DE VERRIJZENISDROOM

De kleine Zjonnie kraaide van de pret toen hij almaar hoger en hoger ging met de schommel. Tot plots … Met een grote zwier vloog hij uit de schommel en viel hij keihard neer met een luide smak, zich lelijk stotend met het hoofd tegen een grote steen. Het werd helemaal zwart voor zijn ogen. Dan voelde hij zich ineens veel lichter worden en boven de grond zweven. Tot zijn verbazing zag hij hoe de mensen beneden hem naar zijn lichaam toesnelden. Weldra kwam een ziekenwagen en werd dat bewusteloze, onbeweeglijke lichaam weggevoerd.  Even later zag Zjonnie zichzelf liggen op de operatietafel en artsen en verpleegsters waren druk bezig met allerhande toestellen en handelingen…

Zjonnie voelde zich weggetrokken worden van dit tafereel. Met een duizelingwekkende vaart vloog hij door een nauwe gang en kwam dan in een heel andere wereld terecht. Een schitterend groen landschap, heuvelachtig en zich schier eindeloos uitstrekkend. Een heerlijk zonnetje scheen over de lieflijke dieren en prachtige bomen en planten. Hier en daar zag hij een riviertje en vele fonteintjes. Mooie, zachte muziek weerklonk alom. Engelachtige wezens bewogen zich geruisloos en sierlijk doorheen dit fantastische paradijs. Zjonnie voelde een enthousiaste vreugde en diepe vrede binnenin zich. Hij sprak iemand aan die zich vlak bij hem bevond en hem aan zijn overleden grootvader deed denken.

“Mijnheer, kunt u mij alstublieft vertellen waar ik hier ben? Ik vrees dat ik verdwaald ben” sprak hij schuchter.

De aangesprokene glimlachte hem vriendelijk toe en zei:

“Je bent precies waar je zijn moet op dit ogenblik, namelijk in de astrale hemel. Meer bepaald in de sfeer waar je ziel volgens je karma thuishoort. Geniet volop van deze uitzonderlinke glimp van de eeuwigheid want vooralsnog zal je straks terug moeten om je levenslessen op aarde verder te zetten”.

Zjonnie begreep er niets van maar voelde intuïtief dat het hier goed en veilig was. Meer nog, hij voelde zich geborgen en diep gelukkig zoals nooit voorheen.

Vrolijk gezang en lieflijke muziek trok zijn aandacht. Een groep kinderen zat rond een grote fontein en zongen er leuke liedjes terwijl ze met hun handen allerlei gebaren maakten. Hij ging er naar toe en vroeg of hij mocht meedoen.

“Natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd!” riep een meisje uit en ze lachten allen hartelijk.

Zjonnie ging naast het meisje zitten en vroeg: “Wat doen jullie eigenlijk? Is dat een spelletje? Mag ik meedoen?”

“Zeker mag je dat. We maken hier paaseieren voor de kinderen op aarde. Eerst zingen en mediteren en bidden we. Dan maken we het heel stil en denken bewust aan de vorm die we graag willen. Daarna wrijven we in de handen, strekken de armen uit en zingen luidop ‘AUM’ (dat klinkt als het woordje ‘oom’). Zo brengen we de energie in het verlangde droombeeld. Dan spuit de fontein de gewenste paaseieren de lucht in. Witte, bruine, zwarte en alle andere kleuren en alle vormsoorten zijn mogelijk. Hoe creatiever, hoe liever! Elk ei bevat de universele Liefdesenergie en minstens één van de goddelijke eigenschappen zoals bijvoorbeeld Vrede, Vreugde, Wijsheid enz.

De paaseieren worden dan gematerialiseerd in de grote koepel van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Daar worden ze door de kerkklokken opgehaald en verspreid over de hele wereld.” Op Paaszondag kunnen groot en klein dan genieten van deze hemelse spijs! Die werkt helend en gelukbrengend en dat heeft de wereld meer dan nodig! De wapens moeten zwijgen en de harten moeten spreken. Liefde zal uiteindelijk overheersen.”

Zjonnie had het gevoel dat hij dit meisje ergens van kende en ook de woorden die ze sprak klonken hem vertrouwd in de oren. Hij was overigens allang niet meer verbaasd over wat hij hier allemaal te zien en te horen kreeg. Het leek hem allemaal zo natuurlijk waarachtig en  gewoon. Hij voelde zich helemaal thuis.

Hij deed mee met de anderen en probeerde zelf een groot, mooi paasei in gedachten te nemen en dat bewust te visualiseren. En zie, daar kwam het gewenste ei op een lichtende straal uit de fontein omhoog. Na een tijdje vervaagde het beeld van het ei en verdween dan helemaal.

In een flits zag hij het beeld van het paasei temidden van vele andere onder de reusachtige koepel van de basiliek liggen.

Nog lang speelde hij zo met zijn nieuwe kameraadjes rond de fontein en maakten ze de schoonste en lekkerste heerlijkheden. Eieren en chocoladefiguurtjes in alle mogelijke vormen en kleuren. Het liefste wou hij hier voor altijd blijven.

Bij die laatste gedachte klonk plotseling een luid trillende gong en werd Zjonnie weer door die nauwe gang weggezogen.

“Goddank! Hij komt weer bij!” hoorde hij. Hij opende langzaam de ogen en zag het gezicht van zijn moeder.”

“Het is een echt mirakel. We dachten werkelijk dat we hem voorgoed kwijt waren toen hij die hartstilstand kreeg.”

Die stem kende Zjonnie niet maar hij herkende wel de dokter die hij aan de operatietafel gezien had.

Het was allemaal een beetje verwarrend. Had hij nu gedroomd? Maar het was allemaal zo echt! En dat gelukzalig gevoel … Zjonnie verlangde er sterk naar terug te gaan naar die heerlijke plek en naar zijn vriendjes daar.

Maar toen hij het overgelukkige gezicht van zijn moeder zag, verzoende hij zich met de situatie.

“Weldra is het Pasen” zei zijn moeder “dan komen de klokken zeker een extra groot en mooi paasei voor je brengen”.

Zjonnie lachte haar instemmend toe. Ja, dat wist hij wel heel zeker!

Yogannes