Heel de ochtend hebben we getwijfeld wat we zouden doen. We wouden heel erg graag naar de mirador Britanico in de Valle del Francia, maar we wisten niet of het weer beter zou zijn dan gisteren en of we dus iets zouden kunnen zien van het prachtige uitzicht. We hebben in de hut naar de weersverwachtingen gevraagd, maar die wisten ons niet veel zinnigs te vertellen. De kerel achter de balie had geen idee van de weersverwachtingen, maar hij merkte wel op dat Ilse ongelooflijk mooie ogen heeft en dat ze dus ongetwijfeld een mooi zicht zou hebben in de vallei. Van de weersvoorspelling waren we dus niet veel wijzer geworden, maar aangezien Torben zowiezo die kant uitging besloten we het er op te wagen en met hem mee te gaan. Nicolas en Sander besloten hetzelfde te doen. We hebben onze tent laten staan en onze rugzak in de tent gelaten. Zonder zak stapt het toch een heel stuk gemakkelijker. We zijn terug gewandeld naar Campamento Italiano. Onderweg kwamen we een Belgisch koppel tegen. Het meisje vroeg ons wat het geluid was dat vanuit de vallei kwam, ze vroeg zich af of het misschien ijs was dat naar beneden viel. Pieter en Torben vonden dat nogal een rare vraag omdat het duidelijk als donder klonk. We zijn verder gewandeld naar Campamento Britanico. Op de weg daarnaartoe zijn de we Zweedse man en de twee Duitsers Simon en Moritz nog tegengekomen. Aangekomen in Britanico waren Nicolas en Sander daar hun lunch aan het opeten. We zijn dan samen van daar naar mirador Britanico gegaan. Onderweg begon het te sneeuwen maar we hadden geluk en konden boven genieten van het prachtige uitzicht zonder dat er een wolkje voor de bergen was (“Don’t ask about the weather. This is patagonia”). Aangekomen in de vallei moesten we wel nog even aan het Belgische meisje denken die wel degelijk gelijk had dat het lawaai kwam van ijs dat naar beneden viel. We hebben zelf ook een heel mooie lawine in real life kunnen aanschouwen. We zijn terug afgedaald naar Campamento Italiano en hebben daar afscheid genomen van Torben die de W ging voortzetten richting Lago Pehoé. Wij keerden terug naar onze tent aan Campamento Los Cuernos. Deze avond hadden we minder geluk, want ze kwamen de camping fee ophalen. We moesten dus 8000 pesos per persoon betalen. We hebben wel mooi onze mond gehouden over de vorige nacht J.    

16-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Ons ontbijt zijn we vanmorgen lekker warm in de hut gaan opeten. We trakteerden er ons op de langverwachte chocolademelk. Dat heeft gesmaakt. Het was MET ECHTE MELK bereid en dat slechts voor 1000 pesos. We hebben aan tafel een gezellige conversatie gehad met een koppel. Een vrouw uit Nederland die met haar Zweedse man in Zweden woont. Nadien zijn we terug in de regen vertrokken. We waren nog niet zo ver als Ilse van een koppel dat we kruisten een laat valentijnscadeau kreeg... 2 wandelsticks. Heel lief alleen waren wij niet slim genoeg om ze langer te maken en aangezien ze voor ons te kort waren hebben we ze dus niet gebruikt. Het plan was om vandaag in Campamento italiano te overnachten en van daar dan verder te gaan zonder rugzak naar het uizichtpunt in de Valle del Francés voorbij Campamento Británico. Maar aangzien we doorregend waren en kou hadden, hebben we snel iets gegeten onder een shelter in Campamento Italiano en zijn we dan verder gewandeld richting Refugio Los Cuernos. Aangezien Marlies kou had, kregen we weer hetzelfde fenomeen van gisteren ... peper in de reet tijdens de wandeling en moeilijk te volgen J. Toen we bijna aan los Cuernos waren begon de zon volop te schijnen. We hebben al onze natte kleren uitgedaan en ons aan het stenenstrand aan Lago Nordernskjöld wat in de zon gelegd. Daarna zijn we verder gewandeld naar Refugio Los Cuernos. Daar hadden we een heel mooi uitzicht maar het was niet echt een supergezellige hut en veel te duur. Bovendien heeft het nog eens 5 minuten geregend, juist als we onze tent aan het opzetten waren. Onze tent is vervloekt! We hebben ons een warme douche genomen en zijn beginnen te koken. Na het koken zagen we plots Torben, de Duitser die we tijdens de bustocht van Santiago naar Pucon hadden leren kennen. We hadden een heel erg gezellige avond. We hebben uno gespeeld met Duitse regels die Koen niet altijd even goed begreep J. Moeilijk om van je gewoonteregels af te wijken J . Daarbij hebben we de slechtste hot chocolate uit ons leven gedronken en dat dan nog wel voor 2000 pesos ... wat een verschil met de hut deze morgen. 

15-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we wakker geworden met regen. Na het ontbijt was de regen ff gedaan, dus ideaal om snel de tent af te breken. Spijtig genoeg is het snel terug begonnen toen we aan het wandelen waren. Op weg naar Reugio Grey hadden we prachtige uizichten op de Glaciar Grey. Aangekomen In de Refugio Grey zijn we binnen wat gaan opwarmen. Het was een heel erg aangename hut. De Amerikaan en het Zweedse meisje waren er ook. Hij was net in zijn lonely planet van Patagonië aan het lezen en bedacht zich dat hij die eigenlijk niet meer nodig had. Dus zo vriendelijk als hij is, hebben wij zijn lonely planet gekregen en kunnen we hem teruggeven als we hem in LA ontmoeten. Het oorspronkelijk plan was om in Refugio Grey te overnachten maar aangezien het nog vroeg in de namiddag was, wouden de jongens verder naar de Refugio Paine Grande. Na wat te hebben opgewarmd en iets te hebben gegeten zijn we dan ook verder gewandeld richting Refugio Paine Grande aan het Lago Pehoé. Heel de namiddag heeft het echter geregend en Marlies had het zo gehad dat ze er met peper in de reet van door ging. Bijna niemand kon haar volgen maar het resultaat was wel dat we sneller dan gepland ons konden opwarmen in de hut. Aan de hut hadden we een super mooi zicht op het meer, alleen spijtig dat er door het slechte weer niet heel erg veel van te zien was. We hebben onze tent opgezet (in de regen), hebben een warme douche genomen en gekookt. In de kookruimte was het super druk... We merken wel dat het minder toeristische gedeelte van de wandeling gedaan is. Nu zitten we op de “W”, het gedeelte van de wandeling dat de meeste mensen doen. In de kookruimte hebben we wel terug vele bekende gezichten gezien ... best wel gezellig. Na het eten was er wel heel even paniek. We wouden nog een warme chocomelk gaan kopen maar we vonden het zakje met onze pot niet meer. Gelukkig lag het gewoon in de tent. Spijtig genoeg was dan de bar al gesloten. Wat een baaldag! Aangezien niemand de camping fee is komen ophalen hebben we wel weer 4800 pesos per persoon bespaard J.

14-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een zware wandeling op het programma dus vroeg opstaan geblazen. We hebben de wekker gezet om 6 uur en gezellig allemaal samen in ons tentje muggenvrij ontbeten. Tegen half 8 waren we vertrekkensklaar om aan de wandeling te beginnen. In de voormiddag wandelde we van refugio Dickson naar Campamento Los Perros. Onderweg hadden we een heel mooi zicht op een kleine gletsjer. We hebben zelfs een mini lawine gezien. Aangekomen in Los Perros zagen we Sander terug, de Nederlander die we ook gisteren hebben leren kennen. Hij had na zijn lange tocht van gisteren eens goed uitgeslapen en ging vandaag ook naar Campamento El Paso. Wij hebben ons middagmaal opgegeten in Campamento Los Perros en zijn nadien ook vertrokken richting Campamento El Paso. Marlies had genoeg van haar loopneus (al 3 dagen!) en heeft verder gewandeld met propjes WC papier in haar neus. Niet echt sexy maar wel effectief. Het eerste stuk van de namiddag was een stevige klim over de Paso John Gardner met een stevige wind op de berg. Iedereen heeft daarbij wel wat afgezien, maar boven aangekomen waren we dat snel vergeten. We hadden een super mooi zicht van bovenaf op de Glaciar Grey. Omdat er boven te veel wind stond zijn we eerst wat afgedaald en hebben dan met zicht op de gletsjer een lekkere snickers gegeten. Na onze pauze zijn we verder afgedaald naar Campamento El Paso. We gingen stevig naar beneden. We staken iedereen voorbij en hebben de totale tocht in 10u in plaats van 10.30u kunnen doen. Campamento El Paso was een gratis camping tussen de bomen. Het was redelijk moeilijk om een goede plaats voor onze grote tent te vinden, maar we hebben ze toch nog redelijk goed opgesteld gekregen. Op de kampplaats was het weer een grote reunie: De twee Duitsers, de man van zweden, Nicolas en Sander (de Chileen en Nederlander) waren er allemaal. We hebben er ook Kevin leren kennen. Een super sympathieke Amerikaan uit LA die samen met een Zweeds meisje de tocht aan het maken was. Zij hadden elkaar in een hostel ontmoet en gingen nu samen 8 dagen in het park rondtrekken J. Hij heeft 2 jaar in België gewoond en heeft plannen om er nog naartoe te komen, dus misschien kunnen we hem thuis ook nog wel is ontmoeten. Hij heeft ons in ieder geval al een lift en slaapplaats aangeboden voor wanneer wij in LA aankomen. Goed met ons gat in de boter gevallen zoals ze dat bij ons zeggen ;-).  Verder heeft hij ons ook nog wat nuttige informatie over Zuid Argentinië gegeven.

13-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een wandeling van een kleine 20km op het programma, maar weinig hoogtemeters dus geen probleem. We zijn van Campamento Serón naar Refugio Dickson gewandeld. Vele mensen sloegen deze camping over en gingen direct door naar Campamento Los Perros omwille van de vele muggen in Dickson. Wij hadden geen zin meer om nog zo ver te wandelen en hebben de muggen dan maar getrotseerd. Onderweg was het een mooie wandeling langs de machtige rivier Rio Paine. In de voormiddag werden we ingehaald door een Nederlander Sander en een Chileen Nicolas die elkaar op de wandeling waren tegengekomen en besloten samen heel de tocht te maken. ... Verder kwamen we ook nog een Zweedse man tegen ... ook deze mensen hebben gedurende de hele trektocht tegengekomen. Heel erg leuk! In de refugio Dickson konden we genieten van een warme douche J. Normaal gezien koste deze camping 4000 pesos per persoon/nacht, maar aangezien niemand het geld is komen ophalen en wij ook niet betaald hebben bij aankomst was deze gratis voor ons J. En aangezien we goed uit de wind stonden, hebben we geslapen als een roosje.

12-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we vroeg opgestaan om de bus te nemen naar het nationaal park “Torres Del Paine”. Rond half 11 kwamen we aan aan de Porteria y Guarderia Laguna Amarga. We hebben ons geregistreerd aan de ingang van het park en onze entrance fee betaald: 18000 pesos per persoon. Niet weinig dus het kan maar beter de moeite zijn. Van aan de start van de wandeling kon je in de verte al de bekende torres (3 torens) van Torres Del Paine zien. Maar voor een beter zicht op de torens moeten we wachten tot het einde van de wandeling. Je kon een shuttle bus nemen voor 2500 pesos naar het begin van het wandelpad, of je kon ook gewoon tot daar wandelen ... wat wij hebben gedaan. We vertrokken te voet richting de eerste kampplaats: “Campamento Serón”.  Helemaal in het begin van de wandeling zijn we 2 Duitsers tegengekomen: Moritz en zijn nonkel Simon. Hele leuke mensen die we de komende 8 dagen zijn blijven tegenkomen. We hadden de hele dag goed weer en het was een mooie wandeling langs de Rio Paine. De stroming van de rivier was heel sterk maar Marlies en Ilse waren dapper genoeg om naar een eiland te springen.Op zich niet zo speciaal maar we deden het gewoon omdat het Koen niet was gelukt. We hebben onderweg naar Serón veel verbrande bomen gezien ... een restant van de vele branden die het park in het verleden geteisterd hebben. Dit is dan ook de reden waarom ze hier heel streng zijn. Je niet mag wildkamperen en alleen maar koken aan de officiële kampplaatsen. In dit deel van het park waren ontzettend veel muggen. Koen werd er gek van. Koen moest plassen en Marlies riep van ver dat er een mug in zijn nek zat om ze een foto te kunnen trekken van Koen die aan het plassen was en ondertussen muggen aan het doodslagen was J. In de vroege namiddag kwamen we al aan in Serón. We hebben onze tent opgezet en aangezien het nog goed weer was en er maar 1 douche was voor heel de kampplaats hebben we ons in de rivier gewassen. We werden wel letterlijk opgegeten door de muggen. Gelukkig voor ons hadden ze Koen nog iets liever dan ons. Tijdens het eten konden we het niet meer aan en zijn we onze tent moeten invluchten. ’s Nachts had Pieter wat buikpijn en moest hij opstaan om naar het toilet te gaan. Maar geluk bij een ongeluk: ...aangezien er hier geen sprake is van lichtvervuiling en er geen wolkje aan de hemel was heeft hij een van de mooiste sterrenhemels uit zijn leven gezien. Marlies, Koen en Ilse hadden ook niet goed geslapen. Er stond ontzettend veel wind en de hele nacht hadden we het gevoel dat onze tenten gingen vliegen. Onze tenten konden gelukkig tegen een stootje.

11-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

10-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we onze kleren gewassen in onze badkamer. Toen we onze was buiten op de wasdraad gingen ophangen kwam de bazin ons vertellen dat je niet op de kamer mag wassen ... te laat J. Nadien hebben we wat rondgewandeld in Punta Arenas. We zijn langs de straat van Magelaan gewandeld en nadien naar het plein gegaan waar het standbeeld staat van Magelaan. Er wordt gezegd dat als je zijn voet aanraakt, dat je dan zeker en vast terugkomt naar Patagonia. Dat hebben we dan ook gedaan. Pinguins hebben we spijtig genoeg niet gezien dus we hebben dan maar een foto van een postkaart genomen. We hebben de bus geregeld om morgen te vertrekken naar  puerto natales en hebben ’s avonds lekker gekookt in het hostel. Beefsteak met gebakken patatjes. De verluchting in de keuken was wel niet zo goed en blijkbaar was het daarom niet toegelaten om aardappelen te bakken. Dat stond op een blad dat aan de muur hing ... precies of we terug bij Magda in de parkstraat waren J. Maar de patatjes hebben toch goed gesmaakt. In onze kamer lag nog een Mexicaans meisje die binnen een paar dagen ook naar Torres del Paine gaat dus misschien komen we haar daar nog wel tegen.

09-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

08-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn vanmorgen met de bus vertrokken naar Puerto Montt om daar vis gaan eten. Pieter had een schotel met schaaldieren besteld en Marlies mosselen. Maar aangezien op Pieter zijn schotel ook veel mosselen lagen werden de schotels per ongeluk omgewisseld. Dat was duidelijk in het voordeel van Pieter die als laatste bediend werd, en zo Marlies haar lekkere mosseltjes heeft kunnen opeten. Na het eten hebben we wat rondgewandeld op de vismarkt en de markt met handwerkjes en nadien hebben we afscheid genomen van Stephanie die in Puerto Mont bleef. Op de vismarkt wou Xing een foto nemen met Pieter en een supergrote mossel ... achteraf hebben we gezien dat Pieter nu met de mossel op Xing haar facebook staat. We zijn met de bus verder gereden naar Puerto Varas. Het was er super mooi aan het meer en heel de avond werden we vergezeld door een mooie husky. ’s Avonds zijn we gaan dansen en nadien zijn we super moe ons bedje in gekropen. 

07-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Torben. Hij gaat nog een paar dagen langer in Pucon blijven. We vertrokken met de bus van Pucón naar Valdivia via “the seven lake route”. We maakten een tussenstop in Conaripe (Warrior Path) en Panguipulli (land of Pumas). Vroeger waren hier veel pumas, maar doordat er meer en meer mensen zijn, zijn de pumas verhuisd... Er was wel een mooi uitzicht. ’s Middags zijn we in Valdivia aangekomen en zijn we lekkere vis gaan eten: salmon a la plancha con pure y una cerveca ... fue deliciosa J. Valdivia is genoemd naar Pedro de Valdivia: el conquestador de españa. Kort bij Valdivia hebben we een Spaans fort bezocht. Er staat echter niet veel meer van recht, want in de jaren ’60 is er in Valdivia de zwaarste aardbeving ooit gemeten geweest . Xing vroeg aan Koen om een foto te trekken ... wel grappig ... ze vond het nooit goed en Koen heeft wel 5x opnieuw de foto moeten nemen J.  Pieter had andere zorgen. Hij was met zijn short in een chic gaan zitten. Valdivia is een mooie stad. We hebben wat rondgewandeld in het centrum. Langs het water zaten vele zeeleeuwen. We hadden een gezellige avond langs de riverside met ons 4 en Stephanie.

06-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn om 6 uur opgestaan want om half 7 kwamen ze ons al halen om de Villarrica Volcan (2847m) te beklimmen. Rond 8u stonden we allemaal op 1400m, gepakt en gezakt, klaar om de rest van de vulkaan op te gaan. De gidsen raadden iedereen aan om de eerste 400m met een kabellift af te leggen maar wij waren hier om te wandelen dus besloten wij de hele tocht te voet af te leggen. Enkel Torben (een Duitser van op onze tour) wou mee wandelen dus we hadden een leuk klein groepje om de beklimming te doen. Twee gidsen gingen met ons mee en wouden in het begin onze krachten wat testen. Ilse en Marlies hadden de test niet echt goed doorstaan want die eerste 400m waren toch wel zwaar.(ze waren mentaal te zwak, wenen, wenen J) Nadien hadden de gidsen hun tempo wat aangepast en ging het beter. Blijkbaar waren we toch niet zo traag want we haalden de groepen die de lift hadden genomen in. Op de vulkaan hadden we super mooi uitzicht. Het is een heel actieve vulkaan. In de krater met een diameter van 200m is er een meer van lava met een temperatuur van 1250 graden. Spijtig genoeg stond de lava op dit moment niet hoog genoeg en konden we het dus niet zien. Na enkele leuke groepsfoto’s (en een wc-bezoek) gingen we terug naar beneden. Dat was super leuk. De helft van de vulkaan is bedekt met sneeuw en met waterdichte kledij en ‘pannekoekjes’ konden we naar beneden glijden. We waren net kleine kindjes die super blij waren dat ze konden gaan sleeën. Met ons pak en ons “hauweel” waren we precies mijnwerkers J. Aangekomen hebben we in het hostel duik genomen in het zwembad en hebben we eindelijk nog eens met oma en opa kunnen bellen. Samen met Torben en Stephanie (uit Zwitserland) hebben we lekker gekookt en nadien zijn we vertrokken naar de Hot Springs “Los Pozones”. Het zijn natuurlijke hot springs. Zeer gezellig ... vooral het strakke schema aangezien we maar 1 uur tijd hadden en we het water in de 6 hot pools wilden proberen J. 

05-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een lange rit op het programma ... 707 km. We gingen naar Pucon. Onderweg maakten we een tussenstop in Museo de Colchagua. Het grootste prive museum van heel het land. De eigenaar Carlos Kardoen zou afkomstig zijn uit België en zou een fortuin vergaard hebben met wapenhandel. Ooit stond hij in de top 10 van meest gezochte personen door de VS. In Chile heeft hij amnestie gekregen, maar van zodra hij het land uit gaat, loopt hij nog steeds het risico opgepakt te worden. Met zijn fortuin heeft hij een ongelooflijke collectie verzameld, gaande van fossielen en mumies tot locomotieven. Zijn collecties is nu tentoongesteld in een museum en het was echt de moeite. Nadien zijn we verder gereden naar Pucon waar we onze vulkaantocht voor ’s anderendaags hebben geboekt. 

04-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 9 uur zijn we met de bus vertrokken op de lake district route. In een minivan met 6 andere toeristen gingen we in 5 dagen van Santiago naar Puerto Varras reizen. De eerste tussenstop maakten we in Pomaire waar je traditionele poncho’s en klei handwerk: potten, vazen, diertjes in klei ... kan kopen. Nadien maakten we een tussenstop aan de Rapel Dam. Een hydro-electrische installatie die zorgt voor de energielevering van heel de hoofdstad Santiago en nog andere regio’s. Door de dam is er een kunstmatig meer waar je van op de dam een prachtig zicht hebt. Na dit bezoek zijn we met de bus verder gereden naar Pichilemu. Daar hebben we lekkere empanadas gegeten, zijn we gaan paardrijden op het strand, hebben we wat in de zee gezwommen (Pieter dan toch) en hebben we op het strand gelegen. We zijn niet zeker maar we denken dat we vanop het strand een vulkaanuitbarsting gezien hebben. ’s Avonds zijn we naar de zonsondergang gaan kijken in Punta de Lobos: een mooie rotsformatie aan de kust waar we onder andere pelikanen hebben gezien die bij de ondergaande zon van de rotsen richting de zee vlogen. Terug in het hostel kregen we van de eigenaar haai voorgeschoteld. Het was best wel een lekkere maaltijd. Na de maaltijd hebben we nog wat Chinese les gekregen van Xing (een Chinese vrouw van 60 die mee op de tour is). Lehoma? Gnohoho J

03-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Ochtends hebben we ontbijt gehaald en zijn we te voet vertrokken naar plaza de armas. Daar hebben we ons ontbijt opgegeten in afwachting van een geleide stadswandeling. Elke dag om 10u start op de plaza de armas een gratis rondleiding met een Engelstalige gids. Onze gids was Franco. Hij zag er op het eerste zicht een beetje saai uit maar hij bleek super enthousiast te zijn. Hij was een hele goede gids. Hij heeft ons in 4u de hoogtepunten van de stad getoond en heeft vele anekdotes verteld. Onder andere over de geschiedenis van chili, de coffee with legs, drankje in de studentenbuurt: een terremoto. Ook heeft hij ons enkele typische gerechten aangeraden die we eens moesten geprobeerd hebben. In de namiddag hebben we op ons eigen nog wat rondgewandeld in het stad, onder andere op zoek naar een gafas de sol voor Koene. In de namiddag hebben we een lekkere meloen gegeten in het park voor dat we terug naar het hostel keerden. Daar hebben we een bustour geregeld voor de komende dagen en hebben we nog wat gerelaxed aan het zwembad. ’s Avonds hebben we ons opgefrist en zijn we terug de stad in getrokken naar de studentenwijk voor een plaatselijke vettige maaltijd. De gids wist ons te vertellen dat er een super goed kraam was met hotdogs waar we ons voorgerechtje hebben gegeten (1 hotdog voor ons 4) en nadien zijn we verder gegaan naar bar La Nona. Daar hebben we het typische gerecht “een chorrillana” gegeten... frietjes met daarover ajuin, braadworst en stukjes beefstuk en daarover een ei ... LEKKER vettig J. De gids had ons gewaarschuwd voor de grote porties en daar hadden we beter naar geluisterd want we hebben de 4 borden maar iets meer dan de helft opgekregen. Nadien hebben we een typische drank besteld “een terremoto”: goedkope witte wijn met fermet en een bol ananasijscreme ... zoet maar wel heel erg lekker. Het was een hele leuke avond, vooral omdat we de hele avond hebben gelachen met de leuze van de dag: shit happens. Dat begon ’s morgens al. Bij het begin van de tour werd Koene ondergekakt door een aantal duiven waarna vooral Pieter en Ilse niet meer bijkwamen van het lachen. Marlies stond net voor de gids en had het dus heel moeilijk om aandachtig te blijven luisteren. In de namiddag hebben we in het park een lekkere meloen gegeten in het gras ... Pieter vond dat het er nogal naar hondenpis rook en op hetzelfde moment merkte hij op dat hij met zijn voet recht in een hondendrol stond. De leuze was compleet toen Ilse ’s avonds in La Nona dringend naar het toilet moest ... ze was nog maar een paar min weg toen de ober in vlot Spaans kwam zeggen dat onze vriendin op het toilet zat ... dat wisten we zelf ook wel, maar de rest van de uitleg hadden we niet goed begrepen. Blijkbaar zat Ilse op het toilet maar kon ze er niet meer af ... ze moest blijkbaar gewoon met de deurknop naar rechts in plaats van links draaien, maar haar Spaans was wat te beperkt om dat uit de ober zijn uitleg aan de andere kant van de deur te kunnen opmaken J. Uiteindelijk is ze toch van het toilet geraakt, maar door de stress was ze vergeten ook effectief naar het toilet te gaan. Onze slappe lach werd in het terugwandelen naar het hostel even gestoord toen er op ongeveer honderd meter van ons een grote tak van een boom is afgebroken ... geen nood wij liepen gewoon op het padje en waren ver buiten de gevarenzone. Maar het was toch wel ff verschieten.

02-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Na een lekker ontbijt in het hostel zijn we gepakt en gezakt naar het busstation vertrokken. Op de nachtbus waren alleen de dure plaatste nog beschikbaar dus vandaag vertrekken was geen optie. In een hotel dichtbij hebben we info gevraagd over huurauto’s en de man van aan de receptie heeft veel moeite gedaan om ons te helpen maar ook een auto huren was geen optie. We hebben dan maar de bus vastgelegd om morgenavond te vertrekken naar Puerto Montt. We moesten dus wel terug een hostel in Santiago zoeken. Het eerste hostel waar we naartoe gingen (La casa roja) had nog plaatsten vrij en was een serieuze meevaller. In de tuin van het hostel was een zwembad met een bar (stoeltjes in het zwembad!!). We voelden ons echt in de Caraïben. Nadat we ons geïnstalleerd hadden hebben we in het zonnetje genoten van een cola’tje (voor Marlies) en biertjes (voor de anderen). ’s Avonds werd door het hostel een BBQ georganiseerd en hebben we nog eens een stevige maaltijd gegeten. We hadden wel gerekend op een tweede ronde maar spijtig genoeg bleek alles al op te zijn. We zijn in Chili dus we hebben enkele lekkere wijntjes besteld. De avond hebben we afgesloten met een leuk spelletje poker.

01-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze namiddag vertrekken we naar Amerika. Het laatste werelddeel van deze reis. We kijken er naar uit maar we really enjoyed our kiwi summer!! Ons vliegtuig naar Chile vertrekt om 16u. We hadden dus nog de voormiddag om naar de bib te gaan en om naar onze familie te bellen. Juist als Marlies met haar ouders aan het bellen was gingen de nooduitgangen open en begon het brandalarm af te gaan. Oh nee, nu is niet het moment! We hebben op straat verder gebeld met oma en opa en hebben mama en papa laten weten dat alles in orde was. ’s Middags was het tijd om te vertrekken. We waren klaar om te tijdreizen en om onze verloren uurtjes terug op te pikken... om 11 deze voormiddag is onze aankomst gepland J. Op het vliegtuig hebben we alletwee veel films gezien. We moesten er van profiteren. Nadeel was dat we niet veel geslapen hadden. Bij onze aankomst zaten Koen en Ilse ons al op te wachten. Spijtig genoeg moesten we van Koen vernemen dat zijn rugzak met handbagage al in Brussel was gestolen. Gelukkig zaten er geen paspoorts credit kaarten of geld in en konden ze de reis nog verder zetten. We werden er wel door wakker geschut dat we vanaf nu goed moesten opletten. We hebben een taxi genomen en zijn naar Hostel forestal gereden. Nadat we al onze bagage gedropt hadden en de planning voor de komende maand hadden gemaakt, zijn we het stad in gegaan en hebben we een ijsje kocht. Dat hebben we opgegeten in een mooi parkje. Van op de heuvel in het park hadden we overzicht van de stad. Het zag er op het eerste zicht niet zo speciaal uit.

31-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Onze laatste dag in Auckland. We hebben een stadswandeling gemaakt en zijn naar Mount Eden gewandeld. De hoogste vulkaan in Auckland (198 m). Vandaar hadden we een prachtig overzicht over de stad. ’s Avonds hebben we opnieuw beefstuk met bakkepatatjes gegeten. Never change a winning team.

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

29-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Hillary trail dag 3. Het was een vrij zware dag met toch wel wat hoogtemeters. De dag begon al goed: we moesten direct een rivier door ... dus schoentjes uit en er door. Nadien was het een heel stuk langs het strand: we dachten dat wordt een makkie, maar dat was dan wel buiten de duinen gerekend J Het zand was wel mooi, heel erg donker van kleur. Nadien hebben we nog wel redelijk wat moeten stijgen, maar het heeft ons prachtige uitzichten en foto’s van de kust opgeleverd. Aangezien het bordje voor de kampplaats alleen zichtbaar was als je van de andere kant van de weg kwam zijn we er natuurlijk straal voorbij gelopen. Na een half uur in de verkeerde richting te hebben gestapt kwamen we op de spitsing met een ander pad en toen waren we zeker van wat we al even dachten ... namelijk dat we er voorbij waren. Uiteindelijk zijn we dan toch rond kwart voor 8 ’s avonds aangekomen op de kampplaats. De wandelaars van de andere dagen waren er ook. We hebben nog een gezellige babbel gehad met een outdoor gids uit Nieuw Zeeland. Maar Hillary heeft het vandaag serieus uitgehangen. We waren heel erg moe en hadden een lichte hypoglycemie. We hebben gekookt en zijn ons tentje ingekropen. 

28-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter