We zijn opgestaan om 5u 30. Que temprano! Snel opgebroken en ontbeten zodat we voor de hitte
nog een wandeling konden maken. We hebben een wandeling gemaakt van 3u. We
deden een mooie panorama trail in de woestijn tussen de Joshua Trees (soort van
Yucca bomen). We hebben heel veel sporen van dieren gezien, maar niet erg veel
dieren gespot. We zagen wel een hertje op het pad en Annelies heeft in een
struik een kleine slang gevonden. We dachten dat sommige sporen van de mountain
lion waren, maar die hebben we niet gezien. Waarschijnlijk komen die alleen s
nachts buiten. Na de wandeling gingen we verder richting LA, we hadden het wel
gehad met de woestijn. We stopten onderweg voor een KFC. Al een heel jaar komen
we die tegen en denken we: dat zouden we toch eens moeten proberen. Maar wat
een tegenvaller!. Niet superlekker en heel erg weinig. Dus KFC belandt na ons
uitgebreid fastfoodonderzoek overduidelijk onder aan de lijst. Pieter had een mailtje in verband met zijn sollicitatie
aan de KUL. De prof vroeg of het mogelijk was om te bellen. We besloten dan in
de Mc Donalds nog een Mc Flurry te gaan eten zodat Pieter van daar kon skypen. Spijtig
genoeg was de verbinding niet optimaal
en lukte het niet om te bellen. Pieter heeft dan nog vanaf een Public Phone
geprobeerd maar die bleek ook niet te werken. Hij heeft dan met de prof
afgesproken om s avonds (morgen vroeg Belgische tijd) te bellen. We reden
verder naar de campground, die we na even zoeken vonden. Het bleek een heel
goede camping te zijn met super mooie badkamers, een zwembad en wifi op de
tentplaats. Het enige nadeel was dat de piketten weer moeilijk in de grond
geraakten. Ach ja, ze stonden toch al schots en scheef.Terwijl we de tenten aan
het opzetten waren, kwam een oud vrouwtje in een karretje vragen of we een luchtmatras
nodig hadden. Blijkbaar hadden toeristen vandaag twee queensize matrassen
achter gelaten omdat ze het vliegtuig gingen nemen. Het zou wel tof zijn om niet elke nacht op de
grond te moeten slapen J!
Toen we de matras zagen, betwijfelde we of ze wel in onze tent ging geraken
maar we konden maar proberen. Pieter begon ze op te blazen maar dat zou uren
duren.We hadden een pomp nodig. Terwijl Wannes en Annelies gingen zwemmen,
gingen wij naar de winkel. We kochten eten voor vanavond en vroegen aan een
medewerker of ze daar geen pompen verkochten. Hij zei van niet en dat het
waarschijnlijk ook moeilijk in andere winkels te vinden ging zijn. Maar, hij
had er 1 thuis en gebruikte ze toch niet. Hij zei dat hij een uurtje later zijn
pomp voor ons kon gaan halen. Hoe sweet! We kochten een telefoonkaart en
zochten een public phone om te testen of Pieter vanavond kon bellen. Het is
duidelijk dat bijna alle mensen een gsm hebben. De eerste die we vonden, werkte
niet en pas na een kwartier zoeken vonden we de volgende. Die werkte gelukkig
wel maar blijkbaar moesten we betalen ook al gebruikten we een telefoonkaart.
Raar, bij de vorige telefoonkaart moest dat niet. We reden terug naar de
camping zodat Marlies, Wannes en Annelies konden beginnen koken. Pieter reed
terug naar de winkel om de pomp te gaan halen. Om 22u 45 was het tijd om te vertrekken
naar de public phone. Wij dachten dat je een dollar moest insteken om het
nummer van de kaart te kunnen bellen en dat nadien enkel geld van de kaart
ging. Dat was echter niet het geval. Elke 3 minuten moesten we 4 quarters
insteken. Wat een slechte kaart! Terwijl Pieter belde, zocht Marlies naar alle
quarters die we hadden. Dat waren er niet genoeg zodat ze in de McDonalds geld
moest gaan wisselen. Na 45min bellen en dus vele quarters later, begaf de
telefoon het. Tot zover de sollicitatie. Het gesprek was nog niet helemaal
afgesloten maar gelukkig heeft Pieter de rest via mail kunnen regelen. Al bij
al een duur telefoontje maar hopelijk loont het de moeite.
We hebben uitgeslapen tot 8u, een douche genomen en zijn vertrokken
richting Joshua Tree. Het was superwarm in de Mojave woestijn: 115 °F. Niet te
doen! In de woestijn zijn we op de route 66 gaan tanken. Niet te veel want het
was superduur. Om 19u kwamen we aan in Joshua Tree bij een mooie zonsondergang.
We hadden hier niets gereserveerd, maar het was geen probleem om een plaats te
vinden. Er was een supergrote camping en er was bijna niemand. Blijkbaar zijn
er niet veel mensen die hier in de zomer komen kamperen. Het office was dan ook
gesloten deze tijd van het jaar. We snappen wel waarom. We hebben onze tenten
opgezet, gelukkig was de grond hier iets zachter, want onze haringen (piketten)
beginnen stilaan allemaal krom te staan J.
Het was heerlijk om zonder buitentent te slapen. Dan kan je de mooie
sterrenhemel gewoon vanuit je bed zien.
Nadat de mannen nog een laatste duik in het meer hadden
genomen, vertrokken we naar de Grand Canyon. De normale weg was afgesloten maar
gelukkig was de omleiding niet onmenselijk lang. Rond 11u kwamen we aan. Het
was super warm dus we hadden geen zin om nu al een wandeling in de canyon te
gaan doen. We gingen naar een aantal uitzichtpunten, aten onze lunch en rond 17u
vertrokken Pieter, Wannes en Annelies op een wandeling. Marlies bleef boven om
in alles rust een boekje te kunnen lezen en het dagboek te schrijven. Het was
een mooie wandeling. We daalden een stuk af in de Grand Canyon wat heel erg
mooie uitzichten opleverde. Na de wandeling namen we de shuttle bus naar een
uitzichtpunt waar we een prachtige zonsondergang zagen. Het was zo mooi dat we
zelfs even vergaten dat het daar vol toeristen stond J. Rond 8u vertrokken we naar
Flagstaff. Tegen 10u 30 stonden de tenten opgesteld op de kampplaats, maar we
hadden niet echt zin meer om nog te koken dus zijn we nog maar is naar de McDo
gegaan.
Vanmorgen werd Marlies wakker door Pieter die zei: Liesje,
ik heb vannacht een ongelukje gehad. Het ongelukje was niet was ze verwachtte.
Blijkbaar was zijn tand midden in de nacht afgebroken. No!! Not again!! We
reden naar de Lodge om daar op internet te kunnen gaan en om te kunnen bellen. Pieter
regelde alles voor de verzekering en we vonden op internet een Dentist Centre. Daar
kon hij direct geholpen worden en na een halfuurtje was hij weer zo goed als
nieuw. De tandarts was wat minder raar dan in Cambodja maar het prijskaartje
was ook wel iets anders. Niet 15 dollar maar 164 dollar. Meer dan het tienvoud.
Het geld dat we gespaard hadden met de geldboete was direct goed besteed J. Tot zover onze
internationale vergelijkende studie over tandartsen. Normaal gingen we vandaag
de Antilope Canyon bezoeken. Rond 11u zouden er in de canyon prachtige kleuren
te zien zijn. Het was echter veel te duur voor ons budget dus we besloten een
kayak te huren en op Lake Powell te kayakken. Nadat Pieter een arrogante Fransman
eens goed op zijn plaats had gezet, vertrokken we. We kayakten een uurtje tot
als we bij een afgelegen strandje kwamen. Super mooi! We aten onze lunch en
zwommen wat. Het water was zalig warm. We brachten er de rest van de namiddag
door en kayakten rond 17u terug naar de haven. s Avonds maakten we een lekkere
BBQ, al was dat in het begin niet zo evident met de hevige wind.
Onze eeste stop vandaag was the Valley of the gods. Een
soort Monument valley maar niet toeristisch. Het was super mooi om er door te
rijden. Het was ook de perfecte plaats om wat groepsfotos te maken. Geen
andere toeristen betekent zelfontspanner en dat is niet zo gemakkelijk als we
springfotos willen maken. Na lang proberen is het ons gelukt om een goede foto
te nemen maar de probeersels waren wel hilarisch. Tegen de middag reden we door
naar Monument valley. In het visitor centre trokken we enkele John Wayne fotos
en nadien vertrokken we met de auto de vallei in. In tegenstelling tot Valley
of the gods, is het hier super toeristisch maar de weg was disproportioneel
slecht. Nu pas snapten we waarom sommige mensen hier rondrijden met pick-up
trucks die een meter hoger zijn. Via een zandweg met diepe putten reden we
stijl naar beneden. De uitzichten waren mooi maar het geschok was zo
oncomfortabel dat we besloten om niet de hele 17km te rijden. Marlies mocht van
de anderen terug rijden. In echte Paris-Dakarstijl reed ze naar de uitgang. De
wielen draaiden een paar keer zot maar we zijn gelukkig goed boven geraakt.
Been there, done that, maar niet direct voor herhaling vatbaar. Na de middag
reden we verder naar Page, waar we zouden overnachten aan Lake Powell. We
hadden niet deftig geluncht dus besloten even in de Burger King te stoppen. Het
verbaasde ons hoeveel mensen er om 15u 30 hamburgers gaan eten. Maar ja, wij
waren niet veel beter J.
Rond 6u kwamen we aan in Page. We reden de National Recreation Area binnen om
naar onze camping te gaan. Net voor we aankwamen, moesten we een kruispunt
oversteken. Voorrang van rechts geldt in Amerika niet. Iedereen moet aan het
kruispunt stoppen en de eerste mag als eerste vertrekken. Pieter was dat even
uit het oog verloren en dacht dat de Park ranger die uit de andere straat kwam,
zo vriendelijk stopte om ons door te laten. Woop woop. Ohoh, dat klinkt niet goed! Zoals in de films
moesten we aan de kant gaan en in de auto blijven zitten. De ranger vroeg
Pieter zijn gegevens en bleef een tijdje weg. Zenuwen! Toen hij terugkwam, zei
hij dat hij nog nooit zoveel stempels in een paspoort had zien staan J. Hij zei dat we geluk
hadden want normaal kregen we een boete van 150 dollar. Fiuw! Spijtig genoeg
zijn niet alle mensen in Page zo vriendelijk. De vrouw aan de balie van de
camping had duidelijk een slechte dag maar gelukkig kregen we een goed plaatsje
met zicht op het meer. s Avonds bezochten we nog de dam waardoor het meer
gevormd is. Het meer bestaat namelijk uit super veel canyons die door de dam
zijn ondergelopen. In totaal duurde het 17 jaar vooraleer de Coloradoriver al
deze canyons vol met water kreeg. Het resultaat is een super mooi meer. Het
feit dat je weet dat dit niet natuurlijk is, geeft wel wat bedenkingen wat
betreft de impact op de natuur hier...
Vandaag gingen we opnieuw naar Canyonlands maar deze keer
naar het deel The Needles. We reden naar Elephant Hill om daar een loop van 18km
tussen the Needles te wandelen. Het was een mooie wandeling en we waren
helemaal alleen. Het was eerst 5km wandelen tot aan Chesler Park Viewpoint. De
wandeling er naar toe was heel mooi maar het viewpoint zelf was niet anders dan
wat we voordien hadden gezien. We aten onze bokes en wandelden verder richting
Joint Trail. Dit was een heel leuk stuk, in smalle Canyons. Er was slecht weer
voorspeld maar we hebben geluk gehad. Het heeft maar een beetje gemieserd en
nadien klaarde het op en was het opnieuw een te warm. Het stuk na Joint Trail
was ook heel mooi. De rotsformaties waren heel speciaal en er zat ook wildlife,
weliswaar anders dan we gewoon waren. Pieter heeft namelijk 2 slangen op onze
trail gevonden. Marlies was er al over gelopen. Het was dan ook even schrikken
toen Pieter zei dat de slangen er zaten. Het waren kleintjes maar het zagen er
gifslangen uit. Rond 17u waren we terug aan de auto, juist zoals we gepland
hadden. We reden nog 2u en kwamen om19u aan in Bluff. Daar hadden we een goede
camping gereserveerd. We hadden wel wat problemen met het opzetten van de tent.
De grond was steenhard, onze piketten zijn dringend aan vervanging toe en er
stond veel wind. Het is uiteindelijk toch gelukt. We maakten puree met
appelmoes en worstjes. MMM! Nadien zorgden we dat onze blog eindelijk nog
eens bijgewerkt was.
Vandaag gingen we het nationale park Canyonlands bezoeken,
meer bepaald het deel Island in the sky. We reden naar de Upheaval Dome om
daar de Syncline trail, een wandeling van 13km, te wandelen. Wel 3 keer stonden
er borden dat dit een very strenous wandeling is en dat je dus goed moest
nadenken voor je aan de wandeling begon. We besloten het er toch op te wagen en
het was de moeite waard. Het eerste stuk was niet zo speciaal maar na een
aantal kilometer kwamen we in een Canyon. Heel mooi. We hadden lunch op een
mooi plekje in de schaduw waar we niet alleen waren... Na 10min vroeg Annelies
of wij hetzelfde zagen als zij. Er zat iets verderop een black horne sheep naar
ons te kijken. Toen het naar boven begon te wandelen waren we niet echt op ons
gemak maar hij ging de andere kant op en had presies genoeg van ons gebabbel. Na
de lunch begon het leuke stuk van de wandeling. We moesten over rotsen klimmen
met een prachtig zicht op een grote canyon. Voor Pieter zijn schoenen was het net
te veel want 1 van de zolen is er nu definitief afgevallen. Blijkbaar is die
niet broodnodig want zonder zool gaat het wandelen nog even goed. We daalden af
in de canyon, wandelden een tijd beneden en klommen nadien terug naar naar het
plateau waar we begonnen zijn. Tijdens die klim was het door de zon super warm,
waardoor het wel wat lastig was om te stijgen. Gelukkig kwamen na een tijdje de
wolken terug en was het in totaal maar 400m stijgen. Boven aangekomen dronken
we een heerlijke colaatje zodat we terug sterk genoeg waren om nog even naar de
zichtpunten van de Upheavel Dome te gaan. De Upheavel Dome is een enorme krater
met mooie kleuren waarvan men eigenlijk niet weet hoe die is ontstaan. Men
denkt aan een meteorietinslag of een zoutmeer. Van geen enkele theorie zijn
echter bewijzen gevonden. Het was een mooie krater maar we waren wel blij dat
we vandaag niet enkel naar deze zichtpunten waren gekomen maar ook de wandeling
hadden gedaan. Rond 6u vertrokken we terug naar Moab. Door de avondzon hadden
we onderweg nog prachtige zichten op de canyons. Aangezien we gisteren zo een
lekkere pasta waren gaan eten, besloten we vandaag naar het zelfde restaurant
te gaan. Never change a winning team. Terug op de kampplaats heeft Pieter nog
wat kleren gewassen terwijl de anderen de wandeling voor morgen hadden gepland.
Vandaag bezochten we het nationale park Arches. Eerst deden we de very strenous
walk to Delicate Arch. In feite een heel erg makkelijke wandeling. Ze
kunnen hier wel wat overdrijven J.
De Delecate Arch was een heel mooie boog, maar wel erg toeristisch. We hadden
wel geluk dat het in de voormiddag wat bewolkt was, daardoor was het dan toch
iets minder warm. Nadien gingen we door naar Devils Garden. Een mooie wandeling
van +/- 10 km. Toch hebben we er ongeveer 5 uur over gedaan. Dat kwam vooral
door de vele tussenstops aan de mooie bogen, de warmte, de vele toeristen en
het feit dat het af en toe klim- en klauterwerk was op het pad. We zagen de Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Landscape Arch, Navajo Arch,
Partition Arch, Double O Arch en de Private Arch. De meest bekende is de
Landscape Arch. Dit is de grootste ter werleld, maar wij vonden vooral de Double
O het mooiste. Na de wandeling maakten we nog een tussenstop aan de South Window,
North Window en de Balancing Rock. Terug in Moab zijn we inkopen gaan doen en
zijn we een lekkere pasta gaan eten. Nadien reden we naar de camping en hebben
we onze tenten opgezet. Blijkbaar zijn de campings even duur als het hostel
gisteren dus achteraf bekeken hadden we beter in het hostel gebleven. We hebben
wel wat kleren kunnen wassen. Aangezien het warm genoeg was, hebben we de
buitentent niet over onze tent gedaan. Super mooi geslapen onder de mooie
sterrenhemel.
