De wekker stond om 4u 15 zodat we bij zonsopgang bij
Zibrisky point konden zijn. Het wordt elke dag vroeger. Marlies heeft dringend
nood aan eens een goede nachtrust, maar we zijn in Dead Valley en Marlies had ook
geen zin om Zibrisky point nog eens te bezoeken bij 128° Farenheit (54°
Celsius). Toen was het zo warm dat ze niet eens deftig naar de omgeving kon
kijken. We kwamen rond 6u aan aan Zibrisky point. Het was heel mooi met de
opkomende zon en het was nog maar 85°. Nadien reden we via een dirt road door
het mooie landschap. We stopten aan de Golden Canyon en maakten daar een kleine
wandeling. Het was nog maar 8u maar de temperatuur deed uitschijnen dat het al
middag was. Zoals Pieter zei: Ik ben hier ter plaatse aan het verdampen. Gelukkig
dat we ook hier vroeg waren. Het was een hele mooie canyon. Nadien reden we
door de Artist drive waar we bergen met hele mooie kleuren zagen. We stopten
aan de Devils golf course en Bad Water om de zoutvlakte te kunnen bekijken.
Aan Bad Water zagen we ook het plakaatje sea level hoog op de bergwand. Bad
water ligt namelijk 86m onder de zeespiegel. Waar is de tijd dat we in Bolivia
op 6088m stonden. Nadien besloten we Death Valley te verlaten en naar Las Vegas
te rijden. We hebben in Death Valley uiteindelijk maar 105° meegemaakt, niet
zoveel dus. In een klein dorpje onderweg hadden we een picknick en rond 2u
kwamen we aan in Las Vegas. We hadden een kamer gereserveerd in Excalibur.
Reusachtig! We wouden ons even gaan verfrissen in het zwembad maar aangezien
dat gesloten was, besloten we maar gewoon een doucheke te nemen. Zalig om ons
haar nog eens te kunnen wassen en om een haardroger te gebruiken! Rond 5u
vertrokken we op onze tour over the strip. We bezochten de meeste hotels. Je
moet er geweest zijn om het je te kunnen voorstellen! The Venician vonden we toch
het mooiste. Daar aten we een lekkere pizza. Het was ondertussen donker
geworden (niet dat je daar binnen iets van merkt). De hotels zijn s avonds nog
mooier met alle lichtjes. We keken naar de vulkaanuitbarsting in the Mirage en
naar de fonteinshow in de Bellagio. Dat laatste was ongelooflijk mooi! We
wouden nog wel blijven kijken maar we hadden zoveel dorst en waren moe zodat we
toch maar besloten om terug naar ons hotel te wandelen. Daar aangekomen vielen
we in het zalige bed in slaap.
Vandaag hebben weuitgeslapen tot 7 uur. Na de mindere
nacht waren we wel nog moe. We hebben onze tent opgebroken want vandaag zouden
uit Yosemite vertrekken. Het plan was om in de voormiddag een wandeling te gaan
maken Tuolumne Meadows naar Dog lake. We maakten een korte stop aan Olmsted
Point. Dit zou een van de mooiste uitkijkpunten van het park moeten zijn. We
veronderstellen dat mensen die alleen maar het park doorrijden met de auto dit
fantastisch vinden, maar wij vonden er niet veel aan. Tijdens de wandelingen
hebben we veel mooiere uitzichten gehad. Onderweg kwamen we een mooi meer
(Tenaya Lake) tegen en we maakten we een stop om wat fotos te gaan nemen. We
vonden het daar zo mooi dat we besloten daar onze voormiddag door te brengen. De
meisjes hebben wat gerust op het strand terwijl de boys zich amuseerden met een
boomstam op het water. Nadien hebben we allemaal samen acro geoefend. s Middags
aten we ons laatste maal in het park en nadien vervolgden we onze roadtrip
richting Death Valley. Onderweg hebben we inkopen gedaan en zijn we gaan eten
bij de Mc Donalds om onze fototoestellen nog wat te kunnen opladen. Wat zelfs
voor hier een verrassing was, was dat ze geen water verkochten. Je kon er
alleen maar frisdrank krijgen. We kwamen aan op de kampplaats rond 10 uur. We
hebben ons tentje opgezet (zonder buitentent want het was super warm!) en zijn rond
11u gaan slapen. Gelukkig stond er nog een klein beetje wind om de temperatuur
wat te drukken.
s Morgens hebben we heel vroeg de tent opgebroken en zijn
we vertrokken naar de campsites in de bergen. Onze eerste stop was bij white
wolf, een first come first serve campsite langs Tioga Road op 2100
hoogtemeters. We hadden onmiddellijk geluk. Bij het binnenrijden kwam er net
een auto buitengereden. De chauffeur opende zijn raampje en riep dat campsite
63 vrij was. We hebben ons geregistreerd, koffie gemaakt en lekker ontbeten. De
camphost was net aan zijn ronde bezig en zei ons dat we veel geluk hadden om zo
snel een plaatsje te vinden. In het weekend komen er blijkbaar ook veel
Amerikanen naar hier. De boys hebben hout verzameld voor een reuze kampvuur
deze avond terwijl de girls de kleren gewassen hebben. Wat later kregen we
bezoek van een ranger die vroeg of we geen zin hadden in een wandeling om te
leren over de wilde bloemen. Aangezien we vandaag toch nog een grotere
wandeling wilden maken, paste dit niet helemaal in het schema. De ranger heeft
ons wel wat tips gegeven voor onze wandeling van vandaag. Het plan was om de
ten lakes trail te doen. Ze zei dat die meertjes heel erg mooi zijn, maar dat
de wandeling niet heel speciaal is. Een echte aanrader was volgens haar Mt.
Hoffmann. Dit is een berg op 3307 hoogtemeters. Aangezien de berg centraal in
het park ligt, heb je van daar een heel erg mooi zicht. Dus ons besluit was
snel gemaakt. Het was een super mooie wandeling. Het eerste deel was iets
toeristischer en ging tot aan lake May. Een heel erg mooi meer, maar spijtig
genoeg mocht je er niet zwemmen. We gingen verder naar de top waar we een
fantastisch zicht hadden. Het laatste stuk van de wandeling vereiste wel wat
steiler wandelwerk (bijna klimmen), maar was voor ons geen enkel probleem. We
zagen er onder ander ook de ten lakes waar we eerder naartoe dachten te
wandelen. Onderweg zagen we ook enkele marmotten die absoluut niet mensenschuw
waren. We hadden ook het zoveelste mooie zicht op Half Dome. We wandelden nog
naar een klein plateau met ook een fantastisch zicht. Marlies was onderweg
uitgegleden maar buiten een schaafwonde op haar arm had ze niets voor. In
totaal hebben we vandaag ongeveer 12 km. gewandeld met een kleine 600
hoogtemeters. Op het einde hebben we nog wat ontspannen aan lake May en nadien zijn
we terug naar onze kampplaats gereden. Terwijl de rest het eten heeft
klaargemaakt heeft Pieter zich (als enige) een geïmproviseerde douche genomen.
We aten een lekkere rijstschotel met een groententomatensaus en tonijn. Nadien hebben
we nog een gezellig vuurtje gemaakt om ons warm te houden met daarbij een
kamillethee en dan ons tentje in. Het was hier kouder dan de vorige nachten.
Marlies had ook schrik dat ze een beer ging tegen komen toen ze s nachts naar
het toilet moest. We hebben dan ook niet super goed geslapen.
Vanmorgen stond onze wekker om 5u 30. We wisten nog niet
welke wandeling we vandaag gingen doen. Uiteindelijk besloten we een wandeling
van 26km te maken. We wandelden bergop naar de Vernell en Nevada falls. Marlies
was nog niet goed wakker en geraakte niet goed vooruit maar de wandeling naar
de watervallen was echt de moeite. Super mooi! Van daar wandelden we via de
Panorama trail naar Glacier point. Van op de Panorama trail hadden we een heel
mooi zicht op de valley. Dat hadden we ook van op Glacier point maar aangezien
daar zoveel mensen waren, viel dat toch wat tegen. Van Glacier point daalden we
terug af naar de valley. Onderweg kwamen er dikke wolken aan. We hadden toch
wel wat stress aangezien we beneden onze buitentent niet hadden opgezet maar
gelukkig trok het onweer naar de andere kant van het park. Beneden aangekomen
hebben we ons gewassen in de rivier. Dat was zeer aangenaam na zo een lange
wandeldag.
Vanmorgen vertrokken we rond 6u 30 naar de ingang van het
park.Die ging echter pas rond 8u open. We konden wel binnen rijden maar we
konden geen info vragen. We besloten daar te ontbijten en te wachten tot dat we
info konden vragen over de campplaatsen. We dachten dat alle campings in de
valley vol gingen zijn en dat we dus in de bergen gingen moeten overnachten.
Van daar was het echter ver rijden naar de valley en daar wouden we toch ook
wat wandelingen doen. Een van de rangers wist ons echter te vertellen dat we
waarschijnlijk wel een plaats in de valley in camp 4 zouden krijgen als we ons haastten.
We vertrokken onmiddellijk en daar aangekomen was er inderdaad nog plaats. Wat
een geluk! Aangezien er bruine beren in Yosemite zitten, moesten we al ons eten
en toiletgerief in een berenlocker steken. Het was nogal een verhuis. We hadden
een uitgebreidde brunch en besloten vandaag naar de Upper Yosemite waterval te
wandelen. Het was 800m stijgen en het was op de middag snikheet maar aangezien
het een lange wandeling was, besloten we toch maar onmiddellijk te vertrekken.
Marlies zag door de hitte onderweg vuurrood maar we hadden voldoende water mee
dus we zijn goed boven geraakt. Daar aangekomen stond ons een aangename verrassing te wachten. Boven de waterval waren kleine, mooi pooltjes waar we in
konden zwemmen. Zalig! We waren helemaal verfrist. We wandelden nog een beetje
hoger van waar we een prachtig uitzicht hadden op de valley en de Half Dome.
Wow! Het was ondertussen al 6u en dus was het tijd om naar beneden te gaan.
Onderweg zagen we een ouder en iets zwaarder koppel dat we in het naar bovengaan
ook al hadden gezien. Blijkbaar was de vrouw onwel en kon ze niet meer verder.
Zij zat daar al enkele uren en hulp was naar boven aan het komen. Hopelijk is
ze uiteindelijk goed beneden geraakt. Wij waren rond 19u 30 beneden. We maakten
pasta en kropen rond 22u 30 in ons tentje.
s Morgens hebben Pieter en Wannes nog een duik genomen in
de zee. Nadien gingen we terug de baan op richting San Fransisco. We bezochten
de Golden Gate bridge en Lombard street (de steilste straat ter wereld). We
wouden nadien naar Fishermans warf gaan maar het was heel moeilijk om
parkeerplaats te vinden. We reden naar Union Square en vonden een ondergrondse
parking tegenover Macys en de Cheesecakefactory. Marlies herinnerde zich de lekkere
cheesecake nog van de vorige keer dat ze hier was en kon de anderen overtuigen
om een cheesecake te gaan kopen. Mmm... Die hebben we opgegeten in een parkje.
We wandelden nadien door China town naar de zee en de pieren een Fishermans
warf. Daar hebben we wat streetacts en zeehonden gezien. Toen was het al tijd
om terug naar de auto te wandelen want we moesten deze avond nog naar Yosemite
rijden. We hebben dus spijtig genoeg Alcatraz en de huisjes van Fullhouse niet
kunnen bekijken. Marlies zal Pieter een volgende keer nog eens een rondleiding
moeten geven. Op de weg naar Yosemite hadden we veel file en aangezien we nog
inkopen hebben moeten doen voor de volgende dagen, kwamen we pas tegen 23u 30
aan op onze kampplaats, net buiten het park. Daar hebben we snel onze tent
opgezet en zijn we gaan slapen want s anderendaags gingen we vroeg moeten
opstaan om een first come first serve camping te vinden.
s Morgens zijn we een stukje langs de kust teruggereden om
een wandeling te maken. We stopten in het statepark los lobos. Daar maakten we
een heel erg mooie wandeling. Voor een mooi zicht op de kust was het was
spijtig genoeg heel mistig maar dat had ook zijn charme. Onderweg zagen we heel
veel zeehonden/zeeleeuwen. Na de wandeling reden we richting Half Moon Bay.
Daar hebben we onze tent opgezet en zijn we vertrokken naar de Mc Donalds ...
We gaan hier vooral voor de stopcontacten en het internet, maar ook een beetje
voor de burgers en Mc Flurries.
Vanmorgen om 6u 30 stond onze wekker. We ruimden alles op en
ontbeten op de boerderij bij de hoestende geit. Onze band stond heel plat en
dus besloten we om in het voldoende dorpje naar een tankstation te gaan. We
deden er lucht in en vroegen aan de kassierster of we naar Alamo mochten
bellen. Ze was heel vriendelijk en vond het geen enkel probleem. Het bellen
duurde eeuwen. We werden minuten aan de lijn gehouden en werden van hier naar
ginder doorverbonden. De kassierster nam de telefoon over en hielp ons. Onze
band zou gratis vervangen worden maar we moesten wel terug naar Santa Barbara
rijden. De kassierster vond dat niet kunnen en noemde hem een moron. Ach ja. We
wouden haar iets geven voor haar hulp maar dat weigerde ze. Ze wou niet dat we
een slechte indruk van de VS zouden hebben. We reden terug naar Santa Barbara.
Onze band werd snel vervangen. We deden inkopen en reden naar Carmel, waar we
s nachts zouden slapen. Onderweg stopten we een paar keer aan de zee. Wannes
en Pieter hebben gezwommen maar de temperatuur van het water viel wel wat
tegen. Waar is de tijd dat we in Costa Rica hoopten dat het water een beetje
frisser was J.
Iet s verder langs de kust was een rustplaats voor zee-olifanten. Wat een
lelijke dieren! J
Het was wel amusant om naar te kijken. Tegen de avond kwamen we aan in Carmel.
Het was een mooie campsite. We mochten onze tenten opzetten op de top van een
berg. We hebben lekkere rijst met een currysausje gemaakt en nadien hebben we
een vuurtje gemaakt om ons nog wat te verwarmen.
s Morgens kwamen Wannes en Annelies ons ophalen. Ze hadden
iets daarvoor gemerkt dat onze achterband platter stond en ze zijn terug naar
Alamo gereden. Daar zeiden ze dat we er gewoon wat lucht in moesten doen. Om 9u
waren ze terug bij ons. Kevin was niet thuis dus we hebben spijtig genoeg geen
afscheid kunnen nemen. We gingen op zoek naar een supermarkt. Na lang zoeken
vonden we er eentje. We deden onze inkopen om op onze roadtrip te kunnen
vertrekken maar gas voor onze kookvuurtjes vonden we niet. Volgens de vrouw aan
de kassa was er een sportwinkel niet ver weg dus gingen we daar eerst naar toe.
We belanden echter niet in een sportwinkel maar terug op de luchthaven dus onze
zoektocht was niet echt een succes. Een eindje verder op vonden we gelukkig wat
we nodig hadden. Na een lekker ontbijtje op een bankje, zijn we een goede Starbucks gaan drinken en daarna konden we echt vertrekken. Onze bestemming
vandaag: Santa Barbara. Het was niet zo ver rijden maar aangezien we zo laat
vertrokken waren en we onderweg ook eens verkeerd gereden zijn, kwamen we pas
rond 7u aan in Santa Barbara. Het was er super mooi maar de prijzen van de
motels waren niet echt binnen ons budget. Enkel een camping was betaalbaar maar
elke camping waar we stopten was volzet. Balen. Het begon ondertussen al donker
te worden. We besloten aan een boerderij te vragen of we daar ergens onze tent
mochten opzetten en dat was geen enkel probleem. Wat een toplocatie! We maakten
een lekkere spaghetti bolognese en kropen rond 22u 30 onze tentjes in. Wannes
en Annelies deden daar een onaangename ontdekking. Een kat had in hun tent
geplast. Niet zo grappig voor hen maar wij hebben er toch goed mee kunnen
lachen.
Aangezien het gisteren een stevige avond was, hebben we
alletwee wat moeten uitrusten J.
Om 6u zijn we gaan eten en dan was het tijd om naar de luchthaven te
vertrekken. We vonden Wannes en Annelies snel en namen dan de shuttle naar
Alamo, voor onze huurauto. We kozen onze SUV en reden terug naar Hermosa Beach.
Gelukkig wisten we de weg nog. Wannes en Annelies hadden een motel dicht bij de
luchthaven geboekt dus nadat zij ons hadden afgezet, reden zij terug.
Kevin had vandaag speciaal een verlofdag genomen. Hij heeft
voor ons een super lekkere omelet gemaakt en nadien zijn we naar het strand
gegaan en daar hebben we wat proberen te surfen. Maar het ging niet zo goed als
in Costa Rica. De golven kwamen snel na elkaar wat het moeilijker maakt om je
klaar te zetten om een golf te nemen. Ook was het bord wat kleiner wat het
moeilijker maakt voor je evenwicht. Het water was ook een stuk kouder dan in
Costa Rica. Marlies had geen zin in een koude zee en heeft het bij strand
gehouden. Grappig dat ze in Costa Rica na de workouts soms wou dat de zee
kouder was. Nadien zijn we naar een ander strand gegaan waar we wat betere
surfers aan het werk zagen. Nadien zijn we naar Venice Beach gegaan. Heel
alternatieve mensen, maar wel een leuke sfeer. We zijn daar ook naar een
freakshow gaan kijken. Nadien hebben we inkopen gedaan voor het avondeten. Kevin
ging voor ons zijn specialiteit klaarmaken: een lekkere Amerikaanse steak op
de BBQ of wat had je gedacht. Hij maakte een heel erg lekkere marinade voor
zijn steak: whisky, peper, zout, tijm, olijfolie, gemalen koffiebonen, look en
cayennepeper. Overheerlijk. Daarbij ging een kolfje mais op de BBQ en chips met
zelfgemaakte guacamole. Ook een heel erg goed recept: avocado, limoen, ajuin,
tomaat, jalapeno, peper, zout, olijfolie en look. Daarbij een bijpassende
Amerikaanse pint voor de mannen en een margarita voor ons Liesje. Het bier is
hier totaal anders dan in België, maar wel lekker. Zelfs Marlies mocht het! Nadien
zijn we hier op het strand naar een volleyballes gegaan. Na de volleybal gingen
we met heel de groep naar een bar. In de eerste bar mochten we al niet binnen.
We hadden alleen maar een kopie van ons paspoort bij en dat was niet voldoende.
We zijn dan snel ons internationaal paspoort gaan halen. Toen we terugkwamen
wou de buitenwipper ons eerst nog niet binnenlaten. Hij zei dat we 2 zaken
nodig hadden om onze identiteit te bewijzen. ... Na wat aandringen mochten we
dan toch binnen. Wel belachelijk dat een internationaal paspoort volstaat om
het land binnen te komen, maar niet voldoende is om een bar binnen te gaan J.
Om 4 uur s ochtends namen we afscheid van Benjamin die
terug naar huis vertrok. Rond 11 uur namen we afscheid van Ruth en Hilke die
een bus van 16 uur naar Panama City gingen nemen. En toen waren we nog met 2.
Het is niet leuk om afscheid te nemen maar het is niet meer voor lang. Wij namen
kort na de middag de bus naar de luchthaven. Op de luchthaven is alles vlot
verlopen. We moesten wel 29 USD per persoon betalen om het land te mogen
verlaten. Ons ESTA was in orde en over ons kookvuurtje werden ook geen
problemen gemaakt. Eerst vlogen we anderhalf uur tot in Guatemala City. Het was
wel wat raar ... wij gingen met dezelfde vlucht verder naar LA, maar toch
moesten we afstappen zodat ze ons nog eens helemaal konden controleren. ...
belachelijk, maar ja niets aan te doen. Om 20 uur vertrokken we in Guatemala
City naar LA waar we rond 11u 30 lokale tijd aankwamen. De controles gingen
traag voorruit, maar we zijn er wel zonder problemen doorgeraakt. Kevin stond
ons al op te wachten toen we buitenkwamen. Raar dat we hem eerder terug zagen
dan Koen en Ilse. Hij heeft ons naar zijn appartementje gebracht. Daar hebben
we een goed doke gedaan.
Om 6u30 hebben we de bus genomen naar San Jose. Gelukkig
hadden we een directe verbinding. De bus ging ook mee op de ferry zodat we geen
andere bus moesten nemen aan de overkant. In het busstation hebben we een taxi
genomen naar hostel Bekuo. Dit was het hostel waar Ruth en Hilke 2 weken
geleden verbleven hadden. Een heel erg
proper en rustig hostel. Het was wel wat raar dat we elkaar hier twee weken
geleden hadden ontmoet en dat we nu afscheid gingen moeten nemen. We zijn geld
gaan afhalen zodat we de laatste geldzaken nog konden regelen voordat we opsplitsten.
Het was heel erg moeilijk om een geldautomaat te vinden waar we dollars konden
afhalen. We hebben een tiental automaten moeten uitproberen maar het is
gelukkig gelukt. Nadien zijn we naar de supermarkt geweest en hebben we een lekkere
spaghetti gemaakt en eenjugo met wat rum. Jammie. Alleen erg spijtig dat we
vanaf 10u muisstil moesten zijn. Het was zelfs zo belachelijk dat we zelfs in
de gemeenschappelijke leefruimte alleen nog maar mochten fluisteren. Het was
dus maar een saai afscheidsfeestje, maar we zullen ons deze silent party nog
lang herinneren.
Vandaag zijn we opnieuw met een surfplank naar playa grande
gegaan. Aangezien we gisteren absoluut niet genoeg water mee hadden en toch wat
dorst hadden geleden, gingen we in de winkel een grote bidon water kopen. De
vrouw van het hostel vond dat we geen water moesten gaan kopen en gaf ons een
grote bidon van 6 liter kokosmelk mee. Hoe sweet! We hebben op het strand
opnieuw een workout gedaan en hebben veel gesurft. Tegen het einde van de dag
konden we zelfs al een paar seconden blijven staan. Toen we bij valavond langs
het strand teruggingen naar het dorp zag Benjamin plotseling een grote steen
naast zijn voeten bewegen... het bleek een reuze waterschildpad te zijn. Wat
een mooie afsluiter van Costa Rica.Spijtig genoeg was het beestje wat gewond
aan een van zijn poten/vinnen. We zijn onze ontdekking gaan melden bij het schildpad conservatie
centrum wat verder op het strand. Zij waren blij dat we het waren komen melden.
We moesten spijtig genoeg in het dorp ook gaan melden dat we een vin van onze
surfplank kwijt waren. Vreemd want niemand had iets geraakt. Volgens ons was de
plank niet in een goede staat toen we ze meekregen maar daar wouden de mensen
van de verhuur niets van horen. We hadden een hele leuke dag gehad maar dit was
wel een domper. Ach ja. We zijn in het hostel lekker gaan koken om het te
vergeten en we dachten daarna nog een kleine cocktailparty te houden, maar we
waren allemaal zo moe dat we na het maken van onze zakken ons bed zijn
ingekropen.
Vanmorgen hebben we lekker ontbeten met een
versgekookt/gebakken eitje. Nadat we even geskyped hadden met thuis, hebben we
een surfplank gehuurd en zijn we naar playa grande gegaan. Daar hebben we wat
gerust en gesurfd. Benjamin was de enige met al wat surfervaring, maar ook dat
was al lang geleden. Het was niet echt makkelijk, maar wel erg leuk. Pieter en
Marlies hebben wedstrijdje handenstanden gedaan en nadien zijn Marlies en Ruth gaan
lopen. Er wordt nog steeds aan onze vorm gewerkt! Pieter en Benjamin hebben een
reuze zandkasteel gemaakt met een paar honderd bewoners (heremietkreeftjes).
Best wel grappig. Terug in het dorpje hebben we puree met appelmoes en een
groentenschotel gemaakt. Jammie! Nadien hebben we ons gezellig in de hangmat en
zeteltjes geïnstalleerd met daarbij een zakje chips en een lekkere cocktail.
Top feestje!
Om 9u 30 vertrokken we op snorkeltour. Het was ongeveer 1
uur met de speedboot tot aan Isla Tortuga. Kort bij het eiland kregen we tijd
om een uurtje te snorkelen. We hebben super mooie vissen gezien. Voor Ruth die
een vissenfobie heeft, was het iets minder ontspannend. Op de middag gingen we
eten op het eiland. Na het eten kregen we tot 2 uur de tijd om te relaxen op
het strand. Het strand leek heel hard op het strand op Bamboo-island in
Cambodja. Wit zand, een turqouise, kalme zee ... Zalig! Nadien vertrokken we
terug met de boot om op een andere plaats nog te gaan snorkelen. Nadien gingen
we met de boot terug naar het vasteland. De zee was ondertussen veel wilder
geworden. Het was dus een bumpy ride maar wel super leuk! Wat een topdag! Terug
aangekomen in ons hostel hebben we wat kleren gewassen en super lekker gekookt.
We maakten pasta met een kaassaus, hesp, brocoli, cebollas en zanahorias. We
waren zo moe dat Benjamin, Pieter en Marlies al om 9u een doke zijn gaan doen.
De twee andere ladies zijn kort daarop ook gevolgd.
Vandaag hebben we uitgeslapen en nadien hebben we pannekoeken
gebakken als ontbijt/middageten. Rond 1u vertrokken we naar playa grande. Het
was een wandeling van ongeveer 45min langs mooie kleine strandjes. Aangekomen op
playa grande hebben we wat gerust en gezwommen. Het was een heel erg mooi
strand met super leuke grote golven. Pieter, Benjamin en Marlies zijn eerst
gaan joggen en nadien hebben we allemaal een workout gedaan. Toen het donker
werd zijn we terug gewandeld naar Montezuma. Daar zijn we gaan eten in een
restaurantje dat gespecialiseerd was in vegetarisch eten. Het eten was lekker,
maar de gitaarspeler/zanger op de achtergrond was iets minder aangenaam. Nadien
hebben we nog een cocktail gemaakt in het hostel en hebben we een uitbeeld- en
raadspel gespeeld. Nadien zijn Hilke en Marlies gaan slapen en hebben Ruth,
Pieter en Benjamin nog een wandeling langs het strand gemaakt op zoek naar
krabben en rivierkreeftjes.
Vanmorgen stond de wekker om 5u. Dat viel tegen. Vandaag gingen
we naar Montezuma en de bus vertrok al om 6u. Om 5u30 vertrokken we naar de
busterminal. Daar aangekomen, gingen Ruth en Pieter de bustickets kopen. We
waren nog niet goed wakker, maar gelukkig was Pieter toch al wakker genoeg om
te zien dat de rekening absoluut niet klopte. In Costa Rica hebben we dankzij
Pieter zijn assertiviteit toch al wat geld gespaard. Om 6u namen we de bus naar
Puntarenas. Iedereen was zo moe dat we allemaal onderweg een goed doke heeft
gedaan. Op het einde van de busrit kregen we politie-escorte omdat de plaats
waar de bussen toekomen nogal bekend is voor overvallen. Marlies en Ruth waren
nog goed aan het slapen en hebben daar niets van gemerkt. Ze waren wel nog
groggy toen we om 8u45 aankwamen in Puntarenas. Daar aangekomen, moesten we een
taxi nemen naar de busterminal. Aangezien we niet allemaal in 1 taxi pasten,
deelde Benjamin een taxi met 2 andere toeristen. We hadden geluk en konden
onmiddellijk de ferry nemen naar Paquera. Er was wel nog wat twijfel over waar
we naartoe gingen. Ruth had gelezen dat er in Montezuma soms diefstallen in
hostels zijn en dus besloten we naar Santa Theresa te gaan. Hilke was ondertussen
aan het aanschuiven om de ferry-tickets te kopen en raakte stillaan in paniek.
Juist op tijd hadden we de knoop doorgehakt. Om 9u vertrok de ferry. Op de
ferry lazen we in de lonely planet dat Santa Theresa eerder voor surfers is en
we besloten dat we toch beter naar Montezuma gingen. Probleem was dat we aan
het ticket-office een ticket voor Santa Theresa hadden besteld. De tickets
waren echter even duur dus we dachten dat wel konden wisselen.Toen de boot
aanmeerde in Paquera, ging iedereen van de boot. Wij dachten echter dat de boot
ging verder varen naar Montezuma. Blijkbaar ging de boot enkel naar Paquera.
Problem solved. We konden onmiddellijk een bus nemen naar Montezuma. Rond de
middag kwamen we aan. We vonden al snel een goed hostel. We hadden een kamer
voor ons 5 en een groot terras waar we s avonds konden ontspannen. We aten mango
en brood en gingen naar de supermarkt. Marlies was heel moe en heeft een dutje
gedaan terwijl de rest een wandeling heeft gemaakt naar een waterval kort bij
het dorp. Ruth en Hilke hebben zich geïnstalleerd aan de rivier en Benjamin en
Pieter gingen langs en door de rivier tot aan een heel erg mooie en grote
waterval. Prachtig!! s Avonds hebben we pasta met looksaus en groentjes
gemaakt.
Vandaag gingen we in het nationaal park van Monteverde een boswandeling
maken. De bus vertrok om 7u30 dus zijn we met kleine oogjes om 6u45 opgestaan. Het
park was wel redelijk duur. De inkom was 17 dollar per persoon, maar gelukkig voor
Hilke had ze haar studentenkaart mee. Pieter en Marlies waren voor het vertrek
ontbijt gaan kopen en dat hebben we opgegeten onder een afdakje tussen de
kolibries. We waren nog maar juist vertrokken toen Benjamin een wandelende tak spotte
... Dat was een goed begin ;-). Spijtig genoeg bleef het daarbij. We hebben een
grote ronde gewandeld: Het was super mooi, maar we hebben geen dieren gezien.
Het was ook erg mistig en op de miradors zagen we bijna niets. s Middags hebben
we terug bij de kolibries onze bokes gegeten en nadien trokken we opnieuw het
park in. We zijn gesplits: Benjamin en Pieter gingen voor een grotere wandeling
en de meisjes voor een kleinere. Zo dachten de mannen meer dieren te kunnen
zien, maar dat viel dik tegen. Benjamin en Pieter zagen alleen wat vogels en
insecten, maar de meisjes hadden het geluk een hele familie wasbeertjes te
zien. Nadien gingen we terug naar de ingang om de bus te nemen. Terwijl we wachtten
op de bus en aan het presidenten waren (Pieter was weeral president!),
passeerde er een bakker ... we hebben ons een lekker stuk cake gekocht. Terug
in het dorp hebben we lekker gekookt... overschot van de wraps en lekkere
appelmoes. Nadien hebben we onze rugzak gemaakt (er was werk aan!) en zijn we allemaal
samen nog iets gaan drinken. Natuurlijk hadden we onze kaarten mee zodat we
terug konden presidenten. Pieter moest van zijn troon gestoten worden.
Om 8 uur hebben we lekker ontbeten in ons hostel. Om 10u 30
werden we opgehaald voor onze canopy tour. Het was een super leuke canopy tour.
Er waren 10 gewone ziplines, 2 supermans (waar we met onze rug werden
vastgemaakt en waardoor we dus precies vlogen) en de mega-tarzansprong. Zalig! Voor
de tarzansprong had iedereen behalve Hilke wel wat schrik, maar het viel
uiteindelijk goed mee. Net na de laatste superman vroegen de begeleiders ons of
we de tarzan wouden doen. Iedereen antwoordde direct ja maar nadien kregen we
toch wat twijfels J.
Het was best wel hoog. Marlies hebben ze
wat getest door haar op het platvorm te laten wachten doordat het touw was
gelost. Niet gezellig als dat gebeurt wanneer je daar 40m boven de grond staat.
Maar het was het helemaal waard! Na de sprong, was het zalig om door de lucht
te vliegen. Na de canopy tour zijn we terug naar het hostel gegaan. Daar
hebben we soep met brood gegeten, heeft Marlies met thuis geskyped, hebben we
gemanild en aan de blog gewerkt. Pieter en Benjamin zijn gaan joggen en nadien
hebben we allemaal samen nog een stevige workout gedaan. Hilke en Marlies zijn
op tijd gaan slapen maar Benjamin, Ruth en Pieter zijn s avonds nog iets gaan
drinken.
