Na een korte, maar krachtige nacht stond de wekker alweer veel
te vroeg: om 4u s morgens. Om 4.30u begonnen we zonder ontbijt aan de
beklimming. We moesten van helemaal beneden in de Canyon terug naar boven naar
Cabanaconde. Een beklimming van meer dan 1000 hoogtemeters en dat op ons
nuchtere maag. Gelukkig was Pieter na de rustdag van gisteren terug helemaal de
oude en was het stijgen geen probleem. De reden waarom we zo vroeg vertrokken,
was om de zon te vermijden en om op tijd de bus naar Arequipa te kunnen halen. Ergens
halverwege staken we 2 toeristen voorbij die blijkbaar nog vroeger waren
vertrokken, maar niet echt goed voorruit geraakten. Wat later staken zij ons
terug voorbij, maar op ezels. Blijkbaar ging het zo slecht dat hun gids 2 ezels
had geregeld J. Rond
7.30u (na 3u stijgen) kwamen we boven aan. We gingen naar de gids zijn huis om
daar te ontbijten. Daar vertelde hij ons dat hij nog een heel erg mooie
trekking kende. Als we er zin in hadden, kon hij voor ons een goeie prijs
maken. De hele trekking zou 5 tot 6 dagen duren en als we het wouden, konden we
zelfs een vulkaan van ongeveer 6300 meter beklimmen: de Ampato. Toen Marlies
dit hoorde was ze onmiddellijk verkocht, dus moest Pieter ook maar mee J. We moesten wel terug
naar Arequipa om daar onze tent, slaapzak en matje te gaan halen. Want dit zou
een trekking worden zonder hotels en zonder toeristen. In feite een trekking
zoals wij dat gewoon zijn J.
Met wat vertraging vertrok de bus richting Arequipa rond 10.30u. Na een lange
busrit en enkele tussenstops (we stopten nog in een toeristisch dorpje waar je
een foto kon nemen met een baby lama of een valk. Nadien stopten we nog aan een
zwembad met natuurlijk hot water en we maakten nog een tussenstop om te eten.
Nadien stopten we nog aan een mirador waar je verschillende vulkanen kon zien.
Onder andere Ampato, waar onze volgende trektocht naartoe gaat.) kwamen we om
17.15u aan in Arequipa. We gingen naar ons hostel om daar onze rugzak af te
zetten en een nacht te boeken. Nadien gingen we naar de busterminal om daar
onze bus te regelen om morgen terug naar Cabanaconde te gaan. We hebben nog een
pizzake gegeten, hebben nog even tv gekeken en zijn dan op tijd gaan slapen.
Vandaag mochten we uitslapen tot 7u! Nadien hadden we een
lekker ontbijt met brood en een overheerlijke mango die we nog meedroegen van
Arequipa. Pieter heeft een Nieuw Zeelandje gedaan en nadien zijn we
vertrokken. Pieter was nog steeds niet in topvorm dus was het goed dat er
vandaag maar een kleine wandeling op het programma stond. 2 uur later waren we
al op onze volgende bestemming: In het midden van de Canyon ligt een oase
(Sancalle). Een supermooie en groene omgeving. Hier hebben de mensen een paar
resorts gebouwd voor het toerisme. Bungalows tussen bomen en bloemen en
natuurlijk met een zwembad. Het eerste uur hadden we het zwembad voor ons
alleen, maar al gauw kwamen er meer toeristen toe. Er stond een grote mangoboom
naast het zwembad maar spijtig genoeg waren we een paar weken te laat voor het
mangoseizoen. We hebben onze kleren uitgewassen en in de zon gehangen. Nadien
hebben we ons aan het zwembad geïnstalleerd tot aan lunchtijd. Voor de
verandering kregen we nog eens rijst met avocado, ei en tomaat. Nadien hebben
we ons terug aan het zwembad geïnstalleerd en zijn daar heel de namiddag
blijven liggen. s Avonds hebben we lekkere spaghetti gegeten met een colake
... dat hadden we verdiend J
Nadien zijn we naar goeie gewoonte kort na zonsondergang ons bedje in gekropen.
Normaal
gingen we vandaag maar 4 uur wandelen. Van Llahuar tot Fure en van daar nog een
kleine wandeling naar een waterval. Maar aangezien we dat wat weinig vonden
hebben we er een langere dag van gemaakt. We vertrokken s morgens vroeg om
5u30. Onze gids vond het beter om heel vroeg te vertrekken omdat we dan in de
voormiddag in de schaduw konden wandelen. Aangezien het eerste stuk bergop was
en het in de canyon heel warm kan worden, was dat geen slecht idee. Rond 9u
kwamen we al aan in Fure. Onderweg had Pieter geprobeerd een cactusvrucht te
pellen met de hand, maar hij wist niet dat de vruchten ook vol kleine stekers
zitten ... Resultaat heel zijn hand vol met mini stekertjes. Helemaal niet erg,
maar wel verschrikkelijk irritant. In Fure maakten we nog een kleine wandeling
naar een waterval (Hueruro). Op de terugweg terug naar Fure plukte de gids
cactusvruchten (Tuna) voor ons. Superlekker!! Hij was wel slim genoeg om eerst
met wat andere planten de stekers er af te borstelen J. We kregen een lekker middagmaal. Eerst een
lekkere soep en nadien pasta met tomatensaus en tonijn. Gelukkig geen rijst
deze keer J. Normaal gezien was dit het einde van de
wandeldag, maar wij gingen nog een 4-tal uur verder richting San Juan. Onderweg
was onze gids de hele tijd aan zijn gat aan het prutsen ... blijkbaar was er
bij het plukken van de cactusvruchten een steker in zijn achterwerk beland...
best wel grappig. De wandeling in de namiddag was niet super zwaar, maar het
grootste deel was in de volle zon dus toch niet eenvoudig. We kwamen
verschillende locals tegen die aan de weg aan het werken waren. We kwamen nog
langs 2 kleine dorpjes, maar daar was niet zo veel te zien. Rond 4u 30 kwamen
we aan in San Juan. Een super mooi dorpje. Dankzij een goede irrigatie is het
hier ondanks de hitte heel groen en vruchtbaar. We namen een koude douche en
kropen al een uurtje in ons bed. Vooral Pieter was heel erg moe, waarschijnlijk
toch nog niet 100% gerecupereerd. Nadien gingen we eten: avocado met ei en
rarararara ... opnieuw overheerlijke rijst J Moe en voldaan kropen we rond 8u ons bedje in.
Vanmorgen stond onze wekker om 3u. Que temprano! Om 3.30
zouden we worden opgepikt om te vertrekken naar de Colca Canyon. Om 3.20 ging
de bel al. Stressy! 5 minuten later waren we klaar. Er stond een busrit van
ongeveer 7 uur op het programma met enkele tussenstops. De eerste stop was in
Chivay waar we ontbijt kregen rond 6.30 uur. Nadien reden we verder naar Cruz
Del Condor. Dit is een supergoeie plaats om condors van dichtbij te kunnen
zien. En inderdaad, toen we daar toekwamen cirkelden er een 5-tal rond op deze
plaats. Het verliest wel heel wat van zijn charme doordat er zoveel toeristen
zijn. We hadden 40 minuten de tijd om op deze plaats fotos te trekken. Niet
makkelijk om een goeie foto van de condors te trekken, maar het is toch een
paar keer gelukt. Nadien reden we verder naar Plaza De Armas in Cabanaconde.
Daar werden we opgepikt door onze gids Remy. Een toffe kerel die al 17 jaar
gids is in deze regio. Hij nam ons mee naar zijn huis om uit te leggen wat we
allemaal gingen doen. Hij legde ook uit dat het in feite heel erg weinig was om
te wandelen. Daarom stelde hij voor om een iets grotere tour in de canyon te
maken. We vertrokken rond 10.30u. Cabanaconde ligt op ongeveer 3100m hoogte.
Vandaag gingen we in de canyon afdalen richting Llahuar. Een klein dorpje
(zoals ze dat hier allemaal zijn). De naam van het doprje is Quechua voor
sangre. Aangezien het toch een wandeling van een aantal uur was en we deze
ochtend vroeg hadden ontbeten, kreeg Marlies al snel een hongerklopje. Maar met
wat chocolade en cola is dat altijd snel verholpen. Pieter was nog niet
helemaal gerecupereerd van zijn ziekte, maar al bij al viel dat ook wel mee.
Rond 15u kwamen we aan in Llahuar. Uitgehongerd hebben we ons in een stoel
afgekapt en gewacht op ons middageten. We kregen eerst een lekkere soep en
nadien een schotel met avocado, rijst en kip. Niet slecht maar droge rijst gaat
toch niet zo goed naar binnen. Hopelijk wordt het niet elke maaltijd rijst. De
rest van de namiddag hebben we wat in het gras gelegen en een gezellige babbel
gehad met onze gids. Om 7 uur waren we alletwee doodmoe en zijn we al een
uurtje in ons bed gekropen om rond 8 uur op te staan voor het avondeten. Ja lap
... weer rijst, maar deze keer met een spiegeleike. Nadien waren we blij dat we
na een lange dag ons bedje konden inkruipen.
Vanmorgen hebben we wat uitgeslapen en nadien hebben we de tour
vastgelegd om morgen te vertrekken naar de Colca Canyon. Pieter was nog niet
helemaal genezen, maar al iets beter. Hopelijk is hij genezen tijdens de trektocht.
Op een grote indoor markt zijn we fruit gaan kopen en hebben we een lekkere
jugo gedronken. s Avonds zijn we nog een wandeling gaan maken naar een mirador.
Het gaf een mooi uitzicht over de stad. Op de terugweg naar het centrum zijn we
nog een rijstschotel gaan eten en hebben we op de Plaza De Armas wat nights
shots genomen. Nadien hebben we met een zak popcorn naar een film van Charlie
Chaplin gekeken. We zijn op tijd ons bed ingekropen, want morgen komen ze ons
al vroeg oppikken
Vandaag gingen we onze was laten doen. Het was weer eens
dringend nodig. De wasserij was echter nog niet open toen wij de stad in
trokken dus daar zaten we met onze zakken vuile was. We besloten eerst op de Plaza De Armas te ontbijten en aangezien Pieter zich niet top voelde ging
Marlies rond 10u kijken of de wasserij open was. Ze had geluk. Terug op de Plaza De Armas was haar plaats op het bankje ingenomen door een oude man. We
hebben een gezellig babbel met hem gedaan. In het Spaans weliswaar. Hij heeft
ons veel info over Peru gegeven. Rond 11u gingen we naar het tourist office om
onze tour in de Colca Canyon vast te leggen. Zij belden de gids maar die kon
pas tegen de middag bevestigen of hij s anderendaags met ons kon mee gaan. Wij
besloten in afwachting dan maar iets te gaan drinken. Rond 13u gingen we terug
naar het office maar omdat Pieter zich nog altijd niet goed voelde, vroegen we
om de tour een dag uit te stellen. Op de middag zijn we gaan luchen op een
terrasje op Plaza De Armas. Het uitzicht was beter dan het eten, maar slecht
was het zeker niet. Nadien zijn we nog een lekker ijsje gaan eten. Na de middag bezochten we het Monasterio Santa
Catalina (daar hebben we een schietgebedje gedaan zodat Pieter zich snel beter
zou voelen maar het mocht niet baten). Een heel mooi, groot 16e
eeuws klooster. Een stad in een stad. We vroegen hoe lang het bezoek zou duren
en dat was volgens de bewaker maar 1u. Dat was echter buiten Marlies gerekend
die wou blijven totdat het donker was en de kaarsjes aangingen (We hadden geluk
dat op dinsdag het klooster tot 8u open is). Heel gezellig. Nadien zijn we onze
was gaan ophalen, hebben we een pizza gegeten en zijn we een doke gaan doen.
Rond 4 uur s nachts kwamen we aan in het busstation van
Arequipa. We besloten binnen te wachten tot als het licht was maar aangezien
dat nog lang zou duren en we heel moe waren, besloten we om samen met een
Italiaan een taxi naar een hostel te nemen om daar nog wat te gaan slapen. Zo
hebben we toch nog 4u kunnen slapen. Na dat goed doke trokken we de stad in. Aangezien
we nog geen geld hadden van Peru, gingen we eerst naar de bank. Dat was
absoluut geen succes! Marlies haar kaart is daar ingeslikt. Toen we de kaart
instaken, verscheen er op het scherm: going to sleep. Toen de computer van de
geldautomaat opnieuw was opgestart vroeg hij om een kaart in te steken... Onze
kaart was dus verdwenen. Pieter is naar het hoofdgebouw van de bank geweest om
het uit te leggen, maar daar konden ze hem niet helpen. Blijkbaar worden
kaarten die ingeslikt worden, automatisch vernietigd. Of dat waar is weten we
niet, dus hebben we voor de zekerheid de kaart laten blokkeren. We zochten een
café met WIFI zodat we Marlies haar ouders konden inlichten en zodat ze de
bank konden contacteren. Daar hebben we ook met omie en opie kunnen bellen en
hebben we nog wat aan de blog gewerkt. Nadien hebben we een Lonely Planet van
Peru gekocht en zijn we in verschillende reisbureaus info gaan vragen over de
Colca Canyon. Na een lekker Wantan soep in China town, zijn we op tijd gaan
slapen.