Vroeg uit de veren om het nuttige aan het noodzakelijke te
koppelen: we zijn naar het busstation gelopen om onze bustickets naar Vientiane
te regelen. Nadien hebben we een lekker ontbijtje gegeten en een fruitshake
gedronken.Marlies had vannacht niet goed geslapen na haar grotervaring en heeft
na het ontbijt dus nog een klein dutje gedaan. Na de middag zijn we gaan tuben.
Volgens velen iets dat je in Vang Vieng gedaan moet hebben. Wij vonden er niet
zoveel aan. Drie uur dobberen op het water in een band is wel ontspannend maar gaat
nogal snel vervelen als je geen zittend gat hebt. Er zit niet veel stroming op
de rivier dus het was niet echt spannend. Kortom we hadden er meer van
verwacht. s Avonds voor 56000 kip voor ons twee samen ons eens goed gaan
overeten. Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert.
Lekker!
We hebben opnieuw fietsen gehuurd en zijn naar een waterval
gefietst. De waterval was maar 6km verderop. Een makkie dus! Niet echt! Het was
een veldbaan met dikke stenen maar we zijn er toch geraakt. De waterval was
niet spectaculair maar wel mooi en verfrissend. Spijtig genoeg vonden honderden
vliegen dat ook. Ambetante beesten! We zijn op tijd vertrokken want om 12 uur
begon de bootrace om het einde van het regenseizoen te vieren. We moesten ons
wel wat haasten dus spoorde Pieter Marlies aan om wat dapperder te zijn en
sneller bergaf te fietsen. Maar haast en spoed is zelden goed. In al zijn
snelheid is Pieter het sleuteltje van zijn fietsslot verloren. We hebben er nog
een uur in de brandende middagzon naar gezocht maar niet gevonden. Pieter zijn
straf: verbande schouders en 3 dagen geen BeerlaoJ
Het begin van de bootrace hebben we gemist maar gelukkig duurde die de hele
namiddag zodat we er even naar hebben kunnen kijken. Na de middag zijn we naar
de andere kant van het stadje gefietst richting de grotten. In de omgeving van
Vang Vieng zijn er verschillende grotten en we besloten er eentje te gaan
bekijken. We hadden onze pillampen mee. We waren er helemaal alleen en gingen
dus niet ver tot als een local ons aanspoorde om verder in de grot te gaan. Het
was een belevenis maar voor Marlies slechts once in a lifetime. We moesten door
kleine gangen en tunnels kruipen en was het niet de claustrofobie dan was het toch
de arachnafobie die voor lichte paniek zorgde. Na een maand reizen hebben we de
eerste reuzenspinnen gezien. Marlies is in de grot uitgeschoven en heeft er een
klein hematoom aan haar elleboog aan overgehouden. Maar daarbuiten zijn we
heelhuids terug geraakt. Nadien zijn we aan de rivier het einde van de bootrace
gaan bekijken. Het was net kermis in Laos en toen het donker werd lieten ze
bloemstukjes met kaarsjes op het water drijven. s Avonds zijn we iets gaan eten
en drinken met dezelfde mensen van in Luang Prabang en we hebben afgesproken om
de volgende dag samen te gaan tuben.
We zijn gaan klimmen met Bertrand en Norbert. Wij hadden
afgesproken om 9 uur en zijn dus op tijd opgestaan om de fietsen en ons
materiaal te gaan huren. Het waren wat rare mannen maar ze hebben ons een leuke
dag bezorgd en veel goedkoper dan als we het via een agentschap hadden gedaan.
s Avonds zijn we nog iets met hen gaan eten. Wij hadden ons lesje geleerd en
bestelde een lekkere lao curry. De fransman wist dit duidelijk nog niet. Hij
bestelde een kebap ... een tegenvaller.
Vandaag hebben we het stadje wat verkend en prijzen gevraagd
van activiteiten die we de volgende dagen zouden kunnen doen. Toevallig zagen
we at Adams rock climbing school een papiertje hangen van een fransman die op zoek
was naar een klimpartner. Hij verbleef in dezelfde guesthouse als wij. Wij
hebben hem een mailtje gestuurd en afgesproken om de dag erop te gaan klimmen.
Aangezien hij al het materiaal had en wij enkel gordels en schoenen moesten
huren, kwam het voor ons veel goedkoper uit. s Avonds in een restaurantje gaan
eten. Een lekkere Aziatische schotel voor Pieter: kip zoetzuur. En voor Marlies
een veel te kleine spaghetti die bijlange niet kon tippen aan die van mama.
Moraal van het verhaal: order local food! Lekkerder en goedkoper.
Na enkele leuke dagen in Luang Prabang was het tijd om naar
onze volgende bestemming te vertrekken: Vang Vieng. Dat stadje ligt maar 330 km
verder maar de bus deed er 7.30 uur over. De wegen zijn hier niet fantastisch
maar het was een mooie rit door de bergen. Het enige nadeel was dat we super
veel honger hadden. Bij het busticket hadden we een foodcoupon gekregen. We
dachten dus dat we rond de middag eten gingen krijgen. De bus is echter pas om
15 uur gestopt om te gaan eten. Aangekomen in het busstation van Vang Vieng nam
iedereen zoals gewoonlijk een tuktuk en zijn wij te voet naar het centrum
vertrokken. Het was slechts 2 km. Peanuts. Na onze goedkope guesthouse in Luang
Prabang (40.000 Kip) hadden we ons voorgenomen om een goede prospectie te doen.
Ware het niet dat de eerste guesthouse ons zo goed beviel zodat we niet verder
hebben gezocht. 40000 kip voor een grote, propere kamer met eigen badkamer.
Vandaag was een chill-dag. In de voormiddag naar het royal
palace gegaan. Omdat we niet echt wisten of je moest betalen voor in het park te
gaan of enkel om de buddha te zien, hebben we niet betaald en gewoon wat buiten
rond gewandeld. We hadden al genoeg buddhas gezien. In de namiddag hebben we fietsen gehuurd om
in Luang Prabang wat rond te rijden en de bustickets voor Vang Vieng te gaan
kopen. s Avonds afgesproken met Loes (ze verblijft toevallig in het zelfde
guesthouse) Marisa, Mike en Sophie om naar de zonsondergang op mount Phou Si te
gaan kijken. Het was een hele mooie zonsondergang maar het verloor veel van
zijn charme omdat er zoveel volk was. Het was nog een leuke avond die spijtig
genoeg snel gedaan was omdat we overal werden buiten gezet. Eerst in het
restaurant omdat ons eten op was en we de plaats innamen van andere mensen en
daarna in de bar omdat alles sluit rond 23u.
De winnaar van de vorige quizvraag is bekend! Mama je hebt weer gewonnen. Je bent goed bezig! De banaantjes kostten inderdaad 5 bath. Toegegeven het waren geen eerste keuze bananen maar wel lekker.
In Chiang Khong hebben we een kilo ananas en een kilo mango gekocht. Deze keer wel eerste keuze en overheerlijk (vooral de ananas!). Hoeveel hebben wij daarvoor betaald? Gelieve te antwoorden in prijs (Bath) per kilo en per fruitsoort.
Omdat het al zolang geleden was dat we een quizvraag hadden gepost, stellen we er nog eentje. Hoe oud is deze schattige waterbuffel, Suzan, waar we persoonlijk een rijstveld mee hebben omgeploegd?
Het was vandaag vroeg dag. We zijn om 5 uur opgestaan voor
een niet te missen gebeurtenis. Tussen
5.30 en 6.30 wanneer de zon opkomt, komen alle monniken op straat om hun
eten voor die dag te verzamelen. Elke monnik draagt een grote pot waarin rijst,
bananen, koekjes enz. gedeponeerd kunnen worden. Het is niet alleen de lokale
bevolking die voedsel geeft maar ze maken er ook wat een toeristische attractie
van. Je kan aan een kraampje eten kopen en langs kant van de straat op een
matje gaan zitten wachten tot als de monniken komen en dan het voedsel in hun
pot leggen. Nadien een smoothie en een baguette met banaan en nutella gaan
kopen vooraleer we met de fiets naar een rijstboerderij vertrokken. Daar leggen
ze al doende uit hoe rijst wordt geteeld en verwerkt. Het was een hele leuke en
leerrijke ervaring (behalve enkele irritante kinderen van een gezin dat ook de
rondleiding volgde). Op het einde hebben we een super lekker rijstbuffet
gekregen inclusief rijstwijn. We wisten niet dat je zoveel lekkers met
rijst kon maken.
Informatief: "Sticky rice: van rijstkorrel tot maaltijd."
Selectie van de goede rijstkorrels: water mengen
met zout. Je legt een ei in water en voegt zout toe. Als het ei drijft is er
voldoende zout in. Je legt nadien de droge rijstkorrels in het zoutwater. De
korrels die zinken veel beter dan de lichte en kunnen gebruikt worden om te
zaaien.
Zaaien. De rijstkorrels op vochtige grond
gestrooid en een aantal keer per dag bevochtigd. Na die 10 à 20 dagen zijn de
plantjes groot genoeg om te planten.
Prepare the Paddy. Met een waterbuffel wordt een
ondergelopen stukje veld omgeploegd.
Planten. De plantjes worden 15à 20 cm uit elkaar, plantje per plantje met
de hand in de modder gezet.
Onderhoud van de velden: Irrigatie en onkruit
snoeien. Via terrasjes en modderdammetjes worden de velden afwisseld
ondergelopen en drooggelegd. Het droogleggen dient om de planten zich dieper te
laten wortelen en daardoor sterker te laten worden.
Oogsten. Met een scherpe sikkel worden
rijstplantjes met de hand geoost en in bussels te drogen gelegd.
Nadat de bussels 4 à 5 dagen in de zon hebben
gedroogd, kunnen de rijstkorrels van de plant gescheiden worden. Dit gebeurt
door met behulp van een speciek werktuig de bussels hard tegen de grond te
slaan.
Als de bussels tegen de grond worden geslagen, verliest
de plant ook wat loof. Om die van de rijstkorrels te scheiden gebruikt men een
grote waaier. Het loof dient als voedsel voor de waterbuffel.
De rijst verzamelen in grote mand en op de rug
(en aan het hoofd) naar binnen dragen. Hier is de normale levenscyclus van de rijstkorrel rond, maar vooraleer je de rijst kan eten volgen er nog een paar stappen...
De pel van de rijstkorrels met een soort stamper
in een stenen pot breken. Het duurt handmatig (eigenlijk voetmatig) 30 min voor ongeveer 5 kilo en machinaal
10 min voor 10 kilo.Aangezien de lokale boeren geen machine hebben
moet er dus hard gewerkt worden voor elke maaltijd... geen wonder dat je op het
platteland geen dikke mensen ziet.
De rijst opschudden zodat de pelletjes
wegwaaien. De pelletjes worden ook gebruikt . Het allerzuiverste wordt
eruitgezeefd en dient als voedsel voor het kleinvee. De groffere pelletjes
worden deels gebruikt om rijstwijn van te maken en worden deels gecomposteerd.
De rijst drie uur laten weken in water. Het
water wordt heel zacht en wordt gebruikt als shampoo en huidverzorgend middel.
Het was al sinds de umphang trek geleden dat we nog
gezwommen hadden en omdat het hier zo overdag zo warm is, keken we er echt naar
uit om nog eens te gaan zwemmen. We hebben een mountenbike gehuurd zijn in de voormiddag vertrokken naar een
waterval 30km verderop. Het was een prachtige fietstocht door een bergachtig
landschap, langs rijstvelden, buffels en super schattige schoolgaande kindjes.
De fietsen worden nog steeds beter. Deze keer hadden we een Trek met 24
versnellingen en perfect werkende remmen. Zelfs Marlies is zonder stappen de
heuvels opgeraakt. Het park met de waterval deed ons wat denken aan Plitvice in
Kroatie maar dan wel kleiner. In tegenstelling tot Plitvice mocht je hier
echter wel zwemmen. Net een tropisch zwembad van in Centerparcs maar dan in het
echt! Daarnaast kon je in het park ook een bezoekje brengen aan een
opvangcentrum voor mishandelde beren. Na
de verkoelende duik in het water keerden we met de fiets thuis terug
huiswaarts. We kwamen kinderen tegen die terug van school kwamen. Pieter heeft
er eentje een lift naar huis gegeven terwijl een hele bende kinderen naast ons
meeliep. s Avonds opnieuw naar de avondmarkt om te gaan shoppen. Resultaat:
een notieboekje, 2 tshirts voor Pieter en voor ieder nog een broek.
Pieter is vroeg opgestaan en aangezien Marlies eens goed
heeft uitgeslapen (zalig!) heeft hij uitgezocht wat er allemaal te doen is in
Luang Prabang. We zijn op de markt een broodje gaan eten met een smoothie. Heerlijk!
We weten al waar we de komende dagen zullen eten J.
Nadien hebben we de stad wat verkend. Super mooi! Koloniale herenhuizen tussen
palmbomen en s avonds een van de mooiste zonsondergangen aan de oever van de
Mekong. Er wordt nog steeds gewerkt aan onze conditie dus zijn we een
half uurtje gaan joggen. Om de dag af te sluiten, een lekker all you can eat
voor 1 euro en daarna was het shopping tijd op de markt. We hebben ons allebei een mooie broek gekocht.
Vandaag ging onze boottocht op de Mekong verder naar Luang
Prabang. De tocht duurde langer als gisteren maar het was prachtig. We zaten
ook iets confortabeler aangezien we vroeg op de boot waren gegaan en onze stoelen
een beetje naar achter hadden geschoven. GeniepigJ
Rond zonsondergang kwamen we aan in Luang Prabang. De stad is werelderfgoed, de
verwachtingen zijn dus hoog. Zoals In Pak Beng stonden er weer veel mensen ons
op te wachten om ons een slaapplaats aan te bieden. Wel gemakkelijk voor ons.
Je vraagt overal de prijs en je kiest er de goedkoopste uit. Resultaat: ruime,
propere kamer met gratis drinkwater, koffie en thee aan 4 euro per nacht voor
ons twee.s Avonds een bezoekje gebracht aan de avondmarkt en daarna ons keveke
in.
Vanmorgen opnieuw ons lekker ontbijtje gaan eten. Nadien
werden we opgehaald door een TukTuk om ons 1km verder af te zetten aan de
paspoortcontrole. Dat hadden we evengoed te voet kunnen doen maar het was
inbegrepen in het bootticket dat we geboekt hadden. De Thaise dame van het
reisbureau wist ons te vertellen dat het visum voor Laos 36 dollar kost (het is
weekend dus duurder) en als we met bath zouden betalen zou het nog duurder
zijn. Zij bood ons aan om de 36 dollar te wisselen voor 1250 bath. We wisten
dat ze ons int zak aant zetten was aangezien de banken op zondag gesloten zijn
dachten we geen andere keuze te hebben. Aangekomen aan de andere kant van de
rivier, in Laos dus, hadden we al snel door dat we goed in het zak gezet waren.
Naast het loket waar je het visum kan kopen was een wisselbureau met normale
tarieven. Balen. Het verkrijgen van het visum was maar een rare bedoening. Met 50
man tegelijk gaf je uw paspoort af en zetten zij er een visum in. Nadien
toonden ze de fotos van de paspoorten en dan moest je maar zien dat je het
juiste paspoort terugkreeg. Eenmaal voorbij de paspoortcontrole hadden we door
dat we onze boottocht teveel betaald hadden. We voelden ons op dat moment niet
zo goed en als de man die voor ons moest zorgen, ons nadien ergens dropte,
vreesden we even dat ons geboekte ticket helemaal niets waard was. Gelukkig
waren we niet de enige toeristen die daar zaten te wachten. Na een uurtje
werden we dan toch opgehaald en naar de boot gebracht. Oef. De bootrit was wel
mooi maar niet super confortabel. Na 6 uur varen waren we dus wel blij dat we
eraf mochten. Bij onze aankomst in Pak Beng stond de pier vol met uitbaters van
guesthouses om mensen te overhalen naar hun guesthouse te komen. Door niet te
overhaast te beslissen hebben we een goedkope kamer kunnen vinden (ookal hadden
ze ons aan de grenspost proberen wijsmaken dat we nix gingen vinden.) s Avonds
hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door het dorp. Pak Beng bestaat
louter uit guesthouses/hotels/restaurants die erop gericht zijn massas
toeristen voor 1 nacht te ontvangen op de weg naar Luang Prabang. Hier valt echt niets te beleven en
we zijn blij dat we hier morgen terug kunnen vertrekken.
Vanmorgen hebben een topontbijt gegeten: vers gebakken brood
met boter en appelsienenconfiture met daarbij een verse smoothie van ananas en
wortel. Na drie weken had Marlies erg veel zin in een lekker stukje brood. We
hebben al vaak een brood gekocht in de supermarkt maar daar trekt het op niet
veel. Gelukkig had Pieter in de lonely planet dit adresje gevonden. Nadien
hebben we onze trip naar Luang Prabang
in Laos vastgelegd bij Easytrip. Volgens de Lonely Planet was dit een
betrouwbaar agentschap maar wij hebben dat toch anders ervaren. Alles was wel
geregeld maar we hebben te veel betaald. Een goede les voor onze verdere reis:
probeer alles zelf ter plaatse te regelen. Verder hebben we er een gezellig
dagje aan de Mekhong van gemaakt met een ananas en mango s gekocht op de
markt. De dag hebben we afgesloten met een stevige workout aan de
riverside. We werken dus nog steeds aan
onze conditie.
Vandaag op tijd opgestaan om een plaatsje op de bus naar
Chang Khong te reserveren. Aangezien de bus pas om 12u10 vertrok zijn we aan
het water gaan ontbijten en hebben we onze voormiddag doorgebracht onder de
palmbomen aan de oever van het moeras. Nadien met de bus naar Chang Khong ...
onze laatste bestemming in Thailand voor we de grens oversteken naar Laos. In
Chang Khong snel een goede slaapplaats gevonden en nadien het stadje ingegaan
op zoek naar eten. Het maakte niet zoveel uit wat we zouden eten als het maar
geen soep met noodles was, want dat zijn we wat beu gegeten. Uiteindelijk in
een lokale tent terechtgekomen waar we de tot nu toe allerbeste rijst met kip
van heel Thailand hebben gegeten. Nadien als dessert een overheerlijke ananas
op de markt gekocht. Terug wat energie opgedaan en wat
kan er dan nog mooier zijn dan een avondje langs de oever van de Mekong rivier
met zicht op Laos ...
Vandaag nog is een rustige dag om wat te bekomen van de
drukte van Chiang Mai en de verplaatsing van gisteren. Bij valavond wanneer de
temperatuur wat daalt voor de eerste keer deze reis gaan lopen langs het moeras
van Phayao. Super mooi ... en nadien samen met locals onze work out voortgezet
op de fitometer. Nadien naar goede gewoonte een Chang en Cola aan het water ...
meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te zijn ;-).
Na ons vaste maar overheerlijke ontbijt te voet naar het
busstation van Chiang Mai. Daar aangkomen om 10u45 vernamen we dat alle bussen
naar Phayao volzet waren tot 16u30... dus tijd genoeg om ons dagboek aan te
vullen en onze verdere trip wat uit te stippelen. Om 19u30 aangekomen in
Phayao. Op het eerste zicht gaf de stad een zeer verlaten indruk... achteraf
bleek dat dat komt omdat s avonds iedereen aan het water (moeras) gaat zitten
om gezellig iets te drinken. Wij hebben het goede voorbeeld van de locals
gevolgd en zijn in de supermarkt een lekkere Chang (beste bier van Thailand
volgens Pieter) en coca cola (beste cola merk ter wereld volgens Marlies) gaan
halen om die langs het water op te drinken.
