Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 15.600 meter gelopen in 1:13:48, hsm 118. De benen waren nog te vermoeid om er al een duurloop uit te persen, met name het rechterbeen is aan herstel toe. Een gegeven waar ik nieet om heen kon, dus werd er trager gelopen om dat been niet teveel te overbelasten. Met de rechterknie, rechterheup en rechterknie is het sukkelen geblazen, zeker na een lange en zware werkdag. Nog een beetje doorbijten en dan ben ik vier weken economisch werkloos, voor mijn vermoeide benen een zegen. Volgende week vrijdag mijn inspuiting in de rechterheup en dan rustig opbouwen van 80 km/week naar de volgend marathon. Deze week wil ik nog wel de honderd kilometer halen, om daarna een rustige week in te lassen en dan snelheid kweken. Morgen staat er na de werkdag een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, nog wat kilometers malen.
Vandaag een trage duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:06:22, hsm 112. De rechterknie was gelukig minder pijnlijk dan gisteren en mede daarom kon ik wat meer druk op de benen zetten. Een stuk minder goed ging het met de rechterachillespees, ook de rechterheup was iets stroever, de verzuring was zo goed als weg. Ik liep in het begin van de training nog wat trager dan 12 km/uur, maar vanaf de derde kilometer ging het aan de juiste snelheid. Het was een miezerig weertje, gelukkig stond er weinig wind en koelde ik ook niet af, de valling is iet wat beter als eind vorige week. De recuperatie verloopt dus goed, voor snelheid te trainen is het tenminste nog wachten tot volgende week. Zo hoop ik tegen eind december naar de zestien kilometer in een uur te evolueren, maar daar zal nog hard getraind moeten worden. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma tegen 13 km/uur als de been het toelaten.
Vandaag een herstelduurloop van 12.200 meter gelopen in 1:08:40, hsm 105. Het was dan ook echt nodig deze herstelduurloop, want ik ben diep moeten gaan gisteren in Geldrop. Tel daarbij om 04:30 opstaan en 09:30 lang werken, dat is op zijn eigen al zwaar genoeg, maar de dag na een marathon! Zeer traag begonnen en dan rustig blijven joggen om de verzuring zo ged als mogelijk uit de benen te krijgen. De rechterknie is er slecht aan toe na een tik van een klapdeur en dan de val na een kilometer of dertig. Is de pijn iets toegenomen, maar we zitten vanaf nu minimaal drie weken in een rustige periode, waarin herstel belangrijk is. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, de snelheid zal dan nog niet hoog liggen.
Lucas Klamer Wisseltrofee Vandaag was het tijd voor de laatste marathon van 2012, de Tis voor niks marathon in Geldrop. Het begon al slecht deze morgend de jogste hond was ziek en het zag er niet goed uit, dus ging Carine thuuisblijven. Ze kon maar tegen negen uur binnen in de dierenkliniek, dus ging ik met wat vertraging alleen richting Geldrop. Rond 09:20 kwwam ik pas aan en moest snel mijn nummer halen, ik had een parkeerplaats gevonden op ruim 200 meter. Het was aanschuiven om aan de wedstrijdnummers te geraken, de file stond tot buiten het wijkcentrum, en ik moest nog naar de wc. Daar was het ook aanschuiven en uiteindelijk kon ik de hoogste druk uit de darmen perseen, en me klaarmaken voor de wedstrijd. Buiten waaide het ongemeen hard en ik had weinig vertrouwen in een goede afloop, dat was voor mij finishen onder de drie uur. Alle marathon en ultracup lopers waren aanwezig, voor de meeste zat er nog een verbetering van hun klassement in. Hetzij de bonuspunten of een slechte wedstrijd uitwissen met een goede wedstrijd, zo kon ik zelf nog een half puntje naar boven. De start verliep waat chaotisch Johan Whatty nam een snelle start, ik volgd wat verder met Ralph Pribiesch in mijn spoor. Ralph nam snel over en ik wist snel hoe laat het was, dit tempo lag te hoog voor mij, Ralph dichte het gat met Johan en ging door. Na vijf kilometer (0:19:46) volgde ik op zo'n 150 meter van Johan, Ralph was al niet meer te zien, en Gert Mertens liep 100 meter achter mij. We hebben al een kilometer met tegenwind gekregen er volgen er nog vier, maar de benen zijn nog fris en dus gaat het tegen 14 km/uur. Ik kom wel geen meter dichter bij Johan, en Gert kan af en toe schuilen bij een medeloper, maar ik ben niet van zin om me op te blazen. De ondergrond is hier zeker nog te doen, en aan kilometer tien (0:40:32) met de wind in de rug ziet het er nog altijd goed uit. Nu laat ik me dragen door de wind, maar af en toe komt er een knikje in de weg en daar voel ik dat de heup op zijn limiet zit. Mijn snelste kilometer is de elfde in 03:43, normaal met heup en knie in orde en goed getraind moet ik onder de 3:30/km raken. Als alles meezit zoals op die strook met een forse rugwind, maar ook nu heb ik de indruk dat ik terrein verlies tegenover Johan. Kilometer vijftien (1:00:08) bina aan een gemiddelde van 15 km/uur het gaat de goede kant uit, maar het zwaarste moet nog komen. De volgende vijf kilometer krijgen we al een voorsmaakje, bos en heide, in het bos wat glad, op de heide los zand en houten brugjes. Er is soms weinig plaats om de lopers van de dertig kilometer te passeren, en dan moeten we het hogere heidegras door, niet simpel. Op de heide lijkt het wel teletubbie land twee meter omhoog twee meter omlaag maar dan op het losse zand en veel draaien en keren. Kilometer twintig (1:21:30) ik loop op amper 100 meter van Johan, maar die heeft het door en versnelt weer, ik moet hem laten gaan. De heup speelt serieus op als ik kracht moet zetten, de knie geeft af en toe een prik maar het gaat nog, de achillespees brand lichtjes. Op een bepaald moment gaat het verkeerd, ik loop mis gelukkig nieet te ver want een paar tragere atleten roepn me toe. Toch een 140 meter teveel en ik loop nu in het spoor van Gert Mertens, die ga ik zolang als mogelijk proberen volgen een goede loopgids. We zijn ondertussen door verscheidene klappoortjes moeten lopen en een ervan klapt tegen mijn pinlijke rechterknie, amaai doet geen deugt. Kilometer 25 (1:43:14) het word duidelijk dat onder de drie uur lopen heel moeilijk gaat worden, na dertig kilometer word het pittiger. Gert doet het meeste kopwerk alleen als er wat tegenwind iss probeer ik te helpen, want voor de rest zit ik op mijn limiet. De streek is hier wondermooi, maar niet ideaal om snel te lopen, er komt meer en meer zand voor in het parkoer, en de benen zijn vermoeid. Aan kilometer dertig (1:04:27) komt er een stuk die normaal bijna niet te belopen is en daar neem ik de kop, maar het valt wonderwel mee. Zo goed als dit jaar heeft die 1200 meter lange strook nog niet gelegen, maar de laatste 12.5 kilometer moeten in 55:32 gaan. En daarvan zijn er negen tegen de zware wind bij en vijf in de heide duinen met veel los zand, het word nog een hele klus om te klaren. In de laatste bocht voor de duinen schuif ik onderuit op de rechter dij en knie, die voelen nu nog zwaarder aan, gelukkig wacht Gert. Hij stelt voor om samen te werken tot aan de aankomst, ik zal blij zijn als ik tot dan kan volgen en voldoende werk op proberen knappen. Gert heeft het inderdaad wat moeilijker op de stroken met tegenwind en we proberen zoveel mogelijk te wisselen tegen de wind in. Kilometer 35 (2:27:07) nu komt er een gemeen stuk aan geen beschutting en een niet echt goed beloopbare ondergrond, het is knokken. Nu neem ik de langste beurten met de wind op kop, als krachtloper heb ik wel wat voordeel op Gert in deze zware beproeving. Gert komt niet uit het zog en moet op een bepaalt moment lossen, ik loop door in de wetenschap dat het straks minder zwaar word. Dan kan Gert terugkomen en dat zullen we zeker nodig hebben om onder de drie uur te finishen, en inderdaad daar is Gert weer. Hij sleurt op kop en moedigd me voortdurend aan om niet te lossen, ik moet alles bijeen schrapen om te kunnen volgen, het lukt amper. De laatste vijf kilometer zijn voor Gert ik moet alleen proberen aanklampen, met nog twee kilometer te gaan geloven we er weer in. Gert blijft me aanmoedigen om in zijn spoor te blijven, in de laatste kilometer moet ik meter per meter prijsgeven, het is superzwaar. Maar eens zeker onder de drie uur wacht Gert me op en lopen we samen over de eindmeet, we zijn beiden gelukkig met deze tijd. Zonder Gert had ik nooit onder de drie uur gefinisht vandaag, dus bedankt voor zoveel steun en aanmoedigingen Gert.
Vandaag een beetjte los gelopen goed voor 7.400 meter loopplezier in 0:36:26, hsm 110. Het ging vandaag lichtjes beter dan gisteren en een evolutie in de goede richting is beter dan niets. De rechterheup en rechterknie waren minder pijnlijk dan gisteren, alleen de rechterachillespees was over gevoelig. Een rustige daag in het vooruitzicht, na het los lopen de sportzak en proviand voor morgen klaarzetten en veel platte rust. Meer kan ik niet doen om morgen zo fit als mogelijk aan de start van de Geldrop natuurmarathon te komen. Het zal mijn vijftiende marathon of plus zijn voor dit jaar, en dat is gezien de lichamelijke ongemaken goed te noemen. Ik kan morgen een tien op elf scoren wat betreft de marathons onder de drie uur in 2012.
Vandaag een duurloop van 11.300 meter gelopen met versnellingen in 0:50:24, hsm 125. De benen waren niet super en het was werken om aan het duurlooptempo te komen. Met de rechterheup, rechterknie en rechter achillespees gaat het nog altijd niet goed. Het was allemaal gevoelig van in het begin tot het einde van de training, berop of met tegenwind nog erger. Een niet zo bijster goed vooruitzicht voor de natuurmarathon in Geldrop aankomende zondag. De valling word ook elke dag wat erger, keelpijn een verstopte neus en een vastzittende hoest. Ik hoop dat de volgende uren wat beterschap brengen, en ik mijn laatste marathon van 2012 kan lopen. Morgen staat er een los loop van vijf kilometer op het programma, en de nodige platte rust.
Vandaag een recuperatieloop gelopen van 10.400 meter in 0:51:18, hsm 110. De benen wat actieve rust gunnen en stilletjes aan op temperatuur laten komen zonder forceren. Ik ben er nog niet 100 % zeker van dat ik zondag ga kunnen starten in de marathon van Geldrop. Teveel last van de rechterheup en sinds gisterenavond van de rechterknie, na urenlang op dezelfde plaats staan. Het moet zeker niet erger meer worden, want dan start ik niet in de laatste marathon van het jaar. Normaal is het zoal zwaar gnoeg om er onder de drie uur te lopen, het parkoer is zwaarder dan Kasterlee. Maar de kans dat ik start is nog altijd groter dan dat ik niet start, het zal in ieder geval zwaar worden. Ik moet al hopen op een goede dag om juist onder de drie uur te geraken, mijn drie eindtijden zijn, 2:56:37 (2009), 3:08:44 (2010), 2:58:34 (2012). Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:05:13, hsm 130. De rechterheup had het zwaar te verduren aan dit duurlooptempo van 14.2 km/uur. Met de rechterknie en de rechterachillespees ging het nog redelijk wel gevoelig maar niet echt pijnlijk. Ook de benen waren al een stuk frisser dan gisteren, en de hartslag leef redelijk laag ten aanzien van de geleverde inspanning. Het begin van een opkomende valling vrees ik nog het meest voor zondag, vier dagen medicatie slikken om het te onderdrukken. De benen zijn toe aan een rustige periode, om daarna te kunnen opbouwen naar een hoger niveau. Wat nodig zal zijn als ik weer richting de 2:50:00 wil geraken op de marathon, en het uur op een tien mijl. Het tweede zal wel iets gemakkelijker zijn dan het eerste om te realiseren, een uur houden mijn benen het wel nog vol. Vanaf morgen begint de stevige afbouw richting de T'is voor niks marathon in Geldrop, mijn laatste voor 2012. Dan staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, en hopen dat de benen verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 15.750 meter gelopen in 1:18:13, hsm 115. De vermoeidheid zit nog goed vast in de heup, maar er is toch verbetering merkbaar, het word nipt zondag volledig fit te zijn. Volgende zondag sluit ik mijn marathon en ultra seizoen af, nog een laatste keer de heup tot het uiterste laten gaan. Ik hoop in schoonheid het marathonseizoen af te sluiten met een tijd onder de drie uur, dat zou een tien op elf betekenen dit jaar. Het word wel niet gemakkelijk om onder de drie uur te finishen want de 42.500 meter lange natuurmarathon is redelijk pittig. Vandaag vlotte het nog niet echt, de heup zat nog vast en de benen voelden nog vermoeid aan, het weer was nochtans ideaal. Na een tweetal kilometer begon het toch iets beter te draaien maar ik kon het niet doortrekken tot aan het einde van de training. Toch zal ik tevreden zijn met de evolutie, de trainingen zijn ook wat naar de lange kant om echt van recuperatie te kunnen spreken. Morgen staat er nog een duurloop van vijftien kilometer op het programma, de dagen daarna staan er drie korte trainingen op het menu.
Vandaag een recuperatieloop van 15.400 meter gelopen in 1:23:08, hsm 110. Ondanks het vermoeide rechterbeen en de pijnlijke rechterheup en rechterknie had ik goesting om te trainen. Al vlug was er het plan om vijftien in de plaats van de geplande tien kilometer te lopen, wel zeer rustig. Ik moet maar om 15:00 beginnen werken en dus kan ik nog wat uitrusten, ik wil deze week 115 km lopen. Dus vijftien kilometer meer dan op het schema staat, ik wil toch nog iets meer uithouding hebben. Gisteren in Kasterlee liep ik voor de zeventigste keer een marathon onder de drie uur, nog dertig te gaan dus. Het is dus te hopen voor mij dat de spuit in de heup wat verbetering brengt en ik volgend jaar een tiental marathons onder de drie uur kan lopen. Voor morgen stond er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, dat word dan vijftien kilometer.
We kwamen ruim op tijd aan in Kasterlee en hadden dus vlak aan de sporthal parkeerruimte en stonden zo strategisch goed opgesteld. Het was wel al een paar uur aan het miezeren, dus ging het een marathon met een veldloop er in worden, te zware kost dus voor mij. Ik ben dan nog maar eens genieten van de hal of fame in de grote tent, waar alle winnaars omhoog hangen, een mooie herinnering. Dan zijn we ons stilletjes aan gaan gereed maken voor deze marathon, ik was er nog niet uit hoe ik ging starten, snel of rustig. Een vraag die snel beantwoord werd eens de wedstrijd op gang, ik was tevreden dat ik het groepje kon volgen waar ik bij zat. Goede lopers genoeg in dat groepje, Ralph Preibisch, Johan Whatty, Gino Lauwen, Phillip Thijs, en nog een paar halve marathonners. De km-tijden gingen onder de 4:00/km, na een kilometer of zes tot en met kilometer negen gingen al boven de 4:00/km. Tijd voor wat actie, want ik voelde dat de heup het vandaag niet zo lang zou houden en dus moest ik tot half marathon blijven gaan. Zo gezegt zo gedaan en ik zette me op kop en liep het tempo dat mijn heup aan kon, ik liep drie groepjes voorbij en bleef tempo maken. Tussen kilometer veertien en zeventien lag een stuk dat je zelf in het veldlopen niet dikwijls tegen komt super lastig voor de heup. Alleen Gino Lauwen en Filp Thijs volgden nog in mijn spoor, toch was ik wat aan het vrezen of ik vandaag wel onder de drie uur kon. Zo een pijn deed mijn heup als we op een stuk verhard liepen en eens de stijfheid van de heup en hamstring de knie bereikt is het over. Halfweg had ik Filip en Gino al moeten laten gaan, en kon mijn lijdensweg pas echt beginnen, me mentaal sterk houden is belangrijk. Want er zouden nog heel wat atleten over me heen gaan, mijn enigste doel is sterk genoeg blijven om onder die drie uur te blijven. De weg is nog gladder geworden want het blijft maar miezeren en er zijn de eerste ronde al meer dan 1600 atleten gepasseert. Op die gladde wegen geraak ik telkens het tempo wat kwijt, want het rechterbeen is niet stevig genoeg om de glijpartijen op te vangen. Als ik weer op de zwaarste strook gekomen ben, die nu nog twee kilometer langer is geworden, dat is in mijn staat eindeloos. De tijden zijn nu opgelopen richting 5:00/km en met nog vijf kilometer kom ik wat tekort om onder die drie uur te finishen. Iets wat ik zeer erg zou vinden met al de moeite en pijn die ik me de voorbije uren getroost heb, dus probeer ik er alles uit te persen. Alles uit te persen wat het rechterbeen nog toelaat, onder een niet stoppende verkrramping lukt het me toch iets te versnellen. Uiteindelijk pers ik er de laatste driehonderd meter nog iets uit wat op een eindsprint moet lijken, het lukt nipt, dus tevreden.
Binnen tien minuten vertrekken we richting Kasterlee, om toch maar een deftige parkeerplaats te vinden. Ik ga er graag terug naar Kasterlee, daar heb ik voor de eerste maal een loopwedstrijd gewonnen. Wat voor een dan nog, het was mijn favoriete marathon, nu dat het parkoers veranderd is niet meer. Maar tot twee jaar geleden moesten we tweemaal de hoge mouw op en was het een parkoer dat tot de verbeelding sprak. Nu is het nog een mooie marathon maar niet uitzonderlijk meer, alleen heb ik tot nu toe alle edities gelopen. Voor vandaag staat de marathon uitlopen juist binnen de drie uur centraal, veel meer kan ik niet verwachten. Of me dat gelukt is lezen jullie de avond wel, k ga in elk geval mijn uiterste best doen, zoals altijd.
Vandaag een losloopje van 7.400 meter gelopen in 0:36:29, hsm 109. Die verdomde knie deed weer lastig in zoverre dat ik nog twijfel aan uit te kunnen lopen morgen. Hopelijk loopt het morgen wat beter en kan die knie morgen een volledige marathon mee. Ik zou graag mijn twaalfde wedstrijd van de marathon en ultra cup finishen, dan kan ik aan rusten denken. Rusten, het is te zeggen rustig aan doen, wel nog lopen en als het even kan de marathon in Geldrop ook nog. Maar dan alleen een tijdje korte wedstrijden en de focus op het herstel van het rechterbeen. Vandaag voelde het dus slecht aan, maar het kan evengoed morgen wel los lopen en dan is het goed geweest. Morgen staat de marathon van Kasterlee dus op het programma, met als grootste doel uit te lopen.