Brief naar de andere kant

Liefste Va,

Het is al meer dan tien jaar geleden dat je heenging naar de overkant. Je zou op 20 april 90 jaar geworden zijn en op 7 september vijfenzestig jaar getrouwd met Moe… Dat zou nog al eens een feest geweest zijn! Je hield erg veel van familiale bijeenkomsten; alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen gezellig bij elkaar. Je kon daar net zoals wij erg van genieten.

Je bent dan ook nog telkens voelbaar aanwezig – zij het niet lichamelijk- wanneer we samenkomen om iets te vieren.

In het ouderlijk huis, in de tuin, bij je foto, overal waar de herinnering aan jou tastbaar is, kom je weer in onze gedachten.

Familie; buren en kennissen zeggen me telkens weer hoe goed ik op jou lijk, steeds meer. Daar ben ik fier op.

In mijn dagelijks gebed en meditatie heb je een bijzondere plaats. Een liefdesband is niet gebonden aan tijd en ruimte.

Al kan ik het mij niet concreet voorstellen, ik weet intuïtief dat je het nu goed hebt; geen pijn of zorgen meer, geen materiële beslommeringen. Welverdiende rust na een leven van hard, heel hard werken.

Voor je gezin was niets je teveel; onvermoeibaar zorgde je ervoor dat we allen konden studeren en niets tekort kwamen. Samen met Moe vormde je warme thuis, een nest van geborgenheid.

Ook nu nog voelen we je meelevende aanwezigheid; je blijft voor ons zorgen, vanaf de overkant.

Al weten we dat je in feite nog steeds bij ons bent, toch is er bij ons allen nog een gevoel van gemis en een weemoedig verlangen naar een lijfelijk weerzien. Zeker op momenten als Kerstmis, Nieuwjaar, verjaardagen, Vaderdag …

Het overwegende gevoel blijft er toch een van diepe dankbaarheid en vreugde jou als vader gehad te hebben. Je verhalen, je levenswijsheid, je voorbeeld, je inzet… dat alles blijft innig bewaard in ons hart.

Het lag niet in onze aard vaak te zeggen of uitbundig te tonen hoezeer we van elkaar hielden. We begrepen elkaar zwijgend en voelden mekaar in stilte aan. Genegen verbondenheid behoeft geen grote woorden of omslachtige gebaren.

Dag Va, het ga je goed.

We blijven aan je denken.

En eens zien we elkaar weer.

Je zoon,

Andre