EEN BOODSCHAP VAN LICHT IN DE DONKERE NACHT

Laagje na laagje leg ik een koekje op de stapeltjes na onderdompeling in de koude thee. De kokos crème met kokosbloesem tussen de “kleine boter”-koekjes zorgt voor een stevig en vooral lekker verbindingsmiddel.  Het wordt een gezonde versie van een traditioneel alternatief voor de klassieke kerststronk. Op de achtergrond zingen kinderen via “joetjoeb” Vlaamse kerstliederen. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik samen met de klasgenoten in de Baardegemse dorpsschool deze liederen meezong. Het bracht een enorme sfeer met zich mee, een gevoel van vrede en verbondenheid.

Het kerststalletje thuis werd als een heilig ritueel met de hele familie opgebouwd. Alle figuren hadden hun vaste plaats en werden voorzichtig uit het krantenpapier gehaald en in de juiste positie gesteld. Links de herders, rechts de driekoningen die wat verder van de stal stonden want zij komen pas aan op 6 januari…  Op kerstavond werden alweer samen liederen gezongen en het kerstverhaal verteld. Het feestmaal met kaarslicht was uitzonderlijk uitgebreid en speciaal, iets wat de rest van het jaar zelden of nooit op tafel kwam; “ossentong in madeirasaus” bijvoorbeeld. Allicht een verwijzing naar één van de dieren in de stal… Het dessert was steevast de “petiberkes-taart”, toen nog met échte boter, crème en koffie.

Mijn laagjestaart krijgt meer en meer vorm. Mijmerend over vroeger en af en toe meezingend met de kerstkoren bedenk ik dat vele kinderen en allicht ook heel wat volwassenen niet eens goed weten waar het met Kerstmis werkelijk om gaat.  Kerstmannen, kerstmarkten, ijspistes, overvolle winkelstraten, dzingel dzangel bells, kadootjes… het mag er allemaal zijn. Maar de essentie van het Kerstgebeuren gaat vaak verloren en dat is spijtig. Het herdenken van het Licht dat in de wereld kwam en een boodschap van liefde en vrede bracht, wie denkt daar nog aan? Een oproep om zich te bezinnen over de ware zin van het leven, wie ligt daar nog wakker van? OK, er zijn tal van solidariteitsacties en familie en vrienden komen samen om te vieren. Maar wordt er nog een verband gelegd met de boodschap van dat kindje in de kribbe wiens verdere leven totaal in het teken stond van vrede en rechtvaardigheid, van liefde voor al wat is. Die al weldoende en helend rondtrok en vertelde over sociale gelijkheid en ware solidariteit. Die de onschuld, de oprechtheid en het zuivere hart van kinderen als voorbeeld voor ons allen stelde. Die maatschappelijk onrecht en hypocrisie aanklaagde. Die geweld volledig afwees. Die opriep tot vergeving en verzoening. Die wereldlijke en religieuze overheden terechtwees omwille van hun schijnheiligheid en foutief gedrag ten opzichte van de mensen.

Dat bewustzijn dat elke dag opnieuw en in het bijzonder in de Kersttijd geboren wordt in elk mensenhart, dat is de essentie van Kerstmis. Wie openstaat voor deze bevrijdende boodschap en zichzelf volledig verwezenlijkt, maakt van zichzelf en elk-ander een gelukkig mens. Een beter leven, een betere wereld: het is geen utopie, geen naïef droombeeld van enkel dichters en idealisten. Het is een levensecht goddelijk plan dat elk voor zich én samen met alle anderen kan verwezenlijken. Kerstmis is een vreugde- en hoopvol feest met een liefdevolle boodschap van vrede. Een boodschap van Licht in de donkere nacht.      

Yogannes

HET WAS OP EEN KERSTAVOND…

Het gebeurde toen Jetananoe koning was van Wreedland. Een deel van zijn volk was in opstand gekomen. Niet echt “zijn” volk want hij had de oorspronkelijke bewoners van het land zoveel mogelijk verjaagd, hun grond, huizen en andere bezittingen afgenomen en hen verbannen naar een kleine strook aan de zee waar ze in kampen moesten leven en voortdurend belaagd werden door het leger. De konings familie, verwanten en aanhangers namen de plaats in van de onfortuinlijke oorspronkelijke bewoners van het land. Koning Jetananoe stichtte zo zijn rijk dat zich uitstrekte van de bergen tot de zee. De rebellen van de kuststrook gingen van wanhoop en frustratie over tot brutaal geweld. Zij ontvoerden en doodden vele van de konings onderdanen en eisten vrijheid en rechten op. Jetananoe was razend en liet een lange muur bouwen rond het hele kustgebied. Slechts 1 smalle doorgang was er nu en die werd zeer streng gecontroleerd.

Mirjam, het vrolijke herderinnetje zong en danste op de bergweide terwijl haar kudde schapen vredig graasde. Zij was zich niet bewust van de wreedheid van haar koning, noch van het gruwelijke geweld van de verzetsstrijders. Haar wereld bestond uit haar familie, het dorp, de bergen en de dieren. Zij had een ingoed karakter, was steeds dienstbaar en opgewekt. Zij was ook heel vroom, beoefende yoga en mediteerde elke dag. Op een keer ontmoette ze een vreemdeling die blijkbaar verloren gewandeld was. Yoessev stelde zich voor als toerist in eigen land. Hij woonde aan zee en wou nu de bergen eens verkennen. In werkelijkheid was hij een spion van de terroristische rebellen die door een list de controle verschalkt had en nu op zoek was naar mogelijkheden om vanuit de bergen koning Jetananoe aan te vallen. Dit zou met behulp van bondgenoten vanuit het buitenland moeten gebeuren. Mirjam – onwetend, goedgelovig en vol vertrouwen in de goedheid van de mens - vertelde honderduit over de streek. Zo kwam hij te weten waar grotten en kloven waren die uitstekend konden dienen voor schuilplaatsen en vluchtwegen… Maar hoe langer hij luisterde naar dat lieve herderinnetje, hoe schuldiger hij zich begon te voelen. Jazeker, hij wilde vrijheid, vrede en welzijn voor zijn volk en vooral ook gerechtigheid. Maar niet ten koste van mensen zoals Mirjam en allicht nog vele anderen.  Anders was hij toch feitelijk geen haar beter dan die wrede koning Jetananoe? Hij besloot voorlopig geen verslag uit te brengen aan de verzetsgroep en vestigde zich gewoon in het dorp. Hij vond onderdak bij het gastvrije gezin waartoe Mirjam behoorde. Hij hielp op de boerderij, deed veel timmerwerk want dat was zijn echte vak en hij trok vaak ook met het herderinnetje de bergen in. Ze genoten van de heerlijke rust, het lieflijke berglandschap en mediteerden er vaak samen. De twee werden verliefd en verloofden zich uiteindelijk ook.

Ondertussen escaleerde de toestand in het land. Na een zoveelste gewelddadige confrontatie waarbij wederzijds vele mannen, vrouwen en kinderen op een verschrikkelijk gruwelijke wijze werden omgebracht, besloot de koning onverminderd de strijd op te voeren totdat alle oorspronkelijke bewoners zouden uitgeroeid zijn. “Ik kam het hele land uit van de bergen tot de zee en vernietig dat gespuis” tierde hij. Zijn leger trok naar het berggebied om het oorlogsplan ten uitvoer te brengen. Maar via hun buitenlandse bondgenoten had ook een kern van verzetsstrijders daar kunnen postvatten. Met de hulp van soldaten en bewapening  uit de buurlanden vormden ze een groot krijgspotentieel. Hun strategie was dezelfde als deze van Jetananoe: ze wilden hem en al zijn aanhangers voorgoed hun land uit.

En zo gebeurde het op een Kerstavond dat Mirjam en Yoessev op hun bergweide langs beide kanten een leger zagen afkomen. Het zou een ongezien bloederige strijd worden en ze begrepen dat ze dit niet zouden overleven. Toen een groepje van enkele vroegere kompanen van Yoessev naderden, herkenden ze hem en scholden hem uit voor verrader. Ze stonden op het punt hem te doden en ook van de kant van het koninklijk leger uit stonden enkele  soldaten klaar hem te vermoorden want in hun ogen was hij nog steeds een vijand. Mirjam huilde hartverscheurend; zij begreep al die haat en al dat geweld niet. Zij kende enkel liefde en wilde alleen maar een rustig en vredig leven. Ze ging resoluut voor haar geliefde staan en toen aarzelden de geweldplegers even. Ze zagen nu dat deze vrouw hoogzwanger was! Noch de soldaten van de koning, noch de verzetsstrijders wilden de executie uitvoeren. Ze lieten ook mekaar met rust want ze zagen nu in hoe absurd het was om elkaar uit te moorden.

Opnieuw slaakte Mirjam een kreet. Het kind kwam eraan! Yoessev droeg haar naar een nabijgelegen hut. Een soldaat-verpleger en iemand van de verzetsstrijders die ook arts was gingen mee. En zo kwam Manoe ter wereld. Te midden van oorlogsgeweld maar in een oase van vrede en samenhorigheid. Een felle lichtstraal kwam als een komeet vanuit de ruimte en spreidde een zacht maar intens licht over het hele land. Iedereen voelde een diepe vrede over zich komen. Het pasgeboren kindje vertederde allen en deed alle gevoelens van haat en zin voor geweld wegsmelten. Dorpsbewoners en vele mensen van ver en dichtbij kwamen op bezoek en brachten geschenken mee voor het kind en de ouders. Zelfs vanuit het Verre Oosten waren drie wijzen gekomen die na diepe meditatie intuïtief ervaren hadden dat dit kind vrede en vreugde zou brengen over de hele wereld. 

Vele soldaten en verzetsstrijders staakten de strijd. Met overweldigende instemming van het volk werd de koning afgezet en vredesonderhandelingen werden opgestart. Uiteindelijk kwam men overeen en de volkeren leefden voortaan in harmonie tezamen. De nieuwe confederale staat werd “Vredeland” genoemd. Van de bergen tot de zee was het al peis en vree.

Yogannes