VROEGE HERFSTBLUES

Donker dreigende mastodonten van donderwolken stapelen zich alarmerend op. Hele bakken regenwater worden met nietsontziend geweld gegoten over groene en niet-groene oppervlakten. De uitgedroogde ondergrond  van de aarde zwelgt al het water gulzig in één keer naar binnen en laat niets wat groeit de kans om de dorst te lessen. Stenen en beton verhinderen de regen om de natuur te bevloeien en opnieuw te doen groeien. In plaats daarvan komen er overstromingen en andere wateroverlast. Vernietigende windstoten en tornado’s laten een spoor van vernieling na. De Apocalyps? Nee hoor; zo plots als de hel losbrak, zo snel is alles weer rustig. De zon breekt door en dan kan men het herfstlandschap – al is het nog volop zomer – overschouwen. Overal bladeren die veel te vroeg van de bomen gedwarreld zijn. Verscheurde bloemblaadjes, slachtoffer van de genadeloze stormwind. En dan trekt de zon trekt zich  alweer terug achter een scherm van nieuwe reusachtige, pikzwarte wolkenmassa’s.

Ik voel een enorme sluier van melancholie over mij heen komen. De zomervakantie nadert zachtjes haar einde en het lijkt of het al diep in de herfst is. De scholieren kunnen al aan spijbelen denken en de werknemers aan staken. De politiekers aan kibbelen, de rijken aan frauderen. Kortom, de gewone gang van zaken. Al overdrijf ik nu natuurlijk wel; het gaat heus niet zo slecht met onze samenleving. We krijgen door de (sociale) media een vertekend beeld voorgeschoteld dat geïnspireerd wordt door de jacht naar kijk- en leescijfers, door reclame en commercie dus. Doemdenken is uit den boze, al blijven waakzaamheid en zorgzaam zijn wel geboden.

In feite stijgt juist stilaan het bewustzijn van de mensheid. Meer en meer mensen realiseren zich dat materialisme niet alles is. Teveel geld maakt niet gelukkig (veel te weinig evenmin). Een evenwichtig en harmonieus bestaan is wel degelijk mogelijk, mits een zekere inspanning en inzet. Op basis van liefde en gelijkwaardigheid met elkaar omgaan is geen utopie. In vrede leven vergt veel minder financiële middelen dan een wereld vol wapengeweld in stand houden. Oorlog brengt enkel ellende mee en lost niets op, integendeel. In goede verstandhouding leven met je buur, je naaste, is veel eenvoudiger en rustgevender dan ruzie maken of onverschillig afstand houden.

Ik sluit mijn ogen en kijk in stilte naar binnen. Geen herfststorm hier, zelfs geen enkele seizoenswisseling. In de vrede van meditatieve stilte is er alleen maar lente. Idyllische landschappen, golvende groene heuvels, klaterende beken, kleurrijke bloemen, hemelse muziek… Gelukzalige zielen die teder omgaan met elkaar. Een onuitputtelijke bron van Liefde. Laat het buiten maar stormen en tempeesten, hier diep vanbinnen is het een oase van vredige rust en intense vreugde.

De blues is weggewaaid en heeft plaatsgemaakt voor blijheid en optimisme. Door de ogen te sluiten in stilte is het hart opengegaan en is de ziel tevoorschijn gekomen. Wat het oog niet kan zien, het oor niet kan horen, dat ervaart de ziel intuïtief. Stem je af op de ziel en je komt meteen in de stemming. Binnenin schijnt immer de zon van het Zijn. Bye-bye blues, welcome happiness…

Yogannes