|
Vanmorgen vertrokken we uit Caletta Olivia in de hoop
vanavond aan te komen in Puerto Madrin. Aangezien ons hotel in het centrum van
de stad lag, zijn we eerst naar de rand van de stad gewandeld in de hoop daar
sneller een lift te krijgen. En het werkte. Na een kwartiertje stopte voor onze
voeten een grote camion. Onze rugzakken konden in de laadruimte en wij mocht
mee in de cabine. Een leuke ervaring want we hadden nog nooit in een camion
gezeten. Toen we erin wouden stappen bleek het ook hoger te zijn dan we hadden
gedacht. De chauffeur was een lieve man. Spijtig genoeg ging hij maar 80km op
onze weg rijden. Hij zette ons af in Comodoro Rivadivia. Hij zou daar rond 7u
s avonds terug passeren en hij zei dat als we er nog zouden zijn, dat we dan
met hem mochten meegaan. Wij vatten het op als een grapje maar na een paar uur
te moeten wachten in de volle zon begonnen we stilaan te denken dat het nog
waar ging zijn ook. Comodoro Rivadivia is een drukke oliestad. Niet echt
gezellig om daar gestrand te zijn. Honderden autos passeerden ons maar niemand
wou ons meenemen. Twee tienermeisjes hadden ons al een hele tijd in de gaten
gehouden en na een tijdje kwam 1 ervan naar ons toe. Ze vroeg of we een ijsje
moesten hebben omdat het zo warm was. Ons instinct uit Azië kwam boven dus we
vroegen hoeveel het was. Niets! Het meisje had medelijden met ons. Zo lief! Het
was een heel lekker ijsje. We voelden ons zo schuldig dat we de prijs hadden
gevraagd. Even later bracht ze ons ook wat limonade. Haar zus kwam erbij en
vertelde ons dat ze heel graag Engels zou leren. Ze was grote fan van One
Direction en Justin Bieber en vroeg de vertaling van enkele lyrics. Het was
grappig. We waren even vergeten om verder te liften dus toen er een pick-up bij
ons stopte en iets tegen ons begon te zeggen, hadden we niet echt door dat hij
ons een lift wou geven. Waarschijnlijk had hij ons eerder gepasseerd en had hij
gezien dat we er nog steeds stonden. We namen afscheid van de meisjes (die nu
vrienden zijn met Pieter en Emma op facebook) en reden met de chauffeur naar de
rand van de stad. Hij gaf ons wat interessante informatie over de
olie-industrie. Vanaf de plek waar hij ons afzette, hadden we meer geluk. Na
een kwartiertje stopte een toeristenbusje dat naar Mendoza reed en wij mochten
mee tot in Puerto Madrin. De man was stil dus het was niet erg dat we alledrie
het grootste stuk van de weg geslapen hebben. Rond valavond zette hij ons af
aan de spiltsing van de routa 3 en de weg naar Puerto Madrin. De stad was nog
15km verderop dus we waren niet echt blij dat hij ons hier in het donker langs
de weg had afgezet. We pakten dan maar onze pillamp en hoopten de aandacht van
andere autos te kunnen krijgen. Gelukkig werkte het redelijk snel. Twee
grappige oude mannen wouden ons naar het centrum brengen. Er was echter niet
genoeg plaats in de auto dus Pieter moest met de rugzakken vanachter in de
pick-up zitten. Toen we net vertrokken waren, beseften Marlies en Emma dat hun
tolk vanachter zat. Maar ze hebben goed hun plan getrokken. Ze vroegen aan de
mannen of zij een goedkoop hostel wisten zijn en die reden speciaal voor ons
rond in de stad. Het hostel dat zij hadden uitgezocht was echter volzet dus we
bedankten de mannen en zeiden dat we zelf wel verder gingen zoeken. We kochten
ons wat koekjes en gingen opzoek. Emma had in haar lonely planet 1 gevonden en
gelukkig was er nog plaats. Toen we binnenkwamen leek het net alsof we een mini
resort binnenkwamen. Het is een super gezellige hostel met een leuke
gemeenschappelijke ruimte, een leuke binnentuin en ruime dorms. De mensen van
de receptie zijn ook ontzettend vriendelijk. Edouardo gaf ons een hele uitleg
over de omgeving van Puerto Madrin. Het is de perfecte plaats om even tot rust
te komen na de voorbije dagen.
05-03-2013 om 00:00
geschreven door Marlies & Pieter 
Categorie:Dagboek
|
