|
NOG STEEDS BRENGT HET KERSTKIND ZIJN BOODSCHAP VAN VREE…
Jef timmerde er lustig op los. Hij werkte erg graag met hout en kerststalletjes maken was het liefste wat hij deed. Heel Nazaret – dat schoon en rustig dorpje in Vlaanderen – had reeds lang zo een prachtig stalletje in huis maar van ver buiten de streek kwamen mensen bestellingen plaatsen om ook een uniek en mooi kerststalletje van Jef te kopen. Het was schitterend vakmanschap. De figuurtjes werden heel kunstig in hout gesneden en fijne mechaniekjes zorgden voor een beweeglijk levendig schouwspel. Marieke, een buurmeisje wiens ouders onlangs overleden waren kwam hem helpen bij de afwerking: de houten beeldjes schilderen, de wattensneeuw op het dak van het stalletje plakken en dergelijke meer. Sommige mensen in het dorp vonden het ongepast dat zo een jong meisje zo vaak bij – de toch heel wat oudere Jef – in huis kwam. Ze kookte immers ook voor hem en deed zowat zijn hele huishouden zodat hij verder kon werken in zijn timmeratelier. Van zijn kant knapte hij dan weer heel wat karweitjes op in het huis van Marieke. Goede buurschap en vriendschap noemde hij dat en de meeste mensen wisten dat zowel Jef als Marieke heel vrome, deugdzame mensen waren.
Toch kwamen de kwatongen in het dorp volop in actie toen bleek dat Marieke zwanger was. Zij wou niet zeggen wie de vader was maar bijna het hele dorp ging ervan uit dat dit Jef moest zijn. Deze ontkende dit echter en vroeg zich af of hij voortaan Marieke niet beter zou mijden. Maar toen hij merkte dat de mensen zich tegen haar keerden en ook zijn naam door het slijk ging besloot hij naar haar toe te gaan. Na een lang en diep gesprek, vele emoties en tranen kwamen ze samen tot het besluit zich te verloven en te trouwen. De rust keerde weer in de dorpsgemeenschap en Jef en Marieke woonden voortaan samen en keken uit naar de geboorte die uitgerekend was zo tegen het einde van het jaar. Jef vroeg niet verder naar de vader en nam zich voor het kind op te voeden als was het zijn eigen.
Op het einde van de zomer viel er een brief van de overheid in de bus. De vreemde bezetter van het land wou een precieze toestand van de bevolking kennen om zo de inwoners nog meer te kunnen onderdrukken en belasten. Niet meewerken aan de volkstelling had geen zin want de bezetter was streng en genadeloos voor al wie protesteerde of zich verzette. Omdat Jef in de hoofdstad geboren was moest hij zich naar Brussel begeven om zijn gegevensdossier te laten opstellen. Het was een verre reis want hij had geen kar en paard en zou te voet moeten gaan. Marieke wou absoluut mee want ze had geen zin hoogzwanger alleen thuis te blijven. Een dorpsgenoot bood hen zijn ezeltje aan zodat Marieke tenminste niet moest stappen. En zo vertrokken ze op de dag van het feest van de Heilige Lucia naar de hoofdstad.
Onderweg werden ze overal goed onthaald en konden ze meestal bij een boer of in een pastorie overnachten. Maar toen ze op Kerstavond in Brussel aankwamen werden ze verrast door een enorme drukte. Jef wou zich meteen melden op het stadhuis voor zijn registratie maar omwille van Kerstmis was de bevolkingsdienst enkele dagen gesloten. Hij zocht dan maar naar een plek om te overnachten. Maar omwille van de feestdagen en de volkstelling waren alle logeerplaatsen volledig bezet. Overal werden ze weggestuurd. Marieke kreeg het nu heel lastig. Opeens stond een kleine jongen pal voor hen en vroeg hen vriendelijk of hij hen soms kon helpen. Jef legde hem uit dat ze dringend op zoek waren naar een onderkomen voor de nacht. Het jongetje zei dat dit in de hele stad niet mogelijk was maar dat hij hen wel buiten de stad een weg kon tonen die naar een boerderij leidde die ook als herberg dienst deed. Misschien was daar wel plaats.
Na een lange tocht in het platteland buiten de stad vonden ze eindelijk de herberg-boerderij. Maar ook daar was geen plaats. De boer-herbergier wou hen wegsturen maar zijn vrouw had medelijden met Marieke en bracht hen naar een vervallen schuurtje enkele tientallen meter van de herberg verwijderd.
“Hier ligt wat stro en ik breng straks enkele dekens om jullie te verwarmen.” sprak de vrouw.
Ze kwam even later terug met voedsel en drank, dekens, een lantaarntje en kaarsen. Marieke en Jef installeerden zich en bereidden zich voor op de nacht. Omdat het Kerstavond was zong Marieke met heldere stem het prachtige Vlaamse kerstliedje ‘Susa Nina’. Tijdens het refrein neuriede Jef zachtjes de melodie van ‘Stille Nacht’ mee waarvan het ritme precies overeenkwam met het refrein van ‘Susa Nina’.
Sint Jozef bereidde dien wonderen nacht
van 't zuiverste strooisel een beddeken zacht
daarop heeft Maria met schamele vlijt
haar schreiende kindje te slapen geleid !
Susa Nina, 't hemelse hof in een arme stal
en engelen wieken naar 't aardse dal
en vullen de sferen met feestgeschal
Susa Nina, voor de koning van 't heelal !
De herders ontwaakten in 't schitterend licht
aan hen werd de troostende boodschap gericht
een boodschap van vrede van uit 't paradijs
aan alle de goeden van wille zij peis !
Susa Nina, 't hemelse hof in een arme stal
en engelen wieken naar 't aardse dal
en vullen de sferen met feestgeschal
Susa Nina, voor de koning van 't heelal !
Drie koningen kwamen naar 't kind van heel ver
zij volgden het licht van de lichtende ster
zij hebben de Godmens, de koning aanschouwd
en offerden wierook en mirre en goud !
Susa Nina, 't hemelse hof in een arme stal
en engelen wieken naar 't aardse dal
en vullen de sferen met feestgeschal
Susa Nina, voor de koning van 't heelal !
Nog steeds brengt het kindje zijn boodschap van vreê
voor alle goedwilligen onder ons mee
een boodschap van vrede, van heldere klacht
een boodschap van licht in de donkere nacht !
Susa Nina, 't hemelse hof in een arme stal
en engelen wieken naar 't aardse dal
en vullen de sferen met feestgeschal
Susa Nina, voor de koning van 't heelal !
Na een kort gebed en een lange meditatie legden ze zich in het stro te rusten.
Klokslag om middernacht schreeuwde Marieke heel hard.
“Jef! Het is zover. Het kindje komt!”
Jef liep vlug naar de boerin die in de herberg de feestvierende klanten bediende. De vrouw haastte zich met warm water en doeken naar het schuurtje en stond Marieke bij. Een tijdje later kwam de baby ter wereld. Een enorm gevoel van euforie, ontroering en blijdschap maakte zich van Marieke en Jef meester.
“Hoe zullen we ons kindje noemen ?” vroeg Jef uiteindelijk hees.
Marieke was blij dat Jef sprak van “ons “ kindje en vertelde hem nu het verhaal dat ze zolang in haar hart had bewaard.
“Een jaar geleden kwam een oude vriendelijk heer bij mij op bezoek en vertelde me dat ik weldra zwanger zou worden en een heel bijzonder kind ter wereld zou brengen. Hij zou op kraambezoek komen en dan de naam van het kind zeggen. Ook hoe wij het moesten opvoeden want het kind zou een heel speciale taak krijgen. Een goddelijke opdracht moest vervuld worden, zei hij. Ik wierp tegen dat ik helemaal niet zwanger kon worden daar ik geen man had. Maar de man glimlachte enkel en verdween toen. Tot mijn verbazing werd ik een paar maanden later inderdaad zwanger. In een droom zag ik de man weer die mij geruststelde en zei dat alles goed zou verlopen en dat ik goddelijke kracht zou ontvangen. Ik moest enkel veel bidden en mediteren. Vanaf dan voelde ik me helemaal rustig en zonder zorgen.”
Een vreemde man kwam plots het schuurtje binnen. Jef had met hout en stro ondertussen een primitieve wieg ineen geknutseld. Marieke herkende de man als de bizarre boodschapper en droomfiguur.
“Wat een schoon en lief kindje” sprak de heer. “Haar naam zal Mariamagdalena zijn. Zij zal deze wereld bevrijden van oorlog en ellende en de mensen in vrede doen samenleven.” “Voed haar op in liefde en leg haar niets in de weg. Zij zal geleid worden door de Goddelijke Geest en zo de levensweg volgen die zij moet bewandelen.”
De man verdween en kort daarop kwamen er tal van mensen toegelopen. Zij hadden een groot stralend licht gezien boven het schuurtje en een onweerstaanbare drang gevoeld om te komen kijken. Nu zagen ze dit wonderlijk schepseltje dat een onbeschrijflijke vreugde in hun hart en ziel deed oplaaien. Van dichtbij en ver kwam het volk toegelopen. Boeren en schaapherders uit de buurt maar ook veel toeristen die vanuit Brussel naar hier kwamen om het bijzonder kind te aanschouwen waarover zij in de stad hadden gehoord. Koningen, wijze professoren, politici (iets minder wijs), daklozen… van alle rangen en standen uit de hele wereld kwamen ze het kindje bezoeken.
Iedereen werd intens vertederd door dat pasgeboren kindje dat met een sterke uitstraling van licht en warmte een bijzonder gevoel opwekte in elk mensenhart. Een innerlijk vuurwerk van enthousiaste vreugde en diepe vrede beroerden de ziel van al wie op bezoek kwam in het eenvoudig schuurtje.
Mariamagdalena groeide op tot een mooi en verstandig kind dat al heel gauw indrukwekkende toespraken hield over gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid, naastenliefde en allerhande idealen en universele waarden. Massa’s mensen kwamen naar haar luisteren en samen mediteerden ze en baden om vrede. Oorlogen werden gestopt en wereldwijd kwam er een golf van solidariteit en harmonie tot stand. Vroegere vijanden verzoenden zich. Conflicten werden opgelost via dialoog en niet langer met moordende wapens. Overal waar de “apostel van de vrede” kwam, werd er gretig naar haar geluisterd want zij vertelde met passie en overtuiging hoe elke mens op aarde gelukkig kon worden. In liefde samenleven, verbroederen en verzoenen op basis van gelijkwaardigheid en wederzijdse eerbied, dat was de kern van haar betoog.
De hele aarde reisde Mariamagdalena rond maar kwam regelmatig terug naar Nazaret bij haar lieve ouders Marieke en Jef. Samen bezochten ze ook vaak het schuurtje waar alles begon. Die wonderlijke Kerstnacht toen alweer een Kerstkind geboren werd dat vrede bracht…
Yogannes
https://www.youtube.com/watch?v=SfM7lpZb6w0
|
