’s Morgens zijn we de bus gaan regelen om ‘s anderendaags te vertrekken naar Cajamarca. Nadien zijn we naar de supermarkt inkopen gaan doen en hebben we een bus genomen naar Moche, Hauca De La Luna. Daar hebben we eerst het museum bezocht. Het museum gaat over de Moche beschaving. Dit is net zoals de Chimu een pre-Inca beschaving. De Moche leefden van 100 tot 800 na christus. Van 100 tot 600 was vooral de oude tempel (Huaca De La Luna) heel erg belangrijk. De priesters hadden veel macht. Nadien waren er weersveranderingen waar de priesters geen invloed op hadden. Toen begon hun macht te verminderen en werden vooral de administrators belangrijk. Zij woonden in Huaca Del Sol. Zij waren de machthebbers van 600 tot 800. In het museum hebben we heel erg mooi keramiekwerk gezien. Nadien bezochten we met een gids de tempel Huaca De La Luna. Aangezien ze Huaca Del Sol nog volledig moeten blootleggen, kan je deze tempel nu nog niet bezoeken. Huaca De La Luna heeft de vorm van een piramide. Er staan zeker 5 en misschien wel meer verdiepen op elkaar. Elke honderd jaar werd het vorige verdiep volgelegd met bakstenen en kwam er een nieuw verdiep op. Aangezien elk verdiep ook groter moest zijn, werd iedere keer de hele tempel uitgebreid. Het speciale aan deze tempel is dat de muren gedecoreerd werden met figuren en helemaal beschilderd werden. Heel anders dan de ruïnes die we tot nu toe gezien hadden. Na het bezoek gingen we terug naar Trujillo. Aangezien we nog tijd hadden, gingen we terug richting de tempels van Chan Chan die we gisteren bezocht hadden. Daar waren nog 2 tempelcomplexen die we nog niet bezocht hadden. Eerst gingen we naar Huaca Esmeralda en nadien naar Huaca Arco Iris (of Dragón). Dit waren ook mooie tempelcomplexen, maar minder impressionant dan Chan Chan. Van Arco Iris wisten we niet juist hoe we terug moesten geraken naar het centrum van Trujillo. We waren er met een taxi naar toe gereden aangezien het al kort tegen sluitingstijd was. Gelukkig stonden er aan de uitgang van de tempel een paar politie agenten. We hebben aan hen gevraagd welke bus we moesten nemen. Ze waren heel erg vriendelijk en een van de mannen is zelfs met ons meegegaan tot aan de bushalte en heeft gewacht tot de juiste bus er was. Aangekomen in het hostel heeft Pieter wat aan de blog geschreven en heeft Marlies een goed doke gedaan. ’s Avonds hebben we een super lekkere braadkip gegeten met frietjes en een lekker slaatje. Net alsof we thuis waren. Nadien hebben we nog wat aan de blog gewerkt en dan onze bedje in.

31-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Rond 8u 30 zijn we met de bus aangekomen in Trujillo. Aangezien het busstation heel erg kort bij het centrum was, konden we gemakkelijk te voet op zoek naar een hostel. Het eerste waar we binnen gingen was vrij goedkoop dus dat hebben we direct genomen. Jorge had gevraagd of we hem bij onze aankomst konden contacteren. Pieter heeft hem gebeld. Hij heeft ons nog eens uitgelegd wat we hier allemaal moeten bezoeken. Hier kent hij wel niemand dus voor verblijfplaats moesten we zelf zorgen. We zijn eerst naar de supermarkt wat inkopen gaan doen en nadien hebben we nog een klein doke gedaan om te bekomen van de nachtelijke busreis. Rond 2u 30 hebben we de bus genomen naar Chan Chan. Dit zijn ruïnes uit het pre-Inca tijdperk (800-1470 na christus). Zij waren de laatste beschaving net voor de Inca’s. De Spanjaarden en ook het weer hebben wel veel van de ruïnes vernield. We gingen eerst naar het museum voor wat extra info en bezochten nadien de stie. Heel de site is super groot. Vroeger was dit een stad van 200.000 mensen. Door de vernielingen stelt het meeste van de site niet zo heel erg veel voor. Maar 1 van de 9 paleizen van de site is wel helemaal blootgelegd en mooi gerestaureerd. We namen hier een rondleiding met een gids en kwamen zo een aantal interessante dingen te weten. De leider had zijn eigen paleis en wanneer hij stierf dan werd zijn paleis zijn graftombe en werd er voor zijn opvolger een nieuw paleis gebouwd. De leider had 90 vrouwen. De belangrijkste vrouw van zijn harem was zijn zus. De kinderen met zijn zus waren de belangrijkste en dus ook de troonsopvolgers. Door deze incest leefde de leider meestal niet zo lang. Aangezien ze in reïncarnatie geloofden werd de hele harem vermoord toen de leider stierf en werden ze allemaal samen begraven. Na het bezoek aan de site gingen we verder met het openbaar vervoer naar Huanchaco. Daar hebben we een wandeling op de pier gemaakt en een stukje langs het strand gewandeld. Nadien zijn we een lekker stukje vis gaan eten met gezelschap van peutie. Als voorgerecht kregen we een super lekkere soep die exact het zelfde smaakte als mama haar julienne soep J. ’s Avonds namen we de bus terug naar Trujillo. We hadden blijkbaar de verkeerde bus genomen. Toen we in Trujillo een andere kant opreden vroegen we aan een vrouw op de bus of het nog ver was naar avenida España. Ze zei ons dat de bus naar de totaal andere kant van de stad aan het rijden was en dat we snel moesten uitstappen. We zijn uitgestapt en naar de plaza de armas gewandeld. Van daar kenden we onze weg.  Op de plaza de armas zijn we aan de praat geraakt met heel erg vriendelijke mensen van hier. Ze hebben ons uitgenodigd ... als we zin hebben mogen we morgen eens langskomen. Nadien zijn we terug naar ons hostel gegaan voor een goed doke.

30-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we uitgeslapen tot 9 uur. Toen we naar beneden gingen, vonden we onze kousen op de trap. Kalua (de hond) had zich blijkbaar geamuseerd. We hebben gezellig ontbeten samen met de grootouders en nadien met thuis geskyped. Pieter is zijn schoenen terug gaan halen van de schoenmaker. Ze zijn wonderbaarlijk goed gemaakt en dat slechts voor 3 euro. ’s Middags hebben we bij de familie heel erg lekker gegeten ... kip met een lekker sausje, rijst, linzen en een slaatje met rode biet. Rond 3 uur namen we de bus naar het centrum van Lima. Vandaar hebben we ongeveer 1 uur gewandeld naar een park met mooie fonteinen. Circuito Magica Del Agua. Onderweg zagen we een paar straatartiesten mooie tekeningen met graffiti maken. We bleven staan om te kijken en geraakten aan de praat met een lokal die ook stond te kijken. Hij kende België en zei dat hij er een aantal jaar geleden gewerkt had als muzikant in Gent. Na een tijdje vroeg hij ons of we geen zin hadden om iets te gaan drinken. Marlies moest terug denken aan de man in Vietnam die ons uitnodigde voor koffie, maar we dachten we geven hem een kans. Hoe langer we met hem praatten, hoe raarder hij werd en hoe meer we ons afvroegen of hij wel effectief in België was geweest. Hij begon van alles in België de prijs te vragen, hij dacht dat er in België nog steeds de Frank was (hij zie nochtans dat hij in 2006 in België was) en wist niet dat Gent in Vlaanderen lag ...  We denken dat hij gewoon een paar dingen van België (en waarschijnlijk ook van andere landen) van buiten had geleerd om zo toeristen te kunnen aanspreken. We zagen de bui dan ook al hangen ... Met Vietnam nog vers in het achterhoofd, dachten we dat hij ons had uitgenodigd om zo op onze kosten een pint te kunnen gaan drinken. En dit bleek inderdaad het geval te zijn toen de rekening kwam. Maar dan had hij ons toch verkeerd ingeschat. We hebben ons deel betaald en zijn vertrokken. Nadien zijn we nog een doosje pralines gaan kopen om aan ons gastgezin te geven. Ze hebben zoveel voor ons gedaan dat we hun toch iets willen teruggeven. Nadien zijn we verder gegaan naar het park met de fonteinen. Het was een heel erg mooi park. Alleen spijtig dat ze net aan de grote fontein aan het werken waren. Normaal is er ’s avonds een groot licht- en waterspektakel aan de fuente de fantasia. Maar aangezien ze aan deze fontein aan het werken waren, was de hoofdattractie gesloten. Er waren wel verschillende andere mooie fonteinen. Er was er een waar een lange rij van spuiters schuin omhoog spoot en zo een tunnel van water vormde waar je kon doorwandelen. Een andere fontein vormde een soort van labyrint. De spuiters waren zo afgesteld dat je op bepaalde momenten gewoon kon wandelen tot in het midden van de fontein zonder nat te worden. Als je daarentegen op de verkeerde moment ging dan was je goed nat. Zoals vele andere mensen zijn we tot het midden van de fontein gewandeld. Gelukkig zijn we heen en terug geraakt zonder kletsnat te worden J. Nadien zijn we terug gewandeld naar de bus. In het centrum zijn er verschillende winkels van de keten “Norkys”. De specialiteit van deze keten is kip aan het spit. Dit zag er heel erg lekker uit maar aangezien we dachten dat er bij de familie nog wel eten zou zijn, hebben we het niet geprobeerd. Aangekomen bij de familie vroeg de grootvader of we samen met hem eten wouden gaan kopen. We zijn naar Norkys gegaan en hebben daar braadkip gaan kopen voor het avondeten ... dat is nu al de tweede avond op rij dat we eten waar we het overdag nog over gehad hebben. We denken dat ze echt onze gedachten kunnen lezen. We hebben lekker gegeten samen met de hele familie. De vader vroeg nog of we geen spullen hadden die we naar België wouden meegeven. Hij had namelijk een collega die binnen een paar dagen naar België moet en die zou dan wat gerief van ons kunnen meenemen. Super vriendelijk, maar we hebben niet zo veel gerief dus het was niet nodig. We hebben spijtig genoeg afscheid moeten nemen van de familie en dan heeft Jorge ons naar het busstation gevoerd. In het begin was het wat raar om bij een familie te verblijven die je niet goed kent. Maar deze mensen waren allemaal zo vriendelijk en hebben ons zo goed opgevangen dat het moeilijk is om van hen afscheid te nemen. We moeten hier zeker en vast terugkomen zodat we ze nog eens terugzien. Monica zei dat we zeker en vast met Marliesita en Pietesito moeten terugkomen. Jorge heeft ons nog wat tips gegeven over wat we allemaal in Trujillo moeten bezoeken. Hij kent ook iemand in Cajamarca een heeft daar al contact mee opgenomen. Dus wanneer we de bus nemen van Trujillo naar Cajamarca moeten we hem iets laten weten, want we worden daar verwacht. Zoals we al zeiden: heel erg vriendelijke mensen.

29-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we om 7 uur opgestaan en hebben we samen met Jorge ontbeten. Nadien vertrok hij met zijn chauffeur naar het werk en hebben ze ons in het centrum afgezet. We wouden het museum van de inquisitie bezoeken op het Plaza Bolivar. Maar aangezien alle gidsen tot en met 11u bezet waren voor scholen, zijn we eerst naar de Starbucks gegaan. Daar hebben we bij een lekkere chocolademelk en muffin eens bekeken wat we allemaal nog willen doen in Zuid Amerika en zijn tot het besluit gekomen dat er veel te weinig tijd is om alles te doen wat we willen. Daarom gaan we met spijt in het hart niet naar Huaraz (de cordillera blanca). We dachten daar nog een mooie trektocht te doen, maar we hebben al zoveel gewandeld dat het is tijd is voor iets anders. We willen wel beslist ooit terugkomen met ons 2 of als er nog kandidaten zijn om eens een maand in Huaraz te gaan trekken. Nadien hebben we dan het museum over de inquisitie bezocht. Het was niet super hard de moeite, maar voor een gratis museum viel het best mee. ‘s Middags zijn we in chinatown super lekkere chifa gaan eten. Niet gedacht dat we dit jaar nog met plezier Aziatisch gingen eten maar blijkbaar hebben we het toch wat gemist. Zo lekker! In de namiddag hebben we een toeristische bus genomen die naar de Cerro San Cristobal ging. Dit is een klein bergje naast de stad van waar je een zicht hebt op de hele stad. Een echt heel erg mooi zicht kan je het wel niet noemen met al de smog die er hangt. Daarna zijn we een lekker ijsje gaan eten. In de late namiddag gingen we naar een park waar je ‘s avonds een magnifiek waterspektakel kan zien. Onze gastfamilie had ons dit ten zeerste aanbevolen. Maar daar aangekomen was het wel een kleine teleurstelling ... het park was namelijk gesloten op maandag en dinsdag dus zullen we morgen moeten terugkomen. We hebben al een bus vastgelegd om morgenavond met Cruz Del Sur naar Trujillo te gaan. We zijn bij de burgerking nog een ijsje gaan halen J. Het werd al donker dus zijn we met de bus terug gegaan naar ons gastgezin. Daar aangekomen waren alleen de twee jongste dochters thuis. De ouders waren gaan eten met de ouders van de mama. De dochters vroegen ons of we honger hadden en gaven ons wat thee en een kom ontbijtgranen met honing. Toen we vertelden dat we morgennacht de bus zouden nemen was vooral de jongste dochter heel teleurgesteld dat we al vertrokken. De jongste dochter heeft zich geamuseerd met de hond ... ze had het beestje zo gek gemaakt dat hij nadien een van de favoriete sloffen van de grootmoeder heeft geruïneerd J. Iets later kwamen de ouders thuis. Toen we vertelden dat we morgennacht zouden vertrekken vonden ze het heel erg spijtig. We zijn praktisch onmiddellijk met de auto vertrokken want er was nog vanalles dat ze ons wouden tonen. Eerst gingen we naar Miraflores, een heel erg chicke buurt van Lima. Daar hebben ze ons getrakteerd op een typisch Peruaans gerecht: anticucho (hart van een koe op de BBQ). We zijn dit gaan eten in “anticuchos de la tia grima”. Dit is volgens onze lonely planet de beste plaats van heel Lima om anticuchos te gaan eten. Dat was dan ook te zien aan de lange wachtlijst in het restaurant. Wel grappig dat we vandaag bij het lezen van de lonely planet nog tegen elkaar zeiden dat we eigenlijk eens naar dit restaurant zouden moeten gaan. Precies of ze konden onze gedachten lezen. Nadat we gegeten hadden in Miraflores reden we door naar Barranco een andere heel erg mooie buurt van Lima. Na een heel erg mooie en leuke avond gingen we terug naar hun huis om een doke te gaan doen. We begrijpen niet dat vele toeristen Lima maar niks vinden... wij vinden het in ieder geval een heel erg mooie stad.

28-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben uitgeslapen tot ongeveer 8u 30. We kregen een lekker ontbijtje: havermoutpap, brood met lekkere ananas confituur, pannenkoeken van rijst met ei en oregano. Nadien zijn we met de vader van monica naar een schoenmaker gegaan om te vragen of ze Pieter zijn zolen konden plakken. Het zou goed zijn dat ze het uithouden tot Benjamin komt, dan kan Pieter nieuwe schoenen uit België bestellen . Once you got a hanwag you never go back. Terug in het huis hebben we nog wat gepraat met Monica en haar ouders. Ze vroegen onder andere wat we deden. Toen Pieter vertelde dat hij kinesitherapeut is, kon hij niet ontsnappen aan een resem vragen over de arthrotische knie van de grootmoeder. Ze had thans al kinebehandelingen met electro en warme lampen gehad, maar had nog steeds pijn ... niet verwonderlijk dat dat niet helpt! Nadien heeft de huismeid ons getoond waar we de bus konden nemen naar het centrum. In het centrum bezochten we de plaza de armas en de plaza de San Martin. We zijn een typisch gerecht gaan eten. Als voorgerecht bestelden we een ceviche (schotel met gepekelde vis) en als hoofdgerecht een lomo saltado. Na de middag zijn we nog een museum gaan bezoeken. Monasterio de San Francisco. Een mooie kerk en klooster van de Franciscanen. Er is onder andere een mooie bibliotheek en er zijn catacomben waar ze tot nu toe ongeveer 25000 mensen hebben gevonden. Maar vermoedelijk liggen er nog veel meer. Van het monasterio hebben we spijtig genoeg geen foto’s, want dat was daar verboden. Nadien hebben we de bus terug genomen naar het district Surco waar onze gastfamilie hun huis is. We hebben een douche genomen en samen met de familie avondeten gegeten. Het is een leuke en heel erg sympathieke familie!

27-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 4u 15 stond de wekker. We hadden een chocomelkje en bokes als ontbijt. Om 5u werden we aan ons hostel opgehaald om te gaan sandboarden. Eerst reden we een half uurtje met de auto. Van waar we werden afgezet, was het nog een uurtje of 2 wandelen tot aan de top van de cerro blanco, de grootste zandduin ter wereld. Van daar waren er een drietal kleine afdalingen en 1 grote. Het was heel erg leuk, maar de borden waren absoluut niet van goede kwaliteit. Onderaan zaten er vele kappen en putten in wat voor veel wrijving met het zand zorgde en bij 1 van Pieter zijn bindingen was de velcro versleten waardoor zijn voet er af en toe uitschoot. Al bij al was het wel een heel erg leuke ervaring en we zijn er toch weer in geslaagd om een leuke plaats te vinden zonder andere toeristen J. We dachten dat het gemakkelijk ging zijn omdat we kunnen snowboarden maar in het begin viel dat toch wat tegen. Marlies lag om de 2 seconden op de grond. Het leuke is wel dat het zand warm en super zacht is om in te vallen. Pieter was er heel snel mee weg maar bij de tweede afdaling had Marlies de techniek ook te pakken. De laatste afdaling was heel lang en super leuk! Rond 11 uur waren we terug in ons hostel. We hebben ons nog snel kunnen douchen en zijn dan uitgecheckt. We hebben onze mails nagekeken en nadien de overschot van onze spaghetti opgegeten. We hadden een mailtje van Jorge (de man van het koppel uit Lima dat we tijdens onze gegidste tour in Machu Picchu hebben leren kennen) gekregen om te laten weten dat hij ons deze avond aan het busstation kan komen ophalen. We zijn benieuwd! We hebben op zijn business kaartje gezien dat hij manager is van de douane dus we verwachten een dikke villa in Lima J. Om 4u 30 hebben we de bus genomen richting Lima. Aan boord was er een supervriendelijke Bushost(es). Een supervriendelijke man met vrouwelijke trekjes, maar echt wel een poepie. Op de bus hebben we naar een Hollandse film gekeken. In het Spaans gedubd en met Engelse ondertitels J. We hebben een supermooie zonsondergang gezien vanuit de bus. Bij de tussenstop in Ica is Pieter snel met de openbare telefoon naar Jorge, de man uit Lima, gaan bellen om te zeggen in welke terminal en wanneer we aankwamen. Om 12 u ’s nachts kwamen we aan in het busstation. Monica en Jorge stonden ons al op te wachten. Ze brachten ons naar hun huis. Daar hebben we nog een thee gedronken en heeft Jorge trots zijn souvenirs uit België getoond. Nadien zijn we gaan slapen.

26-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Na een relatief goed doke op de bus zijn we om 7u30 aangekomen in Nazca. Aan het busstation was al te zien dat het hier laagseizoen is. Er stonden ons verschillende mensen op te wachten om ons een kamer in hun hostel te verhuren. We hebben daar handig gebruik van gemaakt en zo een erg goedkoop hostel gekregen. In het hostel was er ook iemand die vluchten boven Nazca regelde. We konden zelfs deze voormiddag nog een vlucht nemen als we dat wouden. Aangezien in deze tijd van het jaar het weer hier wisselvallig kan zijn en het nu goed weer was, hebben we direct onze vlucht geboekt. We hadden de keuze tussen 3 prijsklassen: 80, 100 en 120 dollar/persoon. Allemaal ver boven ons budget. Maar ach ja dit is een once in a lifetime dus hebben we maar het duurdere vliegtuig genomen. Dit is het enige vliegtuig dat echt rond de afbeeldingen cirkelt, waardoor je er een beter zicht op hebt. Rond 10u werden we opgepikt en rond 10u 45 zaten we al in het vliegtuig. Het was een klein vliegtuigje met 4 passagiers, een piloot en een co-piloot. Zo een klein vliegtuig is wel een stuk minder stabiel in de lucht dan een boeiing. Dat hebben vooral de magen van de 2 vrouwelijke passagiers gevoeld. Al vrij snel moest het andere meisje in het vliegtuig overgeven. Marlies zag er heel wit uit en voelde zich ook niet top, maar ze heeft haar maaginhoud wel voor zichzelf gehouden . De lijnen waren heel goed zichtbaar, prachtig!  Ze waren wel erg moeilijk te fotograferen vanuit het vliegtuig. Na het vliegen over de lijnen werden we terug aan ons hostel afgezet. Marlies was heel moe en heeft nog een chriske gedaan. Nadien hebben we voor ‘s anderendaags een tour vastgelegd om te gaan sandbaorden in Nazca. De meeste toeristen gaan voor het sandboarden naar Ica. Maar hier in Nazca heb je de cerro blanco: de hoogste zandduin ter wereld. We hebben nog wat aan de blog gewerkt en nadien hebben we de bus geboekt om morgen met de Cruzero Suite van Cruz Del Sur naar Lima te gaan. In de supermarkt zijn we eten gaan kopen voor morgenvoormiddag en hebben we gerief gekocht om nog eens een lekkere spaghetti te maken. Aan een ATM heeft Pieter zijn bankkaart nog is getest en gelukkig werkt ze hier terug wel. In ons hostel was een keuken op het rooftop terras. Een heel leuke keuken! Daar hebben we een lekkere spaghetti bereid en nadien nog een kamillethee gemaakt... ideaal voor het slapengaan.

25-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we eerst onze zak gemaakt en nadien hebben we goed ontbeten: milkshake van banaan en nesquick, bokes met philadelphia en tomaat. We hebben uitgechecked en hebben ons in de receptie geïnstalleerd om nog wat administratie te doen. We hebben onze blog nog wat geupdated, mails nagekeken, ESTA in orde gebracht en een mail gestuurd naar LASCA ivm ons kookvuurtje dat we willen meenemen naar de VS. ’s Middags zijn we dan naar goede gewoonte ons goedkoop menuutje gaan eten en nadien hebben we ons in het zonneke op een bankje op het plein geïnstalleerd. Aangezien Marlies een Starbucks had verdiend na de grote trektocht, zijn we in de namiddag een heerlijke chocomelk gaan drinken. We hadden onze laptop mee dus hebben we via skype mama en papa jaloers kunnen maken. Daar hebben ook met Annelies gebeld ivm huurauto in de VS. Om 16.30 was het tijd om onze bagage op te halen in het hostel en om naar het busstation te vertrekken. Om 18 u vertrok onze bus naar Nazca. Het was een super luxueuze bus: de cruzero suite van cruz del sur. We hebben lekker gegeten en filmpje gekeken (we hadden privé-schermpjes en konden zelf onze films kiezen! ) Nadien zijn we in onze cama in slaap gevallen.

24-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Gelukkige verjaardag opie!! Naar goeie gewoonte waren we al rond 7u wakker. Daar hebben we zelfs al lang geen wekker meer voor nodig. Marlies had gedroomd dat Pieter was gaan waterskiën en ondertussen aan het filmen was met het fototoestel. Toen is hij natuurlijk met het fototoestel in het water gevallen en waren we al onze foto’s van Machu Picchu kwijt. Pieter begint zich af te vragen of Marlies niet stiekem de malariapillen aan het verder nemen is J.  We hebben een lekker ontbijt gegeten: warme chocolademelk en bokes met philadelphiakaas, peper en tomaat. Jammie!! Marlies dacht (na twee weken) haar haar eens te wassen, maar aangezien er wegens werken in de straat geen water was, ging dat niet door. Pieter begint te denken dat ze aan het sparen is voor dreadlocks voor Jolin haar trouw J  We hebben al een stukje van de blog bijgewerkt. Maar er is nog veel werk aan! Nadien zijn we naar het busstation gegaan om onze bus naar Nazca voor morgenavond vast te leggen. Op de lijn naar Nazca verkochten ze geen semi-cama, alleen maar cama. Het zijn dus dure tickets maar we zullen wel heel erg comfortabel zitten. We zijn ook een lonely planet gaan kopen voor Colombia zodat we wat kunnen plannen hoeveel tijd we nog in Peru kunnen spenderen. ’s Middags zijn we een lekkere menu gaan eten voor 4 soles per persoon. Nadien zijn we terug naar het hostel gegaan om nog eens met het thuisfront te bellen. Marlies moest vooral eens bellen met haar opa die vandaag 81 jaar geworden is, waarvoor een dikke proficiat!! We zijn geld gaan afhalen aan de ATM, maar hier hadden we een klein probleem: de Maestro van Pieter kon niet gelezen worden. Hij moet dus een dezer eens testen of zijn kaart nog wel werkt. Anders kan Benjamin 2 nieuwe bankkaarten meebrengen naar Costa Rica J. Nadien zijn we naar het Museo Inca gegaan om wat meer bij te leren over de Inca’s. Het was interessant, maar aangezien ze zeggen dat dit het beste muzeum van Cusco is, hadden we er wel meer van verwacht. ’s Avonds zijn we naar een restaurantje geweest waar veel locals zaten ... dat kan nooit slecht zijn. We zijn onze was gaan ophalen, hebben nog wat aan de blog gewerkt en hebben een doke gedaan. 

23-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien we ons alle twee niet top voelden (vooral Pieter die ’s nachts nogal veel naar het toilet is moeten lopen), hebben we eens goed uitgeslapen. We hebben tot half 10 in ons bedje gelegen, want om 10u was de check out.  Gelukkig daagde er iemand op van het office van het fietsenverhuur met Pieter zijn pas en het wisselgeld. We zijn in het office van KB Tambo nog goeiendag gaan zeggen bij Trevor, maar die was al vertrokken op een tour. Hopelijk zien we hem ooit nog eens terug, want het was een hele toffe kerel. Rond half 11 hebben we de collectivo genomen richting Urubamba. Het was op dezelfde baan langs waar we gisteren waren teruggekomen, dus nu konden we de baan ook is bij klaarlichte dag zien J. Rond 11u kwamen we aan in Urubamba en we hadden geluk, we hadden onmiddellijk een bus naar Cusco. Pieter voelde zich niet goed dus hij was blij toen we om 13u aankwamen in Cusco. We zijn terug naar ons hostel van de vorige keer gegaan. Daar hebben we onze mailtjes gecheckt en met het thuisfront geskyped om te laten weten dat alles goed verlopen is. We zijn nadien chips gaan kopen: dat had Marlies verdiend na de lange trektocht.We zijn ’s avonds lekker gaan eten in het zelfde restaurantje van onze eerste avond in Cusco. Nadien zijn we ons bedje in gekropen.

22-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond onze fietstocht in de Valle Sacrada op het programma. We hadden de fietsen gereserveerd om 8 uur ’s morgens. We zijn eerst nog wat eten gaan kopen, dus we zijn uiteindelijk vertrokken om half 9. We wisten de weg niet echt dus hebben we aan een paar mensen gevraagd of we de juiste richting uitgingen en dat bleek meestal wel het geval te zijn. We stopten na een half uurtje voor nog een uitgebreid ontbijt en reden dan verder richting Moray. Al bij al was het toch nog een stevige beklimming. We moesten in totaal een 700m stijgen en het was super warm. Marlies had na de trektocht ook niet echt goede benen. Het ging dus maar langzaam vooruit. Uiteindelijk zijn we rond 14u aangekomen in Moray. Eerst hebben we wat gegeten om de innerlijke geest terug te versterken en nadien hebben we de site bezocht. De site is heel erg speciaal: het zijn terrassen in een cirkelvorm (min of meer toch) die gebruikt werden voor landbouw. Door de speciale vorm van de site hadden ze op elk terras een verschillende temperatuur. Men denkt dat de Inca’s deze plaats gebruikten om te experimenteren met gewassen en misschien zelfs om nieuwe soorten planten te kweken. Vooral heel erg mooi om eens rond te wandelen. De benen waren nog niet echt gerecupereerd maar we moesten verder. We reden verder naar Maras. In het begin ging het nog een beetje bergop, maar nadien begonnen we af te dalen. Dat ging een pak beter. Aangekomen in Maras moesten we nog afdalen naar de Salineras. Dit gedeelte was ook bergaf, maar aangezien we nu de volle wind op kop kregen moesten we toch nog wat bij trappen. Enorm tegen de zin van ons Marlies J. De Salineras waren ook wel heel erg mooi. Er loopt daar een warmwaterkanaaltje met zout water. Ze hebben daar dan allemaal terrassen op de berg gebouwd die ze laten vollopen met het zoute water. Nadien laten ze de terrassen uitdrogen en kunnen ze het zout er uitscheppen. Van daar zijn we dan verder afgedaald naar de rivier. Daar kwamen we terug op de baan. Het begon al donker te worden, maar gelukkig hadden we een koplamp mee. We moesten nog 15 à 20 km op de baan richting Ollantaytambo. Onderweg zijn we nog ff moeten stoppen om Pieter zijn band bij te pompen wand die begon leeg te lopen na een lange fietsdag. Uiteindelijk zijn we rond 19u 30 aangekomen in Ollantaytambo. Het was een supermooie dag, maar de lange fietstocht en de hitte van de zon hadden ons volledig uitgeput. We hebben ons juist nog een douche genomen en zijn dan in ons bedje gekropen. We konden van in ons bed nog horen dat het weer groot feest was op het plein, maar hadden niet meer de fut om er naartoe te gaan. Dit was de laatste dag van de festiviteiten dus morgen zal de rust terugkeren in Ollantaytambo.

21-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was een rustdag in Ollantaytambo. Na een zalige nacht in een goed bed zijn we het stadje ingetrokken. Opnieuw was er heel erg veel ambiance met de feesten die er aan de gang zijn. Blijkbaar zijn er 17 dansgroepen met elk een fanfare die overdag de hele dag in het dorp rondgaan. We zagen nu ook dat er rondom de stad verschillende mooie ruïnes liggen. Aangezien het gisteren al donker was toen we aankwamen hadden we dat niet gezien. We zijn ontbijt gaan kopen en hebben eens rond gehoord of we ergens fietsen konden huren. Er is een office dat fietstochten aanbiedt maar 70 dollar voor een halve dag dat vonden we toch wat te veel. In de plaats hebben we een plaats gevonden waar we mountainbikes voor 40 soles kunnen huren. De fietsen zijn wel iets minder goed dan bij de andere maar het zal daarmee ook wel lukken. Aangezien er in het hostel een computer stond, hebben we naar huis een mailtje gestuurd om te laten weten dat we de trektocht goed hebben overleefd. We hebben nog wat in het stad rondgewandeld en zijn ’s avonds terug naar het grote feest op de markt gegaan. Daar hebben we lekkere Churros gegeten. We zijn Trevor terug tegengekomen en hebben een lekkere pint gedronken en nog wat Churros gegeten J. We hebben meegedanst met de locals en zijn niet te laat gaan slapen aangezien er ons morgen een fietstocht te wachten stond.

20-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn opgestaan om 6 u. We hebben bokes en yoghurt gegeten. We hebben al ons gerief opgeruimd en zijn vertrokken richting Aguas Calientes. De 4 honden: Nestor, Poepie, Meisje en De Kleine zijn ons gevolgd tot in het centrum van Aguas Calientes. Nestor was al wat ouder dan de rest en die heeft daar afgehaakt. Aan het treinspoor in het dorp hebben wel nog 2 andere honden onze roedel vervolledigd. 2 mannetjes: Kereltje en Klein Manneke. Kereltje was een grote reu en blafte in het begin veel naar ons. We hadden er een beetje schrik van en vonden het dus niet zo leuk dat hij meeging maar hij bleef ons volgen. Na een tijdje was hij gelukkig heel sweet. Met onze 5 honden zijn we dan vertrokken langs de spoorweg. We waren wel benieuwd hoe lang ze ons zouden volgen. Af en toe kwamen we tijdens de wandeling huizen tegen waar andere agressieve honden zaten. We waren toen wel heel blij dat we onze 5 honden (en vooral Kereltje) bij hadden om ons te beschermen. Meestal vlogen ze er in troep op af zodat wij zorgenloos konden passeren J. Het waren alle 5 brave honden. Als we even pauzeerden om iets te eten, legde ze zich naast ons neer en bedelden ze niet voor eten. In het begin waren de honden alle 5 heel actief. Ze liepen altijd voorop en wanneer er een trein passeerde liepen ze er achter. Maar ergens  halfweg (na 15km) was hun kaars precies al ver uit. Vanaf dan liepen ze allemaal mooi in een lijn achter ons J. Het moet nogal een zicht geweest zijn. Op een gegeven moment stopte er zelfs een trein naast ons om te vragen of dit allemaal onze honden waren J. Wel grappig dat de trein speciaal daarvoor stopte. De passagiers moeten zich ook afgevraagd hebben waarom de trein in de middle of nowhere stopte. Na een 20-tal km passeerde er een andere trein. De conducteur was allemaal tekens aan het doen maar we hadden geen idee wat hij bedoelde. Toen zagen we dat hij net voorbij ons iets uit de trein gooide... Het was een grote koude fles sprite. Hoe lief!!! Aangezien het een relatief kort traject is met de trein had hij ons waarschijnlijk al een paar keer gepasseerd. Hij zal medelijden gehad hebben met ons. Wij zijn waarschijnlijk de enige toeristen die geen tickets gekocht hebben van Peru Rail en er toch iets van gekregen hebben J. Tijdens de wandeling hebben we ook nog vele mooie ruïnes gezien. De laatste 10km van de wandeling waren wel minder leuk. Hier was er niet echt meer een pad naast de spoorweg en moesten we op losliggende keien wandelen. Heel erg irritant om op te wandelen. Net voor we aankwamen in het dorp op km 82 was er nog een heel erg mooie ruïne. Daar hebben we Peruanen ontmoet die in Cusco wonen en hier gegidste tours organiseren. Ze hebben ons nog wat informatie gegeven en we zijn samen met hen naar het dorp gewandeld. In het dorp hebben we samen met hen de collectivo genomen naar Ollantaytambo. Het was wel heel erg zielig om afscheid te moeten nemen van onze hondjes. Ze zijn ons 30 km gevolgd tot aan het dorp. Toen we de bus namen zijn ze nog een paar minuten achter de bus blijven lopen. Marlies was zo ontroerd dat ze een traantje moest laten. Aangekomen in Ollantaytambo gingen we naar KB Tambo, het hostel waar Trevor werkt. Maar aangezien hier alles volzet was zijn we naar een ander hostel gegaan. Gelukkig hebben we snel iets gevonden en met een warme douche. Aangezien het al 2 weken geleden was dat we nog eens een warme douche hadden kunnen nemen, heeft dit enorm deugd gedaan. We zijn in het hostel waar Trevor verblijft een lekkere lasagna gaan eten.  Het was in het dorp net een groot 4-daags feest. We zijn samen met Trevor naar het plein gegaan om naar de festiviteiten te kijken. Daar hebben we als dessert nog een pakje lekkere churros gegeten. Jammie!

19-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Machu Picchu zien en bijna gestorven ... niet wij, maar wel Pieter zijn schoenen J. De eerste dag van de trektocht, in Playa Rosalinas, zag het er naar uit dat Pieter op zijn kousen naar Machu Picchu ging moeten wandelen maar met het nodige bindwerk is het toch gelukt om tot in Machu Picchu te geraken.  Vanmorgen hadden we de wekker gezet om 4 uur en ontbeten met yoghurtdrink. Om 5u 20 zijn we te voet vertrokken. Er zijn vele busjes die naar boven gaan, maar er is ook een mooi wandelpad dat naar boven gaat. Wij besloten te voet te gaan. We waren nu toch zo goed getraind. Het was toch nog een stevige beklimming met heel erg veel trappen. Gelukkig was het zo vroeg op de dag nog niet zo druk. Rond 6u 10 kwamen we boven aan. Daar was wel heel erg veel volk. Pieter moest nog snel naar het toilet, maar de toiletten waren nog niet open. Gelukkig is er naast de ingang een chick hotel waar hij snel naar het toilet is kunnen gaan. Aan de ingang kwamen we Trevor en Luke nog tegen maar aangezien zij andere plannen hadden voor hun bezoek, gingen we niet samen. Om 7 uur stonden we aan de ingang van Huayna Picchu. Hier mogen 400 mensen per dag op. 200 tussen 7 en 8 uur en 200 tussen 10 en 11. Aangezien deze ingang zo gelimiteerd is, was het goed dat we onze tickets zo ver op voorhand hadden gekocht. Het was ongeveer een uurtje stijgen naar de top van de berg. Maar zo getraind als wij waren, ging het bij ons wel een stuk vlotter dan bij de andere toeristen. Op Huayna Picchu hebben we wat gegeten (ook al mocht dat niet, maar je kan hier toch geen hele dag rondlopen zonder te eten...). Van op de berg hadden we een prachtig zicht op Machu Picchu. Wel grappig dat we van op de berg ook de kampplaats konden zien met slechts een tentje op ... het onze. Van op de top gingen we verder naar de “caverna grande” of “templo de la luna”. In templo De la Luna hebben we nog een 10 uurtje gegeten J. Na Huayna Picchu gingen we naar een ander, klein, bergje: Huchuy Picchu. Daar stonden nog een paar ruïnes, maar het mooiste was dat we daar helemaal alleen waren. We hebben daar gelunched met een prachtig zicht op de site van Machu Picchu. Nadien zijn we teruggegaan naar de ingang om daar een gids te regelen. Aangezien het spitsuur al gedaan was, waren we maar met een kleine groep. We waren maar met 4: wij 2 en een Peruaans koppel: Jorge en Monica. We hadden een heel erg goeie gids. Enkele weetjes waren:

o   Machu Picchu betekent “oude bergé

o   Huayna Picchu betekent: “jonge berg”

o   Vanop Huayna Picchu heb je een heel erg mooi zicht op Machu Picchu en kan je met veel verbeelding zien dat de site de vorm heeft van aan condor. Wij hadden het niet gezien van boven, maar toen ze het ons vertelde hebben we de foto’s nog eens bekeken ...

o   In totaal hebben ze aan de bouw van Machu Picchu een 30 à 40 jaar gewerkt met naar schatting 25.000 mensen.

o   Nog niet heel de site is ontdekt. Er werken nog steeds archeologen en ze vinden nog steeds meer en meer terrassen. En misschien zijn er nog wel wat gebouwen verstopt tussen de bomen.

o   De gewone gebouwen zijn gemaakt met stenen met cement tussen, maar voor de tempels hebben ze geen cement gebruikt. Deze stenen zijn zo gemaakt dat ze perfect op elkaar passen.

o   We hebben het Cruz del Sur gezien: een steen in dezelfde vorm als het sterrenbeeld. Elke hoek van deze steen wijst een van de windstreken aan.

o   Ingenieuze zonnehorloge gezien, waarop ze onder andere hun landbouwcycli baseren.

o   ...

Tijdens de tour hebben we al wat mooie verjaardagsfoto’s getrokken voor de opa van Marlies die binnen een paar dagen 81 wordt. We hebben ook de perfectie Lonely Planet foto getrokken (Machu Picchu + Huayna Picchu + een lama). Na de gegidste tour hebben we nog wat gepraat met Jorge en Monica. Het waren heel erg vriendelijke mensen. Ze hebben ons nog wat reistips gegeven voor het noorden van Peru en hebben ons uitgenodigd om hen in Lima te bezoeken. We waren oorspronkelijk niet van plan om naar Lima te gaan omdat we nog van geen enkele andere toerist positieve dingen gehoord hadden, maar nu dat we een uitnodiging hadden gekregen, moesten we wel gaan. Na de tour gingen we naar de Puente de Inca. Dit was niet echt super speciaal.  Spijtig genoeg was er niet genoeg tijd meer om naar de Puerta del sol te gaan. We hadden nog een klein halfuurtje voor de site toe ging en hebben ons dan nog ff op een mirador geïnstalleerd. Toevallig zaten Jorge en Monica daar ook. Samen hebben we nog genoten van de prachtige site en hebben we van Monica crackertjes gekregen. Nadien hebben we voorlopig afscheid genomen van Jorge en Monica. We zijn te voet naar beneden gegaan en hebben in Aguas Calientes inkopen gedaan. Terug op de kampplaats hebben nadien lekker gekookt: heel veel groentjes met pasta natuurlijk. Ondertussen was er nog een hele groep aangekomen op de camping en waren we niet meer alleen.

18-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

18-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen stond de wekker 5u 45 want om 7u zouden we met een collectivo richting Machu Picchu vertrekken. ’s Morgens hebben we de eigenaars van het hostel verteld wat er gebeurd is. Ze waren wat verwonderd, maar hebben er eigenlijk niet zo veel op gezegd ... misschien waren zij het wel. We zullen het nooit weten. Het was wel raar om al de mensen te zien en te bedenken dat zij het konden zijn. Spijtig dat Ilse hier niet was om te onderzoeken wie het gedaan had J.  Om kwart na 6 hadden we ontbijt geregeld. Deze keer was het brood met een omelet en aardappel. Een lekker en stevig ontbijt. Nadien hebben we een collectivo genomen richting Santa Maria. De collectivo is eigenlijk gewoon een taxi waar ze zoveel mogelijk mensen insteken. Op een gegeven moment zaten we 7 mensen in de auto J. Santa Maria lag niet volledig op de route van de collectivo en dus werden we gedropt op een paar kilometer. We hadden geluk, want er passeerde net een man met een pick up truck die ons een gratis lift tot aan Santa Maria heeft gegeven. Hij had ons zien wandelen en was gestopt. Het was net zoals in Nieuw-zeeland. In Santa Maria moesten we een tijdje wachten op een collectivo richting Santa Theresa. De busjes vertrekken namelijk pas als er voldoende passagiers zijn. We zijn dan in tussentijd een lekkere jugo de naranja gaan drinken. Met de bus van Santa Maria naar Santa Theresa was ongeveer 30 min. We dachten van daar verder te voet te gaan richting Hydro-Elektrica, maar aangezien het aan het regenen was hebben we hier ook snel een taxi genomen. Vanaf Hydro-Elektrica waren er 2 mogelijkheden ... een dure trein nemen of 10km wandelen tot aan Aguas Calientes. We registreerden ons in H E en als getrainde wandelaars dat we nu zijn, zijn we snel te voet gegaan. Een tweetal km voor je Aguas Calientes binnenkomt is er een brug over de rivier richting Machu Picchu. Aan deze brug is er ook een erg goedkope kampplaats. We beslisten om hier te kamperen ... goedkoper dan een hostel in Aguas Calientes en morgen iets minder vroeg opstaan voor ons bezoek aan Machu Picchu. Van op de camping hadden we al zicht op Machu Picchu. Het was wel raar. We hadden verwacht dat er op de kampplaats aan Machu Picchu superveel volk zou zijn, maar wij waren de enigen op deze kampplaats. We hadden wel gezelschap van 4 honden. Aangezien de 4 honden ons overal op de kampplaats volgden en altijd bij ons kwamen liggen, hebben we ze maar namen gegeven: Nestor, poepie, meisje en de kleine. Nu het nog warm was, hebben we snel een koude douche genomen. We zijn nog tot Aguas Calientes gewandeld om op de markt inkopen te doen voor morgen. Je mag normaal gezien geen eten meenemen op de site, maar aangezien we daar de hele dag gaan blijven gaan we toch wat eten in onze rugzak steken. In het centrum zijn we Trevor en Luke nog tegengekomen. Zij gaan morgen na het bezoek aan Machu Picchu met de trein richting Ollantaytambo. Wij zijn de prijzen ook eens gaan vragen, maar dat was ons toch iets te duur. De rit naar Ollantaytambo duurt ongeveer 1u30 en kost tussen de 55 en 75 dollar afhankelijk van het uur waarop je de trein wilt nemen. Daar gaat ons budget! Een van de locals legde ons uit dat je ook kan wandelen langs het spoor tot aan km 82. Aan km 82 is er een dorp en daar kan je voor 3 soles (dus minder dan 1 euro) de bus nemen tot Ollantaytambo. Het enige probleem is dat onze kampplaats ongeveer op km 112 ligt en dat we dus 30km moeten wandelen. Maar nog liever dat dan ons zo in het zak te laten zetten door de trein. Zeker als je ziet dat de locals maar 10 soles moeten betalen voor deze treinrit. Nadien zijn we lekkere pizza gaan eten met een Cusqueña voor Pieter en een Cola voor Marlies. Nadien zijn we ons tentje in gekropen, want het zal morgen weer vroeg dag zijn. Hopelijk is het morgen beter weer want vanavond had het een hele tijd geregend.

17-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Trevor en Luke hadden al om 4u ‘s morgens een auto richting Santa Theresa genomen. Wij bleven nog een dagje langer om de ruïnes hier te bezoeken, want dat was toch een van de redenen waarom we deze weg hadden genomen. Om 6 uur hadden we ontbijt besteld in ons hostel. Nadien zijn we nog wat extra brood gaan kopen om de dag door te komen. We zijn in het hostel nog wat kleren gaan wassen en hebben al ons nat gerief op gehangen. Nadien vertrokken we rond 8u 30 richting de ruïnes.De vrouw van ons hostel riep haar hond “Charro” en zei dat hij ons wel zou gidsen. En inderdaad al snel volgde hij ons op het pad. Na de vele dagen wandelen van de voorbije dagen was onze honger moeilijk te stillen. Dus we hebben ons al snel aan de kant van het pad gezet. Tegen 9 uur hadden we al 5 extra bokes met tonijn gegeten J. Onze gids Charro had wel niet echt goede manieren en was constant aan het bedelen. We hebben hem geleerd dat eerst de baas eet en dan hij J. Daarna gingen we verder richting de ruïnes: "Victos Rosaspata Yuraqrumi". Het was een hele mooie wandeling tot aan de ruïnes. Zoals te verwachten, waren we daar de enige toeristen. Er waren wel 8 werkers bezig aan de ruïnes. Het is een kleine ruïne, maar wel erg mooi. Op het einde van ons bezoek begon het te regenen dus zijn we wat gaan schuilen onder een klein afdakje. Daar hebben we de rest van onze broodjes opgegeten. Onze gids Charro had het vorige keer goed begrepen en heeft niet meer gebedeld. Er waren nog 2 andere honden op de site en onze gids kreeg schrik. Hij heeft zijn toeristen achter gelaten en is op zijn eentje terug gegaan naar het dorp. Wij gingen verder op het pad want er waren verder nog meer ruïnes. Volgende site: "ñusta hispana". Op de site kwamen we een parkwachter tegen die ons wat meer uitleg heeft gegeven. De naam van de site zou betekenen: “urine van de maagden”. Er is een rots op de site waar een lijn is ingegraveerd. De vrouwen moesten op deze plaats urineren. Als de urine de lijn volgde, dan was de vrouw een maagd en anders niet. Rare vorm van selectie J. Samen met de parkwachter zijn we terug gewandeld naar het dorp. In de vroege namiddag hebben we nog wat soep en thee gemaakt en nadien heeft Marlies nog een doke gedaan. Pieter heeft ondertussen al het gerief dat ondertussen droog was, opgeruimd. Na Marlies haar Chriske hebben we nog een kleine wandeling in het dorpje gemaakt, maar daar was eigenlijk niet veel te zien. Nadien hadden we terug een diner geregeld in ons hostel. Lekker en goedkoop! Vooral de thee was superlekker. Rond 8 uur zijn we in ons bedje gekropen. We waren er deze nacht aan vergeten denken om onze deur te barricaderen. Marlies werd rond middernacht wakker omdat ze naar het toilet moest. Waarschijnlijk te veel thee gedronken deze avond J. Na haar toiletbezoek kon ze niet meteen de slaap vatten ... gelukkig. Want een kwartiertje later ging opeens de deur open. Marlies dacht eerst dat het de hond van het hostel was, want die was overdag ook al is binnengekomen. Het bleek echter niet de hond te zijn, maar wel een persoon met een pillamp. Dan dacht Marlies dat de man van het hostel de deur terug kwam toedoen omdat zijn hond die had opgegedaan... Maar nee: de persoon met de pillamp kwam de kamer binnen en begon in het rond te schijnen. Het was hoogst waarschijnlijk zijn bedoeling om ons te bestelen, maar dat was zonder Marlies gerekend die klaarwakker in haar bed lag en de hele vertoning had gevolgd J. Marlies is super luid Pieter beginnen wakker roepen en de persoon met zijn pillamp heeft zijn licht uitgedaan en is er vandoor gegaan. Hij/zij was waarschijnlijk harder verschoten dan ons ... zijn verdiende loon J. Pieter die een goed doke aan het doen was, heeft bij het wakker worden nog net een schim naar buiten zien gaan. Niet echt de meest gezellige manier om wakker te worden. Het duurde wel nog even vooraleer hij helemaal wakker was. Marlies was uit bed gesprongen, had het licht aan gedaan en was tegen de deur gaan staan. ‘Pieter, zet het nachtkastje voor de deur!’. Het duurde wel 5 minuten voor Pieter uit zijn bed kwam en het nachtkastje er voor zette. Marlies had ondertussen schrik dat de man terug ging binnen komen, maar dat was gelukkig niet het geval. We hebben deze nacht veel geluk gehad en zullen toch iets attenter moeten zijn met onze deur ’s nachts. Gelukkig waren we saved by the blaas van Marlies J. Nadien  hebben we geprobeerd terug te slapen. Al lukte dat niet zo goed meer ...  Het was een nacht, die je normaal alleen in films ziet! Het was een nacht waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou.

16-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

De wekker stond om 5 uur, maar we hadden ons overslapen en werden pas rond 6 uur wakker. Het is ver gekomen dat we 6u opstaan al overslapen noemen. Om 7u 30 zijn we als laatste vertrokken. De anderen waren al vroeger vertrokken. We zijn gestegen naar een pas op 4592m. Onderweg hadden we prachtige uitzichten. Luke en Trevor stonden ons boven op te wachten. Aangekomen op de pas zaten we in de wolken en begon het te hagelen/regenen.  We hebben daar onder een dakje onze overschot van de pasta van gisterenavond opgegeten maar aangezien het koud was, zijn we snel terug vertrokken. Boven splitste het pad ... wij mochten links gaan op een echt Inkapad, maar de muildieren moesten een andere weg nemen. Om het pad te beschermen mogen zij er niet op omdat ze het zouden kunnen beschadigen. Het Incapad was een aangelegd pad met stenen, maar ging wel vrij steil naar beneden. Doordat het geregend had, waren de stenen vrij glad en was het een moeilijke afdaling. Marlies is eens uitgeschoven maar had haar gelukkig geen pijn gedaan.  Tijdens de afdaling kwamen we de 2 Amerikanen terug tegen. Hun muledriver had de kortste weg met stenen pijlen aangeduid ... aangezien we samen zijn afgedaald was dat ook wel handig voor ons. Zonder de pijlen van Edwin zouden we het ook wel gevonden hebben, maar zouden we veel meer kilometers hebben moeten wandelen. We zijn samen naar het hostel Six Pac Manco gegaan. Ons eerste plan was om daar te kamperen, maar door de regen en koude hebben we het plan gewijzigd. ’s Avonds heeft de vrouw van het hostel voor ons allemaal gekookt. Het was heel gezellig. Nadien zijn we ons bedje ingekropen... het was ondertussen al weer een tijd geleden dat we nog is een bed hadden gelegen dus dat ging deugd doen J. Er was wel een klein probleem met de deur van onze kamer. We konden die niet op slot doen, dus hebben we ze maar gebarrikadeerd met onze rugzakken. 

15-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond de wekker voor de verandering nog eens om 5u. Pieter vond het wat te vroeg maar ja ... ochtendstond heeft goud in de mond. Het was niet echt makkelijk om vanuit Yanama de route te vinden. Op deze route waren er nergens bordjes of richtingaanwijzers te vinden maar wonderbaarlijk hebben we de weg toch zonder problemen gevonden. Achteraf hoorden we van Trevor en Luke dat ze een stukje verloren gelopen waren. Beneden aan de rivier kwamen we een groep van 5 Amerikaanse jongeren tegen die dezelfde trektocht als ons deden. Wel met enig verschil dat ze gisteren een rustdag hadden genomen en al hun spullen gedragen worden door muilezels. We waren vandaag als eerste weg, maar al snel werden we ingehaald door de anderen. We moesten maar ongeveer 500 m stijgen maar tijdens het stijgen had Marlies het wat moeilijk. De beentjes wilden niet echt mee. Het zal waarschijnlijk de vermoeidheid zijn die zich de voorbije dagen heeft opgestapeld. Een stukje voor het hoogste punt hielden we een kleine pauze om de innerlijke geest wat te versterken met pasta en snacks. Nadien ging het al een stuk beter. Van daar zijn we dan zachtjes afgedaald tot aan de rivier. Een prachtige valei met wondermooie uitzichten. Af en toe kregen we wel wat miezerregen, maar gelukkig hadden we onze poncho’s bij om ons te beschermen. Al zweet je in zo een plastieken poncho wel zo hard dat je er ook nat van wordt J. We hebben ook even onder een overhangende rots geschuild om nog iets te eten en de schoenen van Pieter nog eens te repareren. Op het laatste stuk richting de kampplaats hadden we veel beziens. Er waren  veel  curieuze koeien. In groep volgden ze ons en staarden ze ons aan. Precies of ze hadden hier nog nooit eerder een toerist zien passeren. We zagen nog een paar mooie scherpe bergtoppen, een condor die er rond cirkelde en een glesjer. Aangekomen aan de kampplaats deden we onmiddellijk wat warme kleren aan, want het begon al goed af te koelen. We hebben ons tentje opgezet en gekookt. Aangezien het erg koud was (we sliepen op 3950m), mocht Liesje in de warme slaapzak slapen. Gelukkig voor Pieter hadden we in Cusco de drinkbus van Nikko gekocht. We hebben er kokend water ingedaan en Pieter heeft ze bij hem in de slaapzak gestoken ... lekker warm J

14-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we opgestaan om 6u. Het was daar precies een boerderij... overal beesten. Honden, koeien, kippen, geiten, ... Vooral voor de kippen moesten we opletten opdat ze op een onbewaakt moment niet met ons ontbijt gingen lopen. Toen we bij het opruimen de tent even hadden laten openstaan, zaten er al 2 kippen in J. Om 8 uur zijn we vertrokken. Volgens de arriero (Edwin) van de Amerikanen was het ongeveer 3 uur stijgen tot aan een pas van 3800m. Dus toen we na ongeveer 2 uur 2 mannen met schapen tegenkwamen, viel het wel tegen dat ze ons zeiden dat het van daar nog 3 uur klimmen was. En inderdaad we zijn pas na ongeveer 5 uur stijgen boven aan de pas gekomen en het was geen 3800m maar wel 4150m. Onderweg zijn we nog een grot tegengekomen waar we een kijkje in zijn gaan nemen, maar waar niet zo veel te zien was. Aangezien we niet weten hoe hoog we precies geslapen hadden, weten we ook niet hoeveel we gestegen hebben. Maar het was genoeg voor vandaag. Boven kwamen we de twee Amerikanen terug tegen. Luke was blijkbaar wat ziek van de hoogte en had moeten overgeven. Hij zag er niet echt goed uit. Gelukkig was het van daar terug een stuk naar beneden richting Yanama. Boven hebben we een kleine pauze genomen en nadien zijn we de pas over gestoken zijn. Het Australische koppel kwam net boven toen wij vertrokken. Luke was al iets voor ons aan de afdaling begonnen. Maar toen wij de afdaling net begonnen, hoorden we een enorm lawaai van vallende stenen.De steenlawine leek ons wel erg kortbij het pad te zijn waar we moesten passeren. We waren dan ook erg blij toen we zagen dat Luke zich uit schrik op veilige afstand had gezet en OK was. We hebben nog ff staan kijken en toch nog een paar steenlawines van kortbij kunnen zien. Wat ook heel erg opvallend was, was dat deze kant van de bergpas totaal verschillend was van de andere kant. Aan de andere kant van de berg had je vooral bomen, struiken en veel muggen. Hier was om een of andere reden geen enkele mug te bespeuren en stond er groen gras met mooie bloemen. Net of we in het paradijs waren toegekomen. De afdaling naar Yanama ging veel sneller dan verwacht en we kwamen al rond 15u in het dorp aan. Aangezien iedereen daar wel een stukje gras heeft, kan je daar bij de meeste mensen wel kamperen. Maar aangezien we graag samen met de rest van de groep gingen kamperen, hebben we even moeten zoeken waar Edwin met hun muilezels naartoe was gegaan. Aangekomen op de kampplaats hebben we ons nog wat in de zon gelegd en al ons gerief is goed laten drogen. We hebben een zalig doucheke genomen en we hebben wat kleren gewassen.Luke heeft ons getrakteerd op een coca cola ... wat een poepie. We hebben aan de mensen van Yanama gevraagd wat de mooiste weg is ... richting Huancacalle of naar Santa Theresa. Zij bevestigden wat we al eerder gehoord hadden ... Naar Huancacalle is veel mooier en daar heb je ook nog mooie ruïnes. Luke en Trevor gingen ook richting Huancacalle gaan, dus onze keuze was snel gemaakt. Aangezien het Australische koppel morgen een rustdag neemt, is het wel onze laatste dag samen. Zij gaan nadien proberen op de baan richting Theresa een bus te nemen. Toen de zon weg was, werd het wel heel snel kouder. We hebben gekookt en de groep op een pintje getrakteerd. Voor Liesje natuurlijk nog steeds geen bier maar een Coca Cola.

13-05-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter