08-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn vanmorgen met de bus vertrokken naar Puerto Montt om daar vis gaan eten. Pieter had een schotel met schaaldieren besteld en Marlies mosselen. Maar aangezien op Pieter zijn schotel ook veel mosselen lagen werden de schotels per ongeluk omgewisseld. Dat was duidelijk in het voordeel van Pieter die als laatste bediend werd, en zo Marlies haar lekkere mosseltjes heeft kunnen opeten. Na het eten hebben we wat rondgewandeld op de vismarkt en de markt met handwerkjes en nadien hebben we afscheid genomen van Stephanie die in Puerto Mont bleef. Op de vismarkt wou Xing een foto nemen met Pieter en een supergrote mossel ... achteraf hebben we gezien dat Pieter nu met de mossel op Xing haar facebook staat. We zijn met de bus verder gereden naar Puerto Varas. Het was er super mooi aan het meer en heel de avond werden we vergezeld door een mooie husky. ’s Avonds zijn we gaan dansen en nadien zijn we super moe ons bedje in gekropen. 

07-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Torben. Hij gaat nog een paar dagen langer in Pucon blijven. We vertrokken met de bus van Pucón naar Valdivia via “the seven lake route”. We maakten een tussenstop in Conaripe (Warrior Path) en Panguipulli (land of Pumas). Vroeger waren hier veel pumas, maar doordat er meer en meer mensen zijn, zijn de pumas verhuisd... Er was wel een mooi uitzicht. ’s Middags zijn we in Valdivia aangekomen en zijn we lekkere vis gaan eten: salmon a la plancha con pure y una cerveca ... fue deliciosa J. Valdivia is genoemd naar Pedro de Valdivia: el conquestador de españa. Kort bij Valdivia hebben we een Spaans fort bezocht. Er staat echter niet veel meer van recht, want in de jaren ’60 is er in Valdivia de zwaarste aardbeving ooit gemeten geweest . Xing vroeg aan Koen om een foto te trekken ... wel grappig ... ze vond het nooit goed en Koen heeft wel 5x opnieuw de foto moeten nemen J.  Pieter had andere zorgen. Hij was met zijn short in een chic gaan zitten. Valdivia is een mooie stad. We hebben wat rondgewandeld in het centrum. Langs het water zaten vele zeeleeuwen. We hadden een gezellige avond langs de riverside met ons 4 en Stephanie.

06-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We zijn om 6 uur opgestaan want om half 7 kwamen ze ons al halen om de Villarrica Volcan (2847m) te beklimmen. Rond 8u stonden we allemaal op 1400m, gepakt en gezakt, klaar om de rest van de vulkaan op te gaan. De gidsen raadden iedereen aan om de eerste 400m met een kabellift af te leggen maar wij waren hier om te wandelen dus besloten wij de hele tocht te voet af te leggen. Enkel Torben (een Duitser van op onze tour) wou mee wandelen dus we hadden een leuk klein groepje om de beklimming te doen. Twee gidsen gingen met ons mee en wouden in het begin onze krachten wat testen. Ilse en Marlies hadden de test niet echt goed doorstaan want die eerste 400m waren toch wel zwaar.(ze waren mentaal te zwak, wenen, wenen J) Nadien hadden de gidsen hun tempo wat aangepast en ging het beter. Blijkbaar waren we toch niet zo traag want we haalden de groepen die de lift hadden genomen in. Op de vulkaan hadden we super mooi uitzicht. Het is een heel actieve vulkaan. In de krater met een diameter van 200m is er een meer van lava met een temperatuur van 1250 graden. Spijtig genoeg stond de lava op dit moment niet hoog genoeg en konden we het dus niet zien. Na enkele leuke groepsfoto’s (en een wc-bezoek) gingen we terug naar beneden. Dat was super leuk. De helft van de vulkaan is bedekt met sneeuw en met waterdichte kledij en ‘pannekoekjes’ konden we naar beneden glijden. We waren net kleine kindjes die super blij waren dat ze konden gaan sleeën. Met ons pak en ons “hauweel” waren we precies mijnwerkers J. Aangekomen hebben we in het hostel duik genomen in het zwembad en hebben we eindelijk nog eens met oma en opa kunnen bellen. Samen met Torben en Stephanie (uit Zwitserland) hebben we lekker gekookt en nadien zijn we vertrokken naar de Hot Springs “Los Pozones”. Het zijn natuurlijke hot springs. Zeer gezellig ... vooral het strakke schema aangezien we maar 1 uur tijd hadden en we het water in de 6 hot pools wilden proberen J. 

05-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond er een lange rit op het programma ... 707 km. We gingen naar Pucon. Onderweg maakten we een tussenstop in Museo de Colchagua. Het grootste prive museum van heel het land. De eigenaar Carlos Kardoen zou afkomstig zijn uit België en zou een fortuin vergaard hebben met wapenhandel. Ooit stond hij in de top 10 van meest gezochte personen door de VS. In Chile heeft hij amnestie gekregen, maar van zodra hij het land uit gaat, loopt hij nog steeds het risico opgepakt te worden. Met zijn fortuin heeft hij een ongelooflijke collectie verzameld, gaande van fossielen en mumies tot locomotieven. Zijn collecties is nu tentoongesteld in een museum en het was echt de moeite. Nadien zijn we verder gereden naar Pucon waar we onze vulkaantocht voor ’s anderendaags hebben geboekt. 

04-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Om 9 uur zijn we met de bus vertrokken op de lake district route. In een minivan met 6 andere toeristen gingen we in 5 dagen van Santiago naar Puerto Varras reizen. De eerste tussenstop maakten we in Pomaire waar je traditionele poncho’s en klei handwerk: potten, vazen, diertjes in klei ... kan kopen. Nadien maakten we een tussenstop aan de Rapel Dam. Een hydro-electrische installatie die zorgt voor de energielevering van heel de hoofdstad Santiago en nog andere regio’s. Door de dam is er een kunstmatig meer waar je van op de dam een prachtig zicht hebt. Na dit bezoek zijn we met de bus verder gereden naar Pichilemu. Daar hebben we lekkere empanadas gegeten, zijn we gaan paardrijden op het strand, hebben we wat in de zee gezwommen (Pieter dan toch) en hebben we op het strand gelegen. We zijn niet zeker maar we denken dat we vanop het strand een vulkaanuitbarsting gezien hebben. ’s Avonds zijn we naar de zonsondergang gaan kijken in Punta de Lobos: een mooie rotsformatie aan de kust waar we onder andere pelikanen hebben gezien die bij de ondergaande zon van de rotsen richting de zee vlogen. Terug in het hostel kregen we van de eigenaar haai voorgeschoteld. Het was best wel een lekkere maaltijd. Na de maaltijd hebben we nog wat Chinese les gekregen van Xing (een Chinese vrouw van 60 die mee op de tour is). Lehoma? Gnohoho J

03-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Ochtends hebben we ontbijt gehaald en zijn we te voet vertrokken naar plaza de armas. Daar hebben we ons ontbijt opgegeten in afwachting van een geleide stadswandeling. Elke dag om 10u start op de plaza de armas een gratis rondleiding met een Engelstalige gids. Onze gids was Franco. Hij zag er op het eerste zicht een beetje saai uit maar hij bleek super enthousiast te zijn. Hij was een hele goede gids. Hij heeft ons in 4u de hoogtepunten van de stad getoond en heeft vele anekdotes verteld. Onder andere over de geschiedenis van chili, de coffee with legs, drankje in de studentenbuurt: een terremoto. Ook heeft hij ons enkele typische gerechten aangeraden die we eens moesten geprobeerd hebben. In de namiddag hebben we op ons eigen nog wat rondgewandeld in het stad, onder andere op zoek naar een gafas de sol voor Koene. In de namiddag hebben we een lekkere meloen gegeten in het park voor dat we terug naar het hostel keerden. Daar hebben we een bustour geregeld voor de komende dagen en hebben we nog wat gerelaxed aan het zwembad. ’s Avonds hebben we ons opgefrist en zijn we terug de stad in getrokken naar de studentenwijk voor een plaatselijke vettige maaltijd. De gids wist ons te vertellen dat er een super goed kraam was met hotdogs waar we ons voorgerechtje hebben gegeten (1 hotdog voor ons 4) en nadien zijn we verder gegaan naar bar La Nona. Daar hebben we het typische gerecht “een chorrillana” gegeten... frietjes met daarover ajuin, braadworst en stukjes beefstuk en daarover een ei ... LEKKER vettig J. De gids had ons gewaarschuwd voor de grote porties en daar hadden we beter naar geluisterd want we hebben de 4 borden maar iets meer dan de helft opgekregen. Nadien hebben we een typische drank besteld “een terremoto”: goedkope witte wijn met fermet en een bol ananasijscreme ... zoet maar wel heel erg lekker. Het was een hele leuke avond, vooral omdat we de hele avond hebben gelachen met de leuze van de dag: shit happens. Dat begon ’s morgens al. Bij het begin van de tour werd Koene ondergekakt door een aantal duiven waarna vooral Pieter en Ilse niet meer bijkwamen van het lachen. Marlies stond net voor de gids en had het dus heel moeilijk om aandachtig te blijven luisteren. In de namiddag hebben we in het park een lekkere meloen gegeten in het gras ... Pieter vond dat het er nogal naar hondenpis rook en op hetzelfde moment merkte hij op dat hij met zijn voet recht in een hondendrol stond. De leuze was compleet toen Ilse ’s avonds in La Nona dringend naar het toilet moest ... ze was nog maar een paar min weg toen de ober in vlot Spaans kwam zeggen dat onze vriendin op het toilet zat ... dat wisten we zelf ook wel, maar de rest van de uitleg hadden we niet goed begrepen. Blijkbaar zat Ilse op het toilet maar kon ze er niet meer af ... ze moest blijkbaar gewoon met de deurknop naar rechts in plaats van links draaien, maar haar Spaans was wat te beperkt om dat uit de ober zijn uitleg aan de andere kant van de deur te kunnen opmaken J. Uiteindelijk is ze toch van het toilet geraakt, maar door de stress was ze vergeten ook effectief naar het toilet te gaan. Onze slappe lach werd in het terugwandelen naar het hostel even gestoord toen er op ongeveer honderd meter van ons een grote tak van een boom is afgebroken ... geen nood wij liepen gewoon op het padje en waren ver buiten de gevarenzone. Maar het was toch wel ff verschieten.

02-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Na een lekker ontbijt in het hostel zijn we gepakt en gezakt naar het busstation vertrokken. Op de nachtbus waren alleen de dure plaatste nog beschikbaar dus vandaag vertrekken was geen optie. In een hotel dichtbij hebben we info gevraagd over huurauto’s en de man van aan de receptie heeft veel moeite gedaan om ons te helpen maar ook een auto huren was geen optie. We hebben dan maar de bus vastgelegd om morgenavond te vertrekken naar Puerto Montt. We moesten dus wel terug een hostel in Santiago zoeken. Het eerste hostel waar we naartoe gingen (La casa roja) had nog plaatsten vrij en was een serieuze meevaller. In de tuin van het hostel was een zwembad met een bar (stoeltjes in het zwembad!!). We voelden ons echt in de Caraïben. Nadat we ons geïnstalleerd hadden hebben we in het zonnetje genoten van een cola’tje (voor Marlies) en biertjes (voor de anderen). ’s Avonds werd door het hostel een BBQ georganiseerd en hebben we nog eens een stevige maaltijd gegeten. We hadden wel gerekend op een tweede ronde maar spijtig genoeg bleek alles al op te zijn. We zijn in Chili dus we hebben enkele lekkere wijntjes besteld. De avond hebben we afgesloten met een leuk spelletje poker.

01-02-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze namiddag vertrekken we naar Amerika. Het laatste werelddeel van deze reis. We kijken er naar uit maar we really enjoyed our kiwi summer!! Ons vliegtuig naar Chile vertrekt om 16u. We hadden dus nog de voormiddag om naar de bib te gaan en om naar onze familie te bellen. Juist als Marlies met haar ouders aan het bellen was gingen de nooduitgangen open en begon het brandalarm af te gaan. Oh nee, nu is niet het moment! We hebben op straat verder gebeld met oma en opa en hebben mama en papa laten weten dat alles in orde was. ’s Middags was het tijd om te vertrekken. We waren klaar om te tijdreizen en om onze verloren uurtjes terug op te pikken... om 11 deze voormiddag is onze aankomst gepland J. Op het vliegtuig hebben we alletwee veel films gezien. We moesten er van profiteren. Nadeel was dat we niet veel geslapen hadden. Bij onze aankomst zaten Koen en Ilse ons al op te wachten. Spijtig genoeg moesten we van Koen vernemen dat zijn rugzak met handbagage al in Brussel was gestolen. Gelukkig zaten er geen paspoorts credit kaarten of geld in en konden ze de reis nog verder zetten. We werden er wel door wakker geschut dat we vanaf nu goed moesten opletten. We hebben een taxi genomen en zijn naar Hostel forestal gereden. Nadat we al onze bagage gedropt hadden en de planning voor de komende maand hadden gemaakt, zijn we het stad in gegaan en hebben we een ijsje kocht. Dat hebben we opgegeten in een mooi parkje. Van op de heuvel in het park hadden we overzicht van de stad. Het zag er op het eerste zicht niet zo speciaal uit.

31-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Onze laatste dag in Auckland. We hebben een stadswandeling gemaakt en zijn naar Mount Eden gewandeld. De hoogste vulkaan in Auckland (198 m). Vandaar hadden we een prachtig overzicht over de stad. ’s Avonds hebben we opnieuw beefstuk met bakkepatatjes gegeten. Never change a winning team.

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

29-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Hillary trail dag 3. Het was een vrij zware dag met toch wel wat hoogtemeters. De dag begon al goed: we moesten direct een rivier door ... dus schoentjes uit en er door. Nadien was het een heel stuk langs het strand: we dachten dat wordt een makkie, maar dat was dan wel buiten de duinen gerekend J Het zand was wel mooi, heel erg donker van kleur. Nadien hebben we nog wel redelijk wat moeten stijgen, maar het heeft ons prachtige uitzichten en foto’s van de kust opgeleverd. Aangezien het bordje voor de kampplaats alleen zichtbaar was als je van de andere kant van de weg kwam zijn we er natuurlijk straal voorbij gelopen. Na een half uur in de verkeerde richting te hebben gestapt kwamen we op de spitsing met een ander pad en toen waren we zeker van wat we al even dachten ... namelijk dat we er voorbij waren. Uiteindelijk zijn we dan toch rond kwart voor 8 ’s avonds aangekomen op de kampplaats. De wandelaars van de andere dagen waren er ook. We hebben nog een gezellige babbel gehad met een outdoor gids uit Nieuw Zeeland. Maar Hillary heeft het vandaag serieus uitgehangen. We waren heel erg moe en hadden een lichte hypoglycemie. We hebben gekookt en zijn ons tentje ingekropen. 

28-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag stond de stevigste klim op het programma: 400 hoogtemeters. In totaal ongeveer 700 à 800 hoogtemeters over heel de dag. Tijdens de wandeling kwamen we uit aan een waterval. Maar daar stonden plots geen plaatjes van de wandeling meer. Maar aangezien we op een info bord hadden gezien dat de watervallen deel uitmaakten van de wandeling zijn we op zoek gegaan naar het vervolg van het pad. Na een lange tijd zoeken zijn we toch maar een stukje terug gegaan naar waar we het laatste plaatje hadden gezien. Blijkbaar was er een goed verborgen splitsing en behoorde de waterval tot een sidewalk ... aangezien we ongeveer een uurtje verloren hadden moesten we dan toch wat doorstappen de rest van de dag. Niet goe bezig hè Hillary! Toch zijn we nog goed op tijd gearriveerd. Aangezien de zon nog scheen, hebben we kunnen zwemmen in de rivier.

27-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

De Hillary trail startte aan het Arataki visitor center. Om daar te geraken hebben we de bus genomen naar Titirangi. Daar moesten we nog 6 km wandelen tot aan het visitor center. Op die baan stopte plots een ranger van het nationale park met zijn jeep. Hij heeft ons spontaan een lift aangeboden tot aan het visitor center. Daar hebben we onze kampplaatsen voor de volgende dagen geboekt en zijn we vertrokken. Het was een vrij rustige (en niet zo speciale) wandeldag dus we zijn  op tijd aangekomen aan de kampplaats en hebben nog wat kunnen zwemmen/wassen in de rivier.

26-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben onze tent opgebroken en hebben onze rugzak gepakt. (Alsof het expres was, heeft het vandaag 5 minuten geregend, juist bij het afbreken van de tent.) We hebben geen auto meer  en met het gerief dat de girls nog hebben meegebracht hebben we wel gemerkt dat de rugzak zwaar begint te worden. Dat valt tegen. We hebben toch alles kunnen wegsteken en zijn naar de State Highway gewandeld om een lift te vinden naar Auckland. Now that was easy. Na ongeveer 1 minuut werden we opgepikt door een vriendelijke local. Hij heeft ons in het centrum van Auckland afgezet. Daar aangekomen hebben we onze volgende dagen gepland. Vandaag blijven we in een hostel in Auckland en morgen vertrekken we naar de Westkust om daar de Hillary trail te wandelen. Een coastal walkway van ongeveer 70 km. Met onze zware rugzak leek het niet echt haalbaar dus gelukkig konden we een deel van de bagage achterlaten in het hostel. Het hostel hadden we gevonden via het visitor information center. Marlies stond in het visitor center bij de rugzak en de waterzak die wat lekte. Na een tijdje merkte ze dat er al een hele plas was gevormd. Ze heeft gedaan alsof er niets aan de hand was... wel grappig dat we nadien zagen dat de medewerkers van het visitor center de plas ontdekt hadden en zich afvroegen of het gewoon water was of er mss op de vloer had geplast. Low profile als ons Marlies is heeft ze mooi haar mond gehouden J Nadat we onze kamer hadden gekregen hebben we wat inkopen gedaan voor de komende dagen en de blog wat bijgewerkt in de bib.

25-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we onze natte kleren terug opgehangen en zijn we vertrokken naar de Waipu Cave, een grot met glimwormen. De grot ligt 13 km van onze kampplaats en aangezien we geen auto meer hadden, zijn we er maar te voet naartoe getrokken. De manager van de camping vond dat het veel te ver was (wij zijn blijkbaar de enige wandelaars) en raadde ons aan om te liften. We gingen het proberen. Na een half uur wandelen kwam de eerste auto langs ... nope, geen succes. Na acht kilometer passeerde de derde auto en werden we opgepikt door een vriendelijke man uit Israël die speciaal een ommetje heeft gemaakt om ons aan de grot af te zetten. Aangekomen in de grot gaf een familie ons tips om de grot te bezoeken. De grot is gratis en niet verlicht dus met onze pillampen moesten we zelf de weg zoeken. Na 50m zagen we de eerste glimwormen. We liepen in een tunnel door het water en kwamen in een grote open ruimte met duizenden glimwormen. Het was prachtig. Net alsof we op Antarctica naar de sterrenhemel aan het kijken waren. We waren er helemaal alleen en dat maakte het nog specialer. Na een uurtje gingen we terug naar buiten om aan onze wandeltocht van 13 km te beginnen. Nog geen 5 minuten later werden we al opgepikt door een vriendelijke local die ons aan onze kampplaats heeft afgezet. 50 % succesrate, hopelijk gaat het morgen naar Auckland ook zo vlot. Aangezien we zo snel terug waren hadden we nog tijd om heel de namiddag op het strand te relaxen.

24-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben Laura, Kaat en Joke ons afgezet in het centrum van Waipu zodat we in de bib wat aan onze blog konden werken. Spijtig genoeg betekende dit het afscheid want zij gingen doorrijden naar Auckland. Marlies had het moeilijk om terug afscheid te moeten nemen maar Pieter heeft haar goed getroost. Aangezien we geen internet hadden hebben we in de bib de voorbereidingen gedaan voor de blog zodat we de volgende keer dat we internet hebben, snel nog eens wat kunnen oploaden. Na ons werk, zijn we langs het strand terug gewandeld en hebben we eindelijk nog eens een waske gedaan. Het was ideaal. Stralende zon en een afsluiting lang genoeg om al onze kleren op te hangen. Spijtig genoeg was het ’s nachts niet meer zo warm. Pieter had zijn slaapzak met de girls meegegeven en aangezien al onze warme kleren nat waren hebben we kou gehad onder Marlies haar slaapzakje.

23-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we met de auto naar de westkust gereden. Daar zijn we gaan sandboarden in Opononi. Met een bodyboard konden we op onze buik van een grote zandduin glijden. Laura had de beste techniek. Zijn was gedurende een lange tijd de enige van ons vijf die ver genoeg kon glijden om in de zee te geraken. Pieter gaf echter niet op en met een paar tips van Laura is het hem uiteindelijk ook gelukt. Hij kreeg er zelfs een applaus voor van de andere aanwezigen. Na het sandboarden hebben de girls nog wat gerelaxed aan het strand. Ondertussen heeft Pieter zich geamuseerd met het zand van onder Marlies haar bord te graven J. Nadien zijn we naar het Waipoua Forest gereden waar we in een Kauri forest hebben rondgewandeld. We zagen er onder andere de grootst levende Kauri: 51,5m hoog en een stamomtrek van 13,8m. Hij is naar schatting tussen de 1200 en 2000 jaar oud. Hij wordt Tane Mahuta genoemd, naar de Maori forest god. Nadien hebben we ook de four siesters gezien: 4 Kauri bomen die heel erg kort bij elkaar staan. Toch wel impressionnant. Een heel anders soort bomen dan je bij ons ziet. ’s Avonds zijn we met de auto terug gerenden  naar de Oostkust. Daar zijn we naar een DOC kampplaats gegaan: Uretiti Recreation Reserve. Volgens de Lonely Planet is dit een onofficiële nudisten kampplaats, maar daar valt op de kampplaats niets van te merken. Wat een tegenvaller J (volgens Pieter). Aangezien het onze laatste avond samen was, wouden we die afsluiten in stijl. We namen een goede (koude) douche en maakten ons klaar om op restaurant te gaan. Jawel, restaurant! We gingen naar de Pizza Barn. Wij denken de enige plek in Waipu waar je iets kan gaan eten want heel het dorp zat hier. We waren gelukkig wat laat en na 5 minuten wachten was er al een tafeltje vrij. We bestelden aperitief, hoofdgerecht en desert. We moesten er van profiteren! Het was super lekker. Thanks girls voor de traktatie en de geweldige avond! 

22-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

In de voormiddag hebben we een museum bezocht over de Maori’s. Waitangi Treaty Grounds, de plaats waar de Maori’s met de Engelsen in 1840 een verdrag hadden gesloten. We konden er ook de grootste kano ter wereld bewonderen. In de namiddag hebben we kayaks gehuurd voor 4 uur om te gaan zee kayaken. Eerst zijn we naar de mangrove gekayakt. Hier en daar hebben we vissen gezien die in het ondiepe water lagen te zonnen. Nadien gingen we terug de zee op. We zijn nog rond een eilandje gekayakt en hebben ons daar op een strandje geïnstalleerd. Terwijl de girls aan het zonnen waren is Pieter met zijn niet zittend gat nog rond wat andere eilandjes gekayakt. Nadien zijn we teruggereden richting de kampplaats. Daar heeft Pieter nog wat judolessen gegeven aan Laura en Marlies J. Het lukt ze spijtig genoeg nog steeds niet om Pieter in een houdgreep te houden. Na het eten zijn de girls gaan slapen. Marlies en Pieter hebben met hun tweetjes nog een kleine wandeling langs de beach gemaakt. We hoopten een kiwi te zien, maar ook nu geen geluk.

21-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we met de auto naar The bay of Islands vertrokken. Onderweg zijn we gestopt om nog wat inkopen te doen en hebben we de taart gekocht die Pieter nog tegoed had van zijn sprong in de zee in Wellington. Deze hebben we als lunch gegeten en ze was overheerlijk. Aangekomen aan de Bay of Islands vonden we een luxe campplaats aan de zee, zelfs met een weliswaar koude douche. Rond 5 uur ‘s nachts werd Pieter wakker van het geluid van de nachtddieren in het bos. Overtuigd dat het kiwi’s waren is hij toch maar is gaan kijken, maar het enige dat hij te zien kreeg was een egel (of was het een woelrat J). De kiwi’s hielden zich goed verstopt.

20-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter