Om 5u 30 stond de wekker want het beloofde weer een zware
dag te worden. Pieter geraakte wel heel erg moeilijk uit zijn bed.
Waarschijnlijk gisteren te lang aan het vuur blijven zitten J. We hebben lekkere
oatmeal met chocolade gemaakt en alles opgeruimd. Rond 7u 30 zijn we vertrokken.
Het Australische koppel had muilezels besteld tegen 6 uur, maar toen wij
vertrokken, waren die nog steeds niet gearriveerd. Later hoorden we dat ze pas
om 9 uur waren aangekomen en ze dus 3 uur hebben moeten wachten. Zijn wij blij dat
we geen gids of muilezels hebben zodat we alles op ons eigen tempo kunnen doen.
Eerst was het een kleine klim van de kampplaats op 2800 meter naar een pas van
ongeveer 3200 m. Daarna begonnen we aan een heel erg lange afdaling tot aan de
rivier op ongeveer 1800m. Dus iets van
een 1400m gedaald. Op onze afdaling kwamen we nog een heel erg mooie ruïne
tegen. Het was vooral een mooie verrassing omdat we niet wisten dat er op deze wandeling
nog andere grote ruïnes waren. De ruïne van: Pinchaunuyoc. Heel veel terrassen
met een irrigatiesysteem. Nadien zijn we verder afgedaald naar de rivier. Aangezien
het terug een super warme dag was en we toch alleen waren aan de rivier heeft
Pieter daar een goed badje kunnen nemen J.
Nadien hebben we lekkere pasta met tonijn klaargemaakt zodat we er sterk
opstonden om aan de volgende klim te beginnen. Toen we al een tijdje aan de
rivier zaten, passeerden er een aantal muledrivers. Wel grappig dat ze allemaal
hetzelfde idee hadden als Pieter: kleren uit en de rivier in. Net voor we
vertrokken arriveerden ook de Amerikanen en de Australiërs. Wij begonnen alvast
aan de klim want we hadden nog een 1300 m te stijgen. Het was super steil en
daardoor wel erg zwaar. Een fameuze kuitenbijter. Rond 17u kwamen we een bordje
tegen met: Maizal sole 15 minutos. Na zo een zware dag waren er dat wel nog
15 te veel en rond 17u 30 kwamen we aan in Maizal. Trop is te veel! We waren
wel blij nog voor het donker aan te komen. Onderweg werden we ingehaald door de
twee Amerikanen. We hielden ff halt om uit te rusten en bedachten dat we eigenlijk
elkaars namen nog niet wisten. Als zij over ons spraken dan spraken ze over
het Belgisch koppel en als wij over hun spraken dan spraken we over de twee
Amerikanen. Nu hadden we officieel met Luke en Trevor kennis gemaakt J. We hebben nog vlug
voor het donker de tenten opgezet en nog een lekker soepje gegeten. De
muledriver van de Amerikanen had een grote fles bier gekocht, waar we ook een
glaasje van kregen. Op zulke momenten smaakt dat toch altijd iets meer J. Luke en Trevor hadden
ook nog wat brocoli en rode wijn over die we kregen. Jammie!! Toen wij ver
klaar waren met eten zijn de Australiërs rond 18u 45 toegekomen. Zij hadden dus
nog een heel eind in het donker moeten wandelen. Wel balen wetende dat ze s
morgens 3u op hun ezels hadden moeten wachten. Volgens de hoogtemeter van de
Australiër zaten we nu op 3100m en niet op 2800 zoals onze kaart aangaf. Dat
verklaart wel waarom de klim zo lang duurde J.
We zijn ons tentje ingekropen en hebben nog ff de gebeurtenissen van de voorbije
dagen neergepend zodat we het niet vergeten voor op onze blog.
Vandaag stond er een van de hoogtepunten van onze trekking
op het programma: het bezoek aan Choquequiraw. Rond 10 vertrokken we naar de
ruïnes. Eerst gingen we naar grote terrassen die gebruikt werden om aan landbouw
te doen. Nadien gingen we naar het grote plein in het centrum van de site. Net
naast het grote plein bezochten we het huis van De Inca. Hier staat nog vrij
veel van recht. Het strooien dak is wel verdwenen, maar de stenen constructie
is wel nog volledig. Van het huis van De Inca gingen we verder naar boven. De
gebouwen daar zouden gediend hebben om lijken in op te bergen. Omdat dit
gedeelte hoger gelegen is, hadden we een supermooi zicht op de site. Daarna gingen we naar een van de mooiste en meest
speciale plaatsen van de site: de sector llamas. Hier heb je een hele lange
trap naar beneden en een 50-tal terrassen. Op de muren van de terrassen zie je
verschillende lamas. Heel erg mooi! Nadien zijn we via de steile trap terug
naar het grote plein gewandeld. Toch niet zon rustdag J. Vandaar zijn we dan een
klein bergje opgegaan. Hier heb je sector Usnu. Een grote open plaats die de
Incas zouden gebruikt hebben om de astrologie te bestuderen. Omdat dit een
stukje hoger ligt dan de rest van de site hadden we ook hier een prachtig
uitzicht en konden we mooie fotos nemen. Daarna daalden we af naar Casa
Sacerdota en Pikiwasi. De gebouwen in sector Pikiwasi hadden een
administratieve functie. De site wordt soms wel vergeleken met Machu Picchu
omdat daar een vergelijkbare indeling is van de gebouwen in verschillende
sectoren. In totaal ligt er van Choquequiraw nog maar een 30 % bloot. Ze zeggen
zelfs dat het in totale oppervlakte groter zou zijn dan Machu Picchu, maar dan
hebben ze wel nog veel werk. Misschien moeten we hier binnen een aantal jaar
nog eens terugkomen. Nadien zijn we terug gegaan naar de kampplaats. Beneden
waren er nog meerdere terrassen, maar aangezien dat heen en terug nog een uur
een half wandelen was en het bijna donker ging worden, gingen we daar niet meer
naar toe. We hebben er gisteren en vandaag wel een heel mooi zicht op gehad van
op de bergflanken. We hebben lekker gekookt en de Australiërs hebben bij gebrek
aan een goed vuurtje dat van ons terug mogen gebruiken. Aangezien we onze blok
kaas al zo beu waren en er toch nog een paar 100 gram over was, hebben we hem
aan het Australische koppel gegeven. In ruil hebben we dan een Asperge soepje
gekregen, want dat waren zij ondertussen al beu gegeten J. Op de kampsite hebben we nog
een Nederlander ontmoet. Een hele sympathieke kerel. In zijn nieuwe versie van
de lonely planet stond dat deze trektocht onmogelijk was wegens het ontbreken
van de brug aan de rivier ... de lonely is dus toch niet altijd up to date. Hij
probeerde een vuurtje te maken om ons aan te verwarmen, maar aangezien dat niet
echt bleek te lukken is Pieter hem gaan assisteren. Zo hebben we nog een tijdje
gezellig aan het vuur gezeten en zijn we nadien met kleren vol rook ons tentje
in gekropen.
We hadden gisterenavond aan de man van de kampplaats
gevraagd of het mogelijk was om s morgens om 5u de kabelbaan over de rivier te
nemen. Hij was dat blijkbaar niet vergeten, want om 4u stond hij al aan onze
tent om ons te wekken. Wat een poepie! Ontbeten en opgeruimd in het donker en
dan rond 5u in het donker de kabelbaan over de rivier. Best wel spannend. We
zijn goed aan de overkant geraakt om te beginnen aan onze beklimming van
ongeveer 1500 hoogtemeters. We merkten wel dat we gisteren al heel wat muggenbeten hadden
opgelopen en ook vandaag waren de bastards weer van de partij. Gelukkig hadden
we voldoende repellent voorzien. Rond 8u kwamen we aan aan de eerstvolgende
kampplaats: Santa Rosa. Daar hebben we de overschot van onze pasta van
gisterenavond opgegeten en zijn dan verder gewandeld. Aangezien we voldoende
tijd hadden, zijn we vaak gestopt om wat uit te rusten, snacks te eten en
natuurlijk om van het prachtige uitzicht te genieten. Gelukkig lag dit pad
grotendeels in de schaduw en was het dus niet zo warm als gisteren. Onderweg
zijn ons een aantal toeristen voorbijgestoken, maar wij waren wel de enige op
de hele trekking die het zonder muilezels deden. Er passeerden ons ook twee
Amerikanen. Toen ze voorbij ons waren, hoorden we hen tegen elkaar zeggen: Did
you see those 2 tourists? They
are also going to Machu Picchu and they are carying there own backpacks J. Rond
12 uur kwamen we boven aan in Maranpata. We waren blij eindelijk boven te zijn,
maar kregen van gidsen van andere groepen te horen dat als je verder gaat
richting Yanama dit niet de zwaarste dag was. Pfff, dat beloofd! Van in
Maranpata konden we al een eerste glimp opvangen van Choquequiraw. Boven op een
berg, wat een prachtige locatie! In Maranpata hebben we wat uitgerust en
opnieuw bokes met kaas en honing gegeten. De kaas vonden we in het begin wel
lekker, maar de smaak begon wat tegen te gaan. Toen we al een tijdje boven
waren kwam ook het koppel uit Australië toe. Hun stoof had het gisteren avond
blijkbaar begeven en ze vroegen of ze onze stoof mochten gebruiken. Gelukkig
hadden wij wel goed gerief bij J.
Rond 14u zijn we verder gewandeld richting de kampplaats aan Choquequiraw.
Onderweg moesten we ook al de tickets kopen voor het bezoek aan de site morgen.
We kregen al wat uitleg van de parkwachter en maakten nog een gezellig praatje.
Hij vertelde ook dat ze niet erg gelukkig zijn met de kabelbaan die er gaat
komen. Zij zouden het liever zo rustig houden als het nu is. Rond 15u30 kwamen
we aan aan de kampplaats. De twee Amerikanen waren er ook. Een van hen is een
gids uit de VS die hier voor een half jaar werkt als outdoor gids. Hij woont nu
in de heilige vallei in Ollantaytambo. Zijn hoofdbezigheid is het gidsen van
fietstochten in de heilige vallei. Dat is misschien nog wel iets interessants
om te doen na ons bezoek aan Machu Picchu. De andere Amerikaan is een iets
oudere super vriendelijke kerel die in de VS al verschillende jaren lezingen
over deze trekking heeft gevolgd. Nu is het als een dream come true dat hij
deze trekking kan doen. Hij was blij ons te zien en zei dat hij een hele dag
aan ons had gedacht. Na de leuke babbel hadden we nood aan een douche dus
hebben we ons een koude douche genomen. Heerlijk! We hebben eten gemaakt en
zijn moe ons bedje in gekropen. Morgen staat het bezoek aan Choquequiraw op het
programma en dus een beetje een rustdag.
Om 6u 30 hadden we ontbijt besteld in ons hostel. Lekkere
bokes met appelsienconfituur, een roerei en koffie. Een stevige maaltijd om de
dag te starten. Nadien zijn we in een winkeltje nog wat extra brood gaan kopen
en hebben we nog eens gevraagd waar de trail precies start, want tijdens onze
korte wandeling gisteren hadden we niet echt aanwijzingen gevonden. Rond 7u 30 zijn
we vertrokken. Al snel vonden we de eerste aanwijzingen naar Choquequiraw...
nog 32 km te gaan. We waren nog niet lang vertrokken toen we een heel erg
vriendelijke parkwachter tegenkwamen. Hij vond dat we goed vooruit gingen en
dat het dus wel zou lukken met de rugzakken. Hij waarschuwde ons wel dat het
een heel erg stevige wandeling zou worden met veel stijgen en dalen. Hij zei
ook dat er een plan is om binnen dit en een aantal jaar een teleferico te
bouwen naar Choquequiraw zodat de site ook toegankelijk wordt voor minder
sportieve toeristen. Het nadeel is dan natuurlijk dat het veel toeristischer
zal worden dus we zijn blij dat wij het nu nog kunnen zien. Het eerste stuk
ging redelijk plat voor iets meer dan 11km tot aan een mooie mirador. Daar
hebben we een lekker boke met honing en kaas gegeten. Jammie! We merkten wel
dat onze kaas nogal veel vocht begon te verliezen dus hebben we hem maar in een
extra plastiek zakje gestoken. Van aan de mirador was het een stevige afdaling
van ongeveer 1500 hoogtemeters. Het was wel superwarm, dus aan elk schaduwplekje
hielden we even halt om een hitteslag te vermijden. Samen met ons daalden er
ook nog 2 arrieros (muledrivers) met hun muildieren af. Na ongeveer 1200 meter
dalen, kwamen we aan de eerste kampplaats: Chiquiska. Daar hebben we een
archeoloog ontmoet die in Choquequiraw werkt en ook onderweg was naar daar. Hij
ging wel beneden aan de rivier een ezel nemen en zo vandaag nog in Choquequiraw
aankomen. We vertelden hem over de trektocht die we aan het doen waren. Hij gaf
ons nog wat uitleg en vertelde dat het beter is om van Yanama niet naar Santa
Theresa te wandelen, maar wel naar Huancacalle. De route van Yanama naar Santa
Theresa is grotendeel gewoon op de weg en niet zo speciaal om te wandelen.
Daarentegen is de route van Yanama naar Huancacalle in een heel erg mooie
vallei en zijn er in Huancacalle nog mooie ruines te zien. We zullen het in
beraad houden, maar de route naar Huancacalle betekent wel dat we niet tot in
Machu Picchu kunnen wandelen. We zullen dan van Huancacalle de bus moeten nemen
naar Santa Theresa. Op de kampplaats ontdekte Pieter ook dat bij zijn beide
schoenen de zool er bijna volledig af lag. Het vele wandelen heeft zijn tol
geëist. Gelukkig had hij zich er op voorzien. Met wat touw en strips hebben we
de zool terug aan de schoen bevestigd. Wel niet echt ideaal aan het begin van
een lange wandeltocht, maar er zit niet anders op. Na het vele reparatiewerk
daalden we af naar de volgende kampplaats: Playa Rosalina. Een mooie
kampplaats aan de rivier maar beneden in de canyon en dus heel erg warm. We
hebben ons tentje opgezet, maar aangezien de grond beenhard was, was dat niet
zo gemakkelijk. We hebben een lekkere koude douche genomen. Toen wij al een
tijdje gearriveerd waren, kwam ook het Australische koppel toe. Aangezien zij
muildieren hadden om hun rugzak te dragen, moesten ze zelf niets dragen en toch
waren ze nog trager dan ons J.
Blijkbaar hadden ze s morgens tot 9 uur op hun muildieren moeten wachten. Nadien
hebben we een lekkere pastamaaltijd bereid. Aangezien de kampplaats gratis is,
vonden we toch dat we de eigenaar iets mochten gunnen, dus kochten we een cola.
We hebben nog wat gepraat met de eigenaar van de kampplaats. Om morgen de
rivier over te steken moeten we een kabelbaan nemen. Er was vroeger een brug,
maar die is ongeveer een jaar geleden weggespoeld. We vroegen aan de man of het
mogelijk was om morgen om 5 uur de kabelbaan te nemen en dat was geen probleem.
We willen liefst vroeg vertrekken zodat we niet in dezelfde hitte van vandaag
naar boven moesten wandelen. De man vroeg ons ook of we geen medicatie hadden,
want hij had wat last van diarree. We hebben hem met plezier een loperamide
gegeven. Nadien zijn we op tijd ons bedje ingekropen, maar het was veel te warm
om echt goed te kunnen slapen.
Klaar om te vertrekken! Vanmorgen hebben we een lekker
yoghurtdrankje gedronken en zijn dan vertrokken naar het busstation. We namen
de bus om 10u. Onderweg hadden we veel fille dus we kwamen pas om 14.30u aan in
Saywite. We waren blij dat we er waren. Het was super warm op de bus en achter
ons zaten twee wenende babys. Verder stapte er om het kwartier een verkoper op
de bus om allerhande dingen te verkopen. Aangezien het nog redelijk ver was
naar Cachora namen we een taxi. We hadden van de Duitsers gehoord dat die taxi
25 soles kostte dus toen de taxichauffeur ons 30 soles wou aanrekenen hebben we
toch even op onze strepen gestaan. Aangekomen in Cachora ging Pieter op zoek
naar een hostel terwijl Marlies bij de bagage bleef. Er waren juist twee
Australiërs aangekomen en blijkbaar gingen zij ook naar Machu Picchu wandelen.
Zij gingen hun bagage door muilezels laten dragen maar het was toch een
geruststelling te weten dat we niet als enigen deze trektocht gingen doen. We
werden aangesproken door een vriendelijke man die een twee-persoonskamer voor
20 soles verhuurde. Het was een heel mooi hostel en we kregen wat info over de
trektocht. We maakten nog een wandeling in het dorp en s avonds kregen we een
lekkere maaltijd van de eigenaars van het hostel. (We vroegen of er ergens een
restaurant was in het dorp en ze stelden voor om voor ons te koken voor maar 6
soles. Een aanbod dat we niet konden afslaan!). Nadien zijn we vroeg een doke
gaan doen zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken.
Vanmorgen hebben we uitgeslapen en hebben we nog eens met de
omie en opie kunnen skypen, want dat was lang geleden. We hebben ontdekt dat
onze badkamer geen warm water heeft, dus hebben we een lekker koude douche
genomen. Rond de middag zijn we de stad in getrokken. Daar hebben we voor 4
soles een lekker menu gegeten. Nadien zijn we naar het busstation gewandeld om
onze tickets naar Cachora voor s anderendaags te kopen. Op de terugweg hebben
we een tweede batterij gekocht voor ons fototoestel. Onze grootste nachtmerrie
was om na de trektocht van negen dagen met een lege batterij in Machu Picchu
aan te komen. Het leek geen namaak te zijn dus hebben we graag deze kleine
investering gedaan. We hadden echter niet meer genoeg cash geld en dus moesten
we een ATM zoeken. ATMs genoeg alleen hebben we er zeker 10 moeten proberen
vooraleer Pieter zijn kaart werd aanvaard of vooraleer we een redelijke
hoeveelheid geld konden afhalen. Nadien zijn we naar de markt gegaan. Daar
hebben we nog een jugo gedronken en hebben we nog wat maiz tostado gekocht voor
op de trektocht. s Avonds zijn we een uitgebreid menu voor 15 soles gaan eten
en zijn we benzina blanca voor ons kookvuurtje gaan kopen. In de outdoorshop
verkochten ze ook drinkbussen van Nikko, geschikt om warm water in te gieten.
Aangezien Marlies het s nachts aan de Ampato zo koud had gehad, besloten we
deze drinkbus te kopen. Zo kan ze bij koude nachten heet water in de bus doen
en dan de warme drinkbus in haar slaapzak steken. Na het shoppen was het tijd
om onze zak te maken en om een doke te gaan doen.
Rond 6u30 kwamen we toe in de busterminal in Cuzco. We
gingen te voet naar het centrum. Het was maar een 3-tal km, dus niet echt de
moeite om een taxi te nemen. Onderweg naar het centrum kwamen we een man tegen
die ons een hostel aanbood voor maar 15 soles per persoon. Dat was echt heel
erg weinig en we besloten een kijkje te gaan nemen. Het hostel is niet super
gezellig of chik, maar er is WIFI en een privé badkamer dus we besloten om hier
te blijven. Hij nam ons mee naar een vriend van hem die een kampeerwinkel
uitbaat. We dachten daar een kaart te kopen voor onze trektocht die we gaan
ondernemen. We gaan namelijk een wandeling maken van 2 dagen naar Choquequirau
en van daar gaan we dan verder doorwandelen naar Machu Picchu. Maar aangezien
we dit zonder gids willen doen, hebben we wel een goeie kaart nodig. Aangezien
de man niet echt goeie kaarten had, zijn we op de Plaza de Armas is gaan horen
bij de toerist info. Toen de man in de toerist info over onze plannen hoorde,
keek hij wel wat raar. Hij zei dat het zeker mogelijk is en super mooi zal
zijn, maar dat we waarschijnlijk de enige toeristen op deze trek zullen zijn.
Deze wandeling is namelijk helemaal niet bekend en dus niet toeristisch. Hij
vertelde ons waar we een kaart konden kopen en waar we onze tickets voor Machu
Picchu konden kopen. We trokken de stad in. Eerst gingen we op een grote
overdekte markt een jugo drinken. We hebben daar ook al wat inkopen gedaan voor
onze trek: een blok kaas, mais tostado (iets dat we via onze gids op onze
vorige tocht hebben leren kennen), nootjes en rozijnen. We kochten er ook een
lekkere mango en aten er een visschotel tussen de locals. Wegens een dringende
nummer 2 bij ons 2 zijn we dan terug gegaan naar ons hostel. We hebben in pasant
de WIFI is getest en nog eens met het thuisfront kunnen skypen. Nadien zijn we
terug de stad ingetrokken. In een grote boekenwinkel hebben we een goeie kaart
voor de wandeling gevonden. We gingen ook naar het officiële kantoor waar ze de
tickets voor Machu Picchu verkopen. We hadden wel een klein probleem. We willen
namelijk ook naar Huayna Picchu gaan, maar daar mogen maar 400 mensen per dag
op en dat moet je dus tijdig reserveren. Dat reserveren kan je hier in het office wel doen, maar het probleem is dat we niet exact weten hoe lang onze
trektocht zal duren. We hebben dan maar ruim gerekend en hebben de tickets
vastgelegd voor 18 mei. Zo hebben we in totaal 9 dagen om aan Machu Picchu te
geraken en kunnen we de 10e dag de site bezoeken. Daarna zijn we nog
naar de supermarkt geweest om al het meeste van ons eten voor de trektocht te
kopen. s Avonds zijn we dan lekker gaan eten. Het Duitse koppel dat we tijdens
de beklimming van de Huayna Potosi hadden leren kennen had ons dit adresje
doorgestuurd en het was inderdaad heel erg lekker en goedkoop. Daarna zijn we
ons bedje ingekropen.
