Vandaag besloten we nog een dagje uit te rusten in Santa
Marta vooraleer we naar Tayrona zouden vertrekken. Die 72 uur op de bus waren
nog niet verteerd. In ons hostel was een book exchange en aangezien El
secreto, een Spaans boek dat we in Bolivia hadden gekocht, geen succes was,
hebben we dat boek gewisseld voor een spannende thriller van Ken Follet. Zo had
Pieter wat leesvoer voor op het strand en zo kon Marlies ongestoord rustjes
doen. Nadien gingen we ontbijten bij de dichtst bijzijnde bakkerij maar dat viel
wat tegen. Het brood deed wat denken aan het brood in Thailand. Zoet brood,
niet echt onze meug. De rest van de dag zijn we naar het strand gegaan. Geen
idyllisch strand, maar goed genoeg om te bekomen van de busreis. We hebben wat gelezen,
wat geworkout en om de beurt lekkere, verse limonade gaan kopen. s Avonds zijn
we gaan lopen langs de dijk, een perfect loopparcours, en wouden we naar goede
gewoonte een lekkere biefstuk gaan eten. Spijtig genoeg was er maar 1 dus heeft
Pieter noodgedwongen pasta moeten eten.
Aangezien onze bus pas in de namiddag vertrok, hadden we s
morgens nog wat tijd om te sporten. Er stonden ons 52 uur op een bus te
wachten, dus we waren blij dat we onze beentjes nog even konden doen werken.
Gelukkig was onze was droog geraakt en konden we na de workout onze rugzak
maken. We hebben op de markt nog wat fruit gekocht en hebben ons een voorraad
jugos voor op de bus gemaakt. Rond 13u was het tijd om naar het office van Cruz
del Sur te vertrekken. Spijtig want we hebben echt genoten van Mancora en
hadden een super goed hostel. Onze bus was wat laat dus we konden nog een
laatste keer Peruaanse ceviche gaan eten en met onze laatste soles zijn we nog
wat zonnecreme gaan kopen. Dat zal nog wel van pas komen. Om 3 uur vertrokken
we met de bus richting Bogota. Pff 2 grensovergangen in 2 dagen. Stress! We
hadden er echt geen zin in. Gelukkig zijn het onze laatste landgrensovergangen.
In de late namiddag zijn we de grens met Ecuador overgestoken. We moesten ff
wachten, maar verder ging het wel als een fluitje van een cent. We stapten
terug de bus, op naar de volgende grens. De tijd ging gelukkig snel voorbij. We
keken goede films, sliepen een beetje en voor dat we het wisten was het al s
anderendaags s avonds en kwamen we aan de grens met Colombia. Marlies haar
grootste nachtmerrie.Marlies had als kind altijd gezworen dat ze nooit naar
Colombia ging gaan en nu zit ze er. Vlak voor we aan de grens kwamen speelden
ze de film Colombiana, over afrekeningen in de Colombiaanse maffia, niet echt
geruststellend. We hadden voor deze reis wel met een aantal mensen gesproken
die naar Colombia waren geweest en zij zeiden dat het ondertussen veel
verbeterd is. Ze zeiden ook dat het een prachtig land is en dus heeft Marlies
zich laten overhalen om toch te gaan. We hadden het niet verwacht maar dit was
een van de gemakkelijkste grensovergangen ooit. De douane zei ons zelfs
vriendelijk: Bienvenidos a Colombia! Op de bus hebben we een leuk meisje uit
Colombia leren kennen. Ze heeft ons als wat tips gegeven van plaatsen die we
zeker moeten bezoeken. s Anderendaags stopten we rond de middag ergens om te
eten. Probleem, we hadden nog geen pesos. In Equador was dat geen probleem
aangezien we daar met dollars konden betalen. Hier echter niet en dus dan maar
geen middageten. De laatste dag zijn we dan maar doorgekomen met slechte appels
(in Zuid-Amerika hebben we nog geen enkele goede appel gegeten!) en crackertjes.
Na de middag hadden we nog wat busuren te gaan maar de vuelta van Colombia
heeft ons nog wat extra uurtjes bezorgd. Na veel films en vooral heel veel uren
zijn we uiteindelijk van Mancora in Peru in Bogota geraakt. Het was ondertussen
al zaterdagavond om 6u. We kwamen aan in het grote busstation en we besloten direct
een bus te nemen naar het noorden naar de caraïbische kust. Nog eens een bus
van 20u maar we gingen voor de korte pijn. We haalden geld af en vertrokken. Op
deze bus hadden we niet zoveel beenruimte dus we waren blij toen we s
anderendaags om 2u aankwamen in Santa Marta. We made it na 72 uur! We namen een
collectivo naar het centrum en vonden snel een goed hostel. De eigenaar vroeg
ons van waar we kwamen. Hij verschoot wel een beetje toen we zeiden van Peru.
We hebben aan het thuisfront laten weten dat we nog leefden en hebben een
wandelingske gemaakt langs het strand. Nadien zijn we een overheerlijke
biefstuk gaan eten. Net alsof we in België op restaurant waren. Dit hadden we
verdiend!
Zondag hebben we de bus vastgelegd om donderdag naar
Colombia te vertrekken. We gaan met de luxueuze bus van Cruz Del Sur. Dit lijkt
ons de beste keuze aangezien de reis ongeveer 52 uur in beslag zal nemen. Dit
is ook een van de veiligste buscompanies wat ook niet slecht is aangezien we 2
grensovergangen moeten doen. Nadien zijn we zoals de andere dagen een lekkere
ceviche gaan eten, hebben we op het strand een boekje gelezen, hebben we
gesport en hebben we lekker smoothies gemaakt met de blender van het hostel.
Zalig! Dit is echt vakantie! De laatste avond in Mancora hebben we nog vlug
onze was gedaan. We hadden de voorbije weken behoorlijk wat was verzameld en
aangezien we in het hostel een wasplaats hadden en veel wasdraden, besloten we
toch nog maar te wassen voor we naar Colombia vertrokken. We hadden wel stress
dat het niet op tijd droog zou geraken (het was niet zo slim om te wachten tot
de laatste avond) maar aangezien het droog weer was en warm, hadden we er een
goed oog op. Nadien zijn we een lekkere pollo a la brasa gaan eten en hebben we
met een lekkere cocktail genoten van onze laatste avond in Peru. Peru was geweldig maar het is tijd voor iets nieuws!
Vandaag was een verplaatsingsdag. Niet leuk maar dat moet
ook gebeuren. Om 6 uur kwamen we met de bus aan in Chiclayo. We hebben in
Cajamarca iemand uit Chiclayo leren kennen die ons ook had uitgenodigd. Maar
aangezien hier verder niet zo veel te beleven valt en we niet veel tijd meer
hebben in Zuid-Amerika, hebben we toch maar direct een volgende bus genomen. Om
7 uur namen we al een bus naar Piura. We dachten dat het een busrit van 8 uur
ging zijn (we weten niet meer waarom we dat dachten) dus toen de bus al om
kwart na 10 stopte, dachten we helemaal niet dat we er al waren. Iedereen
stapte echter uit en dat vonden we wat raar. We stapten dan ook maar uit en
bleek dat we al in Piura waren. Ok, voor op schema. We zijn iets gaan eten en
om 11u30 namen we de bus naar Mancora. Onderweg naar Mancora hebben we voor de
eerste keer in Peru rijstvelden gezien. Nu weten we waar al die rijst vandaan
komt. Er stonden ook vele palm- en bananenbomen ... we voelden ons precies
terug in Azië. We kwamen aan in Mancora om 14u 30. Dat ging vlotjes! We hebben
snel een hostel gezocht en daarna hebben we op een terrasje aan het hostel nog
wat aan de blog gewerkt en met thuis geskyped. Aangezien we hier aan de zee
zitten, zijn we nadien een lekker stuk vis gaan eten. Terug in het hostel hebben we nog ff tv gekeken en een workout
gedaan.
Vandaag was een rustdag. We hadden besloten eens een dagje
niks te doen en wat uit te rusten. We hebben uitgeslapen en nadien wat tennis
gekeken ... de halve finale bij de mannen in Roland Garros. Nadien hebben we
nog de eerste helft van de match van de rode duivels tegen Servië gezien. In
Peru, in het Spaans een match volgen vanuit Brussel was wel leuk. Het was
tijdens de pauze echter al na 2 uur en hadden zoveel honger dat we de tweede
helft hebben gemist en iets zijn gaan eten. We hadden wel geen internet dus we
waren benieuwd wie er gewonnen had. We zijn iets gaan eten dat al lang op onze
planning stond. We zijn in een restaurant een typisch gerecht van Peru gaan
eten, genaamd: Cuy (of ook wel cavia in het Nederlands). Het was wel lekker,
maar aan zo een beestje is eigenlijk niet veel eten J. Als dessertje hebben we op
straat nog wat Churros gekocht. Jammie. Nadien hebben we nog wat rondgewandeld
in het centrum. Aangezien hier niet zo veel meer te beleven is en La Reina
(de likeurbar) nog niet open was, hebben we ons in een taverne op een
vieruurtje getrakteerd. Voor Pieter een koffie en een stuk taart en voor Marlies
een jugo met een fruitsalade. Toch wel leuk zo een dagje niks doen J. We zijn terug gegaan
naar ons huisje, hebben onze rugzak gemaakt en hebben afscheid genomen van
Enrique. Hij heeft gezegd dat wij en al onze vrienden steeds welkom zijn in
zijn huis ... dus als er mensen zijn die graag naar Peru gaan. Wij hebben al
een goed adresje voor jullie. Om 8 uur hebben we dan de bus genomen richting
Chiclayo.
Om 7u 30 werd er op de deur van onze slaapkamer geklopt.
Enrique, onze gastheer, kwam vragen of we geen lekker glaasje vers gemaakte jugo
wilden. Hij had een jugo gemaakt met banaan, papaya, ei en melk. Heel erg
lekker. Nadat we samen ontbeten hadden, zijn we om 8u 30 vertrokken met onze
tour naar Gocta. Het was ongeveer een uur rijden tot aan het dorp. Van in het
dorpje konden we de waterval al zien. Heel erg mooi! We hebben ons almuerzo
besteld voor als we terugkomen van de waterval. Er was een gids waar we mee
konden meegaan, maar dan moesten we samen met heel de groep en we gingen liever
op ons eigen. Dan kan je je eigen tempo wandelen en heb je meer kans om wat
dieren te zien. Hier zitten namelijk enkele speciale vogels. Er zit een
kolibrie met een hele speciale staart en een oranje vogel genaamd: Andean
Cock-Of-The-Rock. De kolibrie hebben we niet gezien, maar Marlies heeft wel de
oranje vogel gespot. We hebben er zelfs enkele fotos van kunnen nemen. Volgens
onze Lonely zou er ook een zeldzame Yellow-tailed Woolly Monkey zitten, maar
die hebben we niet gezien. Na 1u 45 wandelen kwamen we aan de waterval. Toch
wel impressionant zo een waterval van 771 meter. Het zicht van kortbij was
mooi, maar van verder hadden we wel een mooier overzicht. Je mocht ook zwemmen
aan de waterval, maar daarvoor was het net iets te koud. Nadien zijn we
terug gewandeld naar het dorp. Rond 3 uur hebben we daar gegeten en dachten kort
daarna te kunnen vertrekken naar Chachapoyas. Was het niet dat enkele mensen
van ons busje pas om 4u 30 terug waren van de waterval en dan nog moesten eten.
We waren dus later terug in Chachapoyas dan voorzien. Enrique vertelde ons nadien dat
de oranje vogel een nationaal symbool is van Peru en dat je veel geluk moet
hebben om deze vogel te zien. Dankzij Marlies is ons dat toch gelukt J. s Avonds zijn we
voor de verandering nog eens polla a la brasa gaan eten. Nadien zijn we in La
Reina nog een likeurtje gaan drinken. Een lekker kanneke likeur van Maracuya
(passievrucht). Aangezien we al lang geen alcohol meer hadden gedronken, was
ons Marlies snel tipsy en hebben we het bij 1 kan gehouden J.
Om 8u 30 vertrokken we met een tour naar Kuelap. Het was
ongeveer 2u 30 rijden tot daar. We moesten dan nog een kwartiertje wandelen tot
aan het fort. Volgens onze Lonely zou dit een van de enige ruïnes zijn die kan
tippen aan Machu Picchu. Dat is wel lichtjes overdreven, maar het is wel een
heel erg mooie ruïne en opnieuw totaal anders dan alles wat we tot nu toe
gezien hebben. Kuelap is eigenlijk een grote stad uit de tijd van de
Chachapoyas (volk van de wolken en de jungle). De Chachapoyas zouden ongeveer
1000 jaar aan deze stad gebouwd hebben. Ze zouden begonnen zijn rond 500 na
Christus tot ongeveer 1500 na Christus. In de stad stonden ongeveer 450
huisjes. Dit is tot nu toe de enige plaats die we gezien hebben waar de huisjes
rond zijn. De archeologen hebben ook ontdekt dat de mensen die hier woonden
groter waren dan de andere volkeren hier en dat ze blanker waren. Om deze
redenen vermoeden ze dat er een link zou kunnen zijn met de Vikings, maar echt
wetenschappelijk bewijs hebben ze daar nog niet voor gevonden. Net zoals alle
andere volkeren hier zijn ook de Chachapoyas overmeesterd door de Incas. Maar
toch hebben ze na de verovering door de Incas steeds blijven proberen hun
onafhankelijkheid terug te winnen. Toen de Spanjaarden hier toekwamen zagen ze
dan ook hun kans om met de Spanjaarden samen te spannen en zo terug de oorlog
aan de Incas te verklaren. Na het bezoek aan de ruïne zijn we ergens gestopt
om te eten. Dat was wel een tegenvaller. Het was 12 soles voor een gerecht. Dat
is nog steeds maar 4 euro, maar als je weet dat we normaal tussen de 4 en de 10
soles betalen voor een hele menu dan is dat wel veel. Voor dit geld hadden we
dus een heel lekker gerecht verwacht, maar het was maar een klein schoteltje en
het eten was koud. Nadien kregen we wel nog een koude koffie ... Jammie!!.
Wederom het bewijs dat duurder zeker niet altijd beter is. s Avonds gingen we
terug naar het huis van onze gastheer. Hij is samen met ons naar de plaza de
armas gegaan om een tour voor morgen vast te leggen. We zouden graag naar Gocta
gaan. Dit is een dorpje niet zo ver van hier waar je op wandelafstand de 3e
hoogste waterval ter wereld vindt. Onze gastheer kent enkele mensen met een
tour office en heeft voor ons een prijsje kunnen regelen J. Nadien heeft hij ons
uitgenodigd om met hem te gaan eten. We zijn lekkere pollo a la brasa gaan
eten. We wouden betalen, maar hij stond er op om alles zelf te betalen. Wat een
poepie J. Nadien
zijn we samen met hem nog een likeur van muro (bosbessen) gaan drinken. Dit is
een lokale specialiteit en heel erg lekker.
De wekker ging af om 3u 15. Pijnlijk. Om 3u 45 hebben we de
taxi genomen naar het busstation. Het was niet ver, maar op dit uur van de dag
leek ons dat iets veiliger. Om 4u 15 zijn we met de bus vertrokken richting
Chachapoyas. Op de bus hebben we een man ontmoet die in Chachapoyas woont. Hij
heeft ons uitgenodigd om s avonds bij hem te logeren. Op de bus zaten wel een
aantal degoutante mensen. Het begon al s morgens toen de vrouw naast Pieter in
de gang begon te rochelen en te spuwen. Een andere vrouw was ziek en moest elk
uur eens door het raampje overgeven. Met als resultaat dat de hele raam lang
buiten vol met kots hing. In de namiddag rook Marlies plots pis ... Terzelfde
tijd zag Pieter dat er aan zijn voeten een hele plas lag. Waarschijnlijk had de
kleine achter Pieter gewoon in de bus gepist en aangezien we bergaf reden liep
dat allemaal naar ons. Heel gezellig. Nadien hadden ze een echt stort van onze
bus gemaakt. Appelsienschillen, afval van nootjes, ... dat wordt hier allemaal
gewoon in de gang gegooid. Na een niet echt gezellige busrit waren we heel blij
dat we om 19u 30 eindelijk aankwamen in Chachapoyas. We hebben samen met
Enrique een taxi genomen naar zijn huis, waar we gratis mogen verblijven. Hij
is nog brood en olijven gaan kopen zodat we nog iets konden eten. Nadien zijn
we met hem naar het centrum gewandeld. Er zijn hier, net zoals in
Ollantaytambo, festiviteiten in het dorp. We hebben een tour vastgelegd om
morgen de ruïnes van Kuelap te bezoeken.
Deze voormiddag hebben we met een tour een bezoek gebracht aan
Cumbe Mayo. Het bestaat uit heel erg mooie rotsformaties in een mooi landschap.
Er zijn ook enkele restanten te zien van
de Cajamarca cultuur, een volk dat hier rond 1000 voor Christus woonde. Vooral
het waterkanaal dat ze uit de stenen hebben gehouwen, is impressionant. Rond 1u
30 waren we terug in het centrum van Cajamarca. We zijn iets gaan eten, maar
het was niet super lekker. Pieter had wel in de lonely gelezen dat de ijsjes
van Heladeria Holanda een van de beste van heel noord Peru zouden zijn. Heel
toevallig kwamen we na het eten een ijsjesbar tegen met deze naam. We zijn er
ons elk een ijsje gaan kopen. Het was niet slecht maar we hebben al beter
gegeten. Nadien hebben we de lonely nog is goed nagelezen en blijkbaar was deze
ijsjesbar in een andere straat ... We zijn dus bij de verkeerde gegaan. Nadien
hebben we de collectivo genomen richting de hotsprings Baño del Inca. Toen we
er binnenkwamen was het wel een kleine tegenvaller. Het leek meer op een
peutertuin dan op een gezellige thermal pool. We hebben onze lonely nog eens
goed nagelezen en zagen dat we ons al voor de tweede keer deze dag gemist
hadden... aan de overkant van het plein is er nog een thermal pool en dat is de
echte Baño del Inca J.
Dus nadat we een uur in het warm water in de peutertuin hebben gezeten, zijn we
naar de overkant van het plein gegaan om daar een prive zwembadje met warm
water te nemen J. Nadien
zijn we opnieuw een lekkere pollo a la brasa gaan eten. Never change a winning
team. Nadien was het tijd om te gaan
slapen want vannacht om 4u 15 vertrekt onze bus naar Chachapoyas.
Gelukkige verjaardag Benjamin! Vanmorgen hebben we onze blog
bijgewerkt en met het thuisfront gebeld. We hebben Benjamin een gelukkige
verjaardag kunnen wensen. Tegen de middag zijn we de stad in getrokken en zijn
we chifa gaan eten. We hebben een tour geregeld om morgen naar Cumbe Mayo te
gaan en hebben de bus vastgelegd om overmorgen naar Chachapoyas te gaan. Het
wordt een lange busrit: +/- 14u. We dachten deze namiddag de musea te
bezoeken, maar aangezien deze toe zijn op zondagnamiddag hebben we nog een tour
voor deze namiddag vastgelegd. Met de tour bezochten we verschillende plaatsen
in de buurt van Cajamarca. Eerst gingen we naar ventanillas de Otuzco. Dit zijn
graftombes uit pre-Incatijd. Nadien gingen we nog naar een hortensiatuin, een
artisanale markt waar Pieter lekkere choclo con queso heeft gegeten en Marlies
lekkere honing heeft gekocht. Als laatste gingen we nog naar een kaasfabriekje.
We hebben er kaas geproefd en Pieter kocht er een lekker potje artisanale
karamel voor morgen op de boterham. Jammie!! s Avonds zijn we naar de
supermarkt gegaan om inkopen te doen voor de komende dagen. Nadien zijn we
lekkere polla a la brasa gaan eten. Terug op onze kamer hadden we even de tv
opgezet voor we gingen slapen maar aangezien Gladiator juist begon, hebben we
de hele film nog af gekeken. Een klassieker als dat kan je 100 keer zien.
We hebben uitgeslapen en hebben nadien nog de laatste
stukjes van onze blog bijgewerkt. Als we nog eens internet hebben, kan alles er
op. Eindelijk! We hebben naar Jorge gebeld om te laten weten dat we straks de
bus nemen en rond 6u 30 deze avond toekomen in Cajamarca. Hij kent daar iemand
en zegt dat we verwacht worden ... we zijn benieuwd. We zijn nog vlug in de
supermarkt wat eten gaan kopen en hebben onze bus genomen. Om 7u kwamen we aan in
Cajamarca. Daar stond Walter, de vriend van Jorge ons al op te wachten. Hij
heeft ons naar een hostal gebracht, maar we moesten wel betalen voor de rit van
nog geen 5 minuten. Een heel vriendelijke man, maar een vriendendienst moeten
we hier precies niet verwachten. We hadden iets meer verwacht van Jorge zijn
contact hier, maar toch wel vriendelijk dat hij geregeld had dat iemand ons
kwam oppikken. We hebben nog een wandeling gemaakt in het centrum en zijn een
lekkere pizza gaan eten.We zijn al wat prijzen gaan vragen voor de
georganiseerde tours hier.
s Morgens zijn we de bus gaan regelen om s anderendaags te
vertrekken naar Cajamarca. Nadien zijn we naar de supermarkt inkopen gaan doen
en hebben we een bus genomen naar Moche, Hauca De La Luna. Daar hebben we eerst
het museum bezocht. Het museum gaat over de Moche beschaving. Dit is net zoals
de Chimu een pre-Inca beschaving. De Moche leefden van 100 tot 800 na christus.
Van 100 tot 600 was vooral de oude tempel (Huaca De La Luna) heel erg
belangrijk. De priesters hadden veel macht. Nadien waren er weersveranderingen
waar de priesters geen invloed op hadden. Toen begon hun macht te verminderen
en werden vooral de administrators belangrijk. Zij woonden in Huaca Del Sol.
Zij waren de machthebbers van 600 tot 800. In het museum hebben we heel erg
mooi keramiekwerk gezien. Nadien bezochten we met een gids de tempel Huaca De
La Luna. Aangezien ze Huaca Del Sol nog volledig moeten blootleggen, kan je
deze tempel nu nog niet bezoeken. Huaca
De La Luna heeft de vorm van een piramide. Er staan zeker 5 en misschien wel
meer verdiepen op elkaar. Elke honderd jaar werd het vorige verdiep volgelegd
met bakstenen en kwam er een nieuw verdiep op. Aangezien elk verdiep ook groter
moest zijn, werd iedere keer de hele tempel uitgebreid. Het speciale aan deze
tempel is dat de muren gedecoreerd werden met figuren en helemaal beschilderd
werden. Heel anders dan de ruïnes die we tot nu toe gezien hadden. Na het
bezoek gingen we terug naar Trujillo. Aangezien we nog tijd hadden, gingen we
terug richting de tempels van Chan Chan die we gisteren bezocht hadden. Daar
waren nog 2 tempelcomplexen die we nog niet bezocht hadden. Eerst gingen we
naar Huaca Esmeralda en nadien naar Huaca Arco Iris (of Dragón). Dit waren ook
mooie tempelcomplexen, maar minder impressionant dan Chan Chan. Van Arco Iris
wisten we niet juist hoe we terug moesten geraken naar het centrum van
Trujillo. We waren er met een taxi naar toe gereden aangezien het al kort tegen
sluitingstijd was. Gelukkig stonden er aan de uitgang van de tempel een paar
politie agenten. We hebben aan hen gevraagd welke bus we moesten nemen. Ze
waren heel erg vriendelijk en een van de mannen is zelfs met ons meegegaan tot
aan de bushalte en heeft gewacht tot de juiste bus er was. Aangekomen in het
hostel heeft Pieter wat aan de blog geschreven en heeft Marlies een goed doke
gedaan. s Avonds hebben we een super lekkere braadkip gegeten met frietjes en
een lekker slaatje. Net alsof we thuis waren. Nadien hebben we nog wat aan de
blog gewerkt en dan onze bedje in.
Rond 8u 30 zijn we met de bus aangekomen in Trujillo. Aangezien
het busstation heel erg kort bij het centrum was, konden we gemakkelijk te voet
op zoek naar een hostel. Het eerste waar we binnen gingen was vrij goedkoop dus
dat hebben we direct genomen. Jorge had gevraagd of we hem bij onze aankomst
konden contacteren. Pieter heeft hem gebeld. Hij heeft ons nog eens uitgelegd
wat we hier allemaal moeten bezoeken. Hier kent hij wel niemand dus voor
verblijfplaats moesten we zelf zorgen. We zijn eerst naar de supermarkt wat
inkopen gaan doen en nadien hebben we nog een klein doke gedaan om te bekomen
van de nachtelijke busreis. Rond 2u 30 hebben we de bus genomen naar Chan Chan.
Dit zijn ruïnes uit het pre-Inca tijdperk (800-1470 na christus). Zij waren de
laatste beschaving net voor de Incas. De Spanjaarden en ook het weer hebben
wel veel van de ruïnes vernield. We gingen eerst naar het museum voor wat extra
info en bezochten nadien de stie. Heel de site is super groot. Vroeger was dit
een stad van 200.000 mensen. Door de vernielingen stelt het meeste van de site
niet zo heel erg veel voor. Maar 1 van de 9 paleizen van de site is wel
helemaal blootgelegd en mooi gerestaureerd. We namen hier een rondleiding met
een gids en kwamen zo een aantal interessante dingen te weten. De leider had
zijn eigen paleis en wanneer hij stierf dan werd zijn paleis zijn graftombe en
werd er voor zijn opvolger een nieuw paleis gebouwd. De leider had 90 vrouwen.
De belangrijkste vrouw van zijn harem was zijn zus. De kinderen met zijn zus
waren de belangrijkste en dus ook de troonsopvolgers. Door deze incest leefde
de leider meestal niet zo lang. Aangezien ze in reïncarnatie geloofden werd de
hele harem vermoord toen de leider stierf en werden ze allemaal samen begraven.
Na het bezoek aan de site gingen we verder met het openbaar vervoer naar
Huanchaco. Daar hebben we een wandeling op de pier gemaakt en een stukje langs
het strand gewandeld. Nadien zijn we een lekker stukje vis gaan eten met
gezelschap van peutie. Als voorgerecht kregen we een super lekkere soep die
exact het zelfde smaakte als mama haar julienne soep J. s Avonds namen we de bus
terug naar Trujillo. We hadden blijkbaar de verkeerde bus genomen. Toen we in
Trujillo een andere kant opreden vroegen we aan een vrouw op de bus of het nog
ver was naar avenida España. Ze zei ons dat de bus naar de totaal andere kant
van de stad aan het rijden was en dat we snel moesten uitstappen. We zijn
uitgestapt en naar de plaza de armas gewandeld. Van daar kenden we onze
weg. Op de plaza de armas zijn we aan de
praat geraakt met heel erg vriendelijke mensen van hier. Ze hebben ons
uitgenodigd ... als we zin hebben mogen we morgen eens langskomen. Nadien zijn
we terug naar ons hostel gegaan voor een goed doke.
Vanmorgen hebben we uitgeslapen tot 9 uur. Toen we naar
beneden gingen, vonden we onze kousen op de trap. Kalua (de hond) had zich
blijkbaar geamuseerd. We hebben gezellig ontbeten samen met de grootouders en
nadien met thuis geskyped. Pieter is zijn schoenen terug gaan halen van de
schoenmaker. Ze zijn wonderbaarlijk goed gemaakt en dat slechts voor 3 euro. s
Middags hebben we bij de familie heel erg lekker gegeten ... kip met een lekker
sausje, rijst, linzen en een slaatje met rode biet. Rond 3 uur namen we de bus
naar het centrum van Lima. Vandaar hebben we ongeveer 1 uur gewandeld naar een
park met mooie fonteinen. Circuito Magica Del Agua. Onderweg zagen we een paar
straatartiesten mooie tekeningen met graffiti maken. We bleven staan om te
kijken en geraakten aan de praat met een lokal die ook stond te kijken. Hij
kende België en zei dat hij er een aantal jaar geleden gewerkt had als muzikant
in Gent. Na een tijdje vroeg hij ons of we geen zin hadden om iets te gaan
drinken. Marlies moest terug denken aan de man in Vietnam die ons uitnodigde
voor koffie, maar we dachten we geven hem een kans. Hoe langer we met hem
praatten, hoe raarder hij werd en hoe meer we ons afvroegen of hij wel
effectief in België was geweest. Hij begon van alles in België de prijs te
vragen, hij dacht dat er in België nog steeds de Frank was (hij zie nochtans
dat hij in 2006 in België was) en wist niet dat Gent in Vlaanderen lag ... We denken dat hij gewoon een paar dingen van
België (en waarschijnlijk ook van andere landen) van buiten had geleerd om zo
toeristen te kunnen aanspreken. We zagen de bui dan ook al hangen ... Met
Vietnam nog vers in het achterhoofd, dachten we dat hij ons had uitgenodigd om
zo op onze kosten een pint te kunnen gaan drinken. En dit bleek inderdaad het
geval te zijn toen de rekening kwam. Maar dan had hij ons toch verkeerd
ingeschat. We hebben ons deel betaald en zijn vertrokken. Nadien zijn we nog
een doosje pralines gaan kopen om aan ons gastgezin te geven. Ze hebben zoveel
voor ons gedaan dat we hun toch iets willen teruggeven. Nadien zijn we verder
gegaan naar het park met de fonteinen. Het was een heel erg mooi park. Alleen
spijtig dat ze net aan de grote fontein aan het werken waren. Normaal is er s
avonds een groot licht- en waterspektakel aan de fuente de fantasia. Maar
aangezien ze aan deze fontein aan het werken waren, was de hoofdattractie
gesloten. Er waren wel verschillende andere mooie fonteinen. Er was er een waar
een lange rij van spuiters schuin omhoog spoot en zo een tunnel van water
vormde waar je kon doorwandelen. Een andere fontein vormde een soort van
labyrint. De spuiters waren zo afgesteld dat je op bepaalde momenten gewoon kon
wandelen tot in het midden van de fontein zonder nat te worden. Als je
daarentegen op de verkeerde moment ging dan was je goed nat. Zoals vele andere
mensen zijn we tot het midden van de fontein gewandeld. Gelukkig zijn we heen
en terug geraakt zonder kletsnat te worden J.
Nadien zijn we terug gewandeld naar de bus. In het centrum zijn er verschillende
winkels van de keten Norkys. De specialiteit van deze keten is kip aan het
spit. Dit zag er heel erg lekker uit maar aangezien we dachten dat er bij de
familie nog wel eten zou zijn, hebben we het niet geprobeerd. Aangekomen bij de
familie vroeg de grootvader of we samen met hem eten wouden gaan kopen. We zijn
naar Norkys gegaan en hebben daar braadkip gaan kopen voor het avondeten ...
dat is nu al de tweede avond op rij dat we eten waar we het overdag nog over
gehad hebben. We denken dat ze echt onze gedachten kunnen lezen. We hebben lekker
gegeten samen met de hele familie. De vader vroeg nog of we geen spullen hadden
die we naar België wouden meegeven. Hij had namelijk een collega die binnen een
paar dagen naar België moet en die zou dan wat gerief van ons kunnen meenemen. Super
vriendelijk, maar we hebben niet zo veel gerief dus het was niet nodig. We
hebben spijtig genoeg afscheid moeten nemen van de familie en dan heeft Jorge
ons naar het busstation gevoerd. In het begin was het wat raar om bij een
familie te verblijven die je niet goed kent. Maar deze mensen waren allemaal zo
vriendelijk en hebben ons zo goed opgevangen dat het moeilijk is om van hen
afscheid te nemen. We moeten hier zeker en vast terugkomen zodat we ze nog eens
terugzien. Monica zei dat we zeker en vast met Marliesita en Pietesito moeten
terugkomen. Jorge heeft ons nog wat tips gegeven over wat we allemaal in
Trujillo moeten bezoeken. Hij kent ook iemand in Cajamarca een heeft daar al
contact mee opgenomen. Dus wanneer we de bus nemen van Trujillo naar Cajamarca
moeten we hem iets laten weten, want we worden daar verwacht. Zoals we al
zeiden: heel erg vriendelijke mensen.
Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan en hebben we samen met
Jorge ontbeten. Nadien vertrok hij met zijn chauffeur naar het werk en hebben
ze ons in het centrum afgezet. We wouden het museum van de inquisitie bezoeken
op het Plaza Bolivar. Maar aangezien alle gidsen tot en met 11u bezet waren
voor scholen, zijn we eerst naar de Starbucks gegaan. Daar hebben we bij een lekkere
chocolademelk en muffin eens bekeken wat we allemaal nog willen doen in Zuid
Amerika en zijn tot het besluit gekomen dat er veel te weinig tijd is om alles
te doen wat we willen. Daarom gaan we met spijt in het hart niet naar Huaraz
(de cordillera blanca). We dachten daar nog een mooie trektocht te doen, maar
we hebben al zoveel gewandeld dat het is tijd is voor iets anders. We willen
wel beslist ooit terugkomen met ons 2 of als er nog kandidaten zijn om eens een
maand in Huaraz te gaan trekken. Nadien hebben we dan het museum over de
inquisitie bezocht. Het was niet super hard de moeite, maar voor een gratis
museum viel het best mee. s Middags zijn we in chinatown super lekkere chifa
gaan eten. Niet gedacht dat we dit jaar nog met plezier Aziatisch gingen eten
maar blijkbaar hebben we het toch wat gemist. Zo lekker! In de namiddag hebben
we een toeristische bus genomen die naar de Cerro San Cristobal ging. Dit is
een klein bergje naast de stad van waar je een zicht hebt op de hele stad. Een
echt heel erg mooi zicht kan je het wel niet noemen met al de smog die er
hangt. Daarna zijn we een lekker ijsje gaan eten. In de late namiddag gingen we
naar een park waar je s avonds een magnifiek waterspektakel kan zien. Onze
gastfamilie had ons dit ten zeerste aanbevolen. Maar daar aangekomen was het
wel een kleine teleurstelling ... het park was namelijk gesloten op maandag en
dinsdag dus zullen we morgen moeten terugkomen. We hebben al een bus vastgelegd
om morgenavond met Cruz Del Sur naar Trujillo te gaan. We zijn bij de
burgerking nog een ijsje gaan halen J.
Het werd al donker dus zijn we met de bus terug gegaan naar ons gastgezin. Daar
aangekomen waren alleen de twee jongste dochters thuis. De ouders waren gaan
eten met de ouders van de mama. De dochters vroegen ons of we honger hadden en
gaven ons wat thee en een kom ontbijtgranen met honing. Toen we vertelden dat
we morgennacht de bus zouden nemen was vooral de jongste dochter heel
teleurgesteld dat we al vertrokken. De jongste dochter heeft zich geamuseerd
met de hond ... ze had het beestje zo gek gemaakt dat hij nadien een van de
favoriete sloffen van de grootmoeder heeft geruïneerd J. Iets later kwamen de ouders
thuis. Toen we vertelden dat we morgennacht zouden vertrekken vonden ze het
heel erg spijtig. We zijn praktisch onmiddellijk met de auto vertrokken want er
was nog vanalles dat ze ons wouden tonen. Eerst gingen we naar Miraflores, een
heel erg chicke buurt van Lima. Daar hebben ze ons getrakteerd op een typisch
Peruaans gerecht: anticucho (hart van een koe op de BBQ). We zijn dit gaan eten
in anticuchos de la tia grima. Dit is volgens onze lonely planet de beste
plaats van heel Lima om anticuchos te gaan eten. Dat was dan ook te zien aan de
lange wachtlijst in het restaurant. Wel grappig dat we vandaag bij het lezen
van de lonely planet nog tegen elkaar zeiden dat we eigenlijk eens naar dit
restaurant zouden moeten gaan. Precies of ze konden onze gedachten lezen. Nadat
we gegeten hadden in Miraflores reden we door naar Barranco een andere heel erg
mooie buurt van Lima. Na een heel erg mooie en leuke avond gingen we terug naar
hun huis om een doke te gaan doen. We begrijpen niet dat vele toeristen Lima
maar niks vinden... wij vinden het in ieder geval een heel erg mooie stad.
