Vanmorgen opnieuw ons lekker ontbijtje gaan eten. Nadien
werden we opgehaald door een TukTuk om ons 1km verder af te zetten aan de
paspoortcontrole. Dat hadden we evengoed te voet kunnen doen maar het was
inbegrepen in het bootticket dat we geboekt hadden. De Thaise dame van het
reisbureau wist ons te vertellen dat het visum voor Laos 36 dollar kost (het is
weekend dus duurder) en als we met bath zouden betalen zou het nog duurder
zijn. Zij bood ons aan om de 36 dollar te wisselen voor 1250 bath. We wisten
dat ze ons int zak aant zetten was aangezien de banken op zondag gesloten zijn
dachten we geen andere keuze te hebben. Aangekomen aan de andere kant van de
rivier, in Laos dus, hadden we al snel door dat we goed in het zak gezet waren.
Naast het loket waar je het visum kan kopen was een wisselbureau met normale
tarieven. Balen. Het verkrijgen van het visum was maar een rare bedoening. Met 50
man tegelijk gaf je uw paspoort af en zetten zij er een visum in. Nadien
toonden ze de fotos van de paspoorten en dan moest je maar zien dat je het
juiste paspoort terugkreeg. Eenmaal voorbij de paspoortcontrole hadden we door
dat we onze boottocht teveel betaald hadden. We voelden ons op dat moment niet
zo goed en als de man die voor ons moest zorgen, ons nadien ergens dropte,
vreesden we even dat ons geboekte ticket helemaal niets waard was. Gelukkig
waren we niet de enige toeristen die daar zaten te wachten. Na een uurtje
werden we dan toch opgehaald en naar de boot gebracht. Oef. De bootrit was wel
mooi maar niet super confortabel. Na 6 uur varen waren we dus wel blij dat we
eraf mochten. Bij onze aankomst in Pak Beng stond de pier vol met uitbaters van
guesthouses om mensen te overhalen naar hun guesthouse te komen. Door niet te
overhaast te beslissen hebben we een goedkope kamer kunnen vinden (ookal hadden
ze ons aan de grenspost proberen wijsmaken dat we nix gingen vinden.) s Avonds
hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door het dorp. Pak Beng bestaat
louter uit guesthouses/hotels/restaurants die erop gericht zijn massas
toeristen voor 1 nacht te ontvangen op de weg naar Luang Prabang. Hier valt echt niets te beleven en
we zijn blij dat we hier morgen terug kunnen vertrekken.
Vanmorgen hebben een topontbijt gegeten: vers gebakken brood
met boter en appelsienenconfiture met daarbij een verse smoothie van ananas en
wortel. Na drie weken had Marlies erg veel zin in een lekker stukje brood. We
hebben al vaak een brood gekocht in de supermarkt maar daar trekt het op niet
veel. Gelukkig had Pieter in de lonely planet dit adresje gevonden. Nadien
hebben we onze trip naar Luang Prabang
in Laos vastgelegd bij Easytrip. Volgens de Lonely Planet was dit een
betrouwbaar agentschap maar wij hebben dat toch anders ervaren. Alles was wel
geregeld maar we hebben te veel betaald. Een goede les voor onze verdere reis:
probeer alles zelf ter plaatse te regelen. Verder hebben we er een gezellig
dagje aan de Mekhong van gemaakt met een ananas en mango s gekocht op de
markt. De dag hebben we afgesloten met een stevige workout aan de
riverside. We werken dus nog steeds aan
onze conditie.
Vandaag op tijd opgestaan om een plaatsje op de bus naar
Chang Khong te reserveren. Aangezien de bus pas om 12u10 vertrok zijn we aan
het water gaan ontbijten en hebben we onze voormiddag doorgebracht onder de
palmbomen aan de oever van het moeras. Nadien met de bus naar Chang Khong ...
onze laatste bestemming in Thailand voor we de grens oversteken naar Laos. In
Chang Khong snel een goede slaapplaats gevonden en nadien het stadje ingegaan
op zoek naar eten. Het maakte niet zoveel uit wat we zouden eten als het maar
geen soep met noodles was, want dat zijn we wat beu gegeten. Uiteindelijk in
een lokale tent terechtgekomen waar we de tot nu toe allerbeste rijst met kip
van heel Thailand hebben gegeten. Nadien als dessert een overheerlijke ananas
op de markt gekocht. Terug wat energie opgedaan en wat
kan er dan nog mooier zijn dan een avondje langs de oever van de Mekong rivier
met zicht op Laos ...
Vandaag nog is een rustige dag om wat te bekomen van de
drukte van Chiang Mai en de verplaatsing van gisteren. Bij valavond wanneer de
temperatuur wat daalt voor de eerste keer deze reis gaan lopen langs het moeras
van Phayao. Super mooi ... en nadien samen met locals onze work out voortgezet
op de fitometer. Nadien naar goede gewoonte een Chang en Cola aan het water ...
meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te zijn ;-).
Na ons vaste maar overheerlijke ontbijt te voet naar het
busstation van Chiang Mai. Daar aangkomen om 10u45 vernamen we dat alle bussen
naar Phayao volzet waren tot 16u30... dus tijd genoeg om ons dagboek aan te
vullen en onze verdere trip wat uit te stippelen. Om 19u30 aangekomen in
Phayao. Op het eerste zicht gaf de stad een zeer verlaten indruk... achteraf
bleek dat dat komt omdat s avonds iedereen aan het water (moeras) gaat zitten
om gezellig iets te drinken. Wij hebben het goede voorbeeld van de locals
gevolgd en zijn in de supermarkt een lekkere Chang (beste bier van Thailand
volgens Pieter) en coca cola (beste cola merk ter wereld volgens Marlies) gaan
halen om die langs het water op te drinken.
Leuk zoveel reacties te krijgen op onze quizvraag. Aangezien het zo een succes is gaan we er mee door.
André was eigenlijk de eerste met het goede antwoord: een sproeier om uw poep mee af te sproeien na een nummer 2. Dit vind je hier in Thailand bij elke WC. We zijn er nog niet echt uit of het als vervanger van toilet papier dient of bijkomstig wordt gebruikt ...
Mama en Papa van Marlies waren ook correct. Achter de sproeier zat een coucaracha verstopt.
Goede antwoorden kunnen tijdens een bezoekje aan ons verzilverd worden!
En dan nu quizvraag nummer 2:
We hebben op de avondmarkt in Lampang een tros bananen gekocht (zie foto). 14 kleine 2e keus banaantjes die we de dag erna als ontbijt hebben gegeten. Hoeveel heeft deze tros bananen gekost? Prijs liefst in Bath (de Thaise munteenheid) te vermelden, aangezien de wisselkoers naar euro nogal kan schommelen. Bij ons vertrek was 1 euro = 37,6 bath, nu is het 40,19 bath...
In Chiang Mai hebben we net buiten het centrum, in een mooi park, een fitometer ontdekt. Daar zijn we samen met enkele locals en duizenden muggen aan onze conditie gaan werken.
Op tijd opgestaan en weer een lekker ontbijt van muesli,
vers fruit en yoghurt gegeten. Nadien hebben we in het hostel een brommer
gehuurd en zijn we vertrokken naar Doi Inthanon, een nationaal park rond de
hoogste berg van Thailand (2565 m). In het begin was het even wennen aangezien Pieter nog nooit met een brommer had gereden en meteen in het helse Thaise
verkeer werd gesmeten. Het ging gelukkig goed en we zijn zonder problemen in
het park geraakt. Onderweg naar de top van de berg zagen we enkele mooie
watervallen en na een kleine offroad-excursie zagen we ook prachtige
rijstvelden. Hoe hoger we gingen hoe kouder en natter het werd, maar het was
zeker de moeite. Een paar kilometer voor de top hebben we twee mooie moderne
tempels bezocht. Zij zijn gebouwd in 1989 en 1992 en omgeven door perfect
onderhouden bloementuintjes. Nadien zijn we verder naar de top gereden om daar
een warme chocomelk te drinken. Niet gedacht dat we ooit zo koud zouden hebben
in Thailand! Ondertussen was het al 5 uur en dus hoog tijd om terug naar
beneden te gaan. Bij valavond kwamen we beneden aan de berg. Het was nog net
licht genoeg om een foto te gaan nemen van een waterval die we in het opgaan
hadden overgeslaan. Daarna mocht Pieter in het donker nog 57km rijden naar
Chiang Mai. Als leken hebben we vandaag meer dan 200km toch wel goed gereden.
Het was dan ook een top-brommer! Aangekomen in Chiang Mai gingen we eten op ons
vast stekje aan het water. Deze keer geen soep, rijst of noedels maar wel een
lekkere loempia. Dat heeft gesmaakt! En never change a winning team: achteraf
hebben we ons nog eens getrakteerd op een lekkere passievrucht-smoothie. Desert
ging er deze keer spijtig genoeg niet meer bij.
We hebben opnieuw fietsen gehuurd. Ze waren nog steeds geen
climb-material maar wel de perfecte stadfiets. We hadden even genoeg van al de
tempels en hebben een uitstapje gemaakt naar de zoo van Chiang Mai. Het is zeer
vergelijkbaar met een dierentuin bij ons, maar het was een zalig ontspannende
dag. s Avonds terug ons menu aan het water: Thaise Wantan soep,
passievruchten-smoothie en cocosnoot pannenkoekjes voor 50 Bath/persoon (nog
geen anderhalve euro)
Tijd om te gaan stemmen maar niet voor ons J. Na een overheerlijk
ontbijt van vers fruit met muesli en yogurt hebben we twee fietsen gehuurd (de fietsen
waren al beter dan in Sukhothai, maar nog niet perfect) en zijn richting Doi
Suthep gefietst, een nationaal park een paar kilometer te noorden van Chiang
Mai. Het park bevat ondermeer een berg Doi Suthep van 1676m en mooie, maar
kleine watervallen. Op de bergflank ligt een mooie maar zeer druk bezochte
tempel. Het leek wel het Lourdes van Thailand. Ons eerste plan was om er naar
toe te fietsen maar aangezien Marlies een serieuze verkoudheid had en de
fietsen niet echt climb-material waren, hebben we toch maar een Songtaew naar
boven genomen. Via een zij-ingang zijn we zonder betalen in de tempel geraakt.
Het was niet onze bedoeling maar we waren binnen voor we het wisten. Om de
locals te steunen en omdat we er zin in hadden, hebben we met het ingangsgeld
een ijsje gekocht. Nadien hebben we een wandeling van 12km naar beneden gemaakt.
Aangezien iedereen daar de Songtaew neemt, werden we wat raar bekeken. We waren
dus blij toen we andere wandelaars tegenkwamen. Met de fiets zijn we
teruggereden naar Chiang Mai en zijn we aan de straatrestaurantjes aan het
water iets gaan eten. De thaise Wantan soep, de passievruchten-smoothie en de
cocosnoot-pannenkoekjes waren een zalige ontdekking.
s Morgens like usual (voor ons dan toch want we zijn
blijkbaar de enigen die dat doen) te voet naar het busstation en s middags
aangekomen in Chiang Mai. Ook hier zijn we te voet naar het centrum gewandeld.
Stevige wandeling maar perfect doenbaar. Pieter had op de bus tijd genoeg gehad
om de Lonely Planet te lezen en had al een goed adresje uitgekozen: Julie
Guesthouse. Een topper! Verder hebben we de stad wat verkend. Dit is tot nu toe
de meest toeristische stad die we al bezocht hebben. We waren niet meer gewoon
om zoveel toeristen te zien. In het Guesthouse verbleven veel Hollanders die
naar Chiang Mai kwamen voor het nachtleven en de naar hun ervaring gewillige
Thaise vrouwen. Al moet je daarbij wel opletten dat je niet met een ladyboy in
bed beland.Wij zijn niet het nachtleven ingedoken maar wel naar de Saturday
Walking Street geweest: een avondmarkt die enkel op zaterdag plaatsvindt. Het leek wat op een avondmarkt in
Zuid-Frankrijk maar dan veel drukker. Tussen al die mensen is het echt niet te
geloven dat we Loes en Elly uit Bangkok terug tegenkwamen. Het was leuk om te
vernemen hoe zij de Umphang Trail hadden beleefd.
Voor de geïnteresseerde kinesitherapeuten, een update over oefentherapie. In bijlage een foto van de lokale zumba (met aangepaste muziek:)) en een moderne versie van de legpress, loopband en hometrainer.
Uitgeslapen en nadien naar het busstation gewandeld met twee
vriendelijke duitsers. Spijtig genoeg gingen zij zuid- en wij noordwaarts. Na
een busrit van 3 uur kwamen we aan in Lampang. De eerste indruk was nogal
tegenvallend. Het busstation lag in een lelijke buurt, we hadden honger en
hadden veel te warm. Na een goed doucheke en een lekker maaltijd gekocht op een
avondmarktje, konden we de stad beter appreciëren. Rustige straatjes met mooie
huizen. Ideaal om morgen nog een dagje tot rust te komen vooraleer we verder
trekken naar Chiang Mai.
Met de fiets naar Old Sukhothai. Opnieuw mochten we de
fietsen van het guest house gebruiken. De oude stad ligt 14km van de nieuwe
stad. Het was dus perfect te doen met de fiets (hoewel de eigenares van het
guesthouse schrok toen we zeiden dat we met de fiets gingen.) Ze zijn hier
blijkbaar gewoon om voor alles hun brommer of auto te nemen. Toegegeven, het
ging niet zo vlot als in België. Pieter had nu wel remmen maar geen goede
pedalen, een veel te laag zadel en banden die wel wat lucht konden gebruiken,
maar na een uurtje zijn we er toch goed geraakt. De tempels in de oude stad bevinden
zich in een prachtig park van 45 km² en behoren tot het werelderfgoed. Hoewel
dit een toeristische trekpleister is, lijk je er door de grote oppervlakte soms
alleen rond te lopen/fietsen. De tempels dateren uit de 12e-13e
eeuw en verschillen dus heel wat van stijl van de iets wat kitscherige modernde
tempels. Het was een zalige dag om in het zonnetje tussen de verschillende
ruïnes te fietsen. Aangezien aan elke tempel enkele grote spots stonden,
dachten we dat het mooiste savonds nog moest komen. Mooi niet. Om 7 zaten we
in het donker te wachten en wist een parkwachter ons te zeggen dat de lichten
niet aangingen. Na een lekker soepje zijn we dan maar teruggefietst naar de
nieuwe stad. Verrassend genoeg ging de terugweg veel sneller. Het opgaan bleek
vals plat te zijn.
s Ochtends weer vroeg uit ons bedje. 6u30! Want voor 8 uur
stond ons volgende vervoermiddel al klaar: een olifant. Que lindo! We hadden er
lang naar uitgekeken om eens op een olifant te kunnen zitten. Het was een erg
leuke ervaring maar de zitplaats was zo oncomfortabel gemaakt dat we na 4u blij
waren dat we er terug afkonden. In de namiddag moesten we opnieuw de lange en
oncomfortabele rit met de Songtaew doen naar Mae Sot. s Avonds terug in het
huis van Mr. Lar geslapen.
Op gestaan om 8 uur na een bestoken nacht voor Pieter. Zijn
benen en voeten staan vol muggenbeten (ongeveer 50). Die van Marlies niet
(ongeveer 10 en zelfs dat is volgens
Pieter overdreven). Na het ontbijt vertrokken naar Ti Lo Su, de hoogste
waterval van Zuid-Oost Asie. Het was een wandeling van anderhalve kilometer
door een bamboebos. En daarna, que lindo! Een super mooie waterval!! Eerst
konden we ze van beneden bekijken en fotos nemen ( dat was niet zo gemakkelijk
met al dat opspattend water). Toen riep Um (de gids) ons dat we hem moesten
volgen. Hij begon over rotsen te klimmen en bracht ons naar de hogere
platformen van de waterval. Dat was zo leuk! Het water was verfrissend maar
zeker niet koud. We konden af en toe een doucheke nemen. In Europa zou dit
nooit mogen wat betreft veiligheid en natuurbehoud. Het was zalig dat we er
alleen met ons drie waren. Op de terugweg hoorden we een grappig geluid. Het
leek erg op de walvis van Jeroen Leenders (zie youtube) maar het bleek een
gibbon te zijn. s Middags kregen we lunch terug op de kampplaats. Voor 1 keer
geen rijst maar pasta. Daarna vertrokken we te voet naar een dorp van de Karen.
Een hele mooie wandeling langs bamboes en rijstvelden. We zagen de
processierups (jaja die hebben ze hier ookJ)
en hoe onze gids eetbaar bamboe uit bamboeschuiten hakte. Marlies zag een naar
haar mening toch wel heel grote spin. En met een beetje pushen van de gids is
ze er van dicht bij een foto van gaan nemen. Het was gelukkig geen giftige.
Enkel spinnen die een hol in de grond maken (bijvoorbeeld tarantulas) zijn
giftig. Rond 3 uur kwamen we aan in het dorp. Misschien nog wel mooier dan de
waterval. Traditionele houten huisjes op palen, loslopende kippen, honden,
varkens, biggetjes en 1 peuti (een kleine kat)J
in een vallei omgeven door prachtige bergen en under coconut and banana trees.
We maakten een wandeling door het dorp, terwijl de ouderen hun dagelijkse
klusjes deden en de schattige kinderen op straat speelden. Om toch geen slechte
indruk te maken, en omdat wij en onze kleren heel hard stonken, hebben we
buiten aan een kraantje een waske gedaan. Nadien opnieuw een super lekkere
maaltijd gekregen met soup refill en candle light. Het zijn ongelooflijk lieve
mensen.
Opgestaan om 7u (que temprano) om op tijd aan het raften te
kunnen beginnen. Het raften was op een relatief rustige rivier, de Mae Klong,
maar echt prachtig. De eerste stop was bij de hot spring, zalig warm water en
aan de oevers een super zachte grond onder onze blote voetjes. Verderop hadden
we een pick nick met rijst en kip. Verder was het een rustgevend boottochtje
behalve dan het proberen fotograferen van een mooie blauwe vogel die steeds
iets te snel weg was. Het is uiteindelijk gelukt. Na de middag deden we een
stevige wandeling in de jungle. Het stijgen was hot en steamy, maar tijdens het
dalen kregen we wat verfrissing door een regenbui... lang leve het
regenseizoen. Aangkomen op de kampplaats hebben we ons snel gedouched en
gewapend tegen de muggen: lange broek, lange mouwen en deet, veel deet. Opnieuw
lekker gegeten en gedronken uit een beker van bamboe die de gids tijdens de
tocht voor ons had gemaakt (wat een poepie).
Na een goed doke werden we om 5 uur wakker in Mae Sot. Daar
werden we opgehaald door Mr. Lar. Bij hem thuis konden we nog een doke doen tot
8u30. De eerste activiteit op het programma was de border market. Een marktje
op de grens met Myanmar (Birma). In de namiddag vertrokken we met een Songtaew
naar Umphang. Wat een belevenis: met 18 mensen, een brommer, 3 zakken rijst en
nog wat bagage in een overdekte pick up truck. Comfortabel was het niet echt en
gelukkig had Marlies een touristil genomen. Na 4 uur (slechts 170 km, maar meer
dan 1000 bochten en vele paspoortcontroles voor Birma vluchtelingen) kwamen we
aan in Umphang: guest house the trekker hill. We kregen daar een
overheerlijke maaltijd en kropen nadien in ons caveke onder het roze
muskietennet. Ondanks de beestjes (kakkerlak en slak aan de wc op 2m van ons
bed) toch goed geslapen.
Avontuur in Bangkok. Samen met Elly (Noorwegen) en Loes
(Nederland) gingen we op weg naar Wat Arun. Eerst geprobeerd met de boot, maar
wegens koninklijke activiteiten vaarde er geen express boten (we geloofden de
Thai aan de ticket verkoop eerst niet omdat we dachten dat hij ons een duurdere
boot wou aansmeren). Het was spijtig genoeg waar. Nieuw plan: taxi... Ook geen
succes ... ze stopten wel maar wouden niet op de meter rijden (alleen aan een
vaste prijs die veel te duur is). We laten ons niet in het zak zetten dus gaan we
maar te voet. Ondertussen was het al ver middag, dus op zoek naar lunch. Ook
dat was een avontuur. In een klein steegje installeerden we ons aan een
tafeltje, maar bestellen was een ander paar mouwen: de dame sprak geen Engels
en belde haar dochter op om via de telefoon de bestelling op te nemen. Dat was
wel een succes: heel lekker gegeten voor maar 40 Bath (cola included). Voor een
keer dat Marlies eens geen cola bestelde maar water, kreeg ze wegens de
communicatieproblemen toch een cola . Its meant to be J. Nadien naar China town
gewandeld. Gezellige drukte en lekker gegeten aan de kraampjes. Satés op de
BBQ, geen idee wat het was, maar het was lekker dus geen vragen stellen. s
Avonds afscheid genomen van Elly en Loes en vertrokken op de Umphang trek met
een chique bus naar Mae Sot.