|
Allerzielenroosje
Tussen de feestelijk vuurrode bolletjes
van de rozenbottelstruik
prijkt schuchter nog een laatbloeiend roosje.
Een teken van hoopvol leven
temidden de stervende bladeren
van de omgevende struiken en bomen.
Een herinnering aan de jaarlijks
weerkerende cyclus in de natuur:
na herfst en winter
zal alles weer volop bloeien.
Na koude, ellende, pijn en verdriet
komt altijd
warmte, verlossing, heling en troost.
De roos van ons leven
bloeit altijd door
uur na uur
dag na dag
jaar na jaar
eeuw na eeuw
tot in de eeuwigheid.
Ware Liefde sterft nooit;
een ziel kan nooit stukgaan;
een roos verwelkt nooit echt;
de schijnbaar definitieve dood
blijkt enkel een tijdelijk slapen te zijn
om dan glorievol te ontwaken
in een lente van altijd nieuwe vreugde.
Yogannes
|
