Marlies heeft uitgeslapen en nadien nog evenTV gekeken (dat
begint een slechte gewoonte te worden). Ondertussen heeft Pieter een deel van
de achterstand op de blog bijgewerkt. In de voormiddag hebben we het museum
over het ijsmeisje Juanita of the inca icemaiden bezocht. Dit is het
bevroren lichaam van een meisje van rond de 13 jaar oud dat in 1995 gevonden is
op de Ampata vulkaan. De vulkaan die wij normaal gezien gingen beklimmen. In
1995 was een van de vulkanen, de Sabancaya, in de buurt van de Ampato actief en
door de hitte die daarvan vrijkwam is het ijs op de Ampato gesmolten en is het
lichaam naar boven gekomen. Ze hebben nadien ook nog andere kinderlijkjes
gevonden. Al deze kinderen zijn op deze en andere vulkanen geofferd in de tijd
van de Incas om de goden gunstig te stemmen. In totaal hebben ze op verschillende
vulkanen ongeveer 16 lichamen gevonden, maar vermoedelijk zijn er nog een
heleboel meer. Deze kinderen werden rond hun 3 jaar door de Incakoning
uitgekozen. Vanaf dat moment mochten ze niet meer bij hun familie wonen, maar
gingen ze naar speciale plaatsen in het rijk voor de allerbeste opvoeding.
Vanaf dat moment waren ze voorbestemd om in hun tienerjaren geofferd te worden.
Dit was een hele eer, want het betekende dat ze na de offering zelf een soort
God werden en hun volk in het hiernamaals moesten beschermen. In een cafeetje
met WIFI zijn we nog iets gaan drinken zodat we al een deel van de blog online
konden zetten en aan het thuisfront nog een teken van leven konden geven. Om 8.30u
hebben we de bus genomen naar Cuzco. Het was een super chicke bus van Cruz Del
Sur. Nog nooit hadden we op zon bus gezeten. Bij het vertrek kregen we een
filmpje van 10min te zien over de veiligheidsregels op de bus. Zoals in een
vliegtuig, alleen was het hier wat overdreven. Er werd zelfs uitgelegd hoe je de
wc moest gebruiken. Nadien kregen we een lekkere avondmaaltijd en konden we
zalig gaan slapen met een dekentje en een kussentje.
Dit was de laatste dag van onze trektocht. We stonden voor
de verandering nog eens op tijd op en vertrokken rond 6 uur richting Huanca.
Een heel erg mooie wandeling langs de canyon. Onderweg had de gids nog 2
verrassingen ... een rotsformatie in de vorm van een voet en een andere in de
vorm van een penis. Vooral dat laatste vond hij zelf heel erg grappig. Rond 9u
30 kwamen we aan in Huanca. Daar hebben we op het pleintje ontbeten. Normaal
gezien zou er rond 14u pas een bus richting Arequipa zijn, maar we hadden geluk
en konden rond 11u de bus al nemen.Aangekomen in Arequipa namen we afscheid van
onze gids. Ergens zijn we wel blij dat we terug met ons 2 zijn. Het was een
goede gids, maar soms hadden we het er toch wat mee gehad. We zijn terug naar
ons hostel gegaan om ons eens goed te kunnen wassen. Nadien zijn we naar het
busstation gegaan om onze bus voor morgen nacht naar Cuzco vast te leggen. We
hebben onze bus toch maar bij een duurdere maatschappij vastgelegd, want we
hebben vernomen dat je hier niet op vervoer mag besparen. Niet alle
maatschappijen zijn even veilig. Sommige hebben bussen van heel erg slechte
kwaliteit wat vaak resulteert in dodelijke accidenten en anderen die stoppen s
nachts op verschillende plaatsen om nog meer mensen op te laden. Dit resulteert
dan vaak in overvolle bussen en veel diefstal... Nadien zijn we terug naar het
centrum gegaan om onze was van de trektochten binnen te doen. In de supermarkt
zijn we iets gaan kopen om te eten, want na de trektocht hebben we daar nood
aan J Nadien
zijn we een terrasje gaan doen in een gezellige straat. Daar hebben we onze
mails gelezen. Marlies heeft nog eens naar huis kunnen bellen en we hebben een
lekkere spaghetti gegeten. Nadien hebben we naar goeie of slecht gewoonte voor
onze tv nog een zakje popcorn geconsumeerd en rond 9 u ons caveke in, want dat
is al laat voor ons J.
Aangezien we gisteren al het hout hadden opgestookt, moest
onze gids s morgens opnieuw hout gaan zoeken J
Onze tent was weer goed aangevroren. Terwijl onze tent in het zonneke aan het
ontdooien en opdrogen was, hebben we lekkere havermoutpap gegeten en zijn we rond
8.30u vertrokken. Het eerste half uur moesten we door hoog gras wandelen dat
ongelooflijk hard prikte. Marlies heeft het goed geweten. Pieter had 2 broeken
aan en daar kwamen de stekers gelukkig niet door J.
Met de slangenzoektocht van de Pampas in
gedachten, heeft Pieter tussen het gras een kleine slang gevonden. Tot zover
het idee dat hier rond 4700m geen beesten zitten. s Middags hebben we brood
met tonijn gegeten met een laatste zicht op de Ampato vulkaan. Nadien zijn we verder
gewandeld naar een mooie canyon ... daarin zijn we afgedaald. We kregen de
keuze om ofwel door te gaan naar het eindpunt of om beneden in de canyon te
slapen. Het was nog maar 14u maar we besloten toch om daar te blijven. Anders
zou de tocht al op 4 dagen gedaan zijn en we hadden hem betaald voor een tocht
van 5 tot 6 dagen. We moesten eerst nog een rivier oversteken, en Marlies heeft
een van haar schoenen daar laten invallen. Handig hoor: waterdichte schoenen
die buiten droog zijn, maar binnen nat. We hebben ons tentje opgezet op een
super mooie plaats. Midden in de canyon omringd door rode rotsen. Pieter heeft
zich gewassen in de rivier en nadien hebben we nog wat uitgerust en daarna
gekookt. Het was een lekkere schotel met aardappelen, pasta, kaas,... nadien
nog een lekkere thee. Onze gids ging slapen, maar wij hebben het vuurtje nog
een tijdje brandende gehouden. Zeer gezellig en ook goed om Marlies haar schoen
te laten drogen. Als dessert hadden we nog wat nootjes, koekjes en appels
gegeten die we nog mee hadden.
Aangezien we s nachts niet de vulkaan zijn opgewandeld,
hebben we dan maar kunnen uitslapen tot 7u. Onze tent was s morgens stijf
gevroren. Zelfs aan de binnenkant van onze tent hadden we wat ijsvorming. We
hebben meestal s morgens wat condensatie aan de binnenkant en dat was nu ook
aangevroren. We lieten onze tent drogen in de zon en ontbeten aan de voet van
de vulkaan. Ondertussen heeft onze gids een ritueel gedaan om de goden van de
Ampato vulkaan gunstig te stemmen. Hij zei dat het rirueel heel goed verlopen
was en dat hij de goden een goede reis voor ons heeft gevraagd. We vertrokken
verder op onze tocht rond 10u. We wandelden met een heel mooi zicht op de
Ampato vulkaan. We hadden wel wat spijt dat onze gids er niet op durfde. Maar
anderzijds was dat misschien wel het beste. Op deze vulkaan ligt namelijk heel
wat sneeuw en we hadden geen getten en crampons (want dat was volgens de gids
niet nodig, maar daar hebben wij wel onze twijfels over.) Op een gegeven moment
stopte onze gids omdat we een bepaald dierengeluid hoorden. Onze gids dacht dat
het een poema was, maar we zagen niet waar het dier zat. Totdat Marlies ze op
een gegeven moment toch opmerkte. Onze gids was toen zeker dat het 4 poemas
waren. Pieter heeft er een foto van getrokken, maar aangezien ze zo ver zaten
is het moeilijk te onderscheiden of het nu vicunas of poemas waren. Maar
aangezien het veel spectaculairder is om te zeggen dat we 4 poemas hebben
gezien, zullen we het maar op deze versie houden J.
Rond 13u hebben we gekookt aan een riviertje en nadien zijn we verder gewandeld
tot ongeveer 16u. Daar hebben we een mooi kampeerplaatsje gevonden tussen de
muren van een ruïne. De gids wou ons onze tent eerst ergens anders laten
opzetten, maar daar kreeg je geen piketten in de grond J. Wij stelden voor om binnen
de muren van de ruïne te kamperen, want daar was de grond om een of andere
reden veel zachter. Uiteindelijk heeft hij dan toch onze raad gevolgd en hebben
we daar onze tent opgezet. s Avonds hebben we een lekker theetje gedronken en
gekookt. Terwijl de gids was gaan slapen hebben wij ons aan het vuur
geïnstalleerd en al het hout opgestookt J.
Als dessert hebben we lekker nootjes gegeten.J
We werden wakker toen de zon opkwam. Marlies heeft geen
perfecte nacht gehad. Het was koud vannacht en Marlies haar slaapzak met een
comfort van +11 graden was niet echt bestand tegen de vrieskou. Onze tent was
stijf bevroren. Rond 7.30u kwam de zon vanachter de bergen, lekker warm.
Spijtig genoeg kwamen met de zon ook de wolken. Gisteren was zon prachtige dag
maar vandaag mocht het niet baten. We gingen vandaag verder stijgen naar 5300m
en rond 5000m begon het te sneeuwen. Voor Marlies was het een baaldag. Het
stijgen ging heel moeilijk en de sneeuw maakte het niet gemakkelijker. Geen
idee of het de hoogte was, het gebrek aan slaap of de late lunch (pas om 15u!)
maar hopelijk ging het morgen beter gaan. We zouden namelijk vannacht om 3u
beginnen aan de beklimming van de Ampato. Hoewel het wat zwaar was vandaag, was
het wel opnieuw een heel mooie tocht. In de wolken tussen de vulkanen. Rond 15u
kwamen we aan een mooi plekje, tussen de viscachas. Hier hadden we lunch.
Normaal zouden we nog een uurtje verder stijgen maar aangezien het slecht weer
was, besloot onze gids om hier onze kampplaats te maken. 10 minuten nadat onze
tent was opgezet, begon het opnieuw te sneeuwen. En zo bleef het sneeuwen tot
ongeveer 19u. Onze gids vond het te gevaarlijk om s nachts de vulkaan op te
wandelen en dus tot zover ons plan om op 6300m te staan. Spijtig! Door het
slechte weer was ook al het hout nat zodat we s avonds niet konden koken. Onze
gids zei ons niet wat we dan moesten doen, dus gelukkig hadden we zelf nog wat
crackertjes om te eten. We hebben er dan maar wat aan onze gids gegeven en
hebben hem uitgenodigd om bij ons in de tent te komen slapen. Met drie is toch
een beetje warmer. Pieter als gentleman was zo lief om zijn warme slaapzak aan
Marlies te geven.
Vanmorgen stonden we om 6u op omdat we om 7u zouden
vertrekken. Onze gids leek echter minder professioneel dan we hadden gedacht.
Hij was pas om 8u klaar om te vertrekken en we hadden toch onze twijfels bij de
hoeveelheid voedsel dat hij voorzien had. Ach ja, we hoopten dat het wel in
orde zou zijn. Vandaag gingen we stijgen naar 4700m. Om ons een veilige tocht
te bezorgen, deed Remy een kleine offering aan Pachamama. Een slokje pisco:
salut Pachamama, salut Marlies/Pieter. Het was een mooie tocht maar Marlies had
rond de middag weer even last van de honger. We aten pas om 13u terwijl we al
om 6.30u ontbeten hadden. Misschien hebben de mensen hier niet veel voedsel nodig maar Marlies heeft toch op
tijd haar eten nodig. Het middageten was wel lekker. Pasta met kip dat de vrouw
van Remy s morgens al had bereid. In de namiddag had Pieter wat last. We
moesten door hoog gras wandelen en zijn hooikoorts deed weer moeilijk.
Uiteindelijk zijn we toch goed aan onze kampplaats geraakt. Het was een mooi
plekje, dicht bij woonplaatsen van condors. s Avonds maakten we een klein
kampvuurtje en aten we de overschot van ons middageten als avondeten. Als
afsluiter dronken we een lekker theetje van coca en plaatselijke plant. Om 18.30u
kropen we al ons tentje in en gingen we een doke doen. Ons fototoestel ging mee
in de slaapzak om de batterij te beschermen tegen de kou.
Vanmorgen hebben we nog eens goed uitgeslapen zodat we klaar
zijn voor onze volgende trektocht. We zijn brood gaan kopen en hebben lekker
ontbeten op de Plaza De Armas. In de supermarkt zijn we nog wat koekjes en Cola
gaan kopen voor moest Marlies nog eens een hypo krijgen tijdens de trektocht. Om
2 uur hebben we de bus genomen richting Cabanaconde. De bus maakte nog
verschillende tussenstops en er kwamen alsmaar meer en meer mensen op de bus.
Op het laatste waren we naar ruwe schatting met een 100-tal mensen op een bus
voor 50. Je kon aan de bus goed voelen dat hij overladen was. Hij had veel
moeite met optrekken en remmen en op sommige momenten hadden we toch wat schrik
dat de remmen het zouden begeven en dat hij de afgrond zou inrijden. Gelukkig
dat we het overleefd hadden, kwamen we 2 uur te laat aan in Cabanaconde. Normaal
gezien zou deze bus in Cabanaconde moeten toekomen rond 19 u, maar we hadden
een vertraging van ongeveer 2 uur. Remy stond ons al op te wachten op de Plaza
De Armas en nam ons mee naar zijn huis. Daar kregen we nog een avondmaal en
mochten we in hun leefruimte op een matrasje slapen.
