De Hillary trail startte aan het Arataki visitor center. Om daar te geraken hebben we de bus genomen naar Titirangi. Daar moesten we nog 6 km wandelen tot aan het visitor center. Op die baan stopte plots een ranger van het nationale park met zijn jeep. Hij heeft ons spontaan een lift aangeboden tot aan het visitor center. Daar hebben we onze kampplaatsen voor de volgende dagen geboekt en zijn we vertrokken. Het was een vrij rustige (en niet zo speciale) wandeldag dus we zijn  op tijd aangekomen aan de kampplaats en hebben nog wat kunnen zwemmen/wassen in de rivier.

26-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We hebben onze tent opgebroken en hebben onze rugzak gepakt. (Alsof het expres was, heeft het vandaag 5 minuten geregend, juist bij het afbreken van de tent.) We hebben geen auto meer  en met het gerief dat de girls nog hebben meegebracht hebben we wel gemerkt dat de rugzak zwaar begint te worden. Dat valt tegen. We hebben toch alles kunnen wegsteken en zijn naar de State Highway gewandeld om een lift te vinden naar Auckland. Now that was easy. Na ongeveer 1 minuut werden we opgepikt door een vriendelijke local. Hij heeft ons in het centrum van Auckland afgezet. Daar aangekomen hebben we onze volgende dagen gepland. Vandaag blijven we in een hostel in Auckland en morgen vertrekken we naar de Westkust om daar de Hillary trail te wandelen. Een coastal walkway van ongeveer 70 km. Met onze zware rugzak leek het niet echt haalbaar dus gelukkig konden we een deel van de bagage achterlaten in het hostel. Het hostel hadden we gevonden via het visitor information center. Marlies stond in het visitor center bij de rugzak en de waterzak die wat lekte. Na een tijdje merkte ze dat er al een hele plas was gevormd. Ze heeft gedaan alsof er niets aan de hand was... wel grappig dat we nadien zagen dat de medewerkers van het visitor center de plas ontdekt hadden en zich afvroegen of het gewoon water was of er mss op de vloer had geplast. Low profile als ons Marlies is heeft ze mooi haar mond gehouden J Nadat we onze kamer hadden gekregen hebben we wat inkopen gedaan voor de komende dagen en de blog wat bijgewerkt in de bib.

25-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we onze natte kleren terug opgehangen en zijn we vertrokken naar de Waipu Cave, een grot met glimwormen. De grot ligt 13 km van onze kampplaats en aangezien we geen auto meer hadden, zijn we er maar te voet naartoe getrokken. De manager van de camping vond dat het veel te ver was (wij zijn blijkbaar de enige wandelaars) en raadde ons aan om te liften. We gingen het proberen. Na een half uur wandelen kwam de eerste auto langs ... nope, geen succes. Na acht kilometer passeerde de derde auto en werden we opgepikt door een vriendelijke man uit Israël die speciaal een ommetje heeft gemaakt om ons aan de grot af te zetten. Aangekomen in de grot gaf een familie ons tips om de grot te bezoeken. De grot is gratis en niet verlicht dus met onze pillampen moesten we zelf de weg zoeken. Na 50m zagen we de eerste glimwormen. We liepen in een tunnel door het water en kwamen in een grote open ruimte met duizenden glimwormen. Het was prachtig. Net alsof we op Antarctica naar de sterrenhemel aan het kijken waren. We waren er helemaal alleen en dat maakte het nog specialer. Na een uurtje gingen we terug naar buiten om aan onze wandeltocht van 13 km te beginnen. Nog geen 5 minuten later werden we al opgepikt door een vriendelijke local die ons aan onze kampplaats heeft afgezet. 50 % succesrate, hopelijk gaat het morgen naar Auckland ook zo vlot. Aangezien we zo snel terug waren hadden we nog tijd om heel de namiddag op het strand te relaxen.

24-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen hebben Laura, Kaat en Joke ons afgezet in het centrum van Waipu zodat we in de bib wat aan onze blog konden werken. Spijtig genoeg betekende dit het afscheid want zij gingen doorrijden naar Auckland. Marlies had het moeilijk om terug afscheid te moeten nemen maar Pieter heeft haar goed getroost. Aangezien we geen internet hadden hebben we in de bib de voorbereidingen gedaan voor de blog zodat we de volgende keer dat we internet hebben, snel nog eens wat kunnen oploaden. Na ons werk, zijn we langs het strand terug gewandeld en hebben we eindelijk nog eens een waske gedaan. Het was ideaal. Stralende zon en een afsluiting lang genoeg om al onze kleren op te hangen. Spijtig genoeg was het ’s nachts niet meer zo warm. Pieter had zijn slaapzak met de girls meegegeven en aangezien al onze warme kleren nat waren hebben we kou gehad onder Marlies haar slaapzakje.

23-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we met de auto naar de westkust gereden. Daar zijn we gaan sandboarden in Opononi. Met een bodyboard konden we op onze buik van een grote zandduin glijden. Laura had de beste techniek. Zijn was gedurende een lange tijd de enige van ons vijf die ver genoeg kon glijden om in de zee te geraken. Pieter gaf echter niet op en met een paar tips van Laura is het hem uiteindelijk ook gelukt. Hij kreeg er zelfs een applaus voor van de andere aanwezigen. Na het sandboarden hebben de girls nog wat gerelaxed aan het strand. Ondertussen heeft Pieter zich geamuseerd met het zand van onder Marlies haar bord te graven J. Nadien zijn we naar het Waipoua Forest gereden waar we in een Kauri forest hebben rondgewandeld. We zagen er onder andere de grootst levende Kauri: 51,5m hoog en een stamomtrek van 13,8m. Hij is naar schatting tussen de 1200 en 2000 jaar oud. Hij wordt Tane Mahuta genoemd, naar de Maori forest god. Nadien hebben we ook de four siesters gezien: 4 Kauri bomen die heel erg kort bij elkaar staan. Toch wel impressionnant. Een heel anders soort bomen dan je bij ons ziet. ’s Avonds zijn we met de auto terug gerenden  naar de Oostkust. Daar zijn we naar een DOC kampplaats gegaan: Uretiti Recreation Reserve. Volgens de Lonely Planet is dit een onofficiële nudisten kampplaats, maar daar valt op de kampplaats niets van te merken. Wat een tegenvaller J (volgens Pieter). Aangezien het onze laatste avond samen was, wouden we die afsluiten in stijl. We namen een goede (koude) douche en maakten ons klaar om op restaurant te gaan. Jawel, restaurant! We gingen naar de Pizza Barn. Wij denken de enige plek in Waipu waar je iets kan gaan eten want heel het dorp zat hier. We waren gelukkig wat laat en na 5 minuten wachten was er al een tafeltje vrij. We bestelden aperitief, hoofdgerecht en desert. We moesten er van profiteren! Het was super lekker. Thanks girls voor de traktatie en de geweldige avond! 

22-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

In de voormiddag hebben we een museum bezocht over de Maori’s. Waitangi Treaty Grounds, de plaats waar de Maori’s met de Engelsen in 1840 een verdrag hadden gesloten. We konden er ook de grootste kano ter wereld bewonderen. In de namiddag hebben we kayaks gehuurd voor 4 uur om te gaan zee kayaken. Eerst zijn we naar de mangrove gekayakt. Hier en daar hebben we vissen gezien die in het ondiepe water lagen te zonnen. Nadien gingen we terug de zee op. We zijn nog rond een eilandje gekayakt en hebben ons daar op een strandje geïnstalleerd. Terwijl de girls aan het zonnen waren is Pieter met zijn niet zittend gat nog rond wat andere eilandjes gekayakt. Nadien zijn we teruggereden richting de kampplaats. Daar heeft Pieter nog wat judolessen gegeven aan Laura en Marlies J. Het lukt ze spijtig genoeg nog steeds niet om Pieter in een houdgreep te houden. Na het eten zijn de girls gaan slapen. Marlies en Pieter hebben met hun tweetjes nog een kleine wandeling langs de beach gemaakt. We hoopten een kiwi te zien, maar ook nu geen geluk.

21-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we met de auto naar The bay of Islands vertrokken. Onderweg zijn we gestopt om nog wat inkopen te doen en hebben we de taart gekocht die Pieter nog tegoed had van zijn sprong in de zee in Wellington. Deze hebben we als lunch gegeten en ze was overheerlijk. Aangekomen aan de Bay of Islands vonden we een luxe campplaats aan de zee, zelfs met een weliswaar koude douche. Rond 5 uur ‘s nachts werd Pieter wakker van het geluid van de nachtddieren in het bos. Overtuigd dat het kiwi’s waren is hij toch maar is gaan kijken, maar het enige dat hij te zien kreeg was een egel (of was het een woelrat J). De kiwi’s hielden zich goed verstopt.

20-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen gingen we naar het visitor information centre van whakapapa om te horen of het vandaag mogelijk was om de Tongariro Alpine Crossing te wandelen. Best wel spannend want we waren speciaal van het noorden terug gereden voor deze wandeling. De weergoden waren ons vandaag gelukkig goed gezind. Een prachtig heldere dag. De man in het info centre had ons wel een beetje schrik aangejaagd door te zeggen dat het boven ijskoud ging zijn en dat er super veel wind ging staan. Laura, Kaat en Joke vonden dat ze niet de juiste kleren mee hadden en besloten daarom een andere wandeling te doen. Pieter en Marlies hadden echter te hard uitgekeken naar deze wandeling en besloten met winterkleren in de rugzak de shuttle naar de vertrekplaats te nemen. We waren wel wat laat vertrokken en dus hebben we stevig doorgestapt. Blijkbaar veel sneller dan de gemiddelde wandelaar want al redelijk snel kwamen we mensen tegen die een uur eerder waren vertrokken. Het pad ging langs Mount “Doom” stevig omhoog naar de South Crater en nadien naar de Red Crater (een prachtig rode krater). Toen we daar waren aangekomen stond er een bordje dat dagwandelaars niet verder konden gaan wegens gevaar voor een actieve vulkaan. In november was de Te Maari krater uitgebarsten en nog steeds is er verhoogde activiteit in het gebied. Vanop de Red Crater zagen we verderop echter de prachtige Emerald Lakes en aangezien de wandelaars van de Great Walk daar wel mochten passeren besloten we toch af te dalen naar de Emerald Lakes om nadien terug te keren. De afdaling naar de meren was wel heel stijl en op gravel dus niet zo gemakkelijk (vooral bij het terugkeren). Beneden aan de meren zaten we beschut van de wind en hadden we een prachtig uitzicht en dus hebben we daar onze lunch gegeten. Lang hebben we daar niet gezeten want na 10 minuten hoorden we de grond wat verderop rommelen. We hadden toch wat schrik en aangezien het zich bleef herhalen zijn we snel terug naar boven gegaan. Na de stevige klim, is Pieter vlug naar de top van de Mount Tongariro gelopen en nadien zijn we samen in sneltempo afgedaald naar de parking om de laatste shuttle te halen. Wat een schitterende dag!  ’s Avonds een lekkere rijstschotel gemaakt om de koolhydraten terug wat aan te vullen. De vriendinnen hadden voor een fantastische verassing gezorgd ...  een grote chocolade muffin als dessert. Heerlijk! 

19-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we met de auto vertrokken naar Matamata, aka Hobbiton. Joke en Kaat zijn het hobitdorp gaan bezoeken. Laura, Pieter en Marlies zijn iets minder grote LOTR fans en hadden er geen 75 dollar voor over om samen met een hele horde toeristen 2 uur in het dorp te wandelen. We hebben ondertussen de blog al wat bijgewerkt in de bib. In het visitor center wisten ze ons te vertellen dat het morgen goed weer zou worden op de Mt Tongariro en dus reden we in de namiddag terug naar het zuiden om morgen de wandeling te kunnen maken.

18-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze ochtend zijn we naar New Chums beach gewandeld. In de gids stond dat je er best bij laag tij naar toe gaat, maar dat paste niet in de planning. We moesten door een kleine zeestroom om er te geraken maar het viel best mee, vooral voor Marlies die door Pieter werd overgedragen! Het was een leuk strandje met heel erg weinig mensen. Terwijl de girls op het strand lagen zijn Pieter en Marlies is gaan lopen. Maar wegens wat kniepijn bij Marlies zijn we maar snel gestopt. Op het strand hebben Joke en Laura zich geamuseerd met Pieter te begraven in het zand. Nadien zijn we met de auto naar Hahei Beach gereden. Van daaruit hebben we een mooie wandeling gemaakt langs een paar baaien (Gemstone en Stingray Bay) om uiteindelijk aan te komen bij cathedral cove. Cathedral cove was supermooi. Blauw water, goudgeel strand en een mooie boog gevormd door de rotsen. Ook een heel mooi landschap door de rotsen in het water. Nadien zijn we terug naar de parking gewandeld want er stond nog de Hot Water Beach op het programma. Dit konden we alleen maar bij laag tij doen omdat je anders geen warm water vindt. Op het strand kan je een put graven en die loopt dan vol met warm water. Als je te dicht bij de bron zit dan wordt het zelfs heel erg heet. Marlies dacht zelfs dat ze haar voeten wat verbrand had maar dat viel best mee. Het was super leuk in het warme water en nadien is Pieter zich ff gaan wassen in de zee om het zand uit zijn broek te krijgen. ’s Avonds besloten we om al wat verder richting Matamata te rijden zodat we ’s anderendaags minder ver moesten rijden. We kwamen aan in het donker en waren te moe om nog te koken dus hebben we de dag afgesloten met een boke en een warme chocomelk.

18-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

17-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan want om 10.15 gingen we naar de Lady Knox Geyser kijken, een geiser die 20m hoog spuit. We waren nog iets te vroeg en zijn eerst naar de Mud pools gaan kijken. Prachtige pruttelpotjes. De Lady Knox Geyser spuit maar 1x per dag, stipt om 10.15u. Wij vonden dat vreemd en waren benieuwd naar een spannende wetenschappelijke uitleg. Teleurgesteld hebben we moeten vaststellen dat de geiser handmati g in gang wordt gezet door er een zakje soda in te kappen. Na deze show zijn de rest van thermal wonderland gaan verkennen. Het was niet afgesproken, maar de Oostenrijker van op de camping was hier ook. Nadien hebben we een wandeling gemaakt  aan de Okere Falls waar we naar wild water rafting hebben kunnen kijken. Hier zijn we de Oostenrijker opnieuw tegengekomen. ’s Avonds hebben we opnieuw een leuke kampplaats gevonden met een supervriendelijke kamp manager. Toen het donker was, heeft hij ons nog meegenomen voor een boswandeling. Laura vond het wat creepy maar de vele glimwormen kalmeerden haar lichtje bij lichtje. Nadien zijn we verder gewandeld naar een goudmijn. 100 jaar geleden is de mijn toegegaan wegens instortingsgevaar, maar 10 jaar geleden zijn ze terug begonnen met graven. Blijkbaar zit er nog veel goud in de berg. De mijn zou enorm groot zijn ... superveel gangen en 5 verdiepingen, maar wij hebben alleen maar de ingang gezien. De kampmanager die ons gidste vertelde wel dat hij aan het riviertje aan de mijn vaak zijn laarzen gaat wassen en dat hij er regelmatig goud vindt. Dicht tegen de mijn was er ook een gevangenis ... een kleine holte in een rots waar vroeger mensen werden opgesloten als ze goud stalen van the company. Er lag nog een skelet in. Op het plafond zaten een soort grote sprinkhanen ... ze leken erg veel op spinnen. Dit hielp niet echt voor het gemoed van de girls die dachten dat we in een horror verhaal zaten en dat de campmanager ons ging vermoorden ;-) Vroeger op de avond hadden Laura en Pieter een kleine judo match gehouden. Laura was dus wel blij dat Pieter mee was in het bos om haar te beschermen.

16-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens zijn we naar het visitor center gegaan voor meer info in verband met het weer op Mt Tongariro. Door het slechte weer kunnen we voorlopig de Alpine crossing in Tongariro niet doen. De wandeling die normaal gezien 6 tot 8 uur duurt, is wegens recente vulkanische activiteit ook niet helemaal meer toegankelijk. Je kan wel de eerste 3 uur doen en dan op dezelfde weg terugkeren. Maar aangezien dit een van de mooiste eendagswandeligen ter wereld zou moeten zijn gaan we toch proberen om later deze week terug te komen (hopelijk met beter weer). We zijn dan maar verder gereden naar het noorden. We maakten een stop aan de Huka Falls, een mooie turquoise waterval. Op de wandeling langs de rivier zijn we een warmwaterbron tegengekomen. Superwarm water, maar waar het warme water in de koude rivier liep was het een ideale mix met een perfecte temperatuur tot gevolg. We hadden ons niet voorzien om te gaan zwemmen maar deze kans konden we niet laten liggen. Laura, Lies en Pieter hebben in hun ondergoed een duikje genomen in de gratis SPA in de vrije natuur. We waren niet de enige met dit idee, maar het was wel een leuke ervaring. In de namiddag zijn we de Craters of de moon gaan bezoeken ...stoom dat uit de grond komt ... grondwater dat wordt opgewarmt door de magma enkele kilometers onder de grond. De girls vonden dat het ongelooflijk stonk naar rotte eieren, Pieter vond dat het nog wel meeviel. ’s Avonds vonden we een mooie kampplaats. We hebben onze tent nog in de zon kunnen opzetten. Ideaal zodat ze nog kon drogen nadat we ze deze morgen nat hebben moeten opbreken. Tijdens het eten hebben we een sympathieke Oostenrijker ontmoet. Tijdens onze babbel  begon het te regenen maar gelukkig zaten we overdekt. We dachten “ gelukkig dat onze tent al opstaat en dat we ze deze keer niet in de regen moeten opzetten”. Nadien constateerden we dat de hevige regenval had gezorgd voor een grote plas, recht onder de tent van Pieter en Marlies. Binnenin was de tent nog droog, maar we vertrouwden het toch niet helemaal en hebben ze nog in den donkere verplaatst... We hadden geen zin in een waterbed.

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vanmorgen zijn Pieter en Marlies de nieuwe auto gaan halen ...  Voor het afhalen van de auto was er een pick up voorzien aan de terminal van de Interislander Ferry. Dit was een kleine 5km van ons hostel. Pieter en Marlies zijn er naartoe gejogd. De andere girls bleven op de kampplaats om het fort te bewaken. Na een half uur in de regen te hebben gelopen kwamen we aan aan de pick up plaats. Normaal gezien moesten we daar worden opgepikt door de maatschappij van het auto verhuur, maar er kwam niemand opdagen. Gelukkig hadden we een telefoonnummer. We belden hen op en blijkbaar was er een missing van het uur. We werden opgehaald en terug naar het centrum gebracht, want blijkbaar stond de auto daar. Hadden we dat op voorhand geweten hadden we niet heel de weg in de regen moeten lopen. Maar bon, uiteindelijk is alles goed verlopen. De auto is gelukkig een stuk groter dan onze vorige. Alle bagage past nu in de koffer zodat de passagiers op de achterbank niet bedolven zijn onder de rugzakken. Nadien hebben we inkopen gedaan in de new world supermarket en zijn we vertrokken richting Tongariro. Daar aangekomen was het aan het gieten en dus hebben we onze tent moeten opzetten in de regen. We konden gelukkig wel overdekt koken. Er waren nog vele mensen op de kampplaats ... onder andere een super vriendelijke, maar wel wat rare Rus.

14-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Vandaag hebben we Welllington nog wat verkend. We zijn naar de Botanische tuin gegaan en hebben springfoto’s genomen in de stad. Op onze terugwandeling hebben we het Leuven Café ondekt: met Nederlandstalige kaart en typisch Belgische gerechten en bieren. We dachten hier ’s avonds nog iets te komen drinken maar spijtig genoeg was het al toe. We hebben proberen te skypen met Elfi, maar tevergeefs ... er kwam niemand opdagen: mevrouw Vergaelen, shame on you! J We hebben gelukkig wel kunnen skypen met thuis en Laura heeft eens met haar lover kunnen bellen. Pieter en Laura hadden een uitdaging aangegaan ... in de supermarkt stonden grote taarten die er heel erg lekker uitzagen. Pieter beweerde dat hij een hele taart kon opeten ... maar geen enkele van de girls wou er hem een kopen. Later op de dag zagen we dat er in de stad een verhoog was gemaakt waar je kon afspringen recht in de zee. Laura beloofde Pieter een grote taart als hij er zou afspringen, maar wegens gebrek aan handdoek toch maar niet gedaan. Maar uitstel is natuurlijk geen afstel J. Toen we ’s avonds terug de stad introkken had Pieter zijn handdoek mee en is om half 10 ’s avonds in den donkere van het verhoog gesprongen. Het was een beetje fris, maar door de adrenaline voel je dat niet J. Een van de komende dagen staat er een lekkere taart op het menu. 

13-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’ s Morgens hebben we onze zakken gemaakt en hebben we de auto opgekuist. Eerst nog even aan een vuilbak gestopt om ons afval kwijt te geraken. Laura heeft ondertussen wat grappige foto’s van Pieter getrokken terwijl hij een te grote bidon in de vuilbak probeerde te duwen. Nadien zijn we de auto gaan afleveren en hebben de Ferry genomen naar het Noordereiland. Tijdens de boottocht hebben we genoten van hele mooie uitzichten in een stralend ochtendzonnetje. Er stond ook wel een hevige wind op de boot, waarop Laura probeerde te skydiven J. Aangekomen in Wellington hebben we een kampplaats gevonden in de tuin van een hostel. Vreemde gasten maar een goede douche, een echte keuken en een wasbak om onze waske eindelijk weer eens te doen (het was nodig!). Wat een luxe! Enige nadeel, de wasdraad stond nogal dicht bij de afsluiting. Bijgevolg mocht Marlies met rode kaakjes haar ondergoed bij de buren gaan halen J. Na de huislijke karweitjes zijn we gaan zondigen in de Mc Donalds. ’s Avonds hebben we nog een kleine wandeling in Wellington gemaakt.

12-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we de tent opgebroken en zijn we met de auto vertrokken naar Marahau. Daar hebben we een watertaxi genomen naar Torrent Bay. Best wel een spannend ritje in een speedboat. Van op het water hebben we postkaartfoto’s kunnen nemen van de split apple en de goudgele stranden.  Aangekomen in Torrent Bay vertrokken we op een dagwandeling langs de coast track in het Abel Tasman national park. Dit is een van de great walks van Nieuw Zeeland. Prachtige gouden stranden en helder blauwe zee. Het water zag er exotischer uit dan de temperatuur. ’s Avonds gingen we met de auto naar Picton om van daar ’s anderendaags de interislander ferry te nemen. Aangezien we de auto met een lege tank mochten terugbrengen was het wel spannend of we er gingen geraken, maar we hadden het goed ingeschat J .

11-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

We dachten vandaag een wandeling te maken aan onze kampplaats, maar aangezien het regende zijn we met de auto naar een naburig stadje gereden. Daar hebben we een bib gezocht (omdat daar gratis internet is en je er gratis laptop en fototoestel kan opladen), de mails eens nagekeken en nog wat aan de blog gewerkt. Nadien zijn we iets gaan drinken in Motueka en hebben we onze gemeenschappelijke financiën geregeld. Aangezien het morgen goed weer gaat zijn, hebben we in het toerist information centre een wandeling voor morgen uitgestippeld en hebben we de watertaxi geboekt. Terug op de kampplaats hebben we gekookt en nadien een kleine wandeling gemaakt naar Harwoods hole ( een super grote put in de grond) en naar de top van een heuvel van waaruit we een prachtig uitzicht hadden over het Abel Tasman National Park.

10-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

Deze ochtend stond whale watching op het programma. We gingen op zoek naar de Sperm Whale. Na een half uurtje varen hadden we de eerste (en achteraf gezien ook de laatste) gespot. Normaal gezien gingen we dan nog naar dolfijnen en/of zeeleeuwen kijken, maar wegens een technisch defect aan de boot moesten we vroegtijdig terugkeren. Op de terugweg zagen we nog wel enkele albatrosen, maar we waren toch wel wat teleurgesteld. Doordat we een deel van de trip gemist hebben, kregen we wel 60%% van onze centen terug. Op de middag hebben we nog een mooie wandeling gemaakt: de peninsula walkway, die vooral langs de kust ging. De highlights waren de vele zeeleeuwen die we langs de kust zagen liggen. In de namiddag zijn we vertrokken op een lange autotrip richting Abel Tasman. Daar zijn we pas in het donker toegekomen, onze tent opgezet en gaan slapen.’s Nachts was er wel enorm veel wind, maar gelukkig hebben de tenten standgehouden.

09-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter  

’s Morgens hebben we de auto wat uitgemest want vanavond gaan we Laura en Kaat ophalen en onze auto kan dat op dit moment echt nog niet aan. We hebben ook ons haar eens (weliswaar op een primitieve wijze) gewassen aangezien dat al heel lang geleden was (oeps). We wouden de nieuwkomers niet choqueren J. Nadien zijn we naar de Fox glacier gereden ... het was vergelijkbaar met de Frans Jozef glacier ... niet super spectaculair maar wel ok. Nadien zijn met de auto vertrokken richting Kaikoura waar Joke een Kaat ons opwachten. De voorbije dagen was de weg naar het noorden gesloten omdat er door de hevige regenval een brug beschadigd was. Gelukkig ging de weg vandaag terug open. Anders moesten we helemaal naar het zuiden een 300 km omrijden. En aangezien het nu ook al een 500km is, zijn we blij dat de brug open is. Om 6u kwamen we aan in Kaikoura waar we Laura en Kaat op een pleintje in de zon zagen zitten. Heel bizar om ze hier aan de andere kant van de wereld op straat tegen te komen. Maar super leuk om ze terug te zien!!

08-01-2013 om 00:00 geschreven door Marlies & Pieter