’s Morgens hebben we rondgewandeld in Piedra Buena  maar er was niet super veel te zien. Toen we onze rugzak gingen ophalen om te beginnen liften, kwam de eigenaar er net aan. We hebben hem geholpen zijn pick up met bouwmaterialen uit te laden en nadien is hij met ons rondgereden om ons Piedra Buena te tonen. Nadien heeft hij ons afgezet op een goeie plaats om te liften.  Al vrij snel werden we opgepikt door 2 Argentijnse mannen die samen aan het reizen zijn met een soort mobilhome uit de jaren 70. Tijdens het rijden maakten ze mate en we mochten zelfs meedrinken. Ze hebben ons afgezet een 100 km verder in San Julian. Daar hebben we een tijdje gewacht en werden we uiteindelijk opgepikt door een super sympathieke dame. Een lerares in ballet. Ze heeft ons veel over Argentinië verteld... heel erg goed voor Pieter om zijn Spaans te oefenen. Zij heeft ons gedropt in Fitz Roy. Het was al laat in de avond maar Fitz Roy stelde niet echt veel voor en daarom besloten we het er op te wagen en nog een tiental minuten te proberen om een lift iets meer naar het noorden te versieren. We hadden geluk en werden bijna onmiddellijk opgepikt door 2 mannen die ons naar Caletta Olivia brachten. Het was wel een speciale rit. We mochten in een gesloten laadruimte zitten en wisten dus niet 100% zeker naar waar de chauffeur ons bracht. Maar hij heeft ons mooi afgezet in Caletta Olivia. Onderweg hebben we Emma leren chinees poepen. Aangekomen in Caletta Olivia hebben we een hostel gezocht, maar aangezien er geen keuken was hebben we ons aan het strand gezet en daar met ons vuurtje toch nog wat pasta gemaakt. 

04-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Samen met Emma hebben we nog wat inkopen gedaan in El Chalten en rond de middag zijn we beginnen te liften. We wisten niet goed wat te verwachten. We wisten ook niet exact waar naartoe, maar alles dat naar het noorden ging was goed voor ons. Op onze eerste lift hebben we wel een 3-tal uur moeten wachten en we begonnen al wat wanhopig te worden. We zagen onszelf savonds al terug met Quenten in El Chalten J. Maar gelukkig werden we toch opgepikt door een super sympathieke kerel die ons op zijn weg naar El Calafate heeft afgezet aan het kruispunt met de routa 40. Daar hebben we opnieuw een hele tijd moeten wachten. In tegenstelling tot in El Chalten stonden we hier in de middle of nowhere dus het zou niet echt gezellig zijn om hier vast te zitten. Gelukkig werden we na een paar uur opgepikt. De chauffeur was  een heel erg rijke kerel (dat denken we toch). Hij is de eigenaar van Estancia Ricanor nabij El Chalten. De kampplaats in Piedra del Fraille was op zijn eigendom ... wel grappig dat we enkele dagen geleden nog moesten betalen om op zijn land te mogen komen en dat we nu van hem een gratis lift krijgen ;-) Hij heeft ons een lift gegeven tot in Piedra  Buena. Hij zei dat we niet in zijn huis van daar konden slapen dus we vreesden dat we in het donker op zoek moesten gaan naar een hostel. Hij had echter vanalles verteld over een huis zonder een badkamer. Wij verstonden het niet goed en dachten dat dat in zijn huis was. Bleek dat hij in het stadje twee andere huizen aan het bouwen was  en hij had ons dus blijkbaar verteld dat we daar mochten overnachten maar dat er nog geen badkamer was. Daar aangekomen waren echt compleet verrast. We mochten daar gratis slapen. We hebben super goed geslapen in ons huisje.

03-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we meer geluk dan de vorige keer. Toen we om 5u onze tent uitkwamen zagen we een prachtige sterrenhemel en de Fitz Roy verlicht door de maan. We wandelden in het donker naar boven en dronken boven voordat de zon opkwam een tas koffie om ons op te warmen. (zelfs Marlies heeft koffie, weliswaar een cappuccino, gedronken!). De zonsopgang was zoals in Torres del Paine, ontzettend mooi. Opnieuw een mooie afsluiter van een trektocht. Rond 8u wandelden we terug naar Poincenot. We hebben onze rugzak genomen en zijn vertrokken naar mirrador Cerro Torre. Van daar zijn we in de namiddag terug naar El Chalten gewandeld. Er was gelukkig nog plaats voor 2 in ons hostel Glaciar Marconi. ’s Avonds zijn we gaan eten met Emma en Quenten. Het was een super lekkere pizza en nadien zijn we naar goeie gewoonte een lekker ijsje gaan bestellen. Daarna namen we afscheid van Quenten want vanaf morgen gaan we samen met Emma proberen te liften naar Bariloche.

02-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

01-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u zijn we met ons 4 vertrokken naar Paso del Quadrado. Het was een klim van 1200m. De eerste 900m was een gewoon padje naar boven tot als we aan een meer kwamen.Vandaar moesten we over de sneeuw verder naar boven. We voelden ons niet super goed op ons gemak maar het was schitterend weer en boven zouden we een prachtig zicht hebben. En inderdaad, ongelooflijk mooi. Het was 1 van de mooiste plekken waar we ooit geweest waren. We konden maar niet stoppen met foto’s trekken. Aangezien we zolang genoten hebben van het uitzicht was het tegen dat we beneden waren, al te laat om naar een andere camping te vertrekken. We besloten dus in Piedra del Fraille te blijven en voor het avondeten nog even naar Lago Electrico te wandelen. Een heel mooi meer maar ontzettend koud! Pieter had zich voorgenomen om te zwemmen maar hij was er snel terug uit J.

28-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we om 5u opgestaan voor de zondsopgang aan Fits Roy. Het was echter bewolkt dus zijn we niet aan de klim naar de mirrador begonnen. (stiekem was Marlies blij want ze was doodmoe). We hebben dan maar uitgeslapen en zijn om 12 u vertrokken naar de volgende kampplaats Piedra del Fraille. Onderweg zijn we gestopt aan Piedras Blancas, een gletsjer. De weg er naartoe was zeker niet saai. We moesten over grote boulders kruipen dus hebben we ons grote rugzak ergens achtergelaten en zijn we enkel met een appeltje naar de mirrador gewandeld. Het was een mooie gletsjer. Niet super groot maar we zaten daar alleen dus konden we genieten van de rust. Op de terugweg was Marlies een beetje sneller en had ze zich achter een grote boulder verstopt om Pieter te doen verschieten. Pieter had echter een andere weg genomen zodat haar plan compleet mislukt was. Niet dan J. Aangezien we vandaag zoveel getreuzeld hadden kwamen we pas rond 6u aan in Piedra del Fraille. Deze camping ligt niet meer in het nationaal park en kostte 60 pesos. Wij vonden dat toch maar veel. Wij vroegen ons af wie daar in de middle of nowhere hectaren land wil hebben. Het lot zou daar later nog een antwoord op geven. ’s Avonds hebben we met Emma, een Australische, en Quenten, een Fransman, gegeten. Zij zouden ’s anderendaags ook naar Paso del Quadrado klimmen dus we besloten om vanaf morgen samen verder te reizen.

27-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate gingen, hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens vertrokken we met ons 6 richting Fits Roy. We waren nog niet ver wanneer we Nico tegenkwamen. Al twee dagen waren we hem in mini El Chalten niet tegengekomen dus we vreesden dat we hem niet meer gingen zien. We waren dus heel blij dat we hem zagen. Hij ging ook naar Fitz Roy maar moest eerst nog ontbijten dus hij ging ons onderweg wel inhalen. Het was een prachtige dag. In tegenstelling tot de voorbije dagen was de berg Fitz Roy volledig uit de wolken . Samen met Yatir en Aya wandelden we tot aan de voet van de mirrador en aten in het zonnetje onze lunch. Daarna namen we afscheid van Aya want zij kon door haar slechte knie niet mee de mirrador op gaan. Het was een stevig uurtje naar boven wandelen maar zeker de moeite waard. Wat een prachtig zicht! 1 van de komende dagen willen Pieter en Marlies hier nog eens terug komen om de zonsopgang mee te maken zoals in Torres del Paine. Boven aan de mirrador kwamen we Nico terug tegen die we in het opgaan ergens gemist hadden. Samen gingen we terug naar El Chalten en zijn we iets gaan eten. Nadien zijn we met ons 7 een pot van 1 kilo super lekker ijscreme gaan eten. Ilse trakteerde met de 100 pesos die ze de dag voordien had gevonden. Morgen vertrekken Koen en Ilse spijtig genoeg naar Buenos Aires. Dat betekende dus dat Ilse vanavond haar plankje moest kunnen om de weddenschap te winnen. We hebben haar allemaal aangemoedigd en ze kon het bijna maar net niet goed genoeg. Marlies moet dus niet gaan skydiven. Fiuw.

25-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was het beter weer en aangezien we eens iets anders wouden doen dan wandelen hebben we in de namiddag een fiets gehuurd en zijn we naar een meer 17km verderop gereden. Daar aangekomen hebben we lekkere empanadas gegeten aan het meer en hebben we een kleine competitie steentjeswerpen gehouden. Om van op ons lunchplekje terug op de weg te geraken moesten we via een paar boomstammen een beek oversteken. Ilse en Marlies zijn mooi te voet overgestoken. De mannen waren stoerder en zijn er overgereden. En tegen alle verwachtingen in lukte dat nog redelijk goed. Alleen was 1 keer niet genoeg voor hen. Ze hebben het een paar keer herhaald en de laatste keer was voor Pieter fataal. Juist als Ilse haar camera had weggestoken, wou Pieter nog 1 keer proberen en reed hij recht het water in. Ondertussen al wat getraind in grappige accidentjes, heeft hij zich niet pijn gedaan en heeft hij de anderen een memorabel slappelach-moment bezorgd. Terug in El Chalten hebben we ons getrakeerd op een lekkere smoothie met koekjes. Het was ondertussen al half 6 en het tafeltje buiten stond bijna in de schaduw. Maar aangezien de tafel links van het huis stond en de zon in wijzerszin beweegt dachten we dat we nog gezellig in het zonnetje konden blijven zitten. Maar tegen alle verwachtingen in begonnen we meer en meer in de schaduw te zitten. HUH? Beweegt de zon in de andere richting? SCHOK! Hoe kan Marlies haar duifvermogen werken als de zon 's middags niet in het zuiden maar in het noorden staat. Dat moesten we toch maar eens googelen. Terwijl de anderen terug in het hostel een heerlijke spaghetti maakten, heeft Marlies de website van Frank Deboosere geconsulteerd en daar een uitleg gevonden. Ongelooflijk dat we al sinds december in het zuidelijk halfrond zijn en dat nu pas gemerkt hebben. Tijdens het avondeten hebben we Yatir en Aya ontmoet, twee heel vriendelijke Israëlis. ’s Anderendaags gaan we met hen naar Fitz Roy wandelen.

24-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Het plan was om vandaag een fietstocht te maken in de buurt van El Chalten, maar wegens het regenweer zijn onze plannen letterlijk in het water gevallen. In de voormiddag heeft Ilse dan maar Pieter zijn haar geknipt. Het resultaat mag er zijn. Ilse is er duidelijk veel beter in dan Marlies. Nadien zijn we iets lekker gaan drinken in een klein gezellig huisje met overheerlijke chocolademelk, yoghurt, milkshake en koekjes. Allemaal zelf gemaakt. Nadien zijn we lekkere empanadas gaan eten en super goedkoop. 5 APS per empanada. We hebben daar nog iets gedronken, koekjes gegeten en kaartspelletjes gespeeld. Maar zowel met chinees poepen als met kingen was Marlies de sterkste. Pieter en Ilse hebben eens geschaakt. De man van de bakkerij/bar heeft nadien een met Pieter geschaakt, maar dat was een niveau te hoog. Ondertussen heeft de man ons nog wat Spaans geleerd en mochten we een meedrinken van zijn mate. Nadien zijn we lekker gaan koken. Bij gebrek aan boter en olie hebben we onze groentjes gestoomd met een beetje water, overheerlijk gerechtje. Maar de Franse madam uit onze hostel haalde haar neus op en zei dat je de groentjes absoluut met boter moest klaarmaken. We proved her wrong! In ons hostel hebben we een leuke kerel leren kennen. Hij is bakker in Buenos Aires en heeft ons voorgesteld dat als we in Buenos Aires zijn dat we dan bij hem langs gaan. Na het eten zijn we nog een spellejte schaak gaan spelen en hebben we een lekker koekje als dessert gegeten in de bar/bakkerij van deze namiddag.

23-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien de gasten uit de dorms alleen maar een basic ontbijt krijgen, hebben we zelf voor een upgrade gezorgd. Perfect gekookte eitjes, een omelet, fruitsap en een overheerlijke oploscapuchino J. ’s Morgens hebben we een wandeling gemaakt naar het meer en hebben daar nog wat acro geoefend ... Ilse is vastberaden om haar plankje te kunnen. Ze heeft namelijk een deal met Marlies: als Ilse haar plankje kan voor het einde van deze reis dan gaan ze samen skydiven. ’s Middags hebben we de bus genomen naar El Chaltén. Daar aangekomen hebben we snel een goed en goedkoop hostel gevonden. Nadien hebben we samen met Koen en Ilse wat uitgezocht wat de beste optie is om binnen enkele dagen naar Buenos Aires te gaan. Raar maar waar ... met het vliegtuig is het goedkoper en doe je het op een drietal uur in plaats van op 2 à 3 dagen met de bus. Koen en Ilse hebben dan maar hun vliegtuig geboekt en nadien hebben we het dorpje verkend. Het is nogal klein dus we waren er snel doorgewandeld. Koen heeft ons getrakteerd op een super lekker ijsje. Nadien hebben we heel lekker gegeten in een restaurant en hebben we een kaartspelletje Chinees poepen gespeeld.

22-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen waren we alweer op tijd uit de veren, want om 8 uur kwam onze bus ons ophalen aan het hostel.  We hebben eerst nog ontbeten, maar we voelden ons wel lichtjes gediscrimineerd. Er was namelijk een apart ontbijt voor mensen in dorm. Voor ons was er enkel brood, boter, confituur en zeer slechte koffie terwijl de gasten die in een habitacion sliepen een veel uitgebreider ontbijt met koekjes, yoghurt, fruitsap, ... kregen. Ilse en Pieter zijn onwetend eerst naar het chique ontbijt gegaan maar werden snel doorverwezen J. Om 8 uur zijn we met de bus vertrokken richting de Perito Moreno gletsjer. Onderweg zijn we gestopt aan een plaats waar veel roofvogels zaten en aan een boerderijtje met schapen voor een sanitaire stop. Aangekomen in het park maakten we een kleine wandeling met een super mooi zicht op de gletsjer. Nadien zijn we met de bus nog korter naar de gletsjer gereden. Daar waren verschillende balkonnetjes van waar je van kortbij een super zicht op de gletsjer had. Je kon er zelfs regelmatig stukken horen en zien afbreken. Alleen hadden we daar wat ongeluk in ... toen we naar beneden liepen naar een van de balkonnetjes brak er net een groot stuk af (Marlies had voorspeld dat dit stuk vandaag voor ons ging afbreken), maar aangezien we nog wat achter de bomen stonden hebben we het niet goed kunnen zien. Dan hebben we onze lunchpauze genomen met zicht op de gletsjer en is er een uur lang bijna niets meer afgebroken van het ijs. We moesten dan terug naar boven omdat we een boottrip hadden geboekt. Nadat we ongeveer 1 minuut weg waren van ons uitzichtpunt braken er opnieuw 2 grote stukken af. Beetje ongeluk, maar we hebben er toch nog iets van kunnen zien. Om 2 uur vertrok dan ons bootje waarmee we nog korter bij de gletsjer konden komen. Super mooi zicht maar we hebben spijtig genoeg geen spectaculaire stukken in het water zien vallen. We waren wel een klein beetje teleurgesteld van de tour. De gletsjer is super mooi, maar de tour had niet veel meerwaarde. We hadden achteraf gezien beter gewoon een bus kunnen nemen naar de gletsjer. En doordat het zo super toeristisch is, verliest het ook wel wat van zijn charme. Terug aangekomen in El Calafate moesten we nog iets in het busstation gaan regelen voor ons vertrek morgen. Heel erg toevallig liepen we daar Nicolas, onze Chileense vriend van Torres Del Paine tegen het lijf. Hij ging normaal gezien naar Ushuaia gaan, maar aangezien hij daar niet de tour kon doen die hij wou, besloot hij ook naar El Calafate te komen. We hebben hem uitgenodigd om ’s avonds bij ons in de hostel te komen dineren. Op onze weg naar de supermarkt zijn we ook nog de Amerikaan uit Torres Del Paine tegengekomen. We hebben hem ook uitgenodigd voor een leuke reünie vanavond. ’s Avonds hadden we een super leuke avond met heerlijke spaghetti bereid door de mannen en een lekker glaasje vino tinto de Argentino dat de Amerikaan voor ons had meegebracht. Daarna hebben we afscheid genomen van de Amerikaan, want hij neemt morgen het vliegtuig naar Iguazu. Maar we zien hem zeker en vast in juli terug in LA. Hij heeft zelfs voorgesteld om een dag verlof te nemen zodat hij ons kan rondleiden in LA en ’s avonds wil hij voor ons koken. En aangezien we zelf het menu mogen bepalen heeft Marlies alvast een cheesecake gevraagd J.Nicolas zien we hopelijk de komende dagen nog, want hij komt overmorgen ook naar El Chaltén.

21-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om te ontbijten en naar het busstation te vertrekken. Ilse heeft nog een dikke zoen en knuffel gekregen van haar doofstomme lover. Vandaag staken we de grens over naar Argentinië. Met de grensovergangen van Asië in ons achterhoofd hadden we een beetje schrik maar de grensovergang verliep vlekkenloos. Ook al vond Ilse haar papiertje niet meer dat je krijgt bij het binnenkomen van het land en moet afgeven aan de salida. Ze heeft gewoon een nieuw ingevuld en geen probleem. Om Argentinië binnen te komen moesten we gewoon onze pas afgeven en in de bus wachten tot alles geregeld was. Heel erg gemakkelijk J. Ondertussen kregen we bezoek van een straathond die op onze bus om eten kwam bedelen en nadien nog van een agent met een speurhond die waarschijnlijk op zoek waren naar drugs. Gelukkig was iedereen op de bus clean en konden we verder rijden. Aangekomen in El Calafate hebben we eerst iets gegeten op de trappen aan het busstation en zijn we nadien naar ons hostel gewandeld. In het hostel hebben we een tour geboekt om morgen een daguitstap te maken naar de Perito Moreno glacier. We hebben inkopen gedaan in het dorp, door de drukke winkelstraat gewandeld, geld afgehaald en een bus geboekt om overmorgen te vertrekken naar El Chalten, the place to be for hiking in Argentina. We hebben lekker gegeten, voor de laatste keer een glaasje Chileense wijn gedronken en een gebakje dat we nog vanuit Chili hadden meegebracht, opgegeten. Heerlijk! Iedereen was moe van het vroege opstaan dus zijn we op tijd ons bedje in gegaan.

20-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was een rustdag in Puerto Natales. We hebben onze kleren gewassen en zijn gedroogd fruit gaan kopen met onze laatste pesos. We hebben ook aan onze blog gewerkt. Ilse en Pieter hebben voor ons een lekker gebakje gekocht en nadien hadden we terug met Nicolas afgesproken om iets te gaan eten in een pizzeria. Daarna zijn we Simon en Moritz nog gaan oppikken en zijn we allemaal samen nog gezellig iets gaan drinken. Spijtig dat we van iedereen afscheid moesten nemen.

19-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we opgestaan om 5u30 om te vertrekken naar de mirrador. Dit was de eerste nacht dat Marlies zalig had geslapen dus het deed wel een beetje pijn om al uit de tent te moeten komen. Iedereen geraakte toch goed uit zijn bed en we vertrokken om 5u45 in het donker naar boven. Het was een klim van een klein uurtje. We hadden super veel geluk want het was goed weer en we hebben een fantastisch zicht gehad op de torressen en een  prachtige zonsopgang gezien. Het magische gebeurde pas nadat het al even licht was. Als de zon opkomt dan schijnt ze heel even een rood/oranje gloed op de bergen ... super mooi. Nadien werden we aangenaam verast door Nicolas en Sander die ons uitnodigden voor ontbijt. Ze hadden voor brood gezorgd met daarbij een zelf gemaakte tonijnsla. Op de terugweg kwamen Kevin, Simon en Moritz terug tegen zodat we nog een groepsfoto hebben kunnen nemen. Het was een uiterst leuke reünie. Terug aangekomen hebben we een rijst ontbijt gegeten (we waren presies terug in Asië) en nadien zijn we samen met Nicolas en Sander naar Laguna Amarga afgedaald om daar de bus te nemen naar Puerto Natales. Na 5 minuten op de bus lag iedereen al in slaap. ’s Avonds zijn we met Sander en Nicolas nog in een visrestaurant iets gaan eten en nadien hebben we in ons hostel nog een lekker glaasje wijn gedronken met een reuze watermeloen. Ilse en koen waren blij dat ze niet meer in hun piepklein tentje moesten slapen.

18-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag wandelden we van Refugio Los Cuernos naar Campamento Torres. Het was opnieuw een prachtige dag. Door de extra dag aan Refugio Los Cuernos hadden we niet meer genoeg eten dus besloten Koen en Pieter, echte gentlemans, samen met Nicolas en Sander te wandelen naar Hotel Las Torres, een omweg van 5 km. Ilse en Marlies hebben een shortcut genomen naar Campamento Chileno. Ilse en Marlies genoten van hun uitstapje met hun tweetjes. Zij hadden meer tijd dus konden vele pauzekes nemen en genieten van het uitzicht. Zij kwamen toch nog als eerste aan in Campamento Chileno en maakten voor de mannen een lekkere macaroni met kaas. Onderweg zijn de mannen Kevin, de Amerikaan, tegegekomen, maar dan nu zonder de Zweedse. Hij ging nog een paar dagen rustig op zichzelf in het park rondtrekken. Deze nacht ging hij slapen aan de mirador Base de las torres. We hebben afgesproken dat we daar morgen vroeg tegen zonsopgang ook zullen zijn. Onderweg naar Campamento Chileno hebben we ook een condor zien vliegen. Na Campamento Chileno wandelden we verder naar Campamento Torres. Het was ondertussen al 5u want we hadden uitgebreid genoten van onze lunch. Tussen Campamento Chileno en Campamento Torres kwamen we de 2 Duitsers nog eens tegen. Zijn waren vandaag al eens naar de mirador gegaan, maar gaan morgenvroeg ook nog eens voor de zonsopgang. Het beloofd daar een grote familiereunie te worden ;-). Aangekomen in Campamento Torres hebben we een plaatsje gezocht voor de tent tussen de bomen, gekookt en ons bedje in. Het is een gratis camping en een dicht bij de mirrador om morgen de zonsopgang te kunnen zien.

17-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Heel de ochtend hebben we getwijfeld wat we zouden doen. We wouden heel erg graag naar de mirador Britanico in de Valle del Francia, maar we wisten niet of het weer beter zou zijn dan gisteren en of we dus iets zouden kunnen zien van het prachtige uitzicht. We hebben in de hut naar de weersverwachtingen gevraagd, maar die wisten ons niet veel zinnigs te vertellen. De kerel achter de balie had geen idee van de weersverwachtingen, maar hij merkte wel op dat Ilse ongelooflijk mooie ogen heeft en dat ze dus ongetwijfeld een mooi zicht zou hebben in de vallei. Van de weersvoorspelling waren we dus niet veel wijzer geworden, maar aangezien Torben zowiezo die kant uitging besloten we het er op te wagen en met hem mee te gaan. Nicolas en Sander besloten hetzelfde te doen. We hebben onze tent laten staan en onze rugzak in de tent gelaten. Zonder zak stapt het toch een heel stuk gemakkelijker. We zijn terug gewandeld naar Campamento Italiano. Onderweg kwamen we een Belgisch koppel tegen. Het meisje vroeg ons wat het geluid was dat vanuit de vallei kwam, ze vroeg zich af of het misschien ijs was dat naar beneden viel. Pieter en Torben vonden dat nogal een rare vraag omdat het duidelijk als donder klonk. We zijn verder gewandeld naar Campamento Britanico. Op de weg daarnaartoe zijn de we Zweedse man en de twee Duitsers Simon en Moritz nog tegengekomen. Aangekomen in Britanico waren Nicolas en Sander daar hun lunch aan het opeten. We zijn dan samen van daar naar mirador Britanico gegaan. Onderweg begon het te sneeuwen maar we hadden geluk en konden boven genieten van het prachtige uitzicht zonder dat er een wolkje voor de bergen was (“Don’t ask about the weather. This is patagonia”). Aangekomen in de vallei moesten we wel nog even aan het Belgische meisje denken die wel degelijk gelijk had dat het lawaai kwam van ijs dat naar beneden viel. We hebben zelf ook een heel mooie lawine in real life kunnen aanschouwen. We zijn terug afgedaald naar Campamento Italiano en hebben daar afscheid genomen van Torben die de W ging voortzetten richting Lago Pehoé. Wij keerden terug naar onze tent aan Campamento Los Cuernos. Deze avond hadden we minder geluk, want ze kwamen de camping fee ophalen. We moesten dus 8000 pesos per persoon betalen. We hebben wel mooi onze mond gehouden over de vorige nacht J.    

16-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Ons ontbijt zijn we vanmorgen lekker warm in de hut gaan opeten. We trakteerden er ons op de langverwachte chocolademelk. Dat heeft gesmaakt. Het was MET ECHTE MELK bereid en dat slechts voor 1000 pesos. We hebben aan tafel een gezellige conversatie gehad met een koppel. Een vrouw uit Nederland die met haar Zweedse man in Zweden woont. Nadien zijn we terug in de regen vertrokken. We waren nog niet zo ver als Ilse van een koppel dat we kruisten een laat valentijnscadeau kreeg... 2 wandelsticks. Heel lief alleen waren wij niet slim genoeg om ze langer te maken en aangezien ze voor ons te kort waren hebben we ze dus niet gebruikt. Het plan was om vandaag in Campamento italiano te overnachten en van daar dan verder te gaan zonder rugzak naar het uizichtpunt in de Valle del Francés voorbij Campamento Británico. Maar aangzien we doorregend waren en kou hadden, hebben we snel iets gegeten onder een shelter in Campamento Italiano en zijn we dan verder gewandeld richting Refugio Los Cuernos. Aangezien Marlies kou had, kregen we weer hetzelfde fenomeen van gisteren ... peper in de reet tijdens de wandeling en moeilijk te volgen J. Toen we bijna aan los Cuernos waren begon de zon volop te schijnen. We hebben al onze natte kleren uitgedaan en ons aan het stenenstrand aan Lago Nordernskjöld wat in de zon gelegd. Daarna zijn we verder gewandeld naar Refugio Los Cuernos. Daar hadden we een heel mooi uitzicht maar het was niet echt een supergezellige hut en veel te duur. Bovendien heeft het nog eens 5 minuten geregend, juist als we onze tent aan het opzetten waren. Onze tent is vervloekt! We hebben ons een warme douche genomen en zijn beginnen te koken. Na het koken zagen we plots Torben, de Duitser die we tijdens de bustocht van Santiago naar Pucon hadden leren kennen. We hadden een heel erg gezellige avond. We hebben uno gespeeld met Duitse regels die Koen niet altijd even goed begreep J. Moeilijk om van je gewoonteregels af te wijken J . Daarbij hebben we de slechtste hot chocolate uit ons leven gedronken en dat dan nog wel voor 2000 pesos ... wat een verschil met de hut deze morgen. 

15-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we wakker geworden met regen. Na het ontbijt was de regen ff gedaan, dus ideaal om snel de tent af te breken. Spijtig genoeg is het snel terug begonnen toen we aan het wandelen waren. Op weg naar Reugio Grey hadden we prachtige uizichten op de Glaciar Grey. Aangekomen In de Refugio Grey zijn we binnen wat gaan opwarmen. Het was een heel erg aangename hut. De Amerikaan en het Zweedse meisje waren er ook. Hij was net in zijn lonely planet van Patagonië aan het lezen en bedacht zich dat hij die eigenlijk niet meer nodig had. Dus zo vriendelijk als hij is, hebben wij zijn lonely planet gekregen en kunnen we hem teruggeven als we hem in LA ontmoeten. Het oorspronkelijk plan was om in Refugio Grey te overnachten maar aangezien het nog vroeg in de namiddag was, wouden de jongens verder naar de Refugio Paine Grande. Na wat te hebben opgewarmd en iets te hebben gegeten zijn we dan ook verder gewandeld richting Refugio Paine Grande aan het Lago Pehoé. Heel de namiddag heeft het echter geregend en Marlies had het zo gehad dat ze er met peper in de reet van door ging. Bijna niemand kon haar volgen maar het resultaat was wel dat we sneller dan gepland ons konden opwarmen in de hut. Aan de hut hadden we een super mooi zicht op het meer, alleen spijtig dat er door het slechte weer niet heel erg veel van te zien was. We hebben onze tent opgezet (in de regen), hebben een warme douche genomen en gekookt. In de kookruimte was het super druk... We merken wel dat het minder toeristische gedeelte van de wandeling gedaan is. Nu zitten we op de “W”, het gedeelte van de wandeling dat de meeste mensen doen. In de kookruimte hebben we wel terug vele bekende gezichten gezien ... best wel gezellig. Na het eten was er wel heel even paniek. We wouden nog een warme chocomelk gaan kopen maar we vonden het zakje met onze pot niet meer. Gelukkig lag het gewoon in de tent. Spijtig genoeg was dan de bar al gesloten. Wat een baaldag! Aangezien niemand de camping fee is komen ophalen hebben we wel weer 4800 pesos per persoon bespaard J.

14-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter