Om 8u vertrokken we met de gids naar Samaipata. Maar eerst hadden
we een overheerlijk ontbijtbuffet in het hotel. Op een van de tussenstops
toonde de gids ons de grootste of toch een van de grootste mieren ter wereld. Kijk
Jol, een dikke mier! Marlies haar mama was dapper genoeg om er een op haar hand
te laten kruipen. Onderweg naar Samaipata hebben we een prachtig groen
berglandschap gezien met vele quintas. Dit zijn grote mooie huizen met een
enorme tuin die door rijke Bolivianen gebruikt worden als vakantiehuis. Aan een
van de wegen tussen de bergen was een bus van de weg afgeraakt. We konden hem
nog in de kant zien steken. Gelukkig hadden wij een hele goeie chauffeur J. Aangekomen in
Samaipata hebben we een museum bezocht met een hele mooie tuin. We zagen er
onder andere een grote kersrozenboom, apenstaartcactussen, een mannelijke en
vrouwelijke papaya boom die liefdevol naast elkaar stonden, ... In het museum
zagen we al een maquette van El Fuerte, de ruïnes die we later op de dag
zouden bezoeken. We zagen er ook vele beeldjes zelfs uit de pre-inca tijd. Na
het museum gingen we naar een lokaal winkeltje waar we al wat lokale spullen
hebben gekocht zoals een hoeje voor Marlies en een pul voor Pieter. Nadien zijn
we uitgebreid Boliviaans gaan eten en hebben we op een gezellig pleintje een
koffietje gedronken. In de namiddag bezochten we de ruïnes van El Fuerte (het
fort). De ruïnes gaan terug tot voor de tijd van de Incas en zijn
overblijfselen van de Guarani cultuur. Nadien zijn de Incas zich daar komen
vestigen en hebben ze er wijzigingen van hun eigen cultuur op aangebracht.
Bovenaan op de berg is er een rots die louter voor religieuze/spirituele
doeleinden werd gebruikt. Er zijn figuren, zetels, tafels en waterkanalen uit
de rotsen gehouwen. De meest duidelijke en bekende figuren zijn de poema en de
jaguar die de macht symboliseren en de slang die de vruchtbaarheid
symboliseert. Rondom de rots zijn er nog veel overblijfselen van de gebouwen
die er stonden. Na het bezoek aan de ruïnes bezochten we nog een
heel erg mooie privé tuin met een mooie waterval. Het was wel al redelijk laat
op de dag en bij het terug wandelen naar de bus was het al vrij donker. Ons vake
had valavond iets te letterlijk genomen en viel bij het oversteken van een
riviertje er helemaal in. Gelukkig had hij zich geen pijn gedaan en hebben we
er is goed mee kunnen lachen.
Vanmorgen zijn we vol spanning wakker geworden in ons hostel
in Santa Cruz. Enkele uurtjes later zouden we naar de luchthaven vertrekken om
onze ouders op te wachten. Aangezien we pas s nachts waren aangekomen, hadden
we nog geen Bolivianos dus zijn we eerst geld gaan afhalen om ons hostel en het
vervoer naar de luchthaven te betalen. Onderweg naar de bank hebben we als
ontbijt een lekker versgeperste fruitsap gekocht voor een spotprijs ... alsof we
terug in Azië zijn. Bolivië is dus terug beter voor de portemonnee ... onze ouders
zullen dat ook graag horenJ.
Nadien vertrokken we met de bus naar de luchthaven en daar kwamen we rond 12u
aan. Goed op tijd want onze ouders zouden pas rond 13u landen. Om 13u10 stonden
we klaar voor de deur om hen op te wachten. Wij dachten dat het niet lang zou
duren aangezien het maar een kleine luchthaven is, maar dat was buiten de douane
gerekend. Het heeft nog wel een uur
geduurd voor ze hun bagage hadden en door de controle zijn geraakt. Blijkbaar
hadden onze ouders ons al lang zien staan. Wij stonden voor spiegelglas waar je
langs hun kant kon doorkijken. Zij hadden al enkele keren naar ons gezwaaid en
vroegen zich af waarom wij niet terugzwaaiden. Het was zeker niet omdat wij
daar tegen onze zin hen stonden op te wachten want we waren ontzettend blij als
de deuren open gingen en zij er eindelijk doorkwamen. We hebben ze de voorbije
maanden gemist! Nadat we elkaar een dikke kus hadden gegeven, vertrokken we
naar ons hotel, Los Tajibos. Het was wel een kleine schok voor ons om van
goedkope hostels en campings over te schakelen op het chickste hotel van heel
Bolivië. Nadat we ons opgefrist hadden, hebben we met de gids een rondrid
gemaakt in de stad en een lokale markt met groenten en fruit bezocht. Overheerlijk
fruit hier! En 100 soorten patatten! Terug in het hotel hebben we onze ouders
verrast met een flesje wijn uit Mendoza en artisanale producten uit Mendoza
voor de moeders die bijna verjaren. Marlies haar papa had ook een verrassing.
Hij houdt al enkele weken een quiz en aangezien Marlies had gewonnen had hij voor
een mooie cadeau gezorgd. Na de tour mag Marlies de death road gaan doen. Dit
is een bekende down hill fietstocht in Bolivië. Gelukkig voor Pieter mag ze 1
persoon naar keuze meenemen J.
Na de uitwisseling van de cadeautjes hebben we lekkere steak gegeten met een
bijpassend Boliviaans wijntje. Vermoeid van de lange reis zijn we op tijd in
ons bed gekropen.
Vanmorgen hadden we de wekker gezet om 4u45 zodat we om 5u15
konden vertrekken naar het busstation. Om 6 uur hadden we een bus van San
Salvador de Jujuy naar San Pedro de Jujuy. Om 7 uur waren we al in San Pedro,
perfect op tijd om voor onze bus van San Pedro naar Santa Cruz de la Sierra om
7.55u. Om 7.20 kwam een bus toe van Flechabus, de maatschappij waarmee wij naar
Bolivia gingen reizen. Het leek wat
vroeg maar je weet nooit. Helaas, het was niet onze bus. We hadden wat stress
omdat we morgenmiddag sowieso in Santa Cruz moeten zijn. Doordat we het
busticket niet bij de maatschappij zelf, maar in een raar reisbureaus, hadden
geboekt, hadden we ook wat schrik dat onze bus niet ging opdagen. Om 7.55u nog
steeds geen bus. Whoesah, de bus gaat bijna komen. Om 8.15u ging Pieter toch
maar eens aan het loket vragen wanneer de bus ging komen. (Hopend dat die
mensen het niet in Keulen zouden horen donderen). Zij hadden goed en slecht
nieuws. Er ging wel degelijk een bus komen, maar wel met een uur vertraging.
Rond 9u kwam er weer een bus van Flechabus de terminal binnengereden. Oef, we
kunnen vertrekken! Toch niet! Het was opnieuw niet onze bus en volgens de
mensen van het loket zou het nog een extra 40min duren. En zo werd het 10u,
11u, ... . Pijlsnel is Flechabus niet echt. Chance dat we zo vroeg opgestaan
waren. Nog geen ene keer deze reis had onze bus vertraging gehad en juist
wanneer we echt ergens moeten geraken, daagt onze bus niet op. Wij dachten echt
dat we naar onze ouders zouden moeten bellen en zeggen dat we vast zaten in San
Pedro. Om 12u reed er opnieuw een Flechabus binnen. Ah ja, we zullen nog maar
eens gaan vragen maar het zal toch wel niet de onze zijn. Huh? De chauffeur zei
dat de bus naar Santa Cruz ging. Eindelijk, we geraken hier toch nog weg! Na 5u
rijden kwamen we aan de grens. Daar zeiden de mensen van de bus dat we gingen
lunchen. Hadden we dat juist verstaan? Het was 5u s namiddags. We hadden ook
geen Argentijnse pesos meer. Met de hele groep gingen we een klein restaurantje
binnen waar iedereen drinken en bord voorgeschoteld kreeg. Toch maar eens
gevraagd hoeveel het was en blijkbaar was het inbegrepen in het busticket. Dat
was onverwacht maar wel heel lekker. Na het eten was het tijd om de grens over
te steken. Het ging verrassend genoeg heel makkelijk. Wij hebben echt niet
graag grensovergangen maar op 5 minuten hadden we al de nodige stempels
gekregen. Er zat echter een Amerikaan op onze bus die geen woord Spaans sprak
en voor Amerikanen is de grensovergang veel moeilijker. De mannen van de bus
vroegen Pieter om te helpen vertalen. Best wel cool. Als Europeanen hadden wij
niets nodig, terwijl de Amerikaan 3 pasfotos, een kopie van zijn creditkaart,
zijn vaccinatiekaart met inenting tege gele koorts, een kopie van zijn
paspoort, kopie van een reservatie voor zijn eerste verblijf in Bolivia, bewijs
van volgende bestemming en 135 dollar nodig had. Hij had echter niets voorzien.
De mannen van de bus en Pieter gingen met hem mee zodat hij fotos en kopies
kon laten nemen en geld kon gaan wisselen (tegen een zeer slechte koers!). Hij
was echter niet gevaccineerd tegen gele koorts en het zag er naar uit dat hij
Bolivië niet binnen ging mogen. Wij zijn heel blij dat wij geen Amerikanen zijn,
maar wij waren wel beter voorbereid dan die man. Uiteindelijk is hij
binnengeraakt maar een bedankje aan Pieter kon er niet af. Er zaten gelukkig
wel andere vriendelijke mensen op de bus. Voor ons zat een tienermeisje met
haar moeder. We hebben een leuke babbel gehad met het meisje en ze gaf ons
voortdurend lekkere koekjes. Ze heeft ons ook al tips gegeven voor lekkere
desserts in Bolivië. Om 3u s nachts kwamen we aan in Santa Cruz. Niet een
ideaal moment van de dag om hier aan te komen. We hadden gelukkig al een hostel
geboekt maar we hadden geen geld om een taxi te betalen. De moeder van het
meisje zei ons dat het niet veilig is om op straat geld af te halen, zeker niet
s nachts, en dat de banken pas om 9 uur s morgens open gaan. Ze heeft ons dan
geholpen door onze taxi voor ons te betalen. Ongelooflijk lief! En zo zijn we
veilig en wel in ons hostel geraakt.
Vandaag hebben we uitgeslapen en nadien in het zonneke aan
de rand van het zwembad wat aan de blog gewerkt, mailtjes gestuurd en geskyped
met het thuisfront om te zien of ze klaar zijn voor vertrek.Voor de laatste
keer hebben we nog een lekkere Argentijnse steak gegeten met een bijpassend
flesje Benjamin. Kort bij ons hostel was er een klein festival, waar we s
avonds nog even naartoe zijn gegaan en nog een overheerlijke lomito especial
voor Pieter en een hamburguesa voor Marlies hebben besteld. Nadien was het tijd
voor een doke, want morgen moeten we vroeg uit de veren.
s Morgens hebben we een lekker ontbijt gekregen en daarna
zijn we het dorpje ingetrokken. We zijn heel het dorp doorgewandeld en achter
het dorpje de bergen ingewandeld. Na de wandeling hebben we in het dorpje een
bankautomaat gezocht, maar hebben we geen enkele gevonden die werkte. We
dachten op restaurant iets te gaan eten, maar wegens gebrek aan effectivo (cash
geld) zijn we op een lokale markt wat vers fruit en een lomito gaan kopen.
Overheerlijk! Nadien zijn we verder gereden naar Humahuaca. Onderweg passeerden
we de Steenbokskeerkring. In Humahuaca hebben we even gerelaxed in het
gezellige dorpscentrum vooraleer we terug richting San Salvador de Jujuy reden.
Op de terugweg zijn we in Uquia gestopt en hebben we een prachtige wandeling
gemaakt tussen de rode rotsen. Terug in Tilcara hebben we een uurtje off road
gedaan (=gravel road)... super mooi tussen de gekleurde bergen en cactussen.
Marlies had wel wat schrik om daar in the middel of nowhere platte band te
krijgen, maar we hebben het goed gered. Om 8u s avonds kwamen we terug aan in
San Salvador de Jujuy. Het was volop spits dus super druk. Marlies heeft Pieter
naar de publieke parking geconvoyeerd waar we de auto moesten droppen. Maar
aangezien deze en al de andere parkings volzet waren, hebben we na een half uur
rondrijden de auto gedropt aan een tankstation. We zijn de man van de
autoverhuur gaan halen, hij kon er van daar zelf zijn plan mee trekken. We zijn
heel het centrum doorgewandeld richting het hostel International. We hadden
geluk, want we hadden niet gereserveerd en er waren nog net 2 bedden in een
dorm vrij. We zeiden dat we maar 1 nacht gingen blijven en dat we nadien gingen
verhuizen naar een hostel korter bij het busstation. Dat was gemakkelijker
omdat we daar vrijdag een bus gingen hebben om 6 uur s morgens. De man deed
ons een voorstel dat we niet konden weigeren ... fixe korting als we 2 nachten
bij hem bleven J. Moe
van de mooie, maar toch wel vermoeiende tocht zijn we in ons 3 bedden hoog
stapelbed gekropen.
s Morgens zijn we de tickets voor onze bus naar Santa Cruz
gaan halen en nadien zijn we met onze auto vertrokken naar het (niet
echt)platte land van Jujuy. Met Pieter als chauffeur en Marlies als convoyeur
verrtokken we uit de drukke stad via de routa 9 noordwaarts. Eens de stad uit kwamen we onmiddellijk in een
heel erg groene, bergachtige omgeving. Aan de eerste mirador zijn we gewisseld
van chauffeur zodat Marlies ook is kon rijden. Na onze stop waren we vergeten
de lichten van de auto opnieuw aan te zetten. Aangezien dit verplicht is in
Argentinië, ook overdag, werden we aan de eerstvolgende politiecontrole
tegengehouden. Toen de agent teken deed dat we op kant moesten gaan, viel onze
frank. We zagen de bui al hangen ... dikke boete wegens rijden zonder lichten
aan. Toen de agent bij ons kwam hebben we gedaan alsof we niet wisten dat het
ook overdag verplicht was om de lichten aan te doen. De man was heel erg vriendelijk
en we zijn er gelukkig met een waarschuwing en de schrik vanaf gekomen. Nadien
zijn we verder gereden naar Purmamarca waar de 7-kleuren berg is. Onderweg
veranderde het landschap van een groene bergachtige omgeving naar een zeer
droog landschap met cactussen en bergen met allerlei kleuren. In Purmamarca
hebben we een mooie wandeling gemaakt en zijn we iets gaan eten. Lama voor
Pieter en kip voor Liesje. Nadien zijn we verder gereden naar de Salinas
Grandes, een grote zoutvlakte gelegen op 3400m hoogte. Om er te geraken moesten
we ook over een punt van 4170m. Voorlopig het hoogste punt dat we ooit al
geweest zijn. Ideaal om al wat aan de hoogte te wennen tegen dat onze ouders
naar Bolivië komen. Op de Salinas Grandes hebben we leuke fotos genomen en zijn
we nadien terug naar de routa 9 gereden. Onze volgende en laatste stop voor
vandaag was Tilcara. Aangezien het al donker was toen we daar aankwamen hebben
we snel een hostel gezocht. Aangezien in deze kleine dorpjes heel erg veel
hostels zijn, was dat vrij gemakkelijk. De eerste waar we gingen bellen was zo
goed dat we niet meer verder hebben gezocht. We werden ontvangen door een heel
erg vriendelijke dame die mensen in haar gezellige huisje ontvangt, een zeer
leuke sfeer.
Vandaag hebben we bijna heel de dag op de bus gezeten. Pas
rond 16 uur kwamen we aan in San Salvador de Jujuy. Op het eerste zicht was het
geen mooie stad. Het busstation zag er verloederd uit en toen we aan de
tourist info gingen vragen of er hostels waren, kregen we niet veel info. We
besloten iets te gaan zoeken en we vonden een goedkope twee-persoonskamer dicht
bij het busstation. Het was er niet echt gezellig dus we hebben snel onze
bagage gedropt en zijn de stad gaan verkennen. Het centrum bleek wel mooi te zijn. Gelukkig is alles hier open tot 21 uur, want we hadden nog veel te regelen. Eerst hebben we uitgezocht
hoe we tegen zaterdag 23 maart het beste in Santa Cruz De La Sierra (Bolivië)
kunnen geraken om daar onze ouders te verwelkomen. We hebben uiteindelijk een
bus gevonden die rechtstreeks gaat vanaf San Pedro De Jujuy. Daarna hebben we
onze komende dagen in Jujuy gepland. Door de uitgebreide info die we voor onze
reis van Pieter zijn nonkel Fred en tante Ingrid hadden gekregen, wisten we nog
dat het hier zeker de moeite was om de omgeving met de auto te verkennen. We
hebben een vrij goedkope auto gevonden en deze gehuurd voor de komende 2 dagen.
Daarna hebben we nog snel een hamburger gegeten en onze caveke in.
