Vandaag was het beter weer en aangezien we eens iets anders wouden doen dan wandelen hebben we in de namiddag een fiets gehuurd en zijn we naar een meer 17km verderop gereden. Daar aangekomen hebben we lekkere empanadas gegeten aan het meer en hebben we een kleine competitie steentjeswerpen gehouden. Om van op ons lunchplekje terug op de weg te geraken moesten we via een paar boomstammen een beek oversteken. Ilse en Marlies zijn mooi te voet overgestoken. De mannen waren stoerder en zijn er overgereden. En tegen alle verwachtingen in lukte dat nog redelijk goed. Alleen was 1 keer niet genoeg voor hen. Ze hebben het een paar keer herhaald en de laatste keer was voor Pieter fataal. Juist als Ilse haar camera had weggestoken, wou Pieter nog 1 keer proberen en reed hij recht het water in. Ondertussen al wat getraind in grappige accidentjes, heeft hij zich niet pijn gedaan en heeft hij de anderen een memorabel slappelach-moment bezorgd. Terug in El Chalten hebben we ons getrakeerd op een lekkere smoothie met koekjes. Het was ondertussen al half 6 en het tafeltje buiten stond bijna in de schaduw. Maar aangezien de tafel links van het huis stond en de zon in wijzerszin beweegt dachten we dat we nog gezellig in het zonnetje konden blijven zitten. Maar tegen alle verwachtingen in begonnen we meer en meer in de schaduw te zitten. HUH? Beweegt de zon in de andere richting? SCHOK! Hoe kan Marlies haar duifvermogen werken als de zon 's middags niet in het zuiden maar in het noorden staat. Dat moesten we toch maar eens googelen. Terwijl de anderen terug in het hostel een heerlijke spaghetti maakten, heeft Marlies de website van Frank Deboosere geconsulteerd en daar een uitleg gevonden. Ongelooflijk dat we al sinds december in het zuidelijk halfrond zijn en dat nu pas gemerkt hebben. Tijdens het avondeten hebben we Yatir en Aya ontmoet, twee heel vriendelijke Israëlis. ’s Anderendaags gaan we met hen naar Fitz Roy wandelen.

24-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Het plan was om vandaag een fietstocht te maken in de buurt van El Chalten, maar wegens het regenweer zijn onze plannen letterlijk in het water gevallen. In de voormiddag heeft Ilse dan maar Pieter zijn haar geknipt. Het resultaat mag er zijn. Ilse is er duidelijk veel beter in dan Marlies. Nadien zijn we iets lekker gaan drinken in een klein gezellig huisje met overheerlijke chocolademelk, yoghurt, milkshake en koekjes. Allemaal zelf gemaakt. Nadien zijn we lekkere empanadas gaan eten en super goedkoop. 5 APS per empanada. We hebben daar nog iets gedronken, koekjes gegeten en kaartspelletjes gespeeld. Maar zowel met chinees poepen als met kingen was Marlies de sterkste. Pieter en Ilse hebben eens geschaakt. De man van de bakkerij/bar heeft nadien een met Pieter geschaakt, maar dat was een niveau te hoog. Ondertussen heeft de man ons nog wat Spaans geleerd en mochten we een meedrinken van zijn mate. Nadien zijn we lekker gaan koken. Bij gebrek aan boter en olie hebben we onze groentjes gestoomd met een beetje water, overheerlijk gerechtje. Maar de Franse madam uit onze hostel haalde haar neus op en zei dat je de groentjes absoluut met boter moest klaarmaken. We proved her wrong! In ons hostel hebben we een leuke kerel leren kennen. Hij is bakker in Buenos Aires en heeft ons voorgesteld dat als we in Buenos Aires zijn dat we dan bij hem langs gaan. Na het eten zijn we nog een spellejte schaak gaan spelen en hebben we een lekker koekje als dessert gegeten in de bar/bakkerij van deze namiddag.

23-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Aangezien de gasten uit de dorms alleen maar een basic ontbijt krijgen, hebben we zelf voor een upgrade gezorgd. Perfect gekookte eitjes, een omelet, fruitsap en een overheerlijke oploscapuchino J. ’s Morgens hebben we een wandeling gemaakt naar het meer en hebben daar nog wat acro geoefend ... Ilse is vastberaden om haar plankje te kunnen. Ze heeft namelijk een deal met Marlies: als Ilse haar plankje kan voor het einde van deze reis dan gaan ze samen skydiven. ’s Middags hebben we de bus genomen naar El Chaltén. Daar aangekomen hebben we snel een goed en goedkoop hostel gevonden. Nadien hebben we samen met Koen en Ilse wat uitgezocht wat de beste optie is om binnen enkele dagen naar Buenos Aires te gaan. Raar maar waar ... met het vliegtuig is het goedkoper en doe je het op een drietal uur in plaats van op 2 à 3 dagen met de bus. Koen en Ilse hebben dan maar hun vliegtuig geboekt en nadien hebben we het dorpje verkend. Het is nogal klein dus we waren er snel doorgewandeld. Koen heeft ons getrakteerd op een super lekker ijsje. Nadien hebben we heel lekker gegeten in een restaurant en hebben we een kaartspelletje Chinees poepen gespeeld.

22-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen waren we alweer op tijd uit de veren, want om 8 uur kwam onze bus ons ophalen aan het hostel.  We hebben eerst nog ontbeten, maar we voelden ons wel lichtjes gediscrimineerd. Er was namelijk een apart ontbijt voor mensen in dorm. Voor ons was er enkel brood, boter, confituur en zeer slechte koffie terwijl de gasten die in een habitacion sliepen een veel uitgebreider ontbijt met koekjes, yoghurt, fruitsap, ... kregen. Ilse en Pieter zijn onwetend eerst naar het chique ontbijt gegaan maar werden snel doorverwezen J. Om 8 uur zijn we met de bus vertrokken richting de Perito Moreno gletsjer. Onderweg zijn we gestopt aan een plaats waar veel roofvogels zaten en aan een boerderijtje met schapen voor een sanitaire stop. Aangekomen in het park maakten we een kleine wandeling met een super mooi zicht op de gletsjer. Nadien zijn we met de bus nog korter naar de gletsjer gereden. Daar waren verschillende balkonnetjes van waar je van kortbij een super zicht op de gletsjer had. Je kon er zelfs regelmatig stukken horen en zien afbreken. Alleen hadden we daar wat ongeluk in ... toen we naar beneden liepen naar een van de balkonnetjes brak er net een groot stuk af (Marlies had voorspeld dat dit stuk vandaag voor ons ging afbreken), maar aangezien we nog wat achter de bomen stonden hebben we het niet goed kunnen zien. Dan hebben we onze lunchpauze genomen met zicht op de gletsjer en is er een uur lang bijna niets meer afgebroken van het ijs. We moesten dan terug naar boven omdat we een boottrip hadden geboekt. Nadat we ongeveer 1 minuut weg waren van ons uitzichtpunt braken er opnieuw 2 grote stukken af. Beetje ongeluk, maar we hebben er toch nog iets van kunnen zien. Om 2 uur vertrok dan ons bootje waarmee we nog korter bij de gletsjer konden komen. Super mooi zicht maar we hebben spijtig genoeg geen spectaculaire stukken in het water zien vallen. We waren wel een klein beetje teleurgesteld van de tour. De gletsjer is super mooi, maar de tour had niet veel meerwaarde. We hadden achteraf gezien beter gewoon een bus kunnen nemen naar de gletsjer. En doordat het zo super toeristisch is, verliest het ook wel wat van zijn charme. Terug aangekomen in El Calafate moesten we nog iets in het busstation gaan regelen voor ons vertrek morgen. Heel erg toevallig liepen we daar Nicolas, onze Chileense vriend van Torres Del Paine tegen het lijf. Hij ging normaal gezien naar Ushuaia gaan, maar aangezien hij daar niet de tour kon doen die hij wou, besloot hij ook naar El Calafate te komen. We hebben hem uitgenodigd om ’s avonds bij ons in de hostel te komen dineren. Op onze weg naar de supermarkt zijn we ook nog de Amerikaan uit Torres Del Paine tegengekomen. We hebben hem ook uitgenodigd voor een leuke reünie vanavond. ’s Avonds hadden we een super leuke avond met heerlijke spaghetti bereid door de mannen en een lekker glaasje vino tinto de Argentino dat de Amerikaan voor ons had meegebracht. Daarna hebben we afscheid genomen van de Amerikaan, want hij neemt morgen het vliegtuig naar Iguazu. Maar we zien hem zeker en vast in juli terug in LA. Hij heeft zelfs voorgesteld om een dag verlof te nemen zodat hij ons kan rondleiden in LA en ’s avonds wil hij voor ons koken. En aangezien we zelf het menu mogen bepalen heeft Marlies alvast een cheesecake gevraagd J.Nicolas zien we hopelijk de komende dagen nog, want hij komt overmorgen ook naar El Chaltén.

21-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om te ontbijten en naar het busstation te vertrekken. Ilse heeft nog een dikke zoen en knuffel gekregen van haar doofstomme lover. Vandaag staken we de grens over naar Argentinië. Met de grensovergangen van Asië in ons achterhoofd hadden we een beetje schrik maar de grensovergang verliep vlekkenloos. Ook al vond Ilse haar papiertje niet meer dat je krijgt bij het binnenkomen van het land en moet afgeven aan de salida. Ze heeft gewoon een nieuw ingevuld en geen probleem. Om Argentinië binnen te komen moesten we gewoon onze pas afgeven en in de bus wachten tot alles geregeld was. Heel erg gemakkelijk J. Ondertussen kregen we bezoek van een straathond die op onze bus om eten kwam bedelen en nadien nog van een agent met een speurhond die waarschijnlijk op zoek waren naar drugs. Gelukkig was iedereen op de bus clean en konden we verder rijden. Aangekomen in El Calafate hebben we eerst iets gegeten op de trappen aan het busstation en zijn we nadien naar ons hostel gewandeld. In het hostel hebben we een tour geboekt om morgen een daguitstap te maken naar de Perito Moreno glacier. We hebben inkopen gedaan in het dorp, door de drukke winkelstraat gewandeld, geld afgehaald en een bus geboekt om overmorgen te vertrekken naar El Chalten, the place to be for hiking in Argentina. We hebben lekker gegeten, voor de laatste keer een glaasje Chileense wijn gedronken en een gebakje dat we nog vanuit Chili hadden meegebracht, opgegeten. Heerlijk! Iedereen was moe van het vroege opstaan dus zijn we op tijd ons bedje in gegaan.

20-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag was een rustdag in Puerto Natales. We hebben onze kleren gewassen en zijn gedroogd fruit gaan kopen met onze laatste pesos. We hebben ook aan onze blog gewerkt. Ilse en Pieter hebben voor ons een lekker gebakje gekocht en nadien hadden we terug met Nicolas afgesproken om iets te gaan eten in een pizzeria. Daarna zijn we Simon en Moritz nog gaan oppikken en zijn we allemaal samen nog gezellig iets gaan drinken. Spijtig dat we van iedereen afscheid moesten nemen.

19-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we opgestaan om 5u30 om te vertrekken naar de mirrador. Dit was de eerste nacht dat Marlies zalig had geslapen dus het deed wel een beetje pijn om al uit de tent te moeten komen. Iedereen geraakte toch goed uit zijn bed en we vertrokken om 5u45 in het donker naar boven. Het was een klim van een klein uurtje. We hadden super veel geluk want het was goed weer en we hebben een fantastisch zicht gehad op de torressen en een  prachtige zonsopgang gezien. Het magische gebeurde pas nadat het al even licht was. Als de zon opkomt dan schijnt ze heel even een rood/oranje gloed op de bergen ... super mooi. Nadien werden we aangenaam verast door Nicolas en Sander die ons uitnodigden voor ontbijt. Ze hadden voor brood gezorgd met daarbij een zelf gemaakte tonijnsla. Op de terugweg kwamen Kevin, Simon en Moritz terug tegen zodat we nog een groepsfoto hebben kunnen nemen. Het was een uiterst leuke reünie. Terug aangekomen hebben we een rijst ontbijt gegeten (we waren presies terug in Asië) en nadien zijn we samen met Nicolas en Sander naar Laguna Amarga afgedaald om daar de bus te nemen naar Puerto Natales. Na 5 minuten op de bus lag iedereen al in slaap. ’s Avonds zijn we met Sander en Nicolas nog in een visrestaurant iets gaan eten en nadien hebben we in ons hostel nog een lekker glaasje wijn gedronken met een reuze watermeloen. Ilse en koen waren blij dat ze niet meer in hun piepklein tentje moesten slapen.

18-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag wandelden we van Refugio Los Cuernos naar Campamento Torres. Het was opnieuw een prachtige dag. Door de extra dag aan Refugio Los Cuernos hadden we niet meer genoeg eten dus besloten Koen en Pieter, echte gentlemans, samen met Nicolas en Sander te wandelen naar Hotel Las Torres, een omweg van 5 km. Ilse en Marlies hebben een shortcut genomen naar Campamento Chileno. Ilse en Marlies genoten van hun uitstapje met hun tweetjes. Zij hadden meer tijd dus konden vele pauzekes nemen en genieten van het uitzicht. Zij kwamen toch nog als eerste aan in Campamento Chileno en maakten voor de mannen een lekkere macaroni met kaas. Onderweg zijn de mannen Kevin, de Amerikaan, tegegekomen, maar dan nu zonder de Zweedse. Hij ging nog een paar dagen rustig op zichzelf in het park rondtrekken. Deze nacht ging hij slapen aan de mirador Base de las torres. We hebben afgesproken dat we daar morgen vroeg tegen zonsopgang ook zullen zijn. Onderweg naar Campamento Chileno hebben we ook een condor zien vliegen. Na Campamento Chileno wandelden we verder naar Campamento Torres. Het was ondertussen al 5u want we hadden uitgebreid genoten van onze lunch. Tussen Campamento Chileno en Campamento Torres kwamen we de 2 Duitsers nog eens tegen. Zijn waren vandaag al eens naar de mirador gegaan, maar gaan morgenvroeg ook nog eens voor de zonsopgang. Het beloofd daar een grote familiereunie te worden ;-). Aangekomen in Campamento Torres hebben we een plaatsje gezocht voor de tent tussen de bomen, gekookt en ons bedje in. Het is een gratis camping en een dicht bij de mirrador om morgen de zonsopgang te kunnen zien.

17-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Heel de ochtend hebben we getwijfeld wat we zouden doen. We wouden heel erg graag naar de mirador Britanico in de Valle del Francia, maar we wisten niet of het weer beter zou zijn dan gisteren en of we dus iets zouden kunnen zien van het prachtige uitzicht. We hebben in de hut naar de weersverwachtingen gevraagd, maar die wisten ons niet veel zinnigs te vertellen. De kerel achter de balie had geen idee van de weersverwachtingen, maar hij merkte wel op dat Ilse ongelooflijk mooie ogen heeft en dat ze dus ongetwijfeld een mooi zicht zou hebben in de vallei. Van de weersvoorspelling waren we dus niet veel wijzer geworden, maar aangezien Torben zowiezo die kant uitging besloten we het er op te wagen en met hem mee te gaan. Nicolas en Sander besloten hetzelfde te doen. We hebben onze tent laten staan en onze rugzak in de tent gelaten. Zonder zak stapt het toch een heel stuk gemakkelijker. We zijn terug gewandeld naar Campamento Italiano. Onderweg kwamen we een Belgisch koppel tegen. Het meisje vroeg ons wat het geluid was dat vanuit de vallei kwam, ze vroeg zich af of het misschien ijs was dat naar beneden viel. Pieter en Torben vonden dat nogal een rare vraag omdat het duidelijk als donder klonk. We zijn verder gewandeld naar Campamento Britanico. Op de weg daarnaartoe zijn de we Zweedse man en de twee Duitsers Simon en Moritz nog tegengekomen. Aangekomen in Britanico waren Nicolas en Sander daar hun lunch aan het opeten. We zijn dan samen van daar naar mirador Britanico gegaan. Onderweg begon het te sneeuwen maar we hadden geluk en konden boven genieten van het prachtige uitzicht zonder dat er een wolkje voor de bergen was (“Don’t ask about the weather. This is patagonia”). Aangekomen in de vallei moesten we wel nog even aan het Belgische meisje denken die wel degelijk gelijk had dat het lawaai kwam van ijs dat naar beneden viel. We hebben zelf ook een heel mooie lawine in real life kunnen aanschouwen. We zijn terug afgedaald naar Campamento Italiano en hebben daar afscheid genomen van Torben die de W ging voortzetten richting Lago Pehoé. Wij keerden terug naar onze tent aan Campamento Los Cuernos. Deze avond hadden we minder geluk, want ze kwamen de camping fee ophalen. We moesten dus 8000 pesos per persoon betalen. We hebben wel mooi onze mond gehouden over de vorige nacht J.    

16-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Ons ontbijt zijn we vanmorgen lekker warm in de hut gaan opeten. We trakteerden er ons op de langverwachte chocolademelk. Dat heeft gesmaakt. Het was MET ECHTE MELK bereid en dat slechts voor 1000 pesos. We hebben aan tafel een gezellige conversatie gehad met een koppel. Een vrouw uit Nederland die met haar Zweedse man in Zweden woont. Nadien zijn we terug in de regen vertrokken. We waren nog niet zo ver als Ilse van een koppel dat we kruisten een laat valentijnscadeau kreeg... 2 wandelsticks. Heel lief alleen waren wij niet slim genoeg om ze langer te maken en aangezien ze voor ons te kort waren hebben we ze dus niet gebruikt. Het plan was om vandaag in Campamento italiano te overnachten en van daar dan verder te gaan zonder rugzak naar het uizichtpunt in de Valle del Francés voorbij Campamento Británico. Maar aangzien we doorregend waren en kou hadden, hebben we snel iets gegeten onder een shelter in Campamento Italiano en zijn we dan verder gewandeld richting Refugio Los Cuernos. Aangezien Marlies kou had, kregen we weer hetzelfde fenomeen van gisteren ... peper in de reet tijdens de wandeling en moeilijk te volgen J. Toen we bijna aan los Cuernos waren begon de zon volop te schijnen. We hebben al onze natte kleren uitgedaan en ons aan het stenenstrand aan Lago Nordernskjöld wat in de zon gelegd. Daarna zijn we verder gewandeld naar Refugio Los Cuernos. Daar hadden we een heel mooi uitzicht maar het was niet echt een supergezellige hut en veel te duur. Bovendien heeft het nog eens 5 minuten geregend, juist als we onze tent aan het opzetten waren. Onze tent is vervloekt! We hebben ons een warme douche genomen en zijn beginnen te koken. Na het koken zagen we plots Torben, de Duitser die we tijdens de bustocht van Santiago naar Pucon hadden leren kennen. We hadden een heel erg gezellige avond. We hebben uno gespeeld met Duitse regels die Koen niet altijd even goed begreep J. Moeilijk om van je gewoonteregels af te wijken J . Daarbij hebben we de slechtste hot chocolate uit ons leven gedronken en dat dan nog wel voor 2000 pesos ... wat een verschil met de hut deze morgen. 

15-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we wakker geworden met regen. Na het ontbijt was de regen ff gedaan, dus ideaal om snel de tent af te breken. Spijtig genoeg is het snel terug begonnen toen we aan het wandelen waren. Op weg naar Reugio Grey hadden we prachtige uizichten op de Glaciar Grey. Aangekomen In de Refugio Grey zijn we binnen wat gaan opwarmen. Het was een heel erg aangename hut. De Amerikaan en het Zweedse meisje waren er ook. Hij was net in zijn lonely planet van Patagonië aan het lezen en bedacht zich dat hij die eigenlijk niet meer nodig had. Dus zo vriendelijk als hij is, hebben wij zijn lonely planet gekregen en kunnen we hem teruggeven als we hem in LA ontmoeten. Het oorspronkelijk plan was om in Refugio Grey te overnachten maar aangezien het nog vroeg in de namiddag was, wouden de jongens verder naar de Refugio Paine Grande. Na wat te hebben opgewarmd en iets te hebben gegeten zijn we dan ook verder gewandeld richting Refugio Paine Grande aan het Lago Pehoé. Heel de namiddag heeft het echter geregend en Marlies had het zo gehad dat ze er met peper in de reet van door ging. Bijna niemand kon haar volgen maar het resultaat was wel dat we sneller dan gepland ons konden opwarmen in de hut. Aan de hut hadden we een super mooi zicht op het meer, alleen spijtig dat er door het slechte weer niet heel erg veel van te zien was. We hebben onze tent opgezet (in de regen), hebben een warme douche genomen en gekookt. In de kookruimte was het super druk... We merken wel dat het minder toeristische gedeelte van de wandeling gedaan is. Nu zitten we op de “W”, het gedeelte van de wandeling dat de meeste mensen doen. In de kookruimte hebben we wel terug vele bekende gezichten gezien ... best wel gezellig. Na het eten was er wel heel even paniek. We wouden nog een warme chocomelk gaan kopen maar we vonden het zakje met onze pot niet meer. Gelukkig lag het gewoon in de tent. Spijtig genoeg was dan de bar al gesloten. Wat een baaldag! Aangezien niemand de camping fee is komen ophalen hebben we wel weer 4800 pesos per persoon bespaard J.

14-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een zware wandeling op het programma dus vroeg opstaan geblazen. We hebben de wekker gezet om 6 uur en gezellig allemaal samen in ons tentje muggenvrij ontbeten. Tegen half 8 waren we vertrekkensklaar om aan de wandeling te beginnen. In de voormiddag wandelde we van refugio Dickson naar Campamento Los Perros. Onderweg hadden we een heel mooi zicht op een kleine gletsjer. We hebben zelfs een mini lawine gezien. Aangekomen in Los Perros zagen we Sander terug, de Nederlander die we ook gisteren hebben leren kennen. Hij had na zijn lange tocht van gisteren eens goed uitgeslapen en ging vandaag ook naar Campamento El Paso. Wij hebben ons middagmaal opgegeten in Campamento Los Perros en zijn nadien ook vertrokken richting Campamento El Paso. Marlies had genoeg van haar loopneus (al 3 dagen!) en heeft verder gewandeld met propjes WC papier in haar neus. Niet echt sexy maar wel effectief. Het eerste stuk van de namiddag was een stevige klim over de Paso John Gardner met een stevige wind op de berg. Iedereen heeft daarbij wel wat afgezien, maar boven aangekomen waren we dat snel vergeten. We hadden een super mooi zicht van bovenaf op de Glaciar Grey. Omdat er boven te veel wind stond zijn we eerst wat afgedaald en hebben dan met zicht op de gletsjer een lekkere snickers gegeten. Na onze pauze zijn we verder afgedaald naar Campamento El Paso. We gingen stevig naar beneden. We staken iedereen voorbij en hebben de totale tocht in 10u in plaats van 10.30u kunnen doen. Campamento El Paso was een gratis camping tussen de bomen. Het was redelijk moeilijk om een goede plaats voor onze grote tent te vinden, maar we hebben ze toch nog redelijk goed opgesteld gekregen. Op de kampplaats was het weer een grote reunie: De twee Duitsers, de man van zweden, Nicolas en Sander (de Chileen en Nederlander) waren er allemaal. We hebben er ook Kevin leren kennen. Een super sympathieke Amerikaan uit LA die samen met een Zweeds meisje de tocht aan het maken was. Zij hadden elkaar in een hostel ontmoet en gingen nu samen 8 dagen in het park rondtrekken J. Hij heeft 2 jaar in België gewoond en heeft plannen om er nog naartoe te komen, dus misschien kunnen we hem thuis ook nog wel is ontmoeten. Hij heeft ons in ieder geval al een lift en slaapplaats aangeboden voor wanneer wij in LA aankomen. Goed met ons gat in de boter gevallen zoals ze dat bij ons zeggen ;-).  Verder heeft hij ons ook nog wat nuttige informatie over Zuid Argentinië gegeven.

13-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een wandeling van een kleine 20km op het programma, maar weinig hoogtemeters dus geen probleem. We zijn van Campamento Serón naar Refugio Dickson gewandeld. Vele mensen sloegen deze camping over en gingen direct door naar Campamento Los Perros omwille van de vele muggen in Dickson. Wij hadden geen zin meer om nog zo ver te wandelen en hebben de muggen dan maar getrotseerd. Onderweg was het een mooie wandeling langs de machtige rivier Rio Paine. In de voormiddag werden we ingehaald door een Nederlander Sander en een Chileen Nicolas die elkaar op de wandeling waren tegengekomen en besloten samen heel de tocht te maken. ... Verder kwamen we ook nog een Zweedse man tegen ... ook deze mensen hebben gedurende de hele trektocht tegengekomen. Heel erg leuk! In de refugio Dickson konden we genieten van een warme douche J. Normaal gezien koste deze camping 4000 pesos per persoon/nacht, maar aangezien niemand het geld is komen ophalen en wij ook niet betaald hebben bij aankomst was deze gratis voor ons J. En aangezien we goed uit de wind stonden, hebben we geslapen als een roosje.

12-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we vroeg opgestaan om de bus te nemen naar het nationaal park “Torres Del Paine”. Rond half 11 kwamen we aan aan de Porteria y Guarderia Laguna Amarga. We hebben ons geregistreerd aan de ingang van het park en onze entrance fee betaald: 18000 pesos per persoon. Niet weinig dus het kan maar beter de moeite zijn. Van aan de start van de wandeling kon je in de verte al de bekende torres (3 torens) van Torres Del Paine zien. Maar voor een beter zicht op de torens moeten we wachten tot het einde van de wandeling. Je kon een shuttle bus nemen voor 2500 pesos naar het begin van het wandelpad, of je kon ook gewoon tot daar wandelen ... wat wij hebben gedaan. We vertrokken te voet richting de eerste kampplaats: “Campamento Serón”.  Helemaal in het begin van de wandeling zijn we 2 Duitsers tegengekomen: Moritz en zijn nonkel Simon. Hele leuke mensen die we de komende 8 dagen zijn blijven tegenkomen. We hadden de hele dag goed weer en het was een mooie wandeling langs de Rio Paine. De stroming van de rivier was heel sterk maar Marlies en Ilse waren dapper genoeg om naar een eiland te springen.Op zich niet zo speciaal maar we deden het gewoon omdat het Koen niet was gelukt. We hebben onderweg naar Serón veel verbrande bomen gezien ... een restant van de vele branden die het park in het verleden geteisterd hebben. Dit is dan ook de reden waarom ze hier heel streng zijn. Je niet mag wildkamperen en alleen maar koken aan de officiële kampplaatsen. In dit deel van het park waren ontzettend veel muggen. Koen werd er gek van. Koen moest plassen en Marlies riep van ver dat er een mug in zijn nek zat om ze een foto te kunnen trekken van Koen die aan het plassen was en ondertussen muggen aan het doodslagen was J. In de vroege namiddag kwamen we al aan in Serón. We hebben onze tent opgezet en aangezien het nog goed weer was en er maar 1 douche was voor heel de kampplaats hebben we ons in de rivier gewassen. We werden wel letterlijk opgegeten door de muggen. Gelukkig voor ons hadden ze Koen nog iets liever dan ons. Tijdens het eten konden we het niet meer aan en zijn we onze tent moeten invluchten. ’s Nachts had Pieter wat buikpijn en moest hij opstaan om naar het toilet te gaan. Maar geluk bij een ongeluk: ...aangezien er hier geen sprake is van lichtvervuiling en er geen wolkje aan de hemel was heeft hij een van de mooiste sterrenhemels uit zijn leven gezien. Marlies, Koen en Ilse hadden ook niet goed geslapen. Er stond ontzettend veel wind en de hele nacht hadden we het gevoel dat onze tenten gingen vliegen. Onze tenten konden gelukkig tegen een stootje.

11-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

10-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we onze kleren gewassen in onze badkamer. Toen we onze was buiten op de wasdraad gingen ophangen kwam de bazin ons vertellen dat je niet op de kamer mag wassen ... te laat J. Nadien hebben we wat rondgewandeld in Punta Arenas. We zijn langs de straat van Magelaan gewandeld en nadien naar het plein gegaan waar het standbeeld staat van Magelaan. Er wordt gezegd dat als je zijn voet aanraakt, dat je dan zeker en vast terugkomt naar Patagonia. Dat hebben we dan ook gedaan. Pinguins hebben we spijtig genoeg niet gezien dus we hebben dan maar een foto van een postkaart genomen. We hebben de bus geregeld om morgen te vertrekken naar  puerto natales en hebben ’s avonds lekker gekookt in het hostel. Beefsteak met gebakken patatjes. De verluchting in de keuken was wel niet zo goed en blijkbaar was het daarom niet toegelaten om aardappelen te bakken. Dat stond op een blad dat aan de muur hing ... precies of we terug bij Magda in de parkstraat waren J. Maar de patatjes hebben toch goed gesmaakt. In onze kamer lag nog een Mexicaans meisje die binnen een paar dagen ook naar Torres del Paine gaat dus misschien komen we haar daar nog wel tegen.

09-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

08-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn vanmorgen met de bus vertrokken naar Puerto Montt om daar vis gaan eten. Pieter had een schotel met schaaldieren besteld en Marlies mosselen. Maar aangezien op Pieter zijn schotel ook veel mosselen lagen werden de schotels per ongeluk omgewisseld. Dat was duidelijk in het voordeel van Pieter die als laatste bediend werd, en zo Marlies haar lekkere mosseltjes heeft kunnen opeten. Na het eten hebben we wat rondgewandeld op de vismarkt en de markt met handwerkjes en nadien hebben we afscheid genomen van Stephanie die in Puerto Mont bleef. Op de vismarkt wou Xing een foto nemen met Pieter en een supergrote mossel ... achteraf hebben we gezien dat Pieter nu met de mossel op Xing haar facebook staat. We zijn met de bus verder gereden naar Puerto Varas. Het was er super mooi aan het meer en heel de avond werden we vergezeld door een mooie husky. ’s Avonds zijn we gaan dansen en nadien zijn we super moe ons bedje in gekropen. 

07-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Torben. Hij gaat nog een paar dagen langer in Pucon blijven. We vertrokken met de bus van Pucón naar Valdivia via “the seven lake route”. We maakten een tussenstop in Conaripe (Warrior Path) en Panguipulli (land of Pumas). Vroeger waren hier veel pumas, maar doordat er meer en meer mensen zijn, zijn de pumas verhuisd... Er was wel een mooi uitzicht. ’s Middags zijn we in Valdivia aangekomen en zijn we lekkere vis gaan eten: salmon a la plancha con pure y una cerveca ... fue deliciosa J. Valdivia is genoemd naar Pedro de Valdivia: el conquestador de españa. Kort bij Valdivia hebben we een Spaans fort bezocht. Er staat echter niet veel meer van recht, want in de jaren ’60 is er in Valdivia de zwaarste aardbeving ooit gemeten geweest . Xing vroeg aan Koen om een foto te trekken ... wel grappig ... ze vond het nooit goed en Koen heeft wel 5x opnieuw de foto moeten nemen J.  Pieter had andere zorgen. Hij was met zijn short in een chic gaan zitten. Valdivia is een mooie stad. We hebben wat rondgewandeld in het centrum. Langs het water zaten vele zeeleeuwen. We hadden een gezellige avond langs de riverside met ons 4 en Stephanie.

06-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn om 6 uur opgestaan want om half 7 kwamen ze ons al halen om de Villarrica Volcan (2847m) te beklimmen. Rond 8u stonden we allemaal op 1400m, gepakt en gezakt, klaar om de rest van de vulkaan op te gaan. De gidsen raadden iedereen aan om de eerste 400m met een kabellift af te leggen maar wij waren hier om te wandelen dus besloten wij de hele tocht te voet af te leggen. Enkel Torben (een Duitser van op onze tour) wou mee wandelen dus we hadden een leuk klein groepje om de beklimming te doen. Twee gidsen gingen met ons mee en wouden in het begin onze krachten wat testen. Ilse en Marlies hadden de test niet echt goed doorstaan want die eerste 400m waren toch wel zwaar.(ze waren mentaal te zwak, wenen, wenen J) Nadien hadden de gidsen hun tempo wat aangepast en ging het beter. Blijkbaar waren we toch niet zo traag want we haalden de groepen die de lift hadden genomen in. Op de vulkaan hadden we super mooi uitzicht. Het is een heel actieve vulkaan. In de krater met een diameter van 200m is er een meer van lava met een temperatuur van 1250 graden. Spijtig genoeg stond de lava op dit moment niet hoog genoeg en konden we het dus niet zien. Na enkele leuke groepsfoto’s (en een wc-bezoek) gingen we terug naar beneden. Dat was super leuk. De helft van de vulkaan is bedekt met sneeuw en met waterdichte kledij en ‘pannekoekjes’ konden we naar beneden glijden. We waren net kleine kindjes die super blij waren dat ze konden gaan sleeën. Met ons pak en ons “hauweel” waren we precies mijnwerkers J. Aangekomen hebben we in het hostel duik genomen in het zwembad en hebben we eindelijk nog eens met oma en opa kunnen bellen. Samen met Torben en Stephanie (uit Zwitserland) hebben we lekker gekookt en nadien zijn we vertrokken naar de Hot Springs “Los Pozones”. Het zijn natuurlijke hot springs. Zeer gezellig ... vooral het strakke schema aangezien we maar 1 uur tijd hadden en we het water in de 6 hot pools wilden proberen J. 

05-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter