|
In Gods naam
Heel wat
mensen reageren terughoudend of zelfs heel afwijzend op de naam God. Voor de
meesten heeft dat te maken met een (opgedrongen) verkeerd godsbeeld. Je weet
wel: God is een strenge oude man die onverbiddelijk elke daad meedogenloos
afstraft en dan nog voor altijd. Hij zou in zijn almacht ook verantwoordelijk
zijn voor al wat misloopt op deze aarde. Of nog: God is een uitvinding van de
heersende klasse om de gewone mens slaafs in de pas te laten lopen. En dan zijn
er nog de vele gevallen waarbij iemand ooit door een religieus
verantwoordelijke of iemand anders uit een geloofsgemeenschap onrecht is
aangedaan en die zich dan radicaal van al wat met God te maken heeft
afgekeerd heeft.
Bovendien
past het concept God niet zo makkelijk in onze geseculariseerde maatschappij
die overwegend gebaseerd is op louter materiële zaken en enkel oog heeft voor
presteren, succes, welvaart, individualisme
De verleiding om toe te geven aan prikkelende
reclame, aanlokkelijke hebbedingen, zintuiglijke verwennerijen zijn dan ook
zeer groot. In zo een wereld is God blijkbaar niet nodig en eerder zelfs
ongewenst.
Maar wat
betekent God nu eigenlijk écht? Ook wie beweert niet (meer) in God te geloven
zegt meestal wel in iets te geloven. Iets dat boven ons staat, iets dat
ooit aan de oorsprong lag van al wat is. Want alle wetenschappelijk onderzoek
en tal van filosofische en andere theorieën ten spijt is er alsnog geen
volwaardig alternatief gevonden voor een god die alles geschapen heeft. The
Big Bang? En wat was er dan voor deze oerknal(len)? Wie of wat heeft dergelijk
ongelooflijk ingenieus universum kunnen doen ontstaan en in stand houden? Hier moet toch een enorm bewustzijn, een
grenzeloze energie en uiterst intelligent wezen achter schuilen? Dit gaat in
feite ons verstand en voorstellingsvermogen ver te boven.
Wie om welke
reden dan ook niet houdt van de benaming God (of Jahweh, Jehovah, Allah
) kan
ook over de Kosmos, de Bron, het nulpuntveld spreken of een gelijkaardige
neutrale omschrijving. Eén ding staat vast: God of hoe je deze ook noemen wil
moet altijd al bestaan hebben want anders kon het leven zoals wij dat kennen
nooit ontstaan zijn. Wij komen dus allen uit éénzelfde eeuwige Bron en deze
moet vanuit het eigen grenzeloze bewustzijn een deel gerealiseerd hebben dat
wij dan het heelal zijn gaan noemen. Het is misschien iets makkelijker voor te
stellen als een eindeloze zee van energie waar aan de oppervlakte beweging is
ingekomen zodat golven zijn ontstaan. Vanuit een stille, bewegingsloze toestand
is een nieuwe dimensie geschapen waar beweging (dus dualiteit: licht en donker,
goed en kwaad, leven en dood) mogelijk is gemaakt. In deze dimensie geldt de
kosmische wet van oorzaak en gevolg. Wat eens tot leven komt moet ook weer
sterven zoals een golf ooit weer opgenomen wordt in de zee.
Die
wonderbaarlijke goddelijke of kosmische energie is niet enkel grenzeloos maar
heeft ook andere niet te overtreffen eigenschappen zoals die blijken uit de
schepping die erdoor is ontstaan. Zo is God (laten we gemakshalve toch maar
deze benaming gebruiken) synoniem voor onvoorwaardelijke Liefde. Liefde met een
hoofdletter ter onderscheiding van de aardse liefde die hoe dan ook eindig is
en ook slechts een fractie van de intensiteit heeft die de Goddelijke Liefde kenmerkt.
Zo is de Liefde van God onvoorwaardelijk en blijvend. God is ook Licht. Alweer
met hoofdletter ter onderscheiding van ons zonnelicht. Het Goddelijk Licht is
immers alomtegenwoordig in de hele schepping. De Vrede en de Vreugde van God
zijn eveneens buiten elke wereldse vergelijking. Je kan net als alle andere
goddelijke aspecten- deze waarnemen en ervaren tijdens diepe meditatie. Dat
gelukzalig gevoel kun je nooit bereiken met zintuiglijk genot dat niet enkel
beperkt is in intensiteit maar ook in duur. Kalmte en Kracht zijn andere
eigenschappen die we aan God kunnen toeschrijven. Wijsheid ook, God is niet
enkel hoogst intelligent maar ook alwetend en begrijpend. Tenslotte is er het
aspect van de Klank of het Geluid. Dit is de trilling, de frequentie die
hoorbaar aanwezig is in al wat leeft.
Zoals reeds
aangehaald zijn alle aspecten van God waar te nemen in de schepping en
persoonlijk te ervaren in diepe stilte en meditatie. Dan heeft de vraag of God
wel bestaat geen enkele zin meer want je kunt hem dan rechtstreeks ervaren.
Traditiegetrouw spreek ik hier over Hem maar je kan evengoed Haar zeggen.
Persoonlijk vind ik Goddelijke Moeder zelfs een heel goed aanvoelend
godsbeeld. Allicht vanwege de strenge vaderlijke Godsfiguur die mij in mijn
kinderjaren werd opgedrongen. Maar het is ook perfect theologisch
verantwoord. God is immers Geest; noch mannelijk, noch vrouwelijk en toch zowel
mannelijke als vrouwelijke aspecten in zich hebbend.
En de vraag
of deze almachtige en liefhebbende God nu echt niet zijn aardse schepping wat
meer op orde kan houden? Vanwaar al die ellende, oorlog en terreur, rampen,
milieucatastrofen, ziekte en ander lijden? Eén ding staat vast: het is zeker
niet Gods wil dat wij lijden onder welke vorm ook. Integendeel, Hij lijdt met
ons mee en tracht ons lijden te verzachten. Hij heeft ons alle mogelijkheden
gegeven om een aangenaam leven te hebben, ook hier op aarde. Maar hij heeft ons
wel de vrije wil gegeven. Zijn Liefde voor ons is totaal en onvoorwaardelijk
maar onze liefde voor Hem/Haar is al dan niet- volledig onze eigen keuze.
Over reïncarnatie (wedergeboorte) en karma zal ik het in andere bijdragen nog
uitgebreider hebben. Voor een goed begrip van God doe ik hier een poging om
de hoofdlijnen weer te geven van hoe het goddelijk plan in elkaar steekt; dit
volgens de aloude wijsheid uit diverse religieuze bronnen en in zoverre wij hoe
dan ook iets kunnen vatten van het goddelijke. De wet van oorzaak en gevolg
wat wijzelf zaaien, moeten we ook zelf oogsten- is onvermijdelijk om tot een
ideale wereld en tot persoonlijk geluk te komen. Met andere woorden: als wij in
dit en in vorige levens perfect in liefde en harmonie leven en geleefd hebben,
dan is volmaakte gelukzaligheid ons deel. In die zin is ons leven op aarde een
leerschool. Uiteindelijk, na tal van wedergeboorten op aarde (en ook in astrale
en causale sferen; ook hierover later meer), keren we dan gelouterd vanuit deze
sterfelijke dimensie naar de Goddelijke Bron terug en worden dan één met onze
schepper. Dan is steeds toenemende vreugde ons deel want gezuiverd door vele
levens en ervaringen- kunnen we dan nog zo intens genieten, en dit voor altijd,
van eeuwig geluk. En dààr is het God of hoe je hem/haar ook noemen wilt- nu
juist om te doen. Eeuwig bestaande, altijd bewuste, altijd nieuwe
gelukzaligheid.
Yogannes
|
