’s Morgens hebben we een lekker ontbijt gekregen en daarna zijn we het dorpje ingetrokken. We zijn heel het dorp doorgewandeld en achter het dorpje de bergen ingewandeld. Na de wandeling hebben we in het dorpje een bankautomaat gezocht, maar hebben we geen enkele gevonden die werkte. We dachten op restaurant iets te gaan eten, maar wegens gebrek aan effectivo (cash geld) zijn we op een lokale markt wat vers fruit en een lomito gaan kopen. Overheerlijk! Nadien zijn we verder gereden naar Humahuaca. Onderweg passeerden we de Steenbokskeerkring. In Humahuaca hebben we even gerelaxed in het gezellige dorpscentrum vooraleer we terug richting San Salvador de Jujuy reden. Op de terugweg zijn we in Uquia gestopt en hebben we een prachtige wandeling gemaakt tussen de rode rotsen. Terug in Tilcara hebben we een uurtje off road gedaan (=gravel road)... super mooi tussen de gekleurde bergen en cactussen. Marlies had wel wat schrik om daar in the middel of nowhere platte band te krijgen, maar we hebben het goed gered. Om 8u ’s avonds kwamen we terug aan in San Salvador de Jujuy. Het was volop spits dus super druk. Marlies heeft Pieter naar de publieke parking geconvoyeerd waar we de auto moesten droppen. Maar aangezien deze en al de andere parkings volzet waren, hebben we na een half uur rondrijden de auto gedropt aan een tankstation. We zijn de man van de autoverhuur gaan halen, hij kon er van daar zelf zijn plan mee trekken. We zijn heel het centrum doorgewandeld richting het hostel International. We hadden geluk, want we hadden niet gereserveerd en er waren nog net 2 bedden in een dorm vrij. We zeiden dat we maar 1 nacht gingen blijven en dat we nadien gingen verhuizen naar een hostel korter bij het busstation. Dat was gemakkelijker omdat we daar vrijdag een bus gingen hebben om 6 uur ’s morgens. De man deed ons een voorstel dat we niet konden weigeren ... fixe korting als we 2 nachten bij hem bleven J. Moe van de mooie, maar toch wel vermoeiende tocht zijn we in ons 3 bedden hoog stapelbed gekropen.

20-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we de tickets voor onze bus naar Santa Cruz gaan halen en nadien zijn we met onze auto vertrokken naar het (niet echt)platte land van Jujuy. Met Pieter als chauffeur en Marlies als convoyeur verrtokken we uit de drukke stad via de routa 9 noordwaarts.  Eens de stad uit kwamen we onmiddellijk in een heel erg groene, bergachtige omgeving. Aan de eerste mirador zijn we gewisseld van chauffeur zodat Marlies ook is kon rijden. Na onze stop waren we vergeten de lichten van de auto opnieuw aan te zetten. Aangezien dit verplicht is in Argentinië, ook overdag, werden we aan de eerstvolgende politiecontrole tegengehouden. Toen de agent teken deed dat we op kant moesten gaan, viel onze frank. We zagen de bui al hangen ... dikke boete wegens rijden zonder lichten aan. Toen de agent bij ons kwam hebben we gedaan alsof we niet wisten dat het ook overdag verplicht was om de lichten aan te doen. De man was heel erg vriendelijk en we zijn er gelukkig met een waarschuwing en de schrik vanaf gekomen. Nadien zijn we verder gereden naar Purmamarca waar de 7-kleuren berg is. Onderweg veranderde het landschap van een groene bergachtige omgeving naar een zeer droog landschap met cactussen en bergen met allerlei kleuren. In Purmamarca hebben we een mooie wandeling gemaakt en zijn we iets gaan eten. Lama voor Pieter en kip voor Liesje. Nadien zijn we verder gereden naar de Salinas Grandes, een grote zoutvlakte gelegen op 3400m hoogte. Om er te geraken moesten we ook over een punt van 4170m. Voorlopig het hoogste punt dat we ooit al geweest zijn. Ideaal om al wat aan de hoogte te wennen tegen dat onze ouders naar Bolivië komen. Op de Salinas Grandes hebben we leuke foto’s genomen en zijn we nadien terug naar de routa 9 gereden. Onze volgende en laatste stop voor vandaag was Tilcara. Aangezien het al donker was toen we daar aankwamen hebben we snel een hostel gezocht. Aangezien in deze kleine dorpjes heel erg veel hostels zijn, was dat vrij gemakkelijk. De eerste waar we gingen bellen was zo goed dat we niet meer verder hebben gezocht. We werden ontvangen door een heel erg vriendelijke dame die mensen in haar gezellige huisje ontvangt, een zeer leuke sfeer.

19-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben we bijna heel de dag op de bus gezeten. Pas rond 16 uur kwamen we aan in San Salvador de Jujuy. Op het eerste zicht was het geen mooie stad. Het busstation zag er verloederd uit en toen we aan de ‘tourist info’ gingen vragen of er hostels waren, kregen we niet veel info. We besloten iets te gaan zoeken en we vonden een goedkope twee-persoonskamer dicht bij het busstation. Het was er niet echt gezellig dus we hebben snel onze bagage gedropt en zijn de stad gaan verkennen. Het centrum bleek wel mooi te zijn. Gelukkig is alles hier open tot 21 uur, want we hadden nog veel te regelen. Eerst hebben we uitgezocht hoe we tegen zaterdag 23 maart het beste in Santa Cruz De La Sierra (Bolivië) kunnen geraken om daar onze ouders te verwelkomen. We hebben uiteindelijk een bus gevonden die rechtstreeks gaat vanaf San Pedro De Jujuy. Daarna hebben we onze komende dagen in Jujuy gepland. Door de uitgebreide info die we voor onze reis van Pieter zijn nonkel Fred en tante Ingrid hadden gekregen, wisten we nog dat het hier zeker de moeite was om de omgeving met de auto te verkennen. We hebben een vrij goedkope auto gevonden en deze gehuurd voor de komende 2 dagen. Daarna hebben we nog snel een hamburger gegeten en onze caveke in.

18-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We hebben lang geslapen, ontbeten en nadien nog wat aan de blog gewerkt. In de late namiddag hebben we nog een wandeling gemaakt in Mendoza centrum vooraleer we naar het busstation vertrokken. Om 7u vertrok onze bus richting Jujuy (een busrit van 21u!) We waren goed op tijd aan de bus, maar het is hier blijkbaar de gewoonte om als local toeristen voor te steken. De locals hadden super veel bagage mee net of ze gingen verhuizen. Ze gaven wat geld aan de mensen die de bagage inlaadden en zo kon al hun rommel mee. Het gevolg was dat de bagageruimte vol was en onze twee rugzakken er niet meer in geraakten. De bagagedragers vroegen ons daarom 20 pesos. Hallo?! Waarom zouden wij extra betalen voor amper 1 rugzak per persoon terwijl we al bijna 100 euro hadden betaald voor deze busrit. We waren Azië nog niet vergeten en konden dus nog op onze strepen staan. Bijgevolg, onze bagage is op een of andere manier toch op de bus geraakt zonder dat we moesten bijbetalen. Ondanks de moeilijke start hebben we toch een goede busreis gehad. We zaten helemaal vooraan en dus toen we ’s morgens wakker werden hadden we een goed zicht op de omgeving.

17-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we met de bus vertrokken naar Maipu (niet Waipu;)). Daar hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar 3 wineries gefietst en 1 huis met artisanale producten zoals chocolade, tapenades, likeur, ... De 3 wineries waren totaal verschillend. De eerste was de oudste in de omgeving en werelderfgoed en dus heel gezellig. De tweede had heel lekkere wijnen maar we kregen er geen uitleg bij. Het leek alsof we enkele glazen wijn in een bar hadden besteld. De derde daarentegen gaf ons heel nuttige informatie bij het proeven. Als afsluiter zijn we naar het huisje met artisanale producten gefietst. Ook daar kregen we lekkere proevertjes voorgeschoteld. Het was een hele leuke dag. We hebben lekker kunnen eten en drinken. Nadien hebben we de bus terug naar Mendoza genomen en daar hebben we goed gekookt. Spaghetti met een bijpassend wijntje natuurlijk.

16-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Rond 10u30 zijn we aangekomen in Mendoza. Daar hebben we snel een hostel gevonden. Marlies had niet zo goed geslapen op de bus en heeft in de namiddag een goed doke gedaan. Nadien hebben we in het tourist information centre info gevraagd over de wijntour van morgen hebben we een bus geboekt om zondag naar Jujuy te vertrekken.  

15-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien er in de hostel een gratis skype account is waarmee je naar vaste lijnen in het buitenland kan bellen, heeft Pieter geprobeerd het thuisfront is te bereiken. Maar spijtig genoeg. Er nam niemand op. Alleen meter haar kuisvrouw om te zeggen dat meter naar de tandarts was ... van slechte timing gesproken. Nadien zijn we de stad ingetrokken richting Boca. Daar hebben we het stadium gezien en zijn we naar de typische gekleurde huisjes gewandeld. Daar zijn we iets gaan drinken op een terrasje. Het was er heel gezellig. Net alsof we in het zuiden van Frankrijk op een marktje waren. In de namiddag zijn we teruggewandeld naar de drukke winkelstraat ons geld te gaan wisselen en hebben van daar de metro naar Palermo genomen waar we op een gezellig terrasje iets zijn gaan drinken. Nadien was het tijd om na twee weken afscheid te nemen van Emma en om met de bus naar Mendoza te vertrekken.We hadden niet veel zin om terug met al onze bagage de metro in te gaan en naar het drukke busstation te wandelen maar met onze arendsogen hielden we iedereen in het oog. Onze tactiek heeft gewerkt. We hebben Buenos Aires overleefd zonder iets te verliezen.

14-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we een gegidste tour in het centrum van de stad. Het was een gratis tour zoals in Santiago. Die tour was heel goed dus we wouden die in Buenos Aires ook doen. Aangezien wij met ons 3 de enige waren die kwamen opdagen, hadden we een prive gids in de stad J. De gids was een heel leuke kerel en het was heel interessante wandeltour door de stad. We vertrokken aan de obelisk op de Av. 9 de Julio, breedste straat ter wereld. Nadien wandelden we via de winkelstraat naar het centrale plein met de banco nacional en de kathedraal (die een paar uur later op de site van de redactie verscheen omwille van de nieuwe paus). Nadien wandelden we verder naar de buurt van Mafalda en naar de oude haven.Na de tour hebben we nog wat rondgekuierd in het centrum en zijn we naar de drukke winkelstraat gegaan. Marlies moest nog een zonnenbril kopen. Tijdens het winkelen zagen we dat de nieuwe paus was verkozen en dat hij uit Argentinië kwam. Grappig dat wij juist op dit moment in Buenos Aires zijn. ’s Avonds stond op de site van de redactie dat de mensen in Buenos Aires claxoneerden toen ze het nieuws vernamen, maar daar hebben wij niets van gemerkt. In de drukke winkelstraat vind je bijna om de 10 meter iemand die buitenlandse munten (liefst USD of euros) wil wisselen naar pesos. Er is hier namelijk zo veel inflatie dat de mensen liever een sterke en veilige munt hebben. Ze geven dan ook heel erg goede wisselkoersen. Aangezien je in het land geen dollars kan kopen en de koersen die de kerels op de straat aanbieden iets te aantrekkelijk zijn, vertrouwden we het niet helemaal en besloten we onze Australische en Amerikaanse dollars toch maar niet te wisselen. Aangekomen in het hostel hebben we toch maar eens gevraagd of het al dan niet veilig is om geld bij die mannen op straat te wisselen. Aangezien ze ons vertelden dat het veilig is gaan we morgen misschien terug om toch wat geld te wisselen. ’s Avonds gingen we terug de stad in op zoek naar een pizzeria. We bestelde met ons 3 2 pizza’s. De eerste pizza was lekker, maar de tweede was geen succes. Het was eerder raclette dan pizza zodat we niet eens ¼ van onze tweede pizza hebben opgekregen. Terug in het hostel hebben we de overschot van de pizza dan maar aan een paar mannen aangeboden. 

13-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we voor deze avond een tangoshow + lessen + diner geboekt. Nadien zijn we de bus gaan boeken om binnen een paar dagen naar Mendoza te gaan en hebben we een planning opgemaakt voor onze resterende 10 dagen in Argentinië. Na al dat geregel konden we eindelijk de stad wat gaan verkennen. Eerst zijn we naar Recoletta gewandeld. Daar hebben we een kerkhof zoals Père Lachaise bezocht. Het is een kerkhof waar onder andere een paar ex-presidenten en Evita begravan zijn in prachtige gebouwen. Nadien zijn we verder gewandeld richting Palermo en hebben onderweg de gigantische metalen bloem bezocht. Aangekomen in Palermo hebben we even gerelaxed in de Botanische tuin maar toen was het al weer tijd om terug naar het hostel te gaan om ons op te maken voor ons avondje uit. Het probleem is dat onze beperkte klerenverzameling niet voorzien is op chique evenementen. Gelukkig had Marlies in Cambodja een kleedje gekocht en mocht ze van Emma een paar deftige schoenen lenen. De tangolessen waren super leuk (maar onze danskunsten zijn een beetje zielig in vergelijking met wat we daarna gingen te zien krijgenJ). Na de lessen kregen we super lekker diner. Wel wat raar: Je kon bij de boeking kiezen tussen een menu en drank zoveel als je maar wou of gewoon 1 gang + 1 drankje. Wegens het grote prijsverschil hebben wij voor de 2^e optie gekozen. Maar toen de ober langskwam wist die daar niets van en hij zei dat we een voor-, hoofd- en nagerecht kregen en zoveel drank als we maar wouden. Van een meevaller gesproken J. Het eten was ongelooflijk lekker. Het was al sinds België geleden dat we nog zo lekker gegeten hadden. Na het eten begon de tangoshow. Wow! Het was echt prachtig! We hadden een fantastische avond!

12-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we de wekker om half 6 gezet want om ten laatste 6 uur moesten we het lokaaltje waar we sliepen verlaten. We hebben vlug wat ontbijt gekookt en hebben nadien verder gelift. Al vrij snel kregen we een lift van 2 mannen die met hun pick-up richting Cachari gingen. Het was niet echt ver, slechts 20 km, maar we waren wel weg van de péage en richting Buenos Aires. Ze hebben ons afgezet aan het busstation van Cachari, maar aangezien dat nog niet open was besloten we toch nog even te liften. Net toen we het bijna wilden opgeven en een bus dachen te boeken werden we opgepikt door een vriendelijke kerel met een pick-up die ons tot in het centrum van Buenos Aires heeft gebracht. Hij vroeg ons waar we wilden afgezet worden. Emma wist nog van haar vorige bezoek aan BA dat Palermo wel een leuke buurt was, dus vroegen we hem om ons daar naartoe te brengen. Hij gaf in zijn gps een hostel in dat dichtbij Palermo lag en reed er met ons naartoe. Aangezien er in de buurt van het hostel straatwerken waren, kon hij niet met de auto tot in de straat geraken. Hij heeft ongeveer een uur met ons rondgereden totdat we hem zeiden dat we dat laatste stukje ook wel te voet konden doen. Het was wel een super vriendelijke kerel. We denken dat hij ons niet durfde buiten te zetten J. Het hostel waar hij ons naartoe wou brengen was echter volzet dus heeft Emma een plaatsje met internetverbinding gezocht en een hostel voor ons drie geboekt. Nadien vertrokken we met de metro naar ons hostel. Op de metro werden we al onmiddellijk op de proef gesteld, maar gelukkig was Pieter alert genoeg zodat de pickpockets niets konden stelen. Toen we van de ene metro stapten en door een drukke gang moesten wandelen om naar een andere lijn te gaan werden we bijna bestolen. Een jonge kerel begon de rits van Emma haar rugzak open te doen. Gelukkig had Pieter die net achter Emma liep, dit gezien en is tussenbeide gekomen. Ondertussen waren ze klikkers van Pieter zijn grote rugzak aan het losmaken en waren ze bijna met zijn winterjas gaan lopen. Gelukkig had Pieter ook dit net op tijd door. Laat dit een goede les zijn voor onze komende dagen dat we hier goed op onze hoede moeten zijn. Aangekomen in ons hostel hebben we ons geïnstalleerd en zijn we aan de overkant van de straat een lekker broodje gaan eten. ’s Avonds zijn we bife de mariposa gaan eten. 2 beefstukken voor drie personen en nog veel te veel. Het was wel super lekkere steak. Voor de veiligheid hadden we onze paspoort, kredietkaart en fototoestel maar achter slot en grendel in de hostel gelaten. Dus spijtig genoeg geen foto van onze lekkere steak.

11-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u werden we wakker. Het was terug een mooie zonnige dag. Vandaag zouden we de ajuinen gaan ophalen en verder rijden naar Buenos Aires. De uren gingen echter voorbij en niets gebeurde. Rond de middag koppelde de chauffeur de cabine los van de laadbak en hij vertrok. Dit is niet goed. We besloten al maar onze spaghetti te koken voor het geval we dat ’s avonds niet meer zouden kunnen doen. We waren nog niet klaar of de chauffeur kwam terug. Even dachten we van, oh nee we gaan vertrekken en onze spaghetti is nog niet klaar. De chauffeur had eigenlijk minder goed nieuws. Het was vandaag zondag en op zondag konden ze de lading niet preparen. Hij zou dus nog een extra dag moeten wachten. Balen! We waren al meer dan een dag onderweg en hadden nog maar 200km afgelegd. De man had medelijden met ons en besloot ons dus naar de weg te rijden vanwaar we naar Viedma konden liften. Die weg was echter nog meer verlaten dan de weg waar we op stonden. We hebben daar een kwartier proberen liften maar niet succesvol. Toen kwam de chauffeur terug. Wij dachten dat wij zijn entertainment voor zondag gingen zijn en dat hij het spannend vond om te zien of we gingen weg geraken. Na 10 minuten kijken zei hij dat we terug konden in stappen en hij bracht ons terug naar de plek van waar we kwamen. Daar hadden we het ondertussen echt wel al gezien dus vroegen wij hem of hij ons een kilometer verder wou afzetten. Daar namen we opnieuw afscheid van de chauffeur en we hoopten echt dat we vanavond niet terug met hangende pootjes moesten gaan vragen of we terug in zijn vrachtwagen konden slapen. We hadden geluk. Na een halfuurtje stopte opnieuw een vrachtwagen. Deze ging tot in Bahia Blanca, 350km verderop! Yes, we geraken terug wat dichter bij Buenos Aires. Het was een super leuke chauffeur en hij had echt wel een fancy vrachtwagen. Hij regelde ons zelfs een lift tot in Buenos Aires. 3 vrienden van hem gingen ’s avonds naar BA en we mochten met hen mee. Dit hadden we echt niet verwacht. Gisteren dachten we nog dat we er een week over gingen doen om in Buenos Aires te geraken. In Bahia Blanca namen we afscheid van Mariano en gingen we met de andere vrachtwagens verder. Rond middernacht werden we wakker gemaakt. We moesten uitstappen omdat de vrachtwagens in BA gingen gecontroleerd worden en ze mochten geen passagiers hebben. Dat hadden ze ons wel in Bahia Blanca mochten zeggen! Nu stonden we hier in the middle of nowhere aan de péage. We voelden ons echt niet op ons gemak hier in het donker dus ging Pieter aan de mensen van de péage vragen of wij ergens de nacht konden doorkomen. De mensen waren heel behulpzaam en gaven ons een kantoortje waar we mochten overnachten.  

10-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Hit the road jack. Vandaag gingen we verder proberen te liften naar Buenos Aires. Ons hostel was in het centrum van Puerto Madrin dus we zijn eerst naar de rand van de stad gewandeld. Op een gegeven moment keken Emma en Marlies achterom om te zien waar Pieter was en Pieter was nergens meer te bespeuren. Op hetzelfde moment stopte een stadsbus naast ons en de chauffeur begon ons vanalles in het Spaans te vertellen. Sorry meneer, maar dit is niet het moment. Wij gaan geen bus nemen en zijn Pieter kwijt. Toen Marlies iets tegen de buschauffeur wou zeggen, zag ze een herkenbare gele t-shirt in de bus. Huh? Pieter? Blijkbaar had hij gewandeld met zijn duim omhoog en was de bus gestopt voor hem. Hij had uitgelegd dat wij geen bus wouden nemen maar de buschauffeur wou ons helpen en ons tot aan de grote weg brengen. Daar aangekomen, stapten we uit de bus en nog geen 5 minuten later stopte een vrachtwagen verderop. Huh? Is dat voor ons? Wij hebben niet eens onze duim omhoog gestoken. Dit gaat vlot. Gelukkig want vandaag was een regenachtige dag. Het leek echt de perfecte lift dag te worden want deze chauffeur moest eerst nog ergens een lading ophalen en ging daarna doorrijden tot in Buenos Aires. Hij was heel lief want wij mochten helemaal meerijden en hij kocht onderweg chocolat voor ons. Hij mompelde echter nogal en het was heel moeilijk om hem te verstaan. Na een tijdje verstonden we dat hij nog niet wist waar en wanneer hij zijn lading zou gaan opladen. Na 200km stopte hij in Conessa en daar zou hij wachten op een telefoontje met de bevestiging dat hij daar ajuinen zou kunnen ophalen. Hij zou die telefoon binnen het uur krijgen. Uren gingen echter voorbij en niets gebeurde. Tot zover onze perfecte lift dag. Het was ondertussen al 22u en dus te laat om nog verder te liften. Van de chauffeur mochten we gelukkig in zijn vrachtwagen slapen. Een vreemde slaapplaats maar verrassend genoeg hebben we nog wel goed geslapen.  

09-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we terug een waske gedaan: we geraken er bijna door J. Nadien zijn we gaan zwemmen met zeehonden. Eerst hebben we wat training gekregen om te leren hoe je met het pak gecontroleerd kan drijven en niet te veel onverwachte bewegingen maakt zodat je de zeehonden niet afschrikt. 15 min met de boot tot aan de zeehondenkolonie en dan het water in. Al snel kwamen er enkele zeehonden tot bij ons gezwommen, alleen niet zoveel als we gehoopt hadden. We zagen ook erg veel puppy zeehondjes, super schattig. Het was in totaal 45 minuten, maar het leken er maar 5. Nadien hebben we nog wat in de zon gelegen en nog een klein waske gedaan in het hostel: eindelijk is alles terug proper. In de namiddag hebben we nog wat uitgerust, aan de blog gewerkt en nog eens met thuis gebeld.

08-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag vertrokken we met de huurauto naar punto tombo. We waren met 4: ons twee, Emma en een hollander. Ze hebben hier rare verkeersregels maar het is ons toch gelukt om zonder problemen 400km in totaal af te leggen. In Punta Tombo hebben we veel Magellaan pinguïns gezien, maar niet zoveel als we verwacht hadden. Misschien zaten er net veel in de zee J. Normaal gezien zouden er op heel deze broedplaats tot 1 miljoen pinguïns zitten, maar wij hebben er slechts een paar honderd gezien. We waren zeker niet teleurgesteld want het was nog altijd super leuk om pinguïns te zien. (“look at the feet, look at the feet”). Terug in Puerto Madrin hebben we beefstuk-patat (geen frietjes) gekookt en daarbij hebben we een lekker flesje Benjamin gedronken J. Een overheerlijke cabernet sauvignon uit Mendoza. Nadien hebben we terug een stukje overheerlijke flan gekregen. Pieter heeft alvast het recept gevraagd.

07-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we een lekker (niet echt gezond) ontbijt in ons hostel. Het waren taartjes zelf door de mensen van het hostel gemaakt. We hebben wat aan de blog gewerkt en de eerste van vele waskes gedaan. We hadden onze kleren al sinds Punta Arenas niet gewassen dus we hadden bijna geen propere kleren meer. Nadien hebben we een kleine wandeling gemaakt tot aan het strand. We gingen daar onze lunch op eten maar heel gezellig was het niet. Er stond heel veel wind dus we hebben veel zand gegeten. Na de lunch wou Marlies wat rusten op het strand maar dat was haar niet echt gegund. Eerst heeft Pieter haar wat zitten plagen en juist wanneer Pieter ook wat wou rusten kregen we het gezelschap van twee honden. Het leken net onze huisdieren te zijn. De twee honden kwamen bij ons zitten en als er andere mensen in de buurt kwamen dan liepen ze er naartoe en begonnen ze te blaffen. Nadien kwamen ze gewoon rustig terug bij ons zitten. Andere mensen bekeken ons maar bedenkelijk. Het was best wel zielig om afscheid van de honden te moeten nemen. Ze bleven ons volgen tot in het centrum en we moesten de deur voor hun neus sluiten wanneer we het kantoor van een autoverhuurbedrijf binnen gingen. We gingen daar een auto vastleggen om ’s anderendaags naar Punto Tombo te gaan. Nadien hebben we ook een tour vastgelegd om’s vrijdags met zeehonden te gaan snorkelen. ’s Avonds had Emma lekker voor ons gekookt met als dessert een lekker ijsje. Nadat we gedaan hadden met eten kwam de man van het hostel vragen of we desondanks onze uitgebreide maaltijd geen zin hadden in een postre. Het team van het hostel had flan gemaakt voor de gasten van het hostel. Dat konden we natuurlijk niet weigeren. Het was de lekkerste flan die we ooit hadden gegeten. 

06-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen vertrokken we uit Caletta Olivia in de hoop vanavond aan te komen in Puerto Madrin. Aangezien ons hotel in het centrum van de stad lag, zijn we eerst naar de rand van de stad gewandeld in de hoop daar sneller een lift te krijgen. En het werkte. Na een kwartiertje stopte voor onze voeten een grote camion. Onze rugzakken konden in de laadruimte en wij mocht mee in de cabine. Een leuke ervaring want we hadden nog nooit in een camion gezeten. Toen we erin wouden stappen bleek het ook hoger te zijn dan we hadden gedacht. De chauffeur was een lieve man. Spijtig genoeg ging hij maar 80km op onze weg rijden. Hij zette ons af in Comodoro Rivadivia. Hij zou daar rond 7u ’s avonds terug passeren en hij zei dat als we er nog zouden zijn, dat we dan met hem mochten meegaan. Wij vatten het op als een grapje maar na een paar uur te moeten wachten in de volle zon begonnen we stilaan te denken dat het nog waar ging zijn ook. Comodoro Rivadivia is een drukke oliestad. Niet echt gezellig om daar gestrand te zijn. Honderden auto’s passeerden ons maar niemand wou ons meenemen. Twee tienermeisjes hadden ons al een hele tijd in de gaten gehouden en na een tijdje kwam 1 ervan naar ons toe. Ze vroeg of we een ijsje moesten hebben omdat het zo warm was. Ons instinct uit Azië kwam boven dus we vroegen hoeveel het was. Niets! Het meisje had medelijden met ons. Zo lief! Het was een heel lekker ijsje. We voelden ons zo schuldig dat we de prijs hadden gevraagd. Even later bracht ze ons ook wat limonade. Haar zus kwam erbij en vertelde ons dat ze heel graag Engels zou leren. Ze was grote fan van One Direction en Justin Bieber en vroeg de vertaling van enkele lyrics. Het was grappig. We waren even vergeten om verder te liften dus toen er een pick-up bij ons stopte en iets tegen ons begon te zeggen, hadden we niet echt door dat hij ons een lift wou geven. Waarschijnlijk had hij ons eerder gepasseerd en had hij gezien dat we er nog steeds stonden. We namen afscheid van de meisjes (die nu vrienden zijn met Pieter en Emma op facebook) en reden met de chauffeur naar de rand van de stad. Hij gaf ons wat interessante informatie over de olie-industrie. Vanaf de plek waar hij ons afzette, hadden we meer geluk. Na een kwartiertje stopte een toeristenbusje dat naar Mendoza reed en wij mochten mee tot in Puerto Madrin. De man was stil dus het was niet erg dat we alledrie het grootste stuk van de weg geslapen hebben. Rond valavond zette hij ons af aan de spiltsing van de routa 3 en de weg naar Puerto Madrin. De stad was nog 15km verderop dus we waren niet echt blij dat hij ons hier in het donker langs de weg had afgezet. We pakten dan maar onze pillamp en hoopten de aandacht van andere auto’s te kunnen krijgen. Gelukkig werkte het redelijk snel. Twee grappige oude mannen wouden ons naar het centrum brengen. Er was echter niet genoeg plaats in de auto dus Pieter moest met de rugzakken vanachter in de pick-up zitten. Toen we net vertrokken waren, beseften Marlies en Emma dat hun tolk vanachter zat. Maar ze hebben goed hun plan getrokken. Ze vroegen aan de mannen of zij een goedkoop hostel wisten zijn en die reden speciaal voor ons rond in de stad. Het hostel dat zij hadden uitgezocht was echter volzet dus we bedankten de mannen en zeiden dat we zelf wel verder gingen zoeken. We kochten ons wat koekjes en gingen opzoek. Emma had in haar lonely planet 1 gevonden en gelukkig was er nog plaats. Toen we binnenkwamen leek het net alsof we een mini resort binnenkwamen. Het is een super gezellige hostel met een leuke gemeenschappelijke ruimte, een leuke binnentuin en ruime dorms. De mensen van de receptie zijn ook ontzettend vriendelijk. Edouardo gaf ons een hele uitleg over de omgeving van Puerto Madrin. Het is de perfecte plaats om even tot rust te komen na de voorbije dagen.  

05-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we rondgewandeld in Piedra Buena  maar er was niet super veel te zien. Toen we onze rugzak gingen ophalen om te beginnen liften, kwam de eigenaar er net aan. We hebben hem geholpen zijn pick up met bouwmaterialen uit te laden en nadien is hij met ons rondgereden om ons Piedra Buena te tonen. Nadien heeft hij ons afgezet op een goeie plaats om te liften.  Al vrij snel werden we opgepikt door 2 Argentijnse mannen die samen aan het reizen zijn met een soort mobilhome uit de jaren 70. Tijdens het rijden maakten ze mate en we mochten zelfs meedrinken. Ze hebben ons afgezet een 100 km verder in San Julian. Daar hebben we een tijdje gewacht en werden we uiteindelijk opgepikt door een super sympathieke dame. Een lerares in ballet. Ze heeft ons veel over Argentinië verteld... heel erg goed voor Pieter om zijn Spaans te oefenen. Zij heeft ons gedropt in Fitz Roy. Het was al laat in de avond maar Fitz Roy stelde niet echt veel voor en daarom besloten we het er op te wagen en nog een tiental minuten te proberen om een lift iets meer naar het noorden te versieren. We hadden geluk en werden bijna onmiddellijk opgepikt door 2 mannen die ons naar Caletta Olivia brachten. Het was wel een speciale rit. We mochten in een gesloten laadruimte zitten en wisten dus niet 100% zeker naar waar de chauffeur ons bracht. Maar hij heeft ons mooi afgezet in Caletta Olivia. Onderweg hebben we Emma leren chinees poepen. Aangekomen in Caletta Olivia hebben we een hostel gezocht, maar aangezien er geen keuken was hebben we ons aan het strand gezet en daar met ons vuurtje toch nog wat pasta gemaakt. 

04-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Samen met Emma hebben we nog wat inkopen gedaan in El Chalten en rond de middag zijn we beginnen te liften. We wisten niet goed wat te verwachten. We wisten ook niet exact waar naartoe, maar alles dat naar het noorden ging was goed voor ons. Op onze eerste lift hebben we wel een 3-tal uur moeten wachten en we begonnen al wat wanhopig te worden. We zagen onszelf savonds al terug met Quenten in El Chalten J. Maar gelukkig werden we toch opgepikt door een super sympathieke kerel die ons op zijn weg naar El Calafate heeft afgezet aan het kruispunt met de routa 40. Daar hebben we opnieuw een hele tijd moeten wachten. In tegenstelling tot in El Chalten stonden we hier in de middle of nowhere dus het zou niet echt gezellig zijn om hier vast te zitten. Gelukkig werden we na een paar uur opgepikt. De chauffeur was  een heel erg rijke kerel (dat denken we toch). Hij is de eigenaar van Estancia Ricanor nabij El Chalten. De kampplaats in Piedra del Fraille was op zijn eigendom ... wel grappig dat we enkele dagen geleden nog moesten betalen om op zijn land te mogen komen en dat we nu van hem een gratis lift krijgen ;-) Hij heeft ons een lift gegeven tot in Piedra  Buena. Hij zei dat we niet in zijn huis van daar konden slapen dus we vreesden dat we in het donker op zoek moesten gaan naar een hostel. Hij had echter vanalles verteld over een huis zonder een badkamer. Wij verstonden het niet goed en dachten dat dat in zijn huis was. Bleek dat hij in het stadje twee andere huizen aan het bouwen was  en hij had ons dus blijkbaar verteld dat we daar mochten overnachten maar dat er nog geen badkamer was. Daar aangekomen waren echt compleet verrast. We mochten daar gratis slapen. We hebben super goed geslapen in ons huisje.

03-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we meer geluk dan de vorige keer. Toen we om 5u onze tent uitkwamen zagen we een prachtige sterrenhemel en de Fitz Roy verlicht door de maan. We wandelden in het donker naar boven en dronken boven voordat de zon opkwam een tas koffie om ons op te warmen. (zelfs Marlies heeft koffie, weliswaar een cappuccino, gedronken!). De zonsopgang was zoals in Torres del Paine, ontzettend mooi. Opnieuw een mooie afsluiter van een trektocht. Rond 8u wandelden we terug naar Poincenot. We hebben onze rugzak genomen en zijn vertrokken naar mirrador Cerro Torre. Van daar zijn we in de namiddag terug naar El Chalten gewandeld. Er was gelukkig nog plaats voor 2 in ons hostel Glaciar Marconi. ’s Avonds zijn we gaan eten met Emma en Quenten. Het was een super lekkere pizza en nadien zijn we naar goeie gewoonte een lekker ijsje gaan bestellen. Daarna namen we afscheid van Quenten want vanaf morgen gaan we samen met Emma proberen te liften naar Bariloche.

02-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

01-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter