Omdat het al zolang geleden was dat we een quizvraag hadden gepost, stellen we er nog eentje. Hoe oud is deze schattige waterbuffel, Suzan, waar we persoonlijk een rijstveld mee hebben omgeploegd?
Het was vandaag vroeg dag. We zijn om 5 uur opgestaan voor
een niet te missen gebeurtenis. Tussen
5.30 en 6.30 wanneer de zon opkomt, komen alle monniken op straat om hun
eten voor die dag te verzamelen. Elke monnik draagt een grote pot waarin rijst,
bananen, koekjes enz. gedeponeerd kunnen worden. Het is niet alleen de lokale
bevolking die voedsel geeft maar ze maken er ook wat een toeristische attractie
van. Je kan aan een kraampje eten kopen en langs kant van de straat op een
matje gaan zitten wachten tot als de monniken komen en dan het voedsel in hun
pot leggen. Nadien een smoothie en een baguette met banaan en nutella gaan
kopen vooraleer we met de fiets naar een rijstboerderij vertrokken. Daar leggen
ze al doende uit hoe rijst wordt geteeld en verwerkt. Het was een hele leuke en
leerrijke ervaring (behalve enkele irritante kinderen van een gezin dat ook de
rondleiding volgde). Op het einde hebben we een super lekker rijstbuffet
gekregen inclusief rijstwijn. We wisten niet dat je zoveel lekkers met
rijst kon maken.
Informatief: "Sticky rice: van rijstkorrel tot maaltijd."
Selectie van de goede rijstkorrels: water mengen
met zout. Je legt een ei in water en voegt zout toe. Als het ei drijft is er
voldoende zout in. Je legt nadien de droge rijstkorrels in het zoutwater. De
korrels die zinken veel beter dan de lichte en kunnen gebruikt worden om te
zaaien.
Zaaien. De rijstkorrels op vochtige grond
gestrooid en een aantal keer per dag bevochtigd. Na die 10 à 20 dagen zijn de
plantjes groot genoeg om te planten.
Prepare the Paddy. Met een waterbuffel wordt een
ondergelopen stukje veld omgeploegd.
Planten. De plantjes worden 15à 20 cm uit elkaar, plantje per plantje met
de hand in de modder gezet.
Onderhoud van de velden: Irrigatie en onkruit
snoeien. Via terrasjes en modderdammetjes worden de velden afwisseld
ondergelopen en drooggelegd. Het droogleggen dient om de planten zich dieper te
laten wortelen en daardoor sterker te laten worden.
Oogsten. Met een scherpe sikkel worden
rijstplantjes met de hand geoost en in bussels te drogen gelegd.
Nadat de bussels 4 à 5 dagen in de zon hebben
gedroogd, kunnen de rijstkorrels van de plant gescheiden worden. Dit gebeurt
door met behulp van een speciek werktuig de bussels hard tegen de grond te
slaan.
Als de bussels tegen de grond worden geslagen, verliest
de plant ook wat loof. Om die van de rijstkorrels te scheiden gebruikt men een
grote waaier. Het loof dient als voedsel voor de waterbuffel.
De rijst verzamelen in grote mand en op de rug
(en aan het hoofd) naar binnen dragen. Hier is de normale levenscyclus van de rijstkorrel rond, maar vooraleer je de rijst kan eten volgen er nog een paar stappen...
De pel van de rijstkorrels met een soort stamper
in een stenen pot breken. Het duurt handmatig (eigenlijk voetmatig) 30 min voor ongeveer 5 kilo en machinaal
10 min voor 10 kilo.Aangezien de lokale boeren geen machine hebben
moet er dus hard gewerkt worden voor elke maaltijd... geen wonder dat je op het
platteland geen dikke mensen ziet.
De rijst opschudden zodat de pelletjes
wegwaaien. De pelletjes worden ook gebruikt . Het allerzuiverste wordt
eruitgezeefd en dient als voedsel voor het kleinvee. De groffere pelletjes
worden deels gebruikt om rijstwijn van te maken en worden deels gecomposteerd.
De rijst drie uur laten weken in water. Het
water wordt heel zacht en wordt gebruikt als shampoo en huidverzorgend middel.
Het was al sinds de umphang trek geleden dat we nog
gezwommen hadden en omdat het hier zo overdag zo warm is, keken we er echt naar
uit om nog eens te gaan zwemmen. We hebben een mountenbike gehuurd zijn in de voormiddag vertrokken naar een
waterval 30km verderop. Het was een prachtige fietstocht door een bergachtig
landschap, langs rijstvelden, buffels en super schattige schoolgaande kindjes.
De fietsen worden nog steeds beter. Deze keer hadden we een Trek met 24
versnellingen en perfect werkende remmen. Zelfs Marlies is zonder stappen de
heuvels opgeraakt. Het park met de waterval deed ons wat denken aan Plitvice in
Kroatie maar dan wel kleiner. In tegenstelling tot Plitvice mocht je hier
echter wel zwemmen. Net een tropisch zwembad van in Centerparcs maar dan in het
echt! Daarnaast kon je in het park ook een bezoekje brengen aan een
opvangcentrum voor mishandelde beren. Na
de verkoelende duik in het water keerden we met de fiets thuis terug
huiswaarts. We kwamen kinderen tegen die terug van school kwamen. Pieter heeft
er eentje een lift naar huis gegeven terwijl een hele bende kinderen naast ons
meeliep. s Avonds opnieuw naar de avondmarkt om te gaan shoppen. Resultaat:
een notieboekje, 2 tshirts voor Pieter en voor ieder nog een broek.
Pieter is vroeg opgestaan en aangezien Marlies eens goed
heeft uitgeslapen (zalig!) heeft hij uitgezocht wat er allemaal te doen is in
Luang Prabang. We zijn op de markt een broodje gaan eten met een smoothie. Heerlijk!
We weten al waar we de komende dagen zullen eten J.
Nadien hebben we de stad wat verkend. Super mooi! Koloniale herenhuizen tussen
palmbomen en s avonds een van de mooiste zonsondergangen aan de oever van de
Mekong. Er wordt nog steeds gewerkt aan onze conditie dus zijn we een
half uurtje gaan joggen. Om de dag af te sluiten, een lekker all you can eat
voor 1 euro en daarna was het shopping tijd op de markt. We hebben ons allebei een mooie broek gekocht.
Vandaag ging onze boottocht op de Mekong verder naar Luang
Prabang. De tocht duurde langer als gisteren maar het was prachtig. We zaten
ook iets confortabeler aangezien we vroeg op de boot waren gegaan en onze stoelen
een beetje naar achter hadden geschoven. GeniepigJ
Rond zonsondergang kwamen we aan in Luang Prabang. De stad is werelderfgoed, de
verwachtingen zijn dus hoog. Zoals In Pak Beng stonden er weer veel mensen ons
op te wachten om ons een slaapplaats aan te bieden. Wel gemakkelijk voor ons.
Je vraagt overal de prijs en je kiest er de goedkoopste uit. Resultaat: ruime,
propere kamer met gratis drinkwater, koffie en thee aan 4 euro per nacht voor
ons twee.s Avonds een bezoekje gebracht aan de avondmarkt en daarna ons keveke
in.
Vanmorgen opnieuw ons lekker ontbijtje gaan eten. Nadien
werden we opgehaald door een TukTuk om ons 1km verder af te zetten aan de
paspoortcontrole. Dat hadden we evengoed te voet kunnen doen maar het was
inbegrepen in het bootticket dat we geboekt hadden. De Thaise dame van het
reisbureau wist ons te vertellen dat het visum voor Laos 36 dollar kost (het is
weekend dus duurder) en als we met bath zouden betalen zou het nog duurder
zijn. Zij bood ons aan om de 36 dollar te wisselen voor 1250 bath. We wisten
dat ze ons int zak aant zetten was aangezien de banken op zondag gesloten zijn
dachten we geen andere keuze te hebben. Aangekomen aan de andere kant van de
rivier, in Laos dus, hadden we al snel door dat we goed in het zak gezet waren.
Naast het loket waar je het visum kan kopen was een wisselbureau met normale
tarieven. Balen. Het verkrijgen van het visum was maar een rare bedoening. Met 50
man tegelijk gaf je uw paspoort af en zetten zij er een visum in. Nadien
toonden ze de fotos van de paspoorten en dan moest je maar zien dat je het
juiste paspoort terugkreeg. Eenmaal voorbij de paspoortcontrole hadden we door
dat we onze boottocht teveel betaald hadden. We voelden ons op dat moment niet
zo goed en als de man die voor ons moest zorgen, ons nadien ergens dropte,
vreesden we even dat ons geboekte ticket helemaal niets waard was. Gelukkig
waren we niet de enige toeristen die daar zaten te wachten. Na een uurtje
werden we dan toch opgehaald en naar de boot gebracht. Oef. De bootrit was wel
mooi maar niet super confortabel. Na 6 uur varen waren we dus wel blij dat we
eraf mochten. Bij onze aankomst in Pak Beng stond de pier vol met uitbaters van
guesthouses om mensen te overhalen naar hun guesthouse te komen. Door niet te
overhaast te beslissen hebben we een goedkope kamer kunnen vinden (ookal hadden
ze ons aan de grenspost proberen wijsmaken dat we nix gingen vinden.) s Avonds
hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door het dorp. Pak Beng bestaat
louter uit guesthouses/hotels/restaurants die erop gericht zijn massas
toeristen voor 1 nacht te ontvangen op de weg naar Luang Prabang. Hier valt echt niets te beleven en
we zijn blij dat we hier morgen terug kunnen vertrekken.
Vanmorgen hebben een topontbijt gegeten: vers gebakken brood
met boter en appelsienenconfiture met daarbij een verse smoothie van ananas en
wortel. Na drie weken had Marlies erg veel zin in een lekker stukje brood. We
hebben al vaak een brood gekocht in de supermarkt maar daar trekt het op niet
veel. Gelukkig had Pieter in de lonely planet dit adresje gevonden. Nadien
hebben we onze trip naar Luang Prabang
in Laos vastgelegd bij Easytrip. Volgens de Lonely Planet was dit een
betrouwbaar agentschap maar wij hebben dat toch anders ervaren. Alles was wel
geregeld maar we hebben te veel betaald. Een goede les voor onze verdere reis:
probeer alles zelf ter plaatse te regelen. Verder hebben we er een gezellig
dagje aan de Mekhong van gemaakt met een ananas en mango s gekocht op de
markt. De dag hebben we afgesloten met een stevige workout aan de
riverside. We werken dus nog steeds aan
onze conditie.
Vandaag op tijd opgestaan om een plaatsje op de bus naar
Chang Khong te reserveren. Aangezien de bus pas om 12u10 vertrok zijn we aan
het water gaan ontbijten en hebben we onze voormiddag doorgebracht onder de
palmbomen aan de oever van het moeras. Nadien met de bus naar Chang Khong ...
onze laatste bestemming in Thailand voor we de grens oversteken naar Laos. In
Chang Khong snel een goede slaapplaats gevonden en nadien het stadje ingegaan
op zoek naar eten. Het maakte niet zoveel uit wat we zouden eten als het maar
geen soep met noodles was, want dat zijn we wat beu gegeten. Uiteindelijk in
een lokale tent terechtgekomen waar we de tot nu toe allerbeste rijst met kip
van heel Thailand hebben gegeten. Nadien als dessert een overheerlijke ananas
op de markt gekocht. Terug wat energie opgedaan en wat
kan er dan nog mooier zijn dan een avondje langs de oever van de Mekong rivier
met zicht op Laos ...
Vandaag nog is een rustige dag om wat te bekomen van de
drukte van Chiang Mai en de verplaatsing van gisteren. Bij valavond wanneer de
temperatuur wat daalt voor de eerste keer deze reis gaan lopen langs het moeras
van Phayao. Super mooi ... en nadien samen met locals onze work out voortgezet
op de fitometer. Nadien naar goede gewoonte een Chang en Cola aan het water ...
meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te zijn ;-).
Na ons vaste maar overheerlijke ontbijt te voet naar het
busstation van Chiang Mai. Daar aangkomen om 10u45 vernamen we dat alle bussen
naar Phayao volzet waren tot 16u30... dus tijd genoeg om ons dagboek aan te
vullen en onze verdere trip wat uit te stippelen. Om 19u30 aangekomen in
Phayao. Op het eerste zicht gaf de stad een zeer verlaten indruk... achteraf
bleek dat dat komt omdat s avonds iedereen aan het water (moeras) gaat zitten
om gezellig iets te drinken. Wij hebben het goede voorbeeld van de locals
gevolgd en zijn in de supermarkt een lekkere Chang (beste bier van Thailand
volgens Pieter) en coca cola (beste cola merk ter wereld volgens Marlies) gaan
halen om die langs het water op te drinken.
Leuk zoveel reacties te krijgen op onze quizvraag. Aangezien het zo een succes is gaan we er mee door.
André was eigenlijk de eerste met het goede antwoord: een sproeier om uw poep mee af te sproeien na een nummer 2. Dit vind je hier in Thailand bij elke WC. We zijn er nog niet echt uit of het als vervanger van toilet papier dient of bijkomstig wordt gebruikt ...
Mama en Papa van Marlies waren ook correct. Achter de sproeier zat een coucaracha verstopt.
Goede antwoorden kunnen tijdens een bezoekje aan ons verzilverd worden!
En dan nu quizvraag nummer 2:
We hebben op de avondmarkt in Lampang een tros bananen gekocht (zie foto). 14 kleine 2e keus banaantjes die we de dag erna als ontbijt hebben gegeten. Hoeveel heeft deze tros bananen gekost? Prijs liefst in Bath (de Thaise munteenheid) te vermelden, aangezien de wisselkoers naar euro nogal kan schommelen. Bij ons vertrek was 1 euro = 37,6 bath, nu is het 40,19 bath...
In Chiang Mai hebben we net buiten het centrum, in een mooi park, een fitometer ontdekt. Daar zijn we samen met enkele locals en duizenden muggen aan onze conditie gaan werken.
Op tijd opgestaan en weer een lekker ontbijt van muesli,
vers fruit en yoghurt gegeten. Nadien hebben we in het hostel een brommer
gehuurd en zijn we vertrokken naar Doi Inthanon, een nationaal park rond de
hoogste berg van Thailand (2565 m). In het begin was het even wennen aangezien Pieter nog nooit met een brommer had gereden en meteen in het helse Thaise
verkeer werd gesmeten. Het ging gelukkig goed en we zijn zonder problemen in
het park geraakt. Onderweg naar de top van de berg zagen we enkele mooie
watervallen en na een kleine offroad-excursie zagen we ook prachtige
rijstvelden. Hoe hoger we gingen hoe kouder en natter het werd, maar het was
zeker de moeite. Een paar kilometer voor de top hebben we twee mooie moderne
tempels bezocht. Zij zijn gebouwd in 1989 en 1992 en omgeven door perfect
onderhouden bloementuintjes. Nadien zijn we verder naar de top gereden om daar
een warme chocomelk te drinken. Niet gedacht dat we ooit zo koud zouden hebben
in Thailand! Ondertussen was het al 5 uur en dus hoog tijd om terug naar
beneden te gaan. Bij valavond kwamen we beneden aan de berg. Het was nog net
licht genoeg om een foto te gaan nemen van een waterval die we in het opgaan
hadden overgeslaan. Daarna mocht Pieter in het donker nog 57km rijden naar
Chiang Mai. Als leken hebben we vandaag meer dan 200km toch wel goed gereden.
Het was dan ook een top-brommer! Aangekomen in Chiang Mai gingen we eten op ons
vast stekje aan het water. Deze keer geen soep, rijst of noedels maar wel een
lekkere loempia. Dat heeft gesmaakt! En never change a winning team: achteraf
hebben we ons nog eens getrakteerd op een lekkere passievrucht-smoothie. Desert
ging er deze keer spijtig genoeg niet meer bij.
We hebben opnieuw fietsen gehuurd. Ze waren nog steeds geen
climb-material maar wel de perfecte stadfiets. We hadden even genoeg van al de
tempels en hebben een uitstapje gemaakt naar de zoo van Chiang Mai. Het is zeer
vergelijkbaar met een dierentuin bij ons, maar het was een zalig ontspannende
dag. s Avonds terug ons menu aan het water: Thaise Wantan soep,
passievruchten-smoothie en cocosnoot pannenkoekjes voor 50 Bath/persoon (nog
geen anderhalve euro)
Tijd om te gaan stemmen maar niet voor ons J. Na een overheerlijk
ontbijt van vers fruit met muesli en yogurt hebben we twee fietsen gehuurd (de fietsen
waren al beter dan in Sukhothai, maar nog niet perfect) en zijn richting Doi
Suthep gefietst, een nationaal park een paar kilometer te noorden van Chiang
Mai. Het park bevat ondermeer een berg Doi Suthep van 1676m en mooie, maar
kleine watervallen. Op de bergflank ligt een mooie maar zeer druk bezochte
tempel. Het leek wel het Lourdes van Thailand. Ons eerste plan was om er naar
toe te fietsen maar aangezien Marlies een serieuze verkoudheid had en de
fietsen niet echt climb-material waren, hebben we toch maar een Songtaew naar
boven genomen. Via een zij-ingang zijn we zonder betalen in de tempel geraakt.
Het was niet onze bedoeling maar we waren binnen voor we het wisten. Om de
locals te steunen en omdat we er zin in hadden, hebben we met het ingangsgeld
een ijsje gekocht. Nadien hebben we een wandeling van 12km naar beneden gemaakt.
Aangezien iedereen daar de Songtaew neemt, werden we wat raar bekeken. We waren
dus blij toen we andere wandelaars tegenkwamen. Met de fiets zijn we
teruggereden naar Chiang Mai en zijn we aan de straatrestaurantjes aan het
water iets gaan eten. De thaise Wantan soep, de passievruchten-smoothie en de
cocosnoot-pannenkoekjes waren een zalige ontdekking.
s Morgens like usual (voor ons dan toch want we zijn
blijkbaar de enigen die dat doen) te voet naar het busstation en s middags
aangekomen in Chiang Mai. Ook hier zijn we te voet naar het centrum gewandeld.
Stevige wandeling maar perfect doenbaar. Pieter had op de bus tijd genoeg gehad
om de Lonely Planet te lezen en had al een goed adresje uitgekozen: Julie
Guesthouse. Een topper! Verder hebben we de stad wat verkend. Dit is tot nu toe
de meest toeristische stad die we al bezocht hebben. We waren niet meer gewoon
om zoveel toeristen te zien. In het Guesthouse verbleven veel Hollanders die
naar Chiang Mai kwamen voor het nachtleven en de naar hun ervaring gewillige
Thaise vrouwen. Al moet je daarbij wel opletten dat je niet met een ladyboy in
bed beland.Wij zijn niet het nachtleven ingedoken maar wel naar de Saturday
Walking Street geweest: een avondmarkt die enkel op zaterdag plaatsvindt. Het leek wat op een avondmarkt in
Zuid-Frankrijk maar dan veel drukker. Tussen al die mensen is het echt niet te
geloven dat we Loes en Elly uit Bangkok terug tegenkwamen. Het was leuk om te
vernemen hoe zij de Umphang Trail hadden beleefd.
Voor de geïnteresseerde kinesitherapeuten, een update over oefentherapie. In bijlage een foto van de lokale zumba (met aangepaste muziek:)) en een moderne versie van de legpress, loopband en hometrainer.
Uitgeslapen en nadien naar het busstation gewandeld met twee
vriendelijke duitsers. Spijtig genoeg gingen zij zuid- en wij noordwaarts. Na
een busrit van 3 uur kwamen we aan in Lampang. De eerste indruk was nogal
tegenvallend. Het busstation lag in een lelijke buurt, we hadden honger en
hadden veel te warm. Na een goed doucheke en een lekker maaltijd gekocht op een
avondmarktje, konden we de stad beter appreciëren. Rustige straatjes met mooie
huizen. Ideaal om morgen nog een dagje tot rust te komen vooraleer we verder
trekken naar Chiang Mai.
