Zo goed als onze dagen op het eiland waren, zo slecht (nog veel slechter!) waren deze dagen!! Om 11u vertrok onze boot naar het vaste land. Onze bus vertrok daar om 11.40 dus tijd genoeg. Gelukkig want het was zo’n chaos om de boten gevuld te krijgen dat we pas een kwartier later vertrokken. We zijn nog op tijd aan de overkant geraakt. Daar vertrok onze bus naar Pakse. Het was een klein busje zonder airco en dus super warm binnen. We zaten presies in Thermen Londerzeel. Toen de bus na een kwartier moest stoppen om een band te vervangen, waren we al licht argwanend  over de organisatie maar ach ja een kapot wiel kan iedereen overkomen. De verdere reis naar pakse verliep redelijk vlot. In Pakse werden we met een Songtaew naar het noordelijk busstation gebracht waar we om 15u aankwamen.Tot daar was alles vrij vlot verlopen, maar de miserie moest toen nog beginnen. Ze hadden ons op voorhand gezegd dat we hier 2 uur zouden moeten wachten op de bus richting Vietnam, maar hier kregen we te horen dat de bus pas om half 8 zou vertrekken. In plaats van 2u moesten we dus 4u en een half wachten. Op zich geen probleem waren het niet dat het noordelijk busstation van Pakse meer weg heeft van een stort dan van een busstation. Maar oke, wij zijn geen klagers en wat is nu 4u en een half wachten. We hadden nog 61 000 kip op zak en aangezien we hierna niet meer in Laos komen, hebben we alles gespendeerd aan een lekker maaltijd. In het busstation kwam nog een Oostenrijks koppel toe die ook de bus richting Vietnam moesten hebben. Op het eerste zicht waren ze wel vriendelijk, maar een beetje raar en roken gelijk nen Turk... Echt de een sigaret na de ander. We hebben daar geen problemen mee zolang we zelf niet in den doemp moeten zitten. Rond 18u kwam de bus aan. We moesten ons haasten om onze bagage in te laden alsof we onmiddelijk zouden vertrekken. Maar nadien ging de buschauffeur op zijn gemak eten en hebben we daar toch nog tot 19u 30 staan zanahorias schieten. De bus zag er van buitenaf ongelooflijk slecht uit, maar ja het is het innerlijke dat telt J. De carrosserie leek ver uiteen te vallen, maar het raarste van al was dat alle achterste ruiten geblindeerd waren... We zagen de bui al hangen en gingen een kijkje nemen in de bus. Bleek dat de ruiten niet geblindeerd waren... de achterste helft van de zetels waren eruit gehaald en ze hadden de bus achteraan vol gestoken met zakken steenkool. De zetels die er wel nog in stonden waren verschrikkelijk vuil en vielen ver uit elkaar om nog maar te zwijgen over de ongelooflijke stank in de bus. ... Je kan je dus al voorstellen dat we niet veel zin hadden om met deze bus naar Vietnam te gaan, maar ja we hadden niet veel keuze. Tot overmaat van ramp waren we de enige niet rokers op de bus ... de ene na de andere sigaret werd opgestoken. We werden precies vergast. Gelukkig hadden we naast ons nog een klein raampje om door te ademen. Toen de vrouw voor ons begon te klagen over het openstaande raampje hadden we het wel helemaal gehad en hebben duidelijk gemaakt dat dat raampje van heel de nacht niet toe ging! We waren licht in ons gat gebeten. Een van de lokals begon wat aan de kapotte radio te prutsen, want ja wat heb je nu aan een busreis ’s nachts zonder Aziatische tsjingel tsjangel muziek J. Hij kreeg de radio aan de praat, maar toen er een paar minuten later vonken uit kwamen besloten ze toch om de radio uit te laten. Dat leek ons geen slecht idee met al die steenkool op de bus. Om 3 uur ’s nachts stopte de bus. Een aantal mensen stapte uit, dus we dachten dat het plaspauze was. Onze kans om een luchtje te scheppen J. Na een uur was de chauffeur nog lang niet van plan om terug te vertrekken, dus besloten we om nog een doke te gaan doen. Om 5 uur werden we wakker gemaakt door een man die zei dat we onmiddellijk moesten opstaan. Hij vertelde ons dat we kort bij de grens met Vietnam waren en dat we onmiddellijk onze stempel van Laos moesten gaan halen om het land te kunnen verlaten. Wij vonden dat nogal verdacht omdat in de Lonely Planet stond dat de grens pas om 7u open gaat. Nog half in slaap zijn we met hem meegegaan. Onze bagage moest op de bus blijven, want rond 7u zou de bus ons dan oppikken aan de grens. Hij toonde ons waar de grenspost was. Daar was nog niets open ... daar stonden we dan op meer dan een km wandelen van de bus. We hadden echt het gevoel dat de man ons compleet aan het bedriegen was en dachten dat het opgezet spel was om onze bagage te stelen. De 2 Oostenrijkers die nog bij ons waren trokken zich daar niets van aan. Wij voelden ons zo slecht dat we snel terug naar de bus zijn gegaan. Gelukkig was onze rugzak nog ter plaatse. We hebben onze zak genomen en zijn zo aan de grens gaan wachten. Daar bleek dat we om het land te kunnen verlaten ieder 1 dollar of 10.000 Kip moesten betalen. We hebben geen dollars bij ons en onze Kip hadden we allemaal al uitgegeven. Raar dat de euro hier nog steeds niet aanvaard wordt. Gelukkig wouden de Oostenrijkers die 2 dollar voor ons betalen. Maar dat was wel het minste dat ze konden doen voor ons heel de nacht in de rook te zetten. Nadat we onze stempel hadden om Laos te verlaten gingen we naar de grenspost van Vietnam. Daar moeten Westerlingen eerst naar een “health quarantine”. Ze maten met een toestel op ons voorhoofd onze lichaamstemperatuur en deze bleek ok dus we mochten verder naar de visumcontrole. Geen idee wat ze hadden gedaan als we daar stonden met hevige koorts. Aan de visumcontrole was het een en al gedrum en toen de locals Marlies er niet wouden tussenlaten heeft Pieter ze is goed op hun plaats gezet. Na is goed van mijn oren te hebben gemaakt waren ze plots supervriendelijk. Na nog anderhalf uur wachten vertrokken we dan terug met onze smoking bus richting Dong Ha. Dong Ha ligt slechts 85 km van Lao Bao (de grenspost met Laos) dus we dachten er eindelijk snel geraken. Maar aangezien de bus nog op verschillende plaatsen moest stoppen om pakketjes (onder andere steenkool) af te leveren en om ergens een boomstronk op zijn dak te laden zijn we nog wel een tijdje onderweg geweest. Rond 12u dan eindelijk aangekomen in Dong Ha. We werden niet aan het busstation, maar ergens in de middle of nowhere gedropt. We werden onmiddellijk aangeklampt door enkele locals om ons met de brommer te voeren, maar we hadden het ondertussen wel compleet gehad en besloten te voet verder te gaan. Verderop werden we aangesproken door een touragent. Hij vertelde ons dat hij een slaapbus naar Hanoi kon regelen voor 320.000 dong (of 15 dollar). Hij leek ons nogal loech en we hadden al meer dan onze buik vol van georganiseerde bussen. Dus te voet naar het busstation dat 1,5 km verder lag. Daar werden we van het kastje naar de muur gestuurd... er vertrokken daar geen bussen naar Hanoi. We besloten het er dan toch maar op te wagen en wandelden naar het bureau van de touragent om bij hem de bus naar Hanoi vast te leggen. De bus vertrok om 17u30 dus we hadden nog tijd genoeg om iets te eten en te drinken. Ruimschoots op tijd terug naar zijn bureau gegaan, want we vertrouwden het toch niet helemaal. De man was er nog steeds aanwezig en was super vriendelijk. We kregen een heel interessante uiteenzetting over de Vietnam oorlog. Nadien was het tijd om naar de bus te gaan ... SPANNEND. We moesten 2 min. wandelen en kwamen bij de chikste bus die we ooit al gezien hebben. Een super chicke slaapbus met airco en lederen slaapzetels. Ook water en verfrissingsdoekjes ter beschikking voor iedereen. ... Met andere woorden: in 1 dag van hel naar de hemel. Omdat we ons na de vorige busreis nog niet hadden kunnen douchen hebben we met de doekjes dan maar snel een heel erg klein waske gedaan.    

11-11-2012 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag zijn we op stap gegaan met Griet en Julie, de twee Belgische meisjes die we gisteren op de bus hebben ontmoet. We hebben samen de boot genomen naar het vaste land en hebben daar onze bus voor morgen vastgelegd om naar Vietnam te gaan. We waren eerst van plan om een van de andere eilanden te bezoeken maar aangezien het praktisch niet goed geregeld was zijn we maar op het vaste land gebleven. We hebben daar een kleine wandeling gemaakt en een verfrissende duik in de Mekong genomen. Het water mocht iets kouder zijn maar het heeft toch deugd gedaan. We moesten alletwee een pieke doen maar dat was niet zo evident. We hadden ons laten vertellen dat er parasieten in het water zitten die in je urinebuis kunnen komen als je in het water plast. (misschien kunnen de artsen onder jullie ons hier meer info over geven J) In het water plassen was dus geen optie. Op de oever een struikje vinden was ook niet zo evident aangezien we veel bekijks hadden van de lokale kinderen. Het is uiteindelijk toch gelukt. Na de lunch zijn we terug naar ons eilandje gevaren en hebben we een fiets gehuurd om nog wat tussen de rijstvelden te fietsen. Het was adembenemend mooi. ’s Avonds lekker gegeten en nadien nog een spelletje hartenjagen op ons terrasje aan de riverside. Het was een topavond ondanks het feit dat we verloren hebben (maar dat lag misschien aan het feit dat we afgeleid werden door kakkerlakken.) Aangezien Griet en Julie morgen naar Cambodja vertrekken en wij naar Vietnam, moesten we spijtig genoeg afscheid nemen. We hadden graag nog wat met hen verder gereisd. Hopelijk in Equador.

10-11-2012 om 16:30 geschreven door Marlies & Pieter  

Opnieuw op tijd opgestaan (dat wordt hier stilaan een gewoonte) om de bus naar de 4000 Islands te nemen. Wij hadden een local bus geboekt in plaats van een minivan omdat die wat goedkoper was en er maar iets langer over deed. Om 8 uur werden we opgepikt aan onze guesthouse door een minivan ... we dachten dat deze ons naar het busstation zou brengen om daar de local bus te nemen, maar het tegendeel bleek waar te zijn. We reden rechtstreeks met de minivan naar de 4000 Islands. Bij rondvraag in het busje bleek al snel dat de anderen wel de minivan geboekt hadden en dus meer betaald hadden. Misschien een vergissing van het reisagentschap in ons voordeel J, wij hebben in ieder geval mooi onze mond gehouden tegen de bestuurder. Op de minivan zaten toevallig ook 2 Belgische meisjes. Zij zijn ook een jaar op rondreis en zijn al naar Mongolië en China geweest. Rond de middag zijn we aangekomen op de 4000 Islands. We hebben samen met de Belgische meisjes een guesthouse gezocht en al snel een heel goedkope gevonden: 25000 Kip per nacht voor een kamer met terras aan de Mekong. Daarna hebben we op ons eiland (Don Det) een fiets gehuurd en naar een naburig eiland gefietst (Don Khong). Daar hebben we een super mooie waterval gezien en een verfrissende duik genomen in de Mekong. Een van de “eilanden” die we zagen, bleek Cambodja te zijn. We hebben dus al een eerste glimp kunnen opvangen. We hadden misschien iets te lang op het eiland rondgefietst, want het was al donker toen we terugreden naar ons eiland. En als het hier donker wordt dan is het ook echt donker J. Er is hier geen straatverlichting. Resultaat: een spannende tocht naar ons eiland. Doordat je hier weinig licht hebt ’s avonds konden we wel een prachtige sterrenhemel bewonderen. 

10-11-2012 om 16:27 geschreven door Marlies & Pieter  

10-11-2012 om 16:26 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7 uur aangekomen in Pakse en naar goede gewoonte te voet naar het centrum. Het was best wel al warm voor zo vroeg op de ochtend. Onderweg naar het centrum bij alle guesthouses prijs gevraagd, maar niet echt iets goed prijs/kwaliteit gevonden. Uiteindelijk dan toch een kamer gevonden voor 50000 Kip. De kakkerlak en de muggen in de badkamer waren gelukkig inbegrepen in de prijs . Nadien een brommer gehuurd en vertrokken naar Champasak en Wat Phou. Het was een mooie rit en wat voor Laos toch wel uitzonderlijk is een goede geasfalteerde baan. Alleen aan onze brommer waren deze keer wat mankementjes. De kilometerteller telde niet en de snelheidsmeter bleef op 0 km/u staan. De zijspiegels waren perfect zolang als we stilstonden, maar van zodra we wat snelheid hadden gingen deze door de wind naar binnen en konden we onszelf spiegelen in plaats van achter ons te kijken. Maar we hebben voorzichtig gereden en zijn er goed geraakt. De tempels zijn oude ruïnes uit de Khmer periode en zouden een blauwdruk voor Ankor Wat zijn. Het was er niet zo groot, maar het uitzicht van op de heuvel was wel de moeite waard. Nadien terug met de brommer richting Pakse, want we wouden op tijd terug zijn. Je hebt hier namelijk een berg met een grote buddha van waarop je een mooi uitzicht hebt over de stad en een prachtige zonsondergang kan bewonderen. ‘s Avonds voor de verandering een lekkere rijstschotel en smoothie. Toen we ons na het lopen wouden douchen, bleek dat ze ons water hadden afgesloten. Met de kakkerlak in gedachten hebben we besloten om toch maar in onze lakenzak te slapen vannacht.

10-11-2012 om 16:21 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben we fietsen gehuurd om de stad zelf een beetje te verkennen. Eerst zijn we bij een boekenwinkel gestopt om eens te kijken of ze geen Lonely Planets verkochten van Cambodja en Vietnam. In de winkel stond een hele collectie Lonely Planets met een groot opschrift: No copy. Ze kostten echter maar 70.000 kip per boek. Vreemd want bij ons kosten die boeken toch zeker 25 euro. We mochten de boeken inkijken en het bleken overduidelijk wel kopies te zijn. Maar ja voor 7 euro per boek kan je niet sukkelen dus we hebben ons dan maar 2 namaak boeken gekocht. Nadien zijn we via de “Champs d’élisée” naar een arc de triomphe gefietst. Even ter info: deze triomfboog is gebouwd in de jaren ’60 met cement die de VS geschonken had om een nieuwe luchthaven te bouwen.  Het is een mooi gebouw van ver, maar iets minder mooi van dichtbij. Nadien hebben we nog wat rondgefietst langs onder andere een mooie tempel en vele imposante overheidsgebouwen zoals het museum over de geschiedenis van het Laotiaanse leger en het ministerie van defensie. ’s Avonds hebben we de nachtbus naar Pakse genomen. Wel de meest comfortabele bus die we ooit genomen hebben, maar niet echt de beste nachtrust. Op de nachtbus lig je effectief in een bed, maar de weg naar Pakse was zo hobbelig dat we de hele nacht door elkaar werden geschud. Bovendien lagen we in een stapelbed en had Marlies schrik om bij een van de bulten in de straat uit het bed te vallen.

10-11-2012 om 16:17 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien we morgen naar het zuiden willen vertrekken, dachten we een fietstochtje naar het busstation te maken en daarna nog wat door de stad te fietsen. We hadden een plan van de stad gekocht en daarop leek het busstation niet zo moeilijk te vinden: ofwel 9 km door de stad ofwel 17 km langs de Mekong rivier. Dat laatste leek ons het leukste en 17 km is echt niet zo ver. Na een lekker ontbijtje vertrokken we vol  goede moed. We dachten na een uurtje aan het busstation aan te komen. Viel dat effe tegen. Onze kaart bleek niet echt te kloppen met de realiteit. De wegen op de kaart vonden we niet echt terug maar we dachten dat als we het water zouden volgen, dat we er van zelf zouden geraken. Na 2 à 3 uur fietsen op grindwegen in de middle of nowhere begonnen we ons af te vragen of dat onze kaart wel klopte en of we het busstation al gepasseerd waren. We besloten in een klein dorpje de weg naar het busstation te vragen. Die mensen hoorden het presies in Keulen donderen. Ze wisten ons te vertellen dat het zeker nog 30 km fietsen was. Teleurgesteld in onze kaart maar wel blij dat we ongeveer wisten waar we ergens waren, zetten we onze tocht verder. Na in totaal een 6 tal uur fietsen hebben we dan toch het busstation bereikt. Toen we daar de prijzen zagen van de slaapbus richting het zuiden bleken deze exact hetzelfde te zijn als degene die we in ons hotel konden kopen. Aangezien we dan toch tot daar gefietst waren dachten we ze dan toch daar te kopen. Probleem, na onze tickets besteld te hebben, constateerden we dat we net te weinig geld mee hadden. Geen probleem want aan het busstation stonden zeker 5 bankautomaten. Om 1 of andere gekke reden werden onze kaarten echter nergens aanvaard. Dan maar terug met de fiets vertrokken om een andere automaat te zoeken. Een BCEL-automaat want daarbij was het eerder wel al gelukt. De eerste automaat van deze bank die werkte, vonden we pas terug in het centrum van Vientiane.(We konden maar maximaal 700.000 kip afhalen en kregen 35 briefjes van 20.000 kip. We hebben dus terug een beetje geld maar vooral veel briefjes). Aangezien we toch terug in het centrum waren, zijn we niet meer teruggefietst naar het busstation en hebben we de tickets maar in ons hotel geboekt. Voor de zelfde prijs is er nu wel transport naar het busstation inbegrepen. ’s Avonds eerst iets gaan eten in de stad en nadien een kleine wandeling langs de Mekong gemaakt. Kortom, we hebben weer een leuke, sportieve maar vooral avontuurlijke dag beleefd.

10-11-2012 om 16:16 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag zijn we om 6 uur opgestaan om om 7 uur de bus te nemen naar Vientiane. Het was een local bus. We hadden nog getwijfeld om een minibus te nemen die om 9 uur vertrok maar de local bus viel best wel mee en nu kwamen we vroeger aan in Vientiane. Aangekomen in de hoofdstad gingen we op zoek naar een guesthouse. In de vorige steden hadden we een kamer kunnen huren voor 40000 kip maar in Vientiane liggen de prijzen duidelijk hoger. Na 2 uur zoeken hebben we een kamer gevonden voor 70000 kip. De rest van de dag hebben we wat gewandeld langs het water en ’s avonds gebeld met de familie. Het was leuk iedereen nog eens te zien en te horen. 

10-11-2012 om 16:12 geschreven door Marlies & Pieter