Samen met Emma hebben we nog wat inkopen gedaan in El Chalten en rond de middag zijn we beginnen te liften. We wisten niet goed wat te verwachten. We wisten ook niet exact waar naartoe, maar alles dat naar het noorden ging was goed voor ons. Op onze eerste lift hebben we wel een 3-tal uur moeten wachten en we begonnen al wat wanhopig te worden. We zagen onszelf savonds al terug met Quenten in El Chalten J. Maar gelukkig werden we toch opgepikt door een super sympathieke kerel die ons op zijn weg naar El Calafate heeft afgezet aan het kruispunt met de routa 40. Daar hebben we opnieuw een hele tijd moeten wachten. In tegenstelling tot in El Chalten stonden we hier in de middle of nowhere dus het zou niet echt gezellig zijn om hier vast te zitten. Gelukkig werden we na een paar uur opgepikt. De chauffeur was  een heel erg rijke kerel (dat denken we toch). Hij is de eigenaar van Estancia Ricanor nabij El Chalten. De kampplaats in Piedra del Fraille was op zijn eigendom ... wel grappig dat we enkele dagen geleden nog moesten betalen om op zijn land te mogen komen en dat we nu van hem een gratis lift krijgen ;-) Hij heeft ons een lift gegeven tot in Piedra  Buena. Hij zei dat we niet in zijn huis van daar konden slapen dus we vreesden dat we in het donker op zoek moesten gaan naar een hostel. Hij had echter vanalles verteld over een huis zonder een badkamer. Wij verstonden het niet goed en dachten dat dat in zijn huis was. Bleek dat hij in het stadje twee andere huizen aan het bouwen was  en hij had ons dus blijkbaar verteld dat we daar mochten overnachten maar dat er nog geen badkamer was. Daar aangekomen waren echt compleet verrast. We mochten daar gratis slapen. We hebben super goed geslapen in ons huisje.

03-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we meer geluk dan de vorige keer. Toen we om 5u onze tent uitkwamen zagen we een prachtige sterrenhemel en de Fitz Roy verlicht door de maan. We wandelden in het donker naar boven en dronken boven voordat de zon opkwam een tas koffie om ons op te warmen. (zelfs Marlies heeft koffie, weliswaar een cappuccino, gedronken!). De zonsopgang was zoals in Torres del Paine, ontzettend mooi. Opnieuw een mooie afsluiter van een trektocht. Rond 8u wandelden we terug naar Poincenot. We hebben onze rugzak genomen en zijn vertrokken naar mirrador Cerro Torre. Van daar zijn we in de namiddag terug naar El Chalten gewandeld. Er was gelukkig nog plaats voor 2 in ons hostel Glaciar Marconi. ’s Avonds zijn we gaan eten met Emma en Quenten. Het was een super lekkere pizza en nadien zijn we naar goeie gewoonte een lekker ijsje gaan bestellen. Daarna namen we afscheid van Quenten want vanaf morgen gaan we samen met Emma proberen te liften naar Bariloche.

02-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

01-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u zijn we met ons 4 vertrokken naar Paso del Quadrado. Het was een klim van 1200m. De eerste 900m was een gewoon padje naar boven tot als we aan een meer kwamen.Vandaar moesten we over de sneeuw verder naar boven. We voelden ons niet super goed op ons gemak maar het was schitterend weer en boven zouden we een prachtig zicht hebben. En inderdaad, ongelooflijk mooi. Het was 1 van de mooiste plekken waar we ooit geweest waren. We konden maar niet stoppen met foto’s trekken. Aangezien we zolang genoten hebben van het uitzicht was het tegen dat we beneden waren, al te laat om naar een andere camping te vertrekken. We besloten dus in Piedra del Fraille te blijven en voor het avondeten nog even naar Lago Electrico te wandelen. Een heel mooi meer maar ontzettend koud! Pieter had zich voorgenomen om te zwemmen maar hij was er snel terug uit J.

28-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we om 5u opgestaan voor de zondsopgang aan Fits Roy. Het was echter bewolkt dus zijn we niet aan de klim naar de mirrador begonnen. (stiekem was Marlies blij want ze was doodmoe). We hebben dan maar uitgeslapen en zijn om 12 u vertrokken naar de volgende kampplaats Piedra del Fraille. Onderweg zijn we gestopt aan Piedras Blancas, een gletsjer. De weg er naartoe was zeker niet saai. We moesten over grote boulders kruipen dus hebben we ons grote rugzak ergens achtergelaten en zijn we enkel met een appeltje naar de mirrador gewandeld. Het was een mooie gletsjer. Niet super groot maar we zaten daar alleen dus konden we genieten van de rust. Op de terugweg was Marlies een beetje sneller en had ze zich achter een grote boulder verstopt om Pieter te doen verschieten. Pieter had echter een andere weg genomen zodat haar plan compleet mislukt was. Niet dan J. Aangezien we vandaag zoveel getreuzeld hadden kwamen we pas rond 6u aan in Piedra del Fraille. Deze camping ligt niet meer in het nationaal park en kostte 60 pesos. Wij vonden dat toch maar veel. Wij vroegen ons af wie daar in de middle of nowhere hectaren land wil hebben. Het lot zou daar later nog een antwoord op geven. ’s Avonds hebben we met Emma, een Australische, en Quenten, een Fransman, gegeten. Zij zouden ’s anderendaags ook naar Paso del Quadrado klimmen dus we besloten om vanaf morgen samen verder te reizen.

27-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate gingen, hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens vertrokken we met ons 6 richting Fits Roy. We waren nog niet ver wanneer we Nico tegenkwamen. Al twee dagen waren we hem in mini El Chalten niet tegengekomen dus we vreesden dat we hem niet meer gingen zien. We waren dus heel blij dat we hem zagen. Hij ging ook naar Fitz Roy maar moest eerst nog ontbijten dus hij ging ons onderweg wel inhalen. Het was een prachtige dag. In tegenstelling tot de voorbije dagen was de berg Fitz Roy volledig uit de wolken . Samen met Yatir en Aya wandelden we tot aan de voet van de mirrador en aten in het zonnetje onze lunch. Daarna namen we afscheid van Aya want zij kon door haar slechte knie niet mee de mirrador op gaan. Het was een stevig uurtje naar boven wandelen maar zeker de moeite waard. Wat een prachtig zicht! 1 van de komende dagen willen Pieter en Marlies hier nog eens terug komen om de zonsopgang mee te maken zoals in Torres del Paine. Boven aan de mirrador kwamen we Nico terug tegen die we in het opgaan ergens gemist hadden. Samen gingen we terug naar El Chalten en zijn we iets gaan eten. Nadien zijn we met ons 7 een pot van 1 kilo super lekker ijscreme gaan eten. Ilse trakteerde met de 100 pesos die ze de dag voordien had gevonden. Morgen vertrekken Koen en Ilse spijtig genoeg naar Buenos Aires. Dat betekende dus dat Ilse vanavond haar plankje moest kunnen om de weddenschap te winnen. We hebben haar allemaal aangemoedigd en ze kon het bijna maar net niet goed genoeg. Marlies moet dus niet gaan skydiven. Fiuw.

25-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter