Vanmorgen zijn we met de auto naar The bay of Islands vertrokken. Onderweg zijn we gestopt om nog wat inkopen te doen en hebben we de taart gekocht die Pieter nog tegoed had van zijn sprong in de zee in Wellington. Deze hebben we als lunch gegeten en ze was overheerlijk. Aangekomen aan de Bay of Islands vonden we een luxe campplaats aan de zee, zelfs met een weliswaar koude douche. Rond 5 uur ‘s nachts werd Pieter wakker van het geluid van de nachtddieren in het bos. Overtuigd dat het kiwi’s waren is hij toch maar is gaan kijken, maar het enige dat hij te zien kreeg was een egel (of was het een woelrat J). De kiwi’s hielden zich goed verstopt.

20-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen gingen we naar het visitor information centre van whakapapa om te horen of het vandaag mogelijk was om de Tongariro Alpine Crossing te wandelen. Best wel spannend want we waren speciaal van het noorden terug gereden voor deze wandeling. De weergoden waren ons vandaag gelukkig goed gezind. Een prachtig heldere dag. De man in het info centre had ons wel een beetje schrik aangejaagd door te zeggen dat het boven ijskoud ging zijn en dat er super veel wind ging staan. Laura, Kaat en Joke vonden dat ze niet de juiste kleren mee hadden en besloten daarom een andere wandeling te doen. Pieter en Marlies hadden echter te hard uitgekeken naar deze wandeling en besloten met winterkleren in de rugzak de shuttle naar de vertrekplaats te nemen. We waren wel wat laat vertrokken en dus hebben we stevig doorgestapt. Blijkbaar veel sneller dan de gemiddelde wandelaar want al redelijk snel kwamen we mensen tegen die een uur eerder waren vertrokken. Het pad ging langs Mount “Doom” stevig omhoog naar de South Crater en nadien naar de Red Crater (een prachtig rode krater). Toen we daar waren aangekomen stond er een bordje dat dagwandelaars niet verder konden gaan wegens gevaar voor een actieve vulkaan. In november was de Te Maari krater uitgebarsten en nog steeds is er verhoogde activiteit in het gebied. Vanop de Red Crater zagen we verderop echter de prachtige Emerald Lakes en aangezien de wandelaars van de Great Walk daar wel mochten passeren besloten we toch af te dalen naar de Emerald Lakes om nadien terug te keren. De afdaling naar de meren was wel heel stijl en op gravel dus niet zo gemakkelijk (vooral bij het terugkeren). Beneden aan de meren zaten we beschut van de wind en hadden we een prachtig uitzicht en dus hebben we daar onze lunch gegeten. Lang hebben we daar niet gezeten want na 10 minuten hoorden we de grond wat verderop rommelen. We hadden toch wat schrik en aangezien het zich bleef herhalen zijn we snel terug naar boven gegaan. Na de stevige klim, is Pieter vlug naar de top van de Mount Tongariro gelopen en nadien zijn we samen in sneltempo afgedaald naar de parking om de laatste shuttle te halen. Wat een schitterende dag!  ’s Avonds een lekkere rijstschotel gemaakt om de koolhydraten terug wat aan te vullen. De vriendinnen hadden voor een fantastische verassing gezorgd ...  een grote chocolade muffin als dessert. Heerlijk! 

19-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we met de auto vertrokken naar Matamata, aka Hobbiton. Joke en Kaat zijn het hobitdorp gaan bezoeken. Laura, Pieter en Marlies zijn iets minder grote LOTR fans en hadden er geen 75 dollar voor over om samen met een hele horde toeristen 2 uur in het dorp te wandelen. We hebben ondertussen de blog al wat bijgewerkt in de bib. In het visitor center wisten ze ons te vertellen dat het morgen goed weer zou worden op de Mt Tongariro en dus reden we in de namiddag terug naar het zuiden om morgen de wandeling te kunnen maken.

18-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze ochtend zijn we naar New Chums beach gewandeld. In de gids stond dat je er best bij laag tij naar toe gaat, maar dat paste niet in de planning. We moesten door een kleine zeestroom om er te geraken maar het viel best mee, vooral voor Marlies die door Pieter werd overgedragen! Het was een leuk strandje met heel erg weinig mensen. Terwijl de girls op het strand lagen zijn Pieter en Marlies is gaan lopen. Maar wegens wat kniepijn bij Marlies zijn we maar snel gestopt. Op het strand hebben Joke en Laura zich geamuseerd met Pieter te begraven in het zand. Nadien zijn we met de auto naar Hahei Beach gereden. Van daaruit hebben we een mooie wandeling gemaakt langs een paar baaien (Gemstone en Stingray Bay) om uiteindelijk aan te komen bij cathedral cove. Cathedral cove was supermooi. Blauw water, goudgeel strand en een mooie boog gevormd door de rotsen. Ook een heel mooi landschap door de rotsen in het water. Nadien zijn we terug naar de parking gewandeld want er stond nog de Hot Water Beach op het programma. Dit konden we alleen maar bij laag tij doen omdat je anders geen warm water vindt. Op het strand kan je een put graven en die loopt dan vol met warm water. Als je te dicht bij de bron zit dan wordt het zelfs heel erg heet. Marlies dacht zelfs dat ze haar voeten wat verbrand had maar dat viel best mee. Het was super leuk in het warme water en nadien is Pieter zich ff gaan wassen in de zee om het zand uit zijn broek te krijgen. ’s Avonds besloten we om al wat verder richting Matamata te rijden zodat we ’s anderendaags minder ver moesten rijden. We kwamen aan in het donker en waren te moe om nog te koken dus hebben we de dag afgesloten met een boke en een warme chocomelk.

18-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

17-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan want om 10.15 gingen we naar de Lady Knox Geyser kijken, een geiser die 20m hoog spuit. We waren nog iets te vroeg en zijn eerst naar de Mud pools gaan kijken. Prachtige pruttelpotjes. De Lady Knox Geyser spuit maar 1x per dag, stipt om 10.15u. Wij vonden dat vreemd en waren benieuwd naar een spannende wetenschappelijke uitleg. Teleurgesteld hebben we moeten vaststellen dat de geiser handmati g in gang wordt gezet door er een zakje soda in te kappen. Na deze show zijn de rest van thermal wonderland gaan verkennen. Het was niet afgesproken, maar de Oostenrijker van op de camping was hier ook. Nadien hebben we een wandeling gemaakt  aan de Okere Falls waar we naar wild water rafting hebben kunnen kijken. Hier zijn we de Oostenrijker opnieuw tegengekomen. ’s Avonds hebben we opnieuw een leuke kampplaats gevonden met een supervriendelijke kamp manager. Toen het donker was, heeft hij ons nog meegenomen voor een boswandeling. Laura vond het wat creepy maar de vele glimwormen kalmeerden haar lichtje bij lichtje. Nadien zijn we verder gewandeld naar een goudmijn. 100 jaar geleden is de mijn toegegaan wegens instortingsgevaar, maar 10 jaar geleden zijn ze terug begonnen met graven. Blijkbaar zit er nog veel goud in de berg. De mijn zou enorm groot zijn ... superveel gangen en 5 verdiepingen, maar wij hebben alleen maar de ingang gezien. De kampmanager die ons gidste vertelde wel dat hij aan het riviertje aan de mijn vaak zijn laarzen gaat wassen en dat hij er regelmatig goud vindt. Dicht tegen de mijn was er ook een gevangenis ... een kleine holte in een rots waar vroeger mensen werden opgesloten als ze goud stalen van the company. Er lag nog een skelet in. Op het plafond zaten een soort grote sprinkhanen ... ze leken erg veel op spinnen. Dit hielp niet echt voor het gemoed van de girls die dachten dat we in een horror verhaal zaten en dat de campmanager ons ging vermoorden ;-) Vroeger op de avond hadden Laura en Pieter een kleine judo match gehouden. Laura was dus wel blij dat Pieter mee was in het bos om haar te beschermen.

16-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we naar het visitor center gegaan voor meer info in verband met het weer op Mt Tongariro. Door het slechte weer kunnen we voorlopig de Alpine crossing in Tongariro niet doen. De wandeling die normaal gezien 6 tot 8 uur duurt, is wegens recente vulkanische activiteit ook niet helemaal meer toegankelijk. Je kan wel de eerste 3 uur doen en dan op dezelfde weg terugkeren. Maar aangezien dit een van de mooiste eendagswandeligen ter wereld zou moeten zijn gaan we toch proberen om later deze week terug te komen (hopelijk met beter weer). We zijn dan maar verder gereden naar het noorden. We maakten een stop aan de Huka Falls, een mooie turquoise waterval. Op de wandeling langs de rivier zijn we een warmwaterbron tegengekomen. Superwarm water, maar waar het warme water in de koude rivier liep was het een ideale mix met een perfecte temperatuur tot gevolg. We hadden ons niet voorzien om te gaan zwemmen maar deze kans konden we niet laten liggen. Laura, Lies en Pieter hebben in hun ondergoed een duikje genomen in de gratis SPA in de vrije natuur. We waren niet de enige met dit idee, maar het was wel een leuke ervaring. In de namiddag zijn we de Craters of de moon gaan bezoeken ...stoom dat uit de grond komt ... grondwater dat wordt opgewarmt door de magma enkele kilometers onder de grond. De girls vonden dat het ongelooflijk stonk naar rotte eieren, Pieter vond dat het nog wel meeviel. ’s Avonds vonden we een mooie kampplaats. We hebben onze tent nog in de zon kunnen opzetten. Ideaal zodat ze nog kon drogen nadat we ze deze morgen nat hebben moeten opbreken. Tijdens het eten hebben we een sympathieke Oostenrijker ontmoet. Tijdens onze babbel  begon het te regenen maar gelukkig zaten we overdekt. We dachten “ gelukkig dat onze tent al opstaat en dat we ze deze keer niet in de regen moeten opzetten”. Nadien constateerden we dat de hevige regenval had gezorgd voor een grote plas, recht onder de tent van Pieter en Marlies. Binnenin was de tent nog droog, maar we vertrouwden het toch niet helemaal en hebben ze nog in den donkere verplaatst... We hadden geen zin in een waterbed.

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn Pieter en Marlies de nieuwe auto gaan halen ...  Voor het afhalen van de auto was er een pick up voorzien aan de terminal van de Interislander Ferry. Dit was een kleine 5km van ons hostel. Pieter en Marlies zijn er naartoe gejogd. De andere girls bleven op de kampplaats om het fort te bewaken. Na een half uur in de regen te hebben gelopen kwamen we aan aan de pick up plaats. Normaal gezien moesten we daar worden opgepikt door de maatschappij van het auto verhuur, maar er kwam niemand opdagen. Gelukkig hadden we een telefoonnummer. We belden hen op en blijkbaar was er een missing van het uur. We werden opgehaald en terug naar het centrum gebracht, want blijkbaar stond de auto daar. Hadden we dat op voorhand geweten hadden we niet heel de weg in de regen moeten lopen. Maar bon, uiteindelijk is alles goed verlopen. De auto is gelukkig een stuk groter dan onze vorige. Alle bagage past nu in de koffer zodat de passagiers op de achterbank niet bedolven zijn onder de rugzakken. Nadien hebben we inkopen gedaan in de new world supermarket en zijn we vertrokken richting Tongariro. Daar aangekomen was het aan het gieten en dus hebben we onze tent moeten opzetten in de regen. We konden gelukkig wel overdekt koken. Er waren nog vele mensen op de kampplaats ... onder andere een super vriendelijke, maar wel wat rare Rus.

14-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter