Voor de geïnteresseerde kinesitherapeuten, een update over oefentherapie. In bijlage een foto van de lokale zumba (met aangepaste muziek:)) en een moderne versie van de legpress, loopband en hometrainer.
Uitgeslapen en nadien naar het busstation gewandeld met twee
vriendelijke duitsers. Spijtig genoeg gingen zij zuid- en wij noordwaarts. Na
een busrit van 3 uur kwamen we aan in Lampang. De eerste indruk was nogal
tegenvallend. Het busstation lag in een lelijke buurt, we hadden honger en
hadden veel te warm. Na een goed doucheke en een lekker maaltijd gekocht op een
avondmarktje, konden we de stad beter appreciëren. Rustige straatjes met mooie
huizen. Ideaal om morgen nog een dagje tot rust te komen vooraleer we verder
trekken naar Chiang Mai.
Met de fiets naar Old Sukhothai. Opnieuw mochten we de
fietsen van het guest house gebruiken. De oude stad ligt 14km van de nieuwe
stad. Het was dus perfect te doen met de fiets (hoewel de eigenares van het
guesthouse schrok toen we zeiden dat we met de fiets gingen.) Ze zijn hier
blijkbaar gewoon om voor alles hun brommer of auto te nemen. Toegegeven, het
ging niet zo vlot als in België. Pieter had nu wel remmen maar geen goede
pedalen, een veel te laag zadel en banden die wel wat lucht konden gebruiken,
maar na een uurtje zijn we er toch goed geraakt. De tempels in de oude stad bevinden
zich in een prachtig park van 45 km² en behoren tot het werelderfgoed. Hoewel
dit een toeristische trekpleister is, lijk je er door de grote oppervlakte soms
alleen rond te lopen/fietsen. De tempels dateren uit de 12e-13e
eeuw en verschillen dus heel wat van stijl van de iets wat kitscherige modernde
tempels. Het was een zalige dag om in het zonnetje tussen de verschillende
ruïnes te fietsen. Aangezien aan elke tempel enkele grote spots stonden,
dachten we dat het mooiste savonds nog moest komen. Mooi niet. Om 7 zaten we
in het donker te wachten en wist een parkwachter ons te zeggen dat de lichten
niet aangingen. Na een lekker soepje zijn we dan maar teruggefietst naar de
nieuwe stad. Verrassend genoeg ging de terugweg veel sneller. Het opgaan bleek
vals plat te zijn.
s Ochtends weer vroeg uit ons bedje. 6u30! Want voor 8 uur
stond ons volgende vervoermiddel al klaar: een olifant. Que lindo! We hadden er
lang naar uitgekeken om eens op een olifant te kunnen zitten. Het was een erg
leuke ervaring maar de zitplaats was zo oncomfortabel gemaakt dat we na 4u blij
waren dat we er terug afkonden. In de namiddag moesten we opnieuw de lange en
oncomfortabele rit met de Songtaew doen naar Mae Sot. s Avonds terug in het
huis van Mr. Lar geslapen.
Op gestaan om 8 uur na een bestoken nacht voor Pieter. Zijn
benen en voeten staan vol muggenbeten (ongeveer 50). Die van Marlies niet
(ongeveer 10 en zelfs dat is volgens
Pieter overdreven). Na het ontbijt vertrokken naar Ti Lo Su, de hoogste
waterval van Zuid-Oost Asie. Het was een wandeling van anderhalve kilometer
door een bamboebos. En daarna, que lindo! Een super mooie waterval!! Eerst
konden we ze van beneden bekijken en fotos nemen ( dat was niet zo gemakkelijk
met al dat opspattend water). Toen riep Um (de gids) ons dat we hem moesten
volgen. Hij begon over rotsen te klimmen en bracht ons naar de hogere
platformen van de waterval. Dat was zo leuk! Het water was verfrissend maar
zeker niet koud. We konden af en toe een doucheke nemen. In Europa zou dit
nooit mogen wat betreft veiligheid en natuurbehoud. Het was zalig dat we er
alleen met ons drie waren. Op de terugweg hoorden we een grappig geluid. Het
leek erg op de walvis van Jeroen Leenders (zie youtube) maar het bleek een
gibbon te zijn. s Middags kregen we lunch terug op de kampplaats. Voor 1 keer
geen rijst maar pasta. Daarna vertrokken we te voet naar een dorp van de Karen.
Een hele mooie wandeling langs bamboes en rijstvelden. We zagen de
processierups (jaja die hebben ze hier ookJ)
en hoe onze gids eetbaar bamboe uit bamboeschuiten hakte. Marlies zag een naar
haar mening toch wel heel grote spin. En met een beetje pushen van de gids is
ze er van dicht bij een foto van gaan nemen. Het was gelukkig geen giftige.
Enkel spinnen die een hol in de grond maken (bijvoorbeeld tarantulas) zijn
giftig. Rond 3 uur kwamen we aan in het dorp. Misschien nog wel mooier dan de
waterval. Traditionele houten huisjes op palen, loslopende kippen, honden,
varkens, biggetjes en 1 peuti (een kleine kat)J
in een vallei omgeven door prachtige bergen en under coconut and banana trees.
We maakten een wandeling door het dorp, terwijl de ouderen hun dagelijkse
klusjes deden en de schattige kinderen op straat speelden. Om toch geen slechte
indruk te maken, en omdat wij en onze kleren heel hard stonken, hebben we
buiten aan een kraantje een waske gedaan. Nadien opnieuw een super lekkere
maaltijd gekregen met soup refill en candle light. Het zijn ongelooflijk lieve
mensen.
Opgestaan om 7u (que temprano) om op tijd aan het raften te
kunnen beginnen. Het raften was op een relatief rustige rivier, de Mae Klong,
maar echt prachtig. De eerste stop was bij de hot spring, zalig warm water en
aan de oevers een super zachte grond onder onze blote voetjes. Verderop hadden
we een pick nick met rijst en kip. Verder was het een rustgevend boottochtje
behalve dan het proberen fotograferen van een mooie blauwe vogel die steeds
iets te snel weg was. Het is uiteindelijk gelukt. Na de middag deden we een
stevige wandeling in de jungle. Het stijgen was hot en steamy, maar tijdens het
dalen kregen we wat verfrissing door een regenbui... lang leve het
regenseizoen. Aangkomen op de kampplaats hebben we ons snel gedouched en
gewapend tegen de muggen: lange broek, lange mouwen en deet, veel deet. Opnieuw
lekker gegeten en gedronken uit een beker van bamboe die de gids tijdens de
tocht voor ons had gemaakt (wat een poepie).
Na een goed doke werden we om 5 uur wakker in Mae Sot. Daar
werden we opgehaald door Mr. Lar. Bij hem thuis konden we nog een doke doen tot
8u30. De eerste activiteit op het programma was de border market. Een marktje
op de grens met Myanmar (Birma). In de namiddag vertrokken we met een Songtaew
naar Umphang. Wat een belevenis: met 18 mensen, een brommer, 3 zakken rijst en
nog wat bagage in een overdekte pick up truck. Comfortabel was het niet echt en
gelukkig had Marlies een touristil genomen. Na 4 uur (slechts 170 km, maar meer
dan 1000 bochten en vele paspoortcontroles voor Birma vluchtelingen) kwamen we
aan in Umphang: guest house the trekker hill. We kregen daar een
overheerlijke maaltijd en kropen nadien in ons caveke onder het roze
muskietennet. Ondanks de beestjes (kakkerlak en slak aan de wc op 2m van ons
bed) toch goed geslapen.
Avontuur in Bangkok. Samen met Elly (Noorwegen) en Loes
(Nederland) gingen we op weg naar Wat Arun. Eerst geprobeerd met de boot, maar
wegens koninklijke activiteiten vaarde er geen express boten (we geloofden de
Thai aan de ticket verkoop eerst niet omdat we dachten dat hij ons een duurdere
boot wou aansmeren). Het was spijtig genoeg waar. Nieuw plan: taxi... Ook geen
succes ... ze stopten wel maar wouden niet op de meter rijden (alleen aan een
vaste prijs die veel te duur is). We laten ons niet in het zak zetten dus gaan we
maar te voet. Ondertussen was het al ver middag, dus op zoek naar lunch. Ook
dat was een avontuur. In een klein steegje installeerden we ons aan een
tafeltje, maar bestellen was een ander paar mouwen: de dame sprak geen Engels
en belde haar dochter op om via de telefoon de bestelling op te nemen. Dat was
wel een succes: heel lekker gegeten voor maar 40 Bath (cola included). Voor een
keer dat Marlies eens geen cola bestelde maar water, kreeg ze wegens de
communicatieproblemen toch een cola . Its meant to be J. Nadien naar China town
gewandeld. Gezellige drukte en lekker gegeten aan de kraampjes. Satés op de
BBQ, geen idee wat het was, maar het was lekker dus geen vragen stellen. s
Avonds afscheid genomen van Elly en Loes en vertrokken op de Umphang trek met
een chique bus naar Mae Sot.
Geen 600 bath betaald voor een long tail boat wel 30 bath
voor ons beiden samen op de chao praya express. Verbaasd dat we het zo goed
gevonden hebben. We zijn afgestapt aan de halte Tha Chang dichtbij de Wat Phra
Kaew (tempelcomplex) en grand palace (het vroegere paleis van de koning). We
hebben ons eerst een weg gebaand door een klein marktje waar we de kokosnoot
voor het eerst hebben gespot (niet under een coconut tree J). We hebben ons niet
in het zak laten zetten door Willy people (Thai people die goed gekleed zijn en
goed Engels spreken = loesj). Hele mooie gebouwen gezien maar heel druk en
dicht op elkaar. Er was wel een kraantje met drinkbaar water, de vraag: Doen
we het of doen we het niet? Ach ja, we doen het ... op el flaco (of de platte,
die we nog niet hebben gekregen dankzij de rijst). In fact still no sign of
number 2. Na het bezoek hebben we op het marktje noodles gegeten en de coconut
gedronken, best wel lekker. Daarna een wandeling van de lonely planet door de
oude stad gemaakt. Mooie wandeling maar warm en felle zon (zie Pieters rode nek
aangezien Marlies de zonnecreme vergeten was). Bangkok is een drukke stad, het
is gek om de straat over te steken. 12 rijvakken en de lichten werken niet. Na
een paar minuten waren we toch dapper genoeg om over te steken. De wandeling
eindigde in Wat Pho, veel rustiger dan Wat Phra Kaew en zeker even mooi. Het is
de tempel van de liggende Budha. Die is best wel indrukwekkend: 45m lang en 15m
hoog. Terug in het hostel hebben we kennis gemaakt met Elly uit Noorwegen.
Samen met haar hebben we een infosessie over Bangkok en omstreken bijgewoond.
Daar hebben we interessante informatie gekregen. Zo vernamen we dat je best
geen geld afhaald aan een roze ATM, want die zijn niet te betrouwen (50% kans
dat je geen geld krijgt terwijl het wel van je rekening gaat). Na de infosessie
hebben we iets gegeten in het guest house en de eerste fotos geupload. We
dachten snel klaar te zijn met de fotos, maar mooi niet. Marlies ging het na 3
uur sukkelen bijna opgeven toen Pieter het een laatste keer ging proberen en
jawel de aanhouder wint. Het was ondertussen al half 1 ... tijd voor een doke.
