Het kleine kuiken en de grote roofvogel

Tussen berg en dal zwevend spiedde de reuzearend de omgeving af. Daar beneden zag hij plots een piepklein geel donzig bolletje in het gras rollen. Bij nader inzien was het helemaal geen bolletje en het rolde ook niet. Het was een jong kuikentje dat vliegensvlug door het groen rende, op zoek naar moeder hen. Helaas, de onfortuinlijke kip was zojuist doodgereden door een dwaze motorrijder die ondanks het duidelijk aangegeven verbodsbord toch het natuurgebied was binnengereden en met oorverdovend lawaai snoeihard de bospaadjes doorscheurde. “Spijtig”, dacht de roofvogel, “die kip is helemaal platgereden, daar is geen eten meer aan”. Dat kuikentje daarentegen kon hij wel meenemen voor zijn eigen jong dat thuis hongerig zat te wachten op vaders terugkeer van de rooftocht.

Pijlsnel naar beneden duiken en het kuikentje met de klauwen oppikken zou niet lukken want dat kleine ding was heel wendbaar. De grote roofvogel besloot sierlijk vlak voor het kuikentje te landen en dat diertje zodanig te imponeren met zijn reusachtige verschijning dat het - verlamd van angst - makkelijk te pakken zou zijn.

Het kleine kuikentje stopte inderdaad abrupt zijn hardlopen toen die enorme vogel ineens voor hem neerdaalde en zich in al zijn glorie oprichtte. Met donderende stem beval de roofvogel het kuikentje halt te houden en mee te komen naar het arendsnest ginds boven in de bergen. “Mijn zoontje zal heel graag met jou spelen” lachte hij vals.

“Kan nu niet, moet mijn moeder zoeken” piepte het kuikentje en wou weer verderlopen. De roofvogel was ontstemd en werd ongeduldig. “Hoor eens, kleintje, ik heb ginds van boven in de lucht gezien hoe jouw moeder er vandoor ging met een jonge haan. Ze heeft jou verlaten en je ziet haar nooit meer terug”. “Een leugentje om bestwil” dacht hij binnenin “tenslotte zou de waarheid veel te hard zijn voor dit jonge ding en nu kon hij er meteen profijt uit slaan.” “Ik bied je mijn nest als nieuwe thuis aan; ik zal goed voor je zorgen en zoals gezegd krijg je er met mijn zoon een speelkameraadje bij.”

“Niets van! Je liegt! Dat zie ik zo. Ik weet dat het niet klopt wat je daar allemaal vertelt. Mijn moeder zou zoiets nooit doen. Ik ken jouw soort wel vanuit mijn vorige levens. Toen ik geboren werd als vlieg heb jij mij als spin in je web ingesponnen, verdoofd en opgegeten. En toen jij een reiger was heb je mij als jonge kikker opgepeuzeld. Ik weet intuïtief dat jij mij nu ook zal willen verorberen of aan je zoon voeren. Neen hoor, deze keer zal het je niet lukken, ik ga beslist niet mee!”

“O jeetje, een spiritueel kuikentje, ook dat nog.” zuchtte de roofvogel. “Luister eens hier, klein mormel, ik geloof niet in jouw gezwets. Ik weet dat ik veel groter, sneller en sterker ben dan jij en dat ik je sowieso zal meenemen.”

“Dat kan, maar dat zal je heel duur te staan komen.” sprak het kuikentje kalm maar vastberaden. “De wet van oorzaak en gevolg is onverbiddelijk en heel precies. Wat je een ander aandoet zal in gelijke mate ook jouzelf overkomen. Als je mij op enerlei wijze krenkt, zal jou of je zoon wel eens iets gelijkaardigs kunnen geschieden.”

“Zozo, profeet, filosoof, politicus… en dat allemaal in dat kleine, jonge lijfje. En nog dreigen ook!” De roofvogel was razend en kwam gevaarlijk naderbij.

“Neen, dit is geen dreiging maar een waarschuwing. Ik weet wat er gaat gebeuren en wil juist verhinderen dat je in je ongeluk loopt.”

De roofvogel stond even perplex. Iets in hem zei hem dat dit geen gewoon kuikentje was. Het intrigeerde hem en in plaats van brutaal toe te slaan vroeg hij dit wonderbaarlijk wezentje om meer uitleg. Waar kwam al die wijsheid en zelfzekerheid vandaan?

“Het is moeilijk met woorden uit te leggen maar ik zal je leren hoe je zelf kunt ervaren wat je wil weten.” “Sluit je ogen en luister stil naar je adem.” De roofvogel keek eerst eens snel om zich heen of niemand dit vreemd tafereel kon gadeslaan en deed toen wat gevraagd werd.

“Stel je voor dat je ineens kleiner wordt. En beeld je dan in dat ik juist steeds groter wordt…” De roofvogel schrok van wat hij “zag”: het kuikentje was nu tientallen keren groter dan hij en kon hem zo opslokken… Vlug de ogen openend zag hij tot zijn ontsteltenis dat het kleine kuikentje daadwerkelijk reusachtig groot voor hem stond! Angstig smeekte hij om vergiffenis.

Meteen nam het kuikentje weer een normale afmeting aan. Glimlachend sprak het: ”Het is allemaal illusie, in werkelijkheid bestaan we allemaal uit dezelfde grondstof: licht. Alles is één, verbonden met al wat is. Elkaar bestrijden en vernietigen is dus absurd. Leef voortaan in Liefde en je bent voor altijd gelukkig.”

De grote roofvogel was nog altijd sterk onder de indruk. “Het is me allemaal wat te veel, te overweldigend. Ik voel me helemaal anders dan normaal.”

“Neen hoor, je bent nu juist helemaal je ware zelf.” reageerde het kuikentje. “Sluit nogmaals je ogen, neem langzaam, diep en rustig adem en blijf dan onbeweeglijk stil.”

Het roofdier volgde de aanwijzingen precies op en na een poosje zag hij een groot, helder licht. Zelf scheen hij ook enkel licht te zijn en “zweefde” boven alles heen; niet zoals bij zijn dagelijkse vluchten in de bergen maar werkelijk boven, onder, langs en door alles heen. Ontelbare planeten zoefde hij voorbij en hij zag talloze landschappen en wezens. Onbeschrijflijk mooie zonnestelsels badend in kleurrijk licht. Hij voelde zich immens gelukkig, een vreugde die hem euforisch maakte.”

Plots dacht hij aan de wreedheden die hij allemaal had uitgehaald in zijn leven en meteen verdween het extatisch visioen.

De grote roofvogel keek het kuikentje verontschuldigend aan en beloofde zijn leven te beteren. Hij zou nooit nog een dier doden en verslinden. Hij zou vegetariër worden en ook zijn kroost enkel nog groenten, fruit, noten, zaden en pitten te eten geven…

Zacht sprak het kleine kuikentje. “Troost je, het komt allemaal goed. Het Licht zal je helpen en beschermen. Vrede en alle goeds!”

En weg was het kuikentje, schijnbaar verdwenen in het niets. De grote roofvogel bleef even beduusd en verwezen achter. Dan steeg hij sierlijk op, op zoek naar een lekkere vrucht voor zijn zoontje…

Yogannes