Vanmorgen hebben we voor deze avond een tangoshow + lessen + diner geboekt. Nadien zijn we de bus gaan boeken om binnen een paar dagen naar Mendoza te gaan en hebben we een planning opgemaakt voor onze resterende 10 dagen in Argentinië. Na al dat geregel konden we eindelijk de stad wat gaan verkennen. Eerst zijn we naar Recoletta gewandeld. Daar hebben we een kerkhof zoals Père Lachaise bezocht. Het is een kerkhof waar onder andere een paar ex-presidenten en Evita begravan zijn in prachtige gebouwen. Nadien zijn we verder gewandeld richting Palermo en hebben onderweg de gigantische metalen bloem bezocht. Aangekomen in Palermo hebben we even gerelaxed in de Botanische tuin maar toen was het al weer tijd om terug naar het hostel te gaan om ons op te maken voor ons avondje uit. Het probleem is dat onze beperkte klerenverzameling niet voorzien is op chique evenementen. Gelukkig had Marlies in Cambodja een kleedje gekocht en mocht ze van Emma een paar deftige schoenen lenen. De tangolessen waren super leuk (maar onze danskunsten zijn een beetje zielig in vergelijking met wat we daarna gingen te zien krijgenJ). Na de lessen kregen we super lekker diner. Wel wat raar: Je kon bij de boeking kiezen tussen een menu en drank zoveel als je maar wou of gewoon 1 gang + 1 drankje. Wegens het grote prijsverschil hebben wij voor de 2^e optie gekozen. Maar toen de ober langskwam wist die daar niets van en hij zei dat we een voor-, hoofd- en nagerecht kregen en zoveel drank als we maar wouden. Van een meevaller gesproken J. Het eten was ongelooflijk lekker. Het was al sinds België geleden dat we nog zo lekker gegeten hadden. Na het eten begon de tangoshow. Wow! Het was echt prachtig! We hadden een fantastische avond!

12-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we de wekker om half 6 gezet want om ten laatste 6 uur moesten we het lokaaltje waar we sliepen verlaten. We hebben vlug wat ontbijt gekookt en hebben nadien verder gelift. Al vrij snel kregen we een lift van 2 mannen die met hun pick-up richting Cachari gingen. Het was niet echt ver, slechts 20 km, maar we waren wel weg van de péage en richting Buenos Aires. Ze hebben ons afgezet aan het busstation van Cachari, maar aangezien dat nog niet open was besloten we toch nog even te liften. Net toen we het bijna wilden opgeven en een bus dachen te boeken werden we opgepikt door een vriendelijke kerel met een pick-up die ons tot in het centrum van Buenos Aires heeft gebracht. Hij vroeg ons waar we wilden afgezet worden. Emma wist nog van haar vorige bezoek aan BA dat Palermo wel een leuke buurt was, dus vroegen we hem om ons daar naartoe te brengen. Hij gaf in zijn gps een hostel in dat dichtbij Palermo lag en reed er met ons naartoe. Aangezien er in de buurt van het hostel straatwerken waren, kon hij niet met de auto tot in de straat geraken. Hij heeft ongeveer een uur met ons rondgereden totdat we hem zeiden dat we dat laatste stukje ook wel te voet konden doen. Het was wel een super vriendelijke kerel. We denken dat hij ons niet durfde buiten te zetten J. Het hostel waar hij ons naartoe wou brengen was echter volzet dus heeft Emma een plaatsje met internetverbinding gezocht en een hostel voor ons drie geboekt. Nadien vertrokken we met de metro naar ons hostel. Op de metro werden we al onmiddellijk op de proef gesteld, maar gelukkig was Pieter alert genoeg zodat de pickpockets niets konden stelen. Toen we van de ene metro stapten en door een drukke gang moesten wandelen om naar een andere lijn te gaan werden we bijna bestolen. Een jonge kerel begon de rits van Emma haar rugzak open te doen. Gelukkig had Pieter die net achter Emma liep, dit gezien en is tussenbeide gekomen. Ondertussen waren ze klikkers van Pieter zijn grote rugzak aan het losmaken en waren ze bijna met zijn winterjas gaan lopen. Gelukkig had Pieter ook dit net op tijd door. Laat dit een goede les zijn voor onze komende dagen dat we hier goed op onze hoede moeten zijn. Aangekomen in ons hostel hebben we ons geïnstalleerd en zijn we aan de overkant van de straat een lekker broodje gaan eten. ’s Avonds zijn we bife de mariposa gaan eten. 2 beefstukken voor drie personen en nog veel te veel. Het was wel super lekkere steak. Voor de veiligheid hadden we onze paspoort, kredietkaart en fototoestel maar achter slot en grendel in de hostel gelaten. Dus spijtig genoeg geen foto van onze lekkere steak.

11-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u werden we wakker. Het was terug een mooie zonnige dag. Vandaag zouden we de ajuinen gaan ophalen en verder rijden naar Buenos Aires. De uren gingen echter voorbij en niets gebeurde. Rond de middag koppelde de chauffeur de cabine los van de laadbak en hij vertrok. Dit is niet goed. We besloten al maar onze spaghetti te koken voor het geval we dat ’s avonds niet meer zouden kunnen doen. We waren nog niet klaar of de chauffeur kwam terug. Even dachten we van, oh nee we gaan vertrekken en onze spaghetti is nog niet klaar. De chauffeur had eigenlijk minder goed nieuws. Het was vandaag zondag en op zondag konden ze de lading niet preparen. Hij zou dus nog een extra dag moeten wachten. Balen! We waren al meer dan een dag onderweg en hadden nog maar 200km afgelegd. De man had medelijden met ons en besloot ons dus naar de weg te rijden vanwaar we naar Viedma konden liften. Die weg was echter nog meer verlaten dan de weg waar we op stonden. We hebben daar een kwartier proberen liften maar niet succesvol. Toen kwam de chauffeur terug. Wij dachten dat wij zijn entertainment voor zondag gingen zijn en dat hij het spannend vond om te zien of we gingen weg geraken. Na 10 minuten kijken zei hij dat we terug konden in stappen en hij bracht ons terug naar de plek van waar we kwamen. Daar hadden we het ondertussen echt wel al gezien dus vroegen wij hem of hij ons een kilometer verder wou afzetten. Daar namen we opnieuw afscheid van de chauffeur en we hoopten echt dat we vanavond niet terug met hangende pootjes moesten gaan vragen of we terug in zijn vrachtwagen konden slapen. We hadden geluk. Na een halfuurtje stopte opnieuw een vrachtwagen. Deze ging tot in Bahia Blanca, 350km verderop! Yes, we geraken terug wat dichter bij Buenos Aires. Het was een super leuke chauffeur en hij had echt wel een fancy vrachtwagen. Hij regelde ons zelfs een lift tot in Buenos Aires. 3 vrienden van hem gingen ’s avonds naar BA en we mochten met hen mee. Dit hadden we echt niet verwacht. Gisteren dachten we nog dat we er een week over gingen doen om in Buenos Aires te geraken. In Bahia Blanca namen we afscheid van Mariano en gingen we met de andere vrachtwagens verder. Rond middernacht werden we wakker gemaakt. We moesten uitstappen omdat de vrachtwagens in BA gingen gecontroleerd worden en ze mochten geen passagiers hebben. Dat hadden ze ons wel in Bahia Blanca mochten zeggen! Nu stonden we hier in the middle of nowhere aan de péage. We voelden ons echt niet op ons gemak hier in het donker dus ging Pieter aan de mensen van de péage vragen of wij ergens de nacht konden doorkomen. De mensen waren heel behulpzaam en gaven ons een kantoortje waar we mochten overnachten.  

10-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Hit the road jack. Vandaag gingen we verder proberen te liften naar Buenos Aires. Ons hostel was in het centrum van Puerto Madrin dus we zijn eerst naar de rand van de stad gewandeld. Op een gegeven moment keken Emma en Marlies achterom om te zien waar Pieter was en Pieter was nergens meer te bespeuren. Op hetzelfde moment stopte een stadsbus naast ons en de chauffeur begon ons vanalles in het Spaans te vertellen. Sorry meneer, maar dit is niet het moment. Wij gaan geen bus nemen en zijn Pieter kwijt. Toen Marlies iets tegen de buschauffeur wou zeggen, zag ze een herkenbare gele t-shirt in de bus. Huh? Pieter? Blijkbaar had hij gewandeld met zijn duim omhoog en was de bus gestopt voor hem. Hij had uitgelegd dat wij geen bus wouden nemen maar de buschauffeur wou ons helpen en ons tot aan de grote weg brengen. Daar aangekomen, stapten we uit de bus en nog geen 5 minuten later stopte een vrachtwagen verderop. Huh? Is dat voor ons? Wij hebben niet eens onze duim omhoog gestoken. Dit gaat vlot. Gelukkig want vandaag was een regenachtige dag. Het leek echt de perfecte lift dag te worden want deze chauffeur moest eerst nog ergens een lading ophalen en ging daarna doorrijden tot in Buenos Aires. Hij was heel lief want wij mochten helemaal meerijden en hij kocht onderweg chocolat voor ons. Hij mompelde echter nogal en het was heel moeilijk om hem te verstaan. Na een tijdje verstonden we dat hij nog niet wist waar en wanneer hij zijn lading zou gaan opladen. Na 200km stopte hij in Conessa en daar zou hij wachten op een telefoontje met de bevestiging dat hij daar ajuinen zou kunnen ophalen. Hij zou die telefoon binnen het uur krijgen. Uren gingen echter voorbij en niets gebeurde. Tot zover onze perfecte lift dag. Het was ondertussen al 22u en dus te laat om nog verder te liften. Van de chauffeur mochten we gelukkig in zijn vrachtwagen slapen. Een vreemde slaapplaats maar verrassend genoeg hebben we nog wel goed geslapen.  

09-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we terug een waske gedaan: we geraken er bijna door J. Nadien zijn we gaan zwemmen met zeehonden. Eerst hebben we wat training gekregen om te leren hoe je met het pak gecontroleerd kan drijven en niet te veel onverwachte bewegingen maakt zodat je de zeehonden niet afschrikt. 15 min met de boot tot aan de zeehondenkolonie en dan het water in. Al snel kwamen er enkele zeehonden tot bij ons gezwommen, alleen niet zoveel als we gehoopt hadden. We zagen ook erg veel puppy zeehondjes, super schattig. Het was in totaal 45 minuten, maar het leken er maar 5. Nadien hebben we nog wat in de zon gelegen en nog een klein waske gedaan in het hostel: eindelijk is alles terug proper. In de namiddag hebben we nog wat uitgerust, aan de blog gewerkt en nog eens met thuis gebeld.

08-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag vertrokken we met de huurauto naar punto tombo. We waren met 4: ons twee, Emma en een hollander. Ze hebben hier rare verkeersregels maar het is ons toch gelukt om zonder problemen 400km in totaal af te leggen. In Punta Tombo hebben we veel Magellaan pinguïns gezien, maar niet zoveel als we verwacht hadden. Misschien zaten er net veel in de zee J. Normaal gezien zouden er op heel deze broedplaats tot 1 miljoen pinguïns zitten, maar wij hebben er slechts een paar honderd gezien. We waren zeker niet teleurgesteld want het was nog altijd super leuk om pinguïns te zien. (“look at the feet, look at the feet”). Terug in Puerto Madrin hebben we beefstuk-patat (geen frietjes) gekookt en daarbij hebben we een lekker flesje Benjamin gedronken J. Een overheerlijke cabernet sauvignon uit Mendoza. Nadien hebben we terug een stukje overheerlijke flan gekregen. Pieter heeft alvast het recept gevraagd.

07-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we een lekker (niet echt gezond) ontbijt in ons hostel. Het waren taartjes zelf door de mensen van het hostel gemaakt. We hebben wat aan de blog gewerkt en de eerste van vele waskes gedaan. We hadden onze kleren al sinds Punta Arenas niet gewassen dus we hadden bijna geen propere kleren meer. Nadien hebben we een kleine wandeling gemaakt tot aan het strand. We gingen daar onze lunch op eten maar heel gezellig was het niet. Er stond heel veel wind dus we hebben veel zand gegeten. Na de lunch wou Marlies wat rusten op het strand maar dat was haar niet echt gegund. Eerst heeft Pieter haar wat zitten plagen en juist wanneer Pieter ook wat wou rusten kregen we het gezelschap van twee honden. Het leken net onze huisdieren te zijn. De twee honden kwamen bij ons zitten en als er andere mensen in de buurt kwamen dan liepen ze er naartoe en begonnen ze te blaffen. Nadien kwamen ze gewoon rustig terug bij ons zitten. Andere mensen bekeken ons maar bedenkelijk. Het was best wel zielig om afscheid van de honden te moeten nemen. Ze bleven ons volgen tot in het centrum en we moesten de deur voor hun neus sluiten wanneer we het kantoor van een autoverhuurbedrijf binnen gingen. We gingen daar een auto vastleggen om ’s anderendaags naar Punto Tombo te gaan. Nadien hebben we ook een tour vastgelegd om’s vrijdags met zeehonden te gaan snorkelen. ’s Avonds had Emma lekker voor ons gekookt met als dessert een lekker ijsje. Nadat we gedaan hadden met eten kwam de man van het hostel vragen of we desondanks onze uitgebreide maaltijd geen zin hadden in een postre. Het team van het hostel had flan gemaakt voor de gasten van het hostel. Dat konden we natuurlijk niet weigeren. Het was de lekkerste flan die we ooit hadden gegeten. 

06-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen vertrokken we uit Caletta Olivia in de hoop vanavond aan te komen in Puerto Madrin. Aangezien ons hotel in het centrum van de stad lag, zijn we eerst naar de rand van de stad gewandeld in de hoop daar sneller een lift te krijgen. En het werkte. Na een kwartiertje stopte voor onze voeten een grote camion. Onze rugzakken konden in de laadruimte en wij mocht mee in de cabine. Een leuke ervaring want we hadden nog nooit in een camion gezeten. Toen we erin wouden stappen bleek het ook hoger te zijn dan we hadden gedacht. De chauffeur was een lieve man. Spijtig genoeg ging hij maar 80km op onze weg rijden. Hij zette ons af in Comodoro Rivadivia. Hij zou daar rond 7u ’s avonds terug passeren en hij zei dat als we er nog zouden zijn, dat we dan met hem mochten meegaan. Wij vatten het op als een grapje maar na een paar uur te moeten wachten in de volle zon begonnen we stilaan te denken dat het nog waar ging zijn ook. Comodoro Rivadivia is een drukke oliestad. Niet echt gezellig om daar gestrand te zijn. Honderden auto’s passeerden ons maar niemand wou ons meenemen. Twee tienermeisjes hadden ons al een hele tijd in de gaten gehouden en na een tijdje kwam 1 ervan naar ons toe. Ze vroeg of we een ijsje moesten hebben omdat het zo warm was. Ons instinct uit Azië kwam boven dus we vroegen hoeveel het was. Niets! Het meisje had medelijden met ons. Zo lief! Het was een heel lekker ijsje. We voelden ons zo schuldig dat we de prijs hadden gevraagd. Even later bracht ze ons ook wat limonade. Haar zus kwam erbij en vertelde ons dat ze heel graag Engels zou leren. Ze was grote fan van One Direction en Justin Bieber en vroeg de vertaling van enkele lyrics. Het was grappig. We waren even vergeten om verder te liften dus toen er een pick-up bij ons stopte en iets tegen ons begon te zeggen, hadden we niet echt door dat hij ons een lift wou geven. Waarschijnlijk had hij ons eerder gepasseerd en had hij gezien dat we er nog steeds stonden. We namen afscheid van de meisjes (die nu vrienden zijn met Pieter en Emma op facebook) en reden met de chauffeur naar de rand van de stad. Hij gaf ons wat interessante informatie over de olie-industrie. Vanaf de plek waar hij ons afzette, hadden we meer geluk. Na een kwartiertje stopte een toeristenbusje dat naar Mendoza reed en wij mochten mee tot in Puerto Madrin. De man was stil dus het was niet erg dat we alledrie het grootste stuk van de weg geslapen hebben. Rond valavond zette hij ons af aan de spiltsing van de routa 3 en de weg naar Puerto Madrin. De stad was nog 15km verderop dus we waren niet echt blij dat hij ons hier in het donker langs de weg had afgezet. We pakten dan maar onze pillamp en hoopten de aandacht van andere auto’s te kunnen krijgen. Gelukkig werkte het redelijk snel. Twee grappige oude mannen wouden ons naar het centrum brengen. Er was echter niet genoeg plaats in de auto dus Pieter moest met de rugzakken vanachter in de pick-up zitten. Toen we net vertrokken waren, beseften Marlies en Emma dat hun tolk vanachter zat. Maar ze hebben goed hun plan getrokken. Ze vroegen aan de mannen of zij een goedkoop hostel wisten zijn en die reden speciaal voor ons rond in de stad. Het hostel dat zij hadden uitgezocht was echter volzet dus we bedankten de mannen en zeiden dat we zelf wel verder gingen zoeken. We kochten ons wat koekjes en gingen opzoek. Emma had in haar lonely planet 1 gevonden en gelukkig was er nog plaats. Toen we binnenkwamen leek het net alsof we een mini resort binnenkwamen. Het is een super gezellige hostel met een leuke gemeenschappelijke ruimte, een leuke binnentuin en ruime dorms. De mensen van de receptie zijn ook ontzettend vriendelijk. Edouardo gaf ons een hele uitleg over de omgeving van Puerto Madrin. Het is de perfecte plaats om even tot rust te komen na de voorbije dagen.  

05-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we rondgewandeld in Piedra Buena  maar er was niet super veel te zien. Toen we onze rugzak gingen ophalen om te beginnen liften, kwam de eigenaar er net aan. We hebben hem geholpen zijn pick up met bouwmaterialen uit te laden en nadien is hij met ons rondgereden om ons Piedra Buena te tonen. Nadien heeft hij ons afgezet op een goeie plaats om te liften.  Al vrij snel werden we opgepikt door 2 Argentijnse mannen die samen aan het reizen zijn met een soort mobilhome uit de jaren 70. Tijdens het rijden maakten ze mate en we mochten zelfs meedrinken. Ze hebben ons afgezet een 100 km verder in San Julian. Daar hebben we een tijdje gewacht en werden we uiteindelijk opgepikt door een super sympathieke dame. Een lerares in ballet. Ze heeft ons veel over Argentinië verteld... heel erg goed voor Pieter om zijn Spaans te oefenen. Zij heeft ons gedropt in Fitz Roy. Het was al laat in de avond maar Fitz Roy stelde niet echt veel voor en daarom besloten we het er op te wagen en nog een tiental minuten te proberen om een lift iets meer naar het noorden te versieren. We hadden geluk en werden bijna onmiddellijk opgepikt door 2 mannen die ons naar Caletta Olivia brachten. Het was wel een speciale rit. We mochten in een gesloten laadruimte zitten en wisten dus niet 100% zeker naar waar de chauffeur ons bracht. Maar hij heeft ons mooi afgezet in Caletta Olivia. Onderweg hebben we Emma leren chinees poepen. Aangekomen in Caletta Olivia hebben we een hostel gezocht, maar aangezien er geen keuken was hebben we ons aan het strand gezet en daar met ons vuurtje toch nog wat pasta gemaakt. 

04-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Samen met Emma hebben we nog wat inkopen gedaan in El Chalten en rond de middag zijn we beginnen te liften. We wisten niet goed wat te verwachten. We wisten ook niet exact waar naartoe, maar alles dat naar het noorden ging was goed voor ons. Op onze eerste lift hebben we wel een 3-tal uur moeten wachten en we begonnen al wat wanhopig te worden. We zagen onszelf savonds al terug met Quenten in El Chalten J. Maar gelukkig werden we toch opgepikt door een super sympathieke kerel die ons op zijn weg naar El Calafate heeft afgezet aan het kruispunt met de routa 40. Daar hebben we opnieuw een hele tijd moeten wachten. In tegenstelling tot in El Chalten stonden we hier in de middle of nowhere dus het zou niet echt gezellig zijn om hier vast te zitten. Gelukkig werden we na een paar uur opgepikt. De chauffeur was  een heel erg rijke kerel (dat denken we toch). Hij is de eigenaar van Estancia Ricanor nabij El Chalten. De kampplaats in Piedra del Fraille was op zijn eigendom ... wel grappig dat we enkele dagen geleden nog moesten betalen om op zijn land te mogen komen en dat we nu van hem een gratis lift krijgen ;-) Hij heeft ons een lift gegeven tot in Piedra  Buena. Hij zei dat we niet in zijn huis van daar konden slapen dus we vreesden dat we in het donker op zoek moesten gaan naar een hostel. Hij had echter vanalles verteld over een huis zonder een badkamer. Wij verstonden het niet goed en dachten dat dat in zijn huis was. Bleek dat hij in het stadje twee andere huizen aan het bouwen was  en hij had ons dus blijkbaar verteld dat we daar mochten overnachten maar dat er nog geen badkamer was. Daar aangekomen waren echt compleet verrast. We mochten daar gratis slapen. We hebben super goed geslapen in ons huisje.

03-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hadden we meer geluk dan de vorige keer. Toen we om 5u onze tent uitkwamen zagen we een prachtige sterrenhemel en de Fitz Roy verlicht door de maan. We wandelden in het donker naar boven en dronken boven voordat de zon opkwam een tas koffie om ons op te warmen. (zelfs Marlies heeft koffie, weliswaar een cappuccino, gedronken!). De zonsopgang was zoals in Torres del Paine, ontzettend mooi. Opnieuw een mooie afsluiter van een trektocht. Rond 8u wandelden we terug naar Poincenot. We hebben onze rugzak genomen en zijn vertrokken naar mirrador Cerro Torre. Van daar zijn we in de namiddag terug naar El Chalten gewandeld. Er was gelukkig nog plaats voor 2 in ons hostel Glaciar Marconi. ’s Avonds zijn we gaan eten met Emma en Quenten. Het was een super lekkere pizza en nadien zijn we naar goeie gewoonte een lekker ijsje gaan bestellen. Daarna namen we afscheid van Quenten want vanaf morgen gaan we samen met Emma proberen te liften naar Bariloche.

02-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

01-03-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 8u zijn we met ons 4 vertrokken naar Paso del Quadrado. Het was een klim van 1200m. De eerste 900m was een gewoon padje naar boven tot als we aan een meer kwamen.Vandaar moesten we over de sneeuw verder naar boven. We voelden ons niet super goed op ons gemak maar het was schitterend weer en boven zouden we een prachtig zicht hebben. En inderdaad, ongelooflijk mooi. Het was 1 van de mooiste plekken waar we ooit geweest waren. We konden maar niet stoppen met foto’s trekken. Aangezien we zolang genoten hebben van het uitzicht was het tegen dat we beneden waren, al te laat om naar een andere camping te vertrekken. We besloten dus in Piedra del Fraille te blijven en voor het avondeten nog even naar Lago Electrico te wandelen. Een heel mooi meer maar ontzettend koud! Pieter had zich voorgenomen om te zwemmen maar hij was er snel terug uit J.

28-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we om 5u opgestaan voor de zondsopgang aan Fits Roy. Het was echter bewolkt dus zijn we niet aan de klim naar de mirrador begonnen. (stiekem was Marlies blij want ze was doodmoe). We hebben dan maar uitgeslapen en zijn om 12 u vertrokken naar de volgende kampplaats Piedra del Fraille. Onderweg zijn we gestopt aan Piedras Blancas, een gletsjer. De weg er naartoe was zeker niet saai. We moesten over grote boulders kruipen dus hebben we ons grote rugzak ergens achtergelaten en zijn we enkel met een appeltje naar de mirrador gewandeld. Het was een mooie gletsjer. Niet super groot maar we zaten daar alleen dus konden we genieten van de rust. Op de terugweg was Marlies een beetje sneller en had ze zich achter een grote boulder verstopt om Pieter te doen verschieten. Pieter had echter een andere weg genomen zodat haar plan compleet mislukt was. Niet dan J. Aangezien we vandaag zoveel getreuzeld hadden kwamen we pas rond 6u aan in Piedra del Fraille. Deze camping ligt niet meer in het nationaal park en kostte 60 pesos. Wij vonden dat toch maar veel. Wij vroegen ons af wie daar in de middle of nowhere hectaren land wil hebben. Het lot zou daar later nog een antwoord op geven. ’s Avonds hebben we met Emma, een Australische, en Quenten, een Fransman, gegeten. Zij zouden ’s anderendaags ook naar Paso del Quadrado klimmen dus we besloten om vanaf morgen samen verder te reizen.

27-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate gingen, hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 7u namen we afscheid van Koen en Ilse. We vonden het heel spijtig want we hebben samen een super leuke maand in Chili en Argentinië gehad. We gaan ze hier in Zuid Amerika missen! Marlies had Ilse voor Santiago nog maar 1 keer gezien maar de voorbije maand leek het alsof ze elkaar al jaren kenden. Toen Koen en Ilse richting El Calafate hebben Marlies en Pieter met Nico afgesproken en zijn ze samen naar Lago Capri gewandeld. Daar hebben we samen de hele namiddag gerelaxed en gezwommen. Ons groepje van Torres del Paine was nu echt klein geworden en werd in de namiddag alleen maar kleiner want rond 4u moesten we ook afscheid nemen van Nico. Deze keer voorgoed want hij vertrok terug richting Santiago. We hopen echt om hem ooit nog eens terug te zien want hij was super leuke gast. Een beetje eenzaam vertrokken we met ons tweetjes naar camping Poincenot om vanaf daar de volgende dagen verder in het nationaal park rond te trekken. 

26-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens vertrokken we met ons 6 richting Fits Roy. We waren nog niet ver wanneer we Nico tegenkwamen. Al twee dagen waren we hem in mini El Chalten niet tegengekomen dus we vreesden dat we hem niet meer gingen zien. We waren dus heel blij dat we hem zagen. Hij ging ook naar Fitz Roy maar moest eerst nog ontbijten dus hij ging ons onderweg wel inhalen. Het was een prachtige dag. In tegenstelling tot de voorbije dagen was de berg Fitz Roy volledig uit de wolken . Samen met Yatir en Aya wandelden we tot aan de voet van de mirrador en aten in het zonnetje onze lunch. Daarna namen we afscheid van Aya want zij kon door haar slechte knie niet mee de mirrador op gaan. Het was een stevig uurtje naar boven wandelen maar zeker de moeite waard. Wat een prachtig zicht! 1 van de komende dagen willen Pieter en Marlies hier nog eens terug komen om de zonsopgang mee te maken zoals in Torres del Paine. Boven aan de mirrador kwamen we Nico terug tegen die we in het opgaan ergens gemist hadden. Samen gingen we terug naar El Chalten en zijn we iets gaan eten. Nadien zijn we met ons 7 een pot van 1 kilo super lekker ijscreme gaan eten. Ilse trakteerde met de 100 pesos die ze de dag voordien had gevonden. Morgen vertrekken Koen en Ilse spijtig genoeg naar Buenos Aires. Dat betekende dus dat Ilse vanavond haar plankje moest kunnen om de weddenschap te winnen. We hebben haar allemaal aangemoedigd en ze kon het bijna maar net niet goed genoeg. Marlies moet dus niet gaan skydiven. Fiuw.

25-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was het beter weer en aangezien we eens iets anders wouden doen dan wandelen hebben we in de namiddag een fiets gehuurd en zijn we naar een meer 17km verderop gereden. Daar aangekomen hebben we lekkere empanadas gegeten aan het meer en hebben we een kleine competitie steentjeswerpen gehouden. Om van op ons lunchplekje terug op de weg te geraken moesten we via een paar boomstammen een beek oversteken. Ilse en Marlies zijn mooi te voet overgestoken. De mannen waren stoerder en zijn er overgereden. En tegen alle verwachtingen in lukte dat nog redelijk goed. Alleen was 1 keer niet genoeg voor hen. Ze hebben het een paar keer herhaald en de laatste keer was voor Pieter fataal. Juist als Ilse haar camera had weggestoken, wou Pieter nog 1 keer proberen en reed hij recht het water in. Ondertussen al wat getraind in grappige accidentjes, heeft hij zich niet pijn gedaan en heeft hij de anderen een memorabel slappelach-moment bezorgd. Terug in El Chalten hebben we ons getrakeerd op een lekkere smoothie met koekjes. Het was ondertussen al half 6 en het tafeltje buiten stond bijna in de schaduw. Maar aangezien de tafel links van het huis stond en de zon in wijzerszin beweegt dachten we dat we nog gezellig in het zonnetje konden blijven zitten. Maar tegen alle verwachtingen in begonnen we meer en meer in de schaduw te zitten. HUH? Beweegt de zon in de andere richting? SCHOK! Hoe kan Marlies haar duifvermogen werken als de zon 's middags niet in het zuiden maar in het noorden staat. Dat moesten we toch maar eens googelen. Terwijl de anderen terug in het hostel een heerlijke spaghetti maakten, heeft Marlies de website van Frank Deboosere geconsulteerd en daar een uitleg gevonden. Ongelooflijk dat we al sinds december in het zuidelijk halfrond zijn en dat nu pas gemerkt hebben. Tijdens het avondeten hebben we Yatir en Aya ontmoet, twee heel vriendelijke Israëlis. ’s Anderendaags gaan we met hen naar Fitz Roy wandelen.

24-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Het plan was om vandaag een fietstocht te maken in de buurt van El Chalten, maar wegens het regenweer zijn onze plannen letterlijk in het water gevallen. In de voormiddag heeft Ilse dan maar Pieter zijn haar geknipt. Het resultaat mag er zijn. Ilse is er duidelijk veel beter in dan Marlies. Nadien zijn we iets lekker gaan drinken in een klein gezellig huisje met overheerlijke chocolademelk, yoghurt, milkshake en koekjes. Allemaal zelf gemaakt. Nadien zijn we lekkere empanadas gaan eten en super goedkoop. 5 APS per empanada. We hebben daar nog iets gedronken, koekjes gegeten en kaartspelletjes gespeeld. Maar zowel met chinees poepen als met kingen was Marlies de sterkste. Pieter en Ilse hebben eens geschaakt. De man van de bakkerij/bar heeft nadien een met Pieter geschaakt, maar dat was een niveau te hoog. Ondertussen heeft de man ons nog wat Spaans geleerd en mochten we een meedrinken van zijn mate. Nadien zijn we lekker gaan koken. Bij gebrek aan boter en olie hebben we onze groentjes gestoomd met een beetje water, overheerlijk gerechtje. Maar de Franse madam uit onze hostel haalde haar neus op en zei dat je de groentjes absoluut met boter moest klaarmaken. We proved her wrong! In ons hostel hebben we een leuke kerel leren kennen. Hij is bakker in Buenos Aires en heeft ons voorgesteld dat als we in Buenos Aires zijn dat we dan bij hem langs gaan. Na het eten zijn we nog een spellejte schaak gaan spelen en hebben we een lekker koekje als dessert gegeten in de bar/bakkerij van deze namiddag.

23-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien de gasten uit de dorms alleen maar een basic ontbijt krijgen, hebben we zelf voor een upgrade gezorgd. Perfect gekookte eitjes, een omelet, fruitsap en een overheerlijke oploscapuchino J. ’s Morgens hebben we een wandeling gemaakt naar het meer en hebben daar nog wat acro geoefend ... Ilse is vastberaden om haar plankje te kunnen. Ze heeft namelijk een deal met Marlies: als Ilse haar plankje kan voor het einde van deze reis dan gaan ze samen skydiven. ’s Middags hebben we de bus genomen naar El Chaltén. Daar aangekomen hebben we snel een goed en goedkoop hostel gevonden. Nadien hebben we samen met Koen en Ilse wat uitgezocht wat de beste optie is om binnen enkele dagen naar Buenos Aires te gaan. Raar maar waar ... met het vliegtuig is het goedkoper en doe je het op een drietal uur in plaats van op 2 à 3 dagen met de bus. Koen en Ilse hebben dan maar hun vliegtuig geboekt en nadien hebben we het dorpje verkend. Het is nogal klein dus we waren er snel doorgewandeld. Koen heeft ons getrakteerd op een super lekker ijsje. Nadien hebben we heel lekker gegeten in een restaurant en hebben we een kaartspelletje Chinees poepen gespeeld.

22-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter