Allerzielenroosje

Tussen de feestelijk vuurrode bolletjes

van de rozenbottelstruik

prijkt schuchter nog een laatbloeiend roosje.

Een teken van hoopvol leven

temidden de stervende bladeren

van de omgevende struiken en bomen.

Een herinnering aan de jaarlijks

weerkerende cyclus in de natuur:

na herfst en winter

zal alles weer volop bloeien.

Na koude, ellende, pijn en verdriet

komt altijd

warmte, verlossing, heling en troost.

De roos van ons leven

bloeit altijd door

uur na uur

dag na dag

jaar na jaar

eeuw na eeuw

tot in de eeuwigheid.

Ware Liefde sterft nooit;

een ziel kan nooit stukgaan;

een roos verwelkt nooit echt;

de schijnbaar definitieve dood

blijkt enkel een tijdelijk slapen te zijn

om dan glorievol te ontwaken

in een lente van altijd nieuwe vreugde.

Yogannes