Onze eeste stop vandaag was the Valley of the gods. Een
soort Monument valley maar niet toeristisch. Het was super mooi om er door te
rijden. Het was ook de perfecte plaats om wat groepsfotos te maken. Geen
andere toeristen betekent zelfontspanner en dat is niet zo gemakkelijk als we
springfotos willen maken. Na lang proberen is het ons gelukt om een goede foto
te nemen maar de probeersels waren wel hilarisch. Tegen de middag reden we door
naar Monument valley. In het visitor centre trokken we enkele John Wayne fotos
en nadien vertrokken we met de auto de vallei in. In tegenstelling tot Valley
of the gods, is het hier super toeristisch maar de weg was disproportioneel
slecht. Nu pas snapten we waarom sommige mensen hier rondrijden met pick-up
trucks die een meter hoger zijn. Via een zandweg met diepe putten reden we
stijl naar beneden. De uitzichten waren mooi maar het geschok was zo
oncomfortabel dat we besloten om niet de hele 17km te rijden. Marlies mocht van
de anderen terug rijden. In echte Paris-Dakarstijl reed ze naar de uitgang. De
wielen draaiden een paar keer zot maar we zijn gelukkig goed boven geraakt.
Been there, done that, maar niet direct voor herhaling vatbaar. Na de middag
reden we verder naar Page, waar we zouden overnachten aan Lake Powell. We
hadden niet deftig geluncht dus besloten even in de Burger King te stoppen. Het
verbaasde ons hoeveel mensen er om 15u 30 hamburgers gaan eten. Maar ja, wij
waren niet veel beter J.
Rond 6u kwamen we aan in Page. We reden de National Recreation Area binnen om
naar onze camping te gaan. Net voor we aankwamen, moesten we een kruispunt
oversteken. Voorrang van rechts geldt in Amerika niet. Iedereen moet aan het
kruispunt stoppen en de eerste mag als eerste vertrekken. Pieter was dat even
uit het oog verloren en dacht dat de Park ranger die uit de andere straat kwam,
zo vriendelijk stopte om ons door te laten. Woop woop. Ohoh, dat klinkt niet goed! Zoals in de films
moesten we aan de kant gaan en in de auto blijven zitten. De ranger vroeg
Pieter zijn gegevens en bleef een tijdje weg. Zenuwen! Toen hij terugkwam, zei
hij dat hij nog nooit zoveel stempels in een paspoort had zien staan J. Hij zei dat we geluk
hadden want normaal kregen we een boete van 150 dollar. Fiuw! Spijtig genoeg
zijn niet alle mensen in Page zo vriendelijk. De vrouw aan de balie van de
camping had duidelijk een slechte dag maar gelukkig kregen we een goed plaatsje
met zicht op het meer. s Avonds bezochten we nog de dam waardoor het meer
gevormd is. Het meer bestaat namelijk uit super veel canyons die door de dam
zijn ondergelopen. In totaal duurde het 17 jaar vooraleer de Coloradoriver al
deze canyons vol met water kreeg. Het resultaat is een super mooi meer. Het
feit dat je weet dat dit niet natuurlijk is, geeft wel wat bedenkingen wat
betreft de impact op de natuur hier...
Vandaag gingen we opnieuw naar Canyonlands maar deze keer
naar het deel The Needles. We reden naar Elephant Hill om daar een loop van 18km
tussen the Needles te wandelen. Het was een mooie wandeling en we waren
helemaal alleen. Het was eerst 5km wandelen tot aan Chesler Park Viewpoint. De
wandeling er naar toe was heel mooi maar het viewpoint zelf was niet anders dan
wat we voordien hadden gezien. We aten onze bokes en wandelden verder richting
Joint Trail. Dit was een heel leuk stuk, in smalle Canyons. Er was slecht weer
voorspeld maar we hebben geluk gehad. Het heeft maar een beetje gemieserd en
nadien klaarde het op en was het opnieuw een te warm. Het stuk na Joint Trail
was ook heel mooi. De rotsformaties waren heel speciaal en er zat ook wildlife,
weliswaar anders dan we gewoon waren. Pieter heeft namelijk 2 slangen op onze
trail gevonden. Marlies was er al over gelopen. Het was dan ook even schrikken
toen Pieter zei dat de slangen er zaten. Het waren kleintjes maar het zagen er
gifslangen uit. Rond 17u waren we terug aan de auto, juist zoals we gepland
hadden. We reden nog 2u en kwamen om19u aan in Bluff. Daar hadden we een goede
camping gereserveerd. We hadden wel wat problemen met het opzetten van de tent.
De grond was steenhard, onze piketten zijn dringend aan vervanging toe en er
stond veel wind. Het is uiteindelijk toch gelukt. We maakten puree met
appelmoes en worstjes. MMM! Nadien zorgden we dat onze blog eindelijk nog
eens bijgewerkt was.
Vandaag gingen we het nationale park Canyonlands bezoeken,
meer bepaald het deel Island in the sky. We reden naar de Upheaval Dome om
daar de Syncline trail, een wandeling van 13km, te wandelen. Wel 3 keer stonden
er borden dat dit een very strenous wandeling is en dat je dus goed moest
nadenken voor je aan de wandeling begon. We besloten het er toch op te wagen en
het was de moeite waard. Het eerste stuk was niet zo speciaal maar na een
aantal kilometer kwamen we in een Canyon. Heel mooi. We hadden lunch op een
mooi plekje in de schaduw waar we niet alleen waren... Na 10min vroeg Annelies
of wij hetzelfde zagen als zij. Er zat iets verderop een black horne sheep naar
ons te kijken. Toen het naar boven begon te wandelen waren we niet echt op ons
gemak maar hij ging de andere kant op en had presies genoeg van ons gebabbel. Na
de lunch begon het leuke stuk van de wandeling. We moesten over rotsen klimmen
met een prachtig zicht op een grote canyon. Voor Pieter zijn schoenen was het net
te veel want 1 van de zolen is er nu definitief afgevallen. Blijkbaar is die
niet broodnodig want zonder zool gaat het wandelen nog even goed. We daalden af
in de canyon, wandelden een tijd beneden en klommen nadien terug naar naar het
plateau waar we begonnen zijn. Tijdens die klim was het door de zon super warm,
waardoor het wel wat lastig was om te stijgen. Gelukkig kwamen na een tijdje de
wolken terug en was het in totaal maar 400m stijgen. Boven aangekomen dronken
we een heerlijke colaatje zodat we terug sterk genoeg waren om nog even naar de
zichtpunten van de Upheavel Dome te gaan. De Upheavel Dome is een enorme krater
met mooie kleuren waarvan men eigenlijk niet weet hoe die is ontstaan. Men
denkt aan een meteorietinslag of een zoutmeer. Van geen enkele theorie zijn
echter bewijzen gevonden. Het was een mooie krater maar we waren wel blij dat
we vandaag niet enkel naar deze zichtpunten waren gekomen maar ook de wandeling
hadden gedaan. Rond 6u vertrokken we terug naar Moab. Door de avondzon hadden
we onderweg nog prachtige zichten op de canyons. Aangezien we gisteren zo een
lekkere pasta waren gaan eten, besloten we vandaag naar het zelfde restaurant
te gaan. Never change a winning team. Terug op de kampplaats heeft Pieter nog
wat kleren gewassen terwijl de anderen de wandeling voor morgen hadden gepland.
Vandaag bezochten we het nationale park Arches. Eerst deden we de very strenous
walk to Delicate Arch. In feite een heel erg makkelijke wandeling. Ze
kunnen hier wel wat overdrijven J.
De Delecate Arch was een heel mooie boog, maar wel erg toeristisch. We hadden
wel geluk dat het in de voormiddag wat bewolkt was, daardoor was het dan toch
iets minder warm. Nadien gingen we door naar Devils Garden. Een mooie wandeling
van +/- 10 km. Toch hebben we er ongeveer 5 uur over gedaan. Dat kwam vooral
door de vele tussenstops aan de mooie bogen, de warmte, de vele toeristen en
het feit dat het af en toe klim- en klauterwerk was op het pad. We zagen de Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Landscape Arch, Navajo Arch,
Partition Arch, Double O Arch en de Private Arch. De meest bekende is de
Landscape Arch. Dit is de grootste ter werleld, maar wij vonden vooral de Double
O het mooiste. Na de wandeling maakten we nog een tussenstop aan de South Window,
North Window en de Balancing Rock. Terug in Moab zijn we inkopen gaan doen en
zijn we een lekkere pasta gaan eten. Nadien reden we naar de camping en hebben
we onze tenten opgezet. Blijkbaar zijn de campings even duur als het hostel
gisteren dus achteraf bekeken hadden we beter in het hostel gebleven. We hebben
wel wat kleren kunnen wassen. Aangezien het warm genoeg was, hebben we de
buitentent niet over onze tent gedaan. Super mooi geslapen onder de mooie
sterrenhemel.
Vandaag stond de lange verplaatsing van Grand Teton naar
Moab op het programma. De langste rit van heel onze roadtrip, in totaal 820 km.
We vertrokken om 8u 45 en kwamen rond 19u toe in Moab. We hadden een privé
slaapkamer met ons 4 gereserveerd in de lazy lizard. Een hostel met een nogal
rare maar wel erg vriendelijke eigenaar. Hij had maar 1 oog en had vooral een
aparte vorm van humor. sAavonds gingen we met zn allen op restaurant bij de
Chinees. Wel grappig dat er in de USA latinos bij de Chinees werken. Van een
multiculturele samenleving gesproken. Het was wel leuk om nog eens in een bed
te liggen. Alleen voor Marlies was de nacht iets minder goed verlopen. Ze heeft
het namelijk gepresteerd om al slaapwandelend uit het stapelbed te klimmen en
dan te schuilen voor rollende boomstammen. Toch niet stiekem aan de lariam
gezeten??? J
Aangezien we gisteren een RV-kampsite hadden moeten nemen
wegens plaatsgebrek, besloten we vanmorgen om een andere tentplaats te zoeken.
Pieter had snel met vertrekkende mensen een deal gesloten maar toen we zagen
dat er een grotere kampplaats vrij kwam, besloten we onze tenten naar daar te
verhuizen. Rond 10u waren we klaar om te vertrekken. We gingen een wandeling
doen in de buurt van Jenny lake. We vroegen wat info in het visitor centre en
uiteindelijk gingen we wandelen in de Cascade canyon. Eerst wandelden we langs
Jenny Lake tot aan de ingang van de Canyon. Van op Inspiration Point hadden we
een heel mooi zicht over het meer. Alleen spijtig dat er zoveel mensen waren.
We waren nog maar eventjes de Canyon ingewandeld toen we een ranger
tegenkwamen. Hij zei: Theres
a beautiful moose ten minutes from here. Echt?! En inderdaad, tien
minuutjes verderop lag een eland te zonnen naast de rivier. Hoe schattig! Nu
hebben we bijna alles gezien. 100m verderop stond nog een andere eland te
grazen. Nadat we mooie fotos hadden genomen, gingen we verder. We aten lunch
aan de kant van de rivier en rond 15u kwamen we aan de Forks, normaal gezien de
helft van onze wandeling. Marlies had er op gerekend dat we hier gingen
terugkeren en vond het dus niet echt leuk dat we verder gingen naar Lake
Soltitute, volgens de kaart recht op de hoogtelijnen omhoog en waardoor onze
wandeling in totaal 30km ging zijn. We waren vanmorgen nogal laat vertrokken
dus we gingen weer pas tegen het donker kunnen koken. De meerderheid beslist.
Het bleek uiteindelijk niet zo stijl te zijn en het was een super mooie
wandeling. En het meer was gewoonweg prachtig! Marlies had dus zeker geen spijt
dat ze was meegekomen. De jongens hebben zich zeer snel verfrist in het ijskoude
meer en na wat m&ms waren we terug fris en monter om af te dalen. We
daalden af aan een snel tempo zodat we toch nog voor het donker konden koken.
Onderweg vertelden andere toeristen ons dat ze een zwarte beer hadden gezien
maar toen wij op die plek passeerden, was had de beer zich al tussen de
struiken verstopt. Spijtig. Dicht bij de auto zagen we wel wat hertjes. Tegen
9u waren we terug op de kampplaats. We aten aan het meer waar we een prachtig
zicht hadden op de ondergaande zon. We waren moe van de lange dag en gingen op
tijd slapen. Pieter stond wel een onaangename verrassing te wachten. Toen hij
op zijn matje ging liggen, merkte hij dat zijn matje binnenin was ontploft. Er
was een grote bult in het midden van zijn matje. Het was vooral grappig dat hij
s morgens nog zo had zitten stoefen over zijn matje, terwijl Marlies al weken
op de grond wakker wordt omdat er ergens een klein gaatje in haar matje is.
Alles gaat kapot! Het wordt tijd dat we naar huis gaan J.
Deze ochtend hebben de meisjes eindelijk nog eens kunnen
douchen en hun haar kunnen wassen. Zalig! Wannes en Pieter zijn ondertussen
West Thumb Geyser Basin gaan bezoeken. Hier kon je ook een kleine wandeling
maken tussen geisers met heel erg mooie kleuren. Nadien brachten we een bezoek
aan het Grant Village museum. Dit museum is vooral geweid aan de grote brand
van 1988 waarbij 36% van heel Yellowstone NP is afgebrand. In totaal kwamen er
25000 brandweermannen uit het hele land om te helpen blussen. Maar pas toen er
sneeuw kwam, werd het vuur pas helemaal geblusd. Het goede is dat dit een
natuurlijke brand was, veroorzaakt door een heel erg droge zomer en
verschillende blikseminslagen.Blijkbaar gebeurd zo een brand om de 300 à 400
jaar. Het woud heeft dit nodig. Doordat er grote stukken bos afbranden, krijgen
kleinere bomen ook de kans om te groeien. Er worden op deze manier ook terug
open vlaktes gecreëerd waar bizons en hertjes kunnen grazen. Heel opmerkelijk was
dat tijdens deze grote brand slechts 300 grote dieren gestorven zijn. Vooral
elks, maar blijkbaar geen enkele beer. Van een overlevingsinstinct gesproken. Nadien
reden we verder naar Grand Teton National Park. Dit zou ook een heel erg mooi
park moeten zijn, maar vooral de naam is opmerkelijk. In de 18e eeuw
kwamen er Fransen uit Idaho in deze streek op bevers jagen. Bij het zien van de
3 hoogste toppen moesten ze aan vrouwenborsten (tétons) denken. Vandaar dan ook
de naam van het park. Aangekomen in Grand Teton gingen we naar de Single
Mountain campground aan Jackson Lake. Aangezien we hier pas kort na de middag
waren en dit een first come first served campground is, vreesden we wel geen
plaats meer te vinden. En inderdaad ... alle campsites volzet. Maar wonder
boven wonder hadden we toch nog geluk.
Er was een plaatsje kort bij de ingang waar mensen net hun tent aan het
opzetten waren toen wij toekwamen. Toen we alle campsites bekeken hadden en
hier terug uitkwamen, bleek deze campsite terug leeg te zijn. Ze hadden ook
geen papiertje ingevuld dat erop wees dat ze deze campsite hadden gereserveerd.
Dus geluk voor ons... Nadat we onze tenten hadden opgezet, kwam er wel iemand
van de kampplaats langs om onze naam te vragen... Blijkbaar hadden die andere
mensen wel betaald voor de kampplaats. Aangezien er nu dus 2 betalingen waren
gebeurd voor deze site op dezelfde dag kwam hij checken wat er aan de hand was.
We legden het uit ... aangezien ze het reserveringsblad niet hadden ingevuld,
konden we het niet weten. Dus we mochten wel blijven. ... we zouden later op de
dag wel zien of deze mensen al dan niet nog zouden terugkomen. Marlies heeft in
de namiddag wat ontspannen aan Jackson Lake. Super mooi! Ondertussen is de rest
een paar uur gaan wandelen aan Christian pond en Emma Mathilda Lake. Ze hoorden
toevallig van een man dat er in deze regio deze dag een grizly met 3 kleintjes
was gespot. Maar geen geluk deze keer, we hebben ze niet gezien. s Avonds hebben
we wortelpuree gemaakt en daarbij worstjes en mais op de BBQ ... overheerlijk.
Net voor het donker werd, zijn we met de auto nog langs Willow Flats Overlook
en Oxbow Bend Turnout gereden. Dit zijn goeie plaatsen om wildlife te spotten,
maar je kan natuurlijk niet altijd geluk hebben. We zagen enkele elks, maar
verder niets speciaals. We werden de laatste tijd misschien wat te veel verwend
op het vlak van wildlife J.
Nadien hebben we het vuurtje terug aangestoken en hebben we lekkere
marshmellows geroosterd.