We hebben uitgeslapen tot ongeveer 8u 30. We kregen een
lekker ontbijtje: havermoutpap, brood met lekkere ananas confituur, pannenkoeken
van rijst met ei en oregano. Nadien zijn we met de vader van monica naar een
schoenmaker gegaan om te vragen of ze Pieter zijn zolen konden plakken. Het zou
goed zijn dat ze het uithouden tot Benjamin komt, dan kan Pieter nieuwe
schoenen uit België bestellen . Once you got a hanwag you never go back. Terug
in het huis hebben we nog wat gepraat met Monica en haar ouders. Ze vroegen
onder andere wat we deden. Toen Pieter vertelde dat hij kinesitherapeut is, kon
hij niet ontsnappen aan een resem vragen over de arthrotische knie van de
grootmoeder. Ze had thans al kinebehandelingen met electro en warme lampen
gehad, maar had nog steeds pijn ... niet verwonderlijk dat dat niet helpt! Nadien
heeft de huismeid ons getoond waar we de bus konden nemen naar het centrum. In
het centrum bezochten we de plaza de armas en de plaza de San Martin. We zijn
een typisch gerecht gaan eten. Als voorgerecht bestelden we een ceviche
(schotel met gepekelde vis) en als hoofdgerecht een lomo saltado. Na de middag
zijn we nog een museum gaan bezoeken. Monasterio de San Francisco. Een mooie
kerk en klooster van de Franciscanen. Er is onder andere een mooie bibliotheek
en er zijn catacomben waar ze tot nu toe ongeveer 25000 mensen hebben gevonden.
Maar vermoedelijk liggen er nog veel meer. Van het monasterio hebben we spijtig
genoeg geen fotos, want dat was daar verboden. Nadien hebben we de bus terug
genomen naar het district Surco waar onze gastfamilie hun huis is. We hebben
een douche genomen en samen met de familie avondeten gegeten. Het is een leuke en
heel erg sympathieke familie!
Om 4u 15 stond de wekker. We hadden een chocomelkje en bokes
als ontbijt. Om 5u werden we aan ons hostel opgehaald om te gaan sandboarden.
Eerst reden we een half uurtje met de auto. Van waar we werden afgezet, was het
nog een uurtje of 2 wandelen tot aan de top van de cerro blanco, de grootste
zandduin ter wereld. Van daar waren er een drietal kleine afdalingen en 1 grote.
Het was heel erg leuk, maar de borden waren absoluut niet van goede kwaliteit.
Onderaan zaten er vele kappen en putten in wat voor veel wrijving met het zand
zorgde en bij 1 van Pieter zijn bindingen was de velcro versleten waardoor zijn
voet er af en toe uitschoot. Al bij al was het wel een heel erg leuke ervaring
en we zijn er toch weer in geslaagd om een leuke plaats te vinden zonder andere
toeristen J.
We dachten dat het gemakkelijk ging zijn omdat we kunnen snowboarden maar in
het begin viel dat toch wat tegen. Marlies lag om de 2 seconden op de grond.
Het leuke is wel dat het zand warm en super zacht is om in te vallen. Pieter
was er heel snel mee weg maar bij de tweede afdaling had Marlies de techniek
ook te pakken. De laatste afdaling was heel lang en super leuk! Rond 11 uur
waren we terug in ons hostel. We hebben ons nog snel kunnen douchen en zijn dan
uitgecheckt. We hebben onze mails nagekeken en nadien de overschot van onze
spaghetti opgegeten. We hadden een mailtje van Jorge (de man van het koppel uit
Lima dat we tijdens onze gegidste tour in Machu Picchu hebben leren kennen)
gekregen om te laten weten dat hij ons deze avond aan het busstation kan komen
ophalen. We zijn benieuwd! We hebben op zijn business kaartje gezien dat hij
manager is van de douane dus we verwachten een dikke villa in Lima J. Om 4u 30 hebben we de
bus genomen richting Lima. Aan boord was er een supervriendelijke Bushost(es).
Een supervriendelijke man met vrouwelijke trekjes, maar echt wel een poepie. Op
de bus hebben we naar een Hollandse film gekeken. In het Spaans gedubd en met
Engelse ondertitels J.
We hebben een supermooie zonsondergang gezien vanuit de bus. Bij de tussenstop
in Ica is Pieter snel met de openbare telefoon naar Jorge, de man uit Lima,
gaan bellen om te zeggen in welke terminal en wanneer we aankwamen. Om 12 u s
nachts kwamen we aan in het busstation. Monica en Jorge stonden ons al op te
wachten. Ze brachten ons naar hun huis. Daar hebben we nog een thee gedronken
en heeft Jorge trots zijn souvenirs uit België getoond. Nadien zijn we gaan
slapen.
Na een relatief goed doke op de bus zijn we om 7u30
aangekomen in Nazca. Aan het busstation was al te zien dat het hier laagseizoen
is. Er stonden ons verschillende mensen op te wachten om ons een kamer in hun
hostel te verhuren. We hebben daar handig gebruik van gemaakt en zo een erg
goedkoop hostel gekregen. In het hostel was er ook iemand die vluchten boven
Nazca regelde. We konden zelfs deze voormiddag nog een vlucht nemen als we dat
wouden. Aangezien in deze tijd van het jaar het weer hier wisselvallig kan zijn
en het nu goed weer was, hebben we direct onze vlucht geboekt. We hadden de
keuze tussen 3 prijsklassen: 80, 100 en 120 dollar/persoon. Allemaal ver boven
ons budget. Maar ach ja dit is een once in a lifetime dus hebben we maar het
duurdere vliegtuig genomen. Dit is het enige vliegtuig dat echt rond de
afbeeldingen cirkelt, waardoor je er een beter zicht op hebt. Rond 10u werden
we opgepikt en rond 10u 45 zaten we al in het vliegtuig. Het was een klein vliegtuigje
met 4 passagiers, een piloot en een co-piloot. Zo een klein vliegtuig is wel
een stuk minder stabiel in de lucht dan een boeiing. Dat hebben vooral de magen
van de 2 vrouwelijke passagiers gevoeld. Al vrij snel moest het andere meisje
in het vliegtuig overgeven. Marlies zag er heel wit uit en voelde zich ook niet
top, maar ze heeft haar maaginhoud wel voor zichzelf gehouden . De lijnen
waren heel goed zichtbaar, prachtig! Ze
waren wel erg moeilijk te fotograferen vanuit het vliegtuig. Na het vliegen
over de lijnen werden we terug aan ons hostel afgezet. Marlies was heel moe en heeft
nog een chriske gedaan. Nadien hebben we voor s anderendaags een tour
vastgelegd om te gaan sandbaorden in Nazca. De meeste toeristen gaan voor het
sandboarden naar Ica. Maar hier in Nazca heb je de cerro blanco: de hoogste
zandduin ter wereld. We hebben nog wat aan de blog gewerkt en nadien hebben we
de bus geboekt om morgen met de Cruzero Suite van Cruz Del Sur naar Lima te
gaan. In de supermarkt zijn we eten gaan kopen voor morgenvoormiddag en hebben
we gerief gekocht om nog eens een lekkere spaghetti te maken. Aan een ATM heeft
Pieter zijn bankkaart nog is getest en gelukkig werkt ze hier terug wel. In ons
hostel was een keuken op het rooftop terras. Een heel leuke keuken! Daar hebben
we een lekkere spaghetti bereid en nadien nog een kamillethee gemaakt... ideaal
voor het slapengaan.
Vanmorgen hebben we eerst onze zak gemaakt en nadien hebben
we goed ontbeten: milkshake van banaan en nesquick, bokes met philadelphia en
tomaat. We hebben uitgechecked en hebben ons in de receptie geïnstalleerd om
nog wat administratie te doen. We hebben onze blog nog wat geupdated, mails
nagekeken, ESTA in orde gebracht en een mail gestuurd naar LASCA ivm ons
kookvuurtje dat we willen meenemen naar de VS. s Middags zijn we dan naar
goede gewoonte ons goedkoop menuutje gaan eten en nadien hebben we ons in het
zonneke op een bankje op het plein geïnstalleerd. Aangezien Marlies een
Starbucks had verdiend na de grote trektocht, zijn we in de namiddag een heerlijke
chocomelk gaan drinken. We hadden onze laptop mee dus hebben we via skype mama
en papa jaloers kunnen maken. Daar hebben ook met Annelies gebeld ivm huurauto
in de VS. Om 16.30 was het tijd om onze bagage op te halen in het hostel en om
naar het busstation te vertrekken. Om 18 u vertrok onze bus naar Nazca. Het was
een super luxueuze bus: de cruzero suite van cruz del sur. We hebben lekker gegeten
en filmpje gekeken (we hadden privé-schermpjes en konden zelf onze films
kiezen! ) Nadien zijn we in onze cama in slaap gevallen.
Gelukkige verjaardag opie!! Naar goeie gewoonte waren we al
rond 7u wakker. Daar hebben we zelfs al lang geen wekker meer voor nodig. Marlies
had gedroomd dat Pieter was gaan waterskiën en ondertussen aan het filmen was
met het fototoestel. Toen is hij natuurlijk met het fototoestel in het water
gevallen en waren we al onze fotos van Machu Picchu kwijt. Pieter begint zich
af te vragen of Marlies niet stiekem de malariapillen aan het verder nemen is J. We hebben een lekker ontbijt gegeten: warme
chocolademelk en bokes met philadelphiakaas, peper en tomaat. Jammie!! Marlies
dacht (na twee weken) haar haar eens te wassen, maar aangezien er wegens werken
in de straat geen water was, ging dat niet door. Pieter begint te denken dat ze
aan het sparen is voor dreadlocks voor Jolin haar trouw J We hebben al een stukje van de blog
bijgewerkt. Maar er is nog veel werk aan! Nadien zijn we naar het busstation
gegaan om onze bus naar Nazca voor morgenavond vast te leggen. Op de lijn naar
Nazca verkochten ze geen semi-cama, alleen maar cama. Het zijn dus dure tickets
maar we zullen wel heel erg comfortabel zitten. We zijn ook een lonely planet
gaan kopen voor Colombia zodat we wat kunnen plannen hoeveel tijd we nog in
Peru kunnen spenderen. s Middags zijn we een lekkere menu gaan eten voor 4
soles per persoon. Nadien zijn we terug naar het hostel gegaan om nog eens met
het thuisfront te bellen. Marlies moest vooral eens bellen met haar opa die
vandaag 81 jaar geworden is, waarvoor een dikke proficiat!! We zijn geld gaan
afhalen aan de ATM, maar hier hadden we een klein probleem: de Maestro van
Pieter kon niet gelezen worden. Hij moet dus een dezer eens testen of zijn
kaart nog wel werkt. Anders kan Benjamin 2 nieuwe bankkaarten meebrengen naar
Costa Rica J.
Nadien zijn we naar het Museo Inca gegaan om wat meer bij te leren over de
Incas. Het was interessant, maar aangezien ze zeggen dat dit het beste muzeum
van Cusco is, hadden we er wel meer van verwacht. s Avonds zijn we naar een
restaurantje geweest waar veel locals zaten ... dat kan nooit slecht zijn. We zijn
onze was gaan ophalen, hebben nog wat aan de blog gewerkt en hebben een doke
gedaan.
. Once you got a hanwag you never go back. Terug
in het huis hebben we nog wat gepraat met Monica en haar ouders. Ze vroegen
onder andere wat we deden. Toen Pieter vertelde dat hij kinesitherapeut is, kon
hij niet ontsnappen aan een resem vragen over de arthrotische knie van de
grootmoeder. Ze had thans al kinebehandelingen met electro en warme lampen
gehad, maar had nog steeds pijn ... niet verwonderlijk dat dat niet helpt! Nadien
heeft de huismeid ons getoond waar we de bus konden nemen naar het centrum. In
het centrum bezochten we de plaza de armas en de plaza de San Martin. We zijn
een typisch gerecht gaan eten. Als voorgerecht bestelden we een ceviche
(schotel met gepekelde vis) en als hoofdgerecht een lomo saltado. Na de middag
zijn we nog een museum gaan bezoeken. Monasterio de San Francisco. Een mooie
kerk en klooster van de Franciscanen. Er is onder andere een mooie bibliotheek
en er zijn catacomben waar ze tot nu toe ongeveer 25000 mensen hebben gevonden.
Maar vermoedelijk liggen er nog veel meer. Van het monasterio hebben we spijtig
genoeg geen fotos, want dat was daar verboden. Nadien hebben we de bus terug
genomen naar het district Surco waar onze gastfamilie hun huis is. We hebben
een douche genomen en samen met de familie avondeten gegeten. Het is een leuke en
heel erg sympathieke familie!
