Vandaag wandelden we van Refugio Los Cuernos naar Campamento
Torres. Het was opnieuw een prachtige dag. Door de extra dag aan Refugio Los
Cuernos hadden we niet meer genoeg eten dus besloten Koen en Pieter, echte
gentlemans, samen met Nicolas en Sander te wandelen naar Hotel Las Torres, een
omweg van 5 km. Ilse en Marlies hebben een shortcut genomen naar Campamento
Chileno. Ilse en Marlies genoten van hun uitstapje met hun tweetjes. Zij hadden
meer tijd dus konden vele pauzekes nemen en genieten van het uitzicht. Zij
kwamen toch nog als eerste aan in Campamento Chileno en maakten voor de mannen
een lekkere macaroni met kaas. Onderweg zijn de mannen Kevin, de Amerikaan,
tegegekomen, maar dan nu zonder de Zweedse. Hij ging nog een paar dagen rustig
op zichzelf in het park rondtrekken. Deze nacht ging hij slapen aan de mirador
Base de las torres. We hebben afgesproken dat we daar morgen vroeg tegen zonsopgang
ook zullen zijn. Onderweg naar Campamento Chileno hebben we ook een condor zien
vliegen. Na Campamento Chileno wandelden we verder naar Campamento Torres. Het
was ondertussen al 5u want we hadden uitgebreid genoten van onze lunch. Tussen
Campamento Chileno en Campamento Torres kwamen we de 2 Duitsers nog eens tegen.
Zijn waren vandaag al eens naar de mirador gegaan, maar gaan morgenvroeg ook
nog eens voor de zonsopgang. Het beloofd daar een grote familiereunie te worden
;-). Aangekomen in Campamento Torres hebben we een plaatsje gezocht voor de
tent tussen de bomen, gekookt en ons bedje in. Het is een gratis camping en een
dicht bij de mirrador om morgen de zonsopgang te kunnen zien.
Heel de ochtend hebben we getwijfeld wat we zouden doen. We
wouden heel erg graag naar de mirador Britanico in de Valle del Francia, maar
we wisten niet of het weer beter zou zijn dan gisteren en of we dus iets zouden
kunnen zien van het prachtige uitzicht. We hebben in de hut naar de
weersverwachtingen gevraagd, maar die wisten ons niet veel zinnigs te
vertellen. De kerel achter de balie had geen idee van de weersverwachtingen,
maar hij merkte wel op dat Ilse ongelooflijk mooie ogen heeft en dat ze dus
ongetwijfeld een mooi zicht zou hebben in de vallei. Van de weersvoorspelling
waren we dus niet veel wijzer geworden, maar aangezien Torben zowiezo die kant
uitging besloten we het er op te wagen en met hem mee te gaan. Nicolas en
Sander besloten hetzelfde te doen. We hebben onze tent laten staan en onze
rugzak in de tent gelaten. Zonder zak stapt het toch een heel stuk
gemakkelijker. We zijn terug gewandeld naar Campamento Italiano. Onderweg
kwamen we een Belgisch koppel tegen. Het meisje vroeg ons wat het geluid was
dat vanuit de vallei kwam, ze vroeg zich af of het misschien ijs was dat naar
beneden viel. Pieter en Torben vonden dat nogal een rare vraag omdat het
duidelijk als donder klonk. We zijn verder gewandeld naar Campamento Britanico.
Op de weg daarnaartoe zijn de we Zweedse man en de twee Duitsers Simon en
Moritz nog tegengekomen. Aangekomen in Britanico waren Nicolas en Sander daar
hun lunch aan het opeten. We zijn dan samen van daar naar mirador Britanico
gegaan. Onderweg begon het te sneeuwen maar we hadden geluk en konden boven
genieten van het prachtige uitzicht zonder dat er een wolkje voor de bergen was
(Dont ask about the weather. This is patagonia). Aangekomen in de vallei
moesten we wel nog even aan het Belgische meisje denken die wel degelijk gelijk
had dat het lawaai kwam van ijs dat naar beneden viel. We hebben zelf ook een
heel mooie lawine in real life kunnen aanschouwen. We zijn terug afgedaald naar Campamento Italiano en hebben daar afscheid genomen van Torben die de W ging
voortzetten richting Lago Pehoé. Wij keerden terug naar onze tent aan Campamento Los Cuernos. Deze avond hadden we minder geluk, want ze kwamen de
camping fee ophalen. We moesten dus 8000 pesos per persoon betalen. We hebben
wel mooi onze mond gehouden over de vorige nacht J.
Ons ontbijt zijn we vanmorgen lekker warm in de hut gaan
opeten. We trakteerden er ons op de langverwachte chocolademelk. Dat heeft
gesmaakt. Het was MET ECHTE MELK bereid en dat slechts voor 1000 pesos. We
hebben aan tafel een gezellige conversatie gehad met een koppel. Een vrouw uit
Nederland die met haar Zweedse man in Zweden woont. Nadien zijn we terug in de
regen vertrokken. We waren nog niet zo ver als Ilse van een koppel dat we
kruisten een laat valentijnscadeau kreeg... 2 wandelsticks. Heel lief alleen
waren wij niet slim genoeg om ze langer te maken en aangezien ze voor ons te
kort waren hebben we ze dus niet gebruikt. Het plan was om vandaag in
Campamento italiano te overnachten en van daar dan verder te gaan zonder rugzak
naar het uizichtpunt in de Valle del Francés voorbij Campamento Británico. Maar
aangzien we doorregend waren en kou hadden, hebben we snel iets gegeten onder
een shelter in Campamento Italiano en zijn we dan verder gewandeld richting
Refugio Los Cuernos. Aangezien Marlies kou had, kregen we weer hetzelfde
fenomeen van gisteren ... peper in de reet tijdens de wandeling en moeilijk te
volgen J.
Toen we bijna aan los Cuernos waren begon de zon volop te schijnen. We hebben
al onze natte kleren uitgedaan en ons aan het stenenstrand aan Lago
Nordernskjöld wat in de zon gelegd. Daarna zijn we verder gewandeld naar
Refugio Los Cuernos. Daar hadden we een heel mooi uitzicht maar het was niet
echt een supergezellige hut en veel te duur. Bovendien heeft het nog eens 5 minuten geregend, juist als we onze tent aan het
opzetten waren. Onze tent is vervloekt! We hebben ons een warme douche genomen
en zijn beginnen te koken. Na het koken zagen we plots Torben, de Duitser die
we tijdens de bustocht van Santiago naar Pucon hadden leren kennen. We hadden
een heel erg gezellige avond. We hebben uno gespeeld met Duitse regels die Koen
niet altijd even goed begreep J.
Moeilijk om van je gewoonteregels af te wijken J
. Daarbij hebben we de slechtste hot chocolate uit ons leven gedronken en dat
dan nog wel voor 2000 pesos ... wat een verschil met de hut deze morgen.
Vanmorgen zijn we wakker geworden met regen. Na het ontbijt
was de regen ff gedaan, dus ideaal om snel de tent af te breken. Spijtig genoeg
is het snel terug begonnen toen we aan het wandelen waren. Op weg naar Reugio
Grey hadden we prachtige uizichten op de Glaciar Grey. Aangekomen In de Refugio
Grey zijn we binnen wat gaan opwarmen. Het was een heel erg aangename hut. De
Amerikaan en het Zweedse meisje waren er ook. Hij was net in zijn lonely planet
van Patagonië aan het lezen en bedacht zich dat hij die eigenlijk niet meer
nodig had. Dus zo vriendelijk als hij is, hebben wij zijn lonely planet gekregen
en kunnen we hem teruggeven als we hem in LA ontmoeten. Het oorspronkelijk plan
was om in Refugio Grey te overnachten maar aangezien het nog vroeg in de
namiddag was, wouden de jongens verder naar de Refugio Paine Grande. Na wat te
hebben opgewarmd en iets te hebben gegeten zijn we dan ook verder gewandeld
richting Refugio Paine Grande aan het Lago Pehoé. Heel de namiddag heeft het
echter geregend en Marlies had het zo gehad dat ze er met peper in de reet van
door ging. Bijna niemand kon haar volgen maar het resultaat was wel dat we
sneller dan gepland ons konden opwarmen in de hut. Aan de hut hadden we een super
mooi zicht op het meer, alleen spijtig dat er door het slechte weer niet heel
erg veel van te zien was. We hebben onze tent opgezet (in de regen), hebben een
warme douche genomen en gekookt. In de kookruimte was het super druk... We
merken wel dat het minder toeristische gedeelte van de wandeling gedaan is. Nu
zitten we op de W, het gedeelte van de wandeling dat de meeste mensen doen.
In de kookruimte hebben we wel terug vele bekende gezichten gezien ... best wel
gezellig. Na het eten was er wel heel even paniek. We wouden nog een warme
chocomelk gaan kopen maar we vonden het zakje met onze pot niet meer. Gelukkig
lag het gewoon in de tent. Spijtig genoeg was dan de bar al gesloten. Wat een
baaldag! Aangezien niemand de camping fee is komen ophalen hebben we wel weer
4800 pesos per persoon bespaard J.
Vandaag stond er een zware wandeling op het programma dus
vroeg opstaan geblazen. We hebben de wekker gezet om 6 uur en gezellig allemaal
samen in ons tentje muggenvrij ontbeten. Tegen half 8 waren we vertrekkensklaar
om aan de wandeling te beginnen. In de voormiddag wandelde we van refugio
Dickson naar Campamento Los Perros. Onderweg hadden we een heel mooi zicht op
een kleine gletsjer. We hebben zelfs een mini lawine gezien. Aangekomen in Los
Perros zagen we Sander terug, de Nederlander die we ook gisteren hebben leren
kennen. Hij had na zijn lange tocht van gisteren eens goed uitgeslapen en ging
vandaag ook naar Campamento El Paso. Wij hebben ons middagmaal opgegeten in
Campamento Los Perros en zijn nadien ook vertrokken richting Campamento El
Paso. Marlies had genoeg van haar loopneus (al 3 dagen!) en heeft verder
gewandeld met propjes WC papier in haar neus. Niet echt sexy maar wel
effectief. Het eerste stuk van de namiddag was een stevige klim over de Paso
John Gardner met een stevige wind op de berg. Iedereen heeft daarbij wel wat
afgezien, maar boven aangekomen waren we dat snel vergeten. We hadden een super
mooi zicht van bovenaf op de Glaciar Grey. Omdat er boven te veel wind stond
zijn we eerst wat afgedaald en hebben dan met zicht op de gletsjer een lekkere
snickers gegeten. Na onze pauze zijn we verder afgedaald naar Campamento El Paso.
We gingen stevig naar beneden. We staken iedereen voorbij en hebben de totale
tocht in 10u in plaats van 10.30u kunnen doen. Campamento El Paso was een
gratis camping tussen de bomen. Het was redelijk moeilijk om een goede plaats
voor onze grote tent te vinden, maar we hebben ze toch nog redelijk goed
opgesteld gekregen. Op de kampplaats was het weer een grote reunie: De twee
Duitsers, de man van zweden, Nicolas en Sander (de Chileen en Nederlander)
waren er allemaal. We hebben er ook Kevin leren kennen. Een super sympathieke
Amerikaan uit LA die samen met een Zweeds meisje de tocht aan het maken was.
Zij hadden elkaar in een hostel ontmoet en gingen nu samen 8 dagen in het park
rondtrekken J. Hij
heeft 2 jaar in België gewoond en heeft plannen om er nog naartoe te komen, dus
misschien kunnen we hem thuis ook nog wel is ontmoeten. Hij heeft ons in ieder
geval al een lift en slaapplaats aangeboden voor wanneer wij in LA aankomen.
Goed met ons gat in de boter gevallen zoals ze dat bij ons zeggen ;-). Verder heeft hij ons ook nog wat nuttige
informatie over Zuid Argentinië gegeven.
Vandaag stond er een wandeling van een kleine 20km op het
programma, maar weinig hoogtemeters dus geen probleem. We zijn van Campamento
Serón naar Refugio Dickson gewandeld. Vele mensen sloegen deze camping over en
gingen direct door naar Campamento Los Perros omwille van de vele muggen in
Dickson. Wij hadden geen zin meer om nog zo ver te wandelen en hebben de muggen
dan maar getrotseerd. Onderweg was het een mooie wandeling langs de machtige
rivier Rio Paine. In de voormiddag werden we ingehaald door een Nederlander
Sander en een Chileen Nicolas die elkaar op de wandeling waren tegengekomen en
besloten samen heel de tocht te maken. ... Verder kwamen we ook nog een Zweedse
man tegen ... ook deze mensen hebben gedurende de hele trektocht tegengekomen.
Heel erg leuk! In de refugio Dickson konden we genieten van een warme douche J. Normaal gezien koste
deze camping 4000 pesos per persoon/nacht, maar aangezien niemand het geld is
komen ophalen en wij ook niet betaald hebben bij aankomst was deze gratis voor
ons J.
En aangezien we goed uit de wind stonden, hebben we geslapen als een roosje.
s Morgens zijn we vroeg opgestaan om de bus te nemen naar het
nationaal park Torres Del Paine. Rond half 11 kwamen we aan aan de Porteria y
Guarderia Laguna Amarga. We hebben ons geregistreerd aan de ingang van het park
en onze entrance fee betaald: 18000 pesos per persoon. Niet weinig dus het kan
maar beter de moeite zijn. Van aan de start van de wandeling kon je in de verte
al de bekende torres (3 torens) van Torres Del Paine zien. Maar voor een beter
zicht op de torens moeten we wachten tot het einde van de wandeling. Je kon een
shuttle bus nemen voor 2500 pesos naar het begin van het wandelpad, of je kon
ook gewoon tot daar wandelen ... wat wij hebben gedaan. We vertrokken te voet
richting de eerste kampplaats: Campamento Serón. Helemaal in het begin van de wandeling zijn we
2 Duitsers tegengekomen: Moritz en zijn nonkel Simon. Hele leuke mensen die we
de komende 8 dagen zijn blijven tegenkomen. We hadden de hele dag goed weer en
het was een mooie wandeling langs de Rio Paine. De stroming van de rivier was
heel sterk maar Marlies en Ilse waren dapper genoeg om naar een eiland te
springen.Op zich niet zo speciaal maar we deden het gewoon omdat het Koen niet
was gelukt. We hebben onderweg naar Serón veel verbrande bomen gezien ... een
restant van de vele branden die het park in het verleden geteisterd hebben. Dit
is dan ook de reden waarom ze hier heel streng zijn. Je niet mag wildkamperen
en alleen maar koken aan de officiële kampplaatsen. In dit deel van het park
waren ontzettend veel muggen. Koen werd er gek van. Koen moest plassen en Marlies
riep van ver dat er een mug in zijn nek zat om ze een foto te kunnen trekken
van Koen die aan het plassen was en ondertussen muggen aan het doodslagen was J. In de vroege namiddag
kwamen we al aan in Serón. We hebben onze tent opgezet en aangezien het nog
goed weer was en er maar 1 douche was voor heel de kampplaats hebben we ons in
de rivier gewassen. We werden wel letterlijk opgegeten door de muggen. Gelukkig
voor ons hadden ze Koen nog iets liever dan ons. Tijdens het eten konden we het
niet meer aan en zijn we onze tent moeten invluchten. s Nachts had Pieter wat
buikpijn en moest hij opstaan om naar het toilet te gaan. Maar geluk bij een
ongeluk: ...aangezien er hier geen sprake is van lichtvervuiling en er geen
wolkje aan de hemel was heeft hij een van de mooiste sterrenhemels uit zijn
leven gezien. Marlies, Koen en Ilse hadden ook niet goed geslapen. Er stond
ontzettend veel wind en de hele nacht hadden we het gevoel dat onze tenten
gingen vliegen. Onze tenten konden gelukkig tegen een stootje.