Vandaag stond de lange verplaatsing van Grand Teton naar
Moab op het programma. De langste rit van heel onze roadtrip, in totaal 820 km.
We vertrokken om 8u 45 en kwamen rond 19u toe in Moab. We hadden een privé
slaapkamer met ons 4 gereserveerd in de lazy lizard. Een hostel met een nogal
rare maar wel erg vriendelijke eigenaar. Hij had maar 1 oog en had vooral een
aparte vorm van humor. sAavonds gingen we met zn allen op restaurant bij de
Chinees. Wel grappig dat er in de USA latinos bij de Chinees werken. Van een
multiculturele samenleving gesproken. Het was wel leuk om nog eens in een bed
te liggen. Alleen voor Marlies was de nacht iets minder goed verlopen. Ze heeft
het namelijk gepresteerd om al slaapwandelend uit het stapelbed te klimmen en
dan te schuilen voor rollende boomstammen. Toch niet stiekem aan de lariam
gezeten??? J
Aangezien we gisteren een RV-kampsite hadden moeten nemen
wegens plaatsgebrek, besloten we vanmorgen om een andere tentplaats te zoeken.
Pieter had snel met vertrekkende mensen een deal gesloten maar toen we zagen
dat er een grotere kampplaats vrij kwam, besloten we onze tenten naar daar te
verhuizen. Rond 10u waren we klaar om te vertrekken. We gingen een wandeling
doen in de buurt van Jenny lake. We vroegen wat info in het visitor centre en
uiteindelijk gingen we wandelen in de Cascade canyon. Eerst wandelden we langs
Jenny Lake tot aan de ingang van de Canyon. Van op Inspiration Point hadden we
een heel mooi zicht over het meer. Alleen spijtig dat er zoveel mensen waren.
We waren nog maar eventjes de Canyon ingewandeld toen we een ranger
tegenkwamen. Hij zei: Theres
a beautiful moose ten minutes from here. Echt?! En inderdaad, tien
minuutjes verderop lag een eland te zonnen naast de rivier. Hoe schattig! Nu
hebben we bijna alles gezien. 100m verderop stond nog een andere eland te
grazen. Nadat we mooie fotos hadden genomen, gingen we verder. We aten lunch
aan de kant van de rivier en rond 15u kwamen we aan de Forks, normaal gezien de
helft van onze wandeling. Marlies had er op gerekend dat we hier gingen
terugkeren en vond het dus niet echt leuk dat we verder gingen naar Lake
Soltitute, volgens de kaart recht op de hoogtelijnen omhoog en waardoor onze
wandeling in totaal 30km ging zijn. We waren vanmorgen nogal laat vertrokken
dus we gingen weer pas tegen het donker kunnen koken. De meerderheid beslist.
Het bleek uiteindelijk niet zo stijl te zijn en het was een super mooie
wandeling. En het meer was gewoonweg prachtig! Marlies had dus zeker geen spijt
dat ze was meegekomen. De jongens hebben zich zeer snel verfrist in het ijskoude
meer en na wat m&ms waren we terug fris en monter om af te dalen. We
daalden af aan een snel tempo zodat we toch nog voor het donker konden koken.
Onderweg vertelden andere toeristen ons dat ze een zwarte beer hadden gezien
maar toen wij op die plek passeerden, was had de beer zich al tussen de
struiken verstopt. Spijtig. Dicht bij de auto zagen we wel wat hertjes. Tegen
9u waren we terug op de kampplaats. We aten aan het meer waar we een prachtig
zicht hadden op de ondergaande zon. We waren moe van de lange dag en gingen op
tijd slapen. Pieter stond wel een onaangename verrassing te wachten. Toen hij
op zijn matje ging liggen, merkte hij dat zijn matje binnenin was ontploft. Er
was een grote bult in het midden van zijn matje. Het was vooral grappig dat hij
s morgens nog zo had zitten stoefen over zijn matje, terwijl Marlies al weken
op de grond wakker wordt omdat er ergens een klein gaatje in haar matje is.
Alles gaat kapot! Het wordt tijd dat we naar huis gaan J.
Deze ochtend hebben de meisjes eindelijk nog eens kunnen
douchen en hun haar kunnen wassen. Zalig! Wannes en Pieter zijn ondertussen
West Thumb Geyser Basin gaan bezoeken. Hier kon je ook een kleine wandeling
maken tussen geisers met heel erg mooie kleuren. Nadien brachten we een bezoek
aan het Grant Village museum. Dit museum is vooral geweid aan de grote brand
van 1988 waarbij 36% van heel Yellowstone NP is afgebrand. In totaal kwamen er
25000 brandweermannen uit het hele land om te helpen blussen. Maar pas toen er
sneeuw kwam, werd het vuur pas helemaal geblusd. Het goede is dat dit een
natuurlijke brand was, veroorzaakt door een heel erg droge zomer en
verschillende blikseminslagen.Blijkbaar gebeurd zo een brand om de 300 à 400
jaar. Het woud heeft dit nodig. Doordat er grote stukken bos afbranden, krijgen
kleinere bomen ook de kans om te groeien. Er worden op deze manier ook terug
open vlaktes gecreëerd waar bizons en hertjes kunnen grazen. Heel opmerkelijk was
dat tijdens deze grote brand slechts 300 grote dieren gestorven zijn. Vooral
elks, maar blijkbaar geen enkele beer. Van een overlevingsinstinct gesproken. Nadien
reden we verder naar Grand Teton National Park. Dit zou ook een heel erg mooi
park moeten zijn, maar vooral de naam is opmerkelijk. In de 18e eeuw
kwamen er Fransen uit Idaho in deze streek op bevers jagen. Bij het zien van de
3 hoogste toppen moesten ze aan vrouwenborsten (tétons) denken. Vandaar dan ook
de naam van het park. Aangekomen in Grand Teton gingen we naar de Single
Mountain campground aan Jackson Lake. Aangezien we hier pas kort na de middag
waren en dit een first come first served campground is, vreesden we wel geen
plaats meer te vinden. En inderdaad ... alle campsites volzet. Maar wonder
boven wonder hadden we toch nog geluk.
Er was een plaatsje kort bij de ingang waar mensen net hun tent aan het
opzetten waren toen wij toekwamen. Toen we alle campsites bekeken hadden en
hier terug uitkwamen, bleek deze campsite terug leeg te zijn. Ze hadden ook
geen papiertje ingevuld dat erop wees dat ze deze campsite hadden gereserveerd.
Dus geluk voor ons... Nadat we onze tenten hadden opgezet, kwam er wel iemand
van de kampplaats langs om onze naam te vragen... Blijkbaar hadden die andere
mensen wel betaald voor de kampplaats. Aangezien er nu dus 2 betalingen waren
gebeurd voor deze site op dezelfde dag kwam hij checken wat er aan de hand was.
We legden het uit ... aangezien ze het reserveringsblad niet hadden ingevuld,
konden we het niet weten. Dus we mochten wel blijven. ... we zouden later op de
dag wel zien of deze mensen al dan niet nog zouden terugkomen. Marlies heeft in
de namiddag wat ontspannen aan Jackson Lake. Super mooi! Ondertussen is de rest
een paar uur gaan wandelen aan Christian pond en Emma Mathilda Lake. Ze hoorden
toevallig van een man dat er in deze regio deze dag een grizly met 3 kleintjes
was gespot. Maar geen geluk deze keer, we hebben ze niet gezien. s Avonds hebben
we wortelpuree gemaakt en daarbij worstjes en mais op de BBQ ... overheerlijk.
Net voor het donker werd, zijn we met de auto nog langs Willow Flats Overlook
en Oxbow Bend Turnout gereden. Dit zijn goeie plaatsen om wildlife te spotten,
maar je kan natuurlijk niet altijd geluk hebben. We zagen enkele elks, maar
verder niets speciaals. We werden de laatste tijd misschien wat te veel verwend
op het vlak van wildlife J.
Nadien hebben we het vuurtje terug aangestoken en hebben we lekkere
marshmellows geroosterd.
Nadat we ontbeten hadden en besloten hadden wat we gingen
doen, vertrokken we naar de North rim van de Grand Canyon van de Yellowstone.
Daar stopten we aan verschillende viewpoints van waar we een zicht hadden op de
Lower Waterfall en de canyon. Mooi maar toen we nadien langs de South Rim
wandelden, leken die eerste stops wel wat overbodig. Van op de South Rim hadden
we een veel mooier zicht op de Upper en Lower Waterfall en op de gekleurde
canyon. We daalden via 300 trappen af naar beneden om enkele mooie fotos van
de Lower Waterfall te kunnen nemen en wandelden nadien terug naar boven om van
daar naar Artist Point te wandelen. Daar was het super druk. 100m verder kwamen
echter geen toeristen meer en daar konden we dus genieten van het mooie
uitzicht. Nadien verlieten we de canyon en wandelden we door het bos naar
verschillende meertjes en hotsprings. Op het einde van de trail wandelden we
door een vlakte met mooie bloemetjes. Het was een mooie, afwisselende
wandeling. Terug aan de auto hadden we onze picknick en nadien vertrokken we
naar Mount Washburn. Onderweg hadden we even fille. Blijkbaar omdat er twee
Bull Elks aan de zijkant van de weg stonden. Wow, wat een prachtige, grote
dieren. Bizon ... check, beer ... check, elk ... check. Aan Mount Washburn
vertrokken de mannen naar de top terwijl de ladies zich in een grasveldje
installeerden om aan de blog te werken.
Dit was pas Inspiration point! Omdat Marlies en Annelies naast het pad
in het gras lagen, dachten vele toeristen dat ze wildlife waren ... totdat ze
wat dichterbij kwamen natuurlijk J.
Wannes en Pieter hebben op de berg een hele kudde big horned sheep gezien. Op
de top was er een uitkijktoren om branden te spotten. Deze toren is in de zomer
constant bemand. In de uitkijktoren stond ook een telescoop om wildlife te
spotten. Pieter heeft in de verte een hertje gezien. Toen de jongens rond 19u
30 eindelijk terug waren, zijn we met de auto naar de kampplaats gereden.
Daarvoor moesten we eerst nog door de Hayden Valley rijden. Dit zou ook een
heel erg goeie plaats moeten zijn om wildlife te spotten. Al gauw zagen we wat
mensen aan de kant staan. In de verte waren er een paar bizons te zien, maar
niets in vergelijking met de hele kudde die we gisteren van kortbij hadden
gezien.Verder zagen we nog wat Elks en hadden we super mooie uitzichten in de
vallei. Nog wat verder stond er opnieuw een kleine file ... al snel zagen we
dat er een roedel wolven het grasland aan het oversteken was ... CHECK!!!
Hoeveel geluk kan je hebben . Het was
nog een eindje rijden tot aan de kampplaats dus daar kwamen we pas aan toen het
donker was. We hadden onderweg wel een super mooi uitzicht op Yellowstone Lake
bij zonsondergang. s Avonds hebben we kip curry met rijst gemaakt en hebben we
ons nog wat verwarmd aan het vuur.
Gelukkige verjaardag Laura! Aangezien Wannes vanmorgen
vroeger was opgestaan en ontbijt had klaargemaakt, konden we op tijd
vertrekken. Onze eerste stop was Norris Basin. Super mooi. Het waren wel
opnieuw hotsprings maar de kleuren waren prachtig en aangezien we zo vroeg
waren, waren er nog niet veel toeristen. We maakten er een wandeling van 3km
tussen de verschillende hotsprings en eindigden bij de Steam Boat Geyser. We
waren hier eigelijk drie dagen te laat want woensdag avond is deze geiser voor
de eerste keer in 8 jaar terug uitgebarsten.
Ach ja. Het was wel nog de moeite om naar hier te komen want deze geiser
heeft zijn naam gekregen omdat hij gewoonlijk een hoge gaspluim uitspuit die
lijkt op de rookpluim van een stoomboot. Na Norris Basin vertrokken we naar
Bunsen Peak. Daar maakten we een wandeling van 2u naar de top van de berg van
waar we een heel mooi uitzicht hadden op de omgeving. We zagen er onder andere
de terrassen van Mammoth springs, onze volgende stop. Dat viel echter wat
tegen. Super druk en eigelijk niet zo speciaal. We reden er eventjes rond en
reden snel verder naar Tower Roosevelt. Onderweg maakten we een kleine omweg
over een dirt road in de hoop van wat dieren te zien maar zoals gewoonlijk
zagen we niets. We hebben vaak geluk met het weer maar zelden met het spotten
van dieren. Wat verder op de weg was er een afslag naar de Petrified Tree, een
boom van miljoenen jaren oud die door lava versteend is. Klinkt cool, maar wat
een tegenvaller. Van de boom staat niet zoveel meer recht en hij is helemaal
met hekken afgeschermd. Wel te begrijpen aangezien twee andere bomen in het
verleden zijn afgebroken door souvenirverkopers, maar we hadden er wel wat meer
van verwacht. We waren snel weer op pad. Aangekomen in Tower Roosevelt maakten
we ons klaar om opnieuw te gaan wandelen. We gingen een wandeling doen van een
paar kilometer lang de richel van een Canyon. Het uitzicht was super mooi! We
waren nog niet lang vertrokken of we zagen in de verte in het gras een zwarte
stip. Zou het? Oh ja, het bewoog. We trokken een foto en zagen ... dat het geen
beer was L.
Het was wel een bizon! J
We waren super blij dat we eens een dier hadden gespot. We wandelden verder en
zagen in de verte nog meerde bizons. We namen verschillende fotos maar
eigelijk was er niet veel op te zien. We konden wel mooie fotos nemen van een
hertje dat dicht bij ons wandelpad stond. Terug bij onze auto besloten we nog
wat verder in deze Lamar Valley te rijden in de hoop van nog wat meer wildlife
te zien. Opnieuw zagen we de bizons die we eerder in de verte hadden gezien. De
mannen waren zo enthousiast dat ze het veld in wandelden om van wat dichter
fotos te kunen nemen. Ze wisten echter niet dat er een kilometer verderop
tientallen bizons vlak naast de kant van de weg stonden. Toen we daar aankwamen
verschoten we wel even. Wat een reusachtige en eigelijk echt wel lelijke dieren
zijn dat! Ze hebben immense schouders en hoorns en kunnen super snel lopen. Die
wil je niet op je auto zien afkomen. Marlies had dan ook wel wat schrik toen ze
op 5 meter van de auto passeerden. We reden nog wat verder en zagen nog
verschillende kuddes naast de weg staan. De fotos van eerder op de dag mogen
we nu wel verwijderen. Wat een topdag! Als kers op de taart zagen op weg naar
onze kampplaats nog een grizly beer. Weliswaar in de verre verte maar nietemin
super leuk dat we een beer hebben gezien. Vandaag waren we net op safari. Om
deze dag helemaal compleet te maken, deden we vanavond de lang verwachte BBQ en
genoten we van het heerlijke eten. Guacamole met nachos als voorgerecht en nadien
een heerlijke rib eye steak.
Vandaag mochten we uitslapen! J
We stond pas op om 8u. Er was wifi in onze kamer dus Marlies kon eindelijk nog
eens naar huis bellen. We aten ontbijt in het motel en nadien vertrokken we met
onze boodschappenlijstjes in de hand naar de winkel. We moesten inkopen doen
voor de komende 5 dagen en dus was onze kar goed volgeladen. Duidelijk te veel
om de snelkassa te nemen. Oeps! Vanavond zouden we BBQ maken met steak,
patatjes, boontjes, champignonnekes met kruidenkaas, ... MMM! Rond 11u vertrokken
we verder richting Yellowstone. Daar kwamen we rond 5u aan. We bezochten
verschillende hotsprings maar dat viel voor ons een beetje tegen. Het leek heel
erg op wat we al in Rotorua (Nieuw-Zeeland) en Uyuni (Bolivia) hadden gezien.
Same same but different. We zagen wel enkele geisers (oa de Old Faithful) uitbarsten
en in tegenstelling tot Nieuw-Zeeland waren deze uitbarstingen wel natuurlijk.
Dit was veel specialer. Pas rond 21u 30 kwamen we terug aan op de kampplaats.
Te laat om nog BBQ te maken L.
We aten macaroni in de plaats. We
beslisten wat we s anderendaags gingen doen en kropen rond 23u in onze tent.
Vanmorgen maakten we opnieuw een wandeling in de Canyon. We
daalden via de Navajo Trail af en vertrokken beneden op de Peekaboo Trail, om
te eindigen met de Queens Garden Trail.
Het was opnieuw een prachtige wandeling. We hadden geluk met het weer
want een hele tijd hingen er onweerswolken boven de Canyon maar het begon pas
te regen toen we terug aan onze auto waren. Na de middag stond ons een lange
rit te wachten. Vandaag gingen we ongeveer 650km rijden tot Salt Lake City om
van daar s anderendaags verder te rijden naar Yellowstone. We besloten niet de
kortste weg maar de mooiste te nemen. En inderdaad het landschap was super
mooi. Heel afwisselend. s Avonds besloten we onze vergelijkende fast food
studie voort te zetten en gingen we eens een hamburger in de Burger King eten.
Dat had gesmaakt! Twee getest, nog veel te gaan! Rond 23u kwamen we aan in ons
motel. Zalig om nog eens in een kamer met een bed en een douche te kunnen
verblijven! We wasten ons haar, gebruikten de haardroger J en updaten onze blog
want dat was dringend tijd. We hebben heerlijk geslapen.
Vandaag vertrokken we uit Zion richting Bryce Canyon. In
Bryce hadden we geen kampplaats gereserveerd dus we moesten op tijd vertrekken
om een plaatsje te vinden op een first come first serve camping. De weg uit
Zion was heel mooi met onder andere big horn sheep aan de zijkant van de weg.
Na 2u rijden kwamen we in de buurt van Bryce. De eerste camping die we binnen
reden was een succes. We vonden een mooi plaatsje op het einde van de camping.
We zetten onze tent op, ontbeten en vertrokken naar het nationaal park.
Annelies was echter vergeten een smsje te sturen voor de verjaardag van haar
moeder en dus reden we opnieuw even terug uit het park zodat ze kon bellen. Er
was een telefoon in het hotel waar Marlies vorige keer had gelogeerd. Leuk om
hier even terug te zijn. Rond 12u konden we eindelijk vertrekken op onze
wandeling. We gingen de Fairyland trail doen. Volgens de informatie een weinig
bewandelde trail en dus perfect! Het was een hele mooie wandeling, langs de
mooi gekleurde hoodoos. Rond 6u vertrokken we terug naar de kampplaats. Na het
avondeten maakten de mannen een gezellig kampvuur om ons nog te kunnen
verwarmen voor we gingen slapen. Ze waren echter iets te overmoedig. Het vuur
ging nogal hoog en de camp host vond dat niet zo leuk. We moesten het vuur naar
beneden halen. We deden mooi wat ons gevraagd werd en zo moesten we het vuur
niet onmiddellijk uitdoen.
Verrassend genoeg was het vannacht niet te warm om te slapen.
Er stond veel wind en de temperatuur was zalig! We stonden op toen het licht
werd. Van in onze tent hadden we een prachtig zicht op de kleurende bergen rond
onze kampplaats. We vertrokken met de shuttle naar The Grotto om vandaar omhoog
te wandelen naar Angels Landing. Het was een heel mooie wandeling maar opnieuw
veel te toeristisch. Volgens de aanduidingen was het een heel zware en
gevaarlijke wandeling. Dat was wel overdreven maar het was wel leuk dat we op
het einde een beetje konden klimmen. Van op de top hadden we een prachtig zicht
op de vallei en omringende bergen. Rond de middag waren we terug beneden. We
aten onze bokes op in de schaduw en vertrokken nadien met de shuttle naar the
Narrows, aan het begin van de canyon waar de canyon heel smal is. Gelukkig was
het goed weer zodat er weinig kans was op flash floods. Het leuke aan deze
wandeling was dat het een soort Canyoning was. We moesten voortdurend door het
water ploeteren. Annelies is onderweg gevallen en had zich wat pijn gedaan maar
gelukkig kon ze nog goed terug wandelen. We waren op tijd terug op de
kampplaats zodat de boys naar een infosessie over Zion konden gaan. Annelies en
Marlies gingen op tijd slapen.
Rond 9 vertrokken we uit Las Vegas richting Zion Canyon. We
moesten nog inkopen doen voor de volgende dagen dus gingen we op zoek naar een
super markt. Verrassend genoeg vonden we die redelijk snel. Rond de middag
kwamen we aan in Zion. We hadden al een camping gereserveerd dus dat was
gemakkelijk. We kregen echter een kampplaats zonder bomen en het was
snikheet! Het plan was om vandaag naar
Angels landing te wandelen maar dat was niet te doen! Veel te warm om berg op
te wandelen! We besloten in de schaduw wat te relaxen en rond 5u vertrokken we
met de shuttle naar het park om daar wat kleine wandelingen te maken. De eerste
wandeling was naar de Weeping Rock, een bergwand waar water uit sijpelt.
Volgens de aanduiding een wandeling van 30min, voor ons een wandeling van maar
10min. Het uitzicht van aan de weeping rock was mooi maar er waren zoveel
toeristen dat het niet echt meer een charme had. We besloten van daar omhoog te
wandelen naar de Hidden Canyon. Het was niet een super lange wandeling maar
heel mooi! Rond 8u waren we terug op de kampplaats. Om 9u was er een infosessie
gegeven door rangers over de California Condor maar aangezien we te laat klaar
waren met eten, zijn we er niet naar toe kunnen gaan.
De wekker stond om 4u 15 zodat we bij zonsopgang bij
Zibrisky point konden zijn. Het wordt elke dag vroeger. Marlies heeft dringend
nood aan eens een goede nachtrust, maar we zijn in Dead Valley en Marlies had ook
geen zin om Zibrisky point nog eens te bezoeken bij 128° Farenheit (54°
Celsius). Toen was het zo warm dat ze niet eens deftig naar de omgeving kon
kijken. We kwamen rond 6u aan aan Zibrisky point. Het was heel mooi met de
opkomende zon en het was nog maar 85°. Nadien reden we via een dirt road door
het mooie landschap. We stopten aan de Golden Canyon en maakten daar een kleine
wandeling. Het was nog maar 8u maar de temperatuur deed uitschijnen dat het al
middag was. Zoals Pieter zei: Ik ben hier ter plaatse aan het verdampen. Gelukkig
dat we ook hier vroeg waren. Het was een hele mooie canyon. Nadien reden we
door de Artist drive waar we bergen met hele mooie kleuren zagen. We stopten
aan de Devils golf course en Bad Water om de zoutvlakte te kunnen bekijken.
Aan Bad Water zagen we ook het plakaatje sea level hoog op de bergwand. Bad
water ligt namelijk 86m onder de zeespiegel. Waar is de tijd dat we in Bolivia
op 6088m stonden. Nadien besloten we Death Valley te verlaten en naar Las Vegas
te rijden. We hebben in Death Valley uiteindelijk maar 105° meegemaakt, niet
zoveel dus. In een klein dorpje onderweg hadden we een picknick en rond 2u
kwamen we aan in Las Vegas. We hadden een kamer gereserveerd in Excalibur.
Reusachtig! We wouden ons even gaan verfrissen in het zwembad maar aangezien
dat gesloten was, besloten we maar gewoon een doucheke te nemen. Zalig om ons
haar nog eens te kunnen wassen en om een haardroger te gebruiken! Rond 5u
vertrokken we op onze tour over the strip. We bezochten de meeste hotels. Je
moet er geweest zijn om het je te kunnen voorstellen! The Venician vonden we toch
het mooiste. Daar aten we een lekkere pizza. Het was ondertussen donker
geworden (niet dat je daar binnen iets van merkt). De hotels zijn s avonds nog
mooier met alle lichtjes. We keken naar de vulkaanuitbarsting in the Mirage en
naar de fonteinshow in de Bellagio. Dat laatste was ongelooflijk mooi! We
wouden nog wel blijven kijken maar we hadden zoveel dorst en waren moe zodat we
toch maar besloten om terug naar ons hotel te wandelen. Daar aangekomen vielen
we in het zalige bed in slaap.
Vandaag hebben weuitgeslapen tot 7 uur. Na de mindere
nacht waren we wel nog moe. We hebben onze tent opgebroken want vandaag zouden
uit Yosemite vertrekken. Het plan was om in de voormiddag een wandeling te gaan
maken Tuolumne Meadows naar Dog lake. We maakten een korte stop aan Olmsted
Point. Dit zou een van de mooiste uitkijkpunten van het park moeten zijn. We
veronderstellen dat mensen die alleen maar het park doorrijden met de auto dit
fantastisch vinden, maar wij vonden er niet veel aan. Tijdens de wandelingen
hebben we veel mooiere uitzichten gehad. Onderweg kwamen we een mooi meer
(Tenaya Lake) tegen en we maakten we een stop om wat fotos te gaan nemen. We
vonden het daar zo mooi dat we besloten daar onze voormiddag door te brengen. De
meisjes hebben wat gerust op het strand terwijl de boys zich amuseerden met een
boomstam op het water. Nadien hebben we allemaal samen acro geoefend. s Middags
aten we ons laatste maal in het park en nadien vervolgden we onze roadtrip
richting Death Valley. Onderweg hebben we inkopen gedaan en zijn we gaan eten
bij de Mc Donalds om onze fototoestellen nog wat te kunnen opladen. Wat zelfs
voor hier een verrassing was, was dat ze geen water verkochten. Je kon er
alleen maar frisdrank krijgen. We kwamen aan op de kampplaats rond 10 uur. We
hebben ons tentje opgezet (zonder buitentent want het was super warm!) en zijn rond
11u gaan slapen. Gelukkig stond er nog een klein beetje wind om de temperatuur
wat te drukken.
. Het was
nog een eindje rijden tot aan de kampplaats dus daar kwamen we pas aan toen het
donker was. We hadden onderweg wel een super mooi uitzicht op Yellowstone Lake
bij zonsondergang. s Avonds hebben we kip curry met rijst gemaakt en hebben we
ons nog wat verwarmd aan het vuur.
