartslag van 131, iets te hoog nog, maar het tempo lag iets te hoog. Geen probleem het volgende blok aan hetzelfde tempo lopen en de hartslag niet laten oplopen, dat moet nog lukken hoopte ik. Na goed 17.550 meter keer ik huiswaarts en krijg ik de wind in de rug, en de benen voelen nog goed, het vierde blok in 21:29, hsm 131. Perfekt op schema, maar nu moet ik weer versnellen naar 15 km/uur en ik ga over de twintig kilometer, met een zware week in de benen. De eerste kilometer is wat te traag en dus moet ik nog een tandje bijsteken, het blijkt dan nog te kunnen ook, alleen wat last van de heup. Het vijfde blok gaat in 19:55 met een hartslaggemiddelde van 139, ben ik perfekt op schema, het eten en drinken gaat ook goed. Ik mag nu vijf kilometer herstellen, maar hou het tempo toch nog strak genoeg, terwijl het tegen 4:36/km had mogen gaan, onverbeterlijk. De vermoeidheid lijkt er wat in te sluipen en het word de traagste blok in 0:21:48, toch nog tegen 422/km de harslag slaagt 132 slagen. Nu met toch al iets zwaardere benen wil ik toch nog mijn snelste blok lopen, gelukkig zit de wind nog schuin in de rug. Het is toch knokken om die eerste kilometer van het laatste blok onder de 4:00/km te komen dat lukt niet, het word 4:03/km. Dus moet ik nog wat versnellen, de hartslag gaat richting 145, beter dan verwacht maar de rechterheup en achillespees doen pijn. Gelukkig is deze training bijna ten einde alleen wil ik de laatste twee kilometer er nog eens alles uitpersen, het gaat richting 16 km/uur. Ik kan dat de laatste kilometer niet vasthouden, toch haal ik nog 3:50 op die laatste kilometer, de laatste blok in 19:31/5 km. Een heel aangename vaststelling dat de benen zo goed waren, de basisconditie is dus uitstekend, want de recuperatie zeer goed. Nu volgen er zes dagen van supercompensatie, alleen woensdag vijftig minuten aan marathontempo, lekker herstellen van deze training.
De GEL-CUMULUS 13 is een lichte runningschoen met een hoge mate van demping en comfort. De schokabsorptie van het GEL Cushioning System in de hak en de voorvoet verhoogt het demping- en comfortgehalte voor de loper, terwijl het Trusstic-systeem de schoen structurele integriteit en ondersteuning biedt. De GEL-CUMULUS 13 beschikt ook over genderspecifieke demping, om de mannelijke hardloper een extreem comfortabele loopervaring te bieden, wat nog wordt versterkt door het Impact Guidance System (IGS) de designfilosofie van ASICS waarbij de verschillende met elkaar verbonden componenten van de schoen samenwerken om de meest natuurlijke voetafwikkeling te ondersteunen van hielcontact tot afzet.
GEL-CUMULUS 13
De GEL-CUMULUS 13 is een lichte runningschoen met een hoge mate van demping en comfort. De schokabsorptie van het GEL Cushioning System in de hak en de voorvoet verhoogt het demping- en comfortgehalte voor de loper, terwijl het Trusstic-systeem de schoen structurele integriteit en ondersteuning biedt. De GEL-CUMULUS 13 beschikt ook over genderspecifieke demping, om de mannelijke hardloper een extreem comfortabele loopervaring te bieden, wat nog wordt versterkt door het Impact Guidance System (IGS) de designfilosofie van ASICS waarbij de verschillende met elkaar verbonden componenten van de schoen samenwerken om de meest natuurlijke voetafwikkeling te ondersteunen van hielcontact tot afzet.
Vandaag een trage duurloop van 15.430 meter gelopen in 1:15:42, hsm 114. De voetpezen deden vandaag eens geen zeer, het is een herademing zo te kunnen trainen. Spijtig genoeg doen de rechterdij en rechter achillespees nog altijd iets teveel pijn. Nog een dag te gaan en mijn vierde opbouwweek zit er op, van 115 naar 140 km . Het is dus zeker niet te snel opgebouwt, ik heb dan ook een zeer korte rustperiode gehad. Eenmaal meer als 130 km in de week begint de rechterheup toch fel te reageren. Dus word het zaak om nog een dag vol te houden, en dan zes rustige dagen tot de marathon in te bouwen. Het is dan hopen op een superdag en uitstekende weersconditie's en een mooi groepje om schuil te houden. Een ding ga ik me niet kunnen verwijten, dat is dat ik er niet alles voor gedaan heb, en ik ben in nog in de opbouwfase. Voor morgen staat er dus de lange blokken duurlooptempo training van vifendertig kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop van 15.120 meter gelopen in 1:08:49, hsm 126. De hartslag was wat te hoog en de benen stonden ook al dik,het was vechten om dit tempo te lopen. Gelukkig zit deze werkweek er weer op, en kunnen we weer tien dagen normaal trainen. Het is deze week dan ook de zwaarste trainingsweek van 2012, en dat laat zich gevoelen. Volgende week kan ik zes wat recupereren van al de inspanningen, maar zondag moet ik dan fris aan de start staan. Ik kijk er wel naar uit naar mijn 72ste marathon, het blijft me echt boeien hoe men zijn lichaam klaar kan stomen. Zo was het vandaaghard werken om tegen amper 13 km/uur te lopen, en dat over maar vijftien kilometer. Als ik de marathon niet onder de drie uur kan lopen, ben ik dik ontgoocheld, en dat is dan tegen 14 km/uur. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk met iets minder vermoeide benen.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.270 meter gelopen in 1:59:40, hsm 115. De voorlaatste lange duurloop richting marathon van Apeldoorn zit er op, zondag volgt de laatste en langste. Ik zal dan nog welgeteld een week hebben om op mijn plooi te komen, om een eerste marathon onder de drie uur te lopen in 2012. Als het lukt zal ik terug denken aan deze zware trainingsdagen, waar ik de basis moet leggen voor een heel seizoen. Het was weer een zware en pijnlijke bedoening, voor de voetpezen en de rechterachillespees, dat word weer volta-patchpleisters plakken. De helft van de training ging langs het Kempisch kanaal, bij het keren langs de Herenthoutse steenweg werd ik tweemaal bijna aangereden. Een nuttige training, al was het maar om te leren afzien en kilometers te malen, de hersenen trainen en mentaal sterker staan. Over een week is het de eerste echte test, maar nog niet de dag van de waarheid, alles geven tot aan de finish zal er nog niet inzitten. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, aan een gemiddelde snelheid van 13 km/uur.
Vandaag een duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:07:09, hsm 121. Ik wou sneller gaan, maar de pijn in de voetpezen bleef de ganse tijd aanwezig. De hartslag ging goed, maar de benen waren niet super, dus werd het een duurloop van 4:26/km. Ook de registratie van de training viel in het water, alleen de laatste 11.100 meter werden geregistreerd. De pauzeknop van de polar rcx5 heb ik dus nog niet echt onder controle, de eerste 4.050 meter bij geteld. Een baaltraining werd het dus, niets verliep zoals gepland, en de vermoeidheid was goed voelbaar. Ik zal er mij moeten bij neer leggen dat de week van de vroege shift moeizaam zal verlopen wat het trainen betreft. Gelukkig staat de kwantiteit en niet de kwaliteit voor op deze week, de benen mogen niet te vermoeid worden. Want volgende week zondag staat de eerste marathon van het jaar op het programma, de marathon van Apeldoorn. Morgen staat er een lange trage duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, nog maar eens een zware dag in het verschiet.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.180 meter gelopen in 1:38:18, hsm 112. Dezelfde hartslag als gisteren, nochtans was deze training iets zwaarder, al was het maar in afstand. Ik had weer vermoeide benen en de beide voetpezen en de rechterachillespees lieten zich gevoelen. Gelukkig was het grootste leed na drie kilometer geleden, niet toevalig drie kilometers boven de 5:00/km. Maar zoals reeds aangehaald, deze week is alleen de afstand belangrijk, kilometers malen voor een stevige basis. Ik ben ook toe aan twee paar nieuwe schoenen, de wedstrijdschoenen worden hoogst waarschijnlijk de nieuwe Cumulus. Voor de korte wedstrijden heb ik de DS-Trainer van Asics en voor de lange trainingen zal het tussen de Nimbus en Kayano gaan. Mijn huidige Nimbus-schoenen 667 km er op zitten, de cumulus 938 km en de fortitude 680 kilometer. De enige recente schoen is de gel-ds-trainer met 40 km, terwijl ik met de cumulus maar 1000 km maximum mag lopen. Voor morgen staat er een iets snellere training op het programma, een vijftien kilometer lange duurloop of tempoloop.
Vandaag een trage duurloop van 16.150 meter gelopen in 1:19:07, hsm 112. De benen hebben het geweten dat ik er een paar zware trainingsdagen opzitten heb. Het was vanmorgen dan ook nog eens vroeg opstaan, deze werkweek elke dag om 04:30. Ik probeer dan zeker voor 21:00 in mijn bed te liggen, een atleet heeft zijn rust immers nodig. Om 15:00 gedaan met werken en tegen 15:45 gereed zijn om mijn training af te werken. Zo lijken de dagen zeker twee uur te kort, om nog maar te zwijgen van de belasting voor de benen. Een goed gevoel zal ik niet hebben als ik met de vroege sta, net zoals vandaag voelt alles dan pijnlijk aan. Gelukkig is het de bedoeling dat ik vandaag en morgen niet te snel ga, proberen zo goed mogelijk te herstellen. Morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 21.220 meter gelopen in 1:36:24 hsm 125. De benen voelden nog wat vermoeid aan na de twee uur loop van gisteren in het park van Schoten. Toch stond er een lange duurloop van eenentwintig kilometer op het programma, de derde op een volgende dag. Een zware belasting voor de pezen en spieren, maar de beloning is navenant, een beter uithouding en een betere weerstand. Dit week-end heb ik mijn eerste dubbeldekker van 2012 er op zitten een dertiger en een twintiger op twee dagen. Gelukkig blijkt alles redelijk goed stand te houden, met de zware week in aankomst is dat zeer goed nieuws. Vandaag lag het tempo de laatste vijf kilometer iets te hoog, maar ik wou het tijdsverlies van de eerste kilometers goedmaken. Voor morgen staat er een trage duurloop van zestien kilometer op het programma, dit keer op het gemak.
Gisteren een lange duurloop van 30.200 meter gelopen in 2:05:45, hsm 139. Het was gisteren de prijsuitreiking van de Marathon en Ultra Cup, met voorafgaand een twee-uursloop. In het park van Schoten was een ronde van 1950 meter uitgetekend, die we zoveel mogelijk moesten lopen. Vanaf de laatste acht minuten moesten we de 2 uur volmaken op de plaatselijke atletiekpiste. De eerste ronde werd in groep afgelegt tegen een tempo van iets boven de 10 km/uur, en dan mochten we gaan. Ik had al een serieuse achterstand op het schema dat ik wou lopen, namelijk zo dicht mogelijk tegen de 15 km/uur. De tweede ronde was voor de rekening van Gert Mertens, met kilometers aan respektievelijk 4:14 en 4:03/km. Alleen Patrick Vandebeek liep nog in ons spoor de derde ronde zou ik op kop lopen en blijven, het tempo ging nog wat naar boven. Vanaf kilometer vijf stond ik er alleen voor en de benen voelden goed aan, dus ging ik er voor gaan en tempo blijven maken. De tijd die ik de eerste kilometers verloor ging ik natuurlijk niet goed meer kunnen maken, De conditie is nog niet top. Ik mag ook nog niet top zijn, het word nog een lang en zwaar seizoen, en er stond heel wat wind gisteren, dat maakte het zwaar. Na veertig minuten ging ik voor de eerste keer een groepje dubbelen, met daarin Lucien Taelman die dan mee zou gaan. We hadden eerder verwacht dat ik Lucien maar na een uur zou dubbelen en dat hij het laatste uur met me zou lopen. Twee ronden lang blijft Lucien in mijn spoor, de derde ronde moet Lucien tegen de wind een gaatje laten en ik ga door. De benen voelen nog steeds goed aan, en de verwachting was ook dat ik dit temmpo een zeventig minuten moest kunnen houden. Na Tachtig minuten begin ik de traagsten voor een tweede maal te dubbelen, maar de kracht verdwijnt laangzaam uit de benen. Met wind tegen geraak ik juist niet meer aan 15 km/uur, voorlopig kan ik de tijd wind mee nog goed maken. Nog een half uur te gaan en de hemelsluizen gaan volledig open, het parkoer word moeilijker beloopbaar en de koude word voelbaar. Ik moet nu knokken om de veertien kilometer per uur te halen, gelukkig is het niet lang meer, na veertien ronden ga ik richting piste. Op twee uur verzamel ik 28.800 meters, de bedoeling was dertig kilometer, dus komen er nog drie extra pisterondes bij voor 30.200 meter. Daarna vogt de dik verdiende douche, de aperitief het etentje en de prijsuitreiking, en gezellige babbels onder collega ultrealopers. Een mooi geslaagde dag en daarvoor mogen we de directie en organisatie van de Marathon en Ultra Cup bedanken.
